حرکاتی برای تقویت عضلات ران

عضله چهارسر رانی جلوی ران قرار گرفته و عضلات همسترینگ خلف ران را به خود اختصاص داده است. به جای این که توجه خود را به یکی از این گروه عضلات معطوف کنید باید تلاش کنید هر دو گروه این عضلات را همراستا با هم تقویت نمایید، چرا که عملکرد این عضلات مکمل یکدیگر است و عدم تعادل در توانایی این عضلات در درازمدت به ضرر شما تمام می‌شود. برای تقویت این عضلات، حرکات زیر را تمرین کنید.

حرکت اول: در جای مناسبی بایستید و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید. وزن خود را روی یکی از پاهایتان بیندازید و پای دیگر را از یک طرف تا جایی که می‌توانید بالا بیاورید. دو ثانیه در همین حالت بمانید و دوباره به نقطه شروع برگردید. این حرکت را پنج بار برای هر پا انجام دهید. سعی کنید در بین تکرارها پای فعالتان با زمین تماس پیدا نکند.

 

حرکت دوم: پشت خود را به دیوار بچسبانید و پاهای خود را کمی جلوتر از بدنتان روی زمین قرار دهید. حالا به آهستگی بدن خود را روی دیوار به سمت پایین بکشانید تا جایی که مفاصل ران‌هایتان پایین‌تر از زانوهایتان قرار گیرند. دوباره با نیرویی که به کف پاهایتان وارد می کنید بدنتان را روی دیوار به سمت بالا بکشید و به نقطه شروع برگردید. برای سخت‌تر شدن حرکت می‌توانید همین کار را در حالی که روی پنجه پاهایتان قرار گرفته‌اید، تکرار کنید.

حرکت سوم: به شکم روی زمین دراز بکشید و سر خود را روی دست‌هایتان تکیه دهید. پنجه پاهایتان را بکشید و پاهایتان را تا جایی که می‌توانید بالا بیاورید و سپس به نقطه شروع برگردانید. این حرکت را ده بار تکرار کنید.

                                 

حرکتی برای درمان پیچ‌خوردگی انگشتان

پیچ‌خوردگی یک نوع آسیب مفصلی است که باعث کشیدگی و پارگی رباط می‌شود. رباط‌ها، نوارهای بافتی قوی‌ای هستند که 2 استخوان را به هم متصل می‌کنند. پیچ‌خوردگی معمولا به دنبال حوادثی چون برخورد توپ به نوک انگشت یا افتادن روی انگشت رخ می‌دهد.

 

علائم پیچ‌خوردگی انگشت عبارتند از درد، تورم و درد با لمس انگشتان. در صورت پیچ‌خوردگی انگشت به مدت 20 تا 30 دقیقه روی آن کمپرس سرد بگذارید. هر سه ساعت تا یک روز این کار را تکرار کنید. وقتی در جایی نشسته‌اید دست خود را روی یک بالش و بالاتر قرار دهید تا ورم آن کمتر شود. مصرف داروهای ضددرد زیر نظر پزشک می‌تواند درد و تورم ناشی از پیچ‌خوردگی را کاهش دهد.

در نهایت طی دوره بهبودی می‌توانید با انجام حرکات زیر و تقویت بیشتر انگشتان فرآیند ترمیم را سرعت بخشید. همچنین این حرکات برای افرادی که برای ورزش یا سایر فعالیت‌ها به انگشتانی قوی نیاز دارند توصیه می‌شود.

حرکت اول: به کمک دست دیگر نوک انگشتان را بگیرید و آن را به آهستگی خم کنید. سپس مجددا آن را به حالت اولیه برگردانید. این حرکت را به آرامی انجام دهید و در انتهای هر حرکت 5 ثانیه مکث کنید. این حرکت را 3 تا 5 نوبت در روز و هر نوبت 10 بار تکرار کنید.

 

حرکت دوم: دست خود را مشت کنید. اگر انگشت آسیب‌دیده شما نمی‌تواند به حالت مشت درآید به کمک دست دیگر سعی کنید به مشت شدن آن کمک کنید. 5 تا 10 ثانیه در همین حالت بمانید. این حرکت را 10 بار تکرار کنید.

                                 

تسکین دردهای گردنی

بسیاری از ما گاهی اوقات درد گردن را تجربه کرده‌ایم. درد گردن معمولا با بد خوابیدن، وضعیت بد گردنی، حرکت ناگهانی سر، استرس و یا فشار زیاد کاری ایجاد می‌شود. ورزش گردن درد به حفظ انعطاف و قدرت عضلانی گردن کمک می کند.

 

 

درد گردن یکی از شکایات شایع است. تحقیقات نشان می‌دهد ورزش‌های کششی گردن ممکن است در تسکین دردهای گردنییا پیشگیری از آنها موثر باشد.

 
این اتفاقات ممکن است برای شانه هم رخ دهد. انجام ورزش‌های کششی برای شانه‌ها نه تنها از سفتی و درد شانه‌ها جلوگیری می‌کند، حتی می‌تواند از مفاصل هم محافظت کند.

در اینجا چند نکته برای پیشگیری از درد گردن:

 1. هرگاه هنگام کار احساس درد در گردن داشتید، پیشانی خود را با کف دست کمی فشار دهید. بسیاری از دردهای گردن زمانی ایجاد می‌شود که ما دچار استرس و ناراحتی هستیم که این می‌تواند به درد و سفتی منجر شود. شما می‌توانید این نقش را با تقویت عضلات گردن با انجام ورزش‌های ساده کاهش دهید. بهترین نکته این است کمی ورزش کنید ورزش کردن در محل کار بعد از انجام کارهای مدام سبب تسکین درد گردن می‌شود.

روی صندلی خود بنشینید کمی به جلو خم شوید و آرنج خود را روی میز بگذارید. سر را میان دو شانه قرار دهید. پیشانی خود را در دست‌هایتان گرفته و کمی فشار دهید. در این وضعیت 3 تا 5 ثانیه بمانید. این کار را 3 تا 5 مرتبه تکرار کنید.

2- بالا تنه‌تان را تقویت کنید :
یکی از بهترین ورزش‌های دیگر در محل کار قرار دادن کف دست روی لبه صندلی است. با فشار دادن دست‌ها سعی کنید ران و باسن خود را بلند کنید و کمی بالا نگه دارید. در این وضعیت 5 ثانیه بمانید و آن را 5 بار تکرار کنید تا عضلات شانه‌تان تقویت شود.

3- هنگام تلویزیون دیدن شانه‌هایتان را بالا و پایین کنید.
در لبه یک صندلی بنشینید و ستون فقرات‌تان را کاملا بکشید طوری که بلندتر به نظر برسید. شانه‌هایتان را تا جایی که می‌توانید بالا ببرید سپس تا جایی که می‌توانید پایی ببرید. سپس کمی استراحت کنید. این کار را چند بار تکرار کنید.

4- هنگامی که بیش از 45 دقیقه کار یا رانندگی می‌کنید یا جلوی کامپیوتر می‌نشینید حتما برای چند دقیقه ورزش کنید.
غالبا هنگام رانندگی و نشستن طولانی‌مدت جلوی کامپیوتر ما سرمان را جلو می‌آوریم و این سبب درد گردن می‌شود. بنابراین به منظور پیشگیری از درد گردن بهتر است هر 10 دقیقه یک بار از جلوی مانیتور کامپیوتر بلند شده کمی بایستیم، گردن و شانه‌ها را به اطراف چرخانده و کمی ورزش دهیم. در هنگام تایپ کردن نیز بهتر است بهترین وضعیت را روی صندلی رعایت کرده و به طور مداوم به این کار مشغول نباشیم. کسانی که مجبورند به مدت طولانی رانندگی کنند هم بهتر است هرازگاهی توقف داشته و از خودرو پیاده شده و کمی ورزش کنند.

5- بالش مناسب هنگام خواب بسیار مهم است .
بهترین بالش برای خواب هر کس، بالشی است که روی آن احساس راحتی دارد اما معمولا کسانی که روی شکم می‌خوابند باید نوع سفت آن را انتخاب می‌کنند. کسانی که به پهلو می‌خوابند باید بالشی با سفتی متوسط را انتخاب کرده و افرادی که به پشت می‌خوابند باید از بالشی نرم استفاده کنند. در هر ساعت سعی کنید چانه‌تان را به قفسه سینه بچسبانید. سپس گردن را به سمت راست پشت و چپ بچرخانید و سپس یک حرکت چرخشی به گردن‌تان بدهید. این کار را 5 بار تکرار کنید.

                                 

حرکاتی برای درمان تاندون شست

این التهاب غلاف معمولا به دنبال استفاده مکرر از شست یا مچ رخ می‌دهد بخصوص در فعالیت‌هایی که شست مستقیما از مچ دور می‌شود مانند اسکی یا چکش زدن. علائم این حالت عبارتند از: درد در هنگام حرکت شست یا مچ، درد در هنگام مشت کردن دست، تورم و درد مچ در سمت انگشت شست و احساس یا شنیدن قژ قژ با حرکت تاندون.

درمان معمولا شامل آتل گرفتن یا کمپرس سرد و مصرف داروهای ضدالتهابی می‌‌شود. پس از این‌که درد اولیه شما بهبود یافت می‌توانید حرکات زیر را انجام دهید:

حرکت اول: یک توپ اسفنجی را در دست بگیرید و آن را برای مدت 5 ثانیه بفشارید. این حرکت را 3 بار در روز و هر بار 10 مرتبه تکرار کنید.

حرکت دوم: دست خود را روی میز بگذارید طوری که کف دست شما رو به بالا باشد. نوک شست خود را به نوک انگشت کوچک بچسبانید. این حالت را تا 6 ثانیه حفظ کنید و این حرکت را 10 مرتبه تکرار کنید.

 

حرکت سوم: یک قوطی را در دست بگیرید طوری که کف دست شما رو به بالا باشد. مچ خود را به سمت بالا خم کنید سپس به آرامی مچ خود را به حالت اولیه برگردانید. این حرکت را 3 نوبت و هر بار 10 مرتبه تکرار کنید. کم‌کم می‌توانید وزن وسیله‌ای که در دست می‌گیرید را افزایش دهید.

                                 

مهم‌ترین ورزش کمردردو مفاصل

پزشکان پیش از این به افراد دچار درد پشت یا دردهای مفصلی مزمن توصیه می‌کردند در بستر استراحت کنند اما بررسی‌های جدید نشان داده‌اند که ورزش‌کردن و حفظ انعطاف‌پذیری بدن به کنترل درد مزمن کمک بسیاری می‌کند.

ورزش آستانه تحمل درد را بالا می‌برد. در افرادی که دچار درد مزمن هستند، آستانه درد پایین می‌آید به عبارت دیگر میزان کمتری از درد باعث می‌شود فرد احساس ناراحتی بیشتری کند. ورزش‌های قلبی‌-عروقی، قدرتی و انعطاف‌پذیری به شما کمک می‌کند تا آستانه تحمل دردتان را بالا ببرید.

 

از جمله ساده‌ترین اقدام‌هایی که می‌توانید برای تسکین درد پشت یا درد سایر مفاصل انجام دهید، انجام تمرین‌های ساده و ایمن کششی است:

به پشت روی فرش یا تشک دراز بکشید. ساق پاهای‌تان را روی یک کاناپه یا صندلی بگذارید به‌طوری که ساق پاهای‌تان از پاشنه پا تا پشت زانو به‌طور کامل روی آن تکیه کند. در این حالت در وضعیتی مشابه نشستن پشت صندلی قرار دارید به جز اینکه در این حالت روی ستون فقراتتان هیچ فشاری وارد نمی‌شود.

به پشت دراز بکشید و زانوهایتان را به سمت قفسه سینه‌تان ببرید. این وضعیت بدنی را وضعیت «نوزاد خوشحال» می‌گویند.

نرمش دیگری که می‌تواند تأثیری شبیه نرمش قبلی داشته باشد، این است که روی شکم روی یک توپ تعادلی دراز بکشید و بگذارید بدنتان از طرفین توپ آویزان شود.

چمباتمه‌زدن یک تمرین ساده دیگر است که ممکن است به کاهش درد شما کمک کند. اگر هنگام چمباتمه زدن احساس درد دارید، مربی‌تان می‌تواند شکل‌های تغییریافته این وضعیت بدنی را به شما پیشنهاد کند. هر چه توانایی‌تان برای چمباتمه‌زدن بیشتر شود به میزان بیشتری دردتان کاهش پیدا می‌کند و قدرتتان برای انجام فعالیت‌هایی مانند بالا و پایین‌رفتن از پله‌ها بیشتر می‌شود.

تمرین هایی که باید انجام دهید

به جز تمرین‌های کششی که در بالا ذکر شد، مهم‌ترین نوع برای ورزش برای بهبود درد مزمن پشت و مفاصل تمرین‌های هوازی برای بهبود وضعیت قلبی‌-عروقی است. بررسی‌ها نشان داده‌اند بهبود وضعیت قلبی‌-عروقی ارتباط نزدیکی با کاهش درد پشت و زانو دارد.

مساله کلیدی یافتن تمرینی است که حین انجام آن دچار درد نشوید. ممکن است با پیاده‌روی سریع روی تردمیل این تمرین‌ها را آغاز کنید. اگر دردتان با انجام تمرین بهتر شد، می‌توانید در قدم بعدی تمرین با دستگاه الپتیکال را امتحان کنید.

اما اگر هنوز درد زیادی را احساس می‌کنید، می‌توانید ورزش‌های آبی مانند شنا را امتحان کنید یا در کلاس‌های انجام ورزش‌های هوازی درون آب شرکت کنید. غوطه‌وری درون آب برای افراد با کاهش فشار واردشده بر مفاصل به کاهش درد افراد دچار درد مفصل کمک می‌کند. با انجام ورزش‌های آبی می‌توانید تمرین‌های هوازی برای تقویت قلبی و تمرین‌های مقاومتی را بدون واردکردن فشار بر مفاصلتان انجام دهید.

تمرین‌های قدرتی نیز می‌توانند به تسکین درد پشت و مفاصل کمک کنند. سوالی که مطرح می‌شود، این است که تمرین آزاد با وزنه‌ بهتر است یا انجام این تمرین‌ها روی ماشین‌های ورزشی؟ کارشناسان می‌گویند هر دو نوع تمرین جایگاه خاص خودشان را دارند.

هنگامی که فردی برای اولین‌بار به تمرین با وزنه می‌پردازد یا دچار مشکلات مفصلی است، ماشین‌های ورزشی می‌تواند فرد را در انجام حرکتش هدایت کند اما ماشین ورزشی هنگام انجام تمرین از بدن شما حمایت می‌کند، در حالی که هنگام انجام فعالیت واقعی چنین تکیه‌گاهی وجود ندارد. بنابراین بهتر است ترکیبی از تمرین آزاد با وزنه و تمرین با دستگاه را انجام دهید به طوری که در ابتدا بیشتر با ماشین تمرین کنید و بعد با افزایش آمادگی بدنی‌تان بیشتر به تمرین آزاد با وزنه بپردازید.

تمرین‌هایی که نباید انجام دهید

افرادی که دچار مشکلات مفصلی ایجاد کننده درد شدید هستند، معمولا نباید ورزش‌هایی که فشار و ضربه شدیدی به مفاصل وارد می‌آورد، انجام دهند. برای مثال بسیاری از افراد دوست دارند بدوند و دویدن ورزشی عالی است، اما فشار زیادی روی مفاصل وارد می‌کند. بسکتبال نیز فشار زیادی روی مفاصل می‌آورد زیرا در حین آن جهیدن، جابجایی سریع و حرکات در جهات متفاوت انجام می‌شود.

بسیاری از افرادی دچار درد مزمن پشت یا مفاصل، در مورد اینکه آیا می‌توانند دوباره ورزش دلخواهشان را انجام دهند یا نه، سوال می‌کنند.

متاسفانه برخی ورزش‌ها فشار زیادی روی ستون فقرات می‌آورند؛ مثلا برای زدن ضربه‌ها در تنیس و گلف از یک طرف بدن بیشتر استفاده می‌شود؛ به این ترتیب بر یک طرف بدن فشار بیش از حدی می‌آید و طرف دیگر بدن بیش از حد در حالت استراحت قرار می‌گیرد و عدم تعادل در وضعیت قرارگیری بدن رخ می‌دهد.

برای حل این مشکل، باید راه‌های دیگری برای تقویت قسمتی از بدن که در ورزشی مانند تنیس یا گلف کمتر مورداستفاده قرارمی‌گیرد، پیدا کرد.

باید به یک فیزیوتراپیست مراجعه کنید تا به شما تمرین‌هایی برای متعادل‌کردن تاثیر حرکات مکرر در یک طرف بدن بدهد. انجام تمرین‌های پایه‌ای برای تقویت تنه (که در شماره‌های قبل هفته‌نامه در این صفحه درباره آن توضیح داده شده است)، می‌تواند به شما کمک کند؛ انجام تمرین‌های چرخشی و پیچشی با «توپ طبی» (توپ سنگینی با قطری به اندازه عرض شانه‌های یک فرد معمولی و حدود 35 سانتی‌متر که برای تمرین‌های قدرتی استفاده می‌شود).

درد مزمن کیفیت زندگی را کاهش می‌دهد؛ انجام تمرین‌های ورزشی می‌تواند به نحوی تاثیرگذار کیفیت زندگی شما را به حالت عادی بازگرداند. دلیلی برای نشستن و دردکشیدن وجود ندارد. 

کشش عضله هامسترینگ

عضله هامسترینگ (عضله سه سر) در پشت هر ران کشیده شده است. سفتی این عضله، حرکت مفصل لگن را محدود می‌کند و می‌تواند با فشار آوردن به کمر، وضعیت قرارگیری درست تنه را مختل کند. انجام این تمرین باعث انعطاف‌پذیری این عضله و کاهش فشار وارد آمده بر کمر می‌شود. این تمرین را به شکل‌های گوناگونی می‌توان انجام داد:

بایستید، پاشنه یک پا را روی صندلی تکیه دهید. از کمر به جلو خم شوید و سعی کنید پاشنه پنجه پای قرار گرفته روی صندلی را با دست‌هایتان بگیرید و برای 10 ثانیه در این حالت بمانید تا در عضله پشت ران کشش ایجاد شود. 3 بار این تمرین را تکرار و بعد جای پاها را عوض کنید و همین تمرین را با پای دیگر انجام دهید.

اگر دچار کمردرد هستید، می‌توانید روی یک صندلی بنشینید و پاهایتان را به‌طور مستقیم روی صندلی دیگری در مقابلتان تکیه دهید. در این وضعیت به جلو خم شوید و با گرفتن پاشنه هر پا، در عضله پشت ران کشش ایجاد کنید.

کشش در حالت چهار دست و پا

به حالت چهار دست و پا روی زمین قرار بگیرید و نفستان را بیرون دهید و سعی کنید با منقبض کردن شکم، تنه را به سمت بالا بکشید. 5 ثانیه به این حالت بمانید و دوباره به حالت اول بازگردید. 6 بار این تمرین را تکرار کنید.

نیمه دراز و نشست

به پشت روی زمین دراز بکشید، زانوهایتان را خم کنید به طوری که میان پنجه پاهایتان به اندازه عرض لگن فاصله وجود داشته باشد. تیغه ‌شانه‌هایتان را روی زمین تکیه دهید. دست‌هایتان را پشت سرتان بگذارید. نفس را به درون بکشید و در حالی که در سطح جناغ سینه تنه را به جلو خم‌ می‌کنید تا سر و شانه‌تان از زمین بلند شود، نفستان را بیرون دهید. 3 ثانیه در این حالت بمانید و 20 بار این حرکت را تکرار کنید.

چرخش لگن

به پشت روی زمین دراز بکشید و زانوهایتان را خم کنید و کف پاها را روی زمین بگذارید، به‌طوری که فاصله آنها به اندازه عرض لگن‌ باشد. نفس‌ را بیرون دهید و سعی کنید با منقبض کردن شکم، کمرتان را به زمین بچسبانید و برای 6 ثانیه در این حالت بمانید. این تمرین را 5 بار تکرار کنید.

باز کردن مفصل ران در حالت خوابیده روی شکم
(کشش عضله گلوتئال)

به شکم روی زمین دراز بکشید، یک پا را در حالی که زانو در حالت مستقیم قرار دارد، با منقبض کردن عضله گلوتئال (باسن) به سمت بالا ببرید. 10 ثانیه به این حالت بمانید و بعد این تمرین را با پای دیگر تکرار کنید.

                                 

حرکاتی برای تقویت زانو

بافت همبندی نواری شکلی به نام نوار ایلئوتیبیان از ماهیچه‌ای در قسمت خارجی مفصل ران منشأ گرفته و پس از عبور از ناحیه خارجی زانو به قسمت فوقانی درشت نی منتهی می‌شود.

ساییده شدن این نوار به قسمت برجسته تحتانی استخوان ران باعث التهاب و درد در سمت خارجی زانو می‌شود. این اتفاق بیشتر اوقات هنگام دویدن رخ می‌دهد. سفت بودن این نوار، سفت بودن ماهیچه‌های ران و لگن، متفاوت بودن اندازه پاها و دویدن روی سطوح شیبدار نیز باعث بروز این حالت می‌شود. حرکات زیر به برطرف شدن این حالت کمک می‌کند.

حرکت اول:
پاهای خود را به حالت ضربدری قرار داده و خم شوید و سعی کنید انگشتان پای خود را لمس کنید. 30 ـ 15 ثانیه در همین وضعیت بمانید و بعد به حالت ایستاده باز گردید. 3 بار این حرکت را تکرار کرده و بعد جای پاهایتان را عوض کرده و مجدد این کار را تکرار کنید.

حرکت دوم:
در کنار دیوار به پهلو بایستید و یک دست را به دیوار تکیه دهید پایی را که دورتر از دیوار قرار گرفته است از مقابل پای دیگر به حالت ضربدری عبور دهید. دقت کنید که کف هر دو پای شما روی زمین قرار گیرند. مفصل ران خود را به سمت دیوار خم کنید. 15 ثانیه این کشش را حفظ کنید. پس از این که این حرکت را 3 بار تکرار کردید جای پاها را عوض کرده و حرکت را مجدد تکرار نمایید.

حرکت سوم:
رو به دیوار ایستاده و هر دو دست خود را همسطح چشمانتان روی دیوار قرار دهید. یک پا را عقب‌تر قرار دهید و پاشنه آن را به زمین بچسبانید. پای عقب‌تر را به سمت داخل بچرخانید و به آرامی به سمت دیوار خم شوید تا در پشت ران کشش را احساس کنید. 30 ـ 15 ثانیه در همین حال بمانید. این حرکت را 3 بار در هر پا تکرار کنید.

                                 

حرکاتی برای تقویت مچ پا

شاید شما تا به حال دچار پیچ‌خوردگی مچ پا شده باشید. هنگام پیچ‌خوردگی، تاندون‌های این ناحیه، دچار کشیدگی یا پارگی می‌شوند.

بیشتر اوقات پیچ‌خوردگی به دنبال گذاشتن پا روی یک سطح ناصاف، پایین آمدن نادرست هنگام پرش یا شوت کردن جسمی که به سادگی جابه‌جا نمی‌شود رخ می‌دهد. درد، تورم و مشکل در راه رفتن از علائم این حالت هستند.

 

این حرکات را می‌توانید به دنبال پیچ‌خوردگی وقتی که توانستید روی پاشنه فشار بیاورید انجام دهید تا دوره درمان خود را کوتاه‌تر کنید.

حرکت اول:
روی یک سطح سفت بنشینید و پاهای خود را دراز کنید. حوله‌ای را از زیر کف پای خود رد کنید و 2 سر آن را به دست بگیرید. حال بدون آن که زانویتان خم شود 2 سر حوله را به سمت خود بکشید و 30 ـ 15 ثانیه نگه دارید. این حرکت را 3 بار تکرار کنید.

حرکت دوم:
رو به دیوار بایستید و دست‌های خود را همسطح با سینه روی دیوار قرار دهید. زانوهای خود را کمی خم کنید و یک پا را عقب‌تر قرار دهید و به آرامی به سمت دیوار خم شوید تا در قسمت خلفی ساق پای خود احساس کشیدگی کنید.

انگشتان پای عقبی خود را به آرامی به سمت داخل زاویه دهید و پاشنه خود را روی زمین حفظ کنید. 30 ـ 15 ثانیه در همین وضعیت بمانید و به حالت اول برگردید. این حرکت را 3بار تکرار کنید.

حرکت سوم:
روی صندلی نشسته و کف پای خود را روی یک قوطی قرار دهید. پای خود را به سمت جلو و عقب از پاشنه تا میانه قوس پا حرکت دهید. 5 ـ 3 دقیقه این کار را تکرار کنید. این حرکت وقتی موثرتر است که هر صبح قبل از شروع فعالیت انجام شود.

مطالب مرتبط:

حرکاتی برای بهبود پارگی مینیسک

پیچ خوردگی داخلی مچ پا

حرکاتی برای تقویت عضلات ران

آسیب مچ

پا

                                 

باشگاه تناسب اندام تخصصی

                                 

چرا دکترای حرفه ای فیزیوتراپی DPT ؟

 

در این نوشته قصد داریم بدون تفصیل و بصورت کاملا روشن اهداف خود را پیرو درخواست چندساله مان مبنی بر ارتقای رشته ی فیزیوتراپی به دکترای حرفه ای فیزیوتراپی بیان کرده و همچنین ابهام ها را در این رابطه برطرف کنیم.

*سوالاتی که قرار است پاسخ داده شوند :

1_ تعریف دقیق دی.پی.تی چیست؟
2_دی.پی.تی چرا و از کجا شروع شد ؟
3_طول دوره ی دی.پی.تی از ابتدا و بصورت ترانزیشنال آن برای مقاطع مختلف چه مدت است ؟
4_تفاوت آن با دوره های حال حاضر (کارشناسی،کارشناسی ارشد،پی.اچ.دی) در چیست؟
5_دوره عمومی و کلینیکال دی.پی.تی به چه صورت است ؟
6_بعد از اتمام دوره ی عمومی دی.پی.تی،چه تخصص هایی برای آن در نظر گرفته شده است ؟
7_اهمیت دی.پی.تی برای فیزیوتراپی در چه مسائلی است ؟
8_نقش گسترش و اجرایی شدن کامل این مهم بر سلامت،اقتصاد و فرهنگ جامعه تا چه حد است ؟
9_چه کشورهایی دی.پی.تی را اجرایی کرده و چه کشورهایی آن را به رسمیت می شناسند ؟
10_ چرا جامعه ی فیزیوتراپی بر این موضوع و اجرایی شدنش اصرار فراوان دارد ؟
***

ماهیت فرآیندهای فیزیوتراپی

این هم توصیف مفهوم عملیات فیزیوتراپی مصوبه ۱۹۹۹ میلادی آخرین ورژن

فیزیوتراپی، خدمتی است که تنها توسط و یا با هدایت و نظارت یک فیزیوتراپیست صورت می گیردوشامل :بررسی ، تشخیص، برنامه ریزی درمانی، مداخله و ارزیابی می باشد. 

بررسی(Assessment): شامل معاینه(Examination) انفرادی و گروهی نقص های بالقوه یا بالفعل، محدودیتهای عملکردی، ناتواناییها، یا سایر مشکلاتی که توسط گرفتن تاریخچه، غربالگری و همچنین با استفاده از آزمایشات خاص و اندازه گیری و ارزیابی نتایج معاینات از طریق انالیز آنها در چهارچوب یک فرایند منطقی بالینی می توان به آن پی برد. 

تشخیص(Diagnosis): از معاینات و ارزیابی آنها بدست می آید و بیانگر نتیجه حاصل از فرایند منطقی بالینی می باشد. تشخیص ممکن است به صورت نقص حرکتی بیان شود یا شامل دسته های مختلفی از آسیبها، محدودیتهای حرکتی، توانائیها/ ناتوانیها یا سندرمها باشد.

برنامه ریزی(Planning): با تعیین نیاز به مداخله آغاز می شود و معمولا به ایجاد برنامه ای برای مداخله ختم می شود که شامل اهداف نهایی قابل اندازه گیری مورد بحث قرار گرفته با بیمار/ مشتری، خانواده یا فردی که از وی مراقبت می کند، می باشد. 

مداخلات(Intervention): انجام می شوند و برای رسیدن به اهداف توافق شده تغییر میابند و میتواند شامل :درمان با دست، بهبود حرکتی، استفاده از وسایل فیزیکی، مکانیکی و الکتریکی-درمانی، آموزش عملکرد، فراهم کردن وسایل کمکی و نحوه استفاده از آنها، راهنمایی و ارایه مشورت به بیمار، مستند سازی، هماهنگی و ارتباطات باشد. مداخلات همچنین ممکن است با هدف پیشگیری از آسیبها، محدودیتهای حرکتی، ناتوانیها یا صدمات صورت گیرند که در این صورت شامل بهبود و حفظ سلامتی، کیفیت زندگی و توانایی در تمام سنین و جمعیتها می باشد. 

ارزیابی(Evaluation): مستلزم انجام مجدد آزمایشها با هدف ارزیابی نتایج حاصل می باشد.