علت گردن درد و درمان آن

گردن درد به دلایل مختلفی ایجاد میشود. ستون مهره های ناحیه گردن یکی ازساختارهای شگفت انگیز و پیچیده دربدن است و می تواند وزن سررا درحدود 15 پوند یا 6کیلوگرم یابیشتر هنگام حرکت در جهات مختلف پشتیبانی کند. هیچ کدام از نواحی ستون مهره ها چنین آزادی را درانجام حرکات ندارند، وجود این حرکات و پیچیدگی مفصل گردن می تواند باعث ایجاد آسیب دیدگی و گردن درد شود. بیشترین علت درد گردن ناشی از سه بیماری شایع آرتروز ستون فقرات ، فتق دیسک گردن و سندرم های عضلانی است که در صورت وجود درد در ناحیه گردن و انتشار آن به دست ها حتی در مراحل اولیه آن بایستی به پزشک مراجعه کرد تا تشخیص قطعی و درمان گردن درد در مراحل اولیه صورت گیرد چرا که در این مراحل بسیار مفیدتر و مؤثرتر واقع با ورزش گردن درد می گردد.گردن درد

 

گردن درد بیماری وخیمی است که باعث می شود نتوانید کارهای روزمره خود را به راحتی انجام دهید. این بیماری باعث کاهش دامنه حرکتی شما در گردن می شود و همچنین منبع درد در شانه، بازو یا دست است.

علائم ونشانه های دردهای گردن

 

گردن درد ممکن است باعث بروز علایم گردن درد زیر شود:

 

1- به نواحی فوقانی مفصل کمر، شانه و کتف گسترش یابد.

 

2- با انجام حرکت تشدید شود.

 

3- باعث ایجاد ضعف و سختی درمفصل گردن شود.

 

4- باعث ایجاد سردرد می شود.

 

این عوامل معمولا رایج است و برای چند ماه در بدن پایدار است. علائم مرتبط با اختلال در عصب ها با فشار روی نخاع و ریشه های عصب ایجاد می شود.

علائم گردن درد شامل:

 

1- سوزش و بی حسی در بازو و دست

 

2- احساس سوزش هنگام لمس پوست بازو و کتف

 

3- بروز درد به صورتیکه فکر می کنید به بدنتان شوک وارد شده است و به سمت بازو و دست گسترش میابد.

 

4- ضعف و بی حسی در ساق پا

 

5- عدم کنترل ادار و مدفوع این اختلال زمانی ایجاد می شود که نخاع دچار آسیب دیدگی شده است.

 

 

روش های تشخیص علت درد گردن و شانه:

 

 1- پرتونگاری با اشعه ایکس

 

2- ام آر آی (MRI)

 

3- میلوگرافی

 

4- سی تی اسکن

 

راه های پیشگیری از درد گردن:

 

بیشتر گردن دردها در اثر بد نشستن و بد قرار دادن گردن موقع کار است.

 

با اعمال تغییرات ساده در زندگی روزمره خود می توانید از بروز این درد جلوگیری کنید:

 

1- اگر برای مدت زمان طولانی با کامپیوتر کار می کنید یا مسافت طولانی رانندگی می کنید، بین کار یا رانندگی خود به طور متناوب کمی استراحت کنید.

 

سر خود را بالای ستون فقرات خود نگه دارید و از خم نگه داشتن طولانی آن خودداری کنید تا کشیدگی عضلات گردن کم شود. سعی کنید دندان هایتان را به هم نسایید.

2- موقع کار کردن با کامپیوتر، میز کار، صندلی و مانیتور خود را طوری تنظیم کنید که مانیتور هم سطح چشم های شما باشد. کف پاها را روی زمین یا روی زیر پایی طوری قرار دهید که زانوها کمی بالاتر از لگن باشد. ساعد دست هایتان را روی دسته صندلی قرار دهید.

 

3- موقع صحبت کردن با تلفن، گوشی تلفن را بین شانه و گوش های خود قرار ندهید. اگر خیلی از تلفن استفاده می کنید (مثل منشی ها) از هدفون استفاده کنید.

 

4- اگر پشت میز کار می کنید، به طور متناوب بدن خود را کش و قوس دهید. شانه های خود را بالا و پایین ببرید. شانه هایتان را به طرف داخل بدن بکشید و سپس رها کنید.

 

هر کدام از شانه های خود را به طور متناوب پایین ببرید و همزمان با آن سر خود را به آرامی به طرف شانه ای که پایین رفته خم کنید تا عضلات گردن شما کشیده شوند. البته یادتان باشد این حرکات را به آرامی انجام دهید (نه با شدت و سرعت) تا از گرفتگی عضلات گردن و شانه جلوگیری شود.

 

5- از خوابیدن روی شکم خودداری کنید. این نوع خوابیدن، فشار زیادی به گردن وارد می کند. از بالش مناسبی برای خوابیدن استفاده کنید تا انحنای طبیعی گردن را حفظ کند.

 

6- کشش مناسب عضلات قفسه سینه و عضلات اطراف و پشت بازو باعث قرار گرفتن صحیح گردن روی بدن می شود.

 

ورزش هایی برای درمان گردن درد :

 

1. گرمادرمانی: یک دوش آب گرم بگیرید و اجازه دهید که آب مستقیما به گردن شما برسد. همچنین می توانید از جکوزی، پدهای گرم و بطری آب گرم استفاده کنید. فشار آب را تا اندازه ای که پوست کمی قرمز و اندکی گرم شده باشد می توانید نگه دارید.

 

2. استراحت: از انجام حرکات و کارهایی که درد شما را شدیدتر می کنند خودداری کنید و به گردن تان استراحت دهید.

در حالی عضلات کتف تان شل و ریلکس می باشد، سرتان را به یک طرف بچرخانید تا احساس کشش در گردن کنید، به طوری که نگاهتان به روی کتف و شانه باشد. 6 ثانیه مکث کنید و این حرکت را برای هر طرف 3 بار انجام دهید.

 

 سر خود را به جلو خم کنید، به طوری که چانه تان به قفسه سینه برسد. برای ایجاد کشش بیشتر می توانید با کمک انگشت به آرامی از پشت سر فشار اندکی وارد کنید تا بیشتر به سمت قفسه سینه خم شود. زمانی که احساس کشش کردید به مدت 6 ثانیه مکث کنید و سپس به حالت اولیه برگردید. این حرکت را می توانید 3 بار تکرار کنید.

 

 کف دست را روی پیشانی تان قرار دهید (مانند حالت قبل) اما این بار رو به جلو فشار وارد کنید و در اینجا نیز سعی کنید سر و دست حرکت نکند. 10 ثانیه مکث کنید و 3 بار تکرار کنید.

 

 دست خود را دوباره بر کنار سرتان بگذارید اما این بار سر خود را به سمت شانه بچرخانید، به طوری که می خواهید بالای کتف و شانه را ببینید اما حرکتی نداشته باشید. 10 ثانیه مکث کنید و برای هر طرف 3 بار تکرار کنید.

 

 گردن خود را به آرامی به بغل خم کنید و با دست نیز فشار اندکی برای ایجاد کشش بهتر وارد کنید؛ 6 ثانیه مکث کنید و به حالت اولیه برگردید. این حرکت را برای هر سمت 3 بار انجام دهید.

 

 یک دست خود را یک طرف سرتان بگذارید و سر را به سمت دست فشار دهید اما سعی نکنید آن را فشار دهید. روی این حالت 10 ثانیه تمرکز کنید. این حرکت را برای هر طرف 3 بار انجام دهید.

 

 استفاده از بالش مناسب: در صورتی که بیش از یک بالش زیر سرتان می گذارید، از بالش های طبی استفاده کنید. بالش در صورتی که به درستی انتخاب شود، با حفظ فقرات گردنی در وضعیت صحیح از درد شما می کاهد.

 

                                 

10 فایده مهم فیزیوتراپی برای بدن

آیا فیزیوتراپی واقعا در درمان موثر است؟

فیزیوتراپ‌ها معتقدند فیزیوتراپی شیوه‌ای با میزان ریسک پایین و فوائد بسیار است که می‌توان با استفاده از آن بسیاری از بیماری‌های مختلف را تشخیص داد و درمان کرد. فیزیوتراپی به تمامی افراد در سنین مختلف که به دلیل مشکلات پزشکی، بیماری‌ها یا مجروحیت‌ها، توانایی عادی خود در حرکت کردن را از دست می‌دهند کمک می‌کند و موجب می‌شود که بیمار به سطح سابق توانایی جسمی خود بازگردد.

پزشکان اغلب در بروز اولین نشانه یک مشکل به بیمار توصیه می‌کنند فیزیوتراپی انجام داده و محتاط‌ ترین و متعادل‌ترین گزینه بهترین است.

 

در اینجا 10 فایده مهم فیزیوتراپی برای بدن عنوان شده است:

 

1.      کاهش یا از بین بردن درد: درمان‌هایی از قبیل تحریک الکتریکی یا فراصوتی به تسکین درد کمک می‌کنند و توان ماهیچه‌ها و عملکرد مفاصل را برای کاهش درد کمر بهبود می‌بخشند. چنین درمان‌هایی همچنین از بازگشت مجدد درد جلوگیری می‌کنند.

 

2.      پیشگیری از برخی جراحی‌ها: در صورتی که فیزیوتراپی به از بین بردن درد یا درمان جراحت کمک کند نیازی به عمل جراحی نیست و در صورتی که انجام عمل جراحی لازم باشد از فیزیوتراپی پیش از عمل بهره برده‌اید. همچنین این روش موجب می‌شود بیمار پس از عمل جراحی سریع‌تر بهبود یابد زیرا بیمار نسبت به قبل از توان بدنی بیشتری برخوردار می‌شود.

 

3.      بهبود توان حرکتی: اگر در ایستادن، حرکت کردن و راه رفتن دچار مشکل هستید، فیزیوتراپی کمک‌کننده خواهد بود. همچنین انجام حرکات کششی و قدرتی توانایی جسمی برای حرکت کردن را تقویت می‌کند.

 

4.      بهبود شرایط جسمی پس از سکته مغزی: افراد به طور معمول پس از سکته مغزی بخشی از عملکرد و قدرت جسمی خود را از دست می‌دهند. فیزیوتراپی باعث می‌شود قسمت‌های ضعیف‌شده بدن قوی و محکم‌تر شوند.

 

5.      پیشگیری از آسیب‌های ورزشی یا بهبود سریعتر آنها: فیزیوتراپ‌ها می‌دانند چگونه ورزش‌های مختلف می‌توانند فرد را در معرض انواع خاصی از آسیب‌دیدگی‌ها قرار دهند و به همین دلیل انجام تمرینات و حرکات متناسب با شرایط فرد را به او توصیه می‌کنند.

 

6.      حفظ تعادل بدن و کاهش احتمال زمین‌خوردن: زمانی که فرد فیزیوتراپی را شروع می‌کند از نظر خطر احتمالی افتادن و شکستگی ناشی از آن، معاینه می‌شود و در صورتی که خطر افتادن برای فرد بالا باشد پزشک حرکت‌های ورزشی را به وی توصیه می‌کند که شرایطی مشابه با زندگی واقعی را برای او شبیه‌سازی کند و خطر حرکات شدید بیمار را تهدید نکند.

 

7.      کنترل دیابت و بیماری‌های عروقی: به عنوان بخشی از طرح کنترل دیابت، ورزش و تمرینات فیزیوتراپی می‌تواند به طور موثری به تنظیم قندخون کمک کند.

 

8.      کنترل مشکلات مرتبط با پیری: با بالا رفتن سن، احتمال ابتلای فرد به پوکی استخوان و آرتریت افزایش می‌یابد. فیزیوتراپی کمک می‌کند تا افراد در این گروه سنی تحرک بیشتری داشته باشند و تا مدتی بیشتر از این عارضه‌ها در امان بمانند.

 

9.      کنترل بیماری‌های قلبی و ریوی: در حالی که بیشتر بیماران پس از حمله قلبی دوره توانبخشی را به اتمام می‌رسانند ممکن است فیزیوتراپی به بازگشت عملکرد جسمی بدن کمک کند.

 

10.  کمک به کودکان در کنترل بیماری‌ها، آسیب‌دیدگی‌ها یا مشکلات حرکتی: فیزیوتراپی می‌تواند برای کودکان در بهبود مهارت‌های حرکتی و درمان مشکلات عصب شناختی موثر باشد.

 

                                 

علائم آب آوردن و ورم زانو

ورم زانو می‌تواند در اثر ضربه، استفاده مفرط مداوم یا بیماری باشد. ورم مفصل زانو موجب محدودیت عملکرد و کاهش انعطاف‌پذیری این مفصل می‌شود؛ به عبارتی منجر به سفتی و خشکی زانو می گردد. برای مثال ممکن است بیمار به راحتی نتواند زانوی ورم کرده را کاملاً خم یا صاف کند و همچنین زانو در حالت دراز کردن پا در زاویه ۱۵ تا ۲۵ درجه قرار بگیرد. احتمال دارد ورم زانو، بسته به عارضه زیربنایی و دامن زننده به تورم، با هیچ علامت دیگری توأم نباشد یا از سوی دیگر با درد، قرمزی و یا عدم تحمل وزن بدن همراه باشد. بیمار طبعاً تمایل دارد تا به علت احتمالی ورم زانو پی ببرد و علائم را به منظور پیشگیری از بروز مشکلات بیشتر درمان کند؛ خواه ورم زانو تنها اندکی موجب آزارش باشد، خواه وی را دچار دردی توان‌فرسا سازد. ورم مزمن یا طولانی مدت به آسیب بافت مفصل، تحلیل غضروف و نرم شدن استخوان می‌انجامد، بنابراین بهتر است هر چه سریع‌تراقدام به درمان ورم زانو نمود.

 

علائم ونشانه ها

 

ورم زانو در داخل آن باعث ایجاد علائم زیر می شود:

 

1-  بروز درد و گرفتگی در کل زانو

 

2-  شما ممکن است به دلیل تجمع مایع در زانو در خم کردن زانو با مشکل مواجه شوید و زمانیکه بخواهید مفصل را خم کنید، با درد مواجه شوید.

 

3-  بروز درد هنگام پیاده روی

 

4-  اگر دچار آسیب دیدگی های غضروف ها و لیگامنت ها (بافت های قوی که استخوان ها را به یکدیگر متصل کرده است)شوید، زانوی شما استقامت کافی نخواهد داشت. ممکن است مفصل زانو قفل شود ناگهانی خم شود و تعادل خود را از دست دهید (دریک موقعیت خاص دچارگرفتگی شود) گرفتگی ایجاد می شود.

 

5-   با شکستگی غضروف ها و استخوان های مفصل صدای قرچ قروچ بلندی در زمان آسیب دیدگی یا بعد از آسیب دیدگی زمانیکه بخواهید مفصل را حرکت دهید ایجاد می شود.

 

6-  در مفصل گرمای زیادی ایجاد می شود و قرمز می شود.

 

7-  در اطراف مفصل کبودی ایجاد می شود.

 

ورم زانو در بیرون آن باعث ایجاد علائم زیر می شود:

 

1-  بروز درد مستقما در ناحیه آسیب دیده

 

2-  قرمزی و افزایش حرارت در ناحیه متورم

 

3-  زمانیکه دچار آسیب دیدگی لیگامنت شده اید و قصد چرخش یا پرش دارید مفصل زانوی شما ناگهان خم می شود.

 

4-  فعالیت هایی که باعث ایجاد فشار روی ساختارهای آسیب دیده می شود، می تواند باعث افزایش درد و ورم زانو شود.

 

5-  زانو زدن و خم شدن میتواند باعث افزایش درد و ورم زیر زانو، بالای زانو و جلوی زانو شود.

 

6-  ممکن است مسقیما در قسمت بالا و زیر ناحیه آسیب دیده کبودی ایجاد شود

 

                                 

.

آب آوردن و ورم زانو: تشخیص و عوامل خطر

عوامل خطر

• سن: ورم زانو معمولاً بیشتر در افراد مسن‌تر از ۵۵ سال بروز می‌یابد.
• شرکت در فعالیت‌های ورزشی: شرکت کنندگان در ورزش‌های همراه با تغییر جهت ناگهانی، مانند بسکتبال، بیشتر در معرض ضربه‌ها و صدمه‌هایی هستند که باعث ورم زانو می‌شوند.
• چاقی: اضافه وزن علاوه بر این که فشار مضاعفی را بر مفصل زانو وارد می‌کند به آسیب فرسایشی دامن زننده به ورم زانو نیز می‌انجامد. در این شرایط، احتمال ابتلا به استئوآرتریت، یکی از علل متداول ورم زانو، افزایش می‌یابد.

زمان مراجعه به پزشک

ورم زانوی ملایم تا متوسط را می توان در بسیاری موارد در خانه درمان کرد. بیمار باید در صورت مواجهه با موارد زیر به پزشک مراجعه کند:

• ورم شدید زانو یا ناهنجاری و بدشکلی قابل ملاحظه آن
• ناتوانی در صاف یا خم کردن کامل زانو
• درد طاقت فرسای زانو (تسکین نیافتن درد علیرغم مصرف مسکن های غیرتجویز)
• ناتوانی در انداختن وزن روی زانو یا احساس «خالی کردن» زانو
• گرم یا قرمز شدن پوست روی زانو
• بالا رفتن دمای بدن و تبدار بودن بیمار
• فروکش نکردن ورم پس از گذشت ۳ روز یا بیشتر

تشخیص

سابقه پزشکی و معاینه بالینی: پزشک از بیمار می‌خواهد علائم، زمان و شیوه آسیب دیدگی و زمان ورم کردن زانو را شرح دهد. همچنین بیمار باید فعالیت‌های جدید خود، سابقه آسیب دیدگی و جراحی را نیز به پزشک توضیح دهد.
رادیوگرافی: اگر سابقه آسیب دیدگی و نشانه‌های آرتروز وجود داشته باشد، عکسبرداری از زانو برای اطمینان از عدم شکستگی یا دررفتگی زانو ضروری است.
ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی): ناهنجاری‌های استخوان یا مفصل زانو، برای مثال پارگی رباط، تاندون یا غضروف در ام آر آی دیده می‌شود.
سونوگرافی: روش تصویربرداری دیگری که برای مشاهده ناهنجاری‌های استخوان، رباط و تاندون مفید است.
آسپیراسیون زانو: متخصص ابتدا زانو را بی‌حس می‌کند، سپس مقداری از مایع را با سوزن از کپسول مفصل خارج می‌کند. مایع خارج شده برای وجود خون، باکتری یا کریستال‌های اسید اوریک آزمایش می‎شود.

                                 

 

کم کردن وزن و لاغری

ورزش نکردن و تجمع بیش از حد چربی یا چاقی دو دلیل اصلی افزایش قوس کمر است. هنگامی که ساعت‌های متمادی می‌نشینیم، عضله‌های خم کننده ران به تدریج کوتاه‌تر می‌شود و لگن در پی‌آمد این کوتاهی رو به جلو کشیده می‌شود. وجود چربی اضافی در ناحیه شکم نیز لگن را رو به جلو می‌کشد و شیب آن را تغییر می‌دهد. روش پیشگیری از افزایش گودی کمر بسیار ساده است:

• کاهش چربی شکم: خوردن غذاهای سالم با روغن و چربی کمتر، مصرف کربوهیدارت و سودای کمتر و غلات و غذاهای کامل بیشتر مانند گوشت گاو، ماهی، مرغ، سبزیجات و میوه در کاهش چربی مؤثر است. علاوه بر رعایت چنین رژیمی پس از مشاوره با متخصص می‌توانید ۵ حرکت ساده اما مؤثر لیفت را ۳ بار در هفته برای کمک به متابولیسم و افزایش قدرت عضلانی انجام دهید تا در نهایت چربی انباشته شده را از بین ببرید و عضله‌های شکم را قوی کنید.  فیزیوتراپی هدی
• کشش عضله‌های خم کننده مفصل ران: انجام ورزش برای گودی کمر مانند قرار گرفتن در حالت کششی لانژ جنگجو به مدت ۱۵ ثانیه عضله‌هایی را تحت کشش قرار می‌دهد که در اثر نشستن طولانی مدت سفت شده‌اند.
• کشش بالاتنه: گودی کمر تقریباً همواره با افتادگی شانه همراه است. استفاده از کش‌های مقاومتی و هر روز انجام حرکت جابه‌جایی شانه در ۳ نوبت ۱۰ مرتبه‌ای می‌تواند به اصلاح این بدشکلی کمک کند.
• انجام حرکت اسکوات (خم شدن) به شیوه صحیح: بیماران باید زمان خم شدن مراقب باشند. خم شدن رو به جلو، برای مثال هنگام لمس پنجه پا، ممکن است نظم ساختارهای نگهدارنده کمر را به هم بزند و آسیب دیدگی‌های آتی را به دنبال داشته باشد. فیزیوتراپی هدی
• انجام مرتب حرکت‌های کششی: بازوها را هنگام نشستن روی صندلی بالای سر قرار دهید و بالای پشت بدن را به صندلی فشار دهید. پاها را تا جایی دراز کنید که بخش بالای پشت بدن کاملاً کشیده شود.
• تمرین عضله‌های سرینی: تقویت عضله‌های سرینی نیازمند تمرین و ورزش است.
• اضافه وزن نداشتن: چربی اضافی یا چاقی، به ویژه در ناحیه شکم، به افزایش گودی کمر می‌انجامد.
• حفظ حالت اندامی صحیح در زمان نشستن: پس از مشورت با پزشک، حالت اندامی را هنگام نشستن اصلاح کنید تا دچار کمر درد نشوید و از گودی کمر جلوگیری کرده باشید. ضمناً هنگام نشستن طولانی مدت مستمر هر چند وقت یک بار بلند شوید و چند دقیقه راه بروید.

لازم به ذکر است کلیه موارد درمانی در کلینیک فیزیوتراپی هدی انجام می گردد

پارگی تاندون آشیل و پیشگیری از آن

آسیب‌دیدگی پای من چه زمانی بهبود می‌یابد؟

مسلماً شما هم می‌خواهید بدانید که چه زمانی به سراغ فعالیت‌های ورزشی و مسابقات خود باز گردید. بهبود آسیب‌دیدگی تاندون آشیل ممکن است که تا چند ماه طول بکشد، اما در واقع مدت آن به شدت آسیب‌دیدگی بستگی دارد. آسیب‌های مختلف با سرعت متفاوتی خوب می‌شوند. در طول مدتی که پارگی تاندون آشیل پای شما در حال بهبودی است، شما می‌توانید فعالیت فیزیکی خود را داشته باشید. البته باید در مورد فعالیت‌های فیزیکی جدیدی که باعث تشدید آسیب‌دیدگی نمی‌شود، مانند شنا با پزشک خود مشورت کنید. پای خود را به‌طور ناگهانی حرکت ندهید و از روی اجسام بلند نپرید. سعی نکنید که سطح تحرک و فعالیت بدنی خود را به حدی که قبل از آسیب‌دیدگی داشته‌اید برسانید، تا وقتی که:

• بتوانید پای آسیب‌دیده خود را به راحتی و آزادانه مانند پای سالم خود حرکت بدهید.
• قدرت پای آسیب‌دیده شما مشابه با پای سالمتان شود.
• در زمان راه رفتن، پرش، دویدن یا پریدن روی یک پا، هیچ گونه دردی در پای آسیب‌دیده خود احساس نکنید.

به خاطر داشته باشید که اگر قبل از بهبودی کامل تاندون آشیل خود، فشار زیادی روی آن وارد کنید، احتمال بروز درد و معلولیت‌های دائمی برای شما وجود خواهد داشت.

پیشگیری از پارگی تاندون آشیل

اقدامات زیر برای پیشگیری از بروز مشکلات در تاندون آشیل مفید هستند و توصیه می شوند:

• عضلات پشت ساق را کشش بدهید و تقویت کنید. عضلات پشت ساقتان را آن قر کشش بدهید که در آن ها احساس کش آمدن کامل – و نه درد – نمایید.تمرینات تقویت کننده ی عضلات پشت ساق نیز به آن ها اجازه می دهد که نیروی بیشتری را تحمل کنند .
• تمرینات ورزشی خود را متنوع کنید. ورزشهای پر فشار نظیر دویدن را گاه با ورزش های کم فشار مثل پیاده روی و دوچرخه سواری و شنا جایگزین کنید.از فعالیت هایی که فشار بیش از حد به تاندون آشیل وارد می کنند مانند پرش و دویدن در سراشیبی بپرهیزید.
• روی سطح مناسب بدوید. از دویدن روی سطوح سفت و لغزنده بپرهیزید.کفش های ورزشی مناسب با پاشنه ی نرم بپوشید.
• شدت تمرین و ورزش خود را به آرامی زیاد کنید. مسافت و مدت و تناوب تمرینات خود را بیش از ۱۰ درصد در هفته افزایش ندهید.

                                 

 

بخشهای مختلف کلینیک فیزیوتراپی تخصصی هدی

ارائه کلیه درمان ها با تخفیف برای مدت محدود از تاریخ اول آبان 97

 

                                 

نمونه ای از یک رژیم غذایی

برنامه رژیمی (کلیات)

• هر روز مجموعا یک لیوان شیر یا ماست کم چرب، حتما میل کنید.
• سه نوبت در هفته و هر نوبت یک قاشق بزرگ روغن زیتون روی سالاد اضافه کنید.
• سهمیه روزانه مصرف قند 5 حبه باشد.
• یک حبه قند = 6عدد توت = 6عدد مویز = 2 عدد پولکی = 12 عدد کشمش
• 2 حبه قند =1 عدد خرما
• 3 حبه قند =1 شکلات کوچک

صبحانه:

یک کف دست نان سنگک یا جو + یک قاشق مرباخوری عسل + 30 گرم پنیر + یک استکان چای شیرین
• یک کف دست نان = 30 گرم نان = 20 گرم نان خشک = 5 عدد بیسکوئیت متوسط = 2 عدد بیسکوئیت مادر = 2 عدد شیرینی زبان کوچک = 3 عدد بیسکوئیت ساقه طلایی
ساعت 10 صبح: چای + یک عدد میوه
قبل از نهار: دو لیوان آب + یک عدد سیب با پوست

نهار:

شنبه: یک کف دست نان + سالاد + یک عدد دلمه یا یک عدد کوفته
یکشنبه: یک کفگیر برنج + سالاد + یک قطعه متوسط مرغ یا ماهی
دوشنبه: یک کف دست نان + سالاد + یک عدد کتلت یا معادل آن کوکو
سه شنبه: یک کفگیر برنج + سالاد + گوشت خورشت متوسط یا یک سیخ کباب برگ
چهارشنبه: یک کف دست نان + سالاد + سه چهارم سیخ کباب برگ یا 2 عدد تخم مرغ
پنج شنبه: یک کفگیر برنج + سالاد + یک قطعه متوسط مرغ یا یک و نیم کفگیر عدس پلو
جمعه: یک کف دست نان + سالاد + یک قطعه کوچک مرغ یا ماهی
عصرانه چای + یک عدد میوه

شام:

شنبه: یک کف دست نان + یک قاشق غذاخوری سالاد الویه
یکشنبه: یک کف دست نان + 30 گرم پنیر + 3 عدد گردو
دوشنبه: یک کف دست نان + سالاد + یک قطعه کوچک ماهی یا مرغ
سه شنبه: نصف پیتزا یا (3 سیخ جگر + یک نان ساندویچی) + سالاد
چهارشنبه: دوسوم لیوان عدس پخته یا یک لیوان شیر + 2 عدد نان سوخاری
پنجشنبه: دوسوم لیوان لوبیا چیتی پخته یا سوپ جو + سالاد
جمعه: 3 عدد سیب زمینی متوسط + سالاد یا دو عدد لبو متوسط + سالاد

از نان سنگک یا جو استفاده شود

جایگزینی برای شام: می توان بجای همه شامها، یک لیوان شیر + دو عدد نان سوخاری یا نان و پنیر و هندوانه یا نان و پنیر و انگور یا نان و ماست و خیار یا بورانی اسفناج با همان اندازه نان استفاده گردد.
• 1گر سابقه ناراحتی معده ندارید، حتما 2 قاشق غذاخوری آب لیمو به آب ناشتا اضافه کنید.
• روی سالاد میتوانید آب لیمو، سرکه استفاده کنید و از مایونز خودداری کنید.
• می توانید به جای یک عدد کوفته، دلمه، کوکو یک قطعه گوشت کوچک بخورید.

غذاهای آزاد:

آبلیمو ترش، گوجه فرنگی، چای، قهوه، انواع سبزیجات، انواع ادویه و قند ساخارین و اسپارتام و نوشابه رژیمی و سالاد

غذاهای ممنوع:

شکر، مربا، شکلات، شربت، میوه کنسرو شده، کمپوت، شیرینی‌ها، لیمونادها، نوشابه، بیسکوییت ها، آبمیوه‌های شکر دار، کیکها، کلوچه و...

نکات مهم:

1- آهسته بخورید. 2- لقمه های کوچکتر بردارید. 3- از قاشق کوچکتر برای مصرف برنج استفاده کنید. 4- بعد از تمام شدن سهمیه غذا از سر سفره غذا برخیزید. 5- نوشیدن آب اجباری است.

یک واحد میوه:

یک عدد: سیب متوسط، یک پرتقال متوسط، انار، گریپ فروت، لیمو شیرین، هلو
دو عدد: نارنگی متوسط، کیوی، خرمالو
سه عدد: انجیر، سیب گلاب
چهار عدد: زردآلو، خرما، ازگیل
نصف:موز، انار بزرگ، پرتقال تامسون
یک لیوان: گوجه سبز، توت فرنگی، گیلاس، چغاله بادام، آلبالو
یک ونیم لیوان: طالبی، هندوانه، خربزه

گوشت ها:

گوشت گوسفند:
قطعه کوچک: گوشت خالص بدون چربی به اندازه یک تخم مرغ کوچک.
قطعه متوسط: گوشت خالص بدون چربی به اندازه یک تخم مرغ بزرگ.
قطعه بزرگ: دو قطعه گوشت خالص بدون چربی به اندازه یک تخم مرغ کوچک

گوشت مرغ:
قطعه کوچک: ران یا سینه مرغ یک کیلویی
قطعه متوسط: ران یا سینه مرغ 5/1 کیلویی
قطعه بزرگ: ران یا سینه مرغ 2 کیلویی

ماهی:
قطعه کوچک: قطعات 12*12 سانتیمتر
قطعه متوسط: 5/1 برابر قطعه کوچک
و قطعه بزرگ: 2 برابر قطعه کوچک

                                 

 

مگنت درمانی 2(نویسنده مجید داستانی)

        معرفی دستگاه مغناطیس درمانی

دستگاه مغناطیس درمانی، شامل یک تولید کننده ی جریان الکتریکی پالسی (ژنراتور الکترومغناطیس پالسی) و یک یا تعدادی بیشتر اپلیکاتور است.

اپلیکاتورها در دستگاه مغناطیس درمانی، متناسب با کاربردهای درمانی و اندام های مختلف، به شکل های متفاوت طراحی شده اند. بیشتر دستگاه ها، دارای دو اپلیکاتور استوانه شکل با قطرهای 30 و 70 سانتی متر هستند که به چنین اپلیکاتور هایی، سولنوئید گفته می شود. به هنگام مغناطیس درمانی، تمام تنه یا یک اندام به طور کامل در داخل سولنوئید، عضو را احاطه می کند. علاوه بر سولنوئید، برخی دستگاه ها دارای اپلیکاتورهایی به نام دیسک هستند که به منظور قرارگیری مستقیم روی یک اندام طراحی شده اند. دیسک به گونه ای روی یک اندام طراحی شده اند. دیسک به گونه ای روی یک اندام گذاشته می شود که قطب شمال آن روی اندام قرار گیرد.

بیمار در حین درمان هیچ احساسی از میدان مغناطیسی اعمال شده، ندارد. بنابراین برای آنکه او بتواند، پالس های میدان را درک کند و از وجود میدان مطلع باشد، می توان یک آهنربای کوچک به دست او داد. آهنربای کوچک، داخل میدان مغناطیسی تنها زمانی برقرار می شود که ژنراتور روشن شود. تفاوت میان میدان الکترو مغناطیس با میدان مغناطیس دایمی (مانند آهنربا) در همین موضوع است.

-کاربردهای مغناطیس درمانی در فیزیوتراپی

در ادامه به بیان برخی از شایع ترین کاربردهای مغناطیس درمانی که تاکنون مورد بررسی قرار گرفته اند، خواهیم پرداخت.

ترمیم بافت

شواهد بسیاری وجود دارد که استفاده از PEMF، در روند ترمیم بافت مؤثر است. قرار دادن بافت در معرض میدان مغناطیسی، سبب تسهیل و تسریع مهاجرت یون های کلسیم و فیبروبلاست ها به منطقه ی آسیب دیده می شود. از طرفی انرژی ایجاد شده به وسیله ی میدان مغناطیسی، سبب بهبود شکل گیری بافت های اسکار می شود.

شکستگی استخوان

محققان مدت 40 سال است که از مغناطیس درمانی پالسی، برای درمان شکستگی ها استفاده می کنند و موفقیت های چشمگیری نیز در این زمینه به دست آورده اند; به طوری که FDA در سال 1979، مجوز قانونی کاربرد مغناطیس درمانی را صادر کرد.

ترمیم استخوان شکسته نیازمند هماهنگی سلول های ویژه ای در استخوان است که سلول های اُستئوبلاست و اُستئوکلاست نامیده می شوند. سلولهای اُستئوبلاست در شکل دهی و استخوان سازی دخالت دارند; در حالی که فعالیت اصلی سلول های اُستئوکلاست، باز جذب استخوان است. در حالت طبیعی باید فعالیت این دو نوع سلول در حالت تعادل باشد تا میزان سلول های استخوان ثابت بماند. اما زمانی که شکستگی رخ می دهد، باید اُستئوبلاست ها سریع تر از اُستئوکلاست ها عمل کنند تا مراحل ترمیم سریع تر طی شود. گاهی اوقات ترمیم به صورت مطلوب انجام نمی شود و جوش نخوردن رخ می دهد. این نوع شکستگی ها نیازمند تحریک بیشتری هستند تا بتواند روند ترمیم را طی کنند. میدان الکترومغناطیس با مکانیسم های مختلفی سبب تسهیل جوش خوردن استخوان های شکسته می شود. چهار مکانیسم زیر مورد توافق اکثر محققان است:

·      تحریک کلسیم سازی بافت های فیبروکارتیلیج در فضای بین استخوان ها.

·      تأثیر افزایش جریان خون ناشی از PEMF بر روی عملکرد کانال های یونی کلسیم.

·      اثر مهارکنندگی بر فاز باز جذب کلسیم در مراحل ترمیم.

·      اثر تحریک کنندگی بر فعالیت شکل دهی و استخوان سازی سلول های اُستئوبلاست.

اگر حداقل شش ماه از زمان شکستگی بگذرد و جوش خوردگی استخوان ها صورت نگیرد، به آن شکستگی جوش نخورده می گویند. این شکستگی ها که %3 کل شکستگی ها را به خود اختصاص می دهند، میزان غیر قابل تحملی درد و ناراحتی برای بیمار به جای می گذارند. PEMF یکی از درمان هایی است که در این موارد، با درصد موفقیت بالای 80% مورد توجه بسیاری از درمانگران قرار گرفته است. همچنین استفاده از مغناطیس درمانی در مراحل اولیه ی جوش خوردن استخوان، زمان ماندن اندام در گچ را کاهش می دهد.

با این حال چند عامل مهم در ترمیم استخوان های شکسته وجود دارد که سبب کاهش پاسخ به درمان می شود. از این عوامل می توان به سن بیمار و مدت زمانی که از جوش نخوردن استخوان شکسته می گذرد، اشاره کرد. با این وجود این دو عامل مهم و تأثیر گذار، در مواردی استفاده PEMF برای ترمیم استخوان ها در افراد مسن و یا ترمیم استخوان های شکسته ای که مدت زیادی از جوش نخوردن آن ها گذشته نیز نتایج خوبی نشان داده است.

آرتروز

مغناطیس درمانی یکی از مؤثرترین روش ها برای درمان آرتروز است. در مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است، کاهش چشمگیری در میزان تخریب مفصل گزارش شده است.

Ryang در سال 2013، نتایج حاصل از 14 مطالعه که به بررسی آثار PEMF

در بیماران مبتلا به اٌستیوآرتریت پرداخته بودند را جمع آوری کرد. در این مطالعات 428 بیمار تحت درمان با PEMF  قرار گرفتند و 448 بیمار به عنوان شاهد در مقابل دستگاه خاموش قرار داده شدند. به طور میانگین 4 تا 8 هفته پس از درمان، گروه PEMF بهبود چشمگیری داشت. در اکثر این بیماران، PEMF سبب کاهش درد و التهاب شده بود.

تسکین درد

یکی از شایع ترین کاربرد های مغناطیس درمانی، کاهش درد است. پیشینه ی استفاده از مغناطیس درمانی در این زمینه به دو هزار سال پیش، یعنی قبل از کاربرد طب سوزنی بر می گردد. گزارش های موفقیت آمیز بسیاری در خصوص تسکین دردهای ناشی از آرتریت، آرتریت روماتوئید، فیبرومیالژیا، کمردرد، سردرد، اِسترین و اِسپرین های عضلانی، تاندونیت، CTS، آسیب دیدگی لیگامان ها و مفاصل در دسترس است. محققان آثار میدان های مغناطیسی در درمان درد های ناشی از آرتریت را مورد بررسی قرار داده اند و مؤثر بودن آن را در این نوع دردها تأیید کرده اند.

ادامه دارد....

بازنشر صرفا با اجازه و ذکر منبع مجاز است

نویسنده:دکتر مجید داستانی