هدف درمان جراحی این شکستگی ها برداشتن فشار از روی اعصاب و جااندازی شکستگی ها است بطوریکه بیمار در کمترین زمان ممکن راه اندازی شود.
جراحی ممکن است با شکاف هایی در پشت یا کنار یا جلوی تنه انجام شود. برای بیحرکت کردن شکستگی در حین جراحی از وسایل فلزی متفاوتی مانند انواع پیچ و میله استفاده میشود.
اکثر شکستگی های کمپرشن و انفجاری با پوشیدن یک بریس به مدت ۱۲-۶ هفته بهبود میابند. در مواردی که این شکستگی ها بسیار شدید بوده و استخوان خرد شده باشد یا به علت خرد شدگی مهره ارتفاع آن خیلی کم شود یا مهره ها در محل شکستگی خیلی زاویه دار شوند و یا آسیب عصبی مهمی به علت تحت فشار گرفتن اعصاب نخاعی بوجود آید پزشک جراح ارتوپد ممکن است تصمیم به عمل جراحی بگیرد.
در حین جراحی قطعات استخوان که به اعصاب فشار وارد میکنند به کنار میروند یا برداشته میشوند و سپس شکستگی به توسط وسایلی پایدار میشود.
در شکستگی های فلکشن دیستراکشن در صورتیکه آسیب فقط در مهره و بصورت شکستگی باشد درمان معمولاً غیر جراحی و با استفاده از بریس بمدت ۱۲ هفته است. در صورتیکه آسیب شامل پاره شدن لیگامان های پشتی ستون مهره باشد معمولاً نیاز به عمل جراحی وجود دارد.
درمان شکستگی های زائده عرضی مهره معمولا بدون نیاز به عمل جراحی است. شکستگی- دررفتگی های ستون مهره ناپایدارند و معمولاً همراه با آسیب های عصبی بوده و نیاز به جراحی دارند.
مهمترین علامت این شکستگی ها درد شدید ستون مهره است که با حرکت شدیدتر میشود. وقتی آسیب نخاع هم ایجاد میشود ممکن است علائمی مثل بیحسی، گزگز شدن، ضعف یا اختلال در دفع ادرار و مدفوع بوجود آید. تشخیص نوع شکستگی و آسیب های همراه معمولاً با استفاده از رادیوگرافی ساده و سی تی اسکن و ام آر آی صورت میگیرد.
این شکستگی ها بر حسب اینکه شکل شکستگی چگونه است یا اینکه آیا نخاع هم آسیب دیده یا خیر به انواع متفاوتی تقسیم بندی میشوند. انواع عمده این شکستگی ها عبارتند از
شکستگی های کمپرشن Compression fracture
در این نوع شکستگی جلوی مهره دچار شکستگی شده و ممکن است خرد شده و ارتفاع آن کم شود ولی قسمت پشتی مهره سالم است. این شکستگی ها معمولاً پایدار بوده و بدون عارضه عصبی هستند
شکستگی های انفجاری Axial burst fracture
شکستگی هم در جلو و هم در پشت مهره است و معمولاً به علت سقوط از ارتفاع و برخورد به زمین با پاشنه پا است
شکستگی های فلکشن دیستراکشن Flexion distraction fracture
در این نوع شکستگی مهره ها از هم جدا میشوند. مثلاً موقعی که تصادف اتومبیل بصورت شاخ به شاخ است و در حین تصادف قسمت بالایی ستون مهره به جلو حرکت میکند ولی قسمت پایینی آن به علت بسته بودن کمربند ایمنی در سر جایش ثابت مانده است این شکستگی میتواند ایجاد شود.
شکستگی زائده عرضی مهره Transverse process fracture
این شکستگی ها زیاد شایع نیستند و به علت چرخش یا خم شدن به کنار ایجاد میشوند و معمولاً پایدار هستند.
شکستگی دررفتگی Fracture-dislocation
در این شکستگی ها مهره ها هم جابجا میشوند. این شکستگی ها ناپایدار بوده و معمولاً با آسیب های نخاع همراه هستند
.
گاهی اوقات شکستگی بدون اینکه ضربه شدیدی به فرد وارد شود ایجاد میگردد. مثلاً در افرادی که دچار پوکی استخوان هستند و یا در ابتلا به بعضی تومورهای ستون مهره به علت ضعیف شدن استخوان ممکن است این شکستگی حتی در حین انجام فعالیت های روزانه هم ایجاد شود.
شکستگی ستون مهره سینه ای و کمری در مردان چهار برابر زنان دیده میشود. به علت اینکه بیمارانی که دچار این شکستگی ها شده اند ضربات شدیدی را تحمل کرده اند در بسیاری اوقات همراه با این شکستگی ها شکستگی در دیگر اندام ها یا آسیب در دیگر ارگان ها هم دیده میشود. نخاع از داخل ستون مهره عبور میکند و در این شکستگی ها در معرض خطر است
.
شکستگی ستون مهره آسیب بسیار جدی و بالقوه خطزناکی است. شایعترین شکستگی های ستون مهره در مهره های سینه ای و کمری اتفاق میفتد و علت این شکستگی ها در اغلب اوقات تصادفات وسایل نقلیه و سقوط از ارتفاع است. این شکستگی ها البته در ورزش های پر تحرک و در درگیری های مسلحانه هم دیده میشود
.
با رعایت موارد زیر میتوانید احتمال شکستگی مهره های گردن را کم کنید
• همیشه در اتومبیل از کمربند ایمنی استفاده کنید.
• هیچوقت در استخرهای کم عمق شیرجه نزنید.
• در حین ورزش های پرتحرک از وسایل و تجهیزات مناسب استفاده کنید
.
درمان بسته به اینکه شکستگی در کدامیک از مهره های گردنی ایجاد شده و شکل و شدت شکستگی چگونه است متفاوت میباشد. شکستگی های خفیف ممکن است با پوشیدن یک بریس گردنی به مدت ۸-۶ هفته بهبود یابند و شکستگی های شدید معمولاً نیاز به عمل جراحی دارند
.
در هر بیماری که دچار آسیب شدید بدنی بدنبال ضربه های ذکر شده گردیده است قبل از هر گونه حرکت دادن بیمار، باید گردن بیحرکت شود. این امر بخصوص در مورد بیماران بیهوش شده باید رعایت شود. در هر کدام از این بیماران ممکن است شکستگی گردن وجود داشته باشد. در صورت وجود شکستگی هر گونه حرکت در گردن ممکن است موجب آسیب های جبران ناپذیر به نخاع شود.
پرسنل اورژانس به محض مواجهه با چنین بیماری ابتدا گردنبند مخصوصی را به دور گردن بیمار میبندند و سپس وی را به آمبولانس منتقل میکنند.
تا وقتی بیمار در بیمارستان از ناحیه گردن عکس بگیرد و پزشک از سلامت ستون مهره گردنی مطمئن نشود این گردنبند به گردن بیمار بسته باقی میماند. پزشک ارتوپد برای تشخیص این شکستگی ها از رادیوگرافی معمولی و سی تی اسکن استفاده میکند و برای بررسی آسیب احتمالی نخاع ممکن است از ام آر آی استفاده کند.
ستون مهره ای گردنی شامل هفت مهره است. شکستگی هر کدام از این مهره ها را شکستگی گردن میگویند. شکستگی گردن معمولاً بر اثر ضربات بسیار شدید اتفاق میافتد. اینچنین ضرباتی معمولاً در تصادفات رانندگی یا سقوط از ارتفاع دیده میشود.
در حین فعالیت های ورزشی هم ممکن است فرد دچار شکستگی مهره های گردنی شود. مثلاً افتادن یک ژیمناست از روی حلقه در حین پشتک زدن یا به زمین خوردن یک سوارکار از اسب یا برخورد سر یک شناگر هنگام شیرجه زدن به کف استخر کم عمق همگی میتوانند موجب شکستگی مهره گردنی شوند.
خطرناک ترین عارضه شکستگی مهره های گردن آسیب نخاع است. نخاع از داخل ستون مهره گردنی عبور میکند و شکستگی مهره میتواند به نخاع گردنی آسیب وارد کند. این آسیب میتواند موجب فلج هر چهار دست و پا و حتی مرگ شود
.
