انواع، موارد عدم استفاده و ایمن بودن مگنت تراپی

 

پنج نوع از رایج‌ترین شیوه‌هایی که در مگنت درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد، عبارت‌اند از:

 

        باندهای انعطاف‌پذیر مغناطیسی: این باندها از مخلوط پودر آهن و لاستیک ساخته می‌شوند. باندهای انعطاف‌پذیر مغناطیسی معمولاً در محصولاتی همچون کفی مغناطیسی کفش و پدهای مخصوص مگنت تراپی مورد استفاده قرار می‌گیرند. باندهای انعطاف‌پذیر مغناطیسی معمولاً به شکل ورق یا نوار ساخته می‌شوند و عمدتاً برای مغناطیس درمانی در کفی‌های کفش بکار گرفته می‌شوند.

        مگنت سرامیکی: این نوع از مگنت از مخلوط سرامیک خاک رس و پودر آهن ساخته می‌شود. از این نوع مگنت در انواع مختلف محصولات مرتبط با مگنت درمانی استفاده می‌شود. مگنت سرامیکی به‌طور معمول در پدهای مخصوص بدن، تشک‌ها و باندهایی که به دور اندام‌های بدن بسته می‌شوند، بکار می‌رود.

        مگنت نئودیمیوم: اغلب در مگنت‌های تزئینی، جواهرات و دستبندها مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما به ‌صورت خاص بر روی نقاط ماشه‌ای درد و یا نقاط مخصوص طب سوزنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

        مگنت ساماریوم کبالت: این نوع از مگنت بیشتر در ساخت طلا و جواهرات باکیفیت بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد، در مواردی که نباید زنگ‌زدگی ایجاد شود. این نوع از مگنت بسیار گران و بسیار شکننده است، بنابراین ساخت آن دشوار و پرمشقت است.

        مگنت هماتیت: مگنت هماتیت خواص مغناطیسی طبیعی و زیستی زیادی برای انسان دارد. هماتیت مغناطیسی به‌عنوان یک ابزار تزئینی در زیورآلات باکیفیت به‌صورت مهره‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. به‌ عنوان ‌مثال استفاده از مگنت هماتیت در دستبند، گردنبند و کمربندهای مهره‌ای متداول است. به‌جای اینکه ابزارهای مغناطیسی را در زیورآلات قرار دهیم تا خاصیت مغناطیسی به دست آورند، در مگنت هماتیت خود زیورآلات مغناطیسی هستند.

 

موارد عدم استفاده

 

موارد منع مصرف مغناطیس درمانی، عبارت‌اند از:

 

        استفاده از ضربان‌سازها یا دفیبریلاتور خودکار داخلی

        بارداری

        وجود بدخیمی‌ها

        عفونت‌های حاد / سل فعال

        اختلالات غدد درون‌ریز

        خون‌ریزی‌ها

 

آیا مگنت تراپی بی‌خطر است؟

 

مگنت تراپی بسیار بی‌خطر است. این درمان ممکن است برخی از عوارض جانبی محدود برای فرد داشته باشد که به هیچ عنوان شرایط جدی در ارتباط با آن‌ها گزارش نشده است. این عوارض در اکثر موارد موقتی بوده و شامل احساس سوزش، بی‌حسی، احساس گرما، مشکلات خواب (فقط در 3 درصد بیماران مشاهده شده است)، کج‌خلقی و زودرنجی (در چند روز اول پس از درمان در بین حدود 4 % خانم‌ها و 1% آقایان مشاهده شده است)، مشکلات تمرکز، و تشدید موقت درد است.

 

 

 

 

                                 

 

 

بیماری دکورون

این بیماری عبارت است از التهاب بافت تاندونی در ناحیه مچ دست( در امتداد انگشت شست ). تاندون همان فیبر طناب مانندی است که عضله را به استخوان پیوند می دهد سینوویوم ، غشاء دور تاندون است که تاندون در آن به راحتی حرکت می کند در صورت التهاب تاندون و سینوویوم ، قسمت تاندونی انگشت شست تحریک شده و دردناک می شود .

علت بیماری : علت بیماری می تواند انجام کارهای تکراری مانند باز کردن درب قوطی ، گرفتن یک وسیله یا کودک بر روی دست باشد که باعث تحریک تاندون و درد در ناحیه انگشت شست می شود .                                                           

 

علائم و نشانه ها

درد مچ دست  : درد شایعترین علامت این بیماری است. درد در سطح خارجی مچ دست یعنی در طرفی که شست قرار دارد احساس میشود. این درد ممکن است به ساعد هم انتشار پیدا کند. درد با حرکت مچ دست و یا حرکت شست تشدید میشود. این شدید شدن درد در حرکاتی مثل چرخاندن دست یا مشت کردن یا گرفتن اجسام بوجود میاید

.تورم:  ورم در مچ دست و در طرفی که شست قرار دارد دیده میشود. این تورم در محل غلاف تاندون تحریک

شده است.

صدا دادن : یک احساس تقه در مو قع حرکت دادن مچ دست یا شست احساس می شود

  محدودیت حرکت  : حرکت شست و مچ دست به علت درد محدود میشود

 تشخیص بیماری دکرون

پزشک از بیمار می خواهد در حالی که انگشت شست در درون دست و انگشتان دیگر روی آن قرار گرفته عمل مشت کردن را انجام دهد . در این حالت مچ بیمار را بطرف انگشت کوچک خم میکند وجود درد در این وضعیت نشانه بیماری است .

                        

روش دیگر معاینه اینست که پزشک از بیمار میخواهد شست خود را ابداکت کرده یا به زبان دیگر از بقیه انگشتان دور کند. در همین حال پزشک با دست خود مانع از ابداکت شدن انگشت شست بیمار میشود. سعی بیمار در ابداکت کردن شست بر علیه مقاومت دست پزشک موجب بروز درد در بالای مچ دست میشود.

 

درمان بیماری دکرون

 تغییر رفتار :  کارهایی را که موجب درد میشود کمتر انجام میدهیم تا درد کمتر شود

 گرم کردن :  با گرم نگاه داشتن مچ دست بطور مثال با استفاده از یک مچ بند کشی میتوان درد را کاهش داد

 دارو  :  استفاده از داروهای ضد التهابی مانند سلبرکس و پیروکسیکام میتواند التهاب و درد را کم کند    

آتل یا اسپلینت  :این روش مچ دست بیمار به مدت چند هفته در یک اسپیلینت بی حرکت می شود این کاهش حرکت موجب می شود تا سایش تاندون در داخل غلاف کمتر شده و درد و تورم کاهش می یابد .

 

 تزریق:پزشک از تزریق کورتیکوستروئید در تاندون استفاده می کند.

جراحی  :  در طی جراحی غلاف تاندون باز می شود تا اجازه حرکت آسان را به تاندون بدهد و این امر باعث کاهش التهاب می گردد .

                                 

علائم آب آوردن و ورم زانو

ورم زانو می‌تواند در اثر ضربه، استفاده مفرط مداوم یا بیماری باشد. ورم مفصل زانو موجب محدودیت عملکرد و کاهش انعطاف‌پذیری این مفصل می‌شود؛ به عبارتی منجر به سفتی و خشکی زانو می گردد. برای مثال ممکن است بیمار به راحتی نتواند زانوی ورم کرده را کاملاً خم یا صاف کند و همچنین زانو در حالت دراز کردن پا در زاویه ۱۵ تا ۲۵ درجه قرار بگیرد. احتمال دارد ورم زانو، بسته به عارضه زیربنایی و دامن زننده به تورم، با هیچ علامت دیگری توأم نباشد یا از سوی دیگر با درد، قرمزی و یا عدم تحمل وزن بدن همراه باشد. بیمار طبعاً تمایل دارد تا به علت احتمالی ورم زانو پی ببرد و علائم را به منظور پیشگیری از بروز مشکلات بیشتر درمان کند؛ خواه ورم زانو تنها اندکی موجب آزارش باشد، خواه وی را دچار دردی توان‌فرسا سازد. ورم مزمن یا طولانی مدت به آسیب بافت مفصل، تحلیل غضروف و نرم شدن استخوان می‌انجامد، بنابراین بهتر است هر چه سریع‌تراقدام به درمان ورم زانو نمود.

 

علائم ونشانه ها

 

ورم زانو در داخل آن باعث ایجاد علائم زیر می شود:

 

1-  بروز درد و گرفتگی در کل زانو

 

2-  شما ممکن است به دلیل تجمع مایع در زانو در خم کردن زانو با مشکل مواجه شوید و زمانیکه بخواهید مفصل را خم کنید، با درد مواجه شوید.

 

3-  بروز درد هنگام پیاده روی

 

4-  اگر دچار آسیب دیدگی های غضروف ها و لیگامنت ها (بافت های قوی که استخوان ها را به یکدیگر متصل کرده است)شوید، زانوی شما استقامت کافی نخواهد داشت. ممکن است مفصل زانو قفل شود ناگهانی خم شود و تعادل خود را از دست دهید (دریک موقعیت خاص دچارگرفتگی شود) گرفتگی ایجاد می شود.

 

5-   با شکستگی غضروف ها و استخوان های مفصل صدای قرچ قروچ بلندی در زمان آسیب دیدگی یا بعد از آسیب دیدگی زمانیکه بخواهید مفصل را حرکت دهید ایجاد می شود.

 

6-  در مفصل گرمای زیادی ایجاد می شود و قرمز می شود.

 

7-  در اطراف مفصل کبودی ایجاد می شود.

 

ورم زانو در بیرون آن باعث ایجاد علائم زیر می شود:

 

1-  بروز درد مستقما در ناحیه آسیب دیده

 

2-  قرمزی و افزایش حرارت در ناحیه متورم

 

3-  زمانیکه دچار آسیب دیدگی لیگامنت شده اید و قصد چرخش یا پرش دارید مفصل زانوی شما ناگهان خم می شود.

 

4-  فعالیت هایی که باعث ایجاد فشار روی ساختارهای آسیب دیده می شود، می تواند باعث افزایش درد و ورم زانو شود.

 

5-  زانو زدن و خم شدن میتواند باعث افزایش درد و ورم زیر زانو، بالای زانو و جلوی زانو شود.

 

6-  ممکن است مسقیما در قسمت بالا و زیر ناحیه آسیب دیده کبودی ایجاد شود

 

                                 

.

بخشهای مختلف کلینیک فیزیوتراپی تخصصی هدی

مگنت درمانی 3(نویسنده مجید داستانی)

کمردرد

Jorgensen و همکارانش در سال 1994 در آمریکا، 20 بیمار مبتلا به دردهای پلویس را تحت درمان با PEMF (Hz 2-3) قرار دادند. 90% این بیماران پس از درمان، کاهش درد داشتند و خیلی زود به فعالیت های روزمره خود باز گشتند. دو نفر از بیماران هیچ نتیجه ای از درمان نگرفتند و تنها یک بیمار، دردهای عودکننده ای داشت که به شدت قبل بود. بررسی ها در همه ی بیماران نشان می داد که هیچ عارضه ی جانبی در طول درمان و پس از آن وجود نداشته است.

کاهش التهاب و بهبود گردش خون

فواید فیزیولوژیک فراوانی به میدان های مغناطیسی نسبت داده می شود، فوایدی نظیر افزایش تبادلات اکسیژن، بهبود جریان خون و بهبود تولیدات هورمونی. قرار دادن قطب منفی مغناطیسی روی منطقه ی آسیب دیده، سبب برگرداندن تعادل طبیعی به بافت می شود. مغناطیس درمانی منجر می گردد، عروق گشاد شوند که در نتیجه ی آن حجم بیشتری از خون به منطقه ی آسیب دیده می رسد. این اتفاق باعث می شود، مواد سمی ناشی از التهاب که در منطقه تجمع پیدا کرده اند، به طور مؤثری خارج شوند و مواد مورد نیاز سلول ها به منظور ترمیم وارد منطقه شوند. از طرفی مغناطیس درمانی می تواند با تحریک و افزایش عملکرد سیستم ایمنی و نیز بهبود اکسیژن رسانی به گلبول های سفید نقش مؤثری در کنترل عفونت و مقابله با ویروس و باکتری ها ایفا کند.

اختلال عروقی مزمن

Dorantes و همکارانش در سال 2002 در مکزیک، آثار میدان الکترو مغناطیسی را بر 42 زخم مزمن در 26 بیمار که از عدم کارآیی مزمن عروق رنج می بردند مورد بررسی قرار دادند. در نتیجه این درمان، 69% زخم ها بهبود یافتند. این محققان بیان کردند، مواردی را که درمان نشدند، می توان به عللی چون فشار خون بالا، اِدم شدید یا چاقی مفرط نسبت داد چرا که این عارضه در زخم های درمان نشده، مشترک بودند.

سردرد

آثار میدان های الکترومغناطیس بر روی افرادی با سردردهای مزمن در مطالعات متعددی مورد بررسی قرار گرفته است. Sherman و همکارانش در سال 1999 در آمریکا، 42 بیمار مبتلا به سردرد را به مدت دو هفته و هر بار یک ساعت تحت درمان با PEMF قرار دادند و در پیگیری یک ماها پس از درمان، 73% گروه کنترل، درمان شده بودند.

پروتز شل شده مفصل ران

Dallari و همکارانش در سال 2009 در ایتالیا، به مدت 90 جلسه از PEMF در بیمارانی که پروتز شل شده ی مفصل ران (از جنس آلیاژ تیتانیوم- آلومینیوم- نیوبیم) داشتند، استفاده کردند. نتایج نشان داد که PEMF می تواند برای بازگشت وضعیت بیمار و استحکام پروتز، کمک کننده باشد.

Gualtieri و همکارانش در سال 1997، آثار میدان های الکترومغناطیس پالسی را بر روی پروتز شل شده ی مفصل ران بررسی کردند. نتایج این مطالعه نشان داد، چگالی استخوان در گروه درمان افزایش یافته بود. همچنین در بیمارانی که برای آن ها از درمان PEMF استفاده شده بود، انداختن وزن بر روی اندام مبتلا، سریع تر آغاز شد.

بیماری های سیستم تنفسی

اِم اِس

آسیب های سیستم عصبی

مطالعات متعددی وجود دارد که افزایش سرعت ترمیم در اعصاب آسیب دیده را با استفاده از میدان های الکترومغناطیس در طول 10 تا 15 جلسه و هر جلسه به مدت 15 دقیقه، نشان می دهند.

Terlaki در سال 1987 در گزارش خود عنوان کرد، 147 بیمار با آسیب های سیستم اعصاب محیطی که طی 3 سال به بیمارستان مراجعه کرده و بستری شده بودند، تحت مغناطیس درمانی قرار گرفتند و 58% تا 80% این بیماران از نتایج مغناطیس درمانی راضی بودند.

پارکینسون

گزارش های موردی نشان می دهند، استفاده از میدان های مغناطیسی در مبتلایان به پارکینسون توانسته است به کاهش ترمور و دیستونیا کمک کند و سبب بهبود پوسچر و راه رفتن بیماران گردد.

فیبرومیالژیا

Sutbeyaz و همکارانش در سال 2009 در ترکیه، 56 بیمار مبتلا به فیبرومیالژیا را به مدت 30 دقیقه برای 3 هفته تحت درمان با PEMF قرار دادند. تمام بیماران در هفته چهارم و دوازدهم پس از درمان مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. در گروه درمان نسبت به گروه کنترل، کاهش قابل توجهی در میزان درد و خستگی، هم چنین افزایش قابل توجهی در عملکرد بیمار مشاهده شد.

ترمیم زخم

Daniel Man و همکارانش در سال 1997 در آمریکا، 21 بیمار را که تحت عمل جراحی پلاستیک قرار گرفته بودند، در معرض میدان مغناطیسی قرار دادند. در 60% آن ها کاهش درد و اِدم و ترمیم زود هنگام زخم ها مشاهده شد.

تأثیر مغناطیس درمانی در بیماری های زیر به اثبات رسیده است:

·      پوکی استخوان

·      آسیب دیسک های بین مهره ای

·      آسیب های اعصاب محیطی

·      اِسپاسم عضلانی

·      عدم کارآیی عروق خونی

·      عفونت های استخوانی

·      آسم

·      تورم و التهاب مفاصل

·      سینوزیت

·      آلرژی

·      درد ناحیه ی دنبالچه

·      آرتریت روماتوئید

·      دردهای قاعدگی

·      برونشیت مزمن

·      استرس

·      آسیب بافت های نرم

·      کوفتگی های عضلانی

·      تاندونیت

·      بورسیت

·      ایسکمی

·      پارگی لیگامان ها

بازنشر صرفا با اجازه و ذکر منبع مجاز است

نویسنده:دکتر مجید داستانی

                                 

برگرفته شده از drmajiddastani.blog.ir

بازنشر صرفا با اجازه و ذکر منبع مجاز است

نویسنده:دکتر مجید داستانی

                                 

برگرفته شده از drmajiddastani.blog.ir

بازنشر صرفا با اجازه و ذکر منبع مجاز است

نویسنده:دکتر مجید داستانی

                                 

مگنت درمانی 2(نویسنده مجید داستانی)

        معرفی دستگاه مغناطیس درمانی

دستگاه مغناطیس درمانی، شامل یک تولید کننده ی جریان الکتریکی پالسی (ژنراتور الکترومغناطیس پالسی) و یک یا تعدادی بیشتر اپلیکاتور است.

اپلیکاتورها در دستگاه مغناطیس درمانی، متناسب با کاربردهای درمانی و اندام های مختلف، به شکل های متفاوت طراحی شده اند. بیشتر دستگاه ها، دارای دو اپلیکاتور استوانه شکل با قطرهای 30 و 70 سانتی متر هستند که به چنین اپلیکاتور هایی، سولنوئید گفته می شود. به هنگام مغناطیس درمانی، تمام تنه یا یک اندام به طور کامل در داخل سولنوئید، عضو را احاطه می کند. علاوه بر سولنوئید، برخی دستگاه ها دارای اپلیکاتورهایی به نام دیسک هستند که به منظور قرارگیری مستقیم روی یک اندام طراحی شده اند. دیسک به گونه ای روی یک اندام طراحی شده اند. دیسک به گونه ای روی یک اندام گذاشته می شود که قطب شمال آن روی اندام قرار گیرد.

بیمار در حین درمان هیچ احساسی از میدان مغناطیسی اعمال شده، ندارد. بنابراین برای آنکه او بتواند، پالس های میدان را درک کند و از وجود میدان مطلع باشد، می توان یک آهنربای کوچک به دست او داد. آهنربای کوچک، داخل میدان مغناطیسی تنها زمانی برقرار می شود که ژنراتور روشن شود. تفاوت میان میدان الکترو مغناطیس با میدان مغناطیس دایمی (مانند آهنربا) در همین موضوع است.

-کاربردهای مغناطیس درمانی در فیزیوتراپی

در ادامه به بیان برخی از شایع ترین کاربردهای مغناطیس درمانی که تاکنون مورد بررسی قرار گرفته اند، خواهیم پرداخت.

ترمیم بافت

شواهد بسیاری وجود دارد که استفاده از PEMF، در روند ترمیم بافت مؤثر است. قرار دادن بافت در معرض میدان مغناطیسی، سبب تسهیل و تسریع مهاجرت یون های کلسیم و فیبروبلاست ها به منطقه ی آسیب دیده می شود. از طرفی انرژی ایجاد شده به وسیله ی میدان مغناطیسی، سبب بهبود شکل گیری بافت های اسکار می شود.

شکستگی استخوان

محققان مدت 40 سال است که از مغناطیس درمانی پالسی، برای درمان شکستگی ها استفاده می کنند و موفقیت های چشمگیری نیز در این زمینه به دست آورده اند; به طوری که FDA در سال 1979، مجوز قانونی کاربرد مغناطیس درمانی را صادر کرد.

ترمیم استخوان شکسته نیازمند هماهنگی سلول های ویژه ای در استخوان است که سلول های اُستئوبلاست و اُستئوکلاست نامیده می شوند. سلولهای اُستئوبلاست در شکل دهی و استخوان سازی دخالت دارند; در حالی که فعالیت اصلی سلول های اُستئوکلاست، باز جذب استخوان است. در حالت طبیعی باید فعالیت این دو نوع سلول در حالت تعادل باشد تا میزان سلول های استخوان ثابت بماند. اما زمانی که شکستگی رخ می دهد، باید اُستئوبلاست ها سریع تر از اُستئوکلاست ها عمل کنند تا مراحل ترمیم سریع تر طی شود. گاهی اوقات ترمیم به صورت مطلوب انجام نمی شود و جوش نخوردن رخ می دهد. این نوع شکستگی ها نیازمند تحریک بیشتری هستند تا بتواند روند ترمیم را طی کنند. میدان الکترومغناطیس با مکانیسم های مختلفی سبب تسهیل جوش خوردن استخوان های شکسته می شود. چهار مکانیسم زیر مورد توافق اکثر محققان است:

·      تحریک کلسیم سازی بافت های فیبروکارتیلیج در فضای بین استخوان ها.

·      تأثیر افزایش جریان خون ناشی از PEMF بر روی عملکرد کانال های یونی کلسیم.

·      اثر مهارکنندگی بر فاز باز جذب کلسیم در مراحل ترمیم.

·      اثر تحریک کنندگی بر فعالیت شکل دهی و استخوان سازی سلول های اُستئوبلاست.

اگر حداقل شش ماه از زمان شکستگی بگذرد و جوش خوردگی استخوان ها صورت نگیرد، به آن شکستگی جوش نخورده می گویند. این شکستگی ها که %3 کل شکستگی ها را به خود اختصاص می دهند، میزان غیر قابل تحملی درد و ناراحتی برای بیمار به جای می گذارند. PEMF یکی از درمان هایی است که در این موارد، با درصد موفقیت بالای 80% مورد توجه بسیاری از درمانگران قرار گرفته است. همچنین استفاده از مغناطیس درمانی در مراحل اولیه ی جوش خوردن استخوان، زمان ماندن اندام در گچ را کاهش می دهد.

با این حال چند عامل مهم در ترمیم استخوان های شکسته وجود دارد که سبب کاهش پاسخ به درمان می شود. از این عوامل می توان به سن بیمار و مدت زمانی که از جوش نخوردن استخوان شکسته می گذرد، اشاره کرد. با این وجود این دو عامل مهم و تأثیر گذار، در مواردی استفاده PEMF برای ترمیم استخوان ها در افراد مسن و یا ترمیم استخوان های شکسته ای که مدت زیادی از جوش نخوردن آن ها گذشته نیز نتایج خوبی نشان داده است.

آرتروز

مغناطیس درمانی یکی از مؤثرترین روش ها برای درمان آرتروز است. در مطالعاتی که در این زمینه انجام شده است، کاهش چشمگیری در میزان تخریب مفصل گزارش شده است.

Ryang در سال 2013، نتایج حاصل از 14 مطالعه که به بررسی آثار PEMF

در بیماران مبتلا به اٌستیوآرتریت پرداخته بودند را جمع آوری کرد. در این مطالعات 428 بیمار تحت درمان با PEMF  قرار گرفتند و 448 بیمار به عنوان شاهد در مقابل دستگاه خاموش قرار داده شدند. به طور میانگین 4 تا 8 هفته پس از درمان، گروه PEMF بهبود چشمگیری داشت. در اکثر این بیماران، PEMF سبب کاهش درد و التهاب شده بود.

تسکین درد

یکی از شایع ترین کاربرد های مغناطیس درمانی، کاهش درد است. پیشینه ی استفاده از مغناطیس درمانی در این زمینه به دو هزار سال پیش، یعنی قبل از کاربرد طب سوزنی بر می گردد. گزارش های موفقیت آمیز بسیاری در خصوص تسکین دردهای ناشی از آرتریت، آرتریت روماتوئید، فیبرومیالژیا، کمردرد، سردرد، اِسترین و اِسپرین های عضلانی، تاندونیت، CTS، آسیب دیدگی لیگامان ها و مفاصل در دسترس است. محققان آثار میدان های مغناطیسی در درمان درد های ناشی از آرتریت را مورد بررسی قرار داده اند و مؤثر بودن آن را در این نوع دردها تأیید کرده اند.

ادامه دارد....

بازنشر صرفا با اجازه و ذکر منبع مجاز است

نویسنده:دکتر مجید داستانی

                                 

مگنت درمانی(نویسنده مجید داستانی)

مقدمه

در قرن حاضر، توجه علم پزشکی از تجویز دارو و علم جراحی به سمت درمان های غیر تهاجمی سوق یافته است. از جمله ی این درمان ها می توان، مغناطیس درمانی را نام برد که یکی از مؤثرترین روش های درمانی در حیطه ی فیزیوتراپی محسوب می شود. مطالعات انجام شده نشان می دهند، مغناطیس درمانی در تسکین درد و بهبود برخی از بیماری ها بسیار مؤثر است. با این وجود دانشمندان هنوز نتوانسته اند، چگونگی تأثیر گذاری این روش را به روشنی دریابند. آگاهی نسبت به مکانیسم عمل مغناطیس درمانی مستلزم مطالعات پایه ای بسیار دقیقی است. در این کتاب سعی شده است تا با بهره گیری از منابع معتبر عملی، درمانگران را با نحوه ی عملکرد و تأثیرگذاری میدان های مغناطیسی بر بافت های مختلف بدن آشنا کنیم. این دانش به استفاده ی صحیح از این روش درمانی در بهبود بیماری ها کمک خواهد کرد.

-تفاوت تشعشع الکترومغناطیس با میدان الکتریکی و میدان مغناطیسی

تشعشعات الکترومغناطیس زمانی رخ می دهند که بارهای الکتریکی، خیلی سریع شتاب بگیرند و یا حرکت آن ها، خیلی سریع کند شود. یک لیوان پر از آب را تصور کنید که به آرامی، قاشقی را داخل آن فرو برده و سپس بیرون می آورید و هر بار که جهت حرکت را عوض می کنید، به حرکت قاشق شتاب می دهید. اگر سرعت شتاب دادن و کاهش شتاب نسبتاً کم باشد، شما می توانید چندین بار قاشق را داخل آب فرو ببرید و بیرون بیاورید، بدون اینکه اتفاق خاصی بیفتد. اما هنگامی که به حرکت قاشق شتاب بیشتری می دهید، مطمئناً آب از لیوان به بیرون پرتاب می شود. این دقیقاً همان چیزی است که در هنگام تولید تشعشعات الکترومغناطیس، اتفاق می افتد. به هنگام تغییر مشخص سرعت، همانند فرو بردن و بیرون کشیدن سریع قاشق از لیوان آب، ذرات کوچکی که فوتون نامیده می شوند، از منبع بارهای الکتریکی متحرک جدا می شوند. فوتون ها عناصر بدون بار و بدون وزن هستند که نیروی الکترومغناطیس را درفضا حمل می کنند. همان طور که از نام آن بر می آید، تشعشع الکترومغناطیس شامل دو میدان مجزاست.

-تاریخچه ی مغناطیس درمانی

اگر چه مغناطیس درمانی، به تازگی به یکی از مهمترین روش های درمانی امیدبخش تبدیل شده است، اما برای همه ی درمانگران هم روش جدیدی به حساب نمی آید. سال هاست که بسیاری از دامپزشکان از مزایای مغناطیس درمانی آگاه هستند و برای درمان شکستگی استخوان در اسب ها از آن استفاده می کنند.

مغناطیس درمانی روشی نیست که با پیشرفت های جدید علمی به دست آمده باشد. استفاده از مغناطیس و خواص آن در درمان بیماری ها به سال های دور باز می گردد. یونانیان باستان، خواص مغناطیس را در سنگ آهن یافته بودند. مصریان نیز در نوشته های خود به قدرت مأورایی مغناطیس اشاره کرده اند. آن ها از خاصیت آهنربایی در ساختن اهرام استفاده می کردند تا بدین طریق از فاسد شدن اجساد جلوگیری کنند. بقراط پدر علم پزشکی، درباره قدرت ترمیم کنندگی مغناطیس مطالبی نوشته است. نسخه های خطی چینی مربوط به هزاران سال پیش نیز این باور شرقی را توضیح می دهد که نیروی زندگی به نام «QI» به وسیله ی میدان مغناطیسی زمین تولید می شود.

البته مغناطیس درمانی در بقیه ی کشورها مثل ژاپن، چین، هند، استرالیا و آلمان نیز انجام می شود. تحقیقات انجام شده در آمریکا، تأثیر درمان های مغناطیسی را تایید کرده است. آگاهی عمومی از آثار نیروی مغناطیسی به قدری است که برخی از افراد برای افزایش انرژی، تأمین سلامت و پیشگیری از بیماری ها، شب ها بر روی تشک های مغناطیسی می خوابند و در طول روز وسایل مغناطیسی با خود حمل می کنند. مستندات فراوانی نشان می دهد که %70 مردم آثار سودمندی از مغناطیس درمانی تجربه کرده اند. با این وجود، هیچ کس ادعا نمی کند که این روش درمانی برای همه ی افراد مؤثر است.

-آثار بیولوژیک مغناطیس درمانی

مغناطیس درمانی بر این اساس استوار است که همه چیز ماهیت الکتریکی دارند و همه ی انرژی ها، انرژی الکتریکی هستند. با توجه به اینکه غشای سلول و تمام عناصر داخل سلول دارای بار الکتریکی هستند، می توان پروتوپلاسم (محتویات درون سلول) را به عنوان یک ژنراتور در نظر گرفت که شارژ الکتریکی بدن را تعیین می کند. کاهش این انرژی الکتریکی باعث ضعف می شود و در صورتی که مقدار آن به صفر برسد، مرگ را در پی خواهد داشت. مغناطیس درمانی باعث افزایش میزان متابولیسم در سلول می شود و PH اُکسیژناسیون را در بافت های آسیب دیده افزایش می دهد.

وقتی بافتی از بدن آسیب می بیند، یون های مثبت به سمت مکان آسیب دیده حرکت می کنند و باعث ایجاد درد و تورم می شوند. برای بهبود چنین وضعیتی، لازم است، قسمت آسیب دیده به پتانسیل منفی طبیعی خود باز گردد. مواد الکتروشیمیایی مربوط به ورم و درد نیز باید از محل برداشته شوند و اکسیژن و مواد مغذی به منطقه ی آسیب دیده برسد. میدان مغناطیسی با بازگرداندن تعادل الکترومغناطیس به حالت اولیه، به بهبود منطقه آسیب دیده کمک می کند.

ادامه دارد....

بازنشر صرفا با اجازه و ذکر منبع مجاز است

نویسنده:دکتر مجید داستانی

                                 

دلایل کمردرد بارداری

دلایل کمردرد در دوران بارداری

کمر درد غالباً بخش اصلی دوران بارداری است. پزشکان می‌گویند حداقل نیمی از زنان باردار در مرحله‌ای از دوران بارداری خود، کمر درد را تجربه خواهند کرد. کمردرد در بارداری اگر چه موجب نارحتی و پریشانی می‌شود، اما معمولاً نشانه‌‌ی هیچ‌‌گونه خطری برای مادر و یا نوزاد نیست. اما موارد مهمی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. در صورتی که حتی بعد از زایمان، کمردرد بارداری شما بهبود پیدا نکرد، حتماً برای چک‌آپ و معاینات بیشتر به متخصص کمر مراجعه کنید. ممکن است کمردرد شما در دوران بارداری علامتی از یک مشکل بزرگتر باشد، مشکلاتی مانند دیسک کمر، سیاتیک یا پوکی استخوان.

علت‌ها و دلایل کمردرد در دوران بارداری

کمر درد در دوران بارداری به سه علت اصلی اتفاق می‌افتد:

درد پایین کمر

شایع‌ترین علت درد پایین کمر در دوران بارداری، اضافه شدن طبیعی وزن جنین و فشار آن به ستون فقرات است که به هیچ وجه جای نگرانی ندارد و امری بسیار طبیعی و قابل پیش‌بینی است. سایر علت‌های این نوع کمر درد عبارت‌اند از:

• افزایش هورمون‌ها-هورمون‌هایی که در دوران بارداری آزاد می‌شوند، موجب نرم شدن رباط‌ها در ناحیه لگن و شل‌تر شدن مفاصل به منظور آماده سازی بدن جهت فرایند زایمان می‌شود. با این تغییرات و شل شدن مفاصل و رباط‌ها ممکن است میزان تحمل کمر شما کاهش یابد.
• تغییر مرکز ثقل بدن-به تدریج با رشد جنین و بزرگ شدن رحم، مرکز گرانش بدن شما رو به جلو (به سمت رحم) حرکت می‌کند، که این موجب تغییر وضعیت و حالت بدن شما می‌گردد.
• وزن اضافی- پیشرفت مراحل بارداری و رشد نوزاد، موجب می‌شود کمر شما متحمل وزن اضافی بیشتری شود.
• وضعیت و یا حالت بدن- حالت نامناسب بدن، بیش از حد ایستادن و خم کردن کمر می‌تواند باعث تشدید درد کمر شما شود.
• استرس-تنش معمولاً در مناطق ضعیف بدن، تجمع می‌یابد و به دلیل تغییرات در ناحیه لگن، شما ممکن است در طول دوره پرتنش بارداری، افزایش کمر درد را تجربه کنید.

درد سیاتیک

برخلاف باور عموم، درد سیاتیک معمولاً با بارداری ایجاد نمی‌شود. اما اگر شما یکی از معدود افرادی هستید که این درد را در دوران بارداری تجربه می‌کنید، می‌توانید علت آن را یکی از این عوامل شایع بدانید:

• افزایش وزن و افزایش احتباس مایعات می‌تواند بر عصب سیاتیک که از لگن عبور می‌کند، فشار وارد سازد.
• گسترش رحم شما ممکن است بر روی عصب سیاتیک در قسمت پایین ستون فقرات شما فشار وارد سازد.
• شکم و سینه‌های رو به رشد شما مرکز ثقل بدن را به سمت جلو تغییر می‌دهد و موجب کشش قوس لوردوز کمر (گودی بالای باسن) شما می‌شود. این می‌تواند موجب سفتی عضلات باسن و منطقه لگن شده و عصب سیاتیک را تحت فشار قرار دهد.
• یک علت احتمالی دیگر این است که هنگامی که جنین در سه ماهه سوم، شروع به جابجایی و استقرار در جایگاه مناسب تولد می‌کند، ممکن است سر خود را درست بر روی عصب سیاتیک شما بگذارد و باعث درد شدیدی در باسن، کمر و پاها شود.

سابقه بیرون‌زدگی و یا سرخوردن دیسک

بیرون‌زدگی دیسک دردناک است و در دوران بارداری می‌تواند حتی دردناک‌تر نیز باشد. خوب است بدانید که به دلیل افزایش وزن نوزاد و افزایش فشار بر ستون فقرات در زنان باردار، این وضعیت نسبتاً شایع است. در برخی موارد، زنان باردار متوجه بیرون‌زدگی دیسک نمی‌شوند و نمی‌دانند که در دوران بارداری خود دچار این عارضه هستند. بیرون‌زدگی دیسک ممکن است موجب درد شدیدی در زنان باردار گردد و با رشد جنین، می‌تواند بدتر شود.

                                 

کمردرد بارداری

بچه‌دار شدن موهبتی بزرگ است، اما تجربه کمردرد در بارداری باعث ایجاد نگرانی در مادران باردار می‌شود. همه دردهای مرتبط با کمر در زمان بارداری به عنوان دردهای دوران بارداری شناخته می‌شوند. دردهای مرتبط با کمر در دوران بارداری عبارتند از کمر درد بارداری، سیاتیک و دیسک کمر.

تشخیص دردهای دوران بارداری

معمولاً نیازی به انجام آزمایش‌های تشخیصی نیست زیرا علائم برای پزشک به اندازه کافی واضح است. در برخی موارد که عملکرد عصب سیاتیک تحت تأثیر قرار گرفته، انجام تصویربرداری به روش ام آر آی نیاز می‌شود.

عوامل خطر

اگر فردی قبل از بارداری یا در دوره‌ی اقدام برای بارداری کمردرد دارد، احتمال ابتلا به کمردرد در دوران بارداری نیز بالاست. همچنین در افرادی که شیوه زندگی بسیار کم‌تحرک دارند، انعطاف‌پذیر نیستند، کمر و عضلات شکم ضعیف دارند، در ریسک بالاتری برای ابتلا به کمردرد قرار دارند. دوقلو یا چند قلو باردار بودن نیز احتمال کمردرد را افزایش می‌دهد.

عوارض ناشی از کمردرد بارداری

کمردردهای دوران بارداری می‌تواند انجام کارهای زیر را برای شما مشکل کند:

– برخاستن از حالت نشسته

– غلتیدن در رختخواب

– پوشیدن و در آوردن لباس‌ها

– راه رفتن به مدت طولانی

– بلند کردن و حمل اجسام سبک وزن

آیا می‌توان از کمردرد در دوران بارداری پیشگیری کرد؟

شما می‌توانید با تقویت عضلات و بهبود تناسب اندام و وضعیت بدن خود از بروز کمردرد در دوران بارداری پیشگیری کنید. ورزش منظم نیز در جلوگیری از بروز کمردرد تأثیر دارد. پس اگر تاکنون به طور منظم ورزش نمی‌کردید، از همین حالا به تدریج شروع کنید. ورزش‌های تقویتی از قبیل پیلاتس، شنا و کلاس‌های ورزشی مخصوص پیش از تولد نوزاد می‌تواند به جلوگیری از بروز کمردرد و تقویت عضلات ناحیه کمر و شکم شما کمک کند. در هنگام بلند کردن اجسام سنگین، باید خیلی مراقب کمر خود باشید. اگر مجبور به بلند کردن چیزی هستید، آن را نزدیک بدن خود نگه دارید و به جای کمر، زانوهای خود را برای بلند کردن آن خم کنید. سعی کنید در هنگام کار کردن و بلند کردن اجسام، کمر خود را خم نکنید و نچرخانید.

 

                                 

فیزیوتراپی در بارداری

تمرینات قلبی عروقی

تمرینات قلبی عروقی ملایم تا متوسط مانند پیاده‌روی، شنا و دوچرخه‌سواری بدون خسته کردن می‌تواند برای زنان باردار مطمئن و بی‌خطر باشد و نرخ ضربان قلب را افزایش داده و به درمان کمردرد کمک می‌کند.

خمش لگن (تیلت لگن)

به پشت روی زمین دراز بکشید، زانوهای خود را خم کنید به طوری که کف پا روی زمین قرار گرفته باشد، دست‌های خود را زیر کمر قرار دهید. شما با این کار فضایی بین کمر و زمین ایجاد می‌کنید. اکنون، قسمت پایین کمر خود را از روی زمین بلند کنید، خم شدن لگن باعث می‌شود که عضلات شکم و باسن شما شل شده و درد کمرکاهش یابد.

اسکات با تکیه بر دیوار

انجام حرکت اسکات با تکیه بر دیوار می‌تواند کمردرد در بارداری را کاهش دهد. اسکات با تکیه بر دیوار بر عضلات باسن، شکم و ران‌ها تأثیر می‌گذارد. قسمت پایین کمر خود را به دیوار چسبانده و زانوهای خود را به اندازه ۹۰ درجه خم کنید. با تکیه دادن کمر و باسن به دیوار به آرامی و آهسته بلند شوید.

کشش کمر

کشش کمر برای رفع کمردرد در بارداری بسیار مؤثر است. در حالی که پاهای خود را خم کرده‌اید و به گونه‌ای بنشینید که پاشنه‌های پا به باسن چسبیده باشد. دست‌ها را در جلوی خود به اندازه عرض شانه باز کنید و به آرامی خود را به سمت عقب بکشید. این کار را تا زمانی که احساس کشش در کمر و شانه‌های خود احساس کردید ادامه دهید.

کشش قفسه سینه

روی زانوی راست خود زانوزده و بنشینید و زانوی چپ خود را با زاویه ۹۰ درجه نسبت به زمین قرار دهید. به آرامی روی زانوی چپ خود خم شوید. دست راست خود را داخل زانوی چپ روی زمین قرار دهید. با بازوی راست، بدن خود را به سمت سقف بکشید و قفسه سینه خود را به طور کامل باز کنید. با این حرکت عضلات شانه‌ها، کمر و بازوان شما کشیده شده و درد کمر شما به میزان زیادی کم می‌شود.

کشش عضلات همسترینگ

کشش عضلات همسترینگ یک حرکت ورزشی بسیار مؤثر در کاهش درد کمر در دوران بارداری است اما شما باید آن را به آرامی و با احتیاط انجام دهید. پاهای خود را به شکل V باز کنید. به آرامی دست را به سمت پای همسوی خود کشیده تا انگشتان پا را لمس کنید. بیش ‌از حد بدن خود را نکشید. فقط به سمت جلوی زانو خم شوید. به آرامی دست مخالف را بلند کرده و از بالا به سمت پایی که در حال کشش است ببرید.

کشش فلکسور ران

روی زانوی راست خود زانو بزنید و ران چپ را با زاویه ۹۰ درجه قرار دهید و بقیه پای چپ را روی زمین قرار دهید. به آرامی به سمت جلوی پا خم شوید. بازوهای خود را به آرامی به سمت سقف بلند کنید و خود را به سمت جلو بکشید.