درمان آرتروز و ساییدگی مفصلی با آلبالو

بر اساس یک تحقیق جدید آلبالو بیشترین مقدار آنتی اکسیدان را در بین میوه ها دارد و میتوان از آن در کنترل بسیاری از موارد آرتروز و ساییدگی مفصلی استفاده کرد. این مطالعه که در دانشکاه بهداشت و علوم اورگون Oregon Health and Science University صورت گرفته است 20 زن با سن بین 70-40 سال که مبتلا به آرتروز و ساییدگی مفصل بوده اند را مورد بررسی قرار داده است. مطالعه نشان میدهد که نوشیدن روزی دو لیوان آب آلبالو به مدت سه هفته میتواند بطور واضحی موجب کاهش التهاب شود.

آرتروز و ساییدگی مفصلی از بیماری های شایعی است که در سنین بالا موجب درد مفصلی بخصوص در مفاصل زانو شده و ناتوانایی های زیادی را برای فرد ایجاد میکند. در واقع آرتروز شایعترین نوع آرتریت یا التهاب مفصلی است. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری تمایلی برای استفاده از داروهای ضد درد نداشته و از آثار احتمالی زیانبار این داروها نگران هستند. این خبر خوبی برای این دسته از افراد است تا با استفاده از یک ماده کاملا طبیعی بتوانند سلامت کلی خود را ارتقا داده و از التهاب مفصلی و دردهای ناشی از آن کم کنند.

دردهای مفصلی از مشکلات شایع در بسیاری از ورزشکاران است. آنها با فشارهای زیادی که به اندام و مفاصل خود وارد میکنند در معرض آسیب های غضروفی در مفاصل خود هستند. محققان ذکر میکنند مصرف آلبالو و بخصوص آب آن در حین ورزش میتواند تا حد زیادی خستگی و دردهای احتمالی ناشی از یک ورزش طولانی و خسته کننده را کم کند.

آنتی اکسیدان اصلی موجود در آلبالو که anthocyanins نام دارد میتواند در حد بسیاری از داروهای ضد التهابی درد بسیاری از بیماران را کاهش دهد. مطالعه این محققان نشان میدهد که مصرف مداوم آب آلبالو میتواند دردهای آرتروز را در بسیاری از بیماران تا 20 درصد کاهش دهد. آنتی اکسیدان موجود در این میوه میتواند دردهای عضلانی را هم کاهش دهد.

 

                                 

درمان کمردرد مزمن با یوگا

محققانی که بر روی کمردرد مطالعه میکنند به این نتیجه رسیده اند که کسانی که یوگا میکنند بهتر میتوانند بر درد و دیگر علائم ناشی از مشکلات کمردرد غلبه کنند. 

 در مقایسه با کسانی که برای درمان کمردرد خود از درمان های استاندارد استفاده میکنند در کسانی که یوگا میکنند خلق و خو بهتر شده، کمردرد کمتر شده و کارآیی کلی بدن میشود.

در این مطالعه تعداد 90 نفر که دچار ناتوانی های خفیف تا متوسط در اثر کمردرد مزمن بودند انتخاب شده و بطور تصادفی به تعدادی از آنها حرکات یوگا آموزش داده شد و انجام گردید و در تعدادی دیگر از درمان های استاندارد کمردرد استفاده شد. در گروهی که حرکات یوگا را انجام میدادند این حرکات دو بار در هفته و هر بار به مدت 90 دقیقه و به مدت 24 هفته آموزش داده شده و انجام گردید. شرکت کنندگان در مطالعه بمدت شش ماه بعد از پایان دوره های یوگا و یا درمان های استاندارد پیگیری شدند.

مطالعه نشان داد که

• در پایان هفته 24 شدت درد و ناتوانی های حرکتی در گروهی که یوگا کار کرده بودند به طرز محسوسی کمتر از گروه دیگر بود

• در هفته 12 تعداد بیشتری از بیماران در گروه یوگا اظهار بهبودی میکردند

• در گروهی که یوگا میکردند نشانه های افسردگی بطرز محسوسی کاهش پیدا کرد

• در گروه استفاده کننرده از یوگا در پایان ماه ششم شدت درد، ناتوانی های جسمی و میزان افسردگی بسیار بیش از گروه دیگر کاهش نشان میداد

• در گروهی که از یوگا برای درمان کمردرد خود استفاده میکردند تمایل به کاهش میزان مصرف داروی ضد درد بیش از گروه دیگر بود

در این مطالعه از نوع خاصی از یوگا به نام Iyengar Yoga استفاده شد. در این نوع از یوگا که هر کسی با هر درجه ای از توانایی جسمی و ذهنی میتواند انجام دهد تاکید بر روی تنفس درست و درست نشستن و درست ایستادن است.

 

                                 

 

درمان اسکولیوز با بریس

دانشمندان میگویند استفاده از بریس و کمربندهای طبی میتواند مانع از پیشرفتاسکولیوز شود و در بسیاری موارد میتواند نیاز به عمل جراحی اسکولیوز احتمالی را مرتفع کند.

اسکولیوز بیماری است که در آن ستون مهره به چپ یا راست نحرف میشود و بیشتر در بچه ها و نوجوانان دیده میشود. علت اسکولیوز در غالب موارد ناشناحته است و در صورتیکه شدید شود موجب درد و ناتوانی بخصوص در بچه های در حال رشد میگردد. وقتی زاویه انحراف ستون مهره مبتلا به اسکولیوز بین 40-25 درجه است معمولا ازبریس استفاده میشود. وظیفه بریس ممانعت از بیشتر شدن انحراف است چون اگر انحراف از حد مشخصی بیشتر شود نیاز به عمل جراحی اسکولیوز خواهد بود.

با این که سال ها است از بریس در درمان اسکولیوز استفاده میشود ولی تاکنون شواهد قاطعی دال بر اثربخشی آن وجود نداشته است. در مطالعه جدیدی که نتایج آن در مجله The New England Journal of Medicine به چاپ رسیده است تاثیر بریس در پیشگیری از پیشرفت اسکولیوز مورد بررسی قرار گرفته است.

در این بررسی محققان تعداد 242 بیمار با سن بین 15-10 سال را بین سال های 2011-2007 مورد مطالعه قرار دادند. اینها بیمارانی بودند که با در نظر گرفتن نوع انحراف ستون مهره، سن و شدت انحراف، احتمال بالایی برای پیشرفت و بدتر شدن کجی ستون مهره را داشتند. آنها را به دو گروه تقسیم کردند. برای تعدادی از بریس استفاده کردند و در تعدادی دیگر بریس استفاده نشد. بریس معمولا برای بیماران روزی 18 ساعت استفاده شد. تمامی بیماران تا سن بلوغ پیگیری شدند. ذکر این نکته ضروری است که پیشرفت انحرافاسکولیوز غالبا تا سن بلوغ است و بعد از آن شدت انحراف بیشتر نمیشود.

در این مطالعه در صورتی که تا سن بلوغ انحراف ستون مهره حداکثر به 50 درجه میرسید درمان موفق محسوب میشد و اگر شدت انحراف از 50 درجه بیشتر میشد درمان ناموفق بود. 50 درجه زاویه است که اگر شدت انحراف ستون مهره از آن بیشتر شود بیمار نیاز به عمل جراحی پیدا میکند.

در پایان مدت مطالعه مشخص شد که در بیمارانی که از بریس استفاده کرده بودند درمان بطور متوسط در 72 درصد موفقیت آمیز بود و در آنهایی که بریس را برای ساعات بیشتری در طول روز پوشیده بودند احتمال موفقیت بیشتر بود. در آنهایی که بریس را به مدت بیش از 13 ساعت در روز پوشیده بودند احتمال موفقیت درمان 93-90 درصد بود. در گروه دیگر یعنی آنها که از بریس استفاده نکرده بودند پیشرفت انحراف ستون مهره تنها در 41 درصد به حد کمتر از 50 درجه رسیده بود.

این مطالعه نشان داد که استفاده مناسب از بریس در بیمار مبتلا به اسکولیوز یقینا میتواند احتمال نیاز وی به عمل جراحی اسکولیوزدر آینده را کاهش دهد.

 

                                 

درمان آرتروز زانو با کفش طبی

آرتروز زانو یا استئوآرتریت یا ساییدگی زانو بیماری شایعی است که مهمترین علامت آن دردوخشکی زانو است.

گرچه درمان زانو درد و کاهش درد شدید آرتروز زانو تنها با انجام تعویض مفصل امکانپذیر است برای درمان آرتروز زانو  موارد خفیف تر از روش های مختلفی استفاده میشود. یکی از این درمان آرتروز زانو استفاده از کفش های مخصوص طبی و فیزیوتراپی  است.

فیزیوتراپی نقشی حیاتی در درمان آرتروز زانو بدون انجام جراحی دارد. فیزیوتراپی برای تسکین زانو درد و بهبود دامنه حرکتی، همانند آرتروز گردن استحکام و بهبود عملکرد مورد استفاده قرار می‌گیرد.

شروع علائم آرتروز زانو و ساییدگی مفصل آن معمولا از طرف داخلی آن است یعنی طرفی از زانو که به زانوی دیگر نزدیک تر است. از راه هایی که برای کاهش علائم آرتروز زانو در این مرحله پیشنهاد شده است کم کردن فشاری است که از جانب وزن بدن به این قسمت از زانو وارد میشود و راه حل پیشنهادی استفاده از کفش طبی است.

کفش طبی که از آن استفاده میشود تفاوتی با یک کفش معمولی ندارد بجز اینکه در زیر آن یک کفی گوه مانند گذاشته شده به نحوی که طرف کلفت تر گوه در سمت خارجی کف پا قرار میگیرد. این کار با این هدف انجام میشود که با تغییر در امتداد ساق، فشار به قسمت داخلی زانو کاهش یافته و در نتیجه درد آرتروز زانو ناشی از ساییدگی زانوکم شود.

در مطالعه ای که اخیر در دانشگاه منچستر انگلستان صورت گرفته است ارتباط بین استفاده از این وج Wedge یا گوه در زیر کفش های طبی و تاثیر آن در کاهش درد زانو ناشی از آرتروز زانو مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه بررسی هایی را که دیگر محققین تا زمان حال در این مورد انجام داده اند گردآوری شده است. مجموعه این تحقیق ها بر روی 885 بیمار صورت گرفته که در 502 نفر از آنها از کفش طبی استفاده شده است.

نتیجه بررسی و مقایسه بیمارانی که از کفش طبی استفاده کرده بودند با کسانی که کفش های معمولی پوشیده اند نشان داد که استفاده از کفش های طبی تاثیری در میزان کاهش زانو درد ناشی از آرتروز زانو نداشته است.

 

                                 

 

درمان پیچ خوردگی مچ پا

نحوه درمان پیچ خوردگی مچ پا به شدت آسیبتان بستگی دارد.

 

کنترل پیچ‌خوردگی مچ پا در خانه

 

استراحت: مفصلتان را استراحت دهید تا بهبود پیدا کند. به شکل و ترتیبی که به شما آموزش داده می‌شود فعالیت‌های عادی‌تان را از سر بگیرید.

یخ: یخ به کاهش درد و تورم کمک می‌کند. یخ همچنین می‌تواند از آسیب رسیدن به بافت جلوگیری کند. از یک کیسه یخ استفاده کرده یا تکه‌های یخ خورد شده را در یک کیسه پلاستیکی قرار دهید. کیسه یخ را در یک حوله قرار دهید و آن را هر ساعت به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بر روی رباط آسیب‌دیده قرار دهید. تا زمانی که برای شما تعیین شده از یخ استفاده کنید.

کمپرس: از فیزیوتراپ بپرسید که آیا نیاز هست که دور رباط آسیب‌دیده‌تان یک بانداژ الاستیک یا قوزک بند طبی ببندید. زیرا یک بانداژ الاستیک از ناحیه آسیب دیده محافظت کرده و همچنین با کم کردن تورم و حرکت به بهبود مفصلتان کمک می‌کند. از بانداژ تا زمانی که به شما گفته شده استفاده کنید.

بالا بردن: در هر فرصتی که توانستید مچ پای آسیب‌دیده را بالاتر از سطح قلبتان نگه‌دارید. این کار به کاهش یا محدود کردن تورم کمک می‌کند. برای بالا بردن مچ پایتان آن را روی چند بالش قرار دهید.

 

کنترل پیچ خوردگی با داروها

 

در اکثر موارد داروهای مسکن بدون نسخه (مانند ایبوپروفن (آدویل، مورتین آل‌بی و غیره)، ناپروکسن (آلوِ یا غیره) یا استامینوفن (تایلنول یا غیره)) برای کنترل درد پیچ‌خوردگی مچ پا کافی هستند.

 

ابزارها

 

معمولاً از آنجا که راه رفتن با یک مچ پای پیچ‌خورده می‌تواند دردناک باشد، تا زمانی که درد فروکش کند به استفاده از چوب زیر بغل نیاز خواهید داشت. همچنین ممکن است فیزیوتراپ به شما توصیه کند که از یک ابزار پلاستیکی متحرک  مانند یک اسپلینت استفاده کنید.

 

فیزیوتراپی

 

در کل، هدف فیزیوتراپ برگرداندن شما به نقش‌هایی است که پیش از آسیب‌دیدگی در خانه، محل کار و اجتماع به عهده داشتید. بدون توان‌بخشی کافی و مناسب امکان بروز مشکلاتی جدی (مانند کاهش دامنه حرکت، درد و تورم مزمن، و ناپایداری مفصل) وجود دارد که می‌توانند توانایی شما برای انجام فعالیت‌های عادی‌تان را به شدت کاهش دهند. پس از کاهش ورم، می‌بایست به یک فیزیوتراپ مراجعه کنید. او می‌تواند با استفاده از برخی مدالیته‌های خاص درد و ورمتان را کم کرده و سپس با ارائه تمریناتی به بازیابی دامنه حرکت، قدرت، انعطاف‌پذیری و تعادل مچ پایتان کمک کند. می‌توان با استفاده از تمرینات پایداری و تعادل مجدداً به عضلات مچ پا آموزش داد که در کنار یکدیگر از مفصل مچ پا حمایت کنند. این تمرینات می‌توانند شامل درجات مختلفی از چالش‌های تعادلی، مانند ایستادن روی یک پا، باشند.

 

مدالیته‌های مورد استفاده برای کاهش درد و ورم

•    یخ و بلافاصله حمام آب گرم

•    تحریک الکتریکی (اینترفرنشیال یا گالوانیک با ولتاژ بالا)

•    اولتراسوند

•    ماساژ اصطکاکی متقاطع

•    ارتزهای نرم با گوه خارجی  ۵/۰ تا ۳ میلی‌متری، در صورت نیاز برای درمان پیچ‌خوردگی مچ پا.

•    درمان پیچ خوردگی با لیزر پرقدرت

•    درمان با امواجی از هوا

اولتراسوند معمولاً با هدف گرم کردن عمقی ساختارهای بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد. گرم کردن عمقی تاندون‌ها، عضلات یا رباط‌ها باعث افزایش گردش خون شده که تصور می‌شود این کار بتواند فرایند بهبودی طبیعی بدن را تسریع کند. افزایش دمای بافت‌ها با استفاده از اولتراسوند می‌تواند به ‌منظور تسکین درد نیز مورد استفاده قرار گیرد. گرم کردن عمقی بافت‌ها را می‌توان برای افزایش خاصیت “کشسانی” عضلات و تاندون‌هایی که سفت شده‌اند مورد استفاده قرار داد. در صورتی ‌که به خشکی زانو مبتلا شده‌اید، متخصص طب فیزیکی شما می‌تواند قبل از انجام ورزش‌های دامنه‌ی حرکتی از التراسوند برای کمک به افزایش توسعه ‌پذیری بافت‌های اطراف زانو کمک بگیرد. این کار می‌تواند توانایی زانوی شما برای خم شدن را افزایش دهد.

                                 

ورزش و حرکات اصلاحی برای درمان پیچ خوردگی مچ پا

حرکات ورزشی زیر عموما برای درمان پیچ خوردگی مچ پا توصیه می‌شوند. شما باید قبل از شروع این حرکات ورزشی در مورد کارایی آن‌ها برای درمان خود، با فیزیوتراپیست مشورت کنید. عموما این حرکات روزی سه مرتبه باید انجام شوند، البته به شرطی که باعث به وجود آمدن یا تشدید علائم از جمله درد مچ پا نشوند. فیزیوتراپیست زمان مناسب برای شروع حرکات اصلاحی مقدماتی و سپس حرکات ورزشی متوسط و پیشرفته را تعیین می‌کند. به عنوان یک قاعده کلی، اضافه شدن حرکات ورزشی یا پیشرفت سطح آن‌ها باید وقتی صورت بگیرد که علائم هنگام انجام ورزش ها تشدید نشده باشد.

 

حرکات کششی

 

بعضی از حرکات کششی مفید برای بهبود پیچ خوردگی مچ پا به شرح زیر است (به یاد داشته باشید که انجام این تمرینات را فقط با صلاحدید فیزیوتراپیست انجام دهید):

 

·         بنشینید، مچ پا و پای خود را تا حد امکان بالا بیاورید. این کار را به آرامی تا زمانی که در ماهیچه ساق پای خود احساس کشیدگی کنید، انجام دهید، این وضعیت را 10 ثانیه حفظ کنید (از 1 تا 10 بشمارید). این حرکت ورزشی را 10 مرتبه تکرار کنید.

·         بنشینید، مچ پای خود را به سمت پایین و به داخل بکشید، این وضعیت را حفظ کنید و از یک تا ده بشمارید. این حرکت را 10 مرتبه تکرار کنید.

·         در حالت نشسته، مچ پای خود را به بالا و به خارج  بکشید. این وضعیت را حفظ کنید و از1 تا 10 بشمارید. این حرکت را 10 مرتبه تکرار کنید.

 

·         بنشینید و انگشتان پای خود را به سمت پایین بکشید. این وضعیت را حفظ کنید و از 1 تا 10 بشمارید. این حرکت را 10 مرتبه تکرار کنید.

 

حرکات تقویتی

 

·         مچ پای خود را مجاورت یک شی ثابت مانند مبل قرار دهید و به سمت پایین و داخل به آن فشار دهید. این وضعیت را حفظ کرده و از 1 تا 10 بشمارید. این حرکت را 10 مرتبه تکرار کنید.

 

·         مچ پای خود را مجاورت یک شی ثابت مانند مبل قرار دهید و به سمت بالا و خارج فشار دهید. این وضعیت را حفظ کرده و از 1 تا 10 بشمارید. این حرکت را 10 مرتبه تکرار کنید.

·         بنشینید و یک باند کشی دور پای خود قرار دهید و لبه‌های باند کشی را با دو دست خود بگیرید، تا حد امکان مچ پای خود را به سمت پایین بیاورید و سپس به وضعیت اولیه برگردید. این حرکت را 10 مرتبه تکرار کنید.

 

·         بنشینید و باند کشی را به یک شی ثابت ببندید و آن را دور پای خود قرار دهید. پای خود را به سمت پایین قرار دهید سپس مچ پای خود را تا حد امکان به سمت بالا بکشید ، سپس به وضعیت ابتدایی برگردید و این حرکت را 10 مرتبه تکرار کنید.

·         بنشینید و یک باند کشی را دور یک شی ببندید و سپس به دور لبه خارجی پای خود بیندازید و مچ پا را به سمت پایین و داخل حرکت دهید و سپس به حالت اولیه باز گردید. این ورزش مچ پا را 10 مرتبه تکرار کنید.

·         بنشینید و یک باند کشی را دور یک شی ببندید و سپس به دور لبه داخلی پای خود بیندازید و مچ پا را به سمت بالا و خارج حرکت دهید و سپس به حالت اولیه باز گردید. این ورزش مچ پا را 10 مرتبه تکرار کنید.

                                 

صدا دادن مفصل گردن و علل آن

گردن از هفت استخوان گردن به نام مهره های گردن تشکیل می‌شود که توسط عضله‌ها، رباط‌ها (لیگامان‌ها) و تاندون‌ها حمایت می‌شوند و به این ترتیب حرکت دادن و نگه داشتن سر و گردن به گونه‌ای ممکن می‌شود که می‌توان گردن را بدون تحمل هیچ فشاری چرخاند، خم کرد و حرکت داد. با این وجود، گردن در اثر فشار مداوم هنگام چرخاندن صدای تق تق را تولید می‌کند. این صدا معمولاً بی‌خطر است؛ اما اگر صدا دادن گردن همراه با درد باشد باید به پزشک مراجعه نمود.

 

علل

 

    تشکیل حباب داخل مایع: مایع غلیظی (مایع سینوویال) که اطراف هر هفت مفصل گردن وجود دارد، با توجه به خاصیت روان کنندگی‌اش باعث حرکت نرم و لغزنده‌ی گردن می‌شود. این مایع حاوی گازهای دی اکسید کربن و نیتروژن است که می‌توانند حباب تشکیل بدهند. حرکت دادن مفصل‌های گردن فشار بیشتری را به این حباب‌ها وارد می‌کند و در نتیجه این حباب‌ها می‌ترکند و صدا می‌دهند. این فرایند، تشکیل حباب داخل مایع، می‌تواند علت صدا دادن مفصل گردن شود و به صورت صدای تق تق گردن نمود می‌یابد.

    نقش رباط‌ها (لیگامان‌ها): رباط در محل تلاقی دو یا چند استخوان از مفصل حمایت می‌کند و حرکت آن را ممکن می‌سازد. بعضی از استخوان‌ها برجستگی‌هایی دارند که رباط‌ها به آنها گیر می‌کنند؛ هنگام حرکت گردن این برجستگی کمتر می‌شود و رباط آزاد می‌شود. در نتیجه‌ی لغزیدن رباط از سطح برآمدگی استخوان، گردن صدا می‌دهد.

    مشکل مفصلی: ناهموار شدن سطح مفصل مشخصه‌ی اصلی بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان و آرتروز گردن محسوب می‌شود. این عارضه‌ها تغییرات فرسایشی مهره های گردن را به دنبال دارند که به نوبه خود به صدا دادن آن می‌انجامد.

    آرتروز گردن: استئوآرتریت گردن (اسپوندیلوز گردن) به موازات پا به سن گذاشتن افراد بروز می‌یابد. دیسک‌های اسفنجی بین مهره‌های گردن پس از پنجاه سالگی تحلیل می‌روند و قابلیت حفاظتی طبیعی خود را از دست می‌دهند. مهره‌های گردنی و رباط‌های مربوط به آنها در اثر ضخیم‌تر شدن در فضای بین استخوان‌ها پیشروی می‌کنند و در نتیجه این فضا کوچک و کوچک‌تر می‌شود. پیامد این امر، درد و سفتی گردن است که در بیماران مسن‌تر با صدا دادن گردن نیز همراه است. آرتروز گردن گاهی از حالت اندامی نامناسب نشأت می‌گیرد. گردن برخی افراد، مانند ورزشکاران یا ژیمناست‌ها، در نتیجه‌ی فعالیت‌های سنگین صدمه می‌بیند. مفصل آسیب دیده‌ی گردن فشار بیشتری را تحمل می‌کند و باعث صدا دادن گردن هنگام انجام حرکت‌هایی خاص می‌شود.

                                 

علائم صدا دادن مفصل گردن

صدا دادن مفصل گردن حالتی است که در آن هنگام چرخش و یا انحراف گردن (خم شدن جانبی)، صدای واضحی از ناحیه سر بگوش می‌رسد. در اغلب موارد، صدا کردن گردن در اثر خشکی عضلات گردن است که موجب می‌شود در هنگام حرکت‌های خاص گردن، مهره‌ها بر روی یکدیگر ساییده شده و صدا تولید کنند.

 

علائم

 

صدا دادن مفصل گردن به همراه درد، می تواند نشانه ی وجود انحراف در ساختار مهره ها و یا آسیب به مفاصل، رباط ها و یا غضروف ها باشد. همچنین ممکن است عارضه ای جدی در ستون فقرات و دستگاه اسکلتی عضلانی منجر به صدا دادن گردن همراه با درد شده باشد. به همین دلیل، در صورتی که پس از به گوش رسیدن صدایی بلند از گردن، فرد احساس درد شدید کند، باید بلافاصله به پزشک مراجعه شود.

 

سایر علائم همراه با صدا دادن گردن

 

·         از دیگر علائم همراه با صدا دادن گردن می توان به موارد زیر اشاره کرد :

 

·         کاهش دامنه ی حرکتی: سر و گردن ممکن است انعطاف پذیری طبیعی خود را از دست بدهند.

 

·         سر درد: در در ناحیه پشت سر یا گردن که به شقیقه ها و یا پیشانی منتشر می شود.

 

·         درد عضلانی و حساس شدن بافت: زمانی که بر روی عضلات گردن فشار وارد شود.

 

·         بی حسی و یا احساس خارش در دست ها: این می تواند در اثر پینچ شدن یک عصب و یا اسپوندیلوز گردنی ایجاد شود.

·         گرفتگی: در ناحیه اسپاسم عضلانی ممکن است یک توده سفت احساس شود.

                                 

عوارض صدا دادن گردن

اغلب مواقع، صدا دادن گردن ناشی از تخریب مفاصل یا آرتروز است. علاوه بر تق تق گردن، همچنین در ناحیه گردن خود دچار درد و خشکی مفصل می شود. اگر صدا دادن گردن همراه گردن درد و است به منظور جلوگیری از این علائم آزاردهنده، بهترین کار این است که از یک گردن بند طبی برای  محافظت از گردن خود استفاده کنید و آن را به آرامی ماساژ دهید تا هم درد آن تسکین پیدا کند و هم دامنه حرکات آن افزایش یابد. ماساژ آزادسازی تنش به همراه فیزیوتراپی و حرکات کششی منفعلانه خفیف توصیه می شود.

 

عوارض صدا دادن گردن

 

صدای تق تق گردن می تواند عوارضی به همراه داشته باشد از جمله:

 

    گردن درد:  صدای تق تق گردن می تواند پس از مدتی قابلیت حرکتی گردن را کاهش دهد. این مشکل به دلیل تحلیل رفتن و ساییدگی غضروف اطراف مهره ها می باشد که در نهایت منجر به تغییرات دژنراتیوی آرتروز می شود. با افزایش فشار وارده بر اعصاب، این می تواند به التهاب و درد گردن نیز منجر شود.

 

    آرتروز: صداهای ممتد گردن باعث وارد شدن فشار قابل توجهی به مفاصل گردن شده و منجر به کشیدگی بیش از حد رباط ها می شود. این می تواند به عدم حرکت منجر شود، زیرا این حالت باعث تشکیل پل های استخوانی در بین مهره ها می شود، آنهم در زمانیکه بدن تلاش می کند مفصل را ثابت نگه دارد. به هر حال، این روند طبیعی نیست و می تواند به ثبات مفصلی دائم و غیر قابل برگشت منجر شود که این عارضه آرتروز می نامند.

 

    سکته مغزی: مطالعات نشان داده اند که سکته مغزی در افراد زیر ۶۰ سال ممکن است به دلیل صداهای تق تق ممتد گردن باشد. صداهای ممتد گردن میتواند باعث آسیب دیدگی رگ های خونی گردن یا شریان های گردن شود. ایجاد این پارگی ها در شریان ها می تواند به خونریزی یا تشکیل شدن لخته خون منجر شود که میتوانند وارد مغز شوند. لخته های خون میتوانند مانع جریان خون شده و رسیدن اکسیژن به مغز را دچار اختلال می کنند. این نوع سکته مغزی که به دلیل  صداهای تق تق ممتد گردن ایجاد می شود، خفیف بوده و باعث یک حمله ایسکمی گذرا می شود، اما می تواند کشنده هم باشد. علائم معمول سکته مغزی عبارتند از سرگیجه، احساس گیجی، ضعف یک طرف از بدن، تاری دید، اختلال در صحبت کردن، و سردرد شدید. در زمان وجود این علائم به فوریت های پزشکی نیاز است.

                                 

تمرینات ورزشی برای صدا دادن گردن

زمانیکه عوارض جانبی حادی نظیر گردن درد، سکته مغزی و آرتروز (استئوآرتریت) رخ می دهد، شما به مراقبت پزشکی نیاز خواهید داشت. تا زمانیکه مراقبت های پزشکی مناسب را دریافت نکرده اید،  گردن خود را ثابت و بی حرکت نگه دارید و از حرکات ناگهانی بپرهیزید. ممکن است تمرین های ورزشی به شما برای رفع علائم کمک کند، اما توصیه می شود که پیش از شروع این برنامه ورزشی ، با پزشک خود مشورت کنید.

 

تمرینات نیمه چرخشی

 

تمرینات نیمه چرخشی شامل حرکت گردن در دو سطح می شود. در ابتدا سر و گردن خود را در وضعیت طبیعی قرار داده و به روبرو نگاه کنید. سپس سر خود را به آرامی به پشت بچرخانید، به شکلی که چشم های شما به سمت سقف باشد. به مدت ۲ تا ۳ ثانیه در این حالت بمانید. اینک سر خود را به آرامی به جلو بچرخانید، به شکلی که چانه شما قفسه سینه را لمس کند و چشم های شما به سمت زمین باشد. سپس به مدت ۲ تا ۳ ثانیه در این حالت بمانید و به موقعیت طبیعی برگردید. این توالی تمرینات را ۵ تا ۱۰ مرتبه تکرار کنید.

 

در حالت طبیعی قرار گیرید، سپس با آوردن گوش ها به سمت شانه اما نه تا حدی که آن را لمس کند، سر خود را به آرامی به چپ بچرخانید. به مدت ۲ تا ۳ ثانیه در این حالت بمانید. سپس به حالت طبیعی برگشته و سر خود را به آرامی به سمت راست بچرخانید. این حرکات را ۵ تا ۱۰ مرتبه تکرار کنید.

 

چرخش

 

تمرینات چرخشی گردن شامل دو حرکت می شود. اولین تمرین با صاف نگه داشتن سر و نگاه به روبرو آغاز می شود. سر خود را به آرامی به چپ بچرخانید، به شکلی که چانه شما روی شانه سمت چپ  آویزان باشد. به مدت ۱ ثانیه در این حالت بمانید و سپس در حالت طبیعی قرار گیرید. اینک. سر خود را به آرامی به سمت دیگر بچرخانید، ۱ ثانیه مکث کنید و اجازه دهید چانه روی شانه آویزان باشد. این توالی حرکتی را ۲ تا ۳ مرتبه تکرار کنید. تمرین دوم با انداختن سر بر روی شانه راست و سپس چرخش آرام آن به دور گردن در جهت عقربه های ساعت، انجام می شود.

 

مقاومت

 

تمریات مقاومتی به تقویت عضلات گردن کمک می کند. تمریت را با قرار گرفتن در وضعیت طبیعی آغاز کنید. کف دست را به پیشانی فشار دهید. از عضلات گردن استفاده کنید، به آرامی سر خود را به جلو فشار دهید و با نیروی دست خود در برابر آن مقاومت کنید. به مدت ۵ پانیه در این حالت بمانید. اینک با دست خود به پشت سر فشار وارد کنید. به آرامی سر خود را به پشت فشار دهید و همزمان با آن با نیروی دست های خود در برابر آن فشار مقاومت کنید. به مدت ۵ ثانیه در این حالت بمانید. اینک با دست چپ به سمت چپ سر فشار وارد کنید و با نیروی سر در مقابل آن فشار مقاومت کنید. همین حرکت را برای سمت راست نیز انجام دهید.

 

هشدار

 

این تمرینات را با دقت انجام دهید و فشار بیش از حد وارد نکنید زیرا می تواند باعث آسیب دیدگی شود. در صورتیکه این تمرینات باعث افزایش درد یا ناراحتی شما می شود، از انجام آن بپرهیزید. در صورتیکه درد شما همواره ادامه داشت، با پزشک خود در این خصوص مشورت کنید

                                 

.