ورم زانو

ورم زانو اغلب بعد از آسیب دیدگی ایجاد میشود، اما در بعضی از مواقع هم میتواند بدون هیچ گونه آسیب دیدگی آشکاری اتفاق بیفتد.

2-  آسیب دیدگی ها ناشی از ضربه های مستقیم درحین انجام فعالیت های ورزشی پر برخورد مانند فوتبال و فعالیت هایی مانند چرخش، تغییر ناگهانی جهت یا با سرعت زیاد دویدن، پرش، یا فرود آمدن روی زمین

3-  ورم زانو بر اثر عفونت و بیماری آرتروز التهابی،که با درد همراه است.

 

🔴عوامل ایجاد ورم زانو بعد از آسیب دیدگی در داخل مفصل زانو:

پارگی لیگامنت صلیبی ومتقاطع جلویی

پارگی غضروف ها

شکستگی در مفصل زانو

جابه جایی کشکک زانو

 

🔴علل ورم زانو شامل موارد زیر است:

آسیب دیدگی لیگامنت های جانبی

التهاب برسا

تاندونیت

 صفحه رشد: صفحه رشد ناحیه خاصی ازاستخوان های درحال رشد درکودکان ونوجوانان است که میتواند براثرآسیب دیدگی ودرحین انجام فعالیت های ورزشی صدمه ببیند.

 

🔴ورم در قسمت داخلی زانو ناشی از آسیب دیدگی نیست و بر اثر عوامل زیر ایجاد می شود:

بیماری نقرس

آرتروز فرسوده کننده مفصل

سندروم درد کشکک زانو

کیست بیکر

 

                                 

ترومبوز وریدهای عمقی

ترومبوز وریدهای عمقی زمانی رخ می دهد که خون درسطح لایه های داخلی وریدهای (سیاهرگها) عمقی لخته می شود که معمولا این حالت در پاها اتفاق می افتد. این لخته ها خطرناک هستند به این دلیل که ممکن است شکسته شوند ، وارد جریان خون شده و شریانهای (سرخرگها) بزرگ و مهم به ویژه شریانهای ریه را مسدود کنند و منجر به صدمه دائمی یا مرگ شوند. این اختلال در اغلب موارد در خانمها و در سنین بالای 40سال رخ می دهد.

علائم و نشانه ها

 

تقریبا نیمی از بیماران مبتلا به ترومبوز وریدهای عمقی تا زمانی که رگهای بزرگ و اصلی مسدود نشود، هیچ علامتی ندارند در این موقعیت علائم به شرح زیر می باشد :

-          افزایش دمای پا

 

-          تورم یک طرف عضله پشت ساق پا، قوزک، ران و از قوزک به پایین

 

-          تب خفیف

 

-          درد در پاها

 

-          التهاب و قرمزی

 

-          برجسته شدن رگهای سطحی پا

 

در صورت حرکت لخته به سمت سرخرگهای ریه و انسداد آنها ، علایمی مثل تنگی نفس – درد قفسه سینه و سرفه خونی نیز بروز می نماید .

علل و عوامل خطرساز

 

زمانی که خون درون وریدهای عمقی پاها، آهسته تر از زمان معمول حرکت می کند یا زمانی که فاکتورهایی وجود دارند که تمایل خون به لخته شدن را افزایش می دهند و یا مواردی که لایه داخلی وریدها دچار آسیب شده باشد، ترومبوز وریدهای عمقی رخ می دهد.

 

عوامل تاثیرگذار در بروز این اختلال شامل موارد زیر است :

 

 1-  زمانی که به مدت طولانی در حالت نشسته قرار می گیرید مثل پروازهای هوایی طولانی مدت ( بیشتر از 4ساعت)

 

2-     صدمات مثل شکستگی های لگن و ران

 

3-     جراحی های بزرگ مثل جراحی های استخوان و مفاصل

 

4-     محدودیت حرکتی یا ناتوانی در راه رفتن به دلیل بیماری و یا هرگونه مشکل سلامتی

 

5-     بیماریها از جمله برخی سرطانها، بیماریهای قلبی و واریس

 

6-     برخی از داروها از جمله قرصهای پیشگیری از بارداری

 

7-     سیگار کشیدن

 

8-     چاقی

 

9-     حاملگی

 

درمان بیماری

 

هدف از درمان ، جلوگیری از بزرگتر شدن لخته، پیشگیری از عوارض لخته مثل حرکت به سمت شریانهای ریوی و بروز انسداد درآنهاُ، حل کردن لخته و جلوگیری از ایجاد لخته جدید می باشد اقدامات زیر به منظور دستیابی به اهداف درمان انجام می شود :

 

تجویز داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده های خون) مانند هپارین، کلگزان و وارفارین : تجویز این داروها باید با احتیاط و تحت نظارت تیم درمان صورت گیرد. در مدتی که داروهای ضد انعقاد تجویز می شود به منظور بررسی اثر دارو، آزمایشات خون و پلاکت) به صورت منظم انجام می شود. در مواردی که کلگزان تجویز می شود نیازی به بررسی دوره ای آزمایشات وجود ندارد.

 

پیشگیری

 

برای مدت زمان طولانی از نشستن خودداری کنید. هنگامی که در حال مسافرت هستید گاهگاهی پاهایتان را حرکت دهید.

 

در صورت امکان، روزانه پیاده روی های کوتاه مدت داشته باشید.

 

در هنگام خواب، پاها را بالاتر از سطح بدن قرار دهید تا بازگشت خون وریدی تسهیل شود.

 

ورزش های پا برای جلوگیری از تجمع خون در پا کمک کننده است.

 

                                 

 

درد ساق پا و گرفتگی عضلات ساق پا

درد ساق پا و گرفتگی عضلات ساق پا چیست؟

 

درد در پاها، مچ پا، زانو و لگن به طومعمول به طور جداگانه از درد پا رخ می دهد و در هر صورت، درد ساق پا در هر نقطه بین کشاله ران و مچ پا، به استثنای مفصل هیپ و پا رخ می دهد.

 

 

 

گاه در پی یک روز تمام انجام کار پشت میز دچار گرفتگی عضلات گردن می گردید یا بعد از ورزش به دنبال مدت ها بی حرکتی، دچار گرفتگی پا می شوید. برخی خانم ها پس از پوشیدن کفش پاشنه بلند، به گرفتگی پا مبتلا می شوند. راهکار غالب این موارد گرفتگی عضلانی، کشش مرتب عضله ها است و در مواردی که پاشنه بلند کفش عامل آن باشد، خودداری از پوشیدنش، تنها چاره است.

 

نوع دیگری از گرفتگی عضلانی است که ناراحت کننده تر بوده و آن گرفتگی عضلانی شبانه است. درست موقعی که شخص به خواب عمیق و راحتی رفته است، بر اثر گرفتگی دردناک و شدید ناحیه ساق پا از خواب می پرد. بیشتر کسان از رختخواب بیرون آمده و روی پای گرفتار لی لی می کنند تا گرفتگی آن برطرف شود. ولی گاه گرفتگی یادشده عود می کند. بعضی اوقات گرفتگی در ران است و گاهی در خودِ پا. در هر صورت، گرفتگی پا حالت ناراحت کننده و دردآلودی است.

 

در صورتی که به گرفتگی پا دچار می شوید، نخستین موردی که باید بررسی گردد، داروهای مصرفی شماست. پاره ای از داروها موجب گرفتگی عضلانی می گردند.

 

 

درد را می توان در تعدادی از راه های مختلف تجربه کرد درد در ساق پا، همانند سایر نقاط بدن، می تواند تیز، مبهم، بیحس کننده، سوزن سوزن شدن، سوزش، دردناک و غیره توصیف شود.

 

 

درد می تواند حاد (کوتاه مدت) یا مزمن (طولانی مدت) باشد و در مقیاس شدت از خفیف تا شدید، و اغلب در مقیاس عددی امتیاز بندی می شود.

 

 

نورونهای حسی ( اعصاب ) مسئول تجربه ما از درد هستند و این ها توسط محرک هایی مانند سطوح بالایی از فشار، درجه حرارت بالا و یا پایین و مواد شیمیایی که می تواند منجر به آسیب های بافتی شود.

 

                                 

 

نوروپاتی دیابتی

نوروپاتی دیابتی

 

 

به دسته ای از بیماری ها اطلاق می شود که تمامی انواع اعصاب از قبیل اعصاب محیطی، خودمختار و نخاعی را درگیر می کند.

 

پلی نوروپاتی حسی حرکتی و نوروپاتی اتونومی، شایع ترین انواع نوروپاتی دیابتی هستند.

 

نوروپاتی محیطی

 

به طور شایع قسمت های انتهایی اعصاب به ویژه اعصاب اندام های تحتانی را گرفتار می کند. دو طرف بدن را به صورت قرینه درگیر کرده ممکن است به طرف قسمت های بالاتر گسترش یابد.

 

تظاهرات بالینی

 

علایم اولیه شامل پارستزی( خارش، گزگز کردن یا تشدید حس) و احساس سوزش به خصوص در هنگام شب است.

 

با پیشرفت نوروپاتی پای بیمار کرخت می شود.

کاهش حس درد و حرارت در این بیماران، خطر آسیب دیدگی و عفونت های مخفی پا را افزایش می دهد.

 

در اثر تغییرات مفصلی ناشی از نوروپاتی و ایجاد مفصل شارکوت، ممکن است پای بیمار تغییر شکل پیدا کند.

 

مفاصل شارکوت در اثر فقدان حس موقعیت و در نتیجه انتشار غیر طبیعی وزن در مفاصل ، به وجود می آیند.

 

                                 

 

فیبرومیالژیا (درد مزمن عضلات)

فیبرومیالژیا (درد مزمن عضلات)

 

Fibromyalgia فیبرومیالژیا اختلالی است که با درد گسترده اسکلتی عضلانی، خستگی، اختلال خواب و مشکلات مربوط به خلق و خوی همراه است. نشانه‌ها غالبا بعد از یک آسیب بدنی، جراحی، عفونت و یا استرس روانی شروع می‌شوند. در برخی مواقع این بیماری بدون هیچ گونه علامتی شروع می‌شود. فیبرومیالژیا (درد مزمن عضلات) زنان نسبت به مردان، بیشتر دچار فیبرومیالژیا می‌شوند. زنان در محدوده سنی 20 تا 50 سال بیشترین افراد مبتلا می‌باشند. بر طبق یک نظریه، افراد دچار فیبرومیالژیا، دارای آستانه درد پایینی هستند. این کاهش آستانه درد، به دلیل افزایش حساسیت مغز نسبت به علامت‌های درد می‌باشد. محققان بر اساس این نظریه، بر این باورند که تحریک عصبی باعث تغییراتی در مغز افراد مبتلا به فیبرومیالژیا می‌شود. این تغییرات شامل افزایش غیر طبیعی در مقدار مواد شیمیایی در مغز (یا تغییراتی در انتقال دهنده‌های عصبی ) می‌باشد. به علاوه، گیرنده‌های درد در مغز، درد را به یاد می‌آورند و بسیار حساس می‌شوند و این خود دلیلی برای نشان دادن بیش از حد درد می‌باشد. فیبرومیالژیا باعث یک بیماری دیگر نمی‌شود. اما به خاطر وجود درد و نخوابیدن، بر عملکرد شما در خانه و در محل کار اثر می‌گذارد. در سال 1990، موسسه روماتولوژی در آمریکا، دو معیار برای تشخیص فیبرومیالژیا ارائه داد: 1- درد منتشره که حداقل برای مدت سه ماه ادامه دارد. درد باید در این مناطق باشد: آرنج، باسن، سینه، زانو، پشت کمر، گردن، قفسه سینه، شانه و ران‌ها (تصویر بالا محل‌های درد را نشان می‌دهد). 2- عدم وجود بیماری دیگری در بدن که درد را ایجاد کند. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. تنوع داروها می‌تواند علائم این بیماری را کنترل کند. ورزش کردن، شل کردن عضلات و مفاصل و کم کردن استرس، در این بیماری بسیار مهم و کمک دهنده است. علائم فیبرومیالژیا علائم فیبرومیالژیا، می‌روند و می‌آیند. این علائم عبارت است از: 1- درد مزمن عضلانی: این درد در تمام بدن انتشار می‌یابد. به طور کلی، درد در مفاصل، عضلات و تاندون ها و دیگر بافت‌های نرم به وجود می‌آید. مناطق بروز درد در فیبرومیالژیا عبارتند از: پشت سر، بین تیغه شانه، بالای سینه، بالای شانه، جلوی گردن، قسمت بیرونی آرنج، قسمت بالای لگن، طرفین لگن و قسمت داخلی زانو بیماران با درد بدن از خواب بیدار می‌شوند. برخی از بیماران در شب درد بیشتری را احساس می‌کنند. درد معمولا با فعالیت، هوای سرد و مرطوب، عصبانیت و استرس بدتر می‌شود. 2- خستگی : غالبا افراد دارای فیبرومیالژیا، خسته هستند، حتی اگر یک خواب طولانی هم کرده باشند. بسیاری از بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا دارای سایر اختلالات خواب مانند: سندرم پاهای بیقرار و آپنه خواب می‌باشند. 3- افسردگی 4- کم کاری تیروئید5- بیماری لایم (نوعی بیماری آرتریت که به وسیله باکتری ایجاد می‌شود) 6- سندروم روده تحریک پذیر 7- مشکلات تمرکز و حافظه 8- بی حسی و سوزن سوزن شدن دست‌ها و پاها 9- لرزش و تپش قلب 10- کاهش توانایی ورزش کردن 11- سردرد تنشی یا میگرنی علل فیبرومیالژیا پزشکان هنوز یک علت خاص را برای این بیماری نشناختند. به نظر می‌آید که به دلایل زیادی، می‌تواند این بیماری را باعث شود؛ از جمله: ژنتیک، عفونت (مانند ویروس)، پاسخ‌های غیر طبیعی درد و ضربه فیزیکی و یا روحی. عوامل خطر فیبرومیالژیا - جنسیت: در زنان بیشتر دیده شده است. - تاریخچه فامیلی: اگر یکی از اقوام شما این بیماری را داشته باشد، شما نیز ممکن است این بیماری را بگیرید. - روماتوئید: اگر شما بیماری آرتریت روماتوئید و یا لوپوس داشته باشید، ممکن است به فیبرومیالژیا نیز دچار شوید. تشخیص فیبرومیالژیا همانطور که گفته شد، هیچ آزمایشی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد. اما پزشک با دیدن آزمایش خون، می‌تواند بفهمد که علائم بیماری شما از چه منشاء گرفته است. آزمایش خون باید شامل موارد زیر باشد: شمارش سلول‌های خونی سرعت رسوب اریتروسیت آزمایش عملکرد تیروئید درمان فیبرومیالژیا * داروها موجب کاهش درد و بهبود خواب می‌شوند. داروهای مورد استفاده عبارتند از: استامینوفن، ایبوپروفن، داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد تشنج. * کم کردن استرس با تنفس عمیق و حفظ آرامش * به اندازه

کافی خوابیدن: با چرت نزدن در طی روز و در یک ساعت معین بیدار شدن و هر شب در یک ساعت معین به خواب رفتن، این مشکل اصلاح می‌شود. * به طور مرتب ورزش کردن: ورزش کردن، باعث کاهش علائم بیماری می‌شود. ورزش‌های کششی، درست نشستن و پیاده روی، شنا ، دوچرخه سواری و ورزش‌های آبی مفید می‌باشد. * به اندازه فعالیت داشتن: نه آن اندازه که خود را خسته کنید و نه آنقدر کم، که حوصله‌ی تان سر رود. * خوب و متنوع خوردن * کمتر کافئین نوشیدن * طب سوزنی: باعث تغییرات در جریان خون و مقدار انتقال دهنده‌های عصبی در مغز و نخاع می‌شود. * ماساژ: باعث کاهش ضربان قلب، شل کردن عضلات، بهبودی دامنه حرکت مفاصل و افزایش تولید قاتلین طبیعی درد در بدن می شود و استرس و عصبانیت را از بین می‌برد. * یوگا و تای چی: در کنترل علائم فیبرومیالژیا کمک می‌کنند. مواد غذایی و ویتامین‌های مفید در فیبرومیالژیا این ها را باید تحت نظر پزشک مصرف کنید: GABA (انتقال دهنده عصبی): برای بهتر خوابیدن اسید مالیک (در سیب وجود دارد): خستگی و درد عضلانی را از بین می‌برد منیزیوم: برای تولید انرژی و از بین برنده خستگی ویتامین D: برای تقویت عضلات و کاهش درد عضلات ویتامین B3: برای بهبود گردش خون و کاهش درد ویتامین B12: خستگی را از بین می‌برد کوآنزیم Q10: بهبود عملکرد سیستم ایمنی و رساندن اکسیژن به بافت‌ها و کاهش درد گرد فلفل قرمز: برای بهبود جریان خون و کاهش درد

مریم سجادپور بخش سلامت تبیان

 

                                 

تزریق استروئید در فضای اپیدورال یکی از راههای درمان کمردرد

 

 

تزریق استروئید در فضای اپیدورال یکی از روش‌های رایج درمان التهاب ناشی از کمر درد نشأت گرفته از پا درد یا گردن دردی است که در درد بازو ریشه دارد. عصب‌های نخاعی در این عارضه‌ها در اثر باریک شدن مجراهای عبور رو به پایین یا خارج از ستون فقرات ملتهب می‌شود.

فایده تزریق استروئید در اپیدورال

 

باریک شدن مجراهای نخاعی به دلایل گوناگون، از جمله فتق دیسک کمر و گردن، ایجاد خارها یا زائده‌های استخوانی، ضخیم شدن رباط‌های ستون فقرات، کیست مفصلی یا حتی به هم خوردن نظم و هم‌راستا نبودن مهره‌ها (سرخوردن مهره یا اسپوندلولیستزی)، رخ می‌دهد. فضای اپیدورال آکنده از چربی، کیسه نخاعی را احاطه می‌کند و از اعصاب و نخاع محافظت می‌کند. استروئید (کورتیزون) وارد شده به فضای اپیدورال کنش ضدالتهابی بسیار قدرتمندی از خود نشان می‌دهد که به تسکین درد کمک می‌کند و عملکرد بیماران را بهبود می‌بخشد. اگرچه استروئید عارضه اصلی مولد درد را از بین نمی‌برد، اما چرخه درد و التهاب را می‌شکند و قدرت بدن برای مقابله و مبارزه با عارضه را افزایش می‌دهد. به این ترتیب تزریق استروئید نتایجی را به دست می‌دهد که ماندگاری‌شان از اثر خود استروئید بیشتر است.

روش انجام تزریق

 

اینترلمینار، کودال و ترانس فورمینال سه روش متداول تزریق استروئید در فضای اپیدورال محسوب می‌شود. در هر سه روش اشاره شده سوزن ظریف و باریکی با توجه به تصاویر دستگاه فلوئوروسکوپ (اشعه ایکس) وارد محل مورد نظر می‌شود. ماده حاجب پیش از تزریق وارد بدن می‌شود تا رسیدن دارو به محل مورد نظر را تایید کند. غالباً علاوه بر استروئید از بی‌حسی موضعی نیز برای تسکین موقت درد استفاده می‌شود.

 

در روش اینترلمینار، که غالباً به طور خلاصه "تزریق اپیدورال" نامیده می‌شود، سوزن وارد پشت فضای اپیدورال می‌شود و استروئید وارد ناحیه گسترده‌ای می‌شود. به همین ترتیب در روش کودال نیز سوزن از راه شکاف خاجی (منفذ استخوانی کوچکی دقیقاً بالای استخوان دنبالچه) وارد بخش پایینی فضای اپیدورال می‌شود. استروئید در هر دو روش اینترلمینار و کودال غالباً در بخش‌های مختلف ستون فقرات و نخاع پخش شده و هر دو سمت مجرای نخاعی را پوشش می‌دهد. اما در روش ترانس فورمینال، که با اصطلاح "بلوک عصبی" از آن یاد می‌شود، سوزن از پهلو وارد عصب خارج شونده از ستون فقرات می‌شود و دارو در فضای احاطه کننده عصب تزریق می‌شود. دارو در مرحله بعد به سمت بالا حرکت می‌کند و از پهلو وارد فضای اپیدورال می‌شود. تحویل دارو به یک ناحیه مشخص آسیب دیده (معمولاً یک بخش و یک سمت) به روش ترانس فورمینال با دقت و تمرکز بالاتری صورت می‌گیرد. با ایجاد تغییر کوچکی در این روش می‌توان یک عصب مجزای خاص را با دقت بیشتری پوشش داد و علاوه بر تسکین درد و بهبود عملکرد از مزیت تشخیصی این نوع تزریق نیز بهره برد.

 

هر سه عمل فوق به صورت سرپایی انجام می‌شود و بیمار معمولاً می‌تواند فعالیت‌های معمول پیش از تزریق را پس از یک روز طبق روال گذشته ادامه دهد. برخی بیماران تمایل دارند در طول عمل داروی آرام‌بخش ملایم دریافت کنند، اما بسیاری از بیماران تزریق را صرفاً با بی‌حسی موضعی از راه پوست به خوبی تحمل می‌کنند.

پس از تزریق

 

تأثیرگذاری استروئید معمولاً ۱ تا ۳ روز پس از تزریق آغاز می‌شود، اگرچه بیماران در بعضی موارد حدود دو هفته بعد نتایج تزریق را احساس می‌کنند. درد معمول برخی بیماران، البته به ندرت، تا چند روز پس از تزریق افزایش می‌یابد؛ به علاوه شماری از بیماران با اثرهای جانبی‌ای مانند اضطراب، اختلال در خواب، تغییر در عادت ماهانه، احتباس موقت آب یا قرمزی و سرخ شدن صورت و سینه مواجه می‌شوند که معمولاً با احساس گرما یا افزایش اندک دمای بدن همراه است. این اثرهای جانبی معمولاً ملایم هستند و غالباً پس از چند روز از بین می‌روند. ابتلا به دیابت، حساسیت داشتن به ماده حاجب یا هر عارضه جدی دیگری باید پیش از تزریق به پزشک اطلاع داده شود.

 

چندین دهه است که تزریق اپیدورال کمر به عنوان درمانی کاملاً ایمن و کارآمد برای تسکین درد پا، گردن و بازو انجام می‌شود. بروز حساسیت، خونریزی، عفونت، آسیب دیدن عصب یا فلج از عوارض احتمالی این تزریق به شمار می‌آید که البته خوشبختانه به ندرت بروز می‌یابد. احتمال مواجهه با عوارض جدی در صورت بهره‌گیری از دستگاه فلوئوروسکوپ و انجام شدن تزریق توسط پزشک مجرب به حداقل می‌رسد. در مجموع بیماران تزریق در فضای اپیدورال را به خوبی تحمل می‌کنند و پس از عمل به ندرت با عوارض جانبی روبه رو می‌شوند.

 

اگرچه درد تمام بیماران پس از تزریق استروئید در اپیدورال تسکین نمی‌یابد، اما این تزریق‌ با ماندگاری اثر چند ماهه یا بیشتر غالباً درد را کاهش می‌دهد و عملکرد را بهبود می‌بخشد. چنانچه تزریق نتایج چشمگیری به دست دهد، می‌توان آن را برای حفظ بهبودهای حاصل شده بدون بروز کوچکترین خطری به صورت دوره‌ای تکرار کرد. به منظور به حداکثر رساندن مزایای تزریق یا ماندگاری بیشتر نتایج به دست آمده می‌توان در کنار تزریق از درمان‌های دیگری مانند مصرف دارو یا فیزیوتراپی نیز بهره برد. پزشک همواره برنامه درمانی جامعی را برای بیمار تدوین می‌کند.

 

 

 

 

 

 

                                 

کف پای صاف بالغین

کف پای صاف بالغین

 

کف پای صاف در بالغین می‌تواند بدنبال ادامه عارضه از زمان کودکی بوده یا بصورت اکتسابی عارض گردد. برخی بیماری‌ها مانند روماتیسم مفصلی، آرتروز مفصل، بیماری‌های عصبی یا صدمات استخوانی و غضروفی می‌تواند منجر به این عارضه گردد. شایعترین علت کف پای صا ف اکتسابی در بالغین اختلال عملکرد تاندون تیبیال خلفی است که از علل شایع درد کف پا نیز می‌باشد. تشخیص آن اساساً با معاینه بالینی می‌باشد اما رادیوگرافی، سونوگرافی و M R I در ارزیابی میزان آسیب تاندون و برنامه‌ریزی قبل از عمل کمک کننده است. این ضایعه به چهار مرحله طبقه‌بندی می‌گردد: مرحله اول: درد و تورم ناحیه داخلی مچ پا مرحله دوم :کاهش قوس طولی کف پا و انحراف پاشنه و پنجه پا به سمت خارج مرحله سوم: کف پای صاف غیرقابل انعطاف مرحله چهارم :کف پای صاف بدون انعطاف و همراه با علائم آرتروز مچ پا درمان این ضایعه در مراحل اولیه بصورت غیر جراحی است ولی با پیشرفت ضایعه درمان‌های جراحی برای رفع درد و اصلاح کف پا اجتناب ناپذیر می‌باشد، تشخیص زود هنگام و شروع درمان می‌تواند باعث پیشگیری از ناتوانی بیمار وجلوگیری از اعمال جراحی بزرگ در بیماران گردد.

 

کف پای صاف در بچه‌ها

 

کف پای صاف یکی از علل شایع مراجعهٔ بیماران به جراحان پا و مچ پا می‌باشد. کف پای صاف در بچه‌ها به دو دستهٔ عمده: انعطاف پذیرو غیرقابل انعطاف (سفت) تقسیم می‌گردد که گروه اول غالباً نیاز به جراحی ندارند و گروه دوم نیاز به جراحی دارند.

 

کف پای صاف انعطاف‌پذیر در بچه‌ها در چند سال اول بعد از تولد، کف پای صاف می‌تواند نرمال باشد و حدود سن پنج سا لگی قوس کف پا تکامل پیدا می‌کند، در مواردی که هنگام نشستن روی صندلی و عدم گذاشتن وزن روی پا قوس کف پا تشکیل گردد و فقط به هنگام ایستادن و وزن گذاشتن قوس کف پا از بین برود آن را کف پای صاف انعطاف‌پذیر در بچه‌ها می‌نامیم که در بیش از نود درصد موارد نیاز به اقدام جراحی ندارند. در مواردی که بیمار دچار دردهای کف پا، مچ پا یا ساق پا باشد یا بچه در حین انجام اعمال ورزشی دچار خستگی زودرس شوند، نیازمند استفاده از کفی طبی و کفشهای طبی طبق دستور پزشک می‌باشد. در مواردی که علائم بیمار کنترل نگردد یا بدشکلی پاها به صورت انحراف پاشنه و پنجهٔ پا اتفاق بیفتدممکن است نیاز به عمل جراحی باشد.

 

کف پای صاف غیرقابل انعطاف (سفت) در بچه‌ها این عارضه غالباً بدنبال گرفتاری‌های مادرزادی اسکلتی عارض می‌گردد که می‌تواند از چسبندگی‌های نابجای استخوانی یا غضروفی و گاه از تغییر زوایای استخوانی ناشی گردد. در بیشتر موارد نیاز به تشخیص زودرس و درمان جراحی دارد.

 

                                 

پشت درد یا کمر درد

پشت درد یا کمر درد، یک بیماری نیست بلکه یک علامت می‌باشد. بروز این دردها نشان می‌دهد که در بدن اشکالی وجود دارد اما همیشه نمی‌توان به علت دقیق ایجاد آن پی برد. اکثر ما گاهی اوقات گرفتار پشت درد یا کمر درد شده‌ایم. معمولاً این دردها به علت فشارهای بیش از حد یا صدماتی که در پشت ایجاد میشود بروز می‌کنند و در اکثر مواقع به سرعت هم بهبود می‌یابند. وضعیت بد ایستادن و نشستن، وارد آمدن فشارهای بیش از حد و مشکلات ساییدگی مهره‌ها می‌توانند از علل شایع بروز دردهای پشت یا کمر باشند.

شما وقتی بدانید که پشت یا ستون فقرات شما از ساختمانهای مختلفی شامل استخوانها، دیسک‌ها، لیگامانها، تاندونها، عصب‌ها، رگهای خونی و سایر بافتها تشکیل شده و تمام آنها می‌توانند دچار صدمه شده و ایجاد پشت درد کنند، تعجب نخواهید کرد که چرا اینقدر در بین مردم، کمردرد و پشت درد شایع است. در بیشتر موارد، علت دقیق بروز این دردها اهمیتی ندارد. پشت درد، علامتی است که بهبود یافته و برطرف میشود و هدف از درمان، تسکین درد و ایجاد بهبودی در شما هر چه سریعتر می‌باشد. گاهی اوقات ممکن است یک علت زمینه‌ای شدیدتری وجود داشته باشد که برای تصمیم‌گیری در پیدا کردن یک درمان مناسب، نیاز به آزمایشهای خاص باشد. دانستن اینکه پشت انسان چگونه کار می‌کند و عملکرد آن چه می‌باشد، به حفاظت از آن و بهبودی سریعتری از حملات دردهای پشت، کمک بسیاری به ما می‌کند. هدف نشان دادن چگونگی کار کردن پشت، اشکالاتی که در آن ایجاد میشود، نحوه ایجاد آنها، چگونگی درمانشان و چند توصیه در مورد وقتی که نیاز به آزمایشهای بیشتری داریم، می‌باشد.

 

                                 

دیسک کمر:علائم، تشخیص و درمان

در ستون فقرات بدن انسان بین مهره های کمری استخوانی بالشتک ها یا صفحاتی از جنس غضروف قرار دارند که به آنها دیسک گفته می‌شود و واضحا در کمر به آنها دیسک کمر گفته می شود. کمر انسان دارای 5 مهره کمر است که در پایین آنها نیز استخوان مثلثی‌ شکلی به نام استخوان خاجی قرار گرفته است. بنابراین در ناحیه کمر تعداد دیسک های بین مهره ای 5عدد می باشد. وظیفه اصلی دیسک ها در ستون فقرات بدن انسان ضربه‌گیر بودن آن است. به عبارتی دیسک ها، فشارهایی را که به ستون فقرات وارد می‌شود را جذب می‌کند و همچنین کمک در بهبود حرکت بین مهره‌ها می نماید. بنابراین همه افراد دیسک کمر دارند و منظور از دیسک کمر فتق یا بیرون زدگی دیسک کمر می باشد که البته یکی از صعب العلاج ترین بیماری های ستون فقرات می باشد.

 

علائم دیسک کمر

 

اغلب بیماران دچار فتق دیسک غالباً با هیچ‌گونه علائمی روبرو نمی‌شوند. در هر حال علائم فتق دیسک کمر عبارت است از:

-          دردی که در باسن، پا و کف پا منتشر می‌شود و به سیاتیک معروف است. برخی بیماران از کمر درد نیز رنج می‌برند، البته فتق دیسک لزوماً با کمر درد همراه نیست.

-          گزگز و مورمور یا بی‌حسی پاها یا کف پاها

-          ضعف عضلانی

 

 

چه عاملی باعث پارگی دیسک کمر می‌شود؟

 

سن که بالا می‌رود، دیسک بین مهرهای ستون فقرات هم مثل نقاط دیگر بدن دچار تغییرات تحلیل رونده «پیر شدن» می شود که به آن «دژنراتیو» می‌گویند. دیسکی که دژنره می‌شود، ممکن است در اثر فشار یک جسم سنگین، خم و راست شدن زیاد و یا تصادف ناگهانی پاره شود. این پارگی ممکن است به طرف پشت شکم در برود و یک درد نامشخص بوجود بیاورد که به مرور زمان خوب می‌شود.  وقتی دیسک پاره می‌شود، اگر «تکه» بزرگی در برود ممکن است تمام رشته‌های عصبی و هرچه عصب آنجا هست، تحت فشار قرار بگیرند. در نتیجه ‌دو پا ممکن است حالت فلج پیدا کند و یا ممکن است اختلال، مثانه مریض را از نظر کنترل به هم بزند (بی اختیاری ادرار)، چون آنها هم به‌وسیله همین عصب‌ها کنترل می‌شود، ولی این خیلی نادر است. اگر چنین اتفاقی بیفتد، باید در اسرع وقت این دیسک را درآورد و فشار را از عصب برداشت.

 

راه‌های تشخیص دیسک کمر

 

از جمله راه های تشخیص می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

-          در تشخیص پزشک معالج از بیمار مبتلا به کمر درد می خواهد که دراز کشیده و پای خود را به صورت عمودی بالا ببرد.تست SLR و معاینه انگشت شست و توانایی راه رفتن روی پنجه و پاشنه از مهمترین معاینات در تشخیص دیسک کمر می باشد.

-          تست MRI

-          تست نوار عصب و عضله در تشخیص دیسک کمر

-          برای تشخیص دیسک کمر از میلوگرام ،پرتونگاری نیز استفاده می شود.

 

 

درمان‌های فیزیکی برای فتق دیسک کمری

 

به طور کلی بیماری درد در 90 درصد از بیماران با روش‌های بدون جراحی برای درمان پارگی دیسک کمر مدیریت می‌شود. درمان‌های اولیه که ما به کار می‌بریم عبارتند از:

 

 

دارو درمانی

 

یک روش درمان دیسک کمر بدون جراحی، بهره گیری از دارودرمانی است. داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن می‌تواند درد و تورم را کاهش دهد. شل کننده عضلات مانند سایکلوبنزاپرین، اسپاسم عضلات را برطرف می‌کند. خواب آلودگی از عوارض جانبی این دارو است. داروهای آسیب دیدگی عصب‌ها (دردهای نروپاتیک) که شامل پرگابالین، گاباپنتین و دولوکستین می‌شود. سرگیجه، احساس خستگی و خواب آلودگی از عوارض جانبی این داروها هستند. نارکوتیک ها مانند اوکزیکودون و هایدروکودون برای کاهش دردهای شدید به کار می‌روند. یبوست و حالت تهوع از عوارض جانبی این داروها است. دراوهای استروئیدی اپدورال (تزریق شده در فضای خارجی کیسه مایع نخاعی) تورم و درد را کاهش می‌دهد.

 

 

درمان‌های فیزیکی

 

جراحی‌های بسته دیسک کمر: منظور از جراحی بسته دیسک کمر، درمان آن با روش‌های کم تهاجمی وبی خطر است که تأثیر زیادی در کاهش روند پیشرفت بیماری و درد ناشی از ان خواهند داشت. از جمله این روش‌ها می‌توان به انواع تزریق‌ها مثل تزریق اپیدورال، تزریق بلوک فاست، اوزون تراپی، رادیوفرکوئنسی، پی آر پی و جراحی با لیزر اشاره کرد. درمان‌های فیزیکی و تمرینات تقویت کننده عضلات کمر مؤثرتر از استراحت در رختخواب هستند. درمان‌های فیزیکی معمولاً نقش عمده‌ای در افزایش روند بهبودی بیماری دیسک کمر دارند. این روش‌های درمانی علاوه بر کاهش درد به شما آموزش می‌دهند که چگونه از بدن خود در برابر آسیب هاب آتی محافظت کنید.

 

لیزر درمانی: لیزر درمانی یک روش درمانی مؤثر و ایمن برای درمان دیسک کمر و کمر درد در سنین مختلف است. لیزر درمانی یک روش درمانی بدون درد، غیر تهاجمی، غیر جراحی بوده که هیچ گونه عوارض جانبی هم ندارد. لیزر درمانی یک روش پزشکی است که از انرژی نور لیزر متمرکز شده برای درمان درد و تورم استفاده می‌شود.

روش درمانی TENS: دستگاه TENS از جریان الکتریکی برای تحریک عضلات استفاده می‌کند که شدید اما بدون درد است. الکترودها روی پوست قرار داده می‌شود و جریان الکتریکی ضعیفی به نقاط کلیدی در مسیر عصب‌ها ارسال شده و باعث کاهش اسپاسم عضلات می‌شود. به نظر می‌رسد که این روش باعث کاهش اندورفین شده که تسکین دهنده طبیعی درد در بدن است.

بریس: کمربندهای طبی به عنوان روش‌های بلند مدت برای درمان درد فتق دیسک کمر نیستند اما می‌توانند به بیمار درهنگام انجام اقدامات درمانی دیگر برای جلوگیری از خم شدن گردن و کمر کمک کنند. کمربندهای طبیعی به بهبود وضعیت بدن که یک مؤلفه بسیار مهم در سالم نه داشتن ستون فقرات است کمک می‌کنند.

درمان‌های دستی: درمان‌های دستی که به وسیله متخصص طب فیزیکی و توانبخشی انجام می‌شود به کاهش درد و تسریع روند بهبودی کمک می‌کند. اگر درد شدید بود یا علائم بین 2 تا 4 هفته هنوز باقی بود، انجام درمان‌های دستی برای استخوان‌ها ضروری است.

ماساژ درمانی: ماساژ درمانی یک روش اثبات شده برای درمان فتق دیسک نیست اما روشی ایمن و بدون عوارض جانبی است. البته اگر شما به پوکی استخوان، ترومبوز وریدی، عفونت پوستی، زخم باز یا آرتروز در نزدیکی محل ماساژ هستید مبتلا هستید، ماساژ درمانی روش مناسبی برای شما نیست.

کشش: هدف از کشش ستون فقرات کاهش اثر جاذبه بر ستون فقرات است. فتق دیسک با کشش آهسته استخوان‌ها کاهش می‌یابد. این کار مانند تایر پنچری است که در هنگام جک زدن زیر اتومبیل، فشار از روی آن برداشته شده و شکل تخت خود را از دست می‌دهد. این روش می‌تواند در ستون فقرات کمری و گردنی به کار برده شود.

 

 

عمل جراحی

 

بسیاری از موارد خفیف بدون نیاز به عمل جراحی بهبود می‌یابد؛ به هر حال اگر درد، ضعف پیشرونده یا اختلال در راه رفتن، پس از شش هفته از بین نرفت ممکن است دیسک کمر شدید باشد و عمل جراحی نیاز است. بیماری‌های اورژانسی مانند سندرم کوئادا اکوئینا به عمل جراحی فوری برای جلوگیری از آسیب دائمی عصب و اختلال عملکردی باید انجام شود.

 

                                 

صافی کف پا: درمان، علائم و علت

در عارضه صافی کف پا، که در علم پزشکی با اصطلاح پس پلانوس نیز از آن یاد می‌شود، قوس ملایم بخش داخلی کف پا، دقیقاً در مقابل پاشنه، از بین می‌رود. اگر این قوس و گودی کف پا تنها در زمان ایستادن از بین برود و هنگام بلند شدن کف پا از زمین دوباره ایجاد شود، با عارضه صافی انعطاف‌پذیر یا نرم کف پا روبه‌رو هستیم. اما چنانچه کف پا در هر دو حالت، ایستاده و بلند شده از زمین، صاف باشد، با عارضه کف پای صاف سخت مواجه هستید.

 

 

قوس کف پا چگونه ایجاد میشود؟

 

تقریبا تمام بچه ها در هنگام تولد صافی کف پا دارند که به آن صافی کف پای فیزیولوژیک Physiologic flat foot میگویند. این حالت عمدتا به علت شل بودن تاندون ها و لیگامان های کف پا و به علت ضعیف بودن عضلات کف پا و همچنین به علت چربی است که در زیر پوست کف پای بچه وجود دارد. بتدریج و در سال های بعدی عمر، با سفت شدن بافت های نرم کف پا و قویتر شدن عضلات و از بین رفتن چربی کف پا، قوس کف پا ظاهر میشود. معمولا قوس کف پا در سنین 7-5 سالگی بوجود میاید. در حدود 25-15 درصد افراد این قوس هرگز ایجاد نمیشود و کف پای آنها همیشه صاف باقی میماند ولی صافی کف پا در اکثریت این افراد هیچ گونه ناراحتی را برای آنها ایجاد نمیکند.

 

 

علل صافی کف پا

 

تاندون ها، مفاصل پا را به هم متصل می کنند. حال اگر تاندون ها سست گردند، موجب صافی کف پا می گردد.

البته صافی کف پا در نوزادان و کودکی که تازه به راه افتاده، طبیعی است. هنگامی که بچه بزرگ تر می شود (2 تا 3 ساله)، تاندون ها سفت تر می شوند و به شکل قوس در می آیند.

در دوران نوجوانی، بیشتر افراد دارای قوس طبیعی در کف پا می باشند. اما برخی هم دچار صافی کف پا می گردند.

صدمات بدنی، بیماری ها و افزایش سن ممکن است به تاندون ها صدمه وارد کرده و موجب صافی کف پا گردد. این نوع پای صاف، ممکن است فقط در یک پا ایجاد شود.

ندرتا، صافی کف پا در کودکان درد دارد. در این حالت، دو یا تعداد بیشتری از استخوان های پا رشد کرده و به هم متصل می شوند. این وضعیت را " پیوستگی قوزک پا" می نامند. گاهی، صافی کف پا به علت مشکلات موجود در زانو و قوزک به وجود می آید. این مشکلات بر قوزک پا فشار وارد می کنند و قوزک را به سمت داخل برمی گردانند و موجب عدم تراز پاها می شوند.

 

 

 

علائم صافی کف پا

 

بیشتر افراد دارای صافی کف پا، مشکلی ندارند، اما برخی هم دارای مشکلاتی می باشند.

-          در کودکان، درد پا، قوزک و یا پاشنه پا، از علائم صافی کف پا می باشد.

-          افرد بالغ، هنگامی که مدت طولانی می ایستند و یا بعد از ورزش، دچار در د و خستگی پا می شوند.

-          عدم توانایی ایستادن بر روی نوک پا

-          تورم درون قوزک پا

 

 

تشخیص کف پای صاف

 

جراح برای تشخیص کف پای صاف، پا و مچ پا را بررسی کرده و حالت پاهای شما را در موقعیت ایستاده و نشسته مشاهده می‌کند. آزمایش اشعه X معمولاً برای تعیین شدت اختلال انجام می‌شود. اگر پزشک برای شما کف پای صاف انعطاف پذیر را تشخیص دهد، اما شما هیچ علامتی نداشته باشید، جراح برای شما علائم و مواردی را توضیح خواهد داد که انتظار می رود در آینده رخ دهد.

 

راه‌ها و روش‌های درمان

 

از بهترین راه‌ها و روش‌های اصلاح و درمان صافی کف پا می توان به موارد زیر اشاره کرد:

در اکثر موارد، درمان کف پای صاف کودکان بدون هیچ عمل خاصی ، تنها با بزرگتر شدن آن‌ها رفع می‌شود. اگر کودک دچار درد نشود، پزشک تنها از شما خواهد خواست تا صبر کنید و منتظر تغییرات بعدی باشید. همچنین از شما خواسته می‌شود که کودکتان را برای ارزیابی‌های دوره‌ای، مجدداً نزد پزشک ببرید. معمولاً اگر صافی کف پا، در کودکان یا بزرگسالان، باعث درد شود، پزشک توصیه خواهد کرد که از انواع نرم یا سخت کفی‌های کفش به عنوان تکیه‌گاهی برای قوس کف پا استفاده شود. در کودکان بزرگتر و نوجوانان نیز استفاده از تمرینات کششی و فیزیوتراپی می‌تواند باعث تسکین درد شود. طرح درمان درد کف پا و صافی آن ارائه شده، برای افتادگی قوس و صافی کف پا به شدت و علت عارضه بستگی دارد و بر همین اساس ممکن است پزشک یک یا چند مورد از سه درمان زیر را به شما توصیه کند. جراحی نیز روش دیگری است که برای درمان صاف کف پا ممکن است از آن استفاده شود.

 

استراحت

 

گاهی اوقات پزشکان به بعضی بیماران توصیه می‌کنند که استراحت کرده و تا زمانی که مچ پاهایشان بهتر شود، از انجام فعالیت‌های که مچ پاهایشان را بدتر می‌کنند اجتناب نمایند.

 

 

داروهای خوراکی ضدالتهاب

 

داروهای خوراکی ضدالتهاب، درد و التهاب را تا حد زیادی کم می‌کنند.

 

 

فیزیوتراپی

 

فیزیوتراپ می‌تواند با استفاده از اولتراسوند و تکنیک‌های دیگر التهاب را کاهش دهد. همچنین نحوه صحیح انجام ورزش ،حرکات اصلاحی و تمرینات کششی پا و مچ پا را به شما آموزش می‌شد. متحرک نگه داشتن می‌تواند باعث حفظ عملکرد پا شود. تقویت عضلات ضعیف پا و مچ پا نیز می‌تواند به جلوگیری از متلاشی شدن بیشتر استخوان‌ها و مفاصل کمک کند.

 

 

پدهای محافظ

 

هنگامی که قسمت‌هایی از استخوان‌های متلاشی شده در سطح کف پا برجسته می‌شوند، استفاده از پد و یا بالشتک روش مؤثری برای جلوگیری از تماس آزار دهنده کف پا با کف کفش خواهد بود. می‌توان با استفاده از پدهایی که در قسمت‌هایی از آن‌ها جای خالی وجود دارد، فشار وزنِ وارد آمده بر قسمت‌های به خصوصی از کف پا را خنثی نمود.

 

 

ارتزهای مناسب برای مچ پا

 

یک ارتز مناسب شده برای مچ پا، تکیه‌گاهی برای قوس کف پا است که توسط پزشک تجویز شده و مستقیماً از قالبی از کف پایتان ساخته می‌شود و قاعدتاً در مقایسه با کفی طبی کفشی که از داروخانه می‌خرید تکیه‌ها بهتری برای مچ پایتان خواهد بود. برای عارضه صافی کف پا می‌توان اصلاحاتی را در وسیله ارتزی انجام داد که بتواند با توجه به شرایط بیمار تعادل پایش را حفظ کند.

 

 

ارتزهای مناسب برای قوزک و مچ پا

 

یک ارتز مناسب شده برای قوزک و مچ پا (AFO) تکیه‌گاه و نگهدارنده‌ای برای ساق و قوس کف پا است که به تجویز پزشک با قالبگیری از پای بیمار ساخته شده و باعث ثبات مچ و کف پا می‌شود. این ارتز تکیه‌گاه کامل‌تری نسبت به کفی‌های کفش فراهم می‌کند و در مواردی که صافی کف پا شدید است از آن استفاده می‌شود.

 

 

تزریق کورتیزون

 

کورتیزونی که در مفصل تزریق می‌شود یک داروی ضدالتهابی قوی است که از آن برای کاهش سریع درد ناشی از التهاب استفاده می‌شود. تزریق کورتیزون به شدت در تسکین علائم صافی کف پا تأثیر دارد، اما نمی‌تواند ساختمان مچ پا را اصلاح کند.

 

 

کنترل وزن بدن

 

اگر بیمار بیش از اندازه چاق باشد، پزشک به او توصیه خواهد کرد که وزنش را کم کند. تعداد قابل توجهی از بیمارانی که دچار چاقی مفرط هستند پس از کاهش وزن، بهبود چشمگیری را در علائم خود مشاهده می‌کنند.