انواع، موارد عدم استفاده و ایمن بودن مگنت تراپی

 

پنج نوع از رایج‌ترین شیوه‌هایی که در مگنت درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد، عبارت‌اند از:

 

        باندهای انعطاف‌پذیر مغناطیسی: این باندها از مخلوط پودر آهن و لاستیک ساخته می‌شوند. باندهای انعطاف‌پذیر مغناطیسی معمولاً در محصولاتی همچون کفی مغناطیسی کفش و پدهای مخصوص مگنت تراپی مورد استفاده قرار می‌گیرند. باندهای انعطاف‌پذیر مغناطیسی معمولاً به شکل ورق یا نوار ساخته می‌شوند و عمدتاً برای مغناطیس درمانی در کفی‌های کفش بکار گرفته می‌شوند.

        مگنت سرامیکی: این نوع از مگنت از مخلوط سرامیک خاک رس و پودر آهن ساخته می‌شود. از این نوع مگنت در انواع مختلف محصولات مرتبط با مگنت درمانی استفاده می‌شود. مگنت سرامیکی به‌طور معمول در پدهای مخصوص بدن، تشک‌ها و باندهایی که به دور اندام‌های بدن بسته می‌شوند، بکار می‌رود.

        مگنت نئودیمیوم: اغلب در مگنت‌های تزئینی، جواهرات و دستبندها مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما به ‌صورت خاص بر روی نقاط ماشه‌ای درد و یا نقاط مخصوص طب سوزنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

        مگنت ساماریوم کبالت: این نوع از مگنت بیشتر در ساخت طلا و جواهرات باکیفیت بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد، در مواردی که نباید زنگ‌زدگی ایجاد شود. این نوع از مگنت بسیار گران و بسیار شکننده است، بنابراین ساخت آن دشوار و پرمشقت است.

        مگنت هماتیت: مگنت هماتیت خواص مغناطیسی طبیعی و زیستی زیادی برای انسان دارد. هماتیت مغناطیسی به‌عنوان یک ابزار تزئینی در زیورآلات باکیفیت به‌صورت مهره‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. به‌ عنوان ‌مثال استفاده از مگنت هماتیت در دستبند، گردنبند و کمربندهای مهره‌ای متداول است. به‌جای اینکه ابزارهای مغناطیسی را در زیورآلات قرار دهیم تا خاصیت مغناطیسی به دست آورند، در مگنت هماتیت خود زیورآلات مغناطیسی هستند.

 

موارد عدم استفاده

 

موارد منع مصرف مغناطیس درمانی، عبارت‌اند از:

 

        استفاده از ضربان‌سازها یا دفیبریلاتور خودکار داخلی

        بارداری

        وجود بدخیمی‌ها

        عفونت‌های حاد / سل فعال

        اختلالات غدد درون‌ریز

        خون‌ریزی‌ها

 

آیا مگنت تراپی بی‌خطر است؟

 

مگنت تراپی بسیار بی‌خطر است. این درمان ممکن است برخی از عوارض جانبی محدود برای فرد داشته باشد که به هیچ عنوان شرایط جدی در ارتباط با آن‌ها گزارش نشده است. این عوارض در اکثر موارد موقتی بوده و شامل احساس سوزش، بی‌حسی، احساس گرما، مشکلات خواب (فقط در 3 درصد بیماران مشاهده شده است)، کج‌خلقی و زودرنجی (در چند روز اول پس از درمان در بین حدود 4 % خانم‌ها و 1% آقایان مشاهده شده است)، مشکلات تمرکز، و تشدید موقت درد است.

 

 

 

 

                                 

 

 

نوروپاتی دیابتی چیست؟

این کلمه از دو واژه نورون به معنی سلول عصبی و پاتی به معنی بیمار شدن و آسیب دیدن تشکیل شده است. آسیب دیدن اعصاب در اثر بالا بودن قند خون را "نوروپاتی دیابتی" می‌نامند. این مشکل یکی دیگر از عوارض کنترل نکردن قند خون در بیماران دیابتی است.

---

شاید دیده باشید دیابتی‌ها از سوزن سوزن شدن و گرفتگی دست‌ها و پاها شکایت دارند که موقتی بوده و متناوبا رخ می‌دهد. این اولین مرحله آسیب اعصاب است (شاخه‌های حسی اعصاب محیطی اولین گروه‌اند که آسیب می‌بینند). به مرور دردها بیشتر و شدیدتر و طولانی‌تر می‌شوند.

فقدان حس در پاها که فرد به طور مکرر به پاهای‌اش آسیب و ضربه می‌زند و متوجه آن نمی‌شود و دچار "پای دیابتی" می‌گردد.

به طور متوسط بیماران دیابتی طی 10 تا 20 سال بعد از شروع بیماری دچار آسیب اعصاب می‌شوند، البته بعضی بیماران بسیار سریع‌تر دچار علایم عصبی می‌شوند و بعضی دیگر اصلا گرفتار نمی‌شوند.

هر چه مدت ابتلا به بیماری دیابت بیشتر باشد و هر چه کنترل دیابت ضعیف‌تر باشد، احتمال آسیب اعصاب و شدت آسیب بیشتر خواهد بود

در اثر بیماری دیابت هر قسمتی از اعصاب محیطی و اعصاب خودکار (سمپاتیک‌ها و پاراسمپاتیک‌ها) می‌تواند آسیب ببیند.

اعصاب خودکار به جاهایی عصب‌دهی می‌کنند که عملکرد غیرارادی دارند، مثل قلب، عضلات صاف احشا و ارگان‌های داخلی بدن و غدد.

اعصاب محیطی هم به اعصابی اطلاق می‌شود که از جمجمه یا نخاع بیرون می‌آیند. اعصابی که از جمجمه بیرون می‌آیند به چشم‌ها، زبان، صورت، گوش‌ها و... می‌روند و اعصابی که از نخاع بیرون می‌آیند به عضلات ارادی بدن عصب‌دهی می‌کنند. اعصاب نخاعی شاخه‌های حسی نیز دارند که حس‌های لمس، حرارت، درد و... را انتقال می‌دهند.

در اثر دیابت رگ های بدن دچار مشکل می‌شوند و در وظیفه خود که خون‌رسانی و تغذیه سلول‌های مختلف است ناموفق عمل می‌کنند و به ‌خاطر این نارسایی، اعصاب آسیب می‌بینند. به‌ علاوه میزان بالای قند خون در آسیب اعصاب دخالت دارد.

کار اعصاب که مختل شود همه چیز به هم می‌ریزد، مثلا معده دچار بی‌حرکتی و تاخیر در تخلیه غذا شده و فرد دچار دل درد و احساس سنگینی معده، تهوع و استفراغ می‌شود.

بروز یبوست یا اسهال، اختلال ریتم طبیعی قلب و بروز علایم قلبی، بی‌اختیاری یا احتباس ادرار به دنبال آسیب اعصاب مثانه و در مردان اختلال نعوظی به دلیل بیماری دیابت ممکن است رخ دهند.

قطعا جایی برای شک وجود ندارد که کنترل دقیق قند خون از ایجاد آسیب اعصاب در بیماران دیابتی جلوگیری می‌کند.

نوروپاتی دیابتی چگونه درمان می شود؟

هدف از درمان رهایی از مشکلات ایجاد شده و پیشگیری از تخریب بیشتر اعصاب است. نخستین گام کنترل قند خون است، زیرا از پیدایش مشکلات جدید و بدتر شدن عوارض قبلی پیشگیری می کند.

1- در مواردی که قرص ها نمی توانند قند خون را به خوبی کنترل کنند، تزریق انسولین معمولا مفید واقع می شود.

2- گاهی قرص هایی که برای درمان افسردگی استفاده می شوند، برای درمان نوروپاتی ناشی از دیابت به کار می روند و دارای اثرات مفید در بهبود کیفیت خواب نیز هستند.

3- هنگام شب می توان از مسکن ها استفاده کرد.

4- برای بهبود عوارض گوارشی پیشنهاد می شود تعداد وعده های غذایی را افزایش دهید و میزان غذای مصرفی در هر وعده را کم کنید. همچنین از مصرف غذاهای پرچربی و پرفیبر پرهیز کنید.

5 - برای جلوگیری از ضعف و سرگیجه، تغییر وضعیت ایستادن و نشستن را آهسته انجام دهید. گاهی برای بهبود ضعف اندام ها ممکن است فیزیوتراپی توصیه شود.

6- به دلیل استعداد ابتلا به عفونت ادراری در مبتلایان به نوروپاتی دیابتی، لازم است مبتلایان به دیابت آب و مایعات بیشتری بنوشند و اگر دچار تکرر ادرار هستند سعی کنند به فواصل منظم، مثلا هر 3 ساعت یک بار ادرار کنند.

فرآوری : نیره ولدخانی

بخش تغذیه و سلامت تبیان

---

منابع :

هفته نامه سلامت

سایت مرکز تحقیقات غدد ومتابولیسم دانشگاه علوم پزشکی مشهد - زهرا عرفانیان ، کارشناس پرستاری آموزش دیابت

                                 

 

بیماری دکورون

این بیماری عبارت است از التهاب بافت تاندونی در ناحیه مچ دست( در امتداد انگشت شست ). تاندون همان فیبر طناب مانندی است که عضله را به استخوان پیوند می دهد سینوویوم ، غشاء دور تاندون است که تاندون در آن به راحتی حرکت می کند در صورت التهاب تاندون و سینوویوم ، قسمت تاندونی انگشت شست تحریک شده و دردناک می شود .

علت بیماری : علت بیماری می تواند انجام کارهای تکراری مانند باز کردن درب قوطی ، گرفتن یک وسیله یا کودک بر روی دست باشد که باعث تحریک تاندون و درد در ناحیه انگشت شست می شود .                                                           

 

علائم و نشانه ها

درد مچ دست  : درد شایعترین علامت این بیماری است. درد در سطح خارجی مچ دست یعنی در طرفی که شست قرار دارد احساس میشود. این درد ممکن است به ساعد هم انتشار پیدا کند. درد با حرکت مچ دست و یا حرکت شست تشدید میشود. این شدید شدن درد در حرکاتی مثل چرخاندن دست یا مشت کردن یا گرفتن اجسام بوجود میاید

.تورم:  ورم در مچ دست و در طرفی که شست قرار دارد دیده میشود. این تورم در محل غلاف تاندون تحریک

شده است.

صدا دادن : یک احساس تقه در مو قع حرکت دادن مچ دست یا شست احساس می شود

  محدودیت حرکت  : حرکت شست و مچ دست به علت درد محدود میشود

 تشخیص بیماری دکرون

پزشک از بیمار می خواهد در حالی که انگشت شست در درون دست و انگشتان دیگر روی آن قرار گرفته عمل مشت کردن را انجام دهد . در این حالت مچ بیمار را بطرف انگشت کوچک خم میکند وجود درد در این وضعیت نشانه بیماری است .

                        

روش دیگر معاینه اینست که پزشک از بیمار میخواهد شست خود را ابداکت کرده یا به زبان دیگر از بقیه انگشتان دور کند. در همین حال پزشک با دست خود مانع از ابداکت شدن انگشت شست بیمار میشود. سعی بیمار در ابداکت کردن شست بر علیه مقاومت دست پزشک موجب بروز درد در بالای مچ دست میشود.

 

درمان بیماری دکرون

 تغییر رفتار :  کارهایی را که موجب درد میشود کمتر انجام میدهیم تا درد کمتر شود

 گرم کردن :  با گرم نگاه داشتن مچ دست بطور مثال با استفاده از یک مچ بند کشی میتوان درد را کاهش داد

 دارو  :  استفاده از داروهای ضد التهابی مانند سلبرکس و پیروکسیکام میتواند التهاب و درد را کم کند    

آتل یا اسپلینت  :این روش مچ دست بیمار به مدت چند هفته در یک اسپیلینت بی حرکت می شود این کاهش حرکت موجب می شود تا سایش تاندون در داخل غلاف کمتر شده و درد و تورم کاهش می یابد .

 

 تزریق:پزشک از تزریق کورتیکوستروئید در تاندون استفاده می کند.

جراحی  :  در طی جراحی غلاف تاندون باز می شود تا اجازه حرکت آسان را به تاندون بدهد و این امر باعث کاهش التهاب می گردد .

                                 

تمرینات کششی و قدرتی در رفع افتادگی شانه

* در حالت ایستاده قرار بگیرید. با دست راست مچ دست چپ را پشت تنه بگیرید. حال سعی کنید دستها را به سمت عقب بکشید. این حرکت موجب کشش بافتهای نرم اطراف شانه می گردد. هر تمرین به مدت یک دقیقه انجام می شود، سپس استراحت نموده و تمرین را بادست دیگر انجام دهید

* در حالت ایستاده هر دو دست را از پهلو به بالای سرببرید و در هم قفل کنید( تا جایی که میتونید به سمت بالا کشش بدهید طوری که کشش عضلات زیر بغل رو احساس کنید)

* همین تمرین را در حالت خوابیده به پشت هم انجام بدهید سعی کنید بدون اینکه آرنج خم شودپشت دستها را به زمین برسانید

* در صورت داشتن بارفیکس از آن آویزان شوید و چند ثانیه نگهدارید تا کاملا کشش صورت بگیرد

* با دستی که دچار افتادگی است از بارفیکس آویزان شوید .

* در وضعیت ایستاده سعی کنید در سمتی که شانه افتادگی دارد کتف را بالا ببرید و حدود ده تا پانزده ثانیه نگه دارید ( این حرکت را به حالت پرتاب شانه افتاده به سمت بالا به طور پی در پی انجام بدهید)

* در حالت ایستاده قرار بگیرد و سعی کنید شانه ها را به سمت بالا ببرید. سپس سعی کنید شانه ها را پایین تر از حد طبیعی بیاورید. تمرین بعدی جلو و عقب بردن شانه هاست . بطوریکه باید کتفها را از هم دور یا به هم نزدیک کنید. این تمرین سبب تقویت عضلات بالا برنده کتف و همچنین عضلات دور کننده شانه ها از یکدیگر می شود.

* در حالت نشسته قرار بگیرید و دو وزنه در دستهایتان بگیرید. حال شانه ها را بالا ببرید و برای لحظاتی در این وضعیت نگه می دارید . سپس پایین می آورید این تمرین موجب بهبود قدرت عضلات بالابرنده کتف و وضعیت شانه ها می شود .

نکته: تلاش کنید هنگام کار، استراحت، راه رفتن و نوشتن, شانه ها را در یک سطح نگه دارید.

هرگز طی یک مسیر کیف و کتاب خود را فقط با یک دست حمل نکنید، بلکه سعی کنید این کار را به صورت متناوب با هر دو دست انجام دهید.

یادگیری وضعیت صحیح راه رفتن وایستادن و حفظ نمودن آن ( حفظ وضعیت صحیح).

                                 

آب آوردن و ورم زانو: تشخیص و عوامل خطر

عوامل خطر

• سن: ورم زانو معمولاً بیشتر در افراد مسن‌تر از ۵۵ سال بروز می‌یابد.
• شرکت در فعالیت‌های ورزشی: شرکت کنندگان در ورزش‌های همراه با تغییر جهت ناگهانی، مانند بسکتبال، بیشتر در معرض ضربه‌ها و صدمه‌هایی هستند که باعث ورم زانو می‌شوند.
• چاقی: اضافه وزن علاوه بر این که فشار مضاعفی را بر مفصل زانو وارد می‌کند به آسیب فرسایشی دامن زننده به ورم زانو نیز می‌انجامد. در این شرایط، احتمال ابتلا به استئوآرتریت، یکی از علل متداول ورم زانو، افزایش می‌یابد.

زمان مراجعه به پزشک

ورم زانوی ملایم تا متوسط را می توان در بسیاری موارد در خانه درمان کرد. بیمار باید در صورت مواجهه با موارد زیر به پزشک مراجعه کند:

• ورم شدید زانو یا ناهنجاری و بدشکلی قابل ملاحظه آن
• ناتوانی در صاف یا خم کردن کامل زانو
• درد طاقت فرسای زانو (تسکین نیافتن درد علیرغم مصرف مسکن های غیرتجویز)
• ناتوانی در انداختن وزن روی زانو یا احساس «خالی کردن» زانو
• گرم یا قرمز شدن پوست روی زانو
• بالا رفتن دمای بدن و تبدار بودن بیمار
• فروکش نکردن ورم پس از گذشت ۳ روز یا بیشتر

تشخیص

سابقه پزشکی و معاینه بالینی: پزشک از بیمار می‌خواهد علائم، زمان و شیوه آسیب دیدگی و زمان ورم کردن زانو را شرح دهد. همچنین بیمار باید فعالیت‌های جدید خود، سابقه آسیب دیدگی و جراحی را نیز به پزشک توضیح دهد.
رادیوگرافی: اگر سابقه آسیب دیدگی و نشانه‌های آرتروز وجود داشته باشد، عکسبرداری از زانو برای اطمینان از عدم شکستگی یا دررفتگی زانو ضروری است.
ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی): ناهنجاری‌های استخوان یا مفصل زانو، برای مثال پارگی رباط، تاندون یا غضروف در ام آر آی دیده می‌شود.
سونوگرافی: روش تصویربرداری دیگری که برای مشاهده ناهنجاری‌های استخوان، رباط و تاندون مفید است.
آسپیراسیون زانو: متخصص ابتدا زانو را بی‌حس می‌کند، سپس مقداری از مایع را با سوزن از کپسول مفصل خارج می‌کند. مایع خارج شده برای وجود خون، باکتری یا کریستال‌های اسید اوریک آزمایش می‎شود.

                                 

 

پارگی تاندون آشیل و پیشگیری از آن

آسیب‌دیدگی پای من چه زمانی بهبود می‌یابد؟

مسلماً شما هم می‌خواهید بدانید که چه زمانی به سراغ فعالیت‌های ورزشی و مسابقات خود باز گردید. بهبود آسیب‌دیدگی تاندون آشیل ممکن است که تا چند ماه طول بکشد، اما در واقع مدت آن به شدت آسیب‌دیدگی بستگی دارد. آسیب‌های مختلف با سرعت متفاوتی خوب می‌شوند. در طول مدتی که پارگی تاندون آشیل پای شما در حال بهبودی است، شما می‌توانید فعالیت فیزیکی خود را داشته باشید. البته باید در مورد فعالیت‌های فیزیکی جدیدی که باعث تشدید آسیب‌دیدگی نمی‌شود، مانند شنا با پزشک خود مشورت کنید. پای خود را به‌طور ناگهانی حرکت ندهید و از روی اجسام بلند نپرید. سعی نکنید که سطح تحرک و فعالیت بدنی خود را به حدی که قبل از آسیب‌دیدگی داشته‌اید برسانید، تا وقتی که:

• بتوانید پای آسیب‌دیده خود را به راحتی و آزادانه مانند پای سالم خود حرکت بدهید.
• قدرت پای آسیب‌دیده شما مشابه با پای سالمتان شود.
• در زمان راه رفتن، پرش، دویدن یا پریدن روی یک پا، هیچ گونه دردی در پای آسیب‌دیده خود احساس نکنید.

به خاطر داشته باشید که اگر قبل از بهبودی کامل تاندون آشیل خود، فشار زیادی روی آن وارد کنید، احتمال بروز درد و معلولیت‌های دائمی برای شما وجود خواهد داشت.

پیشگیری از پارگی تاندون آشیل

اقدامات زیر برای پیشگیری از بروز مشکلات در تاندون آشیل مفید هستند و توصیه می شوند:

• عضلات پشت ساق را کشش بدهید و تقویت کنید. عضلات پشت ساقتان را آن قر کشش بدهید که در آن ها احساس کش آمدن کامل – و نه درد – نمایید.تمرینات تقویت کننده ی عضلات پشت ساق نیز به آن ها اجازه می دهد که نیروی بیشتری را تحمل کنند .
• تمرینات ورزشی خود را متنوع کنید. ورزشهای پر فشار نظیر دویدن را گاه با ورزش های کم فشار مثل پیاده روی و دوچرخه سواری و شنا جایگزین کنید.از فعالیت هایی که فشار بیش از حد به تاندون آشیل وارد می کنند مانند پرش و دویدن در سراشیبی بپرهیزید.
• روی سطح مناسب بدوید. از دویدن روی سطوح سفت و لغزنده بپرهیزید.کفش های ورزشی مناسب با پاشنه ی نرم بپوشید.
• شدت تمرین و ورزش خود را به آرامی زیاد کنید. مسافت و مدت و تناوب تمرینات خود را بیش از ۱۰ درصد در هفته افزایش ندهید.

                                 

 

بخشهای مختلف کلینیک فیزیوتراپی تخصصی هدی

ارائه کلیه درمان ها با تخفیف برای مدت محدود از تاریخ اول آبان 97

 

                                 

نمونه ای از یک رژیم غذایی

برنامه رژیمی (کلیات)

• هر روز مجموعا یک لیوان شیر یا ماست کم چرب، حتما میل کنید.
• سه نوبت در هفته و هر نوبت یک قاشق بزرگ روغن زیتون روی سالاد اضافه کنید.
• سهمیه روزانه مصرف قند 5 حبه باشد.
• یک حبه قند = 6عدد توت = 6عدد مویز = 2 عدد پولکی = 12 عدد کشمش
• 2 حبه قند =1 عدد خرما
• 3 حبه قند =1 شکلات کوچک

صبحانه:

یک کف دست نان سنگک یا جو + یک قاشق مرباخوری عسل + 30 گرم پنیر + یک استکان چای شیرین
• یک کف دست نان = 30 گرم نان = 20 گرم نان خشک = 5 عدد بیسکوئیت متوسط = 2 عدد بیسکوئیت مادر = 2 عدد شیرینی زبان کوچک = 3 عدد بیسکوئیت ساقه طلایی
ساعت 10 صبح: چای + یک عدد میوه
قبل از نهار: دو لیوان آب + یک عدد سیب با پوست

نهار:

شنبه: یک کف دست نان + سالاد + یک عدد دلمه یا یک عدد کوفته
یکشنبه: یک کفگیر برنج + سالاد + یک قطعه متوسط مرغ یا ماهی
دوشنبه: یک کف دست نان + سالاد + یک عدد کتلت یا معادل آن کوکو
سه شنبه: یک کفگیر برنج + سالاد + گوشت خورشت متوسط یا یک سیخ کباب برگ
چهارشنبه: یک کف دست نان + سالاد + سه چهارم سیخ کباب برگ یا 2 عدد تخم مرغ
پنج شنبه: یک کفگیر برنج + سالاد + یک قطعه متوسط مرغ یا یک و نیم کفگیر عدس پلو
جمعه: یک کف دست نان + سالاد + یک قطعه کوچک مرغ یا ماهی
عصرانه چای + یک عدد میوه

شام:

شنبه: یک کف دست نان + یک قاشق غذاخوری سالاد الویه
یکشنبه: یک کف دست نان + 30 گرم پنیر + 3 عدد گردو
دوشنبه: یک کف دست نان + سالاد + یک قطعه کوچک ماهی یا مرغ
سه شنبه: نصف پیتزا یا (3 سیخ جگر + یک نان ساندویچی) + سالاد
چهارشنبه: دوسوم لیوان عدس پخته یا یک لیوان شیر + 2 عدد نان سوخاری
پنجشنبه: دوسوم لیوان لوبیا چیتی پخته یا سوپ جو + سالاد
جمعه: 3 عدد سیب زمینی متوسط + سالاد یا دو عدد لبو متوسط + سالاد

از نان سنگک یا جو استفاده شود

جایگزینی برای شام: می توان بجای همه شامها، یک لیوان شیر + دو عدد نان سوخاری یا نان و پنیر و هندوانه یا نان و پنیر و انگور یا نان و ماست و خیار یا بورانی اسفناج با همان اندازه نان استفاده گردد.
• 1گر سابقه ناراحتی معده ندارید، حتما 2 قاشق غذاخوری آب لیمو به آب ناشتا اضافه کنید.
• روی سالاد میتوانید آب لیمو، سرکه استفاده کنید و از مایونز خودداری کنید.
• می توانید به جای یک عدد کوفته، دلمه، کوکو یک قطعه گوشت کوچک بخورید.

غذاهای آزاد:

آبلیمو ترش، گوجه فرنگی، چای، قهوه، انواع سبزیجات، انواع ادویه و قند ساخارین و اسپارتام و نوشابه رژیمی و سالاد

غذاهای ممنوع:

شکر، مربا، شکلات، شربت، میوه کنسرو شده، کمپوت، شیرینی‌ها، لیمونادها، نوشابه، بیسکوییت ها، آبمیوه‌های شکر دار، کیکها، کلوچه و...

نکات مهم:

1- آهسته بخورید. 2- لقمه های کوچکتر بردارید. 3- از قاشق کوچکتر برای مصرف برنج استفاده کنید. 4- بعد از تمام شدن سهمیه غذا از سر سفره غذا برخیزید. 5- نوشیدن آب اجباری است.

یک واحد میوه:

یک عدد: سیب متوسط، یک پرتقال متوسط، انار، گریپ فروت، لیمو شیرین، هلو
دو عدد: نارنگی متوسط، کیوی، خرمالو
سه عدد: انجیر، سیب گلاب
چهار عدد: زردآلو، خرما، ازگیل
نصف:موز، انار بزرگ، پرتقال تامسون
یک لیوان: گوجه سبز، توت فرنگی، گیلاس، چغاله بادام، آلبالو
یک ونیم لیوان: طالبی، هندوانه، خربزه

گوشت ها:

گوشت گوسفند:
قطعه کوچک: گوشت خالص بدون چربی به اندازه یک تخم مرغ کوچک.
قطعه متوسط: گوشت خالص بدون چربی به اندازه یک تخم مرغ بزرگ.
قطعه بزرگ: دو قطعه گوشت خالص بدون چربی به اندازه یک تخم مرغ کوچک

گوشت مرغ:
قطعه کوچک: ران یا سینه مرغ یک کیلویی
قطعه متوسط: ران یا سینه مرغ 5/1 کیلویی
قطعه بزرگ: ران یا سینه مرغ 2 کیلویی

ماهی:
قطعه کوچک: قطعات 12*12 سانتیمتر
قطعه متوسط: 5/1 برابر قطعه کوچک
و قطعه بزرگ: 2 برابر قطعه کوچک

                                 

 

روش های تحریک الکتریکی مغز

تحریک مغناطیسی مغز (TMS)

تحریک مغناطیسی مغز (TMS) با استفاده از آهنربا، یک جریان الکتریکی را برای فعال نمودن مغز بکار می‌گیرد.  یک سیم‌پیچ الکترومغناطیسی در برابر پیشانی قرار داده می‌شود و پالس الکترومغناطیسی کوتاهی از طریق سیم‌پیچ برای بیمار اعمال می‌شود. پالس‌های مغناطیسی به‌راحتی از طریق جمجمه عبور می‌کنند و باعث می‌شوند جریان‌های الکتریکی کوچکی در مغز ایجاد شود. این جریان‌ها باعث تحریک سلول‌های عصبی در مناطقی خاصی از مغز می‌شود. ازآنجاکه این نوع پالس‌های مغناطیسی به‌طورکلی بیشتر از ۵ سانتی‌متر در مغز نفوذی نخواهند داشت، متخصصین می‌توانند، بخش‌های خاصی از مغز را جهت درمان انتخاب کرده و از تحت تأثیر قرار گرفتن دیگر بخش‌ها جلوگیری به عمل‌آورند.

تحریک مغناطیسی مکرر مغز (rTMS)

تحریک مغناطیسی مکرر مغز (rTMS به) نیز یک درمان الکترومغناطیسی مشابه TMS است. در طول درمان TMS، سیم‌پیچ‌های مغناطیسی دستگاه با تغییر قطب‌ها، یک پالس الکترومغناطیسی ثابتی را ایجاد می‌کنند. در اعمال rTMS، سیم‌پیچ‌های مغناطیسی با سرعت فزاینده‌ای، قطب‌های مغناطیسی را تغییر می‌دهند، معمولاً تغییر بین قطب مثبت و منفی فقط در عرض یک میکروثانیه رخ خواهد داد. این کار باعث ایجاد پالس‌های الکترومغناطیسی "مکرر" می‌شود، که به‌نوبه خود یک القای الکترومغناطیسی قوی‌تری را برای ما فراهم می‌کند. با توجه به افزایش قدرت، اعمال rTMS این ظرفیت را دارد که تغییرات طولانی‌تر و بیشتری را در مغز ایجاد نماید، درحالی‌که TMS ممکن است تنها تغییرات کوتاه‌مدتی را القا کند.

میزان موفقیت TMS (تحریک مغناطیسی مغز)

تا کنون بیش از 25 هزار بیمار به نحو موفقیت‌آمیزی با روش تحریک مغناطیسی مغز درمان شده‌اند. برای بررسی نتایج این روش درمانی، بر روی 800 بیمار که حداقل 20 جلسه درمان TMS را پشت سر گذاشته بودند، تحقیقاتی انجام شده و بر اساس نتایج این تحقیقات 50 درصد از بیماران بهبودی چشمگیری را مشاهده کردند و 33 درصد بیان کردند که در انتهای دوره‌ی درمانی، علائم آن‌ها به طور کامل بهبود یافته است.