آب آوردن و ورم زانو: تشخیص و عوامل خطر

عوامل خطر

• سن: ورم زانو معمولاً بیشتر در افراد مسن‌تر از ۵۵ سال بروز می‌یابد.
• شرکت در فعالیت‌های ورزشی: شرکت کنندگان در ورزش‌های همراه با تغییر جهت ناگهانی، مانند بسکتبال، بیشتر در معرض ضربه‌ها و صدمه‌هایی هستند که باعث ورم زانو می‌شوند.
• چاقی: اضافه وزن علاوه بر این که فشار مضاعفی را بر مفصل زانو وارد می‌کند به آسیب فرسایشی دامن زننده به ورم زانو نیز می‌انجامد. در این شرایط، احتمال ابتلا به استئوآرتریت، یکی از علل متداول ورم زانو، افزایش می‌یابد.

زمان مراجعه به پزشک

ورم زانوی ملایم تا متوسط را می توان در بسیاری موارد در خانه درمان کرد. بیمار باید در صورت مواجهه با موارد زیر به پزشک مراجعه کند:

• ورم شدید زانو یا ناهنجاری و بدشکلی قابل ملاحظه آن
• ناتوانی در صاف یا خم کردن کامل زانو
• درد طاقت فرسای زانو (تسکین نیافتن درد علیرغم مصرف مسکن های غیرتجویز)
• ناتوانی در انداختن وزن روی زانو یا احساس «خالی کردن» زانو
• گرم یا قرمز شدن پوست روی زانو
• بالا رفتن دمای بدن و تبدار بودن بیمار
• فروکش نکردن ورم پس از گذشت ۳ روز یا بیشتر

تشخیص

سابقه پزشکی و معاینه بالینی: پزشک از بیمار می‌خواهد علائم، زمان و شیوه آسیب دیدگی و زمان ورم کردن زانو را شرح دهد. همچنین بیمار باید فعالیت‌های جدید خود، سابقه آسیب دیدگی و جراحی را نیز به پزشک توضیح دهد.
رادیوگرافی: اگر سابقه آسیب دیدگی و نشانه‌های آرتروز وجود داشته باشد، عکسبرداری از زانو برای اطمینان از عدم شکستگی یا دررفتگی زانو ضروری است.
ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی): ناهنجاری‌های استخوان یا مفصل زانو، برای مثال پارگی رباط، تاندون یا غضروف در ام آر آی دیده می‌شود.
سونوگرافی: روش تصویربرداری دیگری که برای مشاهده ناهنجاری‌های استخوان، رباط و تاندون مفید است.
آسپیراسیون زانو: متخصص ابتدا زانو را بی‌حس می‌کند، سپس مقداری از مایع را با سوزن از کپسول مفصل خارج می‌کند. مایع خارج شده برای وجود خون، باکتری یا کریستال‌های اسید اوریک آزمایش می‎شود.

                                 

 

پارگی تاندون آشیل و پیشگیری از آن

آسیب‌دیدگی پای من چه زمانی بهبود می‌یابد؟

مسلماً شما هم می‌خواهید بدانید که چه زمانی به سراغ فعالیت‌های ورزشی و مسابقات خود باز گردید. بهبود آسیب‌دیدگی تاندون آشیل ممکن است که تا چند ماه طول بکشد، اما در واقع مدت آن به شدت آسیب‌دیدگی بستگی دارد. آسیب‌های مختلف با سرعت متفاوتی خوب می‌شوند. در طول مدتی که پارگی تاندون آشیل پای شما در حال بهبودی است، شما می‌توانید فعالیت فیزیکی خود را داشته باشید. البته باید در مورد فعالیت‌های فیزیکی جدیدی که باعث تشدید آسیب‌دیدگی نمی‌شود، مانند شنا با پزشک خود مشورت کنید. پای خود را به‌طور ناگهانی حرکت ندهید و از روی اجسام بلند نپرید. سعی نکنید که سطح تحرک و فعالیت بدنی خود را به حدی که قبل از آسیب‌دیدگی داشته‌اید برسانید، تا وقتی که:

• بتوانید پای آسیب‌دیده خود را به راحتی و آزادانه مانند پای سالم خود حرکت بدهید.
• قدرت پای آسیب‌دیده شما مشابه با پای سالمتان شود.
• در زمان راه رفتن، پرش، دویدن یا پریدن روی یک پا، هیچ گونه دردی در پای آسیب‌دیده خود احساس نکنید.

به خاطر داشته باشید که اگر قبل از بهبودی کامل تاندون آشیل خود، فشار زیادی روی آن وارد کنید، احتمال بروز درد و معلولیت‌های دائمی برای شما وجود خواهد داشت.

پیشگیری از پارگی تاندون آشیل

اقدامات زیر برای پیشگیری از بروز مشکلات در تاندون آشیل مفید هستند و توصیه می شوند:

• عضلات پشت ساق را کشش بدهید و تقویت کنید. عضلات پشت ساقتان را آن قر کشش بدهید که در آن ها احساس کش آمدن کامل – و نه درد – نمایید.تمرینات تقویت کننده ی عضلات پشت ساق نیز به آن ها اجازه می دهد که نیروی بیشتری را تحمل کنند .
• تمرینات ورزشی خود را متنوع کنید. ورزشهای پر فشار نظیر دویدن را گاه با ورزش های کم فشار مثل پیاده روی و دوچرخه سواری و شنا جایگزین کنید.از فعالیت هایی که فشار بیش از حد به تاندون آشیل وارد می کنند مانند پرش و دویدن در سراشیبی بپرهیزید.
• روی سطح مناسب بدوید. از دویدن روی سطوح سفت و لغزنده بپرهیزید.کفش های ورزشی مناسب با پاشنه ی نرم بپوشید.
• شدت تمرین و ورزش خود را به آرامی زیاد کنید. مسافت و مدت و تناوب تمرینات خود را بیش از ۱۰ درصد در هفته افزایش ندهید.

                                 

 

دیسک کمر و دردهای تیر کشنده به پا

اگر بنا به دلایلی دیسک از قسمت عقبی خود دچار بیرون زدگی یا فتق شود، این قسمت بیرون زده روی نخاع یا رشته های نخاع فشار وارد می کند و سبب بروز درد در ناحیه کمر با انتشار به پاها می شود.مردم به اصطلاح به این بیماری دیسک کمر می گویند که البته اصطلاح درست آن فتق دیسک کمری می باشد. این بیماری، بیماری سیاتیک نیز خوانده می شود.

شایع ترین علت کمردرد در جوامع مختلف فتق دیسک است که بیش از ۹۰ درصد علل کمردردها را تشکیل می دهد. فتق دیسک عمدتاً در سنین ۳۵ تا ۵۵ سالگی رخ می دهد که البته در سنین بالاتر نیز ممکن است دیده شود.

دیسک کمر و پا درد

دیسک کمر نام بیماری نیست بلکه نام عضوی از بدن انسان است. پس این عبارت که "من دیسک کمر دارم" صحیح نیست.همه انسان ها در بین مهره های ستون فقرات خود بافتی دارند که به آن دیسک می گویند. دیسک بافتی به شکل استوانه ای کم ارتفاع است که از جنس ماده ای شبیه غضروف ساخته شده است.

گاهی اوقات به علت فشار ناگهانی که به ستون مهره وارد می شود دیسک از جای خود جابجا شده و به ریشه های عصبی که از آن خارج می شوند فشار وارد می کند. اگر فشاردر ناحیه کمر باشد درد در اندام تحتانی و و دردپا حس می شود و دلیل آن نیز روی ریشه عصبی که به سمت پاها می آید فشار ایجاد می کند.

فشار دیسک کمر موجب تحریک عصب و احساس درد و سوزش در اندام می شود. احساس درد ممکن است همراه با احساس گزگز و بی حسی در پا و درد پا و ساق یا ران باشد.

لزومی ندارد که فتق دیسک کمر همیشه همراه با کمردرد باشد. ممکن است فرد دردی در کمر نداشته باشد ولی درد پا و درد در ناحیه ساق پا یا ساق پا و ران و جود داشته باشد.

در بیماری دیسک کمر گرچه درد پا و درد در ران و ساق پا احساس می شود ولی منشا اولیه درد در ناحیه کمر است. در بسیاری افراد به علت ضعف عضلات ناحیه کمر و شکم، دیسک کمر ضعیف شده و بدنبال آن جابجا می شود و با فشار به اعصاب موجب بروز این دردها می گردد.

 

                                 

 

تشخیص دیسک کمر

یکی از رایج ترین علل کمر درد و همچنین درد پاها فتق دیسک کمر می باشد.بین 60% تا 80% مردم کمر درد را  در دوره ای از زندگیشان تجربه می کنند.درصد بالایی از مردم کمر درد و پا دردی را که بوسیله فتق دیسک کمر بوجود می آید را دارند.اگرچه فتق دیسک کمر بعضی اوقات می تواند خیلی دردناک باشد اما بیشتر مردم احساس خیلی بهتری با درمان  غیر جراحی دیسک کمر بعد از چند هفته یا چند ماه خواهند داشت.

تشخیص دیسک کمر

برای تشخیص  دیسک کمر، پزشک ابتدا سابقه بیماری شما را بررسی کرده و چندین تست فیزیکی از جمله تست های زیر را انجام می دهد:

تست بالا بردن عمودی پا

 شما دراز می کشید و پزشک پایی را که درد دارد بالا می برد.

تست بالا بردن پای مخالف

شما دراز کشیده و پزشک پایی را که درد ندارد بلند می کند.

آزمایش عصبی

اگر تست های بالا با درد پا یا کمر همراه باشد ، این آزمایش انجام می گیرد که نتیجه مثبت آن نشانه وجود دیسک کمر است.آزمایش کامل شامل تست رفلکس، قدرت عضله، توانایی راه رفتن و وجود بی حسی است. همچنین ممکن است پزشک وجود بی حسی در ناحیه مقعد را نیز بررسی کند زیرا که این قسمت هم ممکن است تحت تاثیر فتق دیسک کمر قرار گیرد.
آزمایشات دیگر در تشخیص دیسک کمر

در اغلب موارد تست های فیزیکی ای که در بالا توضیح داده شد برای تشخیص دیسک کمر کافی است. اگر پزشک تردید داشته باشد یا بخواهد عصبی را که تحت فشار است شناسایی کند یا بعد از 4 هفته درمان هیچ بهبودی مشاهده نشود ممکن است از تست های تشخیصی دیسک کمر زیر هم استفاده شود:

تشخیص دیسک کم با اسکن MRI

در این روش از میدان مغناطیسی برای گرفتن عکس از بدن استفاده می شود. با کمک این تست می توان به طور قطعی محل فتق  دیسک کمر را شناسایی کرد و عصب تحت فشار را یافت.

تشخیص دیسک کمر با سی تی اسکن

بوسیله اشعه ایکس ، عکسی از مقطع ستون فقرات و اجزای اطراف آن  برای تشخیص دیسک کمرتهیه می شود.

تشخیص دیسک کمر با میلوگرام

رنگی درون مایع نخاعی تزریق شده و سپس اشعه ایکس به آن تابانده می شود. این آزمایش می تواند نشان دهنده فشار بر روی نخاع یا عصب بر اثر فتق دیسک کمر یا دلایل دیگر باشد.

 

ورزش درمانی

پیلاتس چیست؟

پیلاتس (کنترولوژی) ، عبارت است از ایجاد هماهنگی کامل بین جسم، ذهن و روح.

پیلاتس (Pilates) ، ورزشی است که تمام تمرکز خود را بر روی پیشرفت بدن بر اساس توازن معطوف می کند و این توازن از طریق استحکام ماهیچه ها، انعطاف پذیری و آگاهی لازم به منظور پشتیبانی از حرکات موثر و دلپذیر انجام می شود.

پیلاتس (کنترولوژی) ، عبارت است از ایجاد هماهنگی کامل بین جسم، ذهن و روح.

پیلاتس (Pilates) ، ورزشی است که تمام تمرکز خود را بر روی پیشرفت بدن بر اساس توازن معطوف می کند و این توازن از طریق استحکام ماهیچه ها، انعطاف پذیری و آگاهی لازم به منظور پشتیبانی از حرکات موثر و دلپذیر انجام می شود.

پیلاتس یکی از معروف ترین سیستم های ورزشی در کشور است. به نظر می رسد که همه افراد یا در حال انجام پیلاتس هستند و یا علاقه دارند که برنامه ورزشی پیلاتس را شروع کنند. در حقیقت یکی از بهترین نقاط مثبتی که برای پیلاتس وجود دارد این است که گستره وسیعی از افراد را در بر می گیرد.

مهم ترین فواید این ورزش عبارتند از : قوی تر شدن، بلندتر شدن، لاغر شدن و توانایی بالاتر برای انجام هر کاری به آسانی.

افراد ابتدا با روشی هدفمند، کنترل کامل جسم خود را در دست می گیرند و سپس از راه تکرار کامل حرکات آن به شیوه تدریجی ولی پیشرفت کننده به یک نوع هماهنگی طبیعی دست پیدا می کنند.

کنترولوژی باعث پرورش هماهنگ اجزای بدن می شود، حالت ها و حرکات نادرست بدن را اصلاح می کند، نیروی حیات را به بدن بازمی گرداند و توان ذهنی را افزایش می دهد. انجام این ورزش، پرورش جسمانی را به ایده آل نزدیک می کند.

این ورزش بین مغز و بدن، هارمونی فیزیکی ایجاد کرده و توانایی بدن افراد را در هر سنی بالا می برد.

از آنجا که این ورزش در حالت های ایستاده، نشسته و خوابیده بدون طی مسافت و پرش و جهش انجام می گیرد، آسیب های ناشی از صدمات مفصلی را کاهش می دهد، زیرا حرکات این ورزش با اجرای تنفس عمیق و انقباض های عضلانی انجام می گیرد.

پایه گذار ورزش پیلاتس

پیلاتس روشی از تمرینات ورزشی بود که در سال 1920 توسط ژوزف پیلاتس به وجود آمد.

لازم به ذکر است که این رشته ورزشی از سال 1385 توسط سرکار خانم بهاره عطری وارد ایران شد. ایشان هم اکنون رییس و بنیانگذار انجمن ورزشی پیلاتس است.

قوای بدنی در پیلاتس

زمانی که از طریق پیلاتس ورزش کنید، هسته ماهیچه ها قوی می شود و کارها را به خوبی و آسان تر انجام می دهند. آنها پشت سر هم با ماهیچه های سطحی بالاتنه کار می کنند تا ستون فقرات و حرکت ناشی از آن را هدایت کنند. زمانی که هسته ماهیچه ها را توسعه می دهید، میزان پایداری از کمر به بالا را نیز افزایش می دهید.

لذا پیلاتس برای افرادی که از درد کمر رنج می برند، می تواند مفید باشد. زمانی که ستون فقرات به طور مناسب پایدار باشد، فشار روی کمر از بین می رود و بدن قادر خواهد بود که به طور آزادانه با حرکات موزون، حرکت کند.

 

اصول مهم در پیلاتس

اصول مهم پیلاتس برای رسیدن به نتیجه مطلوب عبارتند از :

مرکز گرایی، کنترل، جریان داشتن، تمرکز و تنفس.

ورزش پیلاتس همیشه تمامی تکیه خود را بر روی کیفیت گذاشته نه کمیت. شما این موضوع را درخواهید یافت که این ورزش بر عکس ورزش های دیگر، دارای تکرار بیش از حد هر حرکت ورزشی نیست. انجام هر کدام از حرکات به طور کامل و با دقت در این ورزش باعث می شود که نتیجه دلخواهتان را در مدت زمان کوتاه تری به دست آورید.

پیلاتس یک روش منحصر به فرد ورزشی است و تا زمانی که  اصول اولیه آن رعایت شود، متمایز از دیگر ورزش ها خواهد بود.

کسانی در ورزش کردن موفق می شوند که بتوانند هسته ماهیچه هاشان را به کار بیندازند و در پیلاتس این کار صورت می گیرد.

 

فواید تمرینات پیلاتس

* تقویت سیستم ایمنی بدن

* بالا بردن قوای بدن و آزاد سازی افکار منفی از ذهن و فکر

* کاهش دهنده دردهای مهره ای و کمر

* ایجاد کشیدگی در ظاهر اندام

* به وجود آورنده شکم صاف و کمر باریک

* انعطاف پذیری و ایجاد تعادل

* افزایش تحرک مفاصل

* حجیم کردن فضای ریه و افزایش قابلیت تنفس

* تقویت سیستم قلبی- عروقی

* افزایش دامنه حرکات مفاصل و عضلات

* از بین بردن درصد جراحت و آسیب پذیری

* داشتن خواب بهتر

* کاهش استرس و عصبانیت و خستگی

 

پیلاتس برای چه کسانی مفید است؟

- برای تمام خانم ها و آقایانی که به تناسب اندام و وضعیت عمومی جسمانی خود علاقه دارند.

- ورزشکاران، به خصوص افرادی که به علت داشتن حرکات یک جانبه صدمه دیده اند.

- افرادی که دارای دردهای پشت مداوم هستند.

- افرادی که پس از یک دوره نقاهت می خواهند، دوباره زندگی پرنشاطی داشته باشند.

- سالخوردگانی که می خواهند زندگی فعالی داشته باشند.

- افرادی که می خواهند از پوکی استخوان جلوگیری کنند.

- افرادی که دچار بیماری های روحی- روانی و خستگی های ناشی از آن هستند.

- افراد چاق و اصولا افرادی که با وزن خود مشکل دارند

 

                                 

.

 

بادکش درمانی فیزیوتراپی 5(دکتر مجید داستانی)

اتوی بادکش

اتوی بادکش به نام غلتاندن بادکش نیز شناخته می شود و زیر شاخه بادکش گذاری سریع است. هنگامی که پس از چندین بار بادکش گذاری به روش سریع بادکش داغ شد، بادکش را سروته کنید و ناحیه را با آن ماساژ دهید. مراقب دمای بادکش باشید. اگر زیاد داغ باشد، ممکن است باعث سوختگی شود و دمای کم نیز تأثیری ندارد.

بادکش گذاری طولانی

روش بادکش گذاری طولانی، روش نشاندن بادکش نیز نام دارد. در این روش، بادکش پس از قرار گرفتن روی پوست برای مدتی باقی می ماند. این روش معموا ترین روش بالینی است. از تین روش در اصل در شرایطی مثل سرمای آسیب رسان، آسیب های اندام های داخلی، بیماری های مزمن و اختلال در قسمت های موضعی عمیق تر استفاده می شود. از این روش می توان پس از روش بادکش گذ اری متحرک استفاده کرد.

بادکش متحرک

به این روش، بادکش لغزان، یا لیز خوردن بادکش نیز می گویند که معمولا" برای نواحی وسیع یا بافت ماهیچه ای حجیم و صاف و یا در امتداد کانال انرژی به کار می رود. در روش بادکش متحرک معمولا" از بادکش های شیشه ای استفاده می شود. مراقب باشید لبه دهانه بادکش زبر نباشد. روش: ابتدا مقدار مناسبی از روغن جهت تسهیل حرکت بادکش روی پوست بریزید. پس از روش بادکش گذاری با آتش، بادکش را روی ناحیه قرار دهید. سپس بادکش را در امتداد کانال های انرژی بدن و یا نواحی عدم تعادل موضعی بکشید. توجه: از ایجاد خلأ بسیار شدید بپرهیزید. برای حرکت دادن بادکش از نیروی یکسان استفاده کنید تا بادکش نیفتد.

بادکش گذاری متحرک در مناطق مختلف بدن باید به گونه ای متفاوت انجام گیرد. برای مثال، در بادکش گذاری روی کمر و قسمت تحتانی آن باید از نیروی عمودی بالا به پایین استفاده کرد و برای سینه و ناحیه فوقانی معده باید از حرکت موازی چپ به راست استفاده شود. در قسمت شکم و شانه ها باید از حرکت دورانی بادکش و برای دست ها و پاها از حرکت عقب و جلو در امتداد محور طولی آن ها استفاده کرد.

سه روش بادکش گذاری متجرک وجود دارد:

1-    مکش خفیف با کشیدن سریع که 3 تا 4 میلیمتر از پوست درون بادکش قرار می گیرد و بادکش با سرعت 60 سانتیمتر بر ثانبه کشیده می شود تا زمانی که رنگ پوست قرمز شود. برای تکمیل پروسه درمانی، این روش را روزانه یک بار به مدت 3 تا 5 دقیقه، طی 10 روز انجم دهید.

2-    مکش قوی و کشیدن سریع که 7 تا 8 میلیمتر از پوست وارد بادکش شده، بادکش را با سرعت 30 سانتیمتر بر ثانیه می کشیم تا رنگ پوست ارغوانی شود. این کار را روزانه 3 تا 5 دقیقه و به مدت 10 روز انجام دهید.

3-    مکش قوی و کشیدن آرام: با مکشی که باعث ورود 8 میلیمتر از پوست به داخل بادکش می شود، بادکش را با سرعت 2 تا 3 سانتیمتر بر ثانیه بکشید تا رنگ پوست ارغوانی شود. این کار را هر روز 3 تا 5 دقیقه در یک دوره 10 روزه انجام دهید. این روش باعث بیشترین تحریک عضلات می شود و برطرف کننده سرما، رطوبت، مواد سمی اندام های داخلی و کانال های انرژی می شود.

بادکش گذاری دوار

بادکش گذاری دوار همانند بادکش گذاری لغزان است؛ هر چند این روش به نیروی بیشتر و تحریک قوی تری نیاز دارد. روش: پس از بادکش گذاری به وسیله آتش، بادکش را با دست بگیرید و آن را با حرکت دورانی به سمت چپ و راست بچرخانید. توجه: این کار را به آرامی و با حرکت دورانی ثابت و یکسان با زاویه مناسب انجام دهید. زاویه خیلی زیاد ممکن است برای بیمار قابل تحمل نباشد و زاویه کم نیز نتیجه خوبی در بر ندارد. این روش را می توان همراه با بادکش گذاری متحرک انجام داد. استفاده از مقداری روغن جهت تسهیل حرکت می تواند درد را در این روش کاهش دهد.

بادکش گذاری همراه با طب سوزنی

بادکش گذاری همراه با طب سوزنی: روش ترکیبی متکی به سوزن و تثبیت اثرات درمانی توسط بادکش است.

توجه: از سوزن هایی با دسته بلند استفاده نشود، زیرا باعث برخورد آن با سطح داخلی بادکش و فرو رفتن زیاد از حد آن می شود. هرگز از این روش در پشت و سینه استفاده نکنید. در این روش، شخص باید مراقب باشد که سوزن گیر نکند و یا نشکند.

                                 

بادکش درمانی فیزیوتراپی 4 (دکتر مجید داستانی)

ابزار معمول بادکش درمانی و ویژ گی های آنها

بادکش های ساخته شده از شاخ حیوانات

این بادکش ها از شاخ حیواناتی چون گاوهای نر و بز ساخته می شوند و همچنان در بین اقلیت های قومی در نقاط دوردست چین مورد استفاده قرار می گیرند.

بادکش های ساخته شده از بامبو

این بادکش ها از چوب بامبوهای قدیمی و خیلی سخت ساخته می شوند. مزایای بادکش های از جنس بامبو عبارتند از: ساخت آسان، حمل و نقل آسان، کمترین هزینه و مقاومت بالا. معایب بادکش از جنس بامبو: خشک شدن چوب که باعث نفوذ هوا می شود و شفاف نبودن آن که مانعی برای مشاهده تغییرات به وجود آمده در پوست است.

بادکش های سفالی

این بادکش ها از گل ساخته می شوند و بیشتر به علت نرمی و ضخامت مناسب، برای بادکش گذاری با شعله آتش استفاده می شوند.

بادکش های شیشه ای

این بادکش ها از جنس شیشه مقاوم در برابر حرارت ساخته می شوند. بادکش های شیشه ای از نظر حجم و قطر بادکش به پنج دسته تقسیم می شوند. از این نوع بادکش بیشتر برای بادکش گذاری متحرک و نیز بادکش گذاری پس از طب سوزنی استفاده می شود. مزایای بادکش های شیشه ای: ظاهر بهتر، شفافیت برای مشاهده تغییرات پوست. معایب: انتقال سریع حرارت که باعث سوختن پوست یا شکستن شیشه می شود.

بادکش های لاستیکی

این بادکش ها از لاستیک هایی با انعطاف پذیری بالا ساخته می شوند و در اندازه های مختلف از بسیار کوچک برای نقاطی از گوش و بسیار بزرگ برای تمامی بدن وجود دارند. بادکش های لاستیکی بیشتر در روش ایجاد خلأ هوایی توسط بادکش (تخلییه هوا) به کار می روند.

مزایای بادکش های لاستیکی: به آسانی ضدعفونی می شوند، مقاومت بالایی دارند، می توانند در نقاطی مانند گوش، بینی، چشم ها، پوست سر، مچ ها و قوزک پا استفاده شوند. معایب: قیمت بالا و شفاف نبودن آن ها که امکان مشاهده پوست را از بین می برد.

بادکش های پلاستیکی

این بادکش ها از پلاستیک مقاوم در برابر حرارت ساخته می شوند و با بادکش های شیشه ای ویژگی های مشترک دارند. مزایا: احتمال شکستن کمتر، قابلیت جابه جایی آسان. معایب: عدم قابلیت مشاهده پوست و تغییر شکل آسان.

بادکش های طلقی مکنده (پمپی)

این بادکش ها از شیشه های آلی و یا پلاستیک های شفاف ساخته می شوند. مزایا: نیازی به روشن کردن آتش ندارند، خطر سوزاندن وجود ندارد؛ بی خطر و قابل اطمینان هستند، قدرت مکش آن ها قابل کنترل است، درد کمتری ایجاد می کنند و شفافیت آن ها امکان مشاهده پوست را می دهد. بادکش های پمپی، جهشی در پیشرفت بادکش ها هستند که مسیر تازه ای در استفاده از بادکش درمانی برای خانواده و خود درمانی به روی ما گشوده اند. (از این نوع بادکش در حجامت مرسوم در کشورمان نیز استفاده می شود و بهترین نوع بادکش برای استفاده در منزل است.)

بادکش های فلزی

این نوع بادکش ها از فلزهایی، چون مس، آلومینیوم و فولاد ضد زنگ ساخته می شوند و خصوصیات مشترکی با بادکش های سفالی و شیشه ای دارند. مزایای بادکش های فلزی: مقاومت بالا و سهولت در ضدعفونی کردن. معایب: قیمت بالا، انتقال سریع حرارت کهباعث سوختگی می شود و عدم توانایی در مشاهده تغییرات پوست.

علی رغم وجود انواع گوناگونی از بادکش ها، بیشترین استفاده در روش های بالینی را بادکش های شیشه ای و بادکش های پمپی دارند. به علاوه، در مواقع ضروری می توان از بادکش های جایگزین که لبه تیز ندارند، ضد حرارت هستند و قابلیت ایجاد مکش دارند، استفاده کرد. برای مثال: فنجان چای، جام ها، شیشه های خالی دارو و ظروف غذا و کاسه.

 

روش های معمول بادکش گذاری و ویژگی های آن ها

بادکش گذاری به وسیله آتش

بادکش گذاری با آتش، روشی است که طی آن به وسیله آتش، درون بادکش خلأ ایجاد می کنند و آن را روی بدن می گذارند. این روش، معمول ترین روش بالینی است. می توان این روش را توسط یک یا چندین بادکش به طور همزمان اجرا کرد که از آن ها با عنوان تک بادکش و چند بادکش یاد می شود. انتخاب تک بادکش یا چند بادکش به وسعت ناحیه درگیر در مشکل بستگی دارد. برای نقطه کوچک با یک نقطه حساس از روش تک بتدکش و برای نواحی وسیع تر بدن با چندین نقطه حساس، از روش چند بادکش می توان استفاده کرد. تعداد بادکش ها به فرم آناتومی آن قسمت از بدن بستگی دارد.

روش های گوناگونی از بادکش گذاری با آتش برای نقاط و قسمت های مختلف بدن به کار گرفته می شود. عموما" سه روش مختلف بادکش گذاری با آتش وجود دارد که عبارتند از: روش حرکت سریع آتش، روش انداختن آتش و روش پنبه سوزان. می توان از روش حرکت سریع آتش در همه قسمت ها و حالت یا پوسچرهای مختلف بدن در بادکش گذاری استفاده کرد. دو روش دیگر معمولا" برای موقعیت لترال (خوابیده به پهلو) به همراه بادکش گذاری متقاطع استفاده می شوند.

روش حرکت سریع آتش

یک پارچه لوله شده پنبه ای را با یک انبرک بگیرید و آن را در الکل (96 درصد) فرو ببرید. سپس آن را آتش بزنید و درون بادکش بچرخانید و فورا" خارج کنید. سپس بادکش را به سرعت بر روی نقطه مورد نظر قرار دهید.

توجه: برای جلوگیری از سوختگی، از الکل زیاد و نگه داشتن طولانی مدت پارچه پنبه ای روی بادکش خودداری کنید.

روش آتش انداختن

یک قطعه کاغذ و یا پارچه کتانی آغشته به الکل را آتش بزنید و درون بادکش بیندازید و پیش از آنکه کاغذ یا پارچه کاملا" آتش بگیرد، بادکش را بر روی پوست قرار دهید. بخشی از کاغذ را که در حال سوختن است، به طرف پایین قرار دهید تا از سوختن شخص جلوگیری شود. از این روش در قسمت های طرفین (پهلوها) شخص یا بیمار استفاده می شود.

روش پارچه ی پنبه ای سوزان

یک تکه پارچه پنبه ای به قطر تقریبی یک سانتی متر بردارید و پس از خیس کردن آن در الکل، آن را در وسط یا در ته بادکش بچسبانید. پارچه را آتش بزنید و بادکش را روی محور مورد نظر قرار دهید. این روش نیز در موقعیت های طرفین و جانبی مثل پهلو استفاده می شود. توجه داشته باشید برای جلوگیری از سوختگی از مقدار کمی الکل استفاده کنید.

بادکش گذاری سریع

بادکش گذاری سریع روشی معمول است که در معالجات بالینی استفاده می شود و اغلب برای قسمت های غیر نرم و غیر حساس استفاده می شود.

روش: ابتدا یک قطعه پارچه پنبه ای آغشته به الکل را با انبر یا انبرک بند آورنده خون بگیرید، آن را آتش بزنید و درون بادکش قرار دهید. سپس فورا" آن را خارج کنید و بادکش را روی محل مورد نظر قرار دهید و به سرعت بردارید و این عمل را دوباره تکرار کنید تا پوست قرمز شود. دقت کنید که دهانه بادکش همیشه باید رو به پایین باشد. گوله پنبه باید به سرعت هر چه تمام تر در انتهای بادکش قرار گیرد تا از داغ شدن و سوزاندن جلوگیری شود. اگر بادکش بیش از حد داغ شد از بادکش دیگری استفاده کنید.

                                 

بادکش درمانی 3 (دکتر مجید داستانی)

 

تعریف

بادکش درمانی به عنوان یکی از درمان های خارجی،بخش مهمی از طب سنتی چینی به شمار می رود. این نوع درمان، روش درمانی فیزیکی برای درمان بیماری ها از راه ایجاد فشار منفی توسط فنجان ها و یا ظروف شیشه ای خاص در نقاط مختلف بدن است که موجب پرخونی یا ایجاد تعادل موضعی می گردد.

 

مکانیسم بادکش درمانی

تحریک گرمایی و مکانیکی

بادکش ها می توانند نوعی تحریک گرمایی و عملکردی در پوست ایجاد کنند.

 

تنظیم یین – یانگ، تأمین چی (انرژی) ضد بیماریو نیز از بین بردن عامل بیماری زا

بادکش درمانی از طریق ترکیب نقاط مریدین و نیز از طریق استفاده همزمان از روش های درمانی دیگر باعث تعادل بین یین و یانگ می شود. برای مثال، قرار دادن بادکش بر نقطه «GV4» باعث گرم شدن یانگ و از بین رفتن سرما می شود. همچنین، قرار دادن بادکش بر نقطه «GV14» می تواند گرمای یانگ را از بین ببرد.

همچنین، بادکش ها در فرآیندی مشابه، تأمین کننده چی (انرژی) ضد بیماری و نیز از بین برنده عوامل بیماری زا هستند. برای مثال، بادکش گذاری پس از حجامت در نقاطی حساس و دردناک (نقاط آشی) سبب کاهش درد ناشی از عارضه گرفتگی می شود که در اثر قرار گرفتن در معرض باد و رطوبت و سرما به وجود می آید.

 

پاکسازی مریدین (کانال انرژی) و جریان چی (انرژی) و خون در بدن

اختلال در عملکرد کانال انرژی و جریان چی (qi) و همچنین خون، سبب بروز عوامل بیماری زای متعدد می شود. بادکش درمانی، علاوه بر پاکسازی کانال انرژی سبب جریان یافتن انرژی و خون از طریق ایجاد فشار منفی در آن دسته از نقاط و نواحی بدن می شود که انرژی و خون در آنجا راکد مانده است. همچنین، باعث تقویت عملکرد اندام های داخلی و در نتیجه، ترمیم و بازسازی عملکرد معمولی انرژی و خون می شود. روش های مورد استفاده متداول مانند بادکش گذاری روی کانال های انرژی، بادکش گذاری متحرک و بادکش گذاری پس از حجامت، عملکرد بسیار مؤثرتری در این فرآیند دارند.

 

ایجاد تنظیم دوجانبه و درمان آسیب های چندگانه

بادکش گذاری می تواند سبب ایجاد تنظیم دوجانبه شود و با استفاده از نقاط مشابه و نیز روش انجام یکسان، آسیب های چندگانه را نیز درمان کند. برای مثال، بادکش گذاری پس از حجامت در نقطه «GV14» برای درمان سرماخوردگی ناشی از باد- سرما و یا گرمازدگی ناشی از باد- گرما و نیز تب ناشی از آسیب های داخلی به کار می رود.

همزمان، می توان از آن برای مشکلات داخلی، مانند فشار خون بالا،سردرد و نیز بیماری های پوستی مانند خارش غیر قابل کنترل و جوش نیز استفاده کرد.

 

عملکردها و ویژگی های بادکش درمانی

عملکردها

تنظیم تعادل در همه قسمت های بدن

بادکش گذاری می تواند جریان های ظزیف بین بافت های بدن و مویرگ ها را تنظیم کند، سبب بالا رفتن میزان مبادلات بین خون و بافت ها شود و نیز انقباض و انبساط مویرگ ها را تعدیل کند. همچنین، سبب بالا رفتن جریان خون در نقاط خاصی از بدن می شود. به علاوه، بادکش گذاری سوخت و ساز بدن را تنظیم می کند، غذارسانی به بافت ها را بهبود می بخشد، جریان لنف را تنظیم می کند و قدرت بیگانه خواری (میکروب ها) توسط گلبول های سفید را افزایش می دهد؛ بنابراین، شرایط بروز امراض را از بین می برد و عملکرد بدن را به حالت عادی باز می گرداند.

 

تأمین نیروی چی (انرژی) ضد بیماری و از بین بردن عوامل بیماری زا

بادکش گذاری می تواند عوامل بیماری زا، از جمله باد، سرما و رطوبت را در بدن از میان ببرد. همچنین، بادکش قادر است چی ضد بیماری (چی دفاعی) بدن را تأمین کند.

عمل بادکش گذاری پس از حجامت، برای درمان کرختی و درد ناشی از باد، سرما و رطوبت در دست ها و پاها بسیار مؤثر است. مطالعات بالینی اثبات کرده است که بادکش گذاری پس از حجامت سبب از بین رفتن رکورد در جریان انرژی، متلاشی کردن توده های زیرپوستی و بهبود سرماحوردگی ناشی از باد می شود.

 

پاکسازی کانال های انرژی

بادکش گذاری می تواند از راه اعمال فشار منفی  باعث جریان یافتن خون و نیروی انرژی کانال های انرژی بدن گردد و نیز عملکرد اندام های داخلی را تقویت کند. بادکش گذاری ثابت و متحرک بر روی کانال های انرژی و نیز، بادکش گذاری پس از حجامت، همگی باعث پاکسازی کانال های انرژی می شوند.

از آنجایی که بادکش گذاری می تواند باد- سرما و رطوبت را از بین ببرد و خون و نیروی انرژی را به جریان بیندازد، باعث روان شدن حرکت مفاصل می شود و درد مفاصل را فرو می نشاند. همچنین، این روش در درمان سردرد، سرگیجه، درد قسمت تحتانی کمر و درد در دست و پا مؤثر است.

 

از بین بردن مواد سمی و خارج کردن عفونت

از طریق ایجاد فشار منفی بسیار قوی به وسیله بادکش ها می توان بیماری های خارجی، نظیر دمل های بزرگ، دردهای خارجی، زخم ها، رکورد موضعی خون و مسمومیت های ناشی از مواد سمی را درمان کرد. ترکیب طب سوزنی و بادکش گذاری می تواند پیش از ترشح چرک، سبب خروج مواد سمی گردد و خون و انرژی را به جریان اندازد و بادکش گذاری پس از ترشح چرک، می نواند سبب خروج عفونت و فرونشاندن درد و نیز تسریع فرایند بهبود گردد.

 

ویژگی ها

موارد کاربرد گسترده (اندیکاسیون ها)

از بادکش گذاری می توان در همه بیماری هایی که به وسیله طب سوزنی، ماساژ درمانی و طب گیاهی سنتی قابل درمان هستند، استفاده کرد؛ به ویژه جهت درمان درد، آسیب بافت نرم، التهاب و تورم حاد یا مزمن، درد ناشی از باد- سرما، رطوبت و اختلال در عملکرد اندام های داخلی.

سریع و مؤثر

بعضی از بیماری ها حتی با یک مرتبه بادکش گذاری تسکین می یابند و یا کاملا" درمان می شوند. برای مثال، بادکش گذاری پس از حجامت ناحیه کمر و یا قسمت تحتانی آن باعث برطرف شدن فوری درد در این نواحی می شود. همچنین، تب ناشی از سرماخوردگی، به وسیله بادکش گذاری در امتداد کانال انرژی مثانه در قسمت کمر، به سرعت از بین می رود.

سهولت در آموزش و یادگیری

بادکش گذاری در خانه، برای جلوگیری از بروز و درمان بیماری های شایع به آسانی قابل انجام است.

کمترین هزینه

بادکش درمانی در کاهش هزینه درمانی بسیار مؤثر است و اتکا به دارو را کاهش می دهد. می توان به راحتی و حتی در سفرهای طولانی آن را حمل کرد. اگر موقعیت ایجاب کند، می توان بطری های معمولی را جایگزین بادکش کرد.

کمترین واکنش های زیانبار

بادکش درمانی استاندارد، به هیچ وجه مواد سمی ایجاد نمی کند و عوارض جانبی در بر ندارد. از بادکش درمانی می توان برای درمان و پیشگیری از انواع بیماری ها استفاده کرد

                                 

بادکش درمانی فیزیوتراپی 1 (نویسنده دکتر مجید داستانی)

 

 

 

سلامتی و مکاتب مختلف پزشکی

بشر از آغاز آفرینش، دغدغه ای به نام «سلامتی» و در مقابل، «درد و بیماری» داشته است. همه اقوام و تمدن ها با توجه به امکانات طبیعی اطراف خود و میزان هوش و نبوغ  و حتی (طبق نظر بعضی از دانشمندان) با استفاده از راهنمایی های پیام آوران الهی روش های گوناگونی را برای حفظ سلامتی و تسکین آلام و شفای امراض گوناگون برگزیدند. با گذشت زمان، این تجربیات به صورت مدون و قابل انتقال درآمد و مکتوب گردید. «طب سوزنی، ماساژ درمانی، هومیوپاتی، طب گیاهی، رفلکسولوژی، طب شیمیایی، روان درمانی، آیورودا، حجامت، تنقیه و روش ها و مکاتب مختلف طبی دیگر» همه و همه از تلاش بشریت برای حفظ سلامتی و بازگرداندن آسایش به بیماران خبر می دهند. این مکاتب هر کدام با یک دیدگاه ویژه و با تئوری های خاص خود عمل می کنند. علیرغم وحدت موضوع مورد بررسی در تمامی این مکاتب که همان «سلامتی و تندرستی انسان» است، هر کدام با نگاه ویژه خود به بشر و سلامتی او می نگرند. طب سوزتی معتقد است جریان انرژی در مدارهای خاصی در کل بدن انتشار می یابد و اختلال در این جریان انرژی، موجب اشکال در عملکرد اعضا و نهایتا" بروز بیماری می شود. بر اساس این مکتب، سوزن زدن به نقاط خاص، جریان انرژی را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند سلامتی را به فرد بازگرداند و یا درد را کنترل نماید. همچنین، طب سنتی چین به وجود دو نیروی فرضی «یین» و «یانگ» معتقد است، که با یکدیگر در تعادل اند و تعادل و سلامتی اعضا را موجب می شوند و بر هم خوردن این تعادل، موجب بروز بیماری می شود. در «آیورودا»، عدم تعادل در «دوشاها» (شامل واتا، پیتا، و کافا) موجب ناهماهنگی ذهن و بدن و بروز بیماری می شود.

مکتب «هومیوپاتی» به «مشابه درمانی» معتقد است. دارویی مانند دیگوکسین که با دوزهای بالا موجب عوارض جانبی، مانند بی اشتهایی، اختلالات بینایی و یا آریتمی می شود، می تواند با غلظت های بسیار پایین در درمان بی اشتهایی، اختلالات بینایی و آریتمی به کار گرفته شود. در طب جدید در بیشتر موارد به اصل درمان با مخالف، عمل می شود. برای مثال، گلو درد یا فارنژیت ایجاد شده با استرپتوکوک بتاهمولیتیک را با داروی از بین برنده این عامل مهاجم درمان می کنند، یا در درمان سرطان به طور معمول، داروهای از بین برنده سلول های مهاجم استفاده می شود و یا در مواردی که التهاب بروز کرده است از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی یا استروئیدی استفاده می شود.

در روش هایی مانند «دعا درمانی، هیپنوتیزم و مراقبه یا مدیتیشن» به ابعاد دیگر انسان، مانند روان و نفس و حالات روحی – روانی مختلف، توجه می شود و معتقدند ایجاد تغییرات در این حالات، موجب تغییردر روند بیماری می شود. یکی از مسائل شیرین و در عین حال پیچیده در دنیای درمان، اثر دارونما است که معمولا" در تحقیقات بالینی به منظور حذف تأثیرات روحی – روانی دارو استفاده می شود. چگونه کپسولی که در آن نشاسته یا ماده ای بی اثر (دارونما) وجود دارد، می تواند روی بیماری های پیچیده ای مانند آرتروز یا ام.اس. به صورت قابل توجهی اثر بگذارد و چگونه برخورد صحیح یک استاد پزشکی می تواند نشاط و شادابی را برای مدتی برای بیمار دچار آرتروز به ارمغان بیاورد؟ این ها سؤال هایی هستند که به صورت جدی ذهن محققان بالینی را متوجه خود کرده و تعدادی از آنان را به استفاده از این پدیده ساده در درمان بیماری ها ترغیب نموده است.

هدف مکاتب و روش های مختلف پزشکی (با دیدگاه ها و تئوری های گوناگون)، حفظ سلامتی جامعه و درمان دردمندان است. «روش مؤثر و با عارضه جانبی و هزینه کمتر و همخوان با فرهنگ ملی و استقلال کشور»، روش برتر محسوب می شود. امروزه اندیشمندان بزرگ جهان پزشکی به این نتیجه رسیده اند که هیچ روش مطلقی برای درمان تمامی بیماری ها وجود ندارد و لازم است رهروان تمامی مکاتب پزشکی، به دور از تعصب، دست به دست هم بدهند، از اختلافات دست بردارند، آگاهی خود را از مکاتب دیگر بالا ببرند. با توجه به معیارهای بیان شده، توسعه سلامتی و درمان را وجهه همت خود قرار دهند.

از دیدگاه عقلانی، معیار صحت و علمی بودن یک روش در حیطه علوم تجربی و پزشکی به عنوان یکی از شاخه های اصلی علوم تجربی، پراگماتیسم یا عمل گرایی است؛ یعنی اگر در حیطه عمل، یک روش از کارایی برخوردار بوده و عوارض و هزینه آن کم باشد، این روش قابل احترام است؛ حتی اگر مکانیسم عملکرد آن، از دیدگاه مکاتب دیگر مشخص نباشد. بسیاری از اندیشمندان مکاتب پزشکی معتقدند بشر به زودی از واژگان «آلوپاتی، طب جایگزین و طب مکمل» و مرزبندی بین این مکاتب گذر خواهد کرد و واژه جدیدی به نام «طب فراگیر» چتر گسترده خود را برای خدمت رسانی هر چه بیشتر با کارآیی بیشتر و عوارض و هزینه کمتر بر سرتمامی مکاتب پزشکی خواهد گسترد.

به طور کلی، بادکش درمانی (کاپینگ) در اکثر تمدن ها استفاده می شده است و به یقین می توان گفت که حجامت و بادکش درمانی در خاورمیانه قدمتی هزاران ساله دارد.

در مصر باستان در یکی از کتب پزشکی مرجع که 1550 سال قبل از میلاد مسیح روی پاپیروس نگاشته شده، از بادکش درمانی نام برده شده است. بادکش گذاشتن یا به قول عامه، لیوان انداختن امروزه در بین اهل فن به حجامت گرم و خشک شهرت یافته و از روش های مهم درمانی در طب سنتی و طب سوزنی (چینی) است که دارای سابقه چند هزار ساله است. از گذشته های دور اطباء و حکمای مشرق زمین به خواص درمانی بادکش گذاری پی برده و در درمان بسیاری از بیماری ها و دردها از آن بهره می گرفته اند. در طب سنتی چین، بادکش درمانی و طب سوزنی با یکدیگر تلفیق شده است و در بسیاری از موارد اطبای چینی برای افزایش تأثیر طب سوزنی، آن را همراه با بادکش به کار می برند.

در طب سنتی ایران زمین نیز درمان با بادکش سابقه ای طولانی دارد و توسط اطبای بزرگی چون ابوعلی سینا، رازی، جرجانی و... به کرات برای درمان بیماری ها و دردهای مختلف تجویز شده است و امروزه نیز با نام های «لیوان انداختن» یا کوزه گذاشتن در اقصی نقاط کشور رواج دارد. در طب کلاسیک و جدید نیز مطالعات فراوانی روی تأثیرات بادکش در درمان بیماری ها و مکانیسم این تأثیرات انجام شده است. در این میان، می توان به مطالعات فراوان دکتر یوهان ابلر (پزشک آلمانی) و پروفسور وُن نیسر اشاره کرد. کتاب های فراوانی نیز در این زمینه در سراسر جهان به چاپ رسیده است که برای نمونه، می توان به کاپینگ تراپی نوشته پروفسور کِی چیرالی از انگلستان و کتاب های متعدد در مورد بادکش درمانی یا خلأ درمانی اشاره کرد.

در شبکه های علمی اینترنت نیز مقالات متعدد، بیش از 360 هزار مورد در این زمینه موجود است که با واژه های کلیدی Cupping، Dry Cupping میتوان آن ها را ملاحظه نمود. ساخت دستگاه های Cupping therapy که در ایران به دستگاه (دردکُش) معروف است، استفاده از این شیوه درمانی را برای عموم مردم آسان نموده است.

 

 

ادامه دارد....

 

 

بازنشر صرفا با اجازه و ذکر منبع مجاز است

نویسنده:دکتر مجید داستانی

 

                                 

 

 

 

مچ بند و زانوبند

مچ‌بند و زانوبند گاهی مضرند

مچ‌بند، زانوبند و کمربندهای طبی از جمله وسایل ارتوپدی هستند که امروزه انواع و اقسام آنها در داروخانه‌ها به چشم می‌خورد و به ‌راحتی در دسترس‌اند.

این وسایل در اندازه‌ها و جنس‌های متفاوت به منظور تسکین و درمان درد مچ دست و ناراحتی‌های عضلانی و استخوانی به کار می روند.

خیلی‌ها بدون مشورت با پزشک و بلافاصله پس از آن که دچار ناراحتی‌های مفصلی یا مشکلات عضلانی اسکلتی می‌شوند، به سراغ این مچ‌بند طبی ، زانو بند طبی یا کمربندهای طبی می‌روند، غافل از اینکه استفاده ی خودسرانه از این وسایل نه تنها ممکن است مشکل را برطرف نکند، بلکه گاهی موجب بروز صدمات بیشتر می‌شود.

 

 

کی باید سراغ این مچ‌بندها و زانوبندهای طبی رفت؟

مچ‌بند و زانوبند وکمربندهای طبی کاربردهای زیادی دارند، اما در برخی بیماری‌های مرتبط با مفصل مخصوصا برای مچ دست و زانو کاربرد بیشتری دارند. یکی از مهم‌ترین و شایع‌ترین این مشکلات "سندرم تونل کارپال" است. معمولاً مردم، این بیماری را به عنوان «مچ درد» می‌شناسند که درد آن به انگشت‌های دست ختم شده و حرکات دست را تا حدودی مشکل می‌کند و ناتوانی به وجود می‌آورد.

این عارضه در میان کسانی که ساعات زیادی با کامپیوتر کار می‌کنند، مانند صندوق‌دارها، ماشین‌نویس‌ها، کارگران کارخانه‌های ماشین‌سازی و افرادی که به کارهای مکانیکی اشتغال دارند، بسیار رایج است.

در این بیماری، اعصابی که از مچ به انگشتان دست می‌رسند، دچار التهاب می‌شوند. اگر مشکل چندان عمیق نباشد، می‌توان از مچ بند طبی برای بی‌حرکتی و تسکین درد استفاده کرد.

آنچه بسیار مهم است و باید به آن توجه کرد، این است که این وسایل ارتوپدی فقط برای رفع بیماری‌های سبک و ضایعات کوچک مچ و زانو هستند و ضایعات شدید عضلانی- استخوانی و مرتبط با رباط‌ها و لیگامان‌هایی که کاملا پاره شده‌اند را درمان نمی کنند. همچنین هنگامی ‌که قرار است زانو یا مچ بعد از عمل جراحی، در یک وضعیت خاص نگهداری شود، برای حفظ حالت و وضعیت عمل می‌توان از این وسایل استفاده کرد.

پس به‌طور کلی می‌توان گفت از این وسایل باید در درمان، آرامش و بی‌حرکتی مفصل و بعد از عمل برای حفظ موفقیت عمل استفاده کرد.

در مورد آسیب‌های زانو چطور؟

در آسیب زانو نیز اول از همه التهاب به وجود می آید که این التهاب به درد، تورم و کاهش توانایی حرکت مفصل زانو منجر خواهد شد. کاهش این التهاب می‌تواند به تسریع بهبودی و کاهش درد منجر شود. لذا می‌توان با استراحت دادن به زانو، التهاب را کاهش داد و از آسیب بیشتر زانو جلوگیری کرد.

زانوبند با اعمال فشار موضعی به زانو سبب کاهش تورم و تسریع بهبودی می‌شود.

در برخی از آسیب‌های زانو، بستن زانوبند می‌تواند به قرارگیری صحیح کشکک سرجای خود و حفظ حرکات مناسب مفصل زانو کمک کند.

در برخی از آسیب‌های زانو نیز که شدید نبوده و تنها کشیدکی لیگامان‌ها و رباط‌های صلیبی زانو وجود دارد، می‌توان برای بی‌حرکت نگه‌داشتن و تسکین درد از زانوبند استفاده کرد.

مچ‌بندها چطور سبب کاهش درد می‌شوند؟

نوارهای قابل تنظیم مچ‌بند ضمن گرم نگه‌داشتن مچ دست، قدرت نگه‌دارندگی آن را افزایش می‌دهد. مچ‌بند سالم با ترمیم بافت و ایجاد فشار قابل تنظیم موجب افزایش گردش خون شده و به کاهش ورم کمک می‌کند. مچ‌بند سالم به هنگام مچ‌درد و یا به منظور ثابت نگه داشتن مچ در سندرم تونل کارپال، قبل و یا بعد از عمل جراحی، دررفتگی مچ و هنگام کشیدگی زردپی استفاده می‌شود.

وزن سبک، حفظ گرما، قابلیت شستشوی مجدد از دیگر مزایای مچ‌بند سالم است.

آیا بعد از هر دردی در مچ یا زانو می ‌توان از این وسایل استفاده کرد؟

نه، استفاده از این وسایل باید حتما تحت نظر پزشک متخصص باشد. هیچ‌گاه نباید با توصیه اطرافیان از این وسایل استفاده شود، زیرا ممکن است نه تنها مفید نباشند، بلکه سبب وارد شدن صدمات بیشتری شوند. نباید هرکسی که دچار مچ‌درد، زانودرد یا کمردرد شد، خودسرانه از این وسایل استفاده کند.

چه نکاتی را باید قبل از انتخاب این وسایل مدنظر داشت؟

هنگام انتخاب این وسایل، باید اندازه مناسب و نوع و جنس آن مشخص باشد. در صورت بستن خودسرانه مچ‌بند، زانوبند یا کمربند طبی ممکن است این وسیله از جای خود حرکت کند و نه تنها در بهبودی درد تاثیری نداشته باشد، بلکه ممکن است عضله یا اعصاب یا لیگامان آسیب‌دیده را ضعیف‌تر کرده و درد شدت پیدا کند. پس استفاده از این وسایل تنها در هنگام ضایعات کوچک و سطحی است و هنگام شکستگی و پارگی هرگز نباید استفاده شوند.

اگر جنس این لوازم ارتوپدی با هم متفاوت باشد، کدام یک را بهتر است انتخاب کنیم؟

برخی از جنس کش، آن هم از نوع کش سفت و محکم هستند. برخی فایبرگلاس، پلاستیکی و گاه پارچه‌ای هستند که فنر فلزی دارند و برخی از این لوازم از جنس الیاف طبیعی هستند. بر حسب نوع بیماری و نوع مشکل، با دستور پزشک، نوع مخصوصی توصیه می‌شود.

اگرچه محصولاتی که از جنس الیاف‌طبیعی هستند، سازگاری بیشتری با پوست بدن دارند و بهتر از انواع نایلونی و پلاستیکی هستند و سبب تحریک پوست نمی‌شوند، اما گاهی قابلیت و کارآیی لوازم پلاستیکی را ندارند.

مژگان کریمی

سلامتیران