عمل جراحی خشک کردن مفصل آرنج چگونه انجام میشود

اساس خشک کردن هر مفصل از جمله مفصل آرنج برداشتن باقیمانده غضروف سطوح مفصلی و سپس کنار هم گذاشتن اسنخوان ها و بیحرکتی آنها به مدت کافی است. بدن در مقابل این استخوان ها مانند یک شکستگی رفتار کرده و دو سر استخوان ها را به هم جوش داده و متصل میکند.

 

در خشک کردن مفصل آرنج غضروف باقیمانده پایین استخوان بازو و غضروف بالای استخوان اولنا (زند زیرین) برداشته شده و سپس این دو استخوان به توسط پلاک یا اکسترنال فیکساتور در کنار هم ثابت میشوند تا جوش بخورند.

 

معمولا آرنج را در زاویه ۹۰ درجه جوش میدهند. در صورتی که از اکسترنال فیکساتور استفاده شود آن را بعد از حدود سه ماه که استخوان ها به هم جوش خورد از بدن خارج میکنند ولی در صورت استفاده از پلاک معمولا آن را در بدن باقی میگذارند مگر اینکه مشکل خاصی ایجاد کند که در این صورت خارج میشود.

در عمل جراحی خشک کردن مفصل آرنج معمولا سر استخوان رادیوس (زند زبرین) به استخوان های اطراف جوش داده نمیشود. این کار بدین منظور صورت میگیرد که ساعد و مچ دست بتواند چرخش خود را حفظ کند.

 

در صورتی که تخریب و یا آرتروز شدید در سر استخوان رادیوس منشا درد باشد سر استخوان رادیوس را در حین خشک کردن مفصل آرنج خارج میکنند تا هم درد از بین برود و هم حرکات چرخشی ساعد و مچ دست حفظ شود.

                                 

 

 

نقش کایروپراکتیک در طب فیزیکی و درمان درد

کایروپراکتیک یک روشی است که مشکلات و بیماری های سیستم عصبی و اسکلتی-عضلانی بدن را با روش های غیرجراحی درمان می کند. به طور کلی، پزشکان کایروپراکتیک ، تمرکز ویژه ای بر درمان دستی دردهای ستون فقرات و بافت های اطراف آن دارند. مطالعات بسیاری نشان داده اند که روش های درمان دستی که توسط این افراد به کار گرفته می شود، به طور کلی بیش از همه برای درمان بیرون زدگی دیسک کمر، درد سیاتیک و درد گردن مفید است.در واقع زمانی که بیماران مبتلا به دردهای مزمن کمر به متخصص طب فیزیکی مراجعه می کنند و درمان دستی برای اولین بار روی آنها انجام می شود، این روش کمی تهاجمی به نظر می آید و شاید تحمل آن کمی سخت باشد، اما در صورت ادامه جلسات درمان دستی ستون فقرات، بیمار در بلند مدت بهبودی می یابد و به نتایج بسیار مثبتی دست پیدا می کند

 

نقش کایروپراکتیک

 

متخصصین طب فیزیکی بزرگترن مزیت رویکرد‌های درمانی خود را در این موضوع می‌دانند که با روشی طبیعی  و بدون استفاده از دارو و انجام جراحی و با به‌کارگیری روش‌هایی مانند درمان دستی به بیماران خود کمک می‌کنند که به اهداف درمانی خود دست یابند. از نظر متخصصن طب فیزیکی، مهمترین اصل در رویکرد درمانی آن‌ها تکیه به این موضوع است که بدن انسان (تحت شرایط مناسب) دارای قابلیت فوق‌العاده‌ای در ترمیم و بازیابی خود می‌باشد و وظیفه‌ی متخصص طب فیزیکی این است که شرایط مناسب را برای بدن فراهم کند تا فرآیند طبیعی بازسازی بدن آغاز شود. از آنجایی که  نخاع و شاخه‌های عصبی اصلی از ستون فقرات عبور می‌کنند و سیستم عصبی ما نیز روی تک‌تک اجزا و حتی سلول‌های بدن ما کنترل دارد، متخصصین طب فیزیکی همیشه تمرکز وتوجه ویژه‌ای بر سلامت ستون فقرات و قرارگیری اجزای آن در راستای صحیح دارند و در صورتی که مشکلی در ستون فقرات وجود داشته باشد، در اولین قدم به درمان آن می‌پردازند. روش‌های درمان درد معمولا در دو دسته‌ی اصلی جای می‌گیرد:

دردهای مزمن

 

درد مزمن به دردی مداوم گفته می‌شود که بیش از حد ادامه یافته است و به روش‌های معمول درمان درد، پاسخگو نیست. متخصصین طب فیزیکی می‌توانند اغلب دردهای مزمن را درمان کنند. آن‌ها از طیف وسیعی از روش‌های درمان غیرجراحی، مانند مانیپولاسیون (جااندازی ستون فقرات) برای درمان درد‌های مزمن و رفع التهاب و گرفتگی عضلات بهره می‌برند.

دردهای مقاوم

 

دردهای مقاوم به دردی شدید و مداوم گفته می‌شود که در زندگی عادی فرد کاملا اختلال ایجاد کرده است. این نوع از دردها معمولا با کمک داروهای قوی و انجام جراحی درمان می‌شوند و درمان‌های کایروپراکتیک (درمان دستی)  برای آن‌ها به کار برده نمی شود.

                                 

درمان کایروپراکتیک زانودرد

زانودرد یکی از مشکلات رو به رشد در جامعه است و به همین دلیل روز به روز تعداد مراجعات افراد با مشکل زانودرد به کلینیک‌ها بیشتر می‌شود. بیشترین مشکلات مربوط به "فرسایش" و استئوآرتریت می‌باشند. همچنین، مشکلاتی چون آرتروز زانو قابل درمان نبوده ولی می‌توان با استفاده از روش‌های درمانی منحصر به‌فرد ما، علائم ناشی از این عارضه‌ها را کاهش داده و یا جلوی پیشرفت آن‌ها را گرفت. درمان‌های دستی و کایروپراکتیک نیز برای درمان زانودرد و دیگر مشکلات مربوط به زانو بسیار موثرند.

 

درمان کایروپراکتیک زانودرد

 

اکثر عوارض مربوط به زانو به‌ خوبی در برابر روش‌های محافظه‌کارانه (کم‌خطرتر) چون درمان‌های دستی توسط متخصص کایروپراکتیک پاسخ نشان می‌دهند و نیازی به عمل جراحی نخواهد بود. معمولا روش‌های درمانی مورد استفاده برای هر بیمار شخصی‌سازی‌شده و بسته به نیازها و شرایط او تغییر داده می‌شوند. بنابراین روش درمانی مناسب برای یک نفر، لزوما برای افراد دیگر مناسب نخواهد بود.

 

مرحله‌ی اول: کاهش التهاب در مفصل و کاهش درد

 

·         دوری از عوامل تشدیدکننده‌ی عارضه، استفاده از وسایل حمایتی و باندهای ورزشی

·         استفاده از یخ برای کاهش التهاب، اسپاسم عضلانی و درد

·         بهبودی بافت‌های نرم: لیزردرمانی، اولتراسوند و روش‌های درمانی تداخلی

 

مرحله‌ی دوم: طبیعی کردن عملکرد مفصل

 

    منیپولاسیون و تکنیک‌های تحرک‌بخشی مخصوص در روش‌های کایروپراکتیک باهدف افزایش تحرک، بهبود عملکرد و کاهش درد بر روی مناطق دچار محدودیت در زانو و مفاصل مجاور انجام می‌شوند. روش‌های درمانی کایروپراکتیک که بر روی زانو انجام می‌شوند معمولا شامل چندین تکنیک بوده که هر کدام برای رفع علل خاصی از زانودرد طراحی ‌شده‌اند. روش‌های کایروپراکتیک برای زانودرد شامل موارد زیر می‌باشند:

 

      تنظیم کایروپراکتیک: زانو و مفاصل ستون فقرات شما و بافت‌های اطراف آن‌ها به ‌آرامی، با ملایمت و تحت کنترل کامل در محل خود تنظیم می‌شوند تا تحرک و عملکرد بهتری داشته باشند.

 

      رهاسازی میوفاشیال (MFR): زانودرد ممکن است در اثر عضلات سفت شده در پاها، محدوده‌ی لگن و پایین کمر ایجاد شده باشد. رهاسازی میوفاشیال با کار کردن بر روی عضلات و بافت‌های بین آن‌ها باعث شل شدن این بافت‌ها و عملکرد مناسب آن‌ها می‌شود. همانند ماساژ، رهاسازی میوفاشیال یک روش دقیق‌تر و عمیق‌تر برای رهایی از درد و بازگرداندن تحرک به بافت‌ها می‌باشد.

      تکنیک رهاسازی فعال (ART): این یک روش درمانی بسیار دقیق و هدفمند بوده که بر روی مناطق خاصی از عضلات و دیگر بافت‌های نرم انجام شده و باعث رهاسازی بافت اسکار و بهبود عملکرد عضلانی می‌شود. این روش برای بازیابی تحرک مینیسک که یکی دیگر از علل ایجاد زانودرد است نیز موثر می‌باشد.

 

        ماساژ عمیق بافت نرم، درمان تریگر پوینت یا نقاط ماشه‌ای و مالش متقاطع نیز پس‌ازآنجام درمان‌های دستی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

 

مرحله‌ی سوم: برنامه‌ی تمرینات توان‌بخشی

 

در زمان مناسب، ورزش‌هایی برای بهبود قدرت، استقامت و ثبات  برای شما تجویز می‌شود. همچنین بر روی تعادل بدن و درک شما از موقعیت مفاصل کار می‌شود. این کار به شما کمک می‌کند تا به فعالیت‌های عادی خود بازگردید و احتمال ایجاد آسیب‌های بیشتر را کاهش می‌دهد. توان‌بخشی شامل تمرینات کششی و برخی ورزش‌های مخصوص بوده که می‌توانید آن‌ها را در خانه و یا در محل کار خود انجام دهید.

                                 

درمان بی حسی زانو

اگر شما پس از آسیب‌های ورزشی دچار درد زانو شدید – که شاید هنگام ورزش صدای پاره شدن آن را نیز بشنوید – به‌طور بالقوه ممکن است غضروف، رباط یا هر دو آن‌ها دچار پارگی شده باشند.

 

استفاده از روش درمانی RICE

 

هنگام آسیب‌دیدگی زانو روش درمانی "RICE" را به خاطر داشته باشید. این روش شامل استراحت کردن، استفاده از یخ، تحت‌ فشار قرار دادن عضو و بالا نگه‌داشتن آن می‌باشد. برای کاهش درد قبل از معاینه پزشک، پای خود را بالا نگه‌داشته و از کمپرس سرد استفاده نمایید، در نتیجه التهاب و درد شما کاهش خواهد یافت.

 

داروها

 

برای دردهایی که به ‌آرامی افزایش می‌یابند، می‌توان از مسکن‌های غیرنسخه‌ای استفاده نمود تا در تسکین یابد.

 

زانوبندهای طبی

 

در طول فعالیت‌ها، زانوبند طبی می‌تواند تا حدود 30 درصد نیروی وارده به رباط‌های زانو را کاهش دهد. آن‌ها برای زانوهایی که قبلاً دچار آسیب‌دیدگی شده‌اند، حمایت و پشتیبانی مضاعفی را فراهم می‌کنند و در کاهش خطر آسیب‌دیدگی و درد زانو مؤثر هستند.

 

تزریق استروئیدها

 

اگر درد همچنان ادامه داشته باشد، ممکن است پزشک تزریق استروئیدها (به ‌عنوان‌مثال کورتون) را برای شما تجویز نماید. تزریق کورتون به داخل زانو به‌ صورت هدفمند می‌تواند به‌طور مؤثری التهاب و درد را کاهش دهد. سرعت و قدرت تزریق کورتون در کاهش درد و التهاب بیشتر از داروهای خوراکی ضدالتهابی مانند ایبوپروفن می‌باشد. بیماری‌های مختلف زانو مانند: بورسیت، التهاب تاندون، ورم مفاصل، پارگی غضروف و نقرس، می‌توانند از مزایای کورتون بهره‌مند گردند. استفاده از کورتون یک‌ راه مناسب برای کاهش درد و بهبود عملکرد زانو می‌باشد، اما توجه داشته باشید آن‌ها به‌ صورت دائم مشکل شما را درمان نخواهند کرد.

 

فیزیوتراپی

 

تمرینات فیزیوتراپی ویژه‌ای وجود دارد که با افزایش قدرت عضله چهار سر ران، ثبات مفصل زانوی شما را بهبود می‌بخشد.

 

جراحی

 

اگر همچنان در ادامه درد شما برطرف نگردد و درمان گر گرفتن زانو موفقیت آمیز نباشد ، به ‌عنوان گزینه درمانی نهایی، می‌توان از جراحی تعویض مفصل کمک گرفت. تعویض مفصل زانو یک عمل جراحی است که در آن کل یا بخشی از مفصل با مفصل مصنوعی جایگزین می‌شود. به این مفصل مصنوعی "پروتز زانو" می‌گویند.

                                 

درمان بدون جراحی آرنج تنیس بازان (تنیس آلبو)

درمان این عارضه بیشتر به دوره بیماری و درمان‌های قبل بستگی دارد. بیمار برای بهبود کامل به استراحت و عدم انجام فعالیت‌هایی که موجب تشدید بیماری می‌شوند نیاز خواهد داشت. این کار موجب بهبود تاندون‌ها می‌شود. طبق تحقیقات به عمل آمده بیماری تنیس البو در بیشتر بیماران ظرف حداکثر 1 سال کاملا بهبود می‌یابد.

درمان بدون جراحی

 

    استراحت کردن: اولین گام برای بهبودی این است که به بازویتان استراحت دهید. به این معنا که باید شرکت در ورزش های مختلف و یا انجام فعالیت های سنگین را برای چندین هفته متوقف کنید.

 

    مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی : داروهایی مثل آسپیرین یا ایبوپروفن به کاهش درد و ورم کمک می کنند.

 

    بررسی تجهیزات ورزشی: چنانچه در ورزش های راکتی شرکت می کنید، پزشک به شما توصیه می کند تا از مناسب بودن تجهیزات ورزشی اطمینان حاصل کنید. راکت های سخت تر اغلب می تواند به کاهش فشار وارد بر بازو کمک کند، در نتیجه از ماهیچه ی ساعد کار زیادی کشیده نمی شود. چنانچه راکت شما بیش از حد بزرگ باشد، آن را با یک راکت کوچکتر تعویض کنید تا از بازگشت علایم بیماری جلوگیری کنید.

    فیزیوتراپی: انجام ورزش های خاص به تقویت عضلات ساعد کمک می کند. فیزیوتراپ شما همچنین ممکن است روش هایی مثل اولتراسوند، ماساژ یخ یا تکنیک های تحریک کننده ی عضله به کار گیرد تا بهبود عضله را سرعت بخشد.

    بریس یا آتل مخصوص: با استفاده از بریس در قسمت پشت ساعد، می توان به کاهش علائم بیماری تنیس البو کمک کرد. این کار باعث کاهش علایم بیماری توسط استراحت دادن عضلات و تاندون ها می شود.

    تزریق استروئیدها: استروئیدهایی مثل کورتیزون، داروهای ضد التهاب بسیار موثری هستند. پزشک شما ممکن است به درون ماهیچه ی آسیب دیده استروئید تزریق کند تا علایم درد و ورم را کاهش دهد.

    شوک ویو تراپی: طی شوک ویو درمانی، امواج صوتی به بازو منتقل می شود. این امواج صوتی موجب تسریع در پروسه ی بهبودی طبیعی بدن می شود. شوک ویو درمانی توسط پزشکان زیادی مورد آزمایش قرار گرفته است، اما منابع اندکی تاثیر آن را نشان داده اند.

                                 

درمان آرنج تنیس بازان با عمل جراحی

چنانچه علایم بیماری شما پس از گذشت 6 تا 12 ماه از درمان تنیس البو رفع نشود، پزشک ممکن است عمل جراحی را توصیه کند. اغلب روش‌های جراحی تنیس البو یا آرنج تنیس بازان شامل جدا کردن ماهیچه آسیب دیده و اتصال مجدد ماهیچه سالم به استخوان می‌شود. روش صحیح جراحی برای شما به طیفی از عوامل خاص بستگی دارد. این عوامل شامل دامنه جراحت، سلامت عمومی بدن و نیازهای شخصی شما می شود. در مورد گزینه های درمانی و خطرات احتمالی همراه با هر روش درمانی، با پزشکتان صحبت کنید.

 

جراحی باز

 

رایج‌ترین روش ترمیم آرنج تنیس بازان، جراحی باز است. در این روش برشی بر روی بازو ایجاد می‌شود. جراحی باز معمولا به صورت سرپایی انجام می‌شود و به ندرت به بستری شدن در بیمارستان نیاز دارد.

 

عمل جراحی آتروسکوپی

 

تنیس البو را همچنین می‌توان با استفاده از وسایل بسیار کوچک و ایجاد برش‌های کوچک ترمیم کرد. همانند جراحی باز این روش نیز به صورت سرپایی انجام می‌شود.

 

خطرات عمل جراحی

 

مانند هر عمل جراحی، خطراتی در عمل جراحی آرنج تنیس بازان یا  تنیس البو وجود دارد. رایج ترین مواردی که باید مورد بررسی قرار گیرد، شامل موارد زیر می شود:

 

    عفونت

·         آسیب به عصب و رگ های خونی

·         احتمال توانبخشی پس از مدت طولانی

·         از دست دادن قدرت

·         از دست دادن انعطاف پذیری

·         احتمال احتیاج به جراحی مجدد

 

توان‌بخشی پس از جراحی

 

فعالیت‌های توان‌بخشی پس از عمل جراحی عبارت‌اند از استراحت، ورزش و روش‌های درمانی محتاطانه که این فعالیت‌ها به بهبودی شما کمک خواهند کرد. میزان موفقیت شما در برنامه‌ی توان‌بخشی، به میزان همکاری با پزشک و فیزیوتراپیست و همچنین نحوه‌ی مدیریت بهبودی در منزل به‌صورت روزانه، بستگی دارد. هیچ دو برنامه‌ی توان‌بخشی، مانند یکدیگر نیستند. مدت زمان موردنیاز برای اجرای برنامه‌ی توان‌بخشی، به میزان جراحت قبل از انجام عمل جراحی، نوع عمل جراحی انجام‌شده و میزان فعالیت و سلامتی شما قبل از انجام عمل، بستگی دارد.

                                 

انحراف ستون فقرات (اسکولیوز) چیست؟

اسکولیوز به انحنای جانبی ستون فقرات نسبت به خط عمودی و مستقیم آن گفته می‌شود. اگر از پهلو به ستون فقرات نگاه کنیم، باید در قسمت فوقانی کمر دارای قوس خفیف (به سمت پشت) باشد و در قسمت تحتانی کمر نیز باید اندکی قوس کمری (انحنا به سمت شکم) داشته باشد. هنگامی که فردی را که دارای ستون فقرات طبیعی است، از جلو یا پشت مشاهده می‌کنیم، ستون فقرات به شکل یک خط راست و مستقیم به نظر می‌رسد. اما هنگامی که فرد مبتلا به انحراف ستون فقرات ( اسکولیوز) را از جلو یا پشت مشاهده می‌کنیم، ستون فقرات او منحنی به نظر می‌رسد.

 

چه کسانی در معرض ابتلا به  انحراف ستون فقرات (اسکولیوز) هستند؟

 

در اغلب موارد انحراف ستون فقرات در کودکان و نوجوانان ایجاد شده و درمان می‌شود. شایع‌ترین نوع اسکولیوز، اسکولیوز ایدیوپاتیک نام دارد که در دوران نوجوانی ایجاد می‌شود. این نوع اسکولیوز در نوجوانان و در سنین رشد و بلوغ رخ می‌دهد. در صورتی که اسکولیوز در دوران بعد از بلوغ رخ دهد، به آن اسکولیوز بزرگسالی گفته می‌شود. علت این دو نامگذاری این است که اسکولیوز رخ داده در طی دوران رشد استخوانی از نوع دیگر اسکولیوز تشخیص داده شود. اسکولیوز بزرگسالی ممکن است در نتیجه‌ی عدم درمان اسکولیوز در دوران کودکی و نوجوانی باشد و یا در همان دوران بزرگسالی شکل گرفته باشد. علل بروز انحراف ستون فقرات در دوران بزرگسالی از دلایل بروز انحراف ستون فقرات در دوران کودکی، معمولا کاملا متفاوت است.

 

اسکولیوز ممکن است در بارداری نیز اتفاق بیفتد. اسکولیوز در بارداری بیشتر از حالتی که فرد به تنهایی دچار یکی از این شرایط باشد، می‌تواند در صورت بروز همزمان برای فرد نگران‌کننده باشد. به هر حال، مهم است توجه داشته باشید به خاطر ابتلای مادر به اسکولیوز، نوزاد در معرض خطر قرار نمی‌گیرد.

                                 

انواع قوز کمر (کیفوز)

انحنا یا قوس طبیعی ستون فقرات این امکان را فراهم می‌آورد تا ستون فقرات بتواند وزن را در حالت ایستاده تحمل کند. زیاد بودن این قوس که از آن با اصطلاح قوز پشت، کیفوز یا گوژپشتی یاد می‌شود، باعث می‌شود تا بخش بالای پشت بدن گردتر از حالت معمولی به نظر برسد. البته کمر باید تا حدی قوس داشته باشد، اما اگر این انحنا بیشتر از 50 درجه باشد، به عنوان اختلال ستون فقرات تشخیص داده می‌شود. اگرچه کیفوز یا قوز، بیشتر در مهره‌های صدری دیده می‌شود، اما گاهی بر مهره‌های کمری یا گردنی نیز اثر می‌گذارد.  همچنین نشستن طولانی مدت دریک حالت، بدون تغییر وضعیت بدن منجر به  خمیدگی و افتادگی کتف می شود.

 

انواع قوز کمر

 

 

1-قوز کمر وضعیتی (M40.0)

 

شایع‌ترین نوع قوز کمر است، که معمولاً دلیل آن را قرار گرفتن در وضعیت خمیده می‌دانند؛ این عارضه می‌تواند هم در سالخوردگان و هم در جوانان رخ دهد. در جوانان، این عارضه «سر به جلو » نامیده می‌شود و با اصلاح ناهماهنگی و عدم تعادل بین عضلات رفع می‌شود. اما در سالخوردگان، می‌تواند از نوع هایپرکیفور باشد. حدوداً یک سوم موارد شدید هایپرکیفوز در سالخوردگان با شکستگی‌های مهره‌ها همراه هستند. در موارد دیگر، معمولاً بدن اشخاص سالخورده یکپارچگی عضلانی-اسکلتی خود را از دست داده و هایپرکیفوز می‌تواند تنها به دلیل بالا رفتن سن رخ دهد.

 

2-قوز کمر شوئرمان (M42.0)

 

از نظر زیبایی، نسبت به مورد قبلی، بسیار بدتر بوده می‌تواند باعث بروز دردهایی با شدت‌های مختلف شده و همچنین می‌تواند نواحی مختلف ستون فقرات (و بیش از همه قسمت میانی ستون فقرات سینه‌ای) را درگیر کند. قوز کمر شوئرمان، به عنوان یکی از اشکال استئوکندروز ستون فقرات نوجوانان شناخته می‌شود، و معمولاً به آن بیماری شوئرمان گفته می‌شود. این عارضه بیشتر در نوجوانان دیده شده و باعث بدشکلی بسیار شدیدتری نسبت به قوز کمر وضعیتی می‌شود. بیماری که از قوز کمر شوئرمان رنج می‌برد، نمی‌تواند آگاهانه وضعیت بدنی‌اش را اصلاح کند. برآمده‌ترین نقطه منحنی، که در بخشی از مهره‌های سینه‌ای قرار دارد، کاملاً سفت و انعطاف‌ناپذیر است. بیماران در این نقطه احساس درد می‌کنند، و فعالیت بدنی و ایستادن یا نشستن طولانی مدت هم دردشان را تشدید می‌کند.‌ این وضعیت می‌تواند تأثیر تعیین کننده‌ای بر زندگی این بیماران بگذارد، زیرا شرایط فیزیکی‌شان سطح فعالیتشان را محدود می‌کند؛ کودکان مبتلا به این عارضه، بسته به میزان بدشکلی‌شان، در بین همسالان خود احساس ناراحتی یا انزوا می‌کنند. در قوز کمر وضعیتی، مهره‌ها و دیسک‌ها طبیعی هستند، درحالی‌که در قوز کمر شوئرمان، آن‌ها نامنظم بوده و اغلب دچار فتق می‌شوند و همچنین دست کم در سه سطح مجاور، گوه‌ای شکل می‌شوند. خستگی یکی از علائم بسیار شایع این عارضه است،که به احتمال زیاد ناشی از کار شدیدی است که عضلات برای صحیح نشستن و یا ایستادن انجام می‌دهند. ظاهراً این عارضه موروثی است. اکثر بیمارانی که برای اصلاح قوز کمرشان تحت جراحی قرار می‌گیرند به بیماری شوئرمان دچار هستند.

 

3-قوز کمر مادرزادی (Q76.4)

 

باعث می‌شود که ستون فقرات نوزاد در رحم به درستی رشد نکند. ممکن است مهره‌ها بدشکل شده یا به یکدیگر جوش بخورند؛ همچنین قوز کمر همراه با رشد کودک پیشرفت می‌کند. ممکن است در همان مراحل اولیه به انجام جراحی نیاز باشد تا بتوان قوس طبیعی ستون فقرات را حفظ کرد، البته می‌بایست بعد از عمل هم بیمار به طور منظم ویزیت شود تا هرگونه تغییر احتمالی مورد پایش و نظارت قرار بگیرد. با این حال، به دلیل خطرات احتمالی جراحی برای کودک، تصمیم‌گیری در این مورد بسیار سخت خواهد بود. همچنین، قوز کمر مادرزادی می‌تواند به طور ناگهانی در دوره نوجوانی هم بروز کند، که البته این حالت بیشتر در کودکان مبتلا به فلج مغزی و سایر اختلالات عصبی شایع است.

 

4-قوز کمر تغذیه‌ای

 

که به دلیل کمبودهای تغذیه‌ای، خصوصاً در دوران کودکی، رخ می‌دهد، مثل کمبود ویتامین D، که باعث نرمی استخوان و در نهایت خم شدن ستون فقرات و اندام‌ها زیر بار وزن بدن کودک می‌شود.

 

5-بدشکلی گیبوس

 

نوعی قوز کمر ساختاری بوده و اغلب به دنبال بیماری سل رخ می‌دهد.

 

6-قوز کمر ناشی از آسیب‌دیدگی (M84.0)

 

می‌تواند به دلیل درمان نشدن یا درمان غیرمؤثر شکستگی‌های مهره‌ها بروز کند.

                                 

دلایل ایجاد قوز کمر

انواع قوز کمر وجود دارد اما اغلب قوز کمر در اثر وضعیت نامناسب بدن در دوران کودکی ایجاد می شود. همچنین قوز کمر می تواند در نتیجه ی شکل غیر طبیعی مهره ها و رشد غیر طبیعی ستون فقرات ایجاد شود.

 

وضعیت نامناسب بدن

 

قرار گیری بدن در وضعیت نادرست در دوران کودکی، مثل تکیه دادن به صندلی نامناسب و حمل کیف مدرسه ی سنگین باعث کشیدگی رباط ها و عضلاتی می شود که مهره های ستون فقرات را محافظت می کنند. این عامل باعث می شود مهره های ستون فقرات از محل طبیعی خود خارج شوند و در نتیجه نیاز به درمان قوز پشت لازم می گردد. به این نوع قوز پشت که در نتیجه ی وضعیت نامناسب بدن ایجاد می شود، قوز وضعیتی یا پوسچرال گفته می شود.

 

شکل گیری غیر طبیعی مهره های ستون فقرات

 

قوز کمر همچنین می تواند زمانی ایجاد شود که مهره های گردن به طور صحیح شکل نگرفته باشند. مهره ها ممکن است به جای این که دارای شکل طبیعی مستطیلی و جعبه ای شکل باشند، به صورت گوه ای و مثلثی شکل درآیند. این امر موجب می شود که مهره ها از محل طبیعی خود خارج شوند که به این وضعیت کیفوز شوئرمن گفته می شود. در افرادی که دچار کیفوز شوئرمن هستند، رباط هایی که اطراف مهره ها را احاطه می کنند، نیز می تواند نسبت به حالت طبیعی ضخیم تر شود که در نتیجه موجب تشدید این وضعیت می شود.

 

قوز کمر مادرزادی

 

کیفوز مادرزادی زمانی ایجاد می شود که عاملی موجب اختلال در شکل گیری طبیعی ستون فقرات قبل از تولد شود. در بسیاری موارد، یک یا چند مهره، به همدیگر متصل می شوند.

 

بیماری هایی که باعث قوز کمر می شوند

 

برخی از عوامل دیگری که باعث ایجاد قوز کمر می شوند، شامل موارد زیر می باشند:

 

    پوکی استخوان: در بیماری پوکی استخوان، استخوان ها ضعیف و شکننده می شوند و احتمال شکستگی آن ها افزایش می یابد.

    اسپوندیلوز: این واژه بیان کننده ی ساییدگی و پارگی استخوان ها، دیسک ها و رباط های ستون فقرات می باشد که در اثر افزایش سن ایجاد می شود.

    اسپینا بیفیدا: به وضعیتی گفته می شود که در آن ستون فقرات به طور صحیح شکل نگرفته است.

    بیماری پاگت: وضعیتی است که در آن شکل گیری سلول های استخوانی جدید دچار اختلال می شود، در نتیجه استخوان ها ضعیف می شوند.

    دیستروفی عضلانی: یک بیماری ژنتیکی است که باعث ضعیف شدن پیشرفته ی عضلات می شود.

 

کیفوز همچنین گاهی اوقات ممکن است در اثر آسیب ستون فقرات ایجاد شود.

                                 

حرکات ورزشی برای رفع کیفوز یا قوز پشت

شستن بر روی صندلی اداره در کل روز باعث می‌شود، عضلات قفسه سینه شما سفت و خشک شوند. این امر باعث می‌شود ستون فقرات شما به سمت جلو کشیده شده و شانه‌ها به سمت داخل چرخش کنند. هم‌زمان با این شرایط عضلات بالای کمر شما ضعیف می‌شوند و شما دچار قوس بیش‌ از اندازه کمر می‌شوید. به‌عبارت‌دیگر، شما شبیه فرد مبتلابه گوژپشت می‌شوید و ممکن است در گردن، کمر و حتی بازوها و پاها درد را تجربه نمایید. اصطلاح بالینی این بیماری "کیفوز ستون فقرات" است. خبر خوب این است که قوز کمر (کیفوز)، به‌طور کامل برگشت‌پذیر است. تمرینات اصلاحی زیر و ورزش برای قور کمر می‌تواند خشکی عضلات قفسه سینه را از بین برده و عضلات پشت شما را تقویت نمایند، درنتیجه ظاهر اندام شما مناسب گشته و دیگر گوژپشت به نظر نخواهید رسید.

 

چسباندن پشت

 

نزدیک کردن دستها از پشت تمرینی مفید برای رفع قوز پشتی

 

الف) دست‌ها را به موازات کف زمین نگه دارید و آرنج‌‌ها را خم کنید. در این حالت دست‌های‌تان باید به سمت جلو باشد.

 

ب) کم کم دست‌ها را به طرفین باز کنید.

 

ج) در نهایت همین‌طور که آرنج ‌خم است دست‌ها را به پشت ببرید و به عضلات پشت فشار بیاورید. دوباره به حالت اول بازگردید و حرکت را تکرار کنید. برای افراد مبتدی بهتر است این حرکت 10 بار تکرار شود.

 

فشار به دیوار

 

فشار به دیوار حرکتی مناسب برای درمان کیفوز

 

الف) با 30 سانتی‌متر فاصله مقابل دیوار ایستاده و کف دست‌ها را درست مقابل شانه‌ها روی دیوار قرار دهید. پشت و پاها را صاف نگه دارید.

 

ب) به آرامی آرنج‌ را خم کنید تا به سمت دیوار کشیده شوید. با نزدیک شدن به دیوار دست‌ها را به سمت دیوار فشار داده و آرنج‌ها را خم کنید. به موقعیت اول بازگردید و حرکت را به صورت دو ست ده تایی انجام دهید.

 

کشش دستها و کتف

 

برای انجام این حرکت دست خود را در یک سطح بالاتر به مانند شکل زیر قرار دهید. 30 ثانیه نگه دارید و سپس به مدت 1 دقیقه استراحت نمائید. این تمرین را روزانه سه بار انجام دهید.

 

چرخش سرشانه

 

چرخش سرشانه حرکتی مفید برای رفع کیفوز یا قوز پشت است برای انجام این تمرین دست‌ها را کاملا به سمت طرفین باز کنید طوری که آرنج‌‌ها صاف باشند و دست‌ها در راستای شانه‌هایتان افقی نسبت به زمین قرار گرفته باشند. حالا دست‌ها را به مدت 30 ثانیه در هر دو جهت عقربه‌های ساعت و خلاف آن بدون خم شدن دست‌ها حول یک محور بچرخانید. این ورزش به گرد شدن سرشانه‌ها و تقویت عضلات پشت و نزدیک بازو کمک می‌کند و برای رفع قوز پشت و کیفوز مفید است. بهتر است این حرکت را تا حدی انجام دهید که احساس کنید عضلات پشت و بازوی‌تان درگیر شده است. پیشنهاد ما انجام آن در یک دقیقه است.

 

برای درمان کیفوز شنای سوئدی انجام دهید

 

الف) روی شکم دراز بکشید دست‌ها را بیشتر از عرض شانه‌ها باز کنید و کف آنها را روی زمین قرار داده و نوک پاها هم با زمین در تماس باشند. در این حالت باید کمرتان صاف و با شانه‌های‌تان در یک راستا قرار داشته باشد.

 

ب) حالا آرنج‌ها را تا آنجا که می‌توانید خم کنید و با چند ثانیه مکث به حالت اول بازگردید. یادتان باشد شکم را سفت نگه دارید و ستون فقرات راست باشد. اگر مبتدی هستید این کار را در یک ست ده تایی انجام دهید.

 

بارفیکس به دیوار

 

انجام حرکت بارفیکس به دیوار به برطرف کردن قوز پشت کمک می کند. برای انجام این حرکت در ناحیه پشت تشکی قرار دهید تا بتواند به ستون فقرات از پشت در ناحیه بالا فشار وارد نماید. 20 ثانیه در این وضعیت بمانید. سپس به مدت یک دقیقه استراحت نمائید. این تمرین را روزانه سه بار تکرار نمائید.

 

حرکت گهواره تمرینی مفید برای رفع قوز پشت است

 

 الف) به پشت روی زمین بخوابید و زانوها را در ناحیه شکم جمع کرده، با دست آن را نگه دارید.

 

ب) به صورت حرکت گهواره سعی کنید پاها را به زمین نزدیک و سپس دور کنید. این حرکت را تا هر اندازه که می‌توانید انجام دهید. در این حالت گودی کمر و قوز پشت هر دو به یک نسبت برطرف می‌شوند.

 

نشر خم دمبل پرتابی

 

الف) زانوها را کمی خم کنید و باسن را به سمت عقب بدهید و پشت‌تان را صاف کنید. دو دمبل سبک در هر دست قرار دهید و آنها را مقابل‌تان بگیرید.

 

ب) همین‌طور که دست‌هارا به طرفین باز می‌کنید آرنج‌ها را خم کنید. خم کردن آرنج به بالا بردن وزن‌ها کمک می‌کند. چند ثانیه دست‌ها را بالا نگه دارید و کم کم به وضعیت اولیه بازگردید. این کار را در دو ست 12 تایی انجام دهید.

 

نشر خم دمبل موازی

 

الف) زانوها را خم کنید و دو دمبل سبک را در هر دو دست قرار دهید. نیم‌تنه شما باید به گونه‌ای باشد که به صورت زاویه 45 درجه ایستاده باشید.

 

ب) حالا می‌توانید دمبل‌ها را بالا بیاورید؛ طوری که آرنج‌ها موازی پشت‌ شما قرار بگیرد. جلو باز و باید همچنان موازی به سمت پایین باشد. این حرکت، عضلات بزرگ قسمت فوقاتی پشت شما را قوی می‌کند. شما می‌توانید این حرکت را در 3 ست 12 تا 15 تایی انجام دهید.

 

کشش کتف به سمت عقب

 

روی یک صندلی کوتاه بنشینید، پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید و به طور کامل به صندلی تکیه بدهید، دست‌ها را از پشت سر به هم قلاب کنید و سپس سر و کتف را به سمت عقب خم کرده و بکشید. این کار را برای 60 ثانیه انجام دهید و در 3 ست 5 تایی آن را به پایان ببرید

 

قوزی نشوید

 

برای پیشگیری از قوز پشتی به نشستن و مدل ایستادن و حتی راه رفتن‌تان توجه کنید

 

اگر می‌خواهید اندام‌تان صاف و کشیده باشد لطفا به هیچ‌وجه قوز نکنید. همین قوز کردن‌های بی‌دلیل فرم استخوان‌های کمر را تغییر می‌دهد و کم‌کم تبدیل به انسانی با یک تپه بر دوش می‌شوید. مهم‌ترین نکته این است که همیشه حواستان به نشستن و مدل ایستادن و حتی راه رفتن‌تان باشد. غیر از حرکت‌های نرمشی که آموزش دادیم خودتان هم باید مدام حواس‌تان باشد و به خودتان سیخونک بزنید که قوز نکن. مخصوصا وقتی پای کامپیوتر نشسته‌اید و با دقت کارتان را انجام می‌دهید یکهو به خودتان بیایید و کمرتان را صاف کنید.

زمان راه رفتن‌های سریع وقتی سرتان را انداخته‌اید پایین و قدم‌های‌تان را می‌شمارید باید سریع سرتان را بالا بیاورید. مقابل تلویزیون وقتی در هیجان فیلم و سریال حل شده‌اید هم باید حواس‌تان باشد؛ پس کمرتان را صاف کنید، سرتان را بالا بگیرید و فیلم‌تان را ببینید. هنگام رانندگی هم قرار نیست روی فرمان خیمه بزنید. کمربند را ببندید، با کمری صاف روبه‌رو را نگاه کنید و راه‌تان را ‌بروید.

                                 

.