عوارض شکستگی های بالای آرنج بچه ها

گرچه عوارض عروقی از جمله مهمترین عوارض شکستگی های سوپراکندیلر آرنج در بچه ها هستند با این حال باید به عوارض احتمالی مهم دیگر مانند عوارض عصبی، بد جوش خوردن و استخوان سازی نابجا هم توجه داشت.

 

 

آسیب عصبی

در شکستگی های سوپراکندیلر آرنج که قطعه پایینی به سمت عقب جابجا میشود Extension type احتمال آسیب دیدن عصب های مدیان Median nerve و رادیال Radial nerve وجود دارد و در شکستگی های سوپراکندیلر آرنج که قطعه شکسته شده به سمت جلو جابجا میشوند Flexion type احتمال آسیب دیدن عصب اولنا وجود دارد.

آسیب عصب مدیان

 

عصب مدیان Median nerve از جلوی آرنج عبور میکند و در شکستگی های قسمت های پایینی استخوان بازو Extension type، لبه قطعه شکسته شده بالایی با جابجایی به سمت جلو میتواند به این عصب آسیب بزند.

 

اکثر این آسیب ها برگشت پذیر هستند و بعد از گذشت چند هفته تا چند ماه بطور خود بخودی بهبود میابند. آسیب عصب مدین همچنین میتواند در ناحیه ساعد و به علت کاهش خونرسانی ایجاد شود.

 

بد جوش خوردن شکستگی

 

شایعترین نوع بد جوش خوردن در این شکستگی ها زاویه دار شدن قطعه پایینی به سمت داخل است. این تغییر شکل در محل جوش خوردن شکستگی موجب میشود ساعد فرد به سمت داخل منحرف شود.

 

به این تغییر شکل کوبیتوس واروس Cubitus varus میگویند. اگر تغییر شکل بوجود آمده شدید باشد ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد. در موقع جراحی استخوان بد جوش خورده دوباره شکسته شده و در وضعیت مناسب در کنار یکدیگر قرار میگیرند تا جوش بخورند.

 

                                 

عوارض عروقی شکستگی های بالای آرنج بچه ها

شکستگی های سوپراکندیلر آرنج یکی از شکستگی های شایع اندام فوقانی در بچه ها است. به علت عبور عروق و اعصاب مهم اندام فوقانی از ناحیه شکستگی، احتمال آسیب به این بافت ها زیاد بوده و پزشک معالج همیشه مراقب است تا مشکلات عروقی و عصبی برای بیمار مشکلی ایجاد نکند.

 

آسیب شریانی

 

در مواقعی که شکستگی جابجا شده است لبه تیز قطعه بالایی ممکن است به شریان بازویی یا براکیال Brachial artery فشار آورده و با بسته شدن مجرای داخلی شریان موجب کاهش خونرسانی به ساعد و دست شود.

 

گاهی اوقات بر اثر ضربه اولیه یا فشار قطعه شکسته شده سطح داخلی مجرای شریان آسیب دیده و بر روی این سطح آسیب دیده لخته تشکیل میشود و این لخته میتواند مجرای شریان را مسدود کند.

 

گاهی هم شریان به علت ضربه وارده بر آن منقبض شده و مجرای آن برای عبور جریان خون تنگ میشود.

 

گاهی اوقات شدت این آسیب شریانی آنقدر زیاد است که جریان خون بطور کامل قطع میشود. در این حالت ممکن است انگشتان بیمار دچار گانگرن شده یا به اصطلاح سیاه شود.

 

در اکثر اوقات البته مقداری خون از طریق رگ های کمکی به ساعد و دست میرسد. این مقدار خونرسانی فقط در حدی است که اندام را زنده نگه دارد ولی مقدار آن کافی نبوده و موجب میشود تا عضلات و اعصاب ساعد دچار تغییراتی شوند.

 

بافت عضلات بتدریج با بافت دیگری به نام بافت فیبرو جایگزین میشود. این بافت جدید قدرت انقباض نداشته و طول آن هم بتدریج کم میشود. نتیجه آنست که مچ دست بتدریج در حالت خم شده قرار گفته و توانایی حرکت کردن را از دست میدهد. به این تغییرات کنتراکچر ولکمن Volkmann’s contracture میگویند.

 

با آسیب اعصاب ساعد و دست بر اثر کاهش خونرسانی، حس پوست در ناحیه ساعد و دست کاهش یافته یا از بین میرود. همچنین اگر حتی عضلات آسیب جدی ندیده باشند، آسیب عصب میتواند موجب فلج شدن عضله شود. این تغییرات عصبی میتواند برگشت پذیر بوده و یا ممکن است دائمی باشد.

 

در چند روز اول بعد از شکستگی معاینه عروقی و عصبی و معاینه حرکات دست باید بطور مکرر انجام شود تا در صورت بروز آسیب های ذکر شده، قبل از اینکه آسیب بیشتری به عضلات و اعصاب دست وارد شود اقدامات درمانی لازم صورت پذیرد.

 

علائم آسیب شریانی

 

آسیب شریان بازویی موجب بروز علائم سندروم کمپارتمان در ساعد میشود. مهمترین علامت آن درد است. درد بیمار در تمام طول ساعد بوده و با حرکت مچ دست و انگشتان دست تشدید میشود.

 

نبض شریانی بیمار در مچ دست ممکن است قطع شود ولی از آن مهم تر تغییر در بازگشت عروقی مویرگی Capillary refill است. رنگ پریدگی دست، احساس کاهش حس یا گزگز در دست و فلج شدن عضلات دست از دیگر علائم آسیب شریانی بدنبال شکستگی های پایین استخوان بازو است

درمان آسیب های شریانی

 

به محض تشخیص شروع این عارضه باید درمان بصورت اورژانس شروع شود. در اولین مرحله باید هر گونه بانداژ یا آتل که موجب فشار به اندام میشود خارج شود.

 

اگر تاکنون جابجایی شکستگی جااندازی نشده است باید این کار انجام شده و قطعات شکسته شده تا حد امکان به یکدیگر نزدیک شوند تا نتوانند به شریان فشاری وارد کنند.

 

اگر این اقدامات تا نیم ساعت بعد از انجام آنها نتوانست وضعیت خونرسانی اندام را بهبود دهد باید عمل جراحی انجام شود.

 

در حین عمل جراحی شریان بازویی نمایان شده و فشار هایی که به آن وارد شده برطرف میشود. در صورت صدمه شدید شریان، قسمت صدمه دیده خارج شده و با پیوند عروقی جایگزین میشود. بعد از این اقدامات فاشیای اطراف عضلات ساعد هم باز میشود تا خونرسانی به آنها بیشتر گردد.

 

اگر بدنبال آسیب شریانی آسیب در عضلات بوجود آد و بیمار به مرحله کنتراکچر ولکمن برسد تغییرات ایجاد شده غیر قابل برگشت هستند. در این موارد میتوان با اقداماتی کارکرد دست را قدری بهتر کرد.

 

بطور مثال میتوان با بعضی اعمال جراحی طول عضلات کوتاه شده را بلندتر کرد و یا عضلاتی را که کاملا با بافت فیبرو جایگزین شده اند خارج کرده و از عضلات باقیمانده که سالم هستند برای جایگزینی عضلات آسیب دیده استفاده کرد.

 

در موارد شدید معمولا با خشک کردن مفصل مچ دست آنرا در وضعیت آناتومیک قابل قبولی قرار میدهند. اگر بدنبال کنتراکچر ولکمن عصب مدیان در ناحیه ساعد صدمه جدی خورده باشد ممکن است بتوان با پیوند عصب به بیمار کمک کرد.

 

                                 

نتایج درمان شکستگی آرنج بچه ها در ناحیه سوپراکندیلر

اگر قطعات شکستگی بطرز مناسبی در کنار یکدیگر قرار گرفته و به مدت لازم بیحرکت شوند و حرکات لازم برای بدست آوردن مجدد دامنه حرکتی بعد از درمان انجام شوند معمولا شکل آرنج و کارکرد آن به حد طبیعی بازمیگردد ولی اگر درمانی انجام نشود یا قطعات شکستگی بدرستی در کنار یکدیگر قرار نگیرند و یا نرمش های لازم بعد از درمان انجام نشوند ممکن است آرنج تغییر شکل داده و یا حرکات آن محدود شود.

 

                                 

درمان شکستگی های سوپراکندیلر آرنج در بچه ها

تصمیم به نوع درمان معمولا بسته به جهت جابجایی قطعات شکستگی است و اینکه قطعات شکستگی به چه مقدار از یکدیگر فاصله گرفته باشند.

 

درمان غیر جراحی

 

معمولاً اگر شکستگی بدون جابجایی باشد یا با جابجایی اندکی همراه باشد درمان آن نگه داشتن کل اندام فوقانی در یک آتل بمدت ۳ هفته است. در این مدت پزشک معالج از محل شکستگی به تناوب عکسبرداری میکند تا مطمئن شود قطعات شکسته شده جابجایی بیشتری پیدا نکنند.

 

درمان جراحی

 

اگر قطعات شکسته شده نسبت به یکدیگر دچار جابجایی شوند پزشک معالج در اطاق عمل و زیر بیهوشی اقدام به جااندازی آن میکند.

 

در صورت موفقیت کل اندام فوقانی را با یک آتل بیحرکت میکند ( در بعضی از انواع این شکستگی ها بعد از جااندازی بسته پزشک معالج پین هایی را از راه پوست وارد استخوان بیمار کرده تا قطعات شکسته شده به یکدیگر فیکس شوند. این کار در اطاق عمل و با استفاده از نوعی رادیولوژی به نام فلوروسکوپی صورت میگیرد).

 اگر جااندازی موفقیت آمیز نبود شکستگی جااندازی باز میشود و پس از جااندازی برای ثابت نگه داشتن قطعات معمولاً از دو عدد پین استفاده میشود. بعد از جراحی کل اندام در یک آتل بلند قرار میگیرد.

نکته مهم اینست که بعد از هر کدام از درمان های ذکر شده، چه روش های غیر جراحی و چه روش های جراحی، آرنج بیمار باید بمدت چند روز بالاتر از سطح قلب بیمار نگه داشته شود تا از تورم بیشتر آن جلوگیری شود.

 

معمولا پین ها بعد از ۳ هفته خارج شده و حرکات آرنج برای بدست آوردن دوباره دامنه حرکتی آن شروع میشود. نکته مهم چه در درمان غیر جراحی و چه درمان جراحی اینست که در چند روز اول بعد از درمان باید بسیار مراقب وضعیت خونرسانی اندام بود.

 

احتمال آسیب به شریان بازویی در این شکستگی ها زیاد است و اگر ایجاد شود باید قبل از اینکه آسیب بیشتری به اندام وارد کند تشخیص داده شود.

 

                                 

علائم شکستگی های سوپراکندیلر آرنج بچه ها چیست

مهمترین علامت این شکستگی درد شدید در محل آرنج است. درد با حرکت آرنج و با فشار دادن محل شکستگی بیشتر میشود. فشار دادن به آرنج ممکن است موجب بهم خوردن قطعات شکسته شده و ایجاد صدا ( کریپتاسیون) کند.

 

شکل آرنج تغییر کرده و بعد از چند ساعت متورم میشود. خونمردگی در پوست آرنج از دیگر علائم این شکستگی است. به علت احتمال بالای آسیب عروقی و عصبی پزشک معالج وضعیت خونرسانی و عصبی اندام را بدقت معاینه کرده و در پرونده بیمار ثبت میکند.

 اگر بچه ای بدنبال زمین خوردن درد آرنج پیدا کند و نتواند آرنج خود را صاف کند باید حتما او را به پزشک نشان داد. تشخیص قطعی این شکستگی ها معمولاً با کمک رادیوگرافی و عکسبرداری از ناحیه آرنج صورت میگیرد.

 

                                 

شکستگی بالای آرنج بچه ها

شکستگی سوپراکندیلر آرنج بچه ها در پایین ترین قسمت استخوان بازو و درست بالای مفصل آرنج است. این شکستگی شایع ترین شکستگی آرنج اطفال بوده و معمولاً در بچه های با سن کمتر از ۸ سال دیده میشود.

 

این شکستگی یکی از خطرناک ترین شکستگی های مفصل آرنج هم هست چون میتواند موجب آسیب عروقی شود. علت ایجاد این شکستگی زمین خوردن بچه با دست است.

 

اگر بچه با کف دست زمین بخورد، قطعه پایینی به خلف (پشت) میرود. این نوع شکستگی را Extension type میگویند. اگر بچه با آرنج زمین بخورد قطعه پایینی شکستگی به جلو جابجا میشود. این نوع شکستگی را Flexion type میگویند

 

                                 

.

شکستگی آرنج در ناحیه سوپراکندیلر بچه ها. علائم و درمان و عوارض

شکستگی های مفصل آرنج در اطفال جزو شکستگی های شایع است بطوریکه حدود ده درصد کل شکستگی های بچه ها را شامل میشود. شکستگی معمولاً به علت زمین خوردن بچه بوجود میاید.

 

در حین زمین خوردن، فرد بطور غیر ارادی دست خود را جلو میاورد. با برخورد کف دست به زمین نیروی کافی به دست و سپس به ناحیه آرنج اعمال میشود و موجب شکستگی میشود.

 

آناتومی مفصل آرنج

 مفصل آرنج از سه استخوان تشکیل میشود. در بالا قسمت پایینی استخوان بازو Humerus bone قرار دارد و در پایین قسمت بالایی دو استخوان ساعد یعنی زند زیرین و زند زیرین در تشکیل مفصل آرنج شرکت میکنند.

زند زیرین یا Ulna همان استخوانی است که در طرف انگشت کوچک دست قرار گرفته است و زند زبرین یا Radius استخوانی است که در طرف شست دست است. مفصل آرنج مثل لولا حرکت خم و باز شدن دارد یعنی فقط در یک جهت حرکت میکند.

 

                                 

عوارض شکستگی مفصل آرنج در ناحیه سوپراکندیلر

درمان جراحی شکستگی مفصل آرنج در ناحیه سوپراکندیلر مانند هر عمل جراحی دیگر ممکن است با خطرات و عوارضی همراه باشد که مهمترین آنها عبارتند از :

 

عفونت محل عمل جراحی

عفونت محل عمل جراحی از عوارض نادر ولی مشکل زای درمان این شکستگی است. در مواردی که عفونت، استخوان را درگیر میکند درمان مشکل  میشود.

آسیب عصبی

 

ممکن است یکی از اعصاب آرنج بعد از شکستگی تا مدتی خوب کار نکند و موجب بیحسی و ضعف در ناحیه شود که معمولاً بعد از چند هفته بهبود میابد.

 

جوش نخوردن شکستگی

 

ممکن است حتی با وجود عمل جراحی، شکستگی جوش نخورد. علل این جوش نخوردن ممکن است رعایت نکردن دستورات لازم بعد از جراحی ، همراهی بیماری های دیگر مثل دیابت یا مصرف سیگار، باز بودن شکستگی یا عفونت در محل شکستگی باشد. اگر شکستگی جوش نخورد ممکن است به عمل جراحی دیگری برای تحریک جوش خوردن نیاز پیدا شود.

 

محدودیت حرکت آرنج

 

بعضی از بیماران بعد از درمان نمیتوانند آرنج خود را بطور کامل صاف کرده یا آنرا بطور کامل خم کنند. مقدار محدودیت حرکت باقیمانده به عوامل بسیاری از جمله شدت شکستگی و سن بیمار و نوع درمان و همکاری بیمار بستگی دارد.

 

تولید استخوان اضافه

 

گاهی اوقات بدنبال این دسته از شکستگی ها استخوان های اضافه در تاندون ها یا عضلات اطراف ارنج ایجاد میشوند. این استخوان ها گاهی موجب محدودیت حرکت آرنج میشوند.

 

در این صورت اگر محدودیت بوجود آمده زیاد باشد استخوان ها بعد از گذشت مدت زمانی توسط عمل جراحی خارج میشوند. متاسفانه احتمال عود این عارضه وجود دارد و برای کاهش احتمال عود معمولا عمل جراحی خروج این استخوان های اضافه با تاخیر انجام میشود.

 

پزشک معالج معمولا از داروهای خاصی جهت پیشگیری و ممانعت از ایجاد تشکیل این استخوان ها بعد از شکستگی استفاده میکنند.

 

 آرتروز یا استئوارتریت

 

ساییدگی مفصلی از دیگر عوارض شکستگی های سوپراکندیلر آرنج است. ممکن است این ارتروز موجب درد و محدودیت حرکت آرنج شود. البته وجود استئوآرتریت همیشه به معنای درد و محدودیت حرکت نیست و گاهی اوقات درفعالیت های روزمره بیمار مشکلی را بوجود نمیاورد.

 

                                 

درمان شکستگی مفصل آرنج در ناحیه سوپراکندیلر

به عنوان اولین اقدام، پزشک معالج کل اندام فوقانی بیمار را در یک آتل بلند میگذارد تا مانع از حرکت بیشتر قطعات شکسته شده شود. سرمای موضعی و بالا نگه داشتن اندام فوقانی از افزایش تورم بعد از شکستگی جلوگیری میکند. درمان این شکستگی ها به دو روش غیر جراحی و جراحی صورت میگیرد.

 

درمان غیر جراحی شکستگی

 

اگر قطعات شکسته شده مفصل آرنج در ناحیه سوپراکندیلر کاملاً بدون جابجایی باشند ممکن است درمان فقط بصورت استفاده از یک آتل باشد. در این حال پزشک معالج تا چند هفته بطور مرتب از آرنج بیمار هر هفته عکسبرداری میکند تا اگر شکستگی جابجایی پیدا کند متوجه آن شود.

 

اگر شکستگی آرنچ در این ناحیه تا چند هفته بعد از شروع درمان بدون جابجایی باقی بماند پزشک معالج بیمار را تشویق به شروع حرکت دادن مفصل آرنج میکند ولی تا مدتها به وی اجازه بلند کردن اشیاء را نمیدهد.

 

در این روش درمانی مفصل آرنج باید مدت طولانی بیحرکت بماند و همین بیحرکتی موجب میشود مفصل دچار خشکی شود. بعد از پایان بیحرکتی ، بیمار باید مدت طولانی نرمش های خاصی را انجام دهد تا دامنه حرکتی مفصل آرنج به حالت قبل از شکستگی برگردد. اگر در چند هفته ابتدای درمان غیر جراحی قطعات شکسته شده جابجا شوند بیمار باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد.

 

درمان جراحی شکستگی مفصل آرنج در ناحیه سوپراکندیلر

 

در صورتیکه قطعات شکسته شده جابجا شده باشند درمان جراحی است. در اطاق عمل بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته و یا کل اندام فوقانی وی بیحس میشود.

 

پزشک جراح ارتوپد با شکافتن پوست و کنار زدن عضلات، محل شکستگی را در دید مستقیم خود قرار داده و پس از کنار هم قرار دادن قطعات شکستگی، آنها را به یکدیگر به توسط وایر یا پیچ و پلاک متصل میکند. زخم بسته میشود و تا مدتی کل اندام فوقانی بیمار توسط یک اتل محافظت میشود.

 

گاهی اوقات پزشک در حین جراحی عصبی را که از پشت آرنج عبور میکند و در این شکستگی ممکن است در خطر باشد جابجا کرده و آنرا چند سانتیمتر تغییر مکان میدهد.

 

گاهی اوقات پزشک ارتوپد برای دسترسی بیشتر به محل شکستگی و برای اینکه بهتر بتواند قطعات شکسته شده را ببیند و کنار هم قرار دهد مجبور میشود قسمتی از استخوان سالم آرنج را بشکند. در انتهای عمل جراحی این قطعه مجدداً در سر جای خودش با پیچ یا پین محکم میشوند.

 

گاهی اوقات اگر شکستگی خیلی خرد باشد و سن بیمار زیاد باشد پزشک معالج تصمیم میگیرد تمام قطعات شکسته شده را خارج کرده و مفصل آرنج را با یک مفصل مصنوعی جایگزین کند.

بازپروری یا فیزیوتراپی

 

 اگر درمان بیمار بصورت غیر جراحی بوده است بعد از چند هفته از شروع درمان نرمش هایی برای افزایش دامنه حرکات آرنج انجام میشود و سپس نرمش های دیگری برای افزایش قدرت عضلات به آن اضافه میگردد.

 

اگر درمان شکستگی ها قسمت پایینی آرنج با عمل جراحی باشد مفصل با مدت کوتاهی بیحرکتی دچار خشکی میشود. در این موارد حرکت مفصل آرنج باید خیلی زودتر از مواردی که درمان، غیر جراحی بوده است شروع شود.

 

در صورت درمان بیمار توسط عمل جراحی، معمولا حرکا آرنج روز بعد از جراحی شروع میشود. بیمار باید روز بعد از جراحی حرکات آرنج را در قالب نرمش هایی که از طرف پزشک داده میشود هر روز انجام دهد.

 

بسیار مهم است که این نرمش ها به دفعات مکرر در طول روز تقسیم شده و انجام شوند. این حرکات ابتدا باید با استفاده از قدرت عضلانی همان اندام انجام شوند. به این حرکات، حرکات اکتیو یا فعال گفته میشود یعنی بیمار با اراده خود شروع به خم و راست کردن آرنج خود میکند.

 

بعد از مدتی حرکات دیگری بصورت پاسیو اضافه میشود یعنی به بیمار آموزش داده میشود که با کمک فرد دیگری یا با کمک دست دیگر مچ دست آسیب دیده را گرفته و اندام آسیب دیده را بکشد تا آرنج باز شود.

 

 

 

بعد از مدتی دیگر نرمش هایی به بیمار آموزش داده میشود که به کمک آنها عضلات ناحیه بازو و ساعد تقویت شوند. انجام این حرکات و نرمش ها جرئی از روند درمان بوده و برای بهبودی حیاتی هستند.

 

بیمار نباید تا ۱۲-۶ هفته با دست طرف آسیب دیده اش چیزی را بلند کند. اگر برای بیمار تعویض مفصل آرنج انجام شده است باید تا آخر عمر رعایت کند از وزن خاصی بیشتر ( که پزشک معالج مقدار آنرا تعیین میکند) را با اندام آسیب دیده بلند نکند.

 

                                 

علائم شکستگی مفصل آرنج در ناحیه سوپراکندیلر

مهمترین علامت شکستگی سوپراکندیلر آرنج درد است. بیمار نمیتواند آرنج خود را حرکت دهد. تورم آرنج، خونمردگی، احساس ناپایداری مفصل و بندرت احساس لبه تیز استخوان شکسته شده در زیر پوست از دیگر علائم این شکستگی است.

 

 

معاینه

 

 مانند هر شکستگی دیگر پزشک ابتدا اندام را نگاه میکند تا علائمی مثل تغییر شکل ظاهری، تورم، خونمردگی، خراشیدگی یا زخم را ببیند.

 

پزشک از بیمار میخواهد تا مفاصل آن اندام را حرکت بدهد. آیا بیمار توانایی حرکت مفصل را دارد یا اینکه آیا این حرکات دردناک هستند. لمس محل شکستگی قسمت مهمی از معاینه پزشک است.

 

در حین لمس ممکن است لبه های شکستگی لمس شده و یا صدای بهم خوردن استخوان های شکسته شده لمس شود. مهمترین قسمت معاینه پزشک معاینه عروق و اعصاب ناحیه است.

 

شکستگی در این ناحیه ممکن است بطور خطرناکی به رگهای خونی تغذیه کننده ساعد و دست و یا اعصابی که از ناحیه آرنج عبور میکنند آسیب بزند. پزشک با دقت صحت کارکرد این عروق و اعصاب را بررسی میکند.

 

 

تشخیص شکستگی

 تشخیص قطعی شکستگی مفصل آرنج در ناحیه سوپراکندیلر با استفاده از رادیوگرافی ساده است. گاهی اوقات پزشک ارتوپد برای بررسی بیشتر محل شکستگی و برنامه ریزی برای درمان از سی تی اسکن استفاده میکند.