افتتاح فیزیوتراپی تخصصی هدی در ولنجک تهران

علل ابتلا به آرتروز لگن و ران

استئو آرتریت یا آرتروز (OA) یک نوع شرایط التهابی دردناک است که می تواند بر وضعیت مفاصل بدن تاثیر گذارد. این شرایط باعث ایجاد تغییر در وضعیت غضروف های قرار گرفته در سطح مفاصل می شود که بطور طبیعی این غضروف ها نقش جذب کننده شوک برای مفصل را دارند و حرکت آزادانه مفصل را امکان پذیر می کنند. هنگامی که یک نفر به آرتروز مبتلا می شود، غضروف های مفاصل وی نازک شده و سطح آنها خشک می شود. به این ترتیب استخوان زیر غضروف ضخیم تر شده و می تواند خارج از محل مناسب آن رشد کند. در این حالت مایع اضافی می تواند باعث ورم کردن مفصل شده و کپسول و رباط ها ضخیم شده و کشیده می شوند.در اکثر موارد تغییرات ایجاد شده به خاطر آرتروز لگن به نسبت خفیف و اندک است، هر چند گاهی اوقات، این تغییرات شدید هم می تواند باشد. در مواردی که مشکل بسیار شدید باشد، آرتروز می تواند باعث تغییر شکل مفصل در محل آسیب دیدگی شود.

 

دلایل ابتلا به آرتروز مفصل لگن و ران

 

    سن: افزایش سن یکی از مهم‌ترین و قوی‌ترین عوامل مؤثر بر آرتروز مفصل لگن و ران است. این بیماری در افراد زیر چهل سال به‌ندرت اتفاق می‌افتد، اما حداقل هشتاد درصد افراد بالای پنجاه‌وپنج سال باید برای اطمینان از وجود یا عدم وجود این اختلال، عکس برداری به‌ وسیله اشعه ایکس را انجام دهند. با این‌ حال همه افرادی که در عکس آن‌ها آرتروز مشاهده شده است، درد مفصل یا مشکلات مفصلی دیگری ندارند.

    جنسیت: به دلایل نامعلوم خانم‌ها بین دو تا سه برابر بیشتر از آقایان به آرتروز مفصل لگن و ران مبتلا می‌شوند.

    چاقی: در افراد چاق احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن و ران بیشتر است. کاهش وزن از خطرات و احتمال ابتلا به بیماری می‌کاهد.

    شغل: آرتروز زانو در افراد دارای مشاغلی که نیاز به چمباتمه زدن یا زانو زدن‌های مداوم دارند، بیشتر اتفاق می‌افتد؛ مثل پنبه‌زن‌ها، کارگران اسکله، کارگران کشتی‌سازی و نجارانآرتروز مفصل لگن و ران در کارگران مزرعه، کارگران ساختمانی و افرادی که شغلشان نیاز به بلند کردن اجسام سنگین دارد بیشتر اتفاق می‌افتد، همچنین افرادی که زیاد می‌ایستند یا زیاد راه می‌روند ریسک بالایی برای ابتلا به این بیماری درند.

    ورزش: احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن و ران برای افرادی که ورزش‌های خاص نظیر کشتی، بوکس، بیس‌بال، دوچرخه‌ سواری، پاراشوتینگ، ژیمناستیک، رقص باله، فوتبال و فوتبال آمریکایی انجام می‌دهند، بیشتر است در مقابل در افرادی که می‌دوند افزایش احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن و ران دیده نشده است.

                                 

تشخیص ارتروز لگن و ران

آرتروز مفصل لگن در بین جمعیت بالای 50 سال حدود 55 شیوع دارد و اغلب دردهای ناحیه لگن که در سر استخوان ران احساس می شود ، درد مربوط به دیسک کمر ، تنگی کانال نخاع ، آرتروز کمر و دردهای سیاتیک می باشد. اما آرتروز مفصل لگن بسیار ناتوان کننده و درد آور می باشد.

 

تشخیص

 

درطول معاینات پزشکی ، پزشک درمورد نشانه های بیماری وشرح کامل سلامتی بیمار با او صحبت میکند ودرصورت نیاز تست هایی چون اشعه ایکس انجام میشود.

 

معاینات فیزیکی

 

درطول معاینات فیزیکی پزشک موارد زیررا بررسی میکند:

 

1-حساس ترشدن لگن

 

2-دامنه حرکتی بیمار چه به صورت مستقیم وتوسط بیمار وچه با کمک دیگران

 

3- صداهایی که با حرکت مفاصل دردرون استخوان رخ میدهد.

 

4- بروز درد هنگام فشاربرروی مفصل

 

5- مشکلاتی که هنگام راه رفتن بوجودمی آید.

 

6- هرگونه نشانه آسیب در ماهیچه ،تاندون ولیگامنت اطراف مفصل لگن

 

عکس برداری از مفصل

 

عکس برداری از مفصل لگن توسط اشعه ایکس انجام می گیرد. این عکس ها جزئیات ساختار استخوان هارانشان میدهد و مشکلاتی مثل باریک شدن فضای مفصل ، تغییر دراستخوان و یا هرگونه تحریک استخوان را مشخص میکند.

 

عکس برداری های دیگری مانند ام آر آی ،سی تی اسکن و یا اسکن استخوان نیز میتواند تصاویر بهتری ازجزئیات استخوان ها و بافت های نرم لگن نشان دهد.

                                 

متاتارسالژی: علائم و تشخیص

علائم متاتارسالژی چیست؟

 

علائم متاتارسالژی عبارت‌اند از:

 

        درد و سوزش شدید در زیر انگشتان پای بیمار

        دردی که هنگام ایستادن، دویدن، کشش پا و انگشتان و یا پیاده‌روی، به‌خصوص با پای برهنه روی سطح سفت ایجاد می‌شود و در صورت استراحت کاهش می‌یابد.

        درد ناگهانی انگشتان پا، بی‌حسی یا سوزش در زیر انگشتان پا

        احساس وجود سنگ‌ریزه در کفش بیمار

 

چه هنگام باید به پزشک مراجعه کرد؟

 

همه مشکلات مربوط به پا به مراقبت پزشکی نیاز ندارند. گاهی پا به علت ایستادن طولانی یا ورزش سنگین درد می‌گیرد. ولی چنانچه درد پا بیش از چند روز طول بکشد نباید آن را نادیده گرفت. اگر در کف پا درد سوزشی و داغ شدن احساس شود و با تعویض کفش و تغییر در نوع فعالیت‌ها درد بهبود پیدا نکرد بایستی با پزشک مشورت کرد.

 

تست و آزمایشات

 

اشعه X ممکن است در رد سایر علت‌های درد جلوی پا مفید باشد. اسکن استخوان می‌تواند مکان‌های التهاب را با دقت شناسایی کرده و نشان دهد.

 

سونوگرافی می‌تواند به شناسایی عوارضی مانند بورسیت یا نوروم مورتون (که می‌تواند باعث درد در منطقه متاتارس پا شود) کمک کند.

 

همچنین پزشک ممکن است برای کمک به شناسایی و تشخیص عوامل متعدد درد در متاتارس و مناطق میانی پا، عکس MRI را تجویز کند. این عوامل می‌تواند شامل اختلالات تروماتیک و آسیب‌زا، عوارض گردش خون، آرتریت، و عوارض مفصلی نوروپاتیک باشد و نیز عوارضی که منجر به عدم تعادل بیومکانیکی می‌شود.

 

پزشک ممکن است سایر آزمایشات و روش‌ها را نیز برای کمک به تشخیص و تعیین درمان مناسب، تجویز کند.

 

                                 

مگنت درمانی 3(نویسنده مجید داستانی)

کمردرد

Jorgensen و همکارانش در سال 1994 در آمریکا، 20 بیمار مبتلا به دردهای پلویس را تحت درمان با PEMF (Hz 2-3) قرار دادند. 90% این بیماران پس از درمان، کاهش درد داشتند و خیلی زود به فعالیت های روزمره خود باز گشتند. دو نفر از بیماران هیچ نتیجه ای از درمان نگرفتند و تنها یک بیمار، دردهای عودکننده ای داشت که به شدت قبل بود. بررسی ها در همه ی بیماران نشان می داد که هیچ عارضه ی جانبی در طول درمان و پس از آن وجود نداشته است.

کاهش التهاب و بهبود گردش خون

فواید فیزیولوژیک فراوانی به میدان های مغناطیسی نسبت داده می شود، فوایدی نظیر افزایش تبادلات اکسیژن، بهبود جریان خون و بهبود تولیدات هورمونی. قرار دادن قطب منفی مغناطیسی روی منطقه ی آسیب دیده، سبب برگرداندن تعادل طبیعی به بافت می شود. مغناطیس درمانی منجر می گردد، عروق گشاد شوند که در نتیجه ی آن حجم بیشتری از خون به منطقه ی آسیب دیده می رسد. این اتفاق باعث می شود، مواد سمی ناشی از التهاب که در منطقه تجمع پیدا کرده اند، به طور مؤثری خارج شوند و مواد مورد نیاز سلول ها به منظور ترمیم وارد منطقه شوند. از طرفی مغناطیس درمانی می تواند با تحریک و افزایش عملکرد سیستم ایمنی و نیز بهبود اکسیژن رسانی به گلبول های سفید نقش مؤثری در کنترل عفونت و مقابله با ویروس و باکتری ها ایفا کند.

اختلال عروقی مزمن

Dorantes و همکارانش در سال 2002 در مکزیک، آثار میدان الکترو مغناطیسی را بر 42 زخم مزمن در 26 بیمار که از عدم کارآیی مزمن عروق رنج می بردند مورد بررسی قرار دادند. در نتیجه این درمان، 69% زخم ها بهبود یافتند. این محققان بیان کردند، مواردی را که درمان نشدند، می توان به عللی چون فشار خون بالا، اِدم شدید یا چاقی مفرط نسبت داد چرا که این عارضه در زخم های درمان نشده، مشترک بودند.

سردرد

آثار میدان های الکترومغناطیس بر روی افرادی با سردردهای مزمن در مطالعات متعددی مورد بررسی قرار گرفته است. Sherman و همکارانش در سال 1999 در آمریکا، 42 بیمار مبتلا به سردرد را به مدت دو هفته و هر بار یک ساعت تحت درمان با PEMF قرار دادند و در پیگیری یک ماها پس از درمان، 73% گروه کنترل، درمان شده بودند.

پروتز شل شده مفصل ران

Dallari و همکارانش در سال 2009 در ایتالیا، به مدت 90 جلسه از PEMF در بیمارانی که پروتز شل شده ی مفصل ران (از جنس آلیاژ تیتانیوم- آلومینیوم- نیوبیم) داشتند، استفاده کردند. نتایج نشان داد که PEMF می تواند برای بازگشت وضعیت بیمار و استحکام پروتز، کمک کننده باشد.

Gualtieri و همکارانش در سال 1997، آثار میدان های الکترومغناطیس پالسی را بر روی پروتز شل شده ی مفصل ران بررسی کردند. نتایج این مطالعه نشان داد، چگالی استخوان در گروه درمان افزایش یافته بود. همچنین در بیمارانی که برای آن ها از درمان PEMF استفاده شده بود، انداختن وزن بر روی اندام مبتلا، سریع تر آغاز شد.

بیماری های سیستم تنفسی

اِم اِس

آسیب های سیستم عصبی

مطالعات متعددی وجود دارد که افزایش سرعت ترمیم در اعصاب آسیب دیده را با استفاده از میدان های الکترومغناطیس در طول 10 تا 15 جلسه و هر جلسه به مدت 15 دقیقه، نشان می دهند.

Terlaki در سال 1987 در گزارش خود عنوان کرد، 147 بیمار با آسیب های سیستم اعصاب محیطی که طی 3 سال به بیمارستان مراجعه کرده و بستری شده بودند، تحت مغناطیس درمانی قرار گرفتند و 58% تا 80% این بیماران از نتایج مغناطیس درمانی راضی بودند.

پارکینسون

گزارش های موردی نشان می دهند، استفاده از میدان های مغناطیسی در مبتلایان به پارکینسون توانسته است به کاهش ترمور و دیستونیا کمک کند و سبب بهبود پوسچر و راه رفتن بیماران گردد.

فیبرومیالژیا

Sutbeyaz و همکارانش در سال 2009 در ترکیه، 56 بیمار مبتلا به فیبرومیالژیا را به مدت 30 دقیقه برای 3 هفته تحت درمان با PEMF قرار دادند. تمام بیماران در هفته چهارم و دوازدهم پس از درمان مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. در گروه درمان نسبت به گروه کنترل، کاهش قابل توجهی در میزان درد و خستگی، هم چنین افزایش قابل توجهی در عملکرد بیمار مشاهده شد.

ترمیم زخم

Daniel Man و همکارانش در سال 1997 در آمریکا، 21 بیمار را که تحت عمل جراحی پلاستیک قرار گرفته بودند، در معرض میدان مغناطیسی قرار دادند. در 60% آن ها کاهش درد و اِدم و ترمیم زود هنگام زخم ها مشاهده شد.

تأثیر مغناطیس درمانی در بیماری های زیر به اثبات رسیده است:

·      پوکی استخوان

·      آسیب دیسک های بین مهره ای

·      آسیب های اعصاب محیطی

·      اِسپاسم عضلانی

·      عدم کارآیی عروق خونی

·      عفونت های استخوانی

·      آسم

·      تورم و التهاب مفاصل

·      سینوزیت

·      آلرژی

·      درد ناحیه ی دنبالچه

·      آرتریت روماتوئید

·      دردهای قاعدگی

·      برونشیت مزمن

·      استرس

·      آسیب بافت های نرم

·      کوفتگی های عضلانی

·      تاندونیت

·      بورسیت

·      ایسکمی

·      پارگی لیگامان ها

بازنشر صرفا با اجازه و ذکر منبع مجاز است

نویسنده:دکتر مجید داستانی

                                 

برگرفته شده از drmajiddastani.blog.ir

بازنشر صرفا با اجازه و ذکر منبع مجاز است

نویسنده:دکتر مجید داستانی

                                 

برگرفته شده از drmajiddastani.blog.ir

بازنشر صرفا با اجازه و ذکر منبع مجاز است

نویسنده:دکتر مجید داستانی

                                 

دلایل کمردرد بارداری

دلایل کمردرد در دوران بارداری

کمر درد غالباً بخش اصلی دوران بارداری است. پزشکان می‌گویند حداقل نیمی از زنان باردار در مرحله‌ای از دوران بارداری خود، کمر درد را تجربه خواهند کرد. کمردرد در بارداری اگر چه موجب نارحتی و پریشانی می‌شود، اما معمولاً نشانه‌‌ی هیچ‌‌گونه خطری برای مادر و یا نوزاد نیست. اما موارد مهمی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. در صورتی که حتی بعد از زایمان، کمردرد بارداری شما بهبود پیدا نکرد، حتماً برای چک‌آپ و معاینات بیشتر به متخصص کمر مراجعه کنید. ممکن است کمردرد شما در دوران بارداری علامتی از یک مشکل بزرگتر باشد، مشکلاتی مانند دیسک کمر، سیاتیک یا پوکی استخوان.

علت‌ها و دلایل کمردرد در دوران بارداری

کمر درد در دوران بارداری به سه علت اصلی اتفاق می‌افتد:

درد پایین کمر

شایع‌ترین علت درد پایین کمر در دوران بارداری، اضافه شدن طبیعی وزن جنین و فشار آن به ستون فقرات است که به هیچ وجه جای نگرانی ندارد و امری بسیار طبیعی و قابل پیش‌بینی است. سایر علت‌های این نوع کمر درد عبارت‌اند از:

• افزایش هورمون‌ها-هورمون‌هایی که در دوران بارداری آزاد می‌شوند، موجب نرم شدن رباط‌ها در ناحیه لگن و شل‌تر شدن مفاصل به منظور آماده سازی بدن جهت فرایند زایمان می‌شود. با این تغییرات و شل شدن مفاصل و رباط‌ها ممکن است میزان تحمل کمر شما کاهش یابد.
• تغییر مرکز ثقل بدن-به تدریج با رشد جنین و بزرگ شدن رحم، مرکز گرانش بدن شما رو به جلو (به سمت رحم) حرکت می‌کند، که این موجب تغییر وضعیت و حالت بدن شما می‌گردد.
• وزن اضافی- پیشرفت مراحل بارداری و رشد نوزاد، موجب می‌شود کمر شما متحمل وزن اضافی بیشتری شود.
• وضعیت و یا حالت بدن- حالت نامناسب بدن، بیش از حد ایستادن و خم کردن کمر می‌تواند باعث تشدید درد کمر شما شود.
• استرس-تنش معمولاً در مناطق ضعیف بدن، تجمع می‌یابد و به دلیل تغییرات در ناحیه لگن، شما ممکن است در طول دوره پرتنش بارداری، افزایش کمر درد را تجربه کنید.

درد سیاتیک

برخلاف باور عموم، درد سیاتیک معمولاً با بارداری ایجاد نمی‌شود. اما اگر شما یکی از معدود افرادی هستید که این درد را در دوران بارداری تجربه می‌کنید، می‌توانید علت آن را یکی از این عوامل شایع بدانید:

• افزایش وزن و افزایش احتباس مایعات می‌تواند بر عصب سیاتیک که از لگن عبور می‌کند، فشار وارد سازد.
• گسترش رحم شما ممکن است بر روی عصب سیاتیک در قسمت پایین ستون فقرات شما فشار وارد سازد.
• شکم و سینه‌های رو به رشد شما مرکز ثقل بدن را به سمت جلو تغییر می‌دهد و موجب کشش قوس لوردوز کمر (گودی بالای باسن) شما می‌شود. این می‌تواند موجب سفتی عضلات باسن و منطقه لگن شده و عصب سیاتیک را تحت فشار قرار دهد.
• یک علت احتمالی دیگر این است که هنگامی که جنین در سه ماهه سوم، شروع به جابجایی و استقرار در جایگاه مناسب تولد می‌کند، ممکن است سر خود را درست بر روی عصب سیاتیک شما بگذارد و باعث درد شدیدی در باسن، کمر و پاها شود.

سابقه بیرون‌زدگی و یا سرخوردن دیسک

بیرون‌زدگی دیسک دردناک است و در دوران بارداری می‌تواند حتی دردناک‌تر نیز باشد. خوب است بدانید که به دلیل افزایش وزن نوزاد و افزایش فشار بر ستون فقرات در زنان باردار، این وضعیت نسبتاً شایع است. در برخی موارد، زنان باردار متوجه بیرون‌زدگی دیسک نمی‌شوند و نمی‌دانند که در دوران بارداری خود دچار این عارضه هستند. بیرون‌زدگی دیسک ممکن است موجب درد شدیدی در زنان باردار گردد و با رشد جنین، می‌تواند بدتر شود.

                                 

فیزیوتراپی در بارداری 2

کایروپراکتیک

کایروپراکتیک یا درمان دستی ستون فقرات اگر به طور صحیح انجام شود، در دوران بارداری بی‌خطر است. اما قبل از دریافت درمان کاریوپراکتیک، با پزشک خود مشورت کنید.

تا جایی که می توانید استراحت کنید

بارداری زمان به چالش کشیدن بدن شماست. این به معنی آن نیست که باید از فعالیت های روزمره زندگی خود دور شوید و تمام طول شبانه روز را بخوابید. منظور از استراحتی که منجر به کاهش کمر درد در دوران باداری می شود، نشستن به شیوه ای است که فشار بر روی کمر و پاها نباشد. به یاد داشته باشید که کل وزن سر، تنه و بازوها از طریق کمر به باسن و پاها منتقل می شود. با افزایش وزن بدن و بزرگ شدن دور شکم بیش از حالت طبیعی، در حین راه رفتن یا ایستادن، به کمر فشار اضافه وارد می شود. پس استراحت کنید تا کمر دردتان کمتر شود.

به پشت نخوابید

اگر چه با استراحت وضعیتتان بهتر می شود اما خوابیدن به پشت از استراحت نکردن بدتر است. وزن اضافه که در رحم ایجاد شده است، با خوابیدن به پشت، بر اثر نیروی جاذبه زمین، به کمر فشار وارد می کند. همچنین می تواند انحنای طبیعی ستون فقرات را تغییر دهد و فشارهای بیشتر بر کمر وارد شود. بنابراین هرگز به پشت نخوابید. بهترین حالت خوابیدن برای شما خوابیدن به پهلو، با زانوهای خم است در این حالت باید یک بالش یا کوسن بین زانوهایتان قرار دهید. البته می توانید از بالش های مخصوص دوران بارداری که به شکل عصا هستند نیز استفاده کنید.

کفش مناسب بپوشید

اگر شغلتان به گونه ای است که مجبور هستید زیاد باستید یا راه بروید، باید مطمئن شوید که از کفش مناسب استفاده می کنید. در این حالت باید از پوشیدن کفش های پاشنه بلند و یا کفش هایی که کف صاف دارند اجتناب کنید. بارداری موجب می شود راه رفتن عادی شما تغییر کرده و حرکات مفاصل، لگن و کمر نیز به طبع آن تحت تاثیر قرار گیرد. پوشیدن کفش نامناسب در این دوران باعث بدتر شدن شرایط می شود. کفش های راحت و ساده موجب می شوند حداقل کمر درد نگیرید. از پوشیدن کفش های پاشنه بلند که قوس بیش از حدی در زیر پا ایجاد می کنند نیز، خودداری کنید. و نکته آخر در مورد کفش این است که هر کجا که امکان دارد، از پوشیدن کفش خود داری کنید و پا برهنه راه بروید.

ساپورت شکم (شکم‌بند)

به کمک یک شکم‌بند مخصوص، وزن کودک در حال رشد را تحمل کرده تا فشار کمتری بر کمر و شکم شما وارد شود.

                                 

فیزیوتراپی در بارداری

تمرینات قلبی عروقی

تمرینات قلبی عروقی ملایم تا متوسط مانند پیاده‌روی، شنا و دوچرخه‌سواری بدون خسته کردن می‌تواند برای زنان باردار مطمئن و بی‌خطر باشد و نرخ ضربان قلب را افزایش داده و به درمان کمردرد کمک می‌کند.

خمش لگن (تیلت لگن)

به پشت روی زمین دراز بکشید، زانوهای خود را خم کنید به طوری که کف پا روی زمین قرار گرفته باشد، دست‌های خود را زیر کمر قرار دهید. شما با این کار فضایی بین کمر و زمین ایجاد می‌کنید. اکنون، قسمت پایین کمر خود را از روی زمین بلند کنید، خم شدن لگن باعث می‌شود که عضلات شکم و باسن شما شل شده و درد کمرکاهش یابد.

اسکات با تکیه بر دیوار

انجام حرکت اسکات با تکیه بر دیوار می‌تواند کمردرد در بارداری را کاهش دهد. اسکات با تکیه بر دیوار بر عضلات باسن، شکم و ران‌ها تأثیر می‌گذارد. قسمت پایین کمر خود را به دیوار چسبانده و زانوهای خود را به اندازه ۹۰ درجه خم کنید. با تکیه دادن کمر و باسن به دیوار به آرامی و آهسته بلند شوید.

کشش کمر

کشش کمر برای رفع کمردرد در بارداری بسیار مؤثر است. در حالی که پاهای خود را خم کرده‌اید و به گونه‌ای بنشینید که پاشنه‌های پا به باسن چسبیده باشد. دست‌ها را در جلوی خود به اندازه عرض شانه باز کنید و به آرامی خود را به سمت عقب بکشید. این کار را تا زمانی که احساس کشش در کمر و شانه‌های خود احساس کردید ادامه دهید.

کشش قفسه سینه

روی زانوی راست خود زانوزده و بنشینید و زانوی چپ خود را با زاویه ۹۰ درجه نسبت به زمین قرار دهید. به آرامی روی زانوی چپ خود خم شوید. دست راست خود را داخل زانوی چپ روی زمین قرار دهید. با بازوی راست، بدن خود را به سمت سقف بکشید و قفسه سینه خود را به طور کامل باز کنید. با این حرکت عضلات شانه‌ها، کمر و بازوان شما کشیده شده و درد کمر شما به میزان زیادی کم می‌شود.

کشش عضلات همسترینگ

کشش عضلات همسترینگ یک حرکت ورزشی بسیار مؤثر در کاهش درد کمر در دوران بارداری است اما شما باید آن را به آرامی و با احتیاط انجام دهید. پاهای خود را به شکل V باز کنید. به آرامی دست را به سمت پای همسوی خود کشیده تا انگشتان پا را لمس کنید. بیش ‌از حد بدن خود را نکشید. فقط به سمت جلوی زانو خم شوید. به آرامی دست مخالف را بلند کرده و از بالا به سمت پایی که در حال کشش است ببرید.

کشش فلکسور ران

روی زانوی راست خود زانو بزنید و ران چپ را با زاویه ۹۰ درجه قرار دهید و بقیه پای چپ را روی زمین قرار دهید. به آرامی به سمت جلوی پا خم شوید. بازوهای خود را به آرامی به سمت سقف بلند کنید و خود را به سمت جلو بکشید.

                                 

مچ بند و زانوبند

مچ‌بند و زانوبند گاهی مضرند

مچ‌بند، زانوبند و کمربندهای طبی از جمله وسایل ارتوپدی هستند که امروزه انواع و اقسام آنها در داروخانه‌ها به چشم می‌خورد و به ‌راحتی در دسترس‌اند.

این وسایل در اندازه‌ها و جنس‌های متفاوت به منظور تسکین و درمان درد مچ دست و ناراحتی‌های عضلانی و استخوانی به کار می روند.

خیلی‌ها بدون مشورت با پزشک و بلافاصله پس از آن که دچار ناراحتی‌های مفصلی یا مشکلات عضلانی اسکلتی می‌شوند، به سراغ این مچ‌بند طبی ، زانو بند طبی یا کمربندهای طبی می‌روند، غافل از اینکه استفاده ی خودسرانه از این وسایل نه تنها ممکن است مشکل را برطرف نکند، بلکه گاهی موجب بروز صدمات بیشتر می‌شود.

 

 

کی باید سراغ این مچ‌بندها و زانوبندهای طبی رفت؟

مچ‌بند و زانوبند وکمربندهای طبی کاربردهای زیادی دارند، اما در برخی بیماری‌های مرتبط با مفصل مخصوصا برای مچ دست و زانو کاربرد بیشتری دارند. یکی از مهم‌ترین و شایع‌ترین این مشکلات "سندرم تونل کارپال" است. معمولاً مردم، این بیماری را به عنوان «مچ درد» می‌شناسند که درد آن به انگشت‌های دست ختم شده و حرکات دست را تا حدودی مشکل می‌کند و ناتوانی به وجود می‌آورد.

این عارضه در میان کسانی که ساعات زیادی با کامپیوتر کار می‌کنند، مانند صندوق‌دارها، ماشین‌نویس‌ها، کارگران کارخانه‌های ماشین‌سازی و افرادی که به کارهای مکانیکی اشتغال دارند، بسیار رایج است.

در این بیماری، اعصابی که از مچ به انگشتان دست می‌رسند، دچار التهاب می‌شوند. اگر مشکل چندان عمیق نباشد، می‌توان از مچ بند طبی برای بی‌حرکتی و تسکین درد استفاده کرد.

آنچه بسیار مهم است و باید به آن توجه کرد، این است که این وسایل ارتوپدی فقط برای رفع بیماری‌های سبک و ضایعات کوچک مچ و زانو هستند و ضایعات شدید عضلانی- استخوانی و مرتبط با رباط‌ها و لیگامان‌هایی که کاملا پاره شده‌اند را درمان نمی کنند. همچنین هنگامی ‌که قرار است زانو یا مچ بعد از عمل جراحی، در یک وضعیت خاص نگهداری شود، برای حفظ حالت و وضعیت عمل می‌توان از این وسایل استفاده کرد.

پس به‌طور کلی می‌توان گفت از این وسایل باید در درمان، آرامش و بی‌حرکتی مفصل و بعد از عمل برای حفظ موفقیت عمل استفاده کرد.

در مورد آسیب‌های زانو چطور؟

در آسیب زانو نیز اول از همه التهاب به وجود می آید که این التهاب به درد، تورم و کاهش توانایی حرکت مفصل زانو منجر خواهد شد. کاهش این التهاب می‌تواند به تسریع بهبودی و کاهش درد منجر شود. لذا می‌توان با استراحت دادن به زانو، التهاب را کاهش داد و از آسیب بیشتر زانو جلوگیری کرد.

زانوبند با اعمال فشار موضعی به زانو سبب کاهش تورم و تسریع بهبودی می‌شود.

در برخی از آسیب‌های زانو، بستن زانوبند می‌تواند به قرارگیری صحیح کشکک سرجای خود و حفظ حرکات مناسب مفصل زانو کمک کند.

در برخی از آسیب‌های زانو نیز که شدید نبوده و تنها کشیدکی لیگامان‌ها و رباط‌های صلیبی زانو وجود دارد، می‌توان برای بی‌حرکت نگه‌داشتن و تسکین درد از زانوبند استفاده کرد.

مچ‌بندها چطور سبب کاهش درد می‌شوند؟

نوارهای قابل تنظیم مچ‌بند ضمن گرم نگه‌داشتن مچ دست، قدرت نگه‌دارندگی آن را افزایش می‌دهد. مچ‌بند سالم با ترمیم بافت و ایجاد فشار قابل تنظیم موجب افزایش گردش خون شده و به کاهش ورم کمک می‌کند. مچ‌بند سالم به هنگام مچ‌درد و یا به منظور ثابت نگه داشتن مچ در سندرم تونل کارپال، قبل و یا بعد از عمل جراحی، دررفتگی مچ و هنگام کشیدگی زردپی استفاده می‌شود.

وزن سبک، حفظ گرما، قابلیت شستشوی مجدد از دیگر مزایای مچ‌بند سالم است.

آیا بعد از هر دردی در مچ یا زانو می ‌توان از این وسایل استفاده کرد؟

نه، استفاده از این وسایل باید حتما تحت نظر پزشک متخصص باشد. هیچ‌گاه نباید با توصیه اطرافیان از این وسایل استفاده شود، زیرا ممکن است نه تنها مفید نباشند، بلکه سبب وارد شدن صدمات بیشتری شوند. نباید هرکسی که دچار مچ‌درد، زانودرد یا کمردرد شد، خودسرانه از این وسایل استفاده کند.

چه نکاتی را باید قبل از انتخاب این وسایل مدنظر داشت؟

هنگام انتخاب این وسایل، باید اندازه مناسب و نوع و جنس آن مشخص باشد. در صورت بستن خودسرانه مچ‌بند، زانوبند یا کمربند طبی ممکن است این وسیله از جای خود حرکت کند و نه تنها در بهبودی درد تاثیری نداشته باشد، بلکه ممکن است عضله یا اعصاب یا لیگامان آسیب‌دیده را ضعیف‌تر کرده و درد شدت پیدا کند. پس استفاده از این وسایل تنها در هنگام ضایعات کوچک و سطحی است و هنگام شکستگی و پارگی هرگز نباید استفاده شوند.

اگر جنس این لوازم ارتوپدی با هم متفاوت باشد، کدام یک را بهتر است انتخاب کنیم؟

برخی از جنس کش، آن هم از نوع کش سفت و محکم هستند. برخی فایبرگلاس، پلاستیکی و گاه پارچه‌ای هستند که فنر فلزی دارند و برخی از این لوازم از جنس الیاف طبیعی هستند. بر حسب نوع بیماری و نوع مشکل، با دستور پزشک، نوع مخصوصی توصیه می‌شود.

اگرچه محصولاتی که از جنس الیاف‌طبیعی هستند، سازگاری بیشتری با پوست بدن دارند و بهتر از انواع نایلونی و پلاستیکی هستند و سبب تحریک پوست نمی‌شوند، اما گاهی قابلیت و کارآیی لوازم پلاستیکی را ندارند.

مژگان کریمی

سلامتیران

                                 

پیلاتس چیست؟

پیلاتس (کنترولوژی) ، عبارت است از ایجاد هماهنگی کامل بین جسم، ذهن و روح.

پیلاتس (Pilates) ، ورزشی است که تمام تمرکز خود را بر روی پیشرفت بدن بر اساس توازن معطوف می کند و این توازن از طریق استحکام ماهیچه ها، انعطاف پذیری و آگاهی لازم به منظور پشتیبانی از حرکات موثر و دلپذیر انجام می شود.

پیلاتس (کنترولوژی) ، عبارت است از ایجاد هماهنگی کامل بین جسم، ذهن و روح.

پیلاتس (Pilates) ، ورزشی است که تمام تمرکز خود را بر روی پیشرفت بدن بر اساس توازن معطوف می کند و این توازن از طریق استحکام ماهیچه ها، انعطاف پذیری و آگاهی لازم به منظور پشتیبانی از حرکات موثر و دلپذیر انجام می شود.

پیلاتس یکی از معروف ترین سیستم های ورزشی در کشور است. به نظر می رسد که همه افراد یا در حال انجام پیلاتس هستند و یا علاقه دارند که برنامه ورزشی پیلاتس را شروع کنند. در حقیقت یکی از بهترین نقاط مثبتی که برای پیلاتس وجود دارد این است که گستره وسیعی از افراد را در بر می گیرد.

مهم ترین فواید این ورزش عبارتند از : قوی تر شدن، بلندتر شدن، لاغر شدن و توانایی بالاتر برای انجام هر کاری به آسانی.

افراد ابتدا با روشی هدفمند، کنترل کامل جسم خود را در دست می گیرند و سپس از راه تکرار کامل حرکات آن به شیوه تدریجی ولی پیشرفت کننده به یک نوع هماهنگی طبیعی دست پیدا می کنند.

کنترولوژی باعث پرورش هماهنگ اجزای بدن می شود، حالت ها و حرکات نادرست بدن را اصلاح می کند، نیروی حیات را به بدن بازمی گرداند و توان ذهنی را افزایش می دهد. انجام این ورزش، پرورش جسمانی را به ایده آل نزدیک می کند.

این ورزش بین مغز و بدن، هارمونی فیزیکی ایجاد کرده و توانایی بدن افراد را در هر سنی بالا می برد.

از آنجا که این ورزش در حالت های ایستاده، نشسته و خوابیده بدون طی مسافت و پرش و جهش انجام می گیرد، آسیب های ناشی از صدمات مفصلی را کاهش می دهد، زیرا حرکات این ورزش با اجرای تنفس عمیق و انقباض های عضلانی انجام می گیرد.

پایه گذار ورزش پیلاتس

پیلاتس روشی از تمرینات ورزشی بود که در سال 1920 توسط ژوزف پیلاتس به وجود آمد.

لازم به ذکر است که این رشته ورزشی از سال 1385 توسط سرکار خانم بهاره عطری وارد ایران شد. ایشان هم اکنون رییس و بنیانگذار انجمن ورزشی پیلاتس است.

قوای بدنی در پیلاتس

زمانی که از طریق پیلاتس ورزش کنید، هسته ماهیچه ها قوی می شود و کارها را به خوبی و آسان تر انجام می دهند. آنها پشت سر هم با ماهیچه های سطحی بالاتنه کار می کنند تا ستون فقرات و حرکت ناشی از آن را هدایت کنند. زمانی که هسته ماهیچه ها را توسعه می دهید، میزان پایداری از کمر به بالا را نیز افزایش می دهید.

لذا پیلاتس برای افرادی که از درد کمر رنج می برند، می تواند مفید باشد. زمانی که ستون فقرات به طور مناسب پایدار باشد، فشار روی کمر از بین می رود و بدن قادر خواهد بود که به طور آزادانه با حرکات موزون، حرکت کند.

 

اصول مهم در پیلاتس

اصول مهم پیلاتس برای رسیدن به نتیجه مطلوب عبارتند از :

مرکز گرایی، کنترل، جریان داشتن، تمرکز و تنفس.

ورزش پیلاتس همیشه تمامی تکیه خود را بر روی کیفیت گذاشته نه کمیت. شما این موضوع را درخواهید یافت که این ورزش بر عکس ورزش های دیگر، دارای تکرار بیش از حد هر حرکت ورزشی نیست. انجام هر کدام از حرکات به طور کامل و با دقت در این ورزش باعث می شود که نتیجه دلخواهتان را در مدت زمان کوتاه تری به دست آورید.

پیلاتس یک روش منحصر به فرد ورزشی است و تا زمانی که  اصول اولیه آن رعایت شود، متمایز از دیگر ورزش ها خواهد بود.

کسانی در ورزش کردن موفق می شوند که بتوانند هسته ماهیچه هاشان را به کار بیندازند و در پیلاتس این کار صورت می گیرد.

 

فواید تمرینات پیلاتس

* تقویت سیستم ایمنی بدن

* بالا بردن قوای بدن و آزاد سازی افکار منفی از ذهن و فکر

* کاهش دهنده دردهای مهره ای و کمر

* ایجاد کشیدگی در ظاهر اندام

* به وجود آورنده شکم صاف و کمر باریک

* انعطاف پذیری و ایجاد تعادل

* افزایش تحرک مفاصل

* حجیم کردن فضای ریه و افزایش قابلیت تنفس

* تقویت سیستم قلبی- عروقی

* افزایش دامنه حرکات مفاصل و عضلات

* از بین بردن درصد جراحت و آسیب پذیری

* داشتن خواب بهتر

* کاهش استرس و عصبانیت و خستگی

 

پیلاتس برای چه کسانی مفید است؟

- برای تمام خانم ها و آقایانی که به تناسب اندام و وضعیت عمومی جسمانی خود علاقه دارند.

- ورزشکاران، به خصوص افرادی که به علت داشتن حرکات یک جانبه صدمه دیده اند.

- افرادی که دارای دردهای پشت مداوم هستند.

- افرادی که پس از یک دوره نقاهت می خواهند، دوباره زندگی پرنشاطی داشته باشند.

- سالخوردگانی که می خواهند زندگی فعالی داشته باشند.

- افرادی که می خواهند از پوکی استخوان جلوگیری کنند.

- افرادی که دچار بیماری های روحی- روانی و خستگی های ناشی از آن هستند.

- افراد چاق و اصولا افرادی که با وزن خود مشکل دارند.