گرم کردن در ورزش

وصیه می شود تمرین های ورزشی با مرحله گرم کردن شروع و با مرحله سرد کردن پایان یابد. گرم کردن بدن برای پیشگیری از آسیب های ورزشی انجام می شود و از بروز ضرب دیدگی ها پیشگیری می کند و همچنین سرد کردن بدن باعث کاهش اسید لاکتیک خون و کاهش خستگی بدن می شود ......

*اهمیت گرم کردن و سرد کردن :

توصیه میشود تمرین های ورزشی با مرحله گرم کردن شروع و با مرحله سرد کردن پایان یابد بنابراین هر جلسه تمرین علاوه بر خصوصیات خاص خود که با توجه به نیاز ورزشکار تامین می شود مانند نوع فعالیت ، شدت و مدت باید شامل مرحله گرم کردن اولیه و مرحله سرد کردن انتهایی نیز باشد . گرم کردن وسرد کردن نقش مهمی در پیشگیری از بروز صدمات ورزشی دارد.

* گرم کردن :

گرم کردن بدن برای پیشگیری از آسیب های ورزشی انجام می شود. اکثر مطالعات نشان می دهد گرم کردن بدن از بروز ضرب دیدگی ها و پارگی فیبر های عضلانی از محل اتصال تاندونی آنها پیشگیری می کند یا از میزان آنها را کاهش می دهد.

در زمان فعالیت عضلات هر یک از اندام ها به دو دسته تقسیم می شوند :

1. عضلاتی که منقبض می شوند تا اندام در یک قسمت خم شود.

2. عضلاتی که در مقابل این عضلات قرار دارند و باید شل شوند تا سایر عضلات بتوانند

منقبض شوند و اندام خم شود که به این عضلات ، عضلات متضاد می گویند.

باید به این نکته توجه کرد که بیش از همه محل عضلات متضاد دچار پارگی می شوند ، عدم توانایی این عضلات در شل شدن سریع ، به اضافه قوه انقباضی عضلات همراه باعث می شود عضلات متضاد در معرض ضرب دیدگی شدید و ناگهانی قرار گیرند که این امر خود می تواند باعث پارگی تارهای عضلانی و پارگی از محل اتصال تاندونی آنها شود.

فرآیند گرم کردن صحیح بدن می تواند از سختی و دردناک شدن عضله جلوگیری کند یا میزان آن را کتهش بدهد .

* اهداف گرم کردن :

هدف اصلی گرم کردن افزایش دمای عمومی بدن و عضلات است تا قدرت کشسانی در بافت های کلاژنی بالاتر رود و امکان انعطاف پذیری بیشتری در بدن ایجاد شود . با این حال احتمال پارگی های عضلانی و پیچ خوردگی های تاندونی کاهش می یابد و در پیشگیری از درد های عضلانی نیز موثر است . برای اینکه فرآیند گرم کردن بدن را به حالت آماده در بیاورد حداقل 15 تا 30 دقیقه وقت لازم است تا دمای بدن نیز افزایش یابد. علاوه بر افزایش دمای بدن تغییرات زیر نیز انجام می شود :

1. افزایش دسترسی عضلات به شبکه مویرگی برای فعالیت بیشتر

2. فراهم کردن قند خون و آدرنالین مورد نیاز برای اینکه بدن به طور رضایت بخش گرم می شود

باید به این نکته توجه داشت که این تغییرات در افراد مختلف متغیر است و با بالا رفتن سن افزایش می یابد.

* فرآیند گرم کردن :

فرآیند گرم کردن به دو بخش اصلی تقسیم می شود :

1. گرم کردن عمومی

2. گرم کردن اختصاصی

در اینجا هریک به طور جداگانه توضیح داده می شود .

1. گرم کردن عمومی :

گرم کردن عمومی شامل دویدن به صورت آهسته یا تمرین های عمومی و کششی است. این فعالیت ها باید از شدت و مدت زمان مناسب برخوردار باشند تا دمای بافت های عمقی بدون ایجادخستگی افزایش یابند. هنگامی که ورزشکار عرق می کند دمای داخلی بدن او به حد مطلوب رسیده است در این مرحله بدن برای فعالیت آماده شده است.

طبیعت گرم شدن بدن متغیر و تا حدودی به ماهیت فعالیت وابسته است و باید در کنار سایر فعالیت هایی انجام شوند که برای رشته های ورزشی تخصصی طراحی شده اند.

2. گرم کردن اختصاصی :

ورزشکار پس از گرم کردن عمومی باید به تمرین هایی بپردازد که مختص رشته ورزشی خود اوست. ورزشکار باید با سرعت متوسط کار را شروع کند و سپس هنگامی که متوجه افزایش دمای بدن و افزایش فعالیت قلب و عروق شد به شدت عمل خود بیفزایند. اثرات فرآیند گرم کردن بدن ممکن است تا مدت 45 دقیقه نیز ادامه یابد اما هر چه دوره گرم کردن به فعالیت نزدیکتر باشد اثرات مثبت آن روی فعالیت بیشتر خواهد بود.

*سرد کردن :

سرد کردن بدن نیز برای پیشگیری از آسیب های ورزشی انجام می شود ودر این مرحله فرد باید از شدت فعالیت و تمرین خود بکاهد یعنی شدت فعالیت خود را از سمت تمرین های سنگین به سمت تمرین ها و حرکات سبک سوق دهد و سپس با انجام تمرین های کششی فعالیت خود را به اتمام رساند.

*اهداف سرد کردن :

دو هدف اصلی سرد کردن بدن بعد از فعالیت ها عبارت است از :

1. هنگام سرد کردن و تمرین بازگشت به حالت اولیه سطح اسید لاکتیک عضله و خون سریع تر از هنگام استراحت کاهش می یابد بنابراین سرد کردن بدن باعث کاهش اسید لاکتیک خون و کاهش خستگی بدن می شود.

2. فعالیت سبک باعث ادامه انقباض عضلات اندام ها می شود که با ایجاد حرکات تلمبه مانند شان باعث کاهش تجمع خون در اندام ها به خصوص پا می شود. جلوگیری از تجمع خون امکان کوفتگی و سفتی به تاخیری عضلات و حتی گرایش به ضعف و سر گیجه را نیز کاهش می دهد.

                                 

رفع گرفتگی بدن و عضلات

 آسیب‌های شایع گردن شامل گرفتگی (اسپاسم)‌، کشیدگی عضلات ناحیه و شکستگی می‌شوند. تصادفات، آسیب‌های ورزشی و حتی برخی از وسیله‌هایی که در شهربازی سوار می‌شوید می‌توانند موجب آسیب‌ گردن شوند.

گرفتگی گردن که اکثر شما تا به حال آن را تجربه کرده‌اید عبارت است از به انقباض افتادن ماهیچه‌های گردن. در این حالت ماهیچه‌ها سفت و دردناک می‌شوند. استفاده بیش از اندازه، وضعیت نامناسب یا استرس موجب بروز این حالت می‌شوند. انجام حرکات زیر به بهبود گرفتگی عضلات گردن کمک می‌کنند.

 حرکت اول:

سر خود را به سمت راست بچرخانید و دستان خود را در پشت سر به هم قفل کنید. اجازه دهید وزن دستانتان چانه شما را به قسمت راست سینه نزدیک کند. 15 ثانیه در این حالت بمانید و مجددا به حالت عادی برگردید. این حرکت را در سمت چپ نیز تکرار کنید.

حرکت دوم:
سر خود را به سمت راست بچرخانید تا جایی که بتوانید پشت شانه خود را ببینید. حال دست راست خود را بلند کرده و کف دست را روی سمت چپ شانه قرار دهید. با کف دست، چانه خود را به سمت شانه نزدیک کنید و برای مدت 10 ثانیه نگه دارید. این حرکت را 3 مرتبه دیگر تکرار کنید. برای سمت چپ نیز به همین صورت عمل کنید.

حرکت سوم:
در حالی که ایستاده یا نشسته‌اید و دستانتان در دو طرف بدن آویزان است، کتف‌های خود را از پشت به هم نزدیک کنید و 5 ثانیه نگه دارید. این حرکت را 3 مرتبه در روز و هر بار 10 دفعه تکرار کنید.

در صورت رفع نشدن تا یک هفته مراجعه به فیزیوتراپیست و پیگیری بیشتر ضروری است.

                                 

درباره ویتامین D بیشتر بدانیم

اهمیت ویتامین D آنقدر زیاد است که درباره این ویتامین نه تنها مقاله‌های علمی به‌روز وجود دارد بلکه  در روایت‌ها و داستا‌ن‌ها هم به آن پرداخته شده است. به طور مثال شخصیت‌های داستان‌های چارلز دیکنز معمولا مبتلا به بیماری‌هایی بودند که او در اطرافش می‌دید؛ در این داستان‌ها بیماری‌هایی مثل ریکتز در میان کودکانی شایع بود که دچار فقر ویتامین د ناشی از نبود نور کافی خورشید و آلودگی هوای شدید آن دوران در بریتانیا بودند.

مبتلایان به ریکتز از نرمی استخوان و تغییر شکل استخوان‌ها رنج می‌برند. امروزه کودکان کمتری به این عارضه دچار می‌شوند اما با این حال بسیاری از مردم شدیدا دچار کمبود ویتامین D هستند که این مسئله در سال‌های بعدی زندگیشان منجر به تهدید سلامت روان، ضعف سیستم ایمنی (بیماری خودایمنی) و ناتوانی در حفظ وزن متعادل می‌شود. در این مقاله می‌خواهیم از اهمیت ویتامین د، چگونگی دریافت آن و لزوم استفاده از مکمل صحبت کنیم.

ویتامین D چیست؟

این ویتامین در واقع یک هورمون است که به شکل فعال آن کلسیتریول نیز گفته می‌شود. ویتامین د در انجام هر فرایندی در بدن نقش دارد. به برخی از این فعالیت‌ها به صورت زیر می‌توان اشاره کرد:

استخوان‌ و دندان‌ سالم

ویتامین D به استخوان‌ها در جذب کلسیم کمک می‌کند. کمبود شدید این ویتامین منجر به بیماری ریکتز می‌شود اما کمبود آن در حد متعادل هم می‌تواند عامل استئوپوروسیس و شکستگی‌‌های استخوان در سنین بالا باشد. به عنوان مثال بسیاری از زنانی که به علت شکستگی لگن به بیمارستان مراجعه می‌کنند دچار کمبود مخفی ویتامین D هستند. بنابراین بهتر است قبل از بروز شکستگی به نشانه‌های کمبود این ویتامین توجه کنید.

سلامت روان و عملکرد مغز

رشد مغز در کودکان، سلامت روحی و روانی در مراحل مختلف زندگی، شکل‌دهی خاطرات و تصمیم‌گیری و حفظ عملکرد مغز در دوران سالمندی. کمبود ویتامین د ارتباط زیادی با بسیاری از بیماری‌های مغز و روان دارد، از افسردگی گرفته تا آلزایمر.

سیستم ایمنی و خود ایمنی بدن

مطالعه جدیدی در مورد نقش ویتامین D بر خودایمنی ِسیستم ایمنی صورت گرفته است که نشان می‌دهد برای حفظ سلامت ایمنی بدن عاملی حیاتی بوده و نقش مهمی در مقابل بیماری‌های خودایمنی دارد. مثلا کمبود این ویتامین ارتباط زیادی با نشانه‌های وخیم‌ بیماری ام اس دارد و ویتامین D کافی می‌تواند روند این بیماری را کندتر کند.

بهتر است ویتامین D را به چه شکلی دریافت کنیم؟

گفته می‌شود بهترین و موثرترین راه برای بالا بردن سطوح ویتامین D در بدن قرار گرفتن در معرض نور خورشید به نحو سالم و بی‌خطر است. با این حال همیشه نمی‌شود روی نور خورشید حساب کرد. هر چه رنگ پوست شما تیره‌تر باشد، هر چه از استوا دورتر باشید و هر چه با فصل گرما فاصله داشته باشید احتمال دریافت ویتامین D کافی از نور خورشید هم کمتر خواهد بود. در چنین مواقعی استفاده از مکمل ویتامین د قابل قبول است اما اکیدا توصیه می‌کنیم هنگام استفاده از مکمل‌های حاوی ویتامین D به طور منظم آزمایش خون بدهید تا مطمئن باشید از میزان مطلوبی برخوردار می‌شوید. حتی اگر مدت زمان زیادی را هم زیر نور خورشید بمانید یا روزی دو کیلوگرم ماهی سالمون هم بخورید، بدن شما راه و روش خودش را برای متوقف کردن تولید ویتامین D دارد، آن هم زمانی است که دیگر به آن نیاز نداشته باشد.

نکته‌ای که شاید از آن بی‌خبر باشید سلامت روده است. ویتامین د یک ویتامین محلول در چربی است؛ بنابراین برای جذب آن روده شما باید بتواند چربی خوراکی را هضم و جذب کند. همین طور افرادی که مبتلا به چاقی از نوع بیمارگونه هستند نیاز به دریافت ویتامین D بیشتری دارند زیرا ذخایر چربی بدنشان مقدار زیادی ویتامین د را در خود نگه می‌دارد. بنابراین افراد چاق تا ۴۰ درصد نیازمند ویتامین D بیشتری نسبت به فردی با وزن متعادل هستند.

شکی نیست که مصرف ویتامین D اهمیت زیادی دارد اما این که به چه میزان و از چه منبعی را نمی‌شود قطعی گفت. امکان دارد ارتباط بین ویتامین D و سلامت ترکیبی از عوامل (تغذیه + نور خورشید + مکمل‌ها) باشد. اما به طور کلی پیشنهاد ما این است:

1. به قدر کافی از ماهی‌های چربِ آب‌های سرد مثل سالمون و ساردین بخورید.
2. هر زمان توانستید بیرون بروید و خودتان را در معرض نور خورشید قرار دهید (دقت داشته باشید که استفاده از کرم ضد آفتاب مانع جذب ویتامین D می‌شود، بنابراین زمانی را که از ضد آفتاب استفاده کرده‌اید حساب نکنید!)
3. با مشورت پزشک مکمل ویتامین D مصرف کنید.

بدن ما به چه میزان ویتامین D نیاز دارد؟

بر اساس جدیدترین تحقیقات انجام شده، توصیه فعلی برای مصرف ویتامین د برابر با ۳۵ واحد برای هر ۵۰۰ گرم وزن بدن است. بنابراین مقدار مصرف میانگین برای یک کودک 18 کیلوگرمی روزانه ۱۴۰۰ واحد و برای یک فرد بالغ ۷۷ کیلوگرمی ۶۰۰۰ واحد است. با این وجود نیاز به ویتامین د کاملا فردی و وابسته به عوامل زیادی مثل رنگ پوست، محل زندگی و میزان نور آفتابی است که روزانه دریافت می‌کنید. تنها روش قابل اعتماد برای تعیین میزان نیاز شما یا فرزندتان به ویتامین D آزمایش خون است زیرا متغییرهای زیادی روی این موضوع تاثیرگذار هستند.

                                 

آسیب نخاع

طناب نخاعی استوانه ای از بافت عصبی که ضخامت آن تقریباً به اندازه انگشت کوچک است و 38 تا 45 سانتی متر طول دارد. این طناب از سوراخ جمجمه شروع می شود به طوری که از بالا با بصل النخاع در ارتباط است و درون کانال ستون مهره ای تا سطح قاعده بدنه الویه مهره کمری 1 L پائین کشیده شده است و در آنجا به دسته ای از رشته های عصبی به نام اعصاب دم اسبی ختم می شود. این اعصاب از مناطق کمری و خاجی ستون فقرات بیرون می آیند. طناب نخاعی از 31 قسمت تشکیل شده است که از هر کدام یک جفت عصب خارج می شود. ضخامت این طناب در نقاط مختلف متفاوت است و در نواحی گردنی و کمری قدری ضخیم تر است. زیرا در این ناحیه عصب بزرگی برای نواحی دست و پا از نخاع خارج می شود. این دو ناحیه را برجستگی های گردنی و کمری نخاع می گویند.

اعمال طناب نخاعی

1 – رابط میان مغز و اعصابی است که به بخش های طرفی تنه و دست و پا می روند.

2 – مرکز مهم اعمال رفلکسی است .

اعصاب نخاعی شامل : 8 جفت گردنی ، 12 جفت توراسیک ( سینه ای )، 5 جفت عصب کمری ، 5 جفت خاجی ، 1 جفت دنبالچه ای

معلول ضایعه نخاعی

به فردی اطلاق می شود که به هر علتی اعم از تروما یا ضربه، بیماری های مادرزادی، بیمارهای عفونی، تومور مغزی یا سرطان، بیماری های مغزی و عروقی و یا حتی مراحل پیشرفته ضایعات دیسکوپاتثی، نخاع از زیر منطقه بصل النخاع تا ناحیه انتهای شبکه دم اسبی که توسط ستون فقرات محافظت می شوند دچار آسیب شده و مقدار ضایعه آن از قسمتی تا قطع کامل و یا له شدگی و تغییرات استحاله ای باشد که نتیجه آن ایجاد عوارض حرکتی و حسی و یا اتونومیک یک یا چند اندام و تنه است.

ضایعات طناب نخاعی و ریشه های آن

1 – کنکشن CONCUSSION که باعث ایجاد علائم عصبی خفیفی شده و پس از چند ساعت بهبود می یابند.

2 – کوفتگی نخاع : CONTUSION که منجر به ادم و خونریزی سطحی طناب نخاعی می شود.

3 – فشردگی نخاع : COMPRESSION که با ادم وایسکمی شدید همراه بوده و منجر به نکروز می شود. این ضایعه ممکن است دائمی باشد و یا این که پس از مدتی به آهستگی تخفیف یابد.

4 – قطع کامل نخاع : که منجر به از بین رفتن کلیه اعمال فیزیولوژیکی نخاع در زیر محل ضایعه به طور دائمی می شود. این ضایعه در اثر زخم شدن به عقب؛ چرخیدن و فشردگی نخاع ایجاد می شود  ممکن است منجر به جراحی کانال نخاعی کمری شود.

اتیولوژی آسیب های نخاعی

1 – عوامل با منشاء خارجی :ضربات شدید و ناگهانی ، تصادف رانندگی ، سقوط از بلندی ، صدمات زمان تولد، صدمات ناشی از گلوله ، صدمات ناشی از ورزش

2 – عوامل با منشاء داخلی :تومورهای مغزی و نخاعی ، عفونت ها ؛ میلیت ، اختلالات عروقی ، تغییرات دژنراتیو( تخریب دیسک) ، ادم ، هماتوم و پارگی دیسک ،مولییپل اسکلزوزیس ، اختلالات مایعات نخاعی ، التهاب سلول های نخاعی

عوارض آسیب های نخاعی

1 – سیستم تنفس:صدمه و آسیب به مهره های گردنی یا شکستگی بالای 4 C مشکلات خاصی را در عمل تنفس به وجود آورده و باعث توقف کامل تنفس می شود صدمه زیر 4C در صورت فعال بودن عصب فرنیک باعث تنفس دیافراگماتیک خواهد شد.2 – سیستم قلبی و عروقی :هرگونه قطع عرضی در طناب نخاعی بالاتر از سطح T5 ا ثر اعصاب سمپاتیک را بر سیستم قلبی و عروقی از بین می برد و باعث مشکلات فوری شامل برایکاردی – هیپوتانسیون و کاهش برون ده قلبی می شود.3 – سیستم ادراری:رتانسیون ادراری یک علامت شایع در صدمات حاد نخاعی و شوک نخاعی است. مثانه با توجه به فقدان اثر مهاری مغز بسیار تحریک پذیر می شود در نتیجه مکرراً مقدار کمی ادرار دفع خواهد کرد که دفع مثانه به طور کامل صورت نگرفته و این امر منجر به اتساع مثانه و احتباس ادرار و بروز عفونت و سنگ های ادراری می شود.4 – سیستم معده ای – روده ای:چنانچه طناب نخاعی بالاتر از 5 T و به طور عرضی قطع شود فقدان عصب رسانی سمپاتیک ممکن است که منجر به ایجاد اتساع ایلئوس و معده شود.

مشکلات دفعی ؛ سختی و احتباس مدفوع نیز ایجاد می شود.

5)شوک نخاعی و هیپورفلکس خود به خودی:شامل انبساط مثانه (در اثر استاز ادراری) و انبساط روده و زخم فشاری

6)هایپرورفکسی معمولاً در ضایعات نخاعی بالای سطح 6 T به وجود می آید. اگر یک محرک شدید احشایی و یا یک محرک دائمی روی استخوان های زیر ناحیه ضایعه وجود داشته باشد و یا مثانه این بیماران تحت کشش بیش از حد قرار گیرد. علائم آن عبارت اند از سردرد؛ عرق نواحی بالای سطح ضایعن؛ گرفتگی بینی؛ تیره شدن بینایی؛ فشارخون؛ تندی و یا کندی ضربان قلب؛ کشش بیش از اندازه مثانه در این بیماران به علل زیر حادث می شود :

الف ) گرفتگی سوند تخلیه کننده

ب ) پر شدن کیسه ادرار

ج ) غلط بسته شدن سوند

د) عمل تعویض سوند

هـ ) اتساع بیش از حد مثانه

و) افزایش گاز در روده ها و افزایش و تجمع مدفوع و یا هر نوع تحریک روی رکتوم 

ز) تحریکات پوستی مثل سوختگی – که جت جلوگیری از آن بایستی عوامل ایجاد کننده را حتی الامکان برطرف نمود.

(7هایپروترمیا :HYPERTHERMIA

ممکن است دمای بدن این بیماران تحت تأثیر محیط گرم؛ افزایش یابد که باعث علائم زیر می گردد:

الف ) پوست گرم؛ قرمز و خشک

ب ) احساس ضعف

ج) سرگیجه

د) اختلال بینایی

هـ) سردرد

و) تهوع

ز) دمای بالا

ج ) نبض نامنظم و ضعیف

جهت کاهش هایپروترمیا و تنظیم دمای بدن بیمار بایستی از روش های زیر استفاده نمود

بیمار به طور خودکار مدت زمانی را که می تواند در یک محیط گرم باقی بماند را به دست آورد. از مایعات استفاده کند. از لباس های نازک نخی و سبک استفاده کند. جهت جلوگیری از آفتاب زدگی از کلاه استفاده کند. از اسپری خنک کننده استفاده نماید. اطراف بیمار جریان هوا برقرار باشد و اگر دمای بدن بیمار از 40 سانتی گراد بیشتر شد به پزشک مراجعه کند.

8 – هیپروترمیا HYPOTHERMIAهمچنین وقتی که یک بیمار نخاعی در محیط سرد به مدت طولانی قرار گیرد علائم زیر به وجود می آید:

الف ) پوست سرد

ب ) لرز

ج ) کاهش دمای بدن

د) کاهش فشارخون ؛ نبض و تنفس

هـ( پریشانی که بایستی برای رفع آن از لباس گرم استفاده نمود و بیمار از محیط سرد خارج شود و اندام های او را با حوله های گرم پوشاند.

9)از آنجا که این بیماران اکثراً در وضعیت درازکش قرار دارند هنگام تغییر وضعیت و قرار گرفتن در حالت نشسته و یا ایستاده به علت تجمع خون در اندام های تحتانی و محوطه شکم دچار کاهش ناگهانی فشارخون همراه با 

سرگیجه  می شوند که با استفاده از جوراب کشی در ناحیه اندام های تحتانی و شکم بند در ناحیه شکم و همچنین تغییر وضعیت بیمار به صورت تدریجی می توان از آن جلوگیری نمود. اگر در روی ویلچر بیمار دچار این حالت شد با افقی نمودن ویلچر می توان از کاهش فشارخون جلوگیری نمود و پس از بهبود حالت بیمار به تدریج به وضعیت اولیه برگرداند. البته کاهش فشارخون می تواند به علت کاهش دفع ادرار نیز باشد که پس از دفع ادرار بهبود می یابد

10)تجمع مایع داخل کانال نخاعی به علت تغییرات نرولوژیکی در 5 تا 10% بیماران نخاعی به وجود می آید که ممکن است از چند ماه تا چند سال بعد از ضایعه به وقوع بپیوندد علائم آن بشرح زیر است: کاهش ناگهانی درد و یا حس بیمار و یا افزایش ناگهانی و زیاد درد – افزایش عرق و تعریق غیر طبیعی – اتونومیک دیسرفلکس.

همچنین در بیماران ضایعه نخاعی سطوح 4 T به بالا به علت فلج عضلات بین دنده ای بیمار؛ فعالیت های تنفسی کاهش یافته و به علت کم شدن و یا از بین رفتن رفلکس سرفه و بازدم قوی زمینه مناسبی جهت ایجاد بیماری های ریوی مثل پنومونی ؛ آتکلتازی و غیره ؛ فراهم می گردد که CHEST PT و آموزش های لازم تنفسی برای جلوگیری از عوارض ریوی اهمیت فراوانی دارد.

 

منبع: تبیان

                                 

دیابت (مرض قند)

دیابت (مرض قند) ؛ قندخون

🌹🌹🌹🌹🌹🌹

🔷عوامل ایجاد یا تشدید کننده:

🔻کمبود املاح و ویتامینها
🔻 ترشح کم انسولین
🔻 چاقی و پرخوری
🔻 شیرینی جات
🔻 نداشتن تحرک بدنی
🔻 عسل تقلبی
🔻 ناراحتی روحی
🔻 برخی بیماریهای عفونی
🔻 وراثت
🔻 داروهای مدر
🔻 دخانیات
🔻 افسردگی استرس وتنشهای عصبی
🔻 نشاسته، برنج ، سیب زمینی
🔻 گرمی و سردی بیش از اندازه
🔻 نمک زیاد
🔻 نوشابه گازدار
🔻 قند و شکرسفید
🔻 غذاهای دودی ؛ کنسروی و فریزری
🔻 سوسیس و کالباس
🔻 شیرین بیان
🔻 لوبیا ؛ عدس ؛ مغز ؛ چربی
🔻 مشروبات الکلی
🔻 ژله
🔻 داروهای کورتون دار
🔻 طالبی، لیموترش زیاد، هلو، خربزه، انجیر، شاه بلوط، خرما،
🔻 گوشتهای چرب
🔻 مصرف زیاد شیرگاو در کودکی
🔻 عامل زخم معده (هلیکوباکترپیلوری)
🔻 مسکنها
🔻 نان خمیر

❤️ درمان دیابت:👇

🔹 پرهیز از موارد بوجود اورنده یا تشدید کننده
🔹 ورزش
🔹 مصرف املاح و ویتامینهای B و C
🔹 پرهیز از کارهای سخت
🔹 استفاده از کاهنده های قند
مثل:
◆ دارچین ؛ دارچین ؛ دارچین
که جذب انسولین را 20 برابر افزایش میدهد
◆ خیار ؛ مخصوصا ته ان که تلخ است و تخم خیار
◆ تمشک ؛ گرمک ؛ توت خشک ؛ اب نارنج ؛ مغز گردو ؛ نارنگی ترش ؛ کدوی خام و یا اب پز شده ؛ سیب ترش مزه ؛ البالو ؛ نارگیل ؛ توت سیاه ؛ گیلاس ؛ پرتقال ترش ؛ انارترش ؛ سیر ؛ پیاز ؛ موسیر ؛ سیب زمینی ترشی ؛ اسفناج ؛ تربچه ؛ فلفل سبز ؛ کنگر ؛ کرفس ؛ شاهی ؛ جعفری ؛ اب شلغم خام ؛ کلم ؛ ترب ؛ شنبلیله و تخم ان ؛ سبزیجات خام ؛ جوشانده و جوانه جو ؛ ارزن ؛ نخود ؛ روغن زیتون ؛ ابغوره ؛ تمرهندی ؛ اش ماست ؛ گزنه ؛ نان برشه قهوه ایی شده ؛ ماست ؛ ترشیجات ؛ آلو ؛ چارتخمه ؛ ماء الشعیر ؛ سماق ؛ هندوانه ابوجهل بقدر یک عدس پودر شده.
 
🔹 دمکردنیها :
◆ شکر شفا
◆ مریم گلی
◆ برگ گردو
◆ برگ زغال اخته
◆ سنبل الطیب با کاکل ذرت
◆ برگ زیتون
◆ برگ اکالیپتوس
◆ برگ توت یا شاه توت

🔹 تا40 روز ناشتا 30 گرم ابغوره
🔹 پره های وسط گردو
🔹 پودر تخم شنبلیله یک قاشق چای خوری صبح وعصر
🔹 مخلوط اسفرزه و اب
 هندوانه غیر شیرین 'تقریبا کال'
🔹 رژیم کنترل فشارخون و چربی خون
🔹 سالاد از سبزی ومیوه های گفته شده
🔹 و یک سری داروهای گیاهی دیگر...

🔸 در پایان:
دیابت؛
🔺 قابل پیشگیری است
🔺 قابل کنترل است
🔺 یه اراده خود کنترلی میخاد
🔺 دستورات پزشک رعایت شود
🔺 مرتب قلب و عروق وچشمها و کبد و...چک شود
🔺 ورزش فراموش نشود
🔺رعایت بهداشت
🔺 توجه به زخم نشدن پا یا مراقبت از زخم پا
🔺 شرکت در کلاسهای اموزشی
🔺 افکار مثبت
🔺 روحیه ایی شاد
🔺 توجه به معنویات

ورزش های دوران بارداری 1

                                                               

                                 

تمرینات اصلاحی مناسب لگن درد و آرتروز

تمرین‌های زیر معمولاً به بیماران مبتلا به این عارضه آموزش داده می‌شود. البته پیش از شروع هر تمرین باید با متخصص فیزیوتراپی در مورد مناسب بودن تمرین‌ها مشورت کرد. این تمرین‌ها معمولاً ۳ بار در روز و تنها به شرط بروز نیافتن یا تشدید نشدن علائم انجام می‌شود. متخصص فیزیوتراپی زمان مناسب شروع تمرین‌های اولیه و زمان پیشرفته‌تر کردن تمرین‌ها و انجام حرکت‌های متوسط، پیشرفته و دیگر حرکت‌های اصلاحی را تعیین می‌کند. بر اساس یک قاعده کلی، زمانی می‌توان شدت یا دشواری تمرین‌ها را افزایش داد که این کار به تشدید علائم دامن نزند.

تمرین‌های کششی آرتروز لگن

به تمرینات زیر دقت نمایید

کشش عضله خم کننده لگن

این تمرین زمانی بهترین نتیجه را به دست می‌دهد که روی کف و با گذاشتن بالشتی زیر زانو انجام شود. برای کشیده شدن عضله خم کننده لگن سمت چپ بدن در حالت زانو زده، روی زانوی چپ، قرار بگیرید، بالشتی را زیر زانوی چپ بگذارید و زانوی راست را برای حفظ تعادل خم کنید. کمر را در حالت خنثی نگه دارید، وزن بدن را در حالی به جلو بیاندازید که روی حرکت لگن تمرکز کرده‌اید. باید کششی را در جلوی سمت چپ لگن احساس کنید. ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت کششی را ۲ نوبت در روز، هر نوبت ۳ بار، برای هر پا تکرار کنید.



حرکت کششی بالا بردن یک زانو تا قفسه سینه

به پشت روی کف زمین یا سطحی سفت دراز بکشید. یک زانو را به کمک دست‌ها تا قفسه سینه بالا بیاورید. مراقب باشید دچار گرفتگی زانو نشوید. در صورت درد گرفتن زانو، دست‌ها را در عوض جلوی زانو، روی پشت ران قرار دهید. ۲۰ ثانیه در این حالت کشش بمانید. این حرکت کششی را ۲ نوبت در روز، هر نوبت ۳ بار، تکرار کنید.

کشش عضله همسترینگ

به پشت روی کف زمین یا سطحی سفت دراز بکشید. طناب بازی، قلاده سگ یا کمربند را دور برجستگی (توپی) کف پایی بیاندازید که قرار است تحت کشش قرار بگیرد. پا را صاف نگه دارید، بازوها و طناب را برای بلند کردن پا بالا بیاورید. باید در پشت زانو یا پشت ران احساس کشش کنید. ۶۰ ثانیه در این حالت کشش بمانید. این حرکت کششی را ۲ نوبت در روز، هر نوبت ۲ بار، برای هر پا تکرار کنید.

تمرین‌های تقویتی آرتروز لگن

بالا بردن پا در حالت صاف

به پشت دراز بکشید، زانوی بیمار را صاف کنید و زانوی سالم را خم کنید. عضله چهارسر پای بیمار را منقبض کنید و ضمن حفظ انقباض، پا را از روی زمین بلند کنید و تا سطح زانوی خمیده بلند کنید. پا را به آهستگی بالا و پایین ببرید. این حرکت را در ۲ نوبت ۱۰ مرتبه‌ای تکرار کنید.

پل

به پشت دراز بکشید و هر دو زانو را خم کنید. شکم را منقبض کنید، باسن را به اهستگی از کف زمین بلند کنید و ۵ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت را در ۲ نوبت ۱۰ مرتبه‌ای تکرار کنید.

کشش عضله پیریفورمیس

به پشت روی کف زمین یا سطحی سفت دراز بکشید. برای کشیده شدن پای راست، مچ راست را روی زانوی چپ قرار دهید. پای چپ را ضمن حفظ این حالت به سمت قفسه سینه بیاورید. برای آن که راحت‌تر بتوانید زانوی چپ را تا قفسه سینه بالا بیاورید، دست‌ها را روی پشت ران چپ قرار دهید. باید در باسن پای راست احساس کشش کنید. ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت کششی را ۲ نوبت در روز، هر نوبت ۲ بار، برای هر پا تکرار کنید.

ابداکشن یا دور کردن لگن از بدن

به پهلو به گونه‌ای دراز بکشید که پای دردناک قرار بگیرد. پای جراحی نشده را جهت حفظ تعادل خم کنید. عضله چهارسر را منقبض کنید و در این بین زانو را تا حد امکان صاف نگه دارید. پا را به آهستگی به سمت بالا ببرید و پا را به آرامی بالا و پایین ببرید. این حرکت را در ۲ نوبت ۲۰ مرتبه‌ای تکرار کنید.

                                                               

                                 

درد دنبالچه و درمان آن

درد استخوان دنبالچه یا درد کوکسیکس، عارضه‌ای نسبتاً نادر و تقریباً ناشناخته است که می‌تواند در پایین‌ترین قسمت ستون فقرات که کوکسیکس یا دنبالچه نام دارد باعث ایجاد دردهای مزمن شود. درد دنبالچه به شکل یک درد موضعی احساس می‌شود و عموماً هنگام نشستن یا انجام هر فعالیتی که باعث فشار آمدن به پایین‌ترین قسمت ستون فقرات گردد بدتر می‌شود.این عارضه در خانم ها بیشتر از مردان شایع است، و معمولاً به دلیل آسیب موضعی (مانند زمین خوردن) یا زایمان رخ می‌دهد. در موارد نادری نیز، وجود تومور یا عفونت می‌تواند باعث درد دنبالچه شود. می‌توان با رعایت کردن نکاتی از بروز درد دنبالچه پیشگیری کرد.

راه‌ها و روش‌های درمان درد دنبالچه

روش های غیر جراحی موجود برای درد دنبالچه شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs) شامل ایبوپروفن و سایر داروهای مسکن مانند آن، حداقل کردن زمان نشستن، نرم کردن مدفوع، استفاده از بالش دنبالچه و نیز ایجاد تغییر در وضعیت قرارگیری بدن، یخ درمانی در مراحل اولیه درمان و سپس استفاده از گرما درمانی مرطوب در روزهای بعد، درمان با استفاده از امواج مافوق صوت و نیز استفاده از روش های درمان دستی مثل ماساژ است. 

فیزیوتراپی

متخصص فیزیوتراپی می تواند به شما تکنیک های ریلکس کردن عضلات کف لگن را آموزش دهد که برای مثال از این روش ها می توان از نفس کشیدن عمیق و ریلکس کردن کامل عضلات کف لگن در هنگام ادرار و مدفوع نام برد.درمان فیزیوتراپی می تواند نتیجه ای برابر با جراحی و با عوارض بسیار کمتر داشته باشد

دارو درمانی

تزریق مواد بی حسی به دنبالچه می تواند باعث کاهش درد دنبالچه برای چند هفته شود. در این حالت می تواند از بعضی داروهای ضد افسردگی و ضد صرع استفاده کرد.

امواج مافوق صوت

فیزیوتراپی با امواج مافوق صوت می تواند نقش مفید در کاهش درد دنبالچه داشته باشد.

حرکات کششی

کشیدن آرام رباط های متصل به دنبالچه می تواند برای کاهش درد دنبالچه مفید باشد. برای انجام این کار می توان از خدمات یک متخصص فیزیوتراپی یا متخصص درمان دستی یا سایر افراد متخصص در این زمینه استفاده کرد و نکات و دستورالعمل های مربوط به نحوه انجام صحیح این حرکت ها را فرا گرفت.

تزریق

تزریق به استخوان دنبالچه شامل وارد کردن یک داروی استروئیدی (داروی ضد التهاب قوی) با هدایت عکس رادیولوژی (فلوئورسکوپی) به استخوان برای کاهش التهاب ایجاد شده است. برای بیمارانی که نمی توانند از تزریق های استروئید استفاده کنند، تزریق پلاسمای غنی شده (PRP) می تواند مفید باشد یا می توان از روش های هدایت عصبی استفاده کرد. به هر حال تزریق به دنبالچه می تواند برای تشخیص علت مشکل نیز انجام شود. در این حالت اگر مقدار کمی از داروی بی حسی در دنبالچه با داروی استروئیدی تزریق شود و درد بیمار در نتیجه آن از بین برود، آنگاه می توان متوجه شد درد مربوط به اعصاب عقب دنبالچه است. به این ترتیب می توان با استفاده از روش های مناسب، کاهش درد بلند مدت تری را برای بیمار ایجاد کرد.

                                                               

                                 

درمان فیزیوتراپی درد مچ دست

درد مچ دست به دلایل گوناگونی رخ می‌دهد. مچ درد می‌تواند به علت آسیب ناگهانی ایجاد شود که منجر به رگ به رگ شدن و یا شکستگی مچ دست می گردد. اما فشارهای تکراری بر مچ، آرتروز و سندرم تونل کارپال نیز می تواند موجب مچ درد گردد.

درمان بدون جراحی درد مچ دست

در صورتی که مشکل به موقع تشخیص داده شود، روش های غیر جراحی می توانند به بهبود علائم ناشی از سندرم تونل کارپ کمک موثر نمایند. این روش های درمانی به شرح زیر هستند:


• داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs): مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئید مثل ایبو پروفن (آدویل، مورتین، و موارد مانند آن) می تواند به کاهش و درمان درد مچ دست ناشی از سندروم تونل کارپال در کوتاه مدت کمک کند. به هر حال، درباره تاثیرگذاری این داروها بر بهبود سندروم تونل کارپال شواهد دقیقی در دست نیست.

• مصرف دارو: در موارد خاص، مصرف داروهای مختلف می تواند باعث کاهش درد و التهاب ایجاد شده به واسطه سندروم تونل کارپال شود. در واقع، داروهای ضد التهاب غیر استروئید مثل آسپیرین، ایبو پروفن، و سایر داروهای مسکن مانند آن می توانند باعث کاهش علائم ایجاد شده در کوتاه مدت در نتیجه انجام فعالیت های شدید شوند. مصرف داروهای خوراکی دیورتیک (مثل قرص های ضد عفونی و تصفیه کننده آب) نیز می تواند باعث کاهش ورم بیمار شود.

• تزریق کورتیکو استروئیدها: پزشک ممکن است از تزریق به تونل کارپال با یک داروی کورتیکو استروئید همچون کورتیزون به منظور کاهش درد استفاده کند. در واقع کورتیکو استروئیدها می توانند با کاهش فشار بر عصب میانی باعث کاهش التهاب و ورم ایجاد شده در مچ دست شوند. به هر حال توجه داشته باشید که داروهای خوراکی کورتیکو استروئید در مقایسه با تزریق کورتیکو استروئید برای درمان سندروم تونل کارپ اثربخشی کمتری دارند.

• اسپلینت مچ دست: استفاده از اسپلینت مچ دست در زمان خواب می تواند به کاهش علائم شبانه مربوط به سوزش و بی حسی مچ دست کمک کند. در حقیقت اسپلینت شبانه یک انتخاب مناسب در زمانی است که زنان باردار به مشکل سندروم تونل کارپال مبتلا شوند.

• فیزیوتراپی: متخصص فیزیوتراپی می تواند از روش های درمانی خاص و تمرین های حرکتی برای درمان آسیب دیدگی های مچ دست و مشکلات مربوط به آن استفاده کند. در صورتی که شما نیاز به عمل جراحی داشته باشید، متخصص فیزیوتراپی می تواند به توان بخشی شما پس از عمل جراحی کمک موثر کند. علاوه بر این شما می توانید از بررسی های ارگونومیک انجام شده توسط متخصص فیزیوتراپی در ارتباط با فاکتورهایی که ممکن است در محل کار باعث آسیب دیدگی مچ دست شده باشد، بهره مند شوید.

• تمرین های حرکتی: تمرین های کششی و تقویتی می توانند برای افرادی بطور خاص مفید باشند که علائم مشکل آنها کاهش پیدا کرده باشد. این تمرین های حرکتی می بایست زیر نظر متخصص فیزیوتراپی آموزش دیده برای درمان آسیب های فیزیکی انجام شود یا برای این کار باید از نظرات یک متخصص کار درمانی که دارای آموزش و تجربه لازم برای ارزیابی آسیب های فیزیکی و کمک به افراد در ارائه اطلاعات مورد نیاز جهت بهبود وضعیت سلامتی و نحوه درست انجام فعالیت های بدنی است، استفاده شود.



اگر مچ دست شما پیچ خورده یا دچار کشیدگی تاندون دست شده است، با استفاده از اسپلینت می توان از تاندون یا رباط آسیب دیده تا زمان بهبود آن حفاظت کرد. اپلینت ها می تواند بطور خاص در مواردی مفید باشند که آسیب دیدگی به خاطر انجام حرکت های تکراری ایجاد شده باشد.

• روش های درمانی جایگزین: طب سوزنی و درمان دستی نیز می تواند برای بعضی بیماران مفید باشد، اما اثربخشی این روش های درمانی هنوز به صورت علمی تایید نشده است. یک استثنا برای این روش های درمانی استفاده از یوگا است که نتایج بررسی ها نشان دهنده تاثیرگذاری این روش بر کاهش درد و بهبود وضعیت عضلات بیماران مبتلا به سندروم تونل کارپال است.

اگر استخوان شما در محل مچ دست شکسته باشد، لازم است که تکه های استخوان در موقعیت مناسب قرار گیرند تا به این ترتیب امکان بهبود بیمار فراهم شود. استفاده از قالب و اسپلینت می تواند به نگه داشتن تکه های استخوان در کنار یکدیگر تا زمان بهبود کامل شکستگی کمک موثر نماید.

اگر سندروم تونل کارپال به خاطر آرتروز التهابی همچون ابتلا به آرتریت روماتوئید ایجاد شده باشد، آنگاه درمان آرتروز می تواند باعث کاهش علائم سندروم تونل کارپال شود، اما این شرایط نیز دارای تاییدیه رسمی از مراجع حرفه ای نیست.

                                                                       

                                 

فیزیوتراپی در منزل

فیزیوتراپی تخصصی در منزل

• ارتوپدی  :بعد از شکستگیها،تعویض مفصل زانو و لگن،آرتروز،آسیبهای شانه و ....

• مغز و اعصاب :سکته مغزی ،ضربه مغزی،آسیبهای نخاعی،ام اس و ...   

 

•آسیبهای ورزشی:بعد از جراحی رباط صلیبی،مچ پا و ...

v  هزینه بر اساس تعرفه مصوب انجمن فیزیوتراپی ایران

v  صدور نامه هزینه جهت ارائه به سازمان های بیمه

 

09127661686                    @dr_majid_dastani