درمان درد لگن و باسن

برای توصیف درد لگن می‌توان از عبارات گوناگونی چون التهاب، درد سنگین، درد شدید از پای درآورنده یا احساس سوزش و گزگز استفاده کرد. این درد می‌تواند مداوم باشد یا تنها در زمان انجام حرکات معینی چون سر پا نشستن، سریع به راه افتادن یا چرخیدن شعله‌ور شود. درد استخوان لگن یا ناگهان آغاز می‌شود یا به تدریج در طول هفته‌ها یا ماه‌ها شکل می‌گیرد.

 

درمان

 

    استراحت. حداقل به مدت 24 تا 48 ساعت استراحت کرده و از انجام فعالیت‌هایی که موجب تشدید درد می‌شوند خودداری کنید. برای مثال افراد دونده باید به مدت یک هفته دویدن را متوقف کرده و پس‌ازآن با شدت کمتری این کار را ادامه داده و نتایج درمان درد لگن  را مشاهده کنند.

    یخ. گذاشتن یخ بر روی منطقه‌ی احساس درد می‌تواند موجب کاهش التهاب و ناراحتی شود.

    فشار. با بستن محکم یک باند کشسان به دور استخوان لگن، آن را تحت‌فشار قرار دهید.

    بالا بردن. بالا نگه‌داشتن یک مفصل ملتهب می‌تواند موجب کاهش ورم و تسکین و درمان درد لگن و باسن شود. بالا بردن مفصل ران نسبت به مچ پا و یا زانو دشوارتر است ولی می‌توان آن را انجام داد.

 

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)

 

برخی از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن که بدون نیاز به نسخه و برخی دیگر مانند ملوکسیکام و اتودولاک که تنها با تجویز پزشک به فروش می‌رسند، می‌توانند برای تسکین درد ناشی از آرتروز در استخوان لگن استفاده شوند.

 

داروهای ضد روماتیسمی اصلاح‌کننده‌ی بیماری (DMARDs)

 

ازجمله این داروهای می‌توان به متوترکسات و اتانرسپت اشاره کرد که به‌منظور کند کردن روند انواع خاصی از آرتروزهای التهابی مانند آرتروز روماتوئید استفاده می‌شوند.

 

تزریق کورتیکواستروئید

 

در برخی از موارد، کورتیکواستروئید را به‌صورت تزریقی مستقیماً وارد مفصل ران می‌کنند تا از التهاب ایجادکننده‌ی درد کاسته شود.

 

تزریقات غیر کورتیکواستروئیدی

 

داروهای غیر کورتیکواستروئیدی نیز با نام هیالورونان به مفاصل تزریق شده و باعث روان کاری و تسکین درد می‌شوند.

 

تزریق پلاسمای غنی‌شده با پلاکت (PRP)

 

این روش از فاکتورهای رشد خود فرد به‌منظور تسریع روند بهبودی و رشد بافت در محل آسیب‌دیده استفاده می‌کند. تزریق پلاسمای غنی‌شده با پلاکت می‌تواند به‌منظور درمان بورسیت مزمن شدید، نسبت به تزریق کورتیزون بسیار مؤثرتر عمل کند.

 

ماساژ درمانی

 

ماساژ درمانی به‌منظور کنترل درد مزمن و مشکلات مربوط به محدودیت حرکتی مفصل ران، بسیار مفید است. ماساژ درمانی می‌تواند در تسریع روند بهبودی و تقویت بافت‌های عضلانی بسیار مفید بوده و درنتیجه خطر ایجاد دوباره‌ی آسیب در آینده را کاهش دهد.

 

درمان دستی

 

انواع مختلفی از تکنیک‌های دستی وجود دارند که می‌توان به کمک آن‌ها مفاصل ران را تقویت کرد:

 

    سرخوردن روبه‌جلو. این تمرین به‌منظور کشیدن کپسول مفصل و افزایش دامنه‌ی حرکتی خارجی استفاده می‌شود.

    سرخوردن رو به عقب. این تمرین می‌تواند محدوده‌ی حرکتی داخلی موردنیاز را فراهم کند.

    باز کردن پاها. این تمرین می‌تواند به‌منظور کاهش درد و گرفتگی‌های عضلانی کاربرد داشته و علاوه بر آن‌ها می‌تواند عملکرد مفصل برای انجام حرکاتی که نیاز به خم و راست کردن پا دارند را افزایش دهد.

 

طب سوزنی

 

طب سوزنی با تنظیم مدارهای بدن می‌تواند درد استخوان لگن را کاهش دهد. ثابت‌شده است که طب سوزنی می‌تواند گردش خون و لنف و همچنین سیستم عصبی را تقویت کند.

 

تحریک عصبی از راه پوست (TENS)

 

این، یکی از تکنیک‌های استفاده‌شده برای مدیریت درد بوده که به‌منظور تسکین درد از الکتریسیته استفاده می‌کند. باور بر این است که امواج الکتریکی ایجادشده در این روش، در پیام‌های درد که در اعصاب به سمت مغز می‌روند اختلال ایجاد کرده و همچنین باعث ترشح اندورفین که یک مسکن درد طبیعی در بدن انسان است می‌شود.

 

شاک ویو تراپی

 

شاک ویو نوعی موج صوتی است که انرژی زیادی را به مناطق دردناک و بافت‌های اسکلتی عضلانی مبتلابه عارضه‌های حاد یا مزمن منتقل می‌کند. این انرژی موجب تحریک روند بازسازی استخوان‌ها، تاندون‌ها و دیگر بافت‌های نرم می‌شود.

 

اوزون درمانی

 

اوزون درمانی یک روش بدون جراحی برای ترمیم رباط‌ها و راهی دائمی برای از بین بردن درد مزمن می‌باشد. در این روش مواد تحریک‌کننده تولید کلاژن به همراه گاز اوزون به درون بافت‌های پیوندی آسیب‌دیده و ضعیف شده در درون و اطراف مفاصل تزریق می‌شوند. این مواد به بافت‌های پیوندی آسیب‌دیده در درون و اطراف مفصل ران تزریق می‌شوند تا مناطق آسیب‌دیده را بازسازی کنند.

 

آب‌درمانی

 

آب‌درمانی روشی است که در آن از خواص درمانی آب استفاده می‌شود. می‌توان درون آب ورزش کرده و شدت تمرینات را نیز به‌تدریج افزایش داد. رانش ایجادشده به‌وسیله‌ی آب اثر گرانش زمین را تا حدی خنثی کرده و درنتیجه می‌توان بیشتر از حالت عادی به ورزش کردن پرداخت. افزایش دما و فشار ناشی از آب، به افزایش گردش خون و انعطاف‌پذیری کمک کرده و باعث کاهش ورم می‌شود.