بورسیت پنجه غازی

مقدمه: پنجه غازی به منطقه ای در پروگزیمال تیبیا در قسمت آنترو مدیال گفته می شود که محل اتصال تاندون سه عضله سارتوریوس، گراسیلیس و سمی تاندینوزوس می باشد. از لحاظ بالینی دردهای این منطقه به بورسیت پنجه غازی مرتبط می گردد. علایم و نشانه های آن شامل درد لوکالیزه، حساسیت و تورم در این ناحیه است. از جمله ریسک فاکتورهای شایع موثر در ایجاد بورسیت پنجه غازی به چاقی، استئو آرتریت و راه رفتن غیر طبیعی میتوان اشاره نمود.

روشهای رایج برای درمان بورسیت پنجه غازی شامل تزریق موضعی نوعی کورتون طولانی اثر در ناحیه بورس پنجه غازی و یا استفاده از یک مسکن ضد التهابی غیر استروئیدی، ماساژ و روشهای فیزیوتراپی می باشد ( درمان های نگهدارنده). به ندرت در درمان این ضایعه به جراحی نیاز می شود.
هدف: هدف از تحقیق مقایسه نتایج درمان بورسیت پنجه غازی با دو روش درمان نگهدارنده و یا تزریق تریامسینولون است و اینکه میزان رضایتمندی بیماران و پاسخ به درمان در کدام گروه درمانی بیشتر است.
مواد و روش ها: از میان بیمارانی که با بورسیت پنجه غازی به درمانگاه سرپایی بیمارستان آریا، بیمارستان 22 بهمن و مطب مراجعه کرده بودند، 58 بیمار در این مطالعه شرکت کردند. بیماران به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه با درمان نگهدارنده و گروه دیگر با تزریق موضعی تریامسینولون مورد درمان قرار گرفتند. نتایج درمان، سه هفته بعد با معیارهای ارزیابی درد (VAS(Visual Analouge Scale و عملکرد western Ontario and McMaster Universities ارزیابی شدند.

نتایج: بر اساس معیار (VAS(Visual Analouge Scale در هر گروه بیماران، در میانگین شدت درد زانوی چپ (5.9±55) و بعد از درمان (5.79±33.61) اختلاف معنی داری مشاهده شد. (P=0.0113) اما نتیجه درمان در بین دو گروه اختلاف معنی داری نشان نداد. (P=0.338) بر اساس معیار WOMC(Western Ontario and McMaster Universities) نیز پس از تحلیل لوجستیک (آزمون والد)، شدت درد زانوی چپ قبل و بعد از درمان (Wald Chi- squares=14.9) اختلاف معنی داری نشان داد (P=0.0108)، اما در بین دو گروه درمانی، میزان کاهش شدت درد(Wald Chi- squares) تفاوتی نشان نداد. (P=0.151)
براساس معیار VS نیز بین میانگین شدت درد زانوی راست قبل (6.20±44.74) و بعد از درمان (6.08±24.21) اختلاف معنی داری مشاهده شد (P=0.0195)، اما باز هم در بین دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی داری دیده نشد. (P=0.968) براساس معیار WOMC نیز پس از تحلیل لوجستیک (آزمون والد)، در شدت درد زانوی راست قبل و بعد از درمان (Wald Chi-squares=4.88) اختلاف معنی داری مشاهده شد (P=0.3002)، اما در بین دو گروه درمانی (Wald Chi-squares=1.51) شدت درد تفاوتی نشان نداد. (P=0.825)
نتیجه گیری: تزریق موضعی تریامسینولون و درمانهای نگهدارنده در درمان بورسیت پس انسرینوس روش مناسبی محسوب می شوند و نتیجه درمان با این دو روش تفاوت عمده ای با یکدیگر ندارد.