عمل تعویض مفصل مچ پا

تعویض مفصل مچ پا

در عمل تعویض مفصل مچ پا ، مفصل مصنوعی جایگزین مفصل آسیب دیده میشود . چندین روش برای جراحی تعویض مفصل مچ پا وجود دارد.
درجراحی" تعویض مفصل مچ پا " هر دو سمت مفصل مچ پا با عناصر مصنوعی که به طرز خاصی طراحی شده اند جایگزین میشود. بخش مصنوعی مربوط به استخوان درشت نی از پلی اتیلن و ورقه ای نازک از جنس تیتانیوم ساخته شده است ؛ که پایه ای گسترده جهت تداوم بخشی پیوند بوجود می آورد.
هر پروتز مصنوعی مفصل مچ پا از دو بخش تشکیل شده است :
بخش مربوط به استخوان درشت نی ،که قسمت فلزی مفصل مصنوعی می باشد و در حفره ی مفصل مچ پا قرار می گیرد.
بخش مصنوعی تالوس ، جایگزین قسمت بالایی تالوس مچ پا میشود. تالوس ، اولین استخوان پا می باشد که در حفره ی مفصل مچ پا قرارمی گیرد.

عمل تعویض مفصل مچ پا

عمل تعویض مفصل مچ پا، اغلب در حالت بی هوشی انجام می شود . به این معنی که شما در حالت خواب هستید و هیچ دردی احساس نمی کنید.
ممکن است بی حسی از طریق ستون فقرات صورت گیرد که در این صورت شما از ناحیه کمر به پایین بی حس میشوید. اگر شما از این طریق بی حس شوید برای ایجاد احساس آرامش حین جراحی به شما یکسری دارو داده می شود.
جراح ، یک برش در قسمت جلو مفصل مچ پا ایجاد میکند تا مفصل مچ پا نمایان شود. پس از آن جراح ، به آرامی رگهای اعصاب و رگهای خونی را کنار می زند. سپس استخوان یا غضروف آسیب دیده را خارج و بخشهای آسیب دیده را تعویض میکند . بخشهای فلزی مفصل مصنوعی جدید به سطوح برش خورده ی استخوانها توسط چسب پیوند دهنده ی استخوان ، جهت نگهداری پروتز در محل چسبانده می شوند. سپس یک قطعه پلاستیک بین دو بخش فلزی وارد میکنند.
جراح زرد پی را کنار زده وزخم را بخیه می کند ، ممکن است برای ثابت نگه داشتن مفصل مچ پا به تخته شکسته بندی یا گچ نیاز داشته باشید.

دلیل عمل تعویض مفصل مچ پا

وقتی مفصل مچ پا به شدت آسیب دیده باشد ؛ این جراحی انجام می شود. علایم آن درد و عدم تحرک مفصل مچ پا است.

علت درد مفصل مچ پا

علت درد مواردی مانند آرتروزی که به علت جراحی مفصل مچ پا در گذشته بوجوده آمده است ، شکستگی استخوان ، عفونت ، آرتروز ، بیماری آرتروز روماتوئید می تواند باشد.
اگر در گذشته دچار عفونت مفصل مفصل مچ پا شده اید ممکن است نتوانید این نوع ، جراحی را انجام دهید.

عوارض عمل تعویض مفصل مچ پا

ضعف ، خشکی و ناپایداری مفصل مچ پا
از دست دادن مفصل مصنوعی به مرور زمان
عدم ترمیم پوست پس از جراحی
آسیب اعصاب
آسیب رگهای خونی
شکستن استخوانها حین جراحی
در رفتگی مفصل مصنوعی
ایجاد حساسیت توسط مفصل مصنوعی

موارد بالا می تواند از عوارض عمل تعویض مفصل مچ پا باشد.

قبل از عمل تعویض مفصل مچ پا

داروهایی که در حال مصرف هستید حتی داروهای مکمل یا گیاهی را با پزشک یا پرستارتان در میان بگذارید . مخصوصا اگر دارویی را بدون تجویز پزشک مصرف می کنید.

نکات قبل از جراحی

از شما قبل از عمل تعویض مفصل مچ پا ممکن است بخواهند مصرف دارویی که از انعقاد خون جلوگیری میکند را قطع کنید .مانند : آسپرین ، ایبوپروفن ، ادویل وموترین ، ناپروکسن ، ناپروساین و... .
از پزشک در مورد مصرف داروها در روزهای انجام عمل سوال کنید.
اگربه دیابت ، بیماری قلبی یا بیماری های دیگری مبتلا هستید پزشک از شما تقاضا خواهد کرد که با پزشکی که تحت درمان آن هستید ملاقات داشته باشد.
اگر بیشتر از دو یا سه بار در هفته الکل مصرف می کنید با پزشک خود در میان بگذارید.
اگر سیگار میکشید سعی کنید با کمک پزشک یا پرستارتان آن را ترک کنید زیرا سیگار کشیدن درمان زخم و ترمیم استخوان را کند می کند.
در صورت ابتلا به بیماریهایی مانند سر ماخوردگی ، آنفولانزا ، تب و تب خال و سایر بیماری ها قبل از جراحی به دکتر خود اطلاع دهید.
ممکن است قبل از عمل با یک فیزیوتراپیست ملاقات داشته باشید تا برخی تمرینهای ورزشی راکه باید انجام دهید به شما آموزش دهد . فیزیوتراپیست همچنین استفاده صحیح از عصا رابه شما آموزش می دهد.

روز جراحی

6 تا 12 ساعت قبل از عمل تعویض مفصل مچ پا معمولا از شما میخواهند ، نخورید و نیاشامید.
دارویی که پزشک برایتان تجویز کرده را با جرعه ای آب بنوشید.
پزشک یا پرستار به شما خواهند گفت که چه زمانی به بیمارستان مراجعه کنید.

بعد از عمل تعویض مفصل مچ پا

بعد از جراحی ممکن است نیاز داشته باشید حداقل یک شب در بیمارستان بمانید .
از 12 تا 24 ساعت اول بعد از عمل تعویض مفصل مچ پا ممکن است ، نتوانید درد را تحمل کنید و دچار فشار عصبی شوید.
ممکن است بعد از عمل ، مفصل مچ پایتان در گچ یا آتل باشد. یک لوله ی کوچک جهت تخلیه خون ممکن است به مدت 1 یا 2 روز داخل مفصل مچ پا قرار گیرد. برای کاهش تورم موقع خواب یا استراحت پای خود را بالا تر از قلبتان نگه دارید.
ممکن است دکترتان به شما پیشنهاد فیزیوتراپی بدهند تا با آموزش تمرینات ورزشی حرکت برایتان آسان شود.

نتایج عمل

عمل موفق تعویض مفصل مچ پا ، درد را کاهش میدهد یا حتی از بین می برد.
بعد از عمل تعویض مفصل مچ پا ، شما می توانید مفصل مچ پا را به راحتی به بالا و پایین حرکت دهید.
این نوع جراحی معمولا تا 10 سال اثربخشی دارد و به میزان فعالیت شما ، سلامت عمومیتان و میزان آسیب دیدگی مفصل مچ پا قبل از جراحی ، بستگی دارد

 

                                 

.

درمان برجستگی روی استخوان ترقوه بعد از شکستگی

درمان شکستگی  استخوان ترقوه در غالب اوقات بدون نیاز به جراحی صورت میگیرد. در درمان غیر جراحی معمولا  از بانداژ 8 و یا بانداژ ولپو استفاده میشود. در بانداژ 8 دو شانه بیمار به وسیله یک  تکه پارچه بصورت حرف لاتین 8 بسته میشود. در بانداژ ولپو دست بیمار به گردن وی آویزان  و بازوی او به تنه بسته میشود. هدف از هر دو این بانداژ ها محدود کردن حرکات شانه است  تا بدین وسیله حرکات استخوان ترقوه کم شده و شکستگی فرصت جوش خوردن داشته باشد. هیچ  کدام از این دو برتری خاصی به دیگری ندارند و بنابه تشخیص پزشک میتوان از هریک از آنها  استفاده کرد.

برجستگی در محل شکستگی نشانه این است که  دو سر شکستگی کاملا در مقابل یکدیگر قرار نگرفته اند. اصولا در شکستگی های با جابجایی  ترقوه عملا غیر ممکن است که بتوان بصورت بسته شکستگی را طوری جااندازی کرده که لبه های  شکستگی درست در مقابل هم قرار بگیرند و نیازی هم به این کار نیست. جوش خوردن شکستگی  کفایت میکند. بنابراین لمس یک برجستگی در محل شکستگی طبیعی بوده و نیاز به اقدام خاصی  ندارد. این برجستگی در آینده کمتر میشود ولی مقداری از آن برای همیشه باقی خواهد ماند.

شکستگی ترقوه معمولا برای چند هفته با بانداژ 8 و یا بانداژ ولپو  بسته میماند.

بعد از بهبودی شانه تغییری در شکل و کارکرد مفصل شانه بوجود نیامده  و شانه دچار افتادگی نمیشود.

 

                                 

درد شانه نشانهٔ چیست؟

- درد شانه نشانهٔ چیست؟

مفصل شانه پیچیده‌ترین مفصل بدن است. این پدیدهٔ عجیب شاهکار زیست مکانیکی و هنر حرکات است. لااقل یک چیز در مورد شانه واضح است: تا جائی که دچار ناتوانی شود، عدم درمان را تحمل می‌کند. و متأسفانه از کار افتادن آن معمولاً دردناک است. به گزارش  یکی از شایع‌ترین علل درد شانه التهاب وترهای اطراف مفصل آن است. التهاب وتر بیشتر در اثر کار زیاد آن روی می‌دهد. وقتی کاری مثل اره‌کشیدن یا ورزش گلف می‌کنید، وترهای شانه‌ بر روی استخوان سائیده شده و به تحریک و درد آن منجر می‌گردد. التهاب کیسهٔ زلالی مفصل هم، که به اندازهٔ التهاب وترها ایجاد درد شانه می‌کند، در اثر کار زیاد روی می‌‌دهد. اما شروع آن به‌صورت گسترده‌تری است. کیسهٔ نرمی در مفصل برای کاهش اصطکاک آن است، که تورم آن ایجاد درد می‌کند. اگر به‌هنگام بالا بردن دست احساس درد در شانه می‌کنید، ممکن است علت آن رسوب کلسیم در آنجا باشد. این رسوب در زیر وتری در مفصل تیغهٔ شانه با استخوان چنبر تشکیل می‌شود. گاهی درد شانه در اثر یک حادثه روی می‌دهد. افتادن ممکن است باعث در رفتن شانه شود، که بازو را از مفصل خود با استخوان کتف خارج می‌کند. شکستگی استخوان بازو گاهی وتر حرکت‌دهندهٔ بازو را پاره می‌کند. اگر این پارگی با عمل جراحی ترمیم نشود، ممکن است باعث گرفتاری شانه برای تمام عمر گردد.

- درمان درد شانه هر درد شانه در اثر حادثه باید فوراً توسط پزشک درمان شود. پزشک بعضی در رفتگی‌ها را به‌آسانی جا می‌اندازد. موارد شدیدتر آن باید با جراحی درمان شود. اگر درد شانه در اثر کار زیاد باشد، نکات زیر به رفع آن کمک می‌کند. شانه را استراحت بدهید. اگر شانهٔ شما بعد از انجام کار تکراری دچار درد می‌شود، سعی کنید طرز انجام کار را عوض کنید. یا در فاصلهٔ کار به شانه استراحتی بدهید. ورزش را به‌طور کامل ترک نکنید مثلاً اگر گلف بازی می‌کنید، چند روز به‌جای آن دوچرخه‌سواری کنید. آن را خنک کنید. با اولین آزردگی شانه کیسه‌ای یخ را چندبار در روز، و هر بار کمتر از ۲۰ دقیقه، روی آن بگذارید. یخ ناحیهٔ آزرده را بی‌حس کرده و تورم و التهاب آن را کاهش می‌ٔهد. آن را گرم کنید. بعد سه روز یخ‌گذاشتن و کم شدن درد، چندبار در روز، هر بار بین ۲۰ تا ۳۰ دقیقه، گرمای مرطوب به آن بدهید. گرما جریان خون را در ناحیهٔ آسیب دیده بیشتر می‌کند. حتی ریزش آب‌گرم در هنگان دوش گرفتن مؤثر است. دارو بخورید. خوردن داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی مشکل را درمان نمی‌کند، ولی درد را موقتاً تسکین می‌دهد. نزد پزشک بروید. اگر بعد از چند روز درد شانه از بین نرود، یا مرتباً به آن آسیب وارد می‌آید، نزد پزشک بروید تا او درمان فراصوتی، استروئیدی، یا جراحی را توصیه کند. یک تزریق داروی استروئید با بی‌حسی موضعی در مفصل می‌تواند تا یک سال درد را آرام کند. مدت تسکین درد بستگی به فعالیت شانه دارد. اگر به‌کار خود برگردید و دوباره شانه را زیاد به‌کار بگیرید، درد ظرف چند هفته باز می‌گردد. در برخی افراد، عمل جراحی تراشیدن تکه‌ای استخوان که بر وتر فشار می‌آورد لازم می‌شود. بعضی دیگر نیاز به ترمیم وتر گردانندهٔ بازو دارند. تقویت شانه. اگر درد شانه مکرر است تقویت ماهیچه‌ها و وترهای آن را احتمالاً مفید خواهد بود. هفت ورزش زیر به این کار کمک خواهد کرد. ۱. به شکم بر روی تخت یا میز محکمی دراز بکشید و دست‌ها را از دو طرف آویزان کنید. در کف هر دست یک وزنهٔ نیم‌کیلوئی گرفته و پشت دست را به طرف خود بگیرید. حالا وزنه‌ها را تا سطح چشم‌ها بالا بیاورید. این کار را ۸ تا ۱۲ تکرار کنید. ۲. صاف بایستید و در هر دست وزنه‌ای نیم‌کیلوئی بگیرید. شانه‌‌‌ها را به طرف گوش‌ها بالا بکشید. سپس شانه‌ها را به عقب کشیده و به‌هم نزدیک کنید. شانه‌ها را آزاد کرده و این کار را ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید. ۳. به پشت دراز بکشید و دست چپ را بالای سر روی دست راست بگذارید. با دست چپ دست راست را به آرامی به‌طرف گوش چپ بکشید. با دست راست کمی مقاومت کنید. این کار را ۸ تا ۱۲ بار تکرار کرده و سپس با دست دیگر انجام دهید. ۴. بر لبهٔ صندلی محکمی نشسته و با دست‌هایتان صندلی را در دو طرف پاها بگیرید. حالا سعی کنید خود را از روی صندلی بلند کنید. این کار را ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید. ۵. روی طرف چپ بدن دراز بکشید. آرنج راست را روی طرف راست بدن گذاشته و آن را ۹۰ درجه خم کنید. وزنه‌ای نیم‌کیلوئی را در دست راست گرفته و روی شکم بگذارید. حالا آرنج را محکم نگاه دارید و سعی کنید تا آنجا که می‌‌توانید وزنه را بلند کنید. دست را رها کرده و ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید. همین ورزش را با دست دیگر هم انجام دهید. ۶. بایستید و وزنه‌ای نیم‌کیلوئی در هر دست بگیرید. در حالی که دست‌ها را به‌‌دور خود می‌چرخانید، آنها را تا جائی که امکان دارد از دو طرف بلند کنید. دست‌ها را رها کرده و ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید. ۷. به شکم روی میز محکمی دراز بکشید، به‌طوری که شانه‌ها و بازوها روی میز و ساعدها از میز آویزان باشند. در هر دست وزنه‌ای نیم‌کیلوئی گرفته و دست‌ها را تا سطح میز بالا بیاورید. این کار را نیز ۸ تا ۱۲ تکرار کنید.

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟ - دست را نمی‌توان بالای سر برد. - شانه را نمی‌‌توان تکان داد. - احساس شبیه خارج‌شدن شانه از جای خود وجود دارد.

- درد دست نشانهٔ چیست؟

دست ابزار انعطاف‌پذیر عجیبی است. می‌توان آن را برای کارهای مختلف، از پرتاب توپ گرفته تا حمل کیسهٔ خرید و تکان دادن برای خداحافظی، به کار گرفت. ولی، مانند هر ابراز دیگر، دست نیز تا حدی تحمل دارد. درد دست علل متعددی دارد، ولی اغلب تا یک علت ردیابی می‌شود: خستگی ماهیچه‌ها. درد و خستگی امروز دست ممکن است فردا بهتر شود، در این‌صورت چیز مهمی نیست. اما اگر بدون هیچ دلیل مشخصی درد می‌آید و می‌رود، و باز بر می‌گردد، ممکن است ناشی از التهاب مفصل باشد. اگر درد به تدریج زیاد می‌شود و ورم آزاردهنده‌ای دارد، احتمالاً دچار شکستگی استخوان ساعد یا بازو شده‌اید. ممکن است فکر کنید شکستگی استخوان چیز واضحی است، ولی گاهی استخوانی می‌شکند، بدون آنکه انسان متوجه شود. مثلاً ممکن است ضربه‌ای به دستتان بزنید یا زمین بخورید و احساس درد نکنید تا زمانی که فعالیت دست زیاد شود یا فشاری بر ناحیهٔ شکسته وارد آید. آسیب دیدن مچ دست هم می‌‌تواند باعث درد شدید ساعد شود. از شایع‌ترین این دردها آسیب ناشی از تکرار یک حرکت است، مثل تایپ کردن، چکش زدن یا برداشتن تکراری یک چیز. این درد هر روز بدتر می‌شود، چون دست استراحت نمی‌کند. بالاخره کشیدگی بافت‌ها بر توانائی دست به بهبود غلبه می‌کند. گرچه آسیب‌دیدگی عمدتاً در مچ است، اما درد ممکن است تا آرنج بالا رود. آسیب دیدن بازو کمتر اتفاق می‌افتد، چون ماهیچه‌های زیادی دور آن را گرفته است. یکی از شایع‌ترین آسیب‌دیدگی‌های بازو که به درد منجر می‌شود التهاب وتر ماهیچهٔ دو سر است که در آن، وتر نزدیک به شانه کوفته یا پاره شده است و درد فزاینده‌ای در ماهیچهٔ دو سر بازو ایجاد می‌کند. درد هر جای بدن نیز می‌تواند به بازو مربوط باشد. مثلاً برداشتن اجسام سنگین ممکن است وترهای شانه را ملتهب کند که صورت درد بازو خود را نشان می‌‌دهد. درد شدیدتر منتشر به پائین دست چپ علامتی سنتی حملهٔ قلبی است. این درد ممکن است با تهوع، تنگی نفس یا درد قفسهٔ سینه همراه باشد. اما گاهی درد دست چپ تنها علامت آن است.

- درمان درد دست درمان درد دست بستگی به محل و شدت آسیب‌دیدگی دارد. ولی در اینجا چند مورد یادآوری می‌شود. دست را راحت بگذارید. اگر درد دست شدید نیست و تغییری در آن مشاهده نمی‌شود، آسان‌ترین درمان، یعنی استراحت، را انجام دهید. چند روز دستتان را از انجام فعالیت معاف کنید. کار دست را کم کنید. اگر استراحت مطلق برای دستتان امکان ندارد و باید کار کند، مقدار فعالیتش را نصف کنید و در فاصلهٔ آن چنند بار به آن استراحت دهید. کار کردن افراد تا حدی که فعالیت آنها باعث ایجاد درد نشود اشکالی ندارد، اما کارکردن آنها با درد زیاد غیر عاقلانه است. درد یک علامت هشداردهنده است. دست را بالا بگیرید. در هنگام استراحت، دست را تا حد سینه بالا بیاورید. مثلاً وقتی دراز کشیده‌اید، آن را روی یک یا دو بالش نرم بگذارید. دست را خنک کنید. یک قطعه یخ را بر روی ناحیهٔ دردناک بمالید تا پوست نسبت به آن بی‌حس شود، البته نه بیشتر از چهار دقیقه. مواظب باشید رنگ دست سفید یا آبی نشود. یا یک بستهٔ شیمیائی آمادهٔ ”خنک‌کننده سریع“ را در یک حوله پیچیده و آن را تا ۲۰ دقیقه بر روی دست بگذارید. هر ۱۰ دقیقه یک‌بار پوست را کنترل کنید. مسکن بخورید. در صورت لزوم، از داروهای ضددرد مجاز، با رعایت دستورات آن، استفاده کنید. به پزشک خبر دهید. اگر با همهٔ این کارها هنوز درد دارید، به پزشکتان اطلاع دهید. درمان‌های بیشتر ممکن است شامل استفاده از کورتیزون برای کاهش ورم، گچ گرفتن، و در موارد شدیدتر انجام عمل جراحی برای تصحیح اختلال درونی بدن باشد.

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟ - دست بیش از دو روز است که درد دارد. - درد با کار یا ورزش بدتر می‌شود. - دست گرفتار درد حس ندارد. - دست تغییر شکل داده یا ورم کرده است. - دست را نمی‌‌توان دراز کرد. - درد دست همراه با درد قفسهٔ سینه یا تنگی ممکن است علامت حملهٔ قلبی باشد. در این‌صورت یک فوریت پزشکی است.

 

                                 

 

 

درمان درد مچ پا

هر نوع درد و ناراحتی درمچ پا به عنوان دردمچ پا شناخته می شود. درد مچ پا می تواند براثر آسیب دیدگی مانند دررفتگی مچ پا، رگ به رگ شدن مچ پا یا شکستگی مچ پا یا بیماری مانند آرتروز ایجاد شود.شکستگی استخوان مچ پا یکی از آسیب دیدگی های رایج در بین افراد در تمام سنین، با تمام علایق و نیز تمام روش های زندگی است. نحوه ی درمان درد مچ پا ، به شرایط خاص فرد و علائم او بستگی دارد. برنامه‌ی درمانی ممکن است شامل گزینه‌های جراحی و یا روش‌های بدون جراحی باشد.

 

درمان درد مچ پا

 

    استفاده از داروهای مسکن درد: استفاده از داروهای کاهنده‌ی ورم و التهاب (مانند آسپیرین و ایبوپروفن)

    استراحت: زمانی که شما احساس درد می‌کنید، باید از انجام هرگونه فعالیتی که ممکن است باعث شدیدتر شدن درد شود، خودداری کنید. برای بهبودی آسیب، باید به آن زمان داده و از تحت فشار قرار دادن آن پرهیز کرد.

    یخ: برای کاهش ورم و درمان پیچ خوردگی پا می‌توان از یخ استفاده کرد.

    فشار: مچ پای خود را با یک حوله‌ی گرم تحت فشار قرار دهید.

    بالا بردن پاها: بالا بردن پاها می‌تواند به‌سادگی فشار را از روی آن ها برداشته و به آن ها اجازه‌ی استراحت دهد. همچنین با انجام این کار، خون از پاها خارج‌شده و ورم کاهش می‌یابد.

    نمک‌های اپسوم: بسیاری از ورزشکاران درمی‌یابند که استفاده از نمک‌های اپسوم می‌تواند دردهای خفیف در پا و مچ پا را کاهش دهد. مقداری از این نمک ها را در آب گرم حل کرده و پاها را درون آن قرار دهید.

    تزریق کورتیزون (استروئید): به منظور کاهش درد و ورم. اگر تنها یک یا دو مفصل ملتهب شده و ایجاد درد می‌کنند، تزریق استروئید پیشنهاد می‌شود.

    ماساژ: ماساژ ملایم پاها می‌تواند از میزان ناراحتی کاسته، عضلات را شل کرده و همچنین جریان خون را تقویت کند.

    پوشیدن کفش مناسب: بسته به نوع جراحت وارد شده، استفاده از کفش‌های نامناسب می‌تواند اوضاع را وخیم‌تر کند. کفش و کفی‌های طبی، بسیار بهتر از کفش‌های معمولی و اسپرت می‌توانند از پا، زانوها و مچ پا حفاظت کنند.

    تمرینات مربوط به درد مچ پا: توجه شود که هر گونه ورزش با نظر پزشک معالج انجام شود.

    جراحی: شکستگی های وخیم و یا تاندون های پاره شده، برای درمان نیازمند عمل جراحی می‌باشند. اعمال جراحی استفاده شده برای درمان اختلالات مچ پا عبارت اند از:

 

•        بازسازی استخوان‌ها و مفاصل مچ پا

•        برداشتن بافت آسیب دیده (دبریدمان)

•        کشیدن پشت پا به منظور برداشتن فشار از روی تاندون آشیل

•        خشک کردن (فیوژن) مفصل مچ پا به منظور افزایش ثبات آن (آرترودز)

•        تعویض مفصل مچ پا (آرتروپلاستی)

 

                                 

درمان درد مچ پا با فیزیوتراپی

این تمرینات را برای افزایش دامنه حرکت مچ پای خود پس از آسیب انجام دهید. هر یک از این تمرینات باید 10 بار در یک دور انجام شود.

 

تمرین دورسی فلکشن

 

1- در حالی که تنها مچ پای خود را حرکت می‌دهید، پای خود را به سمت بینی خود خم کنید. ( زانو باید صاف باشد). این حرکت را تا زمانی ادامه دهید که احساس ناراحتی کنید و یا تا جایی که دیگر نمی‌توانید پای خود را عقب‌تر ببرید.

 

2- این موقعیت را برای 15 ثانیه نگه‌دارید.

 

3- به موقعیت اولیه بازگردید.

 

تمرین پلانتار فلکشن

 

1- در حالی که تنها مچ پای خود را حرکت می‌دهید و انگشتان پای شما رو به بالا هستند، پای خود را به سمت داخل بچرخانید، به طوری که کف پای شما روبروی پای دیگر باشد. این حرکت را تا زمانی ادامه‌ دهید که احساس ناراحتی کنید و یا تا جایی که دیگر نمی‌توانید پای خود را به داخل بچرخانید.

 

2- این موقعیت را برای 15 ثانیه نگه دارید.

 

3-سپس به موقعیت اولیه بازگردید.

 

تمرین چرخش به داخل (اینورژن)

 

1- در حالی که تنها مچ پای خود را حرکت می‌دهید، پای خود را به سمت جلو حرکت دهید. ( زانو باید صاف باشد). این حرکت را تا زمانی ادامه دهید که احساس ناراحتی کنید و یا تا جایی که دیگر نمی‌توانید پای خود را جلوتر ببرید.

 

2- این موقعیت را برای 15 ثانیه حفظ کنید.

 

3- به موقعیت شروع تمرین بازگردید.

 

تمرین چرخش به خارج ( اورژن)

 

1- در حالی که تنها مچ پای خود را حرکت می‌دهید و انگشتان پای شما رو به بالا هستند، پای خود را به سمت خارج بچرخانید، به طوری که از پای دیگر شما دور شود. این حرکت را تا زمانی ادامه دهید که احساس ناراحتی کنید و یا تا جایی که دیگر نمی‌توانید پای خود را به خارج بچرخانید.

 

2- این موقعیت را برای 15 ثانیه حفظ کنید.

 

3-سپس به موقعیت خنثی بازگردید.

 

تمرین الفبا

 

1- بر روی یک صندلی و یا بر روی لبه تخت نشسته وپای خود را آویزان کنید.

 

2- با حرکت دادن مچ پای آسیب دیده و با استفاده از انگشت بزرگ پای خود، هر بار یک حرف الفبا را در هوا بنویسید.

 

                                 

درمان درد لگن و باسن

برای توصیف درد لگن می‌توان از عبارات گوناگونی چون التهاب، درد سنگین، درد شدید از پای درآورنده یا احساس سوزش و گزگز استفاده کرد. این درد می‌تواند مداوم باشد یا تنها در زمان انجام حرکات معینی چون سر پا نشستن، سریع به راه افتادن یا چرخیدن شعله‌ور شود. درد استخوان لگن یا ناگهان آغاز می‌شود یا به تدریج در طول هفته‌ها یا ماه‌ها شکل می‌گیرد.

 

درمان

 

    استراحت. حداقل به مدت 24 تا 48 ساعت استراحت کرده و از انجام فعالیت‌هایی که موجب تشدید درد می‌شوند خودداری کنید. برای مثال افراد دونده باید به مدت یک هفته دویدن را متوقف کرده و پس‌ازآن با شدت کمتری این کار را ادامه داده و نتایج درمان درد لگن  را مشاهده کنند.

    یخ. گذاشتن یخ بر روی منطقه‌ی احساس درد می‌تواند موجب کاهش التهاب و ناراحتی شود.

    فشار. با بستن محکم یک باند کشسان به دور استخوان لگن، آن را تحت‌فشار قرار دهید.

    بالا بردن. بالا نگه‌داشتن یک مفصل ملتهب می‌تواند موجب کاهش ورم و تسکین و درمان درد لگن و باسن شود. بالا بردن مفصل ران نسبت به مچ پا و یا زانو دشوارتر است ولی می‌توان آن را انجام داد.

 

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)

 

برخی از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن که بدون نیاز به نسخه و برخی دیگر مانند ملوکسیکام و اتودولاک که تنها با تجویز پزشک به فروش می‌رسند، می‌توانند برای تسکین درد ناشی از آرتروز در استخوان لگن استفاده شوند.

 

داروهای ضد روماتیسمی اصلاح‌کننده‌ی بیماری (DMARDs)

 

ازجمله این داروهای می‌توان به متوترکسات و اتانرسپت اشاره کرد که به‌منظور کند کردن روند انواع خاصی از آرتروزهای التهابی مانند آرتروز روماتوئید استفاده می‌شوند.

 

تزریق کورتیکواستروئید

 

در برخی از موارد، کورتیکواستروئید را به‌صورت تزریقی مستقیماً وارد مفصل ران می‌کنند تا از التهاب ایجادکننده‌ی درد کاسته شود.

 

تزریقات غیر کورتیکواستروئیدی

 

داروهای غیر کورتیکواستروئیدی نیز با نام هیالورونان به مفاصل تزریق شده و باعث روان کاری و تسکین درد می‌شوند.

 

تزریق پلاسمای غنی‌شده با پلاکت (PRP)

 

این روش از فاکتورهای رشد خود فرد به‌منظور تسریع روند بهبودی و رشد بافت در محل آسیب‌دیده استفاده می‌کند. تزریق پلاسمای غنی‌شده با پلاکت می‌تواند به‌منظور درمان بورسیت مزمن شدید، نسبت به تزریق کورتیزون بسیار مؤثرتر عمل کند.

 

ماساژ درمانی

 

ماساژ درمانی به‌منظور کنترل درد مزمن و مشکلات مربوط به محدودیت حرکتی مفصل ران، بسیار مفید است. ماساژ درمانی می‌تواند در تسریع روند بهبودی و تقویت بافت‌های عضلانی بسیار مفید بوده و درنتیجه خطر ایجاد دوباره‌ی آسیب در آینده را کاهش دهد.

 

درمان دستی

 

انواع مختلفی از تکنیک‌های دستی وجود دارند که می‌توان به کمک آن‌ها مفاصل ران را تقویت کرد:

 

    سرخوردن روبه‌جلو. این تمرین به‌منظور کشیدن کپسول مفصل و افزایش دامنه‌ی حرکتی خارجی استفاده می‌شود.

    سرخوردن رو به عقب. این تمرین می‌تواند محدوده‌ی حرکتی داخلی موردنیاز را فراهم کند.

    باز کردن پاها. این تمرین می‌تواند به‌منظور کاهش درد و گرفتگی‌های عضلانی کاربرد داشته و علاوه بر آن‌ها می‌تواند عملکرد مفصل برای انجام حرکاتی که نیاز به خم و راست کردن پا دارند را افزایش دهد.

 

طب سوزنی

 

طب سوزنی با تنظیم مدارهای بدن می‌تواند درد استخوان لگن را کاهش دهد. ثابت‌شده است که طب سوزنی می‌تواند گردش خون و لنف و همچنین سیستم عصبی را تقویت کند.

 

تحریک عصبی از راه پوست (TENS)

 

این، یکی از تکنیک‌های استفاده‌شده برای مدیریت درد بوده که به‌منظور تسکین درد از الکتریسیته استفاده می‌کند. باور بر این است که امواج الکتریکی ایجادشده در این روش، در پیام‌های درد که در اعصاب به سمت مغز می‌روند اختلال ایجاد کرده و همچنین باعث ترشح اندورفین که یک مسکن درد طبیعی در بدن انسان است می‌شود.

 

شاک ویو تراپی

 

شاک ویو نوعی موج صوتی است که انرژی زیادی را به مناطق دردناک و بافت‌های اسکلتی عضلانی مبتلابه عارضه‌های حاد یا مزمن منتقل می‌کند. این انرژی موجب تحریک روند بازسازی استخوان‌ها، تاندون‌ها و دیگر بافت‌های نرم می‌شود.

 

اوزون درمانی

 

اوزون درمانی یک روش بدون جراحی برای ترمیم رباط‌ها و راهی دائمی برای از بین بردن درد مزمن می‌باشد. در این روش مواد تحریک‌کننده تولید کلاژن به همراه گاز اوزون به درون بافت‌های پیوندی آسیب‌دیده و ضعیف شده در درون و اطراف مفاصل تزریق می‌شوند. این مواد به بافت‌های پیوندی آسیب‌دیده در درون و اطراف مفصل ران تزریق می‌شوند تا مناطق آسیب‌دیده را بازسازی کنند.

 

آب‌درمانی

 

آب‌درمانی روشی است که در آن از خواص درمانی آب استفاده می‌شود. می‌توان درون آب ورزش کرده و شدت تمرینات را نیز به‌تدریج افزایش داد. رانش ایجادشده به‌وسیله‌ی آب اثر گرانش زمین را تا حدی خنثی کرده و درنتیجه می‌توان بیشتر از حالت عادی به ورزش کردن پرداخت. افزایش دما و فشار ناشی از آب، به افزایش گردش خون و انعطاف‌پذیری کمک کرده و باعث کاهش ورم می‌شود.

 

                                 

حرکت های اصلاحی برای درمان درد لگن و باسن

حرکت های اصلاحی زیر به منظور ایجاد کشیدگی، تقویت و تثبیت ساختارهای پشتیبان لگن در نظر گرفته شده و نباید به خاطر انجام این ورزش ها درد شما افزایش پیدا کند. به عبارت دیگر در صورت مشاهده درد نباید از این حرکت ها استفاده کرد. برای انجام این حرکت ها لازم است هر یک از آنها را به آرامی و نیز با مراقبت کافی انجام داد و فقط تا زمانی که احساس راحتی دارید، انجام حرکت اصلاحی را ادامه داد. اگر شما بر روی مفاصل خود از کمپرس یخ استفاده می کنید، قبل از انجام حرکت می بایست برای مدت 30 دقیقه تا بازگشت مفصل به حالت عادی صبر کنید. هر یک از این حرکت های اصلاحی را برای دو تا سه بار در هر روز انجام دهید.

 

حرکت های اصلاحی و ورزشی

 

تمرین 1: بر روی یک صندلی نشسته و پای خود را بر روی زانوی مقابل قرار دهید. به آرامی زانوی خود را به سمت زمین فشار دهید. این وضعیت را برای 30 ثانیه حفظ کنید و 3 تا 5 بار تکرار نمایید.

 

تمرین 2: بر روی پشت خود روی زمین دراز بکشید. پای خود را به سمت سینه خم کنید و زانوی آن را با هر دو دست بگیرید. سر و گردن خود را ریلکس نگه داشته و به آرامی زانوی خود را به سمت سینه بکشید. این وضعیت را برای 30 ثانیه حفظ کنید و 3 تا 5 بار تکرار نمایید.

 

تمرین 3: بر روی پشت خود روز زمین دراز کشیده و عضلات باسن خود را جمع کنید و آن را از روی زمین بلند نمایید. این وضعیت را برای 5 ثانیه حفظ کنید. سپس باسن خود را به محل اولیه آن باز گردانید. این حرکت را 10 بار تکرار کنید و تعداد دفعات تکرار حرکت را به تدریج تا 20 حرکت افزایش دهید.

 

تمرین 4: در حالت ایستاده به صورتی قرار بگیرید که دست شما بر روی یک تکیه گاه باشد. پای خود را به سمت پهلو از زمین بلند کنید و آن را برای 5 ثانیه در این وضعیت نگه دارید. پس از این کار پای خود را به محل اولیه و در جایی که پای دیگر شما وضعیت بدن را در طول تمرین صاف نگه داشته است، باز گردانید. این حرکت را برای 10 بار تکرار کنید و به تدریج تعداد دفعات تمرین را تا 20 مرتبه افزایش دهید.

 

تمرین 5: در حالت ایستاده قرار گیرید. یکی از زانوهای خود را به سمت سینه به صورتی خم کنید که بالا تنه شما در طول انجام حرکت صاف باشد. این وضعیت را برای 5 ثانیه حفظ کنید و آن را برای 10 بار تکرار نمایید. تعداد دفعات تکرار حرکت را به تدریج تا 20 مرتبه افزایش دهید.

                                 

آرتریت (ورم مفاصل)

آرتریت التهاب یک مفصل یا تعدادی مفصل است. اغلب، مفاصل انگشتان دست، پا، مچ، قوزک، آرنج، زانو، شانه، لگن، فک و مهره‌ها را درگیر می‌کند. شش نوع آرتریت ممکن است در کودکی به‌وجود بیایند: آرتریت روماتوئید، آرتریت همراه با تب رماتیسمی حاد، آرتریت عفونی، آرتریت آلرژیک، آرتریت به دنبال عفونت ویروسی و آرتریت ناشی از سرخجه

ـ آرتریت عفونی یا چرکی:

التهاب مفصل به وسیلهٔ باکتری‌های مختلف (شامل استافیلوکوک، استرپتوکوک، پنوموکوک و سالمونلا) می‌باشد. این نوع آرتریت بیشتر در نوزادان زیر یکسال به‌وجود می‌آید. در کودکان بزرگ‌تر ممکن است در اثر زخم‌های سوراخی نزدیک مفصل به‌وجود بیاید. در این نوع آرتریت، مفصل متورم، دردناک و قرمز می‌شود. و معمولاً کودک مبتلا به آن، تب دارد.

ـ آرتریت آلرژیک:

مفاصل سخت، متورم و قرمز هستند، ولی درد خفیف است. آرتریت این نوع در اثر یک واکنش آلرژیک نسبت به نیش حشرات، داروها، غذاها یا ذرات کوچکی که از هوا استنشاق می‌شوند به‌وجود می‌آید. در این حالت معمولاً کهیر وجود دارد.

ـ آرتریت ویروسی:

بعد از یک بیماری ویروسی ایجاد می‌شود. علائم، مشابه دیگر انواع آرتریت به‌ویژه آرتریت روماتوئید می‌باشد. آرتریت بعد از بیماری ویروسی بدون درمان خودبه‌خود، خوب می‌شود.

ـ آرتریت سرخجه:

یکی از عوارض سرخجه است؛ یا این‌که به صورت واکنش نسبت به واکسن سرخجه به‌ویژه در کودکان بزرگ‌تر به‌وجود می‌آید. آرتریت سرخجه نیاز به درمان ندارد.

ـ علائم و نشانه‌ها:

در تمام مواردی که درد و محدودیت حرکات مفصلی وجود دارد، آرتریت باید در نظر گرفته شود. مگر مواردی که آسیب فیزیکی به مفصل وارد آمده باشد. تشخیص آرتریت باید به‌عهده پزشک گذاشته شود.

ـ مراقبت خانگی:

هیچ درمان خانگی تا هنگامی‌که پزشک تشخیص نداده است قابل قبول نیست. تلاش در درمان خانگی فقط می‌تواند منجر به تأخیر درمان اساسی شود. همچنین درمان خانگی ممکن است تشخیص را مشکل‌تر کند. اگر پزشک در دسترس نیست مواد ضد درد مانند آسپرین یا استامینوفن، می‌تواند موقتاً ناراحتی را کاهش دهد. مفاصل درگیر را استراحت داده یا بی‌حرکت کنید.

ـ موارد احتیاط:

۱. آرتریت عفونی یک اورژانس است و تأخیر درمان برای ۲۴ ساعت می‌تواند موجب صدمه دائمی به مفصل شود.

۲. آرتریت روماتوئید یا تب روماتیسمی نیازمند درمان سریع برای به حداقل رساندن آسیب دارند. ولی اورژانس تلقی نمی‌شوند.

۳. آرتریت روماتوئید، می‌تواند تنها به‌صورت تب طول کشیده غیر قابل توجیه و بدون هیچ علامت دیگر آرتریت (مانند قرمزی، درد یا بادکردگی) وجود داشته باشد.

ـ درمان پزشکی:

برای ارزیابی آرتریت، تست‌های زیادی لازم هستند. این تست‌ها می‌توانند شامل آزمایش‌های اشعه X، تعداد زیادی تست‌های خونی، کشت خون، الکتروکاردیوگرام، تجزیهٔ مایع مفصلی و کشت مدفوع باشد. درمان می‌تواند شامل آنتی‌بیوتیک، تخلیهٔ مفصل، دوزهای زیاد آسپیرین (جایگزین‌های آسپیرین‌ همان اثر را ندارند) یا استروئید‌های خوراکی باشد. اگر آسپیرین تجویز شده است و باید به مدت طولانی مصرف شود، سطح خونی آسپیرین باید اندازه‌گیری شود. اگر تشخیص آرتریت حساسیتی باشد، پزشک می‌تواند آنتی‌هیستامین‌های خوراکی را برای برطرف کردن علائم تجویز کند. اگر تشخیص، آرتریت سرخجه یا ویروسی باشد، هیچ درمانی لازم نیست.

 

                                 

علل شایع کمردرد

تعریف: درد عضلات یا فقرات ناحیه تحتانی کمر را اصطلاحا Low B.P یاکمر درد می نامند.

کمردرد معمولادراثراسپاسم عضلات بزرگ حمایتی ستون فقرات پدید می آید. هرگونه آسیب به کمرمی تواند باعث پیدایش این اسپاسم شود. درد ناشی ازکشیدگی عضلات معمولا درمحدوده کمر است اما بعضا به باسن وبالای ران منتشر می شود.

شروع درد میتواند ناگهانی باشد ویاطی چند ساعت بعد از فعالیت یاآسیب پدید آید. اغلب علت مشخص مشاهده نمی شود.

اغلب کمردرد ها خود به خود خوب خواهند شد.

علل شایع:

۱) کشیدگی عضلانی

۲) درد مبهم عضلات ناشی از عفونتهای ویروسی

۳) قاعدگی یاسندرم قبل از قاعدگی

۴) نشستن طولانی مدت در فردی که مستعد کمردرد میباشد.

۵) آرتریت (التهابات مفصلی)

۶) وضعیت بد بدن

۷) انحنای غیر طبیعی ستون فقرات

۸) درد های غیر اختصاصی کمر

علل کم شایع اما خطرناک:

۱) عفونت مثانه

۲) اندومتریوز

۳) کانسر تخمدان

۴) کیستهای تخمدانی

۵) فشار روی ریشه های عصبی ناشی از تنگی کانال نخاعی یا دیسک کمری

۶) پارگی دیسک بین مهره ای

 

 

 

                                 

 

علائم آسیب وکشیدگی در ناحیه مچ پا

مچ پای آسیب دیده دردناک، متورم، واحتمالا دچارخونمردگی یا کبودی است وممکن است هنگام لمس ،گرم باشد. ممکن است مچ پای آسیب دیده را نتوان  به اسانی حرکت داد ویا حتی در ابتدای آسیب، امکان ایستادن وجود نداشته باشد.

 ممکن است در  هنگام پیچ خوردن مچ پا، احساس پارگی و برامدگی به طرف بیرون داشته باشید. این بدان معنی است که رباطها بطور کامل شکاف برداشته یا پاره شده اند. این نوع کشیدگی و آسیب شدیدترین نوع است و اگر مچ پا ورم زیادی دارد و توانائی ایستادن مشکل شده باید به پزشک مراجعه شود.

پزشک  متخصص طب فیزیکی و توانبخشی در معاینه، به ارامی پا را لمس کرده و حساسیت استخوانها را بررسی مینماید. از دیگر مواردی که در معاینه به ان توجه می شود، توانائی ایستادن است. پس از بررسی کامل ،پزشک ممکن است که گرافی(عکس ساده) x-ray  یا سایر عکسبرداری ها درخواست نماید.