عمل تعویض مفصل مچ پا

تعویض مفصل مچ پا

در عمل تعویض مفصل مچ پا ، مفصل مصنوعی جایگزین مفصل آسیب دیده میشود . چندین روش برای جراحی تعویض مفصل مچ پا وجود دارد.
درجراحی" تعویض مفصل مچ پا " هر دو سمت مفصل مچ پا با عناصر مصنوعی که به طرز خاصی طراحی شده اند جایگزین میشود. بخش مصنوعی مربوط به استخوان درشت نی از پلی اتیلن و ورقه ای نازک از جنس تیتانیوم ساخته شده است ؛ که پایه ای گسترده جهت تداوم بخشی پیوند بوجود می آورد.
هر پروتز مصنوعی مفصل مچ پا از دو بخش تشکیل شده است :
بخش مربوط به استخوان درشت نی ،که قسمت فلزی مفصل مصنوعی می باشد و در حفره ی مفصل مچ پا قرار می گیرد.
بخش مصنوعی تالوس ، جایگزین قسمت بالایی تالوس مچ پا میشود. تالوس ، اولین استخوان پا می باشد که در حفره ی مفصل مچ پا قرارمی گیرد.

عمل تعویض مفصل مچ پا

عمل تعویض مفصل مچ پا، اغلب در حالت بی هوشی انجام می شود . به این معنی که شما در حالت خواب هستید و هیچ دردی احساس نمی کنید.
ممکن است بی حسی از طریق ستون فقرات صورت گیرد که در این صورت شما از ناحیه کمر به پایین بی حس میشوید. اگر شما از این طریق بی حس شوید برای ایجاد احساس آرامش حین جراحی به شما یکسری دارو داده می شود.
جراح ، یک برش در قسمت جلو مفصل مچ پا ایجاد میکند تا مفصل مچ پا نمایان شود. پس از آن جراح ، به آرامی رگهای اعصاب و رگهای خونی را کنار می زند. سپس استخوان یا غضروف آسیب دیده را خارج و بخشهای آسیب دیده را تعویض میکند . بخشهای فلزی مفصل مصنوعی جدید به سطوح برش خورده ی استخوانها توسط چسب پیوند دهنده ی استخوان ، جهت نگهداری پروتز در محل چسبانده می شوند. سپس یک قطعه پلاستیک بین دو بخش فلزی وارد میکنند.
جراح زرد پی را کنار زده وزخم را بخیه می کند ، ممکن است برای ثابت نگه داشتن مفصل مچ پا به تخته شکسته بندی یا گچ نیاز داشته باشید.

دلیل عمل تعویض مفصل مچ پا

وقتی مفصل مچ پا به شدت آسیب دیده باشد ؛ این جراحی انجام می شود. علایم آن درد و عدم تحرک مفصل مچ پا است.

علت درد مفصل مچ پا

علت درد مواردی مانند آرتروزی که به علت جراحی مفصل مچ پا در گذشته بوجوده آمده است ، شکستگی استخوان ، عفونت ، آرتروز ، بیماری آرتروز روماتوئید می تواند باشد.
اگر در گذشته دچار عفونت مفصل مفصل مچ پا شده اید ممکن است نتوانید این نوع ، جراحی را انجام دهید.

عوارض عمل تعویض مفصل مچ پا

ضعف ، خشکی و ناپایداری مفصل مچ پا
از دست دادن مفصل مصنوعی به مرور زمان
عدم ترمیم پوست پس از جراحی
آسیب اعصاب
آسیب رگهای خونی
شکستن استخوانها حین جراحی
در رفتگی مفصل مصنوعی
ایجاد حساسیت توسط مفصل مصنوعی

موارد بالا می تواند از عوارض عمل تعویض مفصل مچ پا باشد.

قبل از عمل تعویض مفصل مچ پا

داروهایی که در حال مصرف هستید حتی داروهای مکمل یا گیاهی را با پزشک یا پرستارتان در میان بگذارید . مخصوصا اگر دارویی را بدون تجویز پزشک مصرف می کنید.

نکات قبل از جراحی

از شما قبل از عمل تعویض مفصل مچ پا ممکن است بخواهند مصرف دارویی که از انعقاد خون جلوگیری میکند را قطع کنید .مانند : آسپرین ، ایبوپروفن ، ادویل وموترین ، ناپروکسن ، ناپروساین و... .
از پزشک در مورد مصرف داروها در روزهای انجام عمل سوال کنید.
اگربه دیابت ، بیماری قلبی یا بیماری های دیگری مبتلا هستید پزشک از شما تقاضا خواهد کرد که با پزشکی که تحت درمان آن هستید ملاقات داشته باشد.
اگر بیشتر از دو یا سه بار در هفته الکل مصرف می کنید با پزشک خود در میان بگذارید.
اگر سیگار میکشید سعی کنید با کمک پزشک یا پرستارتان آن را ترک کنید زیرا سیگار کشیدن درمان زخم و ترمیم استخوان را کند می کند.
در صورت ابتلا به بیماریهایی مانند سر ماخوردگی ، آنفولانزا ، تب و تب خال و سایر بیماری ها قبل از جراحی به دکتر خود اطلاع دهید.
ممکن است قبل از عمل با یک فیزیوتراپیست ملاقات داشته باشید تا برخی تمرینهای ورزشی راکه باید انجام دهید به شما آموزش دهد . فیزیوتراپیست همچنین استفاده صحیح از عصا رابه شما آموزش می دهد.

روز جراحی

6 تا 12 ساعت قبل از عمل تعویض مفصل مچ پا معمولا از شما میخواهند ، نخورید و نیاشامید.
دارویی که پزشک برایتان تجویز کرده را با جرعه ای آب بنوشید.
پزشک یا پرستار به شما خواهند گفت که چه زمانی به بیمارستان مراجعه کنید.

بعد از عمل تعویض مفصل مچ پا

بعد از جراحی ممکن است نیاز داشته باشید حداقل یک شب در بیمارستان بمانید .
از 12 تا 24 ساعت اول بعد از عمل تعویض مفصل مچ پا ممکن است ، نتوانید درد را تحمل کنید و دچار فشار عصبی شوید.
ممکن است بعد از عمل ، مفصل مچ پایتان در گچ یا آتل باشد. یک لوله ی کوچک جهت تخلیه خون ممکن است به مدت 1 یا 2 روز داخل مفصل مچ پا قرار گیرد. برای کاهش تورم موقع خواب یا استراحت پای خود را بالا تر از قلبتان نگه دارید.
ممکن است دکترتان به شما پیشنهاد فیزیوتراپی بدهند تا با آموزش تمرینات ورزشی حرکت برایتان آسان شود.

نتایج عمل

عمل موفق تعویض مفصل مچ پا ، درد را کاهش میدهد یا حتی از بین می برد.
بعد از عمل تعویض مفصل مچ پا ، شما می توانید مفصل مچ پا را به راحتی به بالا و پایین حرکت دهید.
این نوع جراحی معمولا تا 10 سال اثربخشی دارد و به میزان فعالیت شما ، سلامت عمومیتان و میزان آسیب دیدگی مفصل مچ پا قبل از جراحی ، بستگی دارد

 

                                 

.

درمان برجستگی روی استخوان ترقوه بعد از شکستگی

درمان شکستگی  استخوان ترقوه در غالب اوقات بدون نیاز به جراحی صورت میگیرد. در درمان غیر جراحی معمولا  از بانداژ 8 و یا بانداژ ولپو استفاده میشود. در بانداژ 8 دو شانه بیمار به وسیله یک  تکه پارچه بصورت حرف لاتین 8 بسته میشود. در بانداژ ولپو دست بیمار به گردن وی آویزان  و بازوی او به تنه بسته میشود. هدف از هر دو این بانداژ ها محدود کردن حرکات شانه است  تا بدین وسیله حرکات استخوان ترقوه کم شده و شکستگی فرصت جوش خوردن داشته باشد. هیچ  کدام از این دو برتری خاصی به دیگری ندارند و بنابه تشخیص پزشک میتوان از هریک از آنها  استفاده کرد.

برجستگی در محل شکستگی نشانه این است که  دو سر شکستگی کاملا در مقابل یکدیگر قرار نگرفته اند. اصولا در شکستگی های با جابجایی  ترقوه عملا غیر ممکن است که بتوان بصورت بسته شکستگی را طوری جااندازی کرده که لبه های  شکستگی درست در مقابل هم قرار بگیرند و نیازی هم به این کار نیست. جوش خوردن شکستگی  کفایت میکند. بنابراین لمس یک برجستگی در محل شکستگی طبیعی بوده و نیاز به اقدام خاصی  ندارد. این برجستگی در آینده کمتر میشود ولی مقداری از آن برای همیشه باقی خواهد ماند.

شکستگی ترقوه معمولا برای چند هفته با بانداژ 8 و یا بانداژ ولپو  بسته میماند.

بعد از بهبودی شانه تغییری در شکل و کارکرد مفصل شانه بوجود نیامده  و شانه دچار افتادگی نمیشود.

 

                                 

درد شانه نشانهٔ چیست؟

- درد شانه نشانهٔ چیست؟

مفصل شانه پیچیده‌ترین مفصل بدن است. این پدیدهٔ عجیب شاهکار زیست مکانیکی و هنر حرکات است. لااقل یک چیز در مورد شانه واضح است: تا جائی که دچار ناتوانی شود، عدم درمان را تحمل می‌کند. و متأسفانه از کار افتادن آن معمولاً دردناک است. به گزارش  یکی از شایع‌ترین علل درد شانه التهاب وترهای اطراف مفصل آن است. التهاب وتر بیشتر در اثر کار زیاد آن روی می‌دهد. وقتی کاری مثل اره‌کشیدن یا ورزش گلف می‌کنید، وترهای شانه‌ بر روی استخوان سائیده شده و به تحریک و درد آن منجر می‌گردد. التهاب کیسهٔ زلالی مفصل هم، که به اندازهٔ التهاب وترها ایجاد درد شانه می‌کند، در اثر کار زیاد روی می‌‌دهد. اما شروع آن به‌صورت گسترده‌تری است. کیسهٔ نرمی در مفصل برای کاهش اصطکاک آن است، که تورم آن ایجاد درد می‌کند. اگر به‌هنگام بالا بردن دست احساس درد در شانه می‌کنید، ممکن است علت آن رسوب کلسیم در آنجا باشد. این رسوب در زیر وتری در مفصل تیغهٔ شانه با استخوان چنبر تشکیل می‌شود. گاهی درد شانه در اثر یک حادثه روی می‌دهد. افتادن ممکن است باعث در رفتن شانه شود، که بازو را از مفصل خود با استخوان کتف خارج می‌کند. شکستگی استخوان بازو گاهی وتر حرکت‌دهندهٔ بازو را پاره می‌کند. اگر این پارگی با عمل جراحی ترمیم نشود، ممکن است باعث گرفتاری شانه برای تمام عمر گردد.

- درمان درد شانه هر درد شانه در اثر حادثه باید فوراً توسط پزشک درمان شود. پزشک بعضی در رفتگی‌ها را به‌آسانی جا می‌اندازد. موارد شدیدتر آن باید با جراحی درمان شود. اگر درد شانه در اثر کار زیاد باشد، نکات زیر به رفع آن کمک می‌کند. شانه را استراحت بدهید. اگر شانهٔ شما بعد از انجام کار تکراری دچار درد می‌شود، سعی کنید طرز انجام کار را عوض کنید. یا در فاصلهٔ کار به شانه استراحتی بدهید. ورزش را به‌طور کامل ترک نکنید مثلاً اگر گلف بازی می‌کنید، چند روز به‌جای آن دوچرخه‌سواری کنید. آن را خنک کنید. با اولین آزردگی شانه کیسه‌ای یخ را چندبار در روز، و هر بار کمتر از ۲۰ دقیقه، روی آن بگذارید. یخ ناحیهٔ آزرده را بی‌حس کرده و تورم و التهاب آن را کاهش می‌ٔهد. آن را گرم کنید. بعد سه روز یخ‌گذاشتن و کم شدن درد، چندبار در روز، هر بار بین ۲۰ تا ۳۰ دقیقه، گرمای مرطوب به آن بدهید. گرما جریان خون را در ناحیهٔ آسیب دیده بیشتر می‌کند. حتی ریزش آب‌گرم در هنگان دوش گرفتن مؤثر است. دارو بخورید. خوردن داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی مشکل را درمان نمی‌کند، ولی درد را موقتاً تسکین می‌دهد. نزد پزشک بروید. اگر بعد از چند روز درد شانه از بین نرود، یا مرتباً به آن آسیب وارد می‌آید، نزد پزشک بروید تا او درمان فراصوتی، استروئیدی، یا جراحی را توصیه کند. یک تزریق داروی استروئید با بی‌حسی موضعی در مفصل می‌تواند تا یک سال درد را آرام کند. مدت تسکین درد بستگی به فعالیت شانه دارد. اگر به‌کار خود برگردید و دوباره شانه را زیاد به‌کار بگیرید، درد ظرف چند هفته باز می‌گردد. در برخی افراد، عمل جراحی تراشیدن تکه‌ای استخوان که بر وتر فشار می‌آورد لازم می‌شود. بعضی دیگر نیاز به ترمیم وتر گردانندهٔ بازو دارند. تقویت شانه. اگر درد شانه مکرر است تقویت ماهیچه‌ها و وترهای آن را احتمالاً مفید خواهد بود. هفت ورزش زیر به این کار کمک خواهد کرد. ۱. به شکم بر روی تخت یا میز محکمی دراز بکشید و دست‌ها را از دو طرف آویزان کنید. در کف هر دست یک وزنهٔ نیم‌کیلوئی گرفته و پشت دست را به طرف خود بگیرید. حالا وزنه‌ها را تا سطح چشم‌ها بالا بیاورید. این کار را ۸ تا ۱۲ تکرار کنید. ۲. صاف بایستید و در هر دست وزنه‌ای نیم‌کیلوئی بگیرید. شانه‌‌‌ها را به طرف گوش‌ها بالا بکشید. سپس شانه‌ها را به عقب کشیده و به‌هم نزدیک کنید. شانه‌ها را آزاد کرده و این کار را ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید. ۳. به پشت دراز بکشید و دست چپ را بالای سر روی دست راست بگذارید. با دست چپ دست راست را به آرامی به‌طرف گوش چپ بکشید. با دست راست کمی مقاومت کنید. این کار را ۸ تا ۱۲ بار تکرار کرده و سپس با دست دیگر انجام دهید. ۴. بر لبهٔ صندلی محکمی نشسته و با دست‌هایتان صندلی را در دو طرف پاها بگیرید. حالا سعی کنید خود را از روی صندلی بلند کنید. این کار را ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید. ۵. روی طرف چپ بدن دراز بکشید. آرنج راست را روی طرف راست بدن گذاشته و آن را ۹۰ درجه خم کنید. وزنه‌ای نیم‌کیلوئی را در دست راست گرفته و روی شکم بگذارید. حالا آرنج را محکم نگاه دارید و سعی کنید تا آنجا که می‌‌توانید وزنه را بلند کنید. دست را رها کرده و ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید. همین ورزش را با دست دیگر هم انجام دهید. ۶. بایستید و وزنه‌ای نیم‌کیلوئی در هر دست بگیرید. در حالی که دست‌ها را به‌‌دور خود می‌چرخانید، آنها را تا جائی که امکان دارد از دو طرف بلند کنید. دست‌ها را رها کرده و ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید. ۷. به شکم روی میز محکمی دراز بکشید، به‌طوری که شانه‌ها و بازوها روی میز و ساعدها از میز آویزان باشند. در هر دست وزنه‌ای نیم‌کیلوئی گرفته و دست‌ها را تا سطح میز بالا بیاورید. این کار را نیز ۸ تا ۱۲ تکرار کنید.

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟ - دست را نمی‌توان بالای سر برد. - شانه را نمی‌‌توان تکان داد. - احساس شبیه خارج‌شدن شانه از جای خود وجود دارد.

- درد دست نشانهٔ چیست؟

دست ابزار انعطاف‌پذیر عجیبی است. می‌توان آن را برای کارهای مختلف، از پرتاب توپ گرفته تا حمل کیسهٔ خرید و تکان دادن برای خداحافظی، به کار گرفت. ولی، مانند هر ابراز دیگر، دست نیز تا حدی تحمل دارد. درد دست علل متعددی دارد، ولی اغلب تا یک علت ردیابی می‌شود: خستگی ماهیچه‌ها. درد و خستگی امروز دست ممکن است فردا بهتر شود، در این‌صورت چیز مهمی نیست. اما اگر بدون هیچ دلیل مشخصی درد می‌آید و می‌رود، و باز بر می‌گردد، ممکن است ناشی از التهاب مفصل باشد. اگر درد به تدریج زیاد می‌شود و ورم آزاردهنده‌ای دارد، احتمالاً دچار شکستگی استخوان ساعد یا بازو شده‌اید. ممکن است فکر کنید شکستگی استخوان چیز واضحی است، ولی گاهی استخوانی می‌شکند، بدون آنکه انسان متوجه شود. مثلاً ممکن است ضربه‌ای به دستتان بزنید یا زمین بخورید و احساس درد نکنید تا زمانی که فعالیت دست زیاد شود یا فشاری بر ناحیهٔ شکسته وارد آید. آسیب دیدن مچ دست هم می‌‌تواند باعث درد شدید ساعد شود. از شایع‌ترین این دردها آسیب ناشی از تکرار یک حرکت است، مثل تایپ کردن، چکش زدن یا برداشتن تکراری یک چیز. این درد هر روز بدتر می‌شود، چون دست استراحت نمی‌کند. بالاخره کشیدگی بافت‌ها بر توانائی دست به بهبود غلبه می‌کند. گرچه آسیب‌دیدگی عمدتاً در مچ است، اما درد ممکن است تا آرنج بالا رود. آسیب دیدن بازو کمتر اتفاق می‌افتد، چون ماهیچه‌های زیادی دور آن را گرفته است. یکی از شایع‌ترین آسیب‌دیدگی‌های بازو که به درد منجر می‌شود التهاب وتر ماهیچهٔ دو سر است که در آن، وتر نزدیک به شانه کوفته یا پاره شده است و درد فزاینده‌ای در ماهیچهٔ دو سر بازو ایجاد می‌کند. درد هر جای بدن نیز می‌تواند به بازو مربوط باشد. مثلاً برداشتن اجسام سنگین ممکن است وترهای شانه را ملتهب کند که صورت درد بازو خود را نشان می‌‌دهد. درد شدیدتر منتشر به پائین دست چپ علامتی سنتی حملهٔ قلبی است. این درد ممکن است با تهوع، تنگی نفس یا درد قفسهٔ سینه همراه باشد. اما گاهی درد دست چپ تنها علامت آن است.

- درمان درد دست درمان درد دست بستگی به محل و شدت آسیب‌دیدگی دارد. ولی در اینجا چند مورد یادآوری می‌شود. دست را راحت بگذارید. اگر درد دست شدید نیست و تغییری در آن مشاهده نمی‌شود، آسان‌ترین درمان، یعنی استراحت، را انجام دهید. چند روز دستتان را از انجام فعالیت معاف کنید. کار دست را کم کنید. اگر استراحت مطلق برای دستتان امکان ندارد و باید کار کند، مقدار فعالیتش را نصف کنید و در فاصلهٔ آن چنند بار به آن استراحت دهید. کار کردن افراد تا حدی که فعالیت آنها باعث ایجاد درد نشود اشکالی ندارد، اما کارکردن آنها با درد زیاد غیر عاقلانه است. درد یک علامت هشداردهنده است. دست را بالا بگیرید. در هنگام استراحت، دست را تا حد سینه بالا بیاورید. مثلاً وقتی دراز کشیده‌اید، آن را روی یک یا دو بالش نرم بگذارید. دست را خنک کنید. یک قطعه یخ را بر روی ناحیهٔ دردناک بمالید تا پوست نسبت به آن بی‌حس شود، البته نه بیشتر از چهار دقیقه. مواظب باشید رنگ دست سفید یا آبی نشود. یا یک بستهٔ شیمیائی آمادهٔ ”خنک‌کننده سریع“ را در یک حوله پیچیده و آن را تا ۲۰ دقیقه بر روی دست بگذارید. هر ۱۰ دقیقه یک‌بار پوست را کنترل کنید. مسکن بخورید. در صورت لزوم، از داروهای ضددرد مجاز، با رعایت دستورات آن، استفاده کنید. به پزشک خبر دهید. اگر با همهٔ این کارها هنوز درد دارید، به پزشکتان اطلاع دهید. درمان‌های بیشتر ممکن است شامل استفاده از کورتیزون برای کاهش ورم، گچ گرفتن، و در موارد شدیدتر انجام عمل جراحی برای تصحیح اختلال درونی بدن باشد.

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟ - دست بیش از دو روز است که درد دارد. - درد با کار یا ورزش بدتر می‌شود. - دست گرفتار درد حس ندارد. - دست تغییر شکل داده یا ورم کرده است. - دست را نمی‌‌توان دراز کرد. - درد دست همراه با درد قفسهٔ سینه یا تنگی ممکن است علامت حملهٔ قلبی باشد. در این‌صورت یک فوریت پزشکی است.

 

                                 

 

 

درمان درد مچ پا

هر نوع درد و ناراحتی درمچ پا به عنوان دردمچ پا شناخته می شود. درد مچ پا می تواند براثر آسیب دیدگی مانند دررفتگی مچ پا، رگ به رگ شدن مچ پا یا شکستگی مچ پا یا بیماری مانند آرتروز ایجاد شود.شکستگی استخوان مچ پا یکی از آسیب دیدگی های رایج در بین افراد در تمام سنین، با تمام علایق و نیز تمام روش های زندگی است. نحوه ی درمان درد مچ پا ، به شرایط خاص فرد و علائم او بستگی دارد. برنامه‌ی درمانی ممکن است شامل گزینه‌های جراحی و یا روش‌های بدون جراحی باشد.

 

درمان درد مچ پا

 

    استفاده از داروهای مسکن درد: استفاده از داروهای کاهنده‌ی ورم و التهاب (مانند آسپیرین و ایبوپروفن)

    استراحت: زمانی که شما احساس درد می‌کنید، باید از انجام هرگونه فعالیتی که ممکن است باعث شدیدتر شدن درد شود، خودداری کنید. برای بهبودی آسیب، باید به آن زمان داده و از تحت فشار قرار دادن آن پرهیز کرد.

    یخ: برای کاهش ورم و درمان پیچ خوردگی پا می‌توان از یخ استفاده کرد.

    فشار: مچ پای خود را با یک حوله‌ی گرم تحت فشار قرار دهید.

    بالا بردن پاها: بالا بردن پاها می‌تواند به‌سادگی فشار را از روی آن ها برداشته و به آن ها اجازه‌ی استراحت دهد. همچنین با انجام این کار، خون از پاها خارج‌شده و ورم کاهش می‌یابد.

    نمک‌های اپسوم: بسیاری از ورزشکاران درمی‌یابند که استفاده از نمک‌های اپسوم می‌تواند دردهای خفیف در پا و مچ پا را کاهش دهد. مقداری از این نمک ها را در آب گرم حل کرده و پاها را درون آن قرار دهید.

    تزریق کورتیزون (استروئید): به منظور کاهش درد و ورم. اگر تنها یک یا دو مفصل ملتهب شده و ایجاد درد می‌کنند، تزریق استروئید پیشنهاد می‌شود.

    ماساژ: ماساژ ملایم پاها می‌تواند از میزان ناراحتی کاسته، عضلات را شل کرده و همچنین جریان خون را تقویت کند.

    پوشیدن کفش مناسب: بسته به نوع جراحت وارد شده، استفاده از کفش‌های نامناسب می‌تواند اوضاع را وخیم‌تر کند. کفش و کفی‌های طبی، بسیار بهتر از کفش‌های معمولی و اسپرت می‌توانند از پا، زانوها و مچ پا حفاظت کنند.

    تمرینات مربوط به درد مچ پا: توجه شود که هر گونه ورزش با نظر پزشک معالج انجام شود.

    جراحی: شکستگی های وخیم و یا تاندون های پاره شده، برای درمان نیازمند عمل جراحی می‌باشند. اعمال جراحی استفاده شده برای درمان اختلالات مچ پا عبارت اند از:

 

•        بازسازی استخوان‌ها و مفاصل مچ پا

•        برداشتن بافت آسیب دیده (دبریدمان)

•        کشیدن پشت پا به منظور برداشتن فشار از روی تاندون آشیل

•        خشک کردن (فیوژن) مفصل مچ پا به منظور افزایش ثبات آن (آرترودز)

•        تعویض مفصل مچ پا (آرتروپلاستی)

 

                                 

درمان درد مچ پا با فیزیوتراپی

این تمرینات را برای افزایش دامنه حرکت مچ پای خود پس از آسیب انجام دهید. هر یک از این تمرینات باید 10 بار در یک دور انجام شود.

 

تمرین دورسی فلکشن

 

1- در حالی که تنها مچ پای خود را حرکت می‌دهید، پای خود را به سمت بینی خود خم کنید. ( زانو باید صاف باشد). این حرکت را تا زمانی ادامه دهید که احساس ناراحتی کنید و یا تا جایی که دیگر نمی‌توانید پای خود را عقب‌تر ببرید.

 

2- این موقعیت را برای 15 ثانیه نگه‌دارید.

 

3- به موقعیت اولیه بازگردید.

 

تمرین پلانتار فلکشن

 

1- در حالی که تنها مچ پای خود را حرکت می‌دهید و انگشتان پای شما رو به بالا هستند، پای خود را به سمت داخل بچرخانید، به طوری که کف پای شما روبروی پای دیگر باشد. این حرکت را تا زمانی ادامه‌ دهید که احساس ناراحتی کنید و یا تا جایی که دیگر نمی‌توانید پای خود را به داخل بچرخانید.

 

2- این موقعیت را برای 15 ثانیه نگه دارید.

 

3-سپس به موقعیت اولیه بازگردید.

 

تمرین چرخش به داخل (اینورژن)

 

1- در حالی که تنها مچ پای خود را حرکت می‌دهید، پای خود را به سمت جلو حرکت دهید. ( زانو باید صاف باشد). این حرکت را تا زمانی ادامه دهید که احساس ناراحتی کنید و یا تا جایی که دیگر نمی‌توانید پای خود را جلوتر ببرید.

 

2- این موقعیت را برای 15 ثانیه حفظ کنید.

 

3- به موقعیت شروع تمرین بازگردید.

 

تمرین چرخش به خارج ( اورژن)

 

1- در حالی که تنها مچ پای خود را حرکت می‌دهید و انگشتان پای شما رو به بالا هستند، پای خود را به سمت خارج بچرخانید، به طوری که از پای دیگر شما دور شود. این حرکت را تا زمانی ادامه دهید که احساس ناراحتی کنید و یا تا جایی که دیگر نمی‌توانید پای خود را به خارج بچرخانید.

 

2- این موقعیت را برای 15 ثانیه حفظ کنید.

 

3-سپس به موقعیت خنثی بازگردید.

 

تمرین الفبا

 

1- بر روی یک صندلی و یا بر روی لبه تخت نشسته وپای خود را آویزان کنید.

 

2- با حرکت دادن مچ پای آسیب دیده و با استفاده از انگشت بزرگ پای خود، هر بار یک حرف الفبا را در هوا بنویسید.

 

                                 

درد استخوان لگن و باسن و علت آن

یماران برای توصیف درد مفصل لگن (ران) از عبارات گوناگونی مانند التهاب، درد سنگین، درد تیر کشنده یا احساس سوزش و گزگز استفاده می کنند. این درد می‌تواند مداوم باشد یا تنها در زمان انجام حرکات معینی چون سر پا نشستن، سریع به راه افتادن یا چرخیدن شعله‌ ور شود. درد استخوان لگن و باسن یا ناگهان آغاز می‌شود یا به تد ریج در طول هفته‌ها یا ماه‌ها شکل می‌گیرد.درد استخوان ران می‌تواند علامت آسیب‌های مختلفی از کشیدگی عضلانی ملایم گرفته تا شکستگی استخوان باشد. گاهی نیز این درد لگن علامت بیماری، اختلال یا عارضه‌ای چون ، آماس کیسه‌های مفصلی، سرطان یا پوکی استخوان به شمار می‌رود. اما شایع ترین و مهمترین علت این درد باسن خصوصا در سنین بالا آرتروز مفصل لگن و ران می باشد.

 

علل

 

در اکثر موارد بسیار ساده است، برای نمونه علل درد باسن و لگن می‌تواند پیامد افراط در ورزش کردن باشد. این درد معولاً از التهاب یا کشیدگی بافت‌های نرمی چون تاندون ناشی می‌شود و غالباً ظرف چند روز برطرف می‌گردد. اما لگن درد و طولانی مدت مفصل لگن در بیماری های خاص ریشه دارد. علل درد لگن ایجاد شده می تواند به دلیل بروز مشکل در مفصل ران نیز باشد. درد زانو گاهی اوقات تنها به علت درد کشاله ران است. این گونه دردها را، که بسیار متداول نیز هستند، در اصطلاح درد ارجاعی می‌گویند. درد در لگن یا بیرون مفصل ران نیز حس می‌شود، اگرچه درد باسن خود می‌تواند نتیجه‌ی بروز بیماری در کمر باشد. علت درد لگن ممکن است یکی از موارد زیر باشد: 

 

    آرتروز. شایع‌ترین علت درد باسن یا درد لگن آرتروز، به ویژه استئوآرتریت یعنی گونه فرسایشی آرتروز است که به موازات بالا رفتن سن بروز می‌یابد.

    شکستگی‌های مفصل ران. عموماً سالمندان، به ویژه مبتلایان به پوکی استخوان که تراکم استخوانی‌اش کاهش یافته است، دچار این شکستگی‌ها می‌شوندکه باید نسبت بهدرمان پوکی استخوان سریع اقدام کنند.

    التهاب تاندون و بورس. بسیاری از تاندون‌های اطراف مفصل ران عضله‌ها را به این مفصل اتصال می‌دهند. این تاندون‌ها به سادگی در صورت استفاده بیش از اندازه یا شرکت در فعالیت‌های سنگین ملتهب می‌شوند و منجر به بروز علت درد مفصل لگن و ران می شود.

    فتق. فتق کشاله ران (اینگوینال) و فتق رانی (فمورال) باعث درد خارجی مفصل ران می‌شوند. بانوان در بارداری به دلیل افزایش فشار روی دیواره‌ی شکم مستعد ابتلا به فتق کشاله ران هستند.

    بیماری زنانه. مشکلات کمر و پشت بدن و بیماری‌های زنان. (درد استخوان لگن در زنان گاهی نتیجه‌ی ابتلا به بیماری‌های زنانه است.) اندومتریوز (رشد مخاط و پوشش رحم در جایی دیگر به جز رحم) موجب التهاب و درد باسن و درد لگن می‌شود که برخی از بانوان آن را به صورت درد مفصل ران توصیف می‌کنند. درد کمر، پشت بدن و ستون فقرات نیز منتشر می‌شود و به اطراف باسن و مفصل ران می‌رسد. سیاتیک، یا تحت فشار قرار گرفتن عصب سیاتیک، باعث بروز درد در پشت مفصل ران می‌شود، درد حاصل از سیاتیک از کمر شروع می‌شود و رو به سمت پایین در باسن و پا منتشر می‌گردد.

 

                                 

علائم درد لگن و باسن

لگن و کشاله‌ی ران ازجمله چالش‌برانگیزترین نواحی بدن برای درمان توسط متخصص ارتوپدی می‌باشند. درد باسن می‌تواند از استخوان لگن و یا هر نقطه‌ای در اطراف آن نشئت گرفته باشد و ممکن است درد ناشی از لگن دقیقه بر روی همان نقطه احساس نشده و در نقاطی مانند کشاله‌ی ران، زانو و ران پا ظاهر شود. همچنین ممکن است درد احساس شده در ناحیه‌ی لگن، به‌جای مشکلات مربوط به این ناحیه، نشان‌دهنده‌ی مشکلات مربوط به کمر باشد.

 

علائم و نشانه ها

 

علائم درد لگن و باسن با توجه به علل زیربنایی و اصلی برانگیزنده درد متفاوت است. درد باسن گاهی سنگین و مداوم و گاهی کوتاه مدت یا به صورت دردی شدید و تیز است که تنها هنگام حرکت‌های خاص مفصل شعله‌ور می‌شود. به علاوه چنانچه فرد به بیماری یا آسیب لطمه زننده به کارکرد لگن یا مفصل ران دچار شود، علاوه بر درد استخوان لگن با علائم زیر نیز مواجه خواهد شد:

 

•        کاهش توانایی حرکتی مفصل

•        دشواری در تحمل یا انداختن وزن بر روی پای آسیب دیده

•        سفتی و گرفتگی یا اسپاسم عضله اطراف مفصل ران و لگن

•        بی‌حسی در ناحیه لگن

•        صدای از جا درآمدن هنگام حرکت کردن

 

درد لگن راه رفتن، ایستادن یا حتی نشستن در حالت‌های خاص را دشوار می‌سازد. بااین حال با بهره‌گیری از درمان درد باسن مناسب و انجام حرکت‌های صحیح می‌توان توانایی حرکتی مفصل را به آن بازگرداند و درد استخوان لگن را تسکین بخشید.

 

                                 

 

 

تشخیص درد لگن و باسن

درد لگن و باسن عارضه شایعی است که ریشه در مشکلات گوناگون دارد. محل دقیق درد لگن اطلاعات ارزشمندی را در خصوص علت اصلی ایجاد درد در اختیار پزشک قرار می‌دهد. مشکلات داخل مفصل ران یا هیپ معمولاً باعث بروز درد داخل لگن یا مفصل ران یا درد کشاله ران می‌شود. درد قسمت خارجی لگن یا مفصل ران، بالای ران یا قسمت بیرونی باسن معمولاً از وجود مشکل در عضله‌، تاندون و دیگر بافت‌های نرم اطراف مفصل ران ناشی می‌شود. گاهی اوقات درد باسن و اوقات پی‌آمد ابتلا به بیماری‌ها و عارضه‌های دیگر بخش‌های بدن مانند کمر یا زانو است. این نوع درد را درد ارجاعی‌گویند. اکثر بیماران می‌توانند در خانه و با مراقبت از خود درد لگن را به خوبی تحت کنترل درآورند.

 

تشخیص

 

چنانچه درد در باسن پس از دو هفته یا بیشتر تسکین نیافت و یا تشدید شد، بهتر است هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه نمایید. پزشک در ابتدا پرسش‌هایی را در زمینه‌ی درد تجربه شده و حرکات تشدید کننده درد مطرح می‌کند.  بروز درد هنگام خم کردن مفصل لگن برای بالا و پایین رفتن از پله‌ها و به ویژه زمان به پا کردن جوراب غالباً نشانه‌ وجود مشکل در مفصل ران است. به علاوه لازم است پزشک را در جریان چگونگی شروع علائم، نحوه تأثیرگذاری آنها بر فعالیت‌های روزانه و بروز یا عدم بروز درد ناحیه لگن در شب بگذارید. سپس پزشک مفصل لگن را برای بررسی دامنه حرکتی آن معاینه می‌کند و به این ترتیب اطلاعات کافی را جهت طرح‌ریزی برنامه درمان درد باسن به دست می‌آورد؛ اگر چه گاهی به منظور تشخیص بعضی بیماری ها انجام آزمایش‌های دیگر نیز ضرورت می‌یابد. از جمله آزمایش‌هایی که ممکن است پزشک دستور انجام آنها را جهت ارزیابی درد باسن و لگن بدهد، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

·         آزمایش‌های خون

·         روش‌های تصویربرداری MRI

·         سی. تی. اسکن و پرتونگاری (اشعه ایکس)

 

چنانچه پزشک گمان کند که درد لگن از عفونت یا آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی ناشی می‌شود، انجام آزمایش خون مفید خواهد بود.

 

                                 

حرکت های اصلاحی برای درمان درد لگن و باسن

حرکت های اصلاحی زیر به منظور ایجاد کشیدگی، تقویت و تثبیت ساختارهای پشتیبان لگن در نظر گرفته شده و نباید به خاطر انجام این ورزش ها درد شما افزایش پیدا کند. به عبارت دیگر در صورت مشاهده درد نباید از این حرکت ها استفاده کرد. برای انجام این حرکت ها لازم است هر یک از آنها را به آرامی و نیز با مراقبت کافی انجام داد و فقط تا زمانی که احساس راحتی دارید، انجام حرکت اصلاحی را ادامه داد. اگر شما بر روی مفاصل خود از کمپرس یخ استفاده می کنید، قبل از انجام حرکت می بایست برای مدت 30 دقیقه تا بازگشت مفصل به حالت عادی صبر کنید. هر یک از این حرکت های اصلاحی را برای دو تا سه بار در هر روز انجام دهید.

 

حرکت های اصلاحی و ورزشی

 

تمرین 1: بر روی یک صندلی نشسته و پای خود را بر روی زانوی مقابل قرار دهید. به آرامی زانوی خود را به سمت زمین فشار دهید. این وضعیت را برای 30 ثانیه حفظ کنید و 3 تا 5 بار تکرار نمایید.

 

تمرین 2: بر روی پشت خود روی زمین دراز بکشید. پای خود را به سمت سینه خم کنید و زانوی آن را با هر دو دست بگیرید. سر و گردن خود را ریلکس نگه داشته و به آرامی زانوی خود را به سمت سینه بکشید. این وضعیت را برای 30 ثانیه حفظ کنید و 3 تا 5 بار تکرار نمایید.

 

تمرین 3: بر روی پشت خود روز زمین دراز کشیده و عضلات باسن خود را جمع کنید و آن را از روی زمین بلند نمایید. این وضعیت را برای 5 ثانیه حفظ کنید. سپس باسن خود را به محل اولیه آن باز گردانید. این حرکت را 10 بار تکرار کنید و تعداد دفعات تکرار حرکت را به تدریج تا 20 حرکت افزایش دهید.

 

تمرین 4: در حالت ایستاده به صورتی قرار بگیرید که دست شما بر روی یک تکیه گاه باشد. پای خود را به سمت پهلو از زمین بلند کنید و آن را برای 5 ثانیه در این وضعیت نگه دارید. پس از این کار پای خود را به محل اولیه و در جایی که پای دیگر شما وضعیت بدن را در طول تمرین صاف نگه داشته است، باز گردانید. این حرکت را برای 10 بار تکرار کنید و به تدریج تعداد دفعات تمرین را تا 20 مرتبه افزایش دهید.

 

تمرین 5: در حالت ایستاده قرار گیرید. یکی از زانوهای خود را به سمت سینه به صورتی خم کنید که بالا تنه شما در طول انجام حرکت صاف باشد. این وضعیت را برای 5 ثانیه حفظ کنید و آن را برای 10 بار تکرار نمایید. تعداد دفعات تکرار حرکت را به تدریج تا 20 مرتبه افزایش دهید.

                                 

آناتومی دنبالچه

استخوان دنبالچه یکی از اجزای بدن ما است که اغلب هیچ توجهی به آن نداریم، مگر این که آسیب ببیند. برخلاف اندازه‌ی کوچکی که این استخوان دارد، عملکرد‌های بسیار زیادی را در بدن ما دارد، از جمله کمک به حفظ حالت قرارگیری صحیح ستون فقرات، برقراری ثبات در کمر و ساختار‌های مرتبط با آن، تقویت تاندون‌ها و لیگامنت‌ها، توزیع فشار در لگن و غیره. دنبالچه یک استخوان مثلثی شکل است که در میانه باسن لگن قرار دارد و آسیب دیدن این استخوان موجب درد در این ناحیه می‌شود که به آن درد دنبالچه یا اصطلاحا کوکسیدنی گفته می‌شود.

 

آناتومی دنبالچه

 

دنبالچه پایین‌ترین قسمت ستون فقرات است. این قسمت باقیمانده یک دم وستیجیال  یا بازمانده ژنتیکی است (که به همین علت به آن «دنبالچه» گفته می‌شود) و متشکل از سه تا پنج استخوان مهره بسیار کوچک می‌باشد که می‌توانند به هم جوش خورده یا از هم جدا باشند. پیشتر گمان می‌شد که استخوان‌های دنبالچه در تمام موارد به هم جوش خورده‌اند و هیچ حرکتی میان آن‌ها وجود ندارد، اما امروزه می‌دانیم که تمامی دنبالچه از یک استخوان یک تکه تشکیل نشده بلکه اغلب دارای چند مهره مجزا است که با استفاده از رباط‌ها و مفاصل فیبری موجود، به صورت محدود حرکت می‌کنند.

 

دنبالچه از طریق یک مفصل دارای یک دیسک وستیجیال و همچنین چند رباط به ساکروم متصل است. حرکت مفصل بین دنبالچه و ساکروم بسیار محدود است. التهاب مفصل ساکروایلیاک عبارت است از یک روند التهاب پیش‌رونده که مفاصل ساکروایلیاک یا همان اتصال بین قسمت پایین ستون فقرات (ساکروم) و استخوان لگن را درگیر می‌کند. درد استخوان دنبالچه یا درد کوکسیکس، عارضه‌ای نسبتاً نادر و تقریباً ناشناخته است که می‌تواند در پایین‌ترین قسمت ستون فقرات که کوکسیکس یا دنبالچه نام دارد باعث ایجاد دردهای مزمن شود. درد دنبالچه به شکل یک درد موضعی احساس می‌شود و عموماً هنگام نشستن یا انجام هر فعالیتی که باعث فشار آمدن به پایین‌ترین قسمت ستون فقرات گردد بدتر می‌شود.

 

این عارضه در خانم ها بیشتر از مردان شایع است، و معمولاً به دلیل آسیب موضعی (مانند زمین خوردن) یا زایمان رخ می‌دهد. در موارد نادری نیز، وجود تومور یا عفونت می‌تواند باعث درد دنبالچه شود. می‌توان با رعایت کردن نکاتی از بروز درد دنبالچه پیشگیری کرد.