چگونه هنگام راه رفتن روی یخ لیز نخوریم؟

چگونه هنگام راه رفتن روی یخ لیز نخوریم؟

 

 

شما با توجه به پنج راهبرد  می توانید خطر افتادن در زمستان را کاهش دهید.

 

تقویت توانایی حفظ تعادل

 

افراد به این علت سقوط می کنند که تعادل شان را از دست می دهند. فردی که دارای توانایی خوب حفظ تعادل است، می تواند خودش را جمع و جور کند، اما فردی که عضلات ضعیفی دارد، سقوط خواهد کرد.

 

عضلات قدرتمند کلید حفظ تعادل است. برای همین کارشناسان توصیه می کنند عضلات باسن، شکم، لگن و پاها را باید تقویت کرد. انجام تمرین های تعادلی مانند ایستادن روی یک پا یا ایستادن روی پنجه های پا نیز مفید است.

 

 

هنگامی فردی می لغزد، عضلات ضدسقوط منقبض می شوند، و تعادل فرد را حفظ می کنند؛ با تقویت کردن این عضلات احتمال بیشتری وجود دارد که فرد بتواند در چنین مواردی خود را راست نگهدارد.

 

گرچه تقویت توانایی تعادل مهم است، نباید از اهمیت کفش مناسب غافل شد. پوشیدن کفش یا چکمه با اصطکاک خوب هم مهم است. برای اینکه احتمال تنه خوردن و از دست دادن تعادل تان را به حداقل برسانید، باید در انتخاب لباس تان هم باید دقت کنید. لباس های با رنگ روش بپوشید تا دیگران بتواند به راحتی شما را ببینند و به شما تنه نزنند.

 

پای خود را روی زمین بکشید

 

اگر گزینه دیگری به جز پیاده روی روی یخ یا برف ندارید، به جای اینکه گام های بلند بردارید، هنگام راه رفتن گام های کوچک بردارید و پاهای تان را روی زمین بکشید.

پاهای تان را خیلی از هم دور نکنید، در حد 10 تا 15 سانتی متر، و هنگام راه رفتن زانوهای تان را اندکی خم کنید. در این وضعیت بدن تان پایداری بیشتری خواهد داشت.

 

i

در شیب ها روی یک خط راه بروید

 

هنگامی که از شیب بالا یا پایین می روید که با یخ یا برف پوشیده شده است، در یک خط راه بروید، یک گام به جلو بردارید، و پای دیگر را به موازات آن حرکت دهید. این شیوه حرکت را ادامه دهید تا هنگامی که به بالا یا پایین شیب برسید. مسئله مهم این است پاهای تان با هم تقاطع نداشته باشد، زیرا در این حالت بدن تان بسیار ناپایدار می شود.    

حواس تان را جمع کنید

 

به محیط اطراف تان توجه داشته باشید و مراقب یخ و برگ های مرطوب باشید. همچنین هنگام بیرون آمدن از ماشین، اتوبوس یا قطار یا هنگام بالا رفتن از پله های خیابانی احتیاط به خرج دهید.

 

 

اغلب افراد هنگام برف یا باد شدید سرهای شان را پایین می آورند، و این کار می تواند زمینه برای افتادن فراهم کند، زیرا شما را خطر ندیدن یخ را افزایش می دهد. ایمن ترین گزینه این است: به آهستگی راه بروید و به طور مکرر بایستید و زمین اطراف تان را وارسی کنید.

حفظ مرکز ثقل

 

توصیه می‌شود که جهت راه رفتن در زمین‌های یخ زده مرکز ثقل خودتان را روی پای جلو نگه دارید.i

خالی از لطف نیست بدانید که "پنگوئن" یکی از حیواناتی است که می‌تواند این کار را بدرستی انجام دهد. پس بهتر است در این روزها راه رفتن به شیوه پنگوئن را یاد بگیریم

 

                                 

!

کمردرد در کودکان

کمردرد در کودکان

 

کمردرد و گردن درد یکی از بیماری های شایع در بزرگسالان است ولی در بچه ها بسیار نادر می باشد و اگر بچه ای که در سنین مدرسه است به علت کمردرد به پزشک مراجعه کند بایستی موضوع جدی گرفته شود و بررسی کامل جهت تشخیص  انجام گیرد.

 

در این سنین یکی از علل کمردرد و پشت و گردن استفاده نادرست از کیف مدرسه است . بنابراین والدین بایستی ابتدا در خرید کیف مدرسه دقت کافی را انجام دهند و در وهله ی دوم طرز استفاده صحیح از آن را به بچه های خود آموزش دهند.

 

سوال اول این است که آیا کیف دستی خریداری شود یا کوله پشتی؟

در جواب بایستی گفته شود که کوله پشتی بهتر است چون بچه با گرفتن کیف به دست معمولا به همان طرفی که کیف را می گیرد منحرف می شود به خصوص اگر کیف سنگبن باشد یا بچه مجبور باشد مسافت بین خانه و مدرسه را طولانی طی کند. بنابراین سعی کنید که کوله پشتی خریداری شود. البته باید از آن به درستی استفاده کرد.

 

پیشگیری از کمردرد در کودکان

 

وزن کیف باید به طور مساوی روی هردو شانه منتقل شود ، پس کیف باید در وسط پشت قرار گیرد و از دو بند استفاده شود. اگر بچه کیف را با اتصال یک بند حمل کند، کم کم مهره ها به همان طرف انحنای غیر طبیعی پیدا می کنند.

 

باید دو بند قابل کوتاه و بلند کردن باشد تا با توجه به قد بچه تنظیم شود و کیف در مرکز پشت قرار گیرد. گذشته از دو بند روی شانه ها ، یک بند هم باید در پایین کیف روی کمر بسته شود تا هنگام راه رفتن کیف روی پشت به طرفین حرکت نداشته باشد و به طرفین منحرف نشود و دچار کمردرد نشوید.

بندهای روی شانه ها باید پهن باشد تا سطح تماس زیادی با شانه ها ایجاد شده و کشش آن ها توسط وزن کیف شانه ها را اذیت نکند. در غیراین صورت بچه کیف را از شانه ها و پشت بر می دارد و به دست گرفته و حمل می کند.

 وزن کوله نباید بیش از 15% وزن بچه باشد.

پهنای کوله پشتی نباید از پهنای شانه ها و تنه ی کودک بیشتر باشد.

در پایان باید گفته شود که اگر دیدید دانش آموز هنگام حمل کوله خود را به جلو خم می کند یا بندها بلند هستند و کیف در پایین پشت و نزدیک باسن قرار می گیرد، که باید بندها را کوتاه تر کرد و یا این که وزن کیف زیاد است. لازم نیست که بچه همه روزه تمامی کتاب ها و دفاتر خود را حمل کند. از او بخواهید که فقط کارهای مربوط به همان روز را در کیف بگذارد.

 

اگر دانش آموز احساس خواب رفتگی در دست ها می کند ،وزن کیف باعث کشیدگی ریشه های عصب گردن شده است، در این موارد کیف را سبک تر کنید

 

                                 

.

مهمترین علت بروز کمر درد

متخصص طب فیزیکی و توانبخشی در گفت‌و‌گو با برنا:

98درصد دیسک کمر بدون جراحی قابل درمان است

 

فرهاد عادل منش گفت: بررسی ‌های متخصصان نشان دهنده آن است که 95 درصد تا 98 درصد دیسک‌ها کمر بدون جراحی قابل درمان است.

 

به گزارش خبرنگار اجتماعی برنا، فرهاد عادل منش متخصص طب فیزیکی و توانبخشی که در حقیقت باید گفت وی فارغ التحصیل دانشگاه شیراز است.حتی دوره‌های تکمیلی را در کانادا سپری کرده است که این دوره‌ها عبارتند از دردهای سرطانی، دردهای نروپاتیک، طب مکمل و طب سوزنی و توانبخشی قلب است. اکنون نیز در حال سپری کردن دوره فوق تخصص درد در دانشگاه مک گیل کانادا است.

 

بروز کمر درد و دیسک کمر در بین جوانان سبب شده تا از این متخصص جویای عوامل بروز این درد شویم.

 

در ابتدا معنای درد در طب پزشکی چیست؟

درد یک تجربه شخصی است و برای تشخیص دردها و درمان باید به پای صحبت بیماران نشست تا بیماری شناسایی شود. در حقیقت 90 درصد تشخیص بیماری گوش کردن به دردهای بیماران است. متاسفانه تجویزMRI بلافاصله بعد از ویزیت علاوه بر پرداخت هزینه بالا از جیب مردم است، برچسب بیمار به فرد زده می‌شود.

 

MRI و هر روش تشخصی، عملکرد مثبت کاذب و منفی کاذب دارد، در واقع مثبت کاذب به آن معنا است که با توجه به اینکه شما بیمار نبوده پس از MRI، بیمار نشان داده می‌شود.

 

در بررسی‌های صورت گرفته نشان دهنده آن است که افراد زیر 30 سال (30 درصد)، زیر 70 سال( 60 درصد) و بالای 70 سال ( 100 درصد) مثبت کاذب داشته‌اند این مثبت کاذب به این معناست که اگر فرد سالم به MRI مراجعه کنند عارضه بیماری در آن نشان می دهد. در حقیقت21 درصد افراد زیر 70 سال پس از MRI، عارضه تنگی کانال را نشان می‌دهد که بسیاری از بیماران بر این باروند که باید جراحی شوند و این امر بسیار نادرست و غلط است.

 

این در حالی است که منفی کاذب نیز به این معناست که امکان دارد چیزی نشان ندهد. در حال حاضر شایع ترین مشکلی که دربین جوانان رایج است کمر درد است. بررسی‌ها نشان دهنده آن است که در حال حاضر روزی 2 الی 3 جوان 24 ساله از کمر درد رنج برده و به به متخصص مراجعه می کنند که مهمترین علت آن بی‌حرکتی و تغییر سبک زندگی است.

 

 

 

 

 

 

 

کمر درد از چه سنی بروز خواهد کرد؟

در جوامع صنعتی کمر درد از حدود 30 سالگی اولین تظاهرات خود را بروز می‌دهد و مطالعات آسیب شناسی هم نشان می‌دهد که تقریبا از همان زمان تغییرات خراب شدن مهره‌ها شروع می‌شود این روند خراب شدن در جوامع صنعتی سرعت بیشتری دارد که علت آن حالت‌های یکنواخت طولانی مدت طرز ایستادن یا قرار گرفتن غلط، عدم تحرک عضلانی، خم شدنها، بلند کردن اشیاء و نشستن‌های غیر اصولی و عوامل بسیار دیگر است.

 

روش‌های پیشگیری، مراقبت و درمان کمر درد با توجه به محیط و موقعیت فرد تغییر می‌کند. بنابراین روش‌های پیشگیری، مراقبت و درمان کمر درد می‌تواند به صورت عمومی که دربرگیرنده کل جامعه باشد، آموزش داده شود یا به صورت اختصاصی به آموزش در محیط خانه، محل کار، محیط های ورزشی یا بیمارستان محدود شود.

 

مهمترین علت بروز کمر درد چیست؟

در حقیقت در حال حاضر نوجوانان و جوانان روش‌های حفاظت از بدن را بلد نبوده؛ که به مرور زمان کمردردهای با دیسک کمر تبدیل شده که در بسیاری از موارد با عنوان فتق کمر شناسایی می‌شود؛ این در حالی است که فتق دیسک شایع ترین علت کمر درد است، هسته مرکزی دیسک از جای خود حرکت می کند و از لایه بیرونی خارج می شود و بر حسب شدت و بزرگی فتق به بافت های مجاور فشار می آورد و ایجاد در یا علائم عصبی می‌کند.

 

توجه از عمر خود را در محل کار می گذارنند، این مسئله برای افرادی که مشاغل حساس تر با کار فکری بیشتر دارند اهمیت بیشتری پیدا می کند. زیرا کمردرد و اصولاً هر عامل دیگری که این افراد را از ادامه کار یا انجام کار با حداکثر توان محروم کند علاوه بر فرد ضرر زیادی به جامعه می زند.

 

با توجه به صنعتی شدن جامعه و تبدیل کارها از کارهای بدنی به کارهای اداری، وضعیت نشسته رایج ترین وضعیت شغلی می باشد، مدیران و مسئولان ادارات و وزرتخانه ها با توجه به حساسیت و اهمیت کار و نوع شغل مجبورند در جلسات متعدد و کنفرانس ها شرکت کنند و به مدت طولانی در یک وضعیت ثابت و بی حرکت بمانند.

 

بی حرکتی باعث فشارهای مکانیکی از نوع ساکن و بدون تحرک به سیستم عضلانی و استخوانی می شود، برخلاف کارگران که فشارهای مکانیکی از نوع متحرک به علت کارهای سنگین و بلند کردن بار است. با اینکه نوع فشارها در دو گروه یکسان است، در کتاب حاضر سعی شده است با توجه به شرایط خاص مدیران و مسئولین روش هایی ارائه شود تا بتوانیم هر چه بهتر کمر درد را در این افراد پیشگیری و درمان کنیم.

 

 

 

 

آیا دیسک کمر با جراحی درمان می‌شود؟

تصور نادرست در درمان دیسک کمر، بیماران را به این باور رسانده  که باید جراحی شوند تا به درمان کامل برسد. در حقیقت آمارهای دنیا نشان دهنده آن است که 95 درصد تا 98 درصد دیسک ها کمر بدون جراحی قابل درمان است. در حال حاضر انجمن جهانی درد متعقدند که اگر بیماری مشکوک به دیسک کمر است نیاز به جراحی ندارد. ابتدا باید دستورالعمل ها را انجام دهند و تحت روش های درمانی قرار گرفته و درمان بعدی فیزیوتراپی بوده. مگر درمواقع خاص بیمار تحت جراحی قرار خواهد گرفت.

 

متخصصان در گذشته معتقد بودند پس از گذشت 5 سال از  جراحی، بیماری برخواهد گشت، این در حالی است که در حال حاضر پزشکان بر این باورند که این آمار به 2 سال رسیده است. در حقیقت بررسی‌ها نشان داد که 85 درصد بیمارانی که به کلینک‌های درد مزمن مراجعه می‌کنند دارای دردهای عضلانی هستند که بیشترین و بهترین روش درمان گوش کردن به دردهای بیماران و معاینه کردن است.

 

در حقیقت باید گفت 92 درصد بیماران را بدون هیچ روش و تنها، با صحبت کردن و دردهای بیماران می‌توان تشخیص داد که وی دارای دیسک کمر است یا خیر.همچنین معتقدیم 85 درصد بیمارانی که درد مزمن دارند، دردهای عضلانی بوده و گره‌های عضلانی است که ایجاد می‌شود . اکثرکمردردها را می توانیم با روش‌های ساده ای مانند استراحت، آموزش و تقویت عضلانی پیشگیری و درمان کنیم. روش های آموزش و انتقال اطلاعات مربوط به مراقبت، پیشگیری و درمان کمردرد را مدرسه کمر می نامیم، که حتی کتابی توسط خودم با این نام تهیه و به چاپ رسیده است به عبارتی مدرسه کمر تمامی روش هایی است که به افراد آموزش می دهند از طریق حرکت طبیعی بدن چگونه به فعالیت های عادی ادامه دهند و از حملات کمر درد بکاهند.

 

مدرسه کمر چقدر در درمان و پیشگیری کمک کننده است؟

همینطور است برای عادت غلط در نشستن، راه رفتن و غیره که سال ها با انسان بوده است. زمانی که انسان درد دارد این عادت اشتباه را کنار می گذارد و عادات صحیح را به کار می گیرد و ورزش می کند ولی زمانی که تحریک درد از بین رفت بر می گردد و فعالیت های قبلی و روش ها را هم انجام نمی دهند. با توجه به این مسائل بود که مدرسه کمر به وجود آمد.

 

مدرسه کمر انواع مختلف دارد، شامل: مدرسه کمر عمومی، مدرسه کمر برای بیماران بستری در بیمارستان، مدرسه کمر در محیط خانه، مدرسه کمر در محیط کار و مدرسه کمر در محیط های ورزشی. افراد مراجعه کننده پس از معاینه توسط پزشک با توجه به علت کمردرد، شرایط فردی، اجتماعی، اقتصادی و محیط کار به یکی از کلاس های اختصاصی یا کلاس عمومی دوره آموزشی پیشگیری، مراقبت و درمان کمر درد معرفی می شوند و آموزش های لازم به ایشان داده می شود.

 

توجه به این نکته بسیار مهم است که بدون معاینه و تشخیص پزشک، انجام ورزش ها و استفاده از کتاب آموزشی ممکن است نه تنها مفید نباشد بلکه خطر هم داشته باشد.

تاکید ما بر مدرسه کمر عمومی است. در مقالات و آمار متعدد نشان داده شده است که مدرسه کمر از تعداد روزهای بستری شدن بیمار در بیمارستان می کاهد، درد پس از عمل و نیاز به داروها مسکن را کم می کند، ویزیت های بیماران توسط پزشک را کم می‌کند به مقدار بسیار زیادی برتوانایی کار کردن کارگران می افزاید و از روزهای کاری از دست رفته به علت کمر درد می کاهد.

 

مطالعات آماری نشان داده است که مدرسه کمر هم از نظر بازده انسانی یعنی عملکرد واقعی شخص به عملکرد حداکثری که می تواند داشته باشد، و هم از نظر بازده اقتصادی یعنی نسبت مخارج به عواید حاصل از مدرسه کمر به نفع جامعه است.

 

به عنوان مثال در یک کارخانه اتومبیل سازی با بکار بردن روش های مدرسه کمر موفق شده اند سالی یک میلیون دلار صرفه جویی کنند. با توجه به روش های بکار برده شده و آمار گوناگون مدرسه کمر بین 74 تا 95 درصد موفقیت آمیز بوده است.

 

 

 

 

مشکلاتی که در این گروه در اثر نشستن نامناسب و طولانی مدت به وجود می‌آید، چیست؟

1- ایجاد کیفوز یا غوز در ناحیه پشت وکمر که باعث کشیدگی و درد در بافت های ناحیه پشت و کمر می شود.

2- کاهش گودی طبیعی کمر که باعث افزایش فشار بر دیسک ها می شود.

3- افزایش فشار به دیسک های کمری در اثر قائم بودم پشتی صندلی، نداشتن دسته صندلی یا به جلو خم شدن فرد.

4- ارتفاع نامناسب میز کار به صورت بلند یا کوتاه بودن میز به نسبت صندلی و جثه فرد، باعث انقباض دائم در عضلات ناحیه گردن، شانه و کمر می شود، در نتیجه فرد دچار خستگی زودرس و درد در نواحی گردن، شانه و کمر می شود.

5- قوس رو به جلو در ناحیه کتف و شانه که باعث درد در نواحی عضلات سینه ای و کمر بند شانه می شود.

6- اسپاسم و درد در عضلات نواحی گردن، پشت و کمر؛ در اثر عدم تقارن ساختاری مانند اختلاف طول اندام های تحتانی، کوچکی نیم لگن، انحراف ستون فقرات، کوتاهی بازو و غیره.

7- درد در ناحیه ران در اثر فرورفتگی بیش از حد بدن در صندلی به علت قوس زیاد کفه صندلی یا نرم بودن بیش از اندازه تشک کف صندلی.

8- درد در ناحیه دنبالچه و عضلات مقعد به علت نشستن رو به جلو یا نشستن در لبه جلویی صندلی.

9- درد در عضلات باسن و لگن در اثر نشستن طولانی مدت

10- خمیدگی مفاصل زانو و ران و کم شدن قوس کمر در اثر کم بودن ارتفاع صندلی

11- زیاد بودن ارتفاع صندلی باعث می شود کف پا کاملاً روی زمین قرار نگیرد، درنتیجه عضلات پشت ساق پا دچار گرفتگی دائم و درد می شوند و پا ورم می کند.

12- زیاد بودن طول کفه صندلی باعث فشار به عروق و اعصاب در ناحیه پشت زانو می شود. در نتیجه ساق و پا متورم و دردناک می شوند.

13- درگیری عروق و اعصاب درناحیه گردن و مدخل سینه در اثر نشستن در حالت خمیده رو به جلو.

14- فشار مکانیکی موضعی بر آرنج، ساعد و مچ دست به دنبال قرار گرفتن این نواحی روی دسته صندلی یا میز و به خطر افتادن اعصاب

15- بی حرکتی طولانی مدت، حتی در بهترین وضعیت پس از مدتی باعث انقباض عضلات ستون فقرات، لگن و شانه و اندام ها می شود.

16- مناسب نبودن محیط کار از نظر شرایط روانی، سر و صدا، نور، دما و حجم زیاد کار

17- انقباض دائم عضلات در اثر فشارهای روانی و عدم آموزش شل کردن عضلات در زمانی که نیاز به فعالیت آنها نیست.

 

                                 

درد ناحیه پشت

در ایالات متحده نیمی از بزرگسالان به نحوی درگیر مشکلات درد ناحیه پشت هستند و دومین علت مراجعه به پزشک بعد از عفونت های تنفسی نیز همین مشکلات است. متاسفانه بسیاری از پزشکان در خصوص علت درد، سرنخی ندارند، پس آزمایش های بسیاری تجویز می کنند که در اغلب موارد هم منجر به جراحی های غیرضروری می شود. درد ناحیه پشت غالباً نشانه یک بیماری جدی و مهم نیست و در اکثر موارد درد با درمان های اندکی از بین می رود. دکتر «دنیس سی تورک» محقق در زمینه درد از دانشگاه واشنگتن اظهار می کند که کمردرد از سر آغاز می شود زیرا دردها از مغز سرچشمه می گیرند مثلاً اگر آسیبی به کمر برسد، اطلاعات از طریق سلول های عصبی به مغز می رسد و در مغز است که این اطلاعات به درد تعبیر می شود و هر کسی هم این درد را به گونه یی متفاوت احساس می کند. فعل و انفعالات مغز در ادراک ما از درد نقش مهمی ایفا می کند.

درد ناحیه پایینی کمر می تواند دلایل زیادی داشته باشد از جمله کشیدگی عضله یا رباط، بیرون زدگی دیسک، التهاب مفاصل، عفونت در ستون فقرات یا بر اثر تصادف اتومبیل یا ضربه ناشی از افتادن. دکتر «تورک» اظهار می دارد اگرچه دلایل بالقوه زیادی برای کمردرد وجود دارد اما حدود ۸۵ درصد مواقع دلیلی برای درد پیدا نمی شود و گاهی تجویز آزمایش های زیاد از حد و ام آر آی یا سی تی اسکن را سبب می شود که اغلب هم یا دلیل اصلی را پیدا نمی کنند یا مشکلات دیگری را در این ناحیه پیدا می کنند که در ارتباط با درد بیمار نیست. مطالعات نشان می دهد ام آر آی یا سی تی اسکن فتق دیسک کمری یا باریکی مجرای ستون فقرات را نشان می دهد که از هر سه نفر یک نفر به آن مبتلا است و هیچ گونه نشانه یا دردی هم ندارد.

دکتر «جان دی لوسر» متخصص و جراح مغز و اعصاب در دانشگاه واشنگتن معتقد است متاسفانه این آزمایش ها و عکس های بیش از حد منجر به جراحی های غیرضروری می شود خصوصاً در مورد افراد مسن تر که بر اثر مرور زمان و افزایش سن دچار تغییراتی می شوند که به طور طبیعی وضعیت آنها را با افراد جوان متفاوت می سازد. اما برخی از پزشکان از این نکته غافل می مانند و این تغییرات را با غیرطبیعی بودن اشتباه می گیرند و درصدد جراحی برمی آیند. دکتر «لوسر» می افزاید؛ از نظر من گرفتن عکس هنگام درد ناحیه پشت فقط در مواردی که فرد سابقه خانوادگی سرطان دارد یا دچار تب است (که احتمالاً به دلیل عفونت در ستون فقرات است) یا در مواردی که فرد در معرض آسیب های جدی فیزیکی قرار گرفته باشد، لازم است. در بقیه موارد که فرد دچار کمردرد است چنانچه بعد از گذشت ۴ الی ۶ هفته با درمان های تجویزی بهبود نیافت، انجام آزمایش ها و عکس ها می تواند کمک کند.

در ایالات متحده هر سال حدوداً نیم میلیون عمل جراحی کمر صورت می پذیرد در حالی که بسیاری از متخصصان معتقدند ۹۵ تا ۹۸ درصد افراد مبتلا به کمردرد نیازی به عمل جراحی ندارند. دکتر «لوسر» اظهار می دارد در شرایطی که بعد از گذشت مدت زمان معقول و معین درد بیمار هیچ گونه بهبودی نیافت و درد به حدی زیاد باشد که بیمار قادر به تحمل آن نباشد، می توان با عمل جراحی درد را سریعاً کاهش داد اما در این موارد هم باز جراحی بهترین گزینه نیست.

از آنجایی که از هر سه نفر مبتلا به کمردرد یک نفر ظرف مدت یک هفته و همچنین از هر سه نفر، دو نفر ظرف مدت هفت هفته به طور قابل ملاحظه یی بهبود می یابند پس بهترین روش، کنترل درد و منتظر شدن است. مساله دیگر این است که هنگامی که بیمار تحت درمان قرار می گیرد نباید به تختخواب بچسبد و استراحت کند زیرا به رغم آنکه زمانی استراحت مطلق را بهترین درمان کمردرد می دانستند، امروزه پزشکان مخالف آن را تجویز می کنند زیرا وقتی فردی مدام روی تخت دراز می کشد تراکم و عملکرد ماهیچه ها کم می شود و برای هر هفته یی که فرد در تختخواب می ماند ۶ تا ۸ هفته زمان می برد تا جبران کمبود تراکم ماهیچه ها شود و به حالت اولیه بازگردند. چنانچه احساس می کنید نیاز به استراحت دارید بیش از دو روز در تختخواب نمانید و حتی هنگام استراحت هم گهگاه از تخت پایین بیایید و اطراف اتاق راه بروید.

تحقیقات نشان می دهد استراحت هیچ گونه کمکی به بهبود شخص نمی کند اما ورزش هایی مانند پیاده روی، تمرین های کششی و شنا بسیار موثر هستند. استفاده از یک کیسه یخ هم موجب کاهش درد می شود. ظرف ۴۸ ساعت اول شروع درد می توان کیسه یخ را به مدت ۵ الی ۱۰ دقیقه استفاده کرد، یخ موجب کاهش التهاب و ورم، بی حسی بافت های درونی و کم کردن فشار عصب ها در ناحیه آسیب دیده می شود. بهترین روش پیشگیری از کمردرد این است که بدن خود را سالم، انعطاف پذیر و قوی نگه دارید و برای انجام حرکات ورزشی و نرمش خود را موظف سازید و چنانچه هنوز سیگار می کشید، ترک کنید. تحقیقات نشان می دهد کشیدن سیگار عامل مهمی جهت افزایش خطر ابتلا به کمردرد است.

 

www.healthguidance.org

ترجمه؛ فرانک باجلان

 

 

منبع : روزنامه اعتماد

 

                                 

پوکی استخوان چیست

آخرین بررسی های انجام شده نشان می دهد که بیش از ۳۰ میلیون نفر در دنیا به عارضه«استئوپروز» یا «پوکی استخوان» دچار هستند که درصد زیادی از آنان را خانمها تشکیل می دهند.

بر اساس این نتایج ۵۰ درصد افراد بیش از ۶۵ سال سفید پوست استئوپروز داشته، در حالی که فقط در ۲۰ درصد از این افراد علایم بالینی وجود دارد. ۳۰ درصد افرادی که به سن ۷۵ سالگی رسیده اند، دچار شکستگی ناشی از پوکی استخوان می شوند که شایع ترین محلهای شکستگی، ستون مهره ها، مچ، دست، و لگن است.

متأسفانه آمار خاصی در کشور از تعداد مبتلایان به این بیماری در دست نیست، اما از شایع ترین بیماری های سالمندان است که به دلیل ماهیت خاموشش و عوارض فراوانش از اهمیت خاصی برخوردار است.

علاوه بر عوارض و مرگ و میر این بیماری، هزینه های ناشی از آن نیز بر شبکه ملی بهداشت و درمان قابل تامل است و این در حالی است که با صرف هزینه بسیار کم می توان این بیماری خاموش را در مراحل اولیه تشخیص داد و درمان کرد.

اهمیت این بیماری تا حدی است که یک روز در سال به نام«روز جهانی پوکی استخوان» نام گذاری شده است که در کشور ما مصادف با ۲۹ مهر ماه است.

● افراد مسن و زنان سفید پوست مواظب باشند

دکترشهریار سعادت متخصص ارتوپدی در مورد این بیماری می گوید: بیماری استئوپروز یا همان پوکی استخوان، بیماری است که بعد از پنجاه سالگی افراد میانسال را تهدید می کند و این بیماری در خانمها شیوع بیشتری را نشان می دهد.

وی می افزاید: پوکی استخوان بدین معناست که روند ساخته شدن بافت استخوانی به تدریج کم می شود، بدین ترتیب بافت استخوانی موجود در بدن تجدید نمی شود و به مرور زمان تحلیل می رود، به همین علت تراکم درونی استخوان کاهش می یابد. عناصر تشکیل دهنده استخوان از نظر کیفیت تغییر نمی کند، اما از نظر کمیت کاهش می یابد.

استخوان هم همانند سایر بافتهای بدن بافتی فعال است و مرتب در حال تغییرات است، به گونه ای که بافتهای قدیمی تخریب شده و به وسیله بافت استخوانی و جدید جایگزین می شوند. بعد از ۳۰ سالگی با تغییر تعادل میان تخریب بافت استخوانی و ساخته شدن بافت جدید، آرام آرام استخوانها قدرت خود را از دست می دهند و در این سنین میزان تخریب بیشتر از ساخته شدن خواهد بود و در نتیجه رفته رفته استخوانها نازکتر و ضعیف تر می شوند.

وی یاد آوری می کند: بیماری پوکی استخوان در تمام مراحل بروز و پیشرفت بی درد بوده و به همین دلیل در نهایت شخص را غافلگیر می کند که اکثراً با زمینگیر شدن و در بسیاری از موارد به علت شکستگی مهم و صدمات زیاد مانند پاره شدن اعصاب ستون فقرات با خونریزی مغزی به علت شکستگی جمجمه سر، مرگ و میر زودرس را سبب می شود. خوشبختانه با انجام اقدامهای خاص می توان شانس بروز این بیماری را تا حد قابل ملاحظه ای کاهش داد و از بروز شکستگی های استخوانی که در بسیاری از موارد سبب ناتوانی فرد می شود، جلو گیری کرد.

وی در مورد فاکتورهای خطر اصلی این بیماری می گوید: فاکتورهای خطر اصلی شامل موارد زیر است: سن بالا( معمولاً از ۳۰ سالگی شروع می شود، اما بعد از ۵۰ سالگی شدت می یابد)، نژادهای غیر سرخپوست و سفید آسیایی، وجود ساختارهای استخوانی کوچکتر، سابقه خانوادگی مثبت و یا وجود شکستگی های ناشی از پوکی استخوان در والدین یا هم خونها، شکستگی های قبلی ث انویه در اث ر ضربات اندک به خصوص بعد از سن ۵۰ سالگی، اختلال و کمبود در هورمونهایی جنسی به خصوص کمبود استروژن در زنها و نیز در مردها، بی اشتهایی عصبی، اعتیاد به الکل، دریافت کلسیم و ویتامین D اندک در رژیم غذایی، بی تحرکی و کمی فعالیتهای بدنی، بعضی داروهای خاص نظیر کورتونها، تجویز بیش از حد هورمونهای تیروییدی، هپارین، داروهای ضد تشنج و بیماری های خاص مانند التهاب مفصلی.

دکتر سعادت درمورد اینکه چه کسانی به بیماری پوکی استخوان مبتلا می شوند، می افزاید: پوکی استخوان بیشتر در افراد مسن و زنان سفید پوست ایجاد می شود، اما می تواند در هر سنی، در هر نژادی و در هر دو جنس ایجاد شود.

سفید پوستان و آسیایی ها بیشترین شانس ابتلا به این بیماری را خواهند داشت.

زنانی که یائسگی زودرس دارند قبل از ۴۵ سالگی مانند خانمهایی که تخمدانهای آنان با جراحی از بدنشان خارج شده است، بیشتر در معرض ابتلا به پوکی استخوان هستند.

خانمهایی که دارای استخوانهای کوچک بوده یا کوتاه قد و یا لاغر هستند، به خاطر وجود توده استخوانی کمتر به بروز پوکی استخوان مستعدترند. بیماری هایی مانند پرکاری تیرویید و برخی سرطانها نیز ممکن است به پوکی استخوان منتهی شوند.

این متخصص ارتوپدی در مورد تشخیص این بیماری یادآوری می کند: یک روش تشخیصی ساده در اندازه گیری و تراکم استخوان در قسمتهای مختلف بدن نظیر ستون مهره ها و لگن است که می تواند به تشخیص پوکی استخوان کمک کند. از روشهای عکسبرداری خاصی هم می توان برای تشخیص استفاده کرد.

● کلسیم و ویتامین D فراموش نشود

وی درمورد درمان پوکی استخوان تأکید می کند: مطمئن شوید که دریافت کلسیم در رژیم غذایی شما کامل و به مقدار کافی است، به مقدار کافی ویتامین D دریافت کنید زیرا این ویتامین برای جذب کلسیم و حفظ قدرت استخوانها لازم است. حتما فعالیتهای منظم بدنی، به خصوص فعالیتهایی که درآنان وزن بدن به استخوانها فشار می آورد، داشته باشید.

البته روشهای دارویی خاصی نیز وجود دارند که می توان از آنها جهت پیشگیری یا درمان پوکی استخوان، استفاده کرد. این داروها شامل: بیس فسفونات ها، روشهای هورمون درمانی یا استروژن درمانی است.

وی درمورد پیشگیری از این بیماری خاموش نیز تصریح می کند: از بیماری پوکی استخوان می توان پیشگیری کرد و راه آن داشتن استخوان قوی است که تا قبل از ۳۰ سالگی باید تدارک دیده شود. تغییر روش زندگی، بهترین وسیله پیشگیری از بروز پوکی استخوانی است. اصولاً استخوانهای بدن پس از این سن و در صورت بی توجهی به رژیم غذایی، بی توجهی به مصرف مقدار لازم و کافی کلسیم و ویتامین D و همچنین نداشتن فعالیتهای جسمی و نوشیدن نوشابه های کافئین دار به تدریج املاح خود را از دست می دهد و زمینه بیماری پوکی استخوان را فراهم می کند. خانمها هم اگر در دوره یائسگی و بعد از آن متوجه رژیم غذای خود نباشند، به علت از کار افتادن تخمدانها و توقف ترشح هورمون استروژن بیشتر در خطر بروز این بیماری خطرناک قرار دارند.

دانستن چگونگی بروز عارضه پوکی استخوان و شناسایی و آگاهی نسبت به عوامل بروز پیشرفت آن می تواند نقشی مهمی در پیشگیری از این بیماری داشته باشد و آزمایش تراکم استخوان و مشورت با پزشک متخصص این بیماری می تواند کمک زیادی به جلوگیری و درمان بیماری کند.

خانمهایی که دچار پوکی استخوان هستند روزانه ۱۰۰۰تا ۱۵۰۰ میلی گرم کلسیم نیاز دارند، اگر سیگاری هستید، آن را ترک کنید. ورزشهای خاصی که در آنها وزن بدن بر استخوانها فشار می آورد، انجام دهید. در صورت وجود بیماری زمینه خاصی که سبب بروز پوکی استخوان می شود، آن را درمان کنید تا حد ممکن از داروهایی که سبب پوکی استخوان می شوند، اجتناب کنید یا کمتر مصرف کنید. از مصرف داروهایی که موجب خواب آلودگی یا گیجی شما می شوند، خودداری کنید.

● این توصیه ها را جدی بگیرید

وی در ادامه توصیه می کند: از زمین خوردن پیشگیری کنید و کفشهای محکم بپوشید که دارای پاشنه های کوتاه و کف عاج دار باشند.

همچنین مسیرها و راه پله ها را کاملاً روشن نگه دارید، در کنار دوش و دستشویی دستگیره نصب کرده و از آنها استفاده کنید.

وی می افزاید: منزل خود را عاری از موقعیتهایی کنید که موجب زمین خوردن افراد می شوند، از دستگیره و نرده پلکان استفاده کنید.همچنین بیشتر ورزش کنید. چون استخوان های شما شکننده اند و درباره نحوه ورزش بی خطر مشورت کنید.

اگر ممکن است امکان ایجاد صدمات و ضربات در شما زیاد باشد، حتماً از ابزارهای محافظتی که از استخوانها و مفاصل نگهداری کند، استفاده کنید.

وی می افزاید: بهترین راه جذب کلسیم مصرف غذاهای پر از کلسیم است این غذاها عبارتند از: لبنیات نظیر شیر کم چرب، پنیر و ماست کم چرب، ماهی های نرم استخوانی نظیر کنسرو ماهی آزاد و ساردین، سبزی های تازه، خشکبار، حبوبات و سویا.

ویتامین D برای جذب کلسیم حیاتی است. از منابع خوب ویتامین D ماهیان چرب و نور آفتاب است (اما نور بیش ازحد آفتاب ضرر دارد و موجب سرطان پوست می شود)، همچنین پرهیز از مصرف بیش از حد نمک، پروتئین، سلولز همراه با منابع غذایی پرکلسیم ضروری است.

اگر نمی توانید شیر بخورید: غذاهای لبنی که هضم آسانی دارند، مصرف کنید. هورمون درمانی می تواند موجب پیشگیری و درمان پوکی استخوان شود. این درمان شامل مصرف استروژن گاهی همراه با پروژسترون است. با مصرف استروژن از دست رفتن استخوان کندتر یا متوقف می شود و همچنین وقوع شکستگی کاهش می یابد.

میزان توصیه شده مصرف کلسیم در هر روز برای خانمها عبارت است از: در سنین بین ۱۱ تا ۲۴ سال: ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ میلی گرم، در سنین ۴۹ تا ۲۵ سال: ۱۰۰۰ میلی گرم در زنان باردار یا شیرده: ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ میلی گرم، در سنین بین ۶۴ تا ۵۰ سال (بعد از یائسگی) ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ میلی گرم.

در سن ۶۵ سال: ۱۵۰۰ میلی گرم

وی همچنین یادآوری می کند: به طور منظم ورزش کنید. ورزشهایی که با تحمل وزن بدن همراهند مانع از پوکی استخوان می شوند که عبارتند از

 

: راه رفتن، راهپیمایی، دویدن آهسته، نرمش( ایروبیک) و تنیس.

 

 

بیتا مهدوی

 

 

منبع : روزنامه قدس

 

                                 

سارکوپنه ( تحلیل عضلانی):

سارکوپنه تحلیل عضله و کاهش قدرت آن در اثر پیری است. تعداد سلولهای عضلات و محتوای پروتئینی سلولهای عضلانی باقی مانده کاهش می یابد. قدرت عضلانی با افزایش سن کاهش می یابد بدین صورت که قدرت هر فیبر عضلانی و همچنین قدرت به ازاء سطح مقطع کاهش می یابد. سنتزپروتئین به خصوص زنجیره های سنگین میوزین کاهش می یابد و سبب آتروفی عضله به خصوص در فیبرهای نوع a 2  (فیبرهای سریع) می شود. کاهش میوزین نقش عمده ای در کاهش سرعت کوتاه شدن فیبر های عضلانی بازی می کند.

سارکوپنه احتمالا در نتیجه فعالیت کاتابولیکی و به طور همزمان کاهش فعالیت آنابولیکی ایجاد می شود.سیتوکینهای آنابولیکی مانند اینترلوکین 6 – فاکتور نکروز تومور آلفا – آنتاگونیست رسپتور اینترلوکین- و اینترلوکین 1 بتا افزایش می یابند. تحریک کننده های آنابولیسم مانند استروژن – تستسترون – هورمون رشد – میزان دریافت پروتئین – فعالیت فیزیکی – و تحریکات CNS جهت تحرک کاهش می یابد.هم در سالمندان سالم و هم در سالمندان آسیب پذیر فیبرهای عضلانی نوع   2  ( سریع) از دست می روند و تعداد موتور نورونهای آلفا کاهش می یابد.

سارکوپنه باعث کاهش وزن بدن نمی شود چون به جای ماهیچه بافت چربی جایگزین می شود.

نقش سایتوکینها در حجم و قدرت عضلات به تازگی در حال اکتشاف است . به طور مثال در یک مطالعه که بر روی 617 خانم با سن 70-79 سال انجام شد کاهش فاکتور رشد شبه انسولینی 1 با کاهش قدرت اکستانسورهای زانو- کاهش سرعت راه رفتن و شکایت شخص از ناتوانی  رابطه مستقیم داشت.در یک مطالعه دیگر سطح ‌CRP و IL-6 در افرادی که ورزش می کردند و نیز در آنهایی که از آنتی اکسیدان استفاده می کردند پایینتر بود.همانگونه که میدانیم بافت چربی فعالیتهای متابولیکی خاص خود را دارد (از جمله ترشح مدیاتورهای التهاب. افزایش بافت چربی در بدن می تواند به ایجاد التهاب کمک کند.

نقش چربی دور شکم در این زمینه با چربی موجود در دست وپا متفاوت است.

در یک مطالعه میزان کاهش قدرت عضلات اکستانسور و فلکسور آرنج با افزایش سن در خانمها(2% به ازاء هر دهه ) کمتر از آقایان( 12 % به ازاءهر دهه ) بود.میزان کاهش قدرت عضلات اکستانسور زانو(14% در هر دهه ) و فلکسور زانو (16 % در هر دهه ) در هر دو جنس مشابه بود.

 

                                 

آرتروز چیست؟

آرتروز چیست؟آرتروز بیماری مزمن غضروف مفاصل و استخوان است و به زبان ساده تر همان فرسایش است. غضروف و استخوان به مرور در طول سالهای زندگی _مخصوصاً در افرادی که بیش از حد ظرفیت بدنی کار میکنند_ بر اثر فشارهای وارده دچار تخریب و آسیبهای میکروسکوپی میشود. با شروع این آسیبها روند آرتروز نیز آغاز میشود در حالیکه علامتی در ظاهر ندارد. هنگامی متوجه آن میشویم که این تخریب بر بافتهای دارای عصب فشار وارد کند. در این زمان علائم آرتروز خود را نشان میدهد. آرتروز در هر مفصلی ممکن است ایجاد شود و بخصوص در مفاصلی که تحمل کننده وزن هستند.
● روند آرتروز چگونه است؟
غضروف مفصلی یک بافت همبند فیبری صاف و لغزنده است که به عنوان یک پوشش محافظ استخوان عمل میکند. اگر این غضروف دچار فرسایش شود فضای مفصلی بین استخوانها کم میشود که در عکس رادیوگرافی به راحتی دیده میشود. با پیشرفت آرتروز غضروف نازک و شیاردار میشود و برای جبران این تغییرات، محیط استخوان ضخیم میشود و رشد بافت استخوانی به شکل خار در لبه و کناره های مفصل دیده میشود. کپسول مفصل که وظیفه اش ترشح مایع مفصلی است شروع به التهاب و ضخیم شدن میکند، بنابراین ممکن است مایع بیشتری تراوش کند و باعث تورم مفصل شود. در طی چند سال مفصل به آهستگی تغییر شکل میدهد و با از بین رفتن غضروف، حرکات طبیعی مفصل به سختی و با درد فراوان انجام میشود و نهایتاً غیر ممکن میشود.
● علل آرتروز چیست؟
▪️ وراثت: وراثت از عوامل مستعد کننده است.
▪️ وزن: وزن فشار وارد بر مفاصل را افزایش میدهد.
▪️ سن: افزایش سن توانایی غضروف در گرفتن فشارهای وارده را کاهش میدهد.
▪️ جنس: زنان بالای ۵۰ سال بیشتر از دیگران در معرض آرتروز هستند.
▪️ ضربه: ضربه هایی که در گذشته به مفاصل وارد شده اند مثل آسیبهای ورزشی،شکستگیها و آسیبهای منیسک و ... میتوانند منجر به آرتروز شوند.
▪️ فشارهای تکرار شونده: معمولاً در شغلهای خاص مطرح هستند؛ مثل ایستادن طولانی مدت، راهپیمایی بیش از سه کیلومتر در روز، بلند کردن اجسام بالای ۲۵ کیلوگرم،زانو زدن و دولا شدن تکراری حین کار.
ورزشهای غیر اصولی و عدم گرم کردن کافی قبل از ورزشهای حرفه ای.
▪️ برخی بیماریها: بیماریهایی مثل نقرس و عفونتهای مفصلی، نارسایی های متابولیک، بیماریهای مادرزادی و انحراف مفاصل و ... خطر بروز آرتروز را افزایش میدهد.
▪️ فاکتورهای دیگر: وضعیتهای غلط و ضعیف بدنی، ورزش ناکافی و ضعف عضلانی
● آرتروز را چگونه تشخیص میدهیم؟
۱) بیمار علائمی مثل درد و ناتوانی را گزارش میدهد.
۲) علائم پاتولوژی در عکس رادیوگرافی دیده میشود.
● آرتروز چگونه درمان میشود؟
درمان به ارزیابی و علت درد باز میگردد ولی با این حال اصولی وجود دارد که برای همه افراد تقریباً یکسان است؛
۱) تغییر رفتار زندگی، شغلی، بهداشتی و سلامتی با آموزش، اصلاح وضعیت بدنی حین فعالیت و استراحت، انجام ورزشهای منظم و متناسب با بدن.
۲) فیزیوتراپی و ورزشهای طبی: فیزیوتراپی میتواند به کاهش درد و التهاب و تورم مفصلی کمک کند و باعث تقویت و هماهنگی بافتهای مفصلی و افزایش دامنه حرکتی شود. اجرای حرکات و ورزشهای طبی نه تنها باعث بهبودی مفاصل میشود بلکه اثرات مثبتی بر عملکرد کل بدن، نشاط و تناسب اندام بیمار دارد. تقویت عضلات یکی از عوامل بسیار مهم در جلوگیری از پیشرفت آرتروز است. در آرتروز هر چه زودتر اقدامات درمانی صورت گیرد درمان نیز سریعتر انجام میشود و عوارض بیماری کمتر ماندگار میشود. ممکن است درمان نیاز به زمان طولانی داشته باشد بنابراین در برنامه درمانی فیزیوتراپی باید صبور و منظم بود و دوره درمان را کامل کرد.
۳) کاهش وزن: اکثر بیماران با آرتروز، دچار اضافه وزن هستند. یک کاهش وزن ساده میتواند فشار وارده بر مفاصل تحمل کننده وزن را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
۴) وسایل کمکی و اورتزها
۵)دارو درمانی: از مسکن های ساده مثل آسپیرین و ضد التهابهای غیر استروئیدی تا داروهای قویتر برای بیمارانی که به مسکنهای ساده جواب نمیدهند.
۶) درمانهای داخل مفصلی: تزریق کورتیکواستروئیدها یا هیالورونیک اسید و ...
۷) جراحی: آرتروسکپی، استئوتومی، آرتروپلاستی و ...


منبع : پزشک آن لاین

 

                                 

آرتروز بیماری ایرانیان

کمردرد در میان زن و مرد ایرانی امری رایج شده است. گویا قرار بر این است. که هر زن و مرد ایرانی به محض آن که پا به سن چهل سالگی می گذارد باید از دردهای مفصلی به ویژه آرتروز رنج ببرد.
گویا ماساژ، لگد کردن، شکستن قولنج سنت رایج خانواده های ایرانی شده است.
پدر خانواده به محض بازگشت از کار از فرزندان کوچک می خواهد تا با لگد کردن پشت، دردهای آرتروز او را کاهش دهند. حرکت های ناگهانی به گردن و خم کردن انگشتان برای شکستن قولنج به صورت عادت روزانه اعضای خانواده در آمده است. شیوع بیماری آرتروز در بین خانواده های ایرانی به قدری رایج است که گویی اگر کسی آرتروز نداشته باشد تعجب برانگیز است.
کم کم این بیماری فراگیر در بین مردم به صورت یک امر عمومی درآمده تا آن جا که به دلیل شدت و فراگیر بودن این بیماری آرتروز را یک بیماری ایرانی می شناسند و اگر این بیماری را بیماری ایرانیان بنامیم سخنی به گزاف نگفته ایم.
● چرا آرتروز
اجازه بدهید در این مقاله وارد بحث های سنگین پزشکی نشویم بلکه با زبانی ساده علل این بیماری را بیان کنیم.
در کشور ما فرهنگ حمل و نقل کیف به ویژه کیف هایی که اصطلا حا به کیف های سامسونت معروف است همه گیر شده است حتی اخیرا داشتن کیف سامسونت به صورت پرستیژ و تیپ درآمده و حمل کیف از دوران دانشآموزی تا سنین کهنسالی ادامه دارد.
● حمل کیف عامل آرتروز کتف و گردن
براساس تحقیق انجام شده هر دانشآموز مجاز است فقط ده درصد وزن خود بار حمل کند اگر این مقدار افزایش یابد در صورتی که کیف را با دست حمل کند دچار آرتروز گردن و کتف می شود و اگر به صورت بند روی کتف چپ یا راست بیندازد دچار افتادگی شانه خواهد شد، همچنین خانم های خانه دار هم اگر وزن کیف زنانه آنها بیش از یک دهم وزن بدنشان باشد به همین مشکل دچار می شوند.
بعضا دانشآموزان دوران ابتدایی به دلیل شرایط دوران رشد آثار تخریبی بیشتری را از حمل کیف سنگین دچار می شوند.
ضمن اینکه دانشآموزان ما به دلیل اینکه اگر معلم سرکلا س خواستار کتاب دیگری غیر از برنامه روزانه شود احتیاط می کنند و همه کتاب های خود را در داخل کیف قرار می دهند لذا خطر ناهنجاری استخوانی به صورت افت شانه، قوس کمر (برای کیف های دوبنددار) پدید میآید. در بین افراد مسن به دلیل فشار وارد از حمل کیف سنگین بر ستون فقرات دردهای سنگین و زجردهنده اطراف گردن به شدت آنها را رنج می دهد.
● چگونه دردهای گردن را کاهش دهیم
۱) کنار گذاشتن کیف و تلا ش در جهت کاستن از حمل وسایل اولین قدم برای کاهش دردهای آرتروز است.
۲) انجام حرکات ورزشی سرو گردن و ماهیچه های کتف می تواند باعث تقویت این ماهیچه ها شده و از فشار روی ستون فقرات و استخوان های گردن بکاهد. دانشآموزان را می توان با تشویق به حرکات ورزشی و دادن مسوولیت در منزل مانند تمیز کردن شیشه پنجره های خانه از مبتلا شدن به این بیماری نجات داد.
● آرتروز گردن
ضعیف شدن ماهیچه های نگهدارنده گردن، فشار روی مهره ها، فرسایش غضروف ها و آسیب دیدن مفصل ها باعث عدم تحرک طولا نی مدت، فشار روی ماهیچه به صورت مداوم باعث آسیب دیدن آن ماهیچه و در نهایت دردهای عضلا نی را به بار میآورد.
● آرتروز در دختران دبیرستانی
طی تحقیق پیرامون علت انحرافی ستون فقرات یکی از دبیرستان های دخترانه کارشناسان متوجه کوتاه بودن میز و بلند بودن نیمکت دانشآموزان می شوند علت این امر جابه جایی مدرسه ابتدایی با دبیرستان و عدم توجه به میزهای مورد استفاده برای دختران دبیرستانی است.
● ناهنجاری اسکلتی
تحقیقات گسترده پیرامون دانشآموزان مدارس ابتدایی و راهنمایی تهران در چهار نقطه شمال، جنوب، شرق و غرب نشان داد که بیش از ۹۰ درصد دانشآموزان به شکلی از فقر حرکتی رنج می برند و از اسکلت بندی سالم برخوردار نیستند.
انحراف ستون فقرات، گودی کمر، افتادگی شانه، انحراف استخوان انگشتان دست، پا پرانتزی از جمله مشکلا ت رایج اسکلت بندی دانشآموزان را تشکیل می داد. بالا ترین مشکل دانشآموزان به دلیل بد نشستن و عدم تحرک در ستون فقرات بود.
فضای محدود آپارتمان، ممانعت والدین از تحرک کودکان ونوجوانان در محیط آپارتمانی، عدم استفاده از امکانات پارک ها و پناه بردن دانشآموزان در ساعات متمادی برابر تلویزیون و کامپیوتر علت اصلی فقر حرکتی و ناهنجاری های جسمانی است. گاهی فرهنگ سنتی خانواده و عدم توجه به رشد طبیعی دختران و پسران و تلقین شرم و حیا پیرامون پنهان کردن آثار بلوغ موجب قوز کردن نوجوانان و ایجاد مشکلا ت جسمانی می شود.
دختر خانمی که در سنین بلوغ به طور طبیعی صاحب اندام دوران بلوغ می شود برای آن که این اقدام را از دید پدر، برادر و خانواده پنهان کند اقدام به قوز کردن پشت می کند تا بتواند سینه های خود را از دید افراد خانواده پنهان کند این اقدام باعث قوس کمر و مشکلا ت ماهیچه های گردن می شود و در مقابل با حمل کیف پر از وسایل و کتب سنگین فشار وارد به کتف ها باعث گودی ستون فقرات شده و کم کم مشکلا تی را برای دوران بارداری و مادر شدن فراهم می کند. فرو رفتگی ستون فقرات در بزرگسالی می تواند منجر به عمل جراحی یا حتی در نوع پیشرفته آن تبدیل به قطع نخاع و معلولیت شود.

 

منبع : روزنامه مردم سالاری

 

                                 

تنگی کانال نخاعی: علائم و علت

نخاع در درون کانال استخوانی قرار دارد و از پشت سر هم قرار گرفتن مهره‌ها تشکیل می‌شود. یکی از علل شایع کمردرد تنگی کانال نخاعی است. اگر به دلایلی این کانال تنگ شود، فضای مورد نیاز نخاع کاهش یافته و منجر به وارد آمدن فشار به اندام‌ تحتانی و اعصاب نخاعی می‌شود.

بیماری تنگی کانال نخاعی(Spinal Canal Stenosis): به باریک شدن بخش تحتانی مسیر عبور نخاع(کانال نخاعی) در ستون فقرات، تنگی کانال نخاعی گفته می‌شود. این بیماری ممکن است در هر ناحیه‌ای از نخاع بروز نماید. شایع‌ترین اختلال به‌صورت تنگی کانال نخاعی گردنی، در ناحیه‌ی گردن و تنگی کانال نخاعی کمری در ناحیه‌ی تحتانی کمر ایجاد می‌شود.

در بین مهره‌ها، دیسک‌های بین مهره‌ای و مفاصل فاست نخاعی وجود دارد که با افزایش سن، از حالت اسفنجی آن‌ها کاسته می‌شود. استخوان‌ها و لیگامنت‌های مفاصل فاست نخاعی به‌علت آرتریت یا ورم مفاصل، ضخیم‌تر شده و سبب وارد آوردن فشار به داخل کانال و مجرای نخاعی می‌شود. این تغییرات سبب باریک شدن مجرای نخاع کمری شده که موسوم به تنگی کانال نخاعی(spinal stenosis) است. تنگی کانال نخاعی می‌تواند نسبی و یا کامل باشد ولی اغلب بر اثر تغییرات"دژنراتیو" و تحلیل رفتگی ستون فقرات، ایجاد می‌شود

علائم و نشانه ها

علائم تنگی کانال نخاعی کمر

مهمترین علائم عبارتند از

کمردرد ممکن است باشد و ممکن است وجود نداشته باشد.

درد سوزاننده در باسن و اندام های تحتانی. این احساس درد و سوزش بر اثر همان فشاری است که روی ریشه های عصبی وارد میشود. وقتی اعصابی که در حال خروج از نخاع و رفتن به اندام تحتانی هستند فشرده میشوند درد در محلی احساس میشود که آن اعصاب باید در نهایت به آنجا بروند. بطور مثال اگر عصبی که باید به پشت ساق رفته و حس آنجا را تامین کند تحت فشار قرار گیرد درد در پشت ساق احساس میشود.

احساس بیحسی یا گزگز و سوزن سوزن شدن در باسن و ران و ساق پا. این مشکل هم بر اثر فشار به اعصاب ایجاد میشود

ضعیف شدن عضلات ران و ساق. وقتی فشار به عصب بیشتر میشود کارکرد حرکتی عصب هم مختل میشود. عضلاتی که آن عصب به آنها میرسد ضعیف میشوند و فرد احساس ضعف و سنگینی در هر دو اندام تحتانی میکند. ممکن است بیمار کلاً توانایی بالا آوردن مچ پایش را از دست بدهد و موقع راه رفتن پایش را روی زمین بکشد.

درد در نشستن و خم شدن به جلو کمتر میشود. در خم شدن به جلو و نشستن فضای بین مهره ای یعنی همان دهانه ای که ذکر کردیم باز تر شده فشار روی عصب کمتر میشود پس علائم بیمار در این حالات کاهش پیدا میکند

علت ها و دلایل

تنگ شدن کانال نخاع به علت رشد استخوان و بافت های دیگر به داخل این کانال است و این رشد بافت های اضافی جزئی از روند پیری و مسن شدن است. در حقیقت این بیماری معمولاً در افراد بالای 60-50 سال دیده میشود. در مرد و زن شیوع یکسانی دارد ولی معمولاً در خانم ها با علائم بیشتری بروز کرده و بیشتر نیاز به درمان پیدا می کند.

 شروع این بیماری با پیر شدن دیسک بین مهره ای است. با افزایش سن، دیسک بین مهره ای محتوای آب خود را از دست داده و چروکیده و کوچک میشود. کاهش ارتفاع یسک موجب میشود مهره ها به یکدیگر نزدیک تر شوند و این نزدیک شدن مهره ها دو مشکل را ایجاد میکند.

یکی اینکه سوراخ یا دهانه ای که بین دو مهره مجاور هم و در دو طرف آنها قرار دارد تنگ میشود. این دهانه ها محل خروج ریشه های عصبی از نخاع هستند. پس به این اعصاب فشار وارد میشود. مشکل دیگر اینست که با نزدیکتر شدن مهره ها به هم فشار بیشتری به مفاصل بین مهره ها وارد میشود که آنهم به نوبه خود موجب آرتروز و سائیدگی مفصل میشود.


 هر مفصلی که سائیده میشود شروع به ساختن استخوان های اضافه در اطراف خود میکند. همچنین لیگامان های اطراف مفصل هم کلفت تر میشوند. مفاصل بین مهره ای هم همین کار را میکنند. این استخوان های اضافی و لیگامان های کلفت شده هم دهانه بین مهره ای و هم کانال نخاع را تنگ تر میکند.

مجموعه این عوامل موجب افزایش فشار بر روی ریشه های عصبی میشوند که در حال خروج از نخاع هستند. در بعضی افراد کانال نخاعی بصورت مادرزادی تنگ است. این وضعیت در مردان بیشتر دیده میشود و علائم آن معمولاً در سنین 50-30 سالگی بروز میکند.

 

                                 

درمان تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی در حقیقت اصطلاحیست که برای بیان باریک شدن بخش تحتانی مسیر عبور نخاع ( کانال نخاعی ) در ستون فقرات بکار می رود .

تنگی کانال نخاعی می تواند نسبی و یا کامل باشد . گر چه مواردی از تنگی کانال نخاعی از بدو تولد وجود دارند ، اما اغلب مبتلایان به تنگی کانال نخاعی در سنین بالای پنجاه سال هستند و بر اثر تغییرات دژنراتیو و پیر شدن ستون فقرات به این بیماری مبتلا شده اند.

راه ها و روش های درمان

گرچه این درمان ها فضای مورد نیاز عصب را برای آن بیشتر نمیکنند ولی بسیاری از بیماران با این درمان ها احساس راحتی بیشتر می کنند. مهمترین آنها عبارتند از :

فیزیوتراپی : شامل انجام نرمش هایی برای افزایش قدرت انعطاف ستون مهره و افزایش قدرت عضلات شکم و عضلات اطراف ستون مهره

کشش ستون مهره : تاثیر آن در افراد مختلف متفاوت است و همه به آن عقیده ندارند

دارو های ضد التهاب : مثل بروفن یا سلکسیب با کاهش التهاب در اطراف عصب میتوانند شدت علائم را کاهش دند.

تزریق کورتیکوستروئید : با تزریق این داروها در اطراف نخاع به توسط پزشک معالج ممکن است التهاب کاهش پیدا کرده و درد و علائم حسی کمتر شوند.

طب سوزنی : ممکن است در بعضی افراد درد و علائم را کاهش دهد.

مانیپولاسیون : ممکن است در بعضی افراد بتواند درد را کاهش دهد

عمل جراحی

در افرادی که به درمان های غیر جراحی جواب کافی نمیدهند و درد و علائم حسی زندگی روزمره آن ها را مختل کرده است استفاده می شود. دو نوع درمان جراحی کانال استنوزیس برای این بیماران استفاده می شود.

 لامینکتومی Laminectomy : در این روش قسمتی از استخوان های طبیعی مهره، استخوان های اضافی تشکیل شده و لیگامان های کلفت شده خارج میشوند. این جراحی را دکمپرشن Decompression هم می گویند چون موجب رفع فشار و کمپرشن از روی اعصاب می شود.

جوش دادن با فیوژن مهره ها Spinal fusion : در کسانی انجام می شود که در آن ها سائیدگی مفاصل بین مهره ای موجب ناپایداری مهره ها شده است. در این روش جراحی بعد از دکمپرشن و برداشتن فشار از روی اعصاب، مهره های مجاور به هم جوش داده می شوند. در این روش از پیوند استخوان و از وسایل فلزی مانند پیچ و میله ممکن است استفاده شود تا مهره ها زودتر و بهتر جوش بخورند.