تشخیص اسپاینا بیفیدا یا مهره شکاف دار

اندازه گیری ماده ای بنام آلفا فتو پروتئین alpha-fetoprotein  AFP در خون مادر در هفته های ۱۸-۱۶ بارداری میتواند به تشخیص این بیماری کمک کند. اگر مقدار این ماده در خون مادر بالا باشد ممکن است نشانه وجود اسپینا بیفیدا در جنین او باشد. با این حال با یک بار آزمایش نمیتوان به این امر اطمینان پیدا کرد. در صورت مثبت بودن جواب آزمایش، چند هفته بعد هم مجددا آزمایش انجام میشود.

اندازه گیری آلفا فتو پروتثین در مایع کیسه آب اطراف جنین هم میتواند به تشخیص این بیماری کمک کند. گاهی اوقات با سونوگرافی هم میتوان تغییرات بوجود آمده در کمر بچه را مشاهده کرد.

 

 

                                 

پیشگیری از کندرومالاسی کشکک

• انجام اقدامات زیر در پیشگیری از کندرومالاسی کشکک مفید و موثر است

 

• باید سعی کرد جلوی افزایش وزن گرفته شود

 

• قبل از هر فعالیت ورزشی باید حدود پنج دقیقه بدن را به اصطلاح گرم کرده و سپس نرمش های کششی را انجام داد

 

• هر ورزشی را که انجام میدهیم باید شدت و مدت آن را بتدریج افزایش داده و از تغییر ناگهانی شدت و مدت ورزش باید اجتناب کرد

 

• برای دویدن باید از کفش هایی استفاده کرد که کفی آن توانایی جذب ضربات و شوک های وارده را داشته باشد

 

• عضلات چهارسر ران خود را قوی نگه دارید

 

• سعی کنید کمتر دوزانو و چهارزانو بنشینید و در صورت امکان کمتر از توالت های سنتی استفاده کنید.
• انجام اقدامات زیر در پیشگیری از کندرومالاسی کشکک مفید و موثر است
• باید سعی کرد جلوی افزایش وزن گرفته شود
• قبل از هر فعالیت ورزشی باید حدود پنج دقیقه بدن را به اصطلاح گرم کرده و سپس نرمش های کششی را انجام داد
• هر ورزشی را که انجام میدهیم باید شدت و مدت آن را بتدریج افزایش داده و از تغییر ناگهانی شدت و مدت ورزش باید اجتناب کرد
• برای دویدن باید از کفش هایی استفاده کرد که کفی آن توانایی جذب ضربات و شوک های وارده را داشته باشد
• عضلات چهارسر ران خود را قوی نگه دارید
• سعی کنید کمتر دوزانو و چهارزانو بنشینید و در صورت امکان کمتر از توالت های سنتی استفاده کنید
•  
•  

• 

   

   

                                   

   

  .

نرمی غضروف کشکک یا کندرومالاسی کشکک چگونه درمان میشود

توجه به چند نکته در درمان این بیماری ضروری است. درمان این بیماری نیاز به همکاری بسیار موثر بیمار دارد. اگر بیمار فکر کند بیماریش با چند قلم دارو خوب میشود اشتباه میکند. مهمترین اقدامات درمانی در معالجه این بیماری آنهایی هستند که باید توسط خود بیمار انجام شود. پس اگر میخواهید از دست این بیماری رها شوید باید ۹۰ درصد کارها را خودتان انجام دهید.

 

نکته بعدی اینست که این بیماری بیشتر از اینکه یک بیماری گذرا باشد وضعیتی است که در اثر روش های بد زندگی کردن Life style بوجود میاید پس برای بهبودی باید بسیاری از عادات و رفتارهای روزانه خود را تغییر دهیم. تنها پس از این اقدام است که میتوانیم مطمئن باشیم بیماری دست از سر ما برداشته و دوباره برنمیگردد.

 

اگر بعد از اینکه خوب شدیم نکاتی را که در درمان بیماری لازم است رعایت نکنیم بیماری دوباره برمیگردد پس درمان بیماری یک نکته است و ممانعت از برگشت بیماری نکته مهمتر دیگر است. بیماری بعد از اینکه خوب شد همیشه پشت در خانه ما می‌ایستد. به محض اینکه در انجام نکاتی که باید رعایت کنیم سهل‌انگاری کنیم دوباره برمیگردد.

 

درمان بیماری دو مرحله درمان کوتاه مدت و درمان دراز مدت دارد. منظور از درمان کوتاه مدت سلسله اقداماتی است که انجام میدهیم تا مشکلات ما در کوتاه‌ترین زمان ممکن کم شود و منظور از درمان دراز مدت نکاتی است که باید زعایت کنیم تا مشکلات ما کاملاً رفع شده و مهمتر از آن اینکه دوباره برنگردد

 

مهمترین پایه های درمان کوتاه مدت و نکاتی که باید رعایت کنیم تا درد در کوتاه ترین زمان کم شود ( ممکن است کاملاً قطع نشود) عبارتند از :

 

کاهش فعالیت

 

اگر احساس میکنیم اخیراً فعالیت بدنی خاصی را بیش از حد انجام داده‌ایم مثلاً ورزش جدیدی را به تازگی شروع کرده‌ایم و یا ورزش قبلی خود را با شدت بیشتر انجام میدهیم یا در کارهای خانه یا شغلی خود بیش از قبل به بدن خود فشار میاوریم باید این فعالیت ها را متوقف کنیم. نگران نباشید. بعد از مدتی که درد شما با درمان مناسب از بین رفت به احتمال زیاد خواهید توانست مجدداً فعالیت بدنی را از سر بگیرید.

 

به زانوی خود استراحت بدهید

 

بعضی از کارها به زانوی شما فشار زیاد وارد میکنند از انجام آنها بپرهیزید. دو زانو و چهار زانو نشستن برای شما که مبتلا به این بیماری هستید مناسب نیست. سعی کنید بیشتر روی صندلی بنشینید. استفاده از توالت های سنتی به زانو فشار زیادی وارد میکند پس سعی کنید از توالت‌های صندلی دار موسوم به توالت فرنگی استفاده کنید.

 

بالا و پایین رفتن از پله به زانوی شما فشار زیادی وارد میکند. سعی کنید در طول روز حتی‌الامکان کمتر از پله استفاده کنید. راه رفتن روی زمین‌های صاف خوب است ولی راه رفتن روی زمین های شیب‌دار چه سربالایی و چه سرازیری برای زانوی شما خوب نیست. مدت زیادی یک جا روص صندلی ننشینید. هر نیم ساعت یک بار از روی صندلی خو بلند شده و یک دقیقه راه بروید.

 

گرم نگه داشتن زانو درد شما را کم میکند

 

سابق بر این خانم های مسن دوست داشتند بخصوص در زمستان پاها و زانوان خود را در مقابل آفتاب قرار دهند تا گرم شود چون به تجربه دریافته بودند که گرما درد آنها را کم میکند. اگر زانوی خود را با یک باند کشی یا زانوبند کشی سبک ببندید تا گرم بماند درد شما کمتر میشود ( مراقب باشید که باند یا زانو بند زیاد سفت نباشد و به زانوی شما زیاد فشار نیاورد چون ممکن است درد را بیشتر کند).

 

در فصول سرد سال سعی کنید یک شلوار گرم کن بپوشید. در مواردی که درد زیاد است میتوانید از حوله گرم یا کیسه آب گرم یا یک حوله برقی برای گرم کردن زانوی خود استفاده کنید. اگر درد زانوی شما به ناگهان و تازه شروع شده است ممکن است سرد کردن زانو بتواند درد شما را کاهش دهد.

 

وزن خود را کاهش دهید

 

وزن خود را کاهش دهید حتی اگر وزنتان متعادل است. کاهش وزن را میتوانید از همان روزهای اول درمان هم شروع کنید. کاهش حتی یک کیلوگرم هم میتواند موجب کاهش فشار بر روی زانوی شما شود و دردتان را کمتر کند. در کاهش ورن به نکات زیر توجه کنید.

 

    کاهش وزن باید به آهستگی و بصورت ممتد انجام شود. ناگهان وزن خود را کم نکنید. مهمترین معیار برای فهمیدن اینکه وزن شما در حال کاهش است یک ترازوی خانگی است پس آنرا تهیه کنید. به حرف نزدیکان خود و یا با نگاه کردن در آینه نمیتوانید بفهمید واقعا لاغر شده اید یا خیر.

 

    مهمترین راه کاهش وزن رژیم غذایی است. متاسفانه شما تا مدتی نمیتوانید فعالیت های ورزشی را برای کاهش وزن انجام دهید پس تنها راه شما کم غذا خوردن است. اگر میتوانید بهتر است زیر نظر یک متخصص تغذیه باشید.

 

    هرگز مقدار غذا خوردن خود را با دیگران مقایسه نکنید. ممکن است فردی روزی چند کیلو غذا بخورد ولی چاق نشود و شما با خوردن یک سیر غذا هم چاق شوید پس هر مقدار غذا که میخورید باید آنرا کم کنید. بعضی ها میگویند ما بدنمان مستعد است و آب هم بخوریم چاق میشویم. اینکه چاقی زمینه ارثی و خانوادگی دارد صحیح است ولی با آب کسی چاق نمیشود. شما باید تا مدتی غذای کمتری به بدن خود برسانید تا بدنتان مجبور شود چربی های اضافی را بسوزاند. در این مدت شما احساس گرسنگی میکنید و تحمل این گرسنگی سخت است ولی مطمئن باشید تا گرسنگی نکشید بدن شما چربی های اضافه را نمیسوزاند. نگران نباشید این احساس بد گرسنگی فقط چند هفته ادامه دارد. اگر فقط چند هفته تحمل کنید به آن عادت میکنید.

    در مدتی که کم میخورید آب بیشتر بخورید و از مولتی ویتامین روزانه استفاده کنید.

 

از دارو استفاده کنید

 

بسیاری از افراد فکر میکنند که اگر درد را تحمل کنند و داروی مسکن مصرف نکنند بهتر است و حتی وقتی پزشک برای آنها داروی مسکن تجویز میکند میگویند این که مرا خوب نمیکند و فقط یک مسکن است و آنرا مصرف نمیکنند. این تفکر نادرستی است.

 

تحمل درد موجب میشود تا فشار عصبی زیادی به فرد وارد شود. این فشار عصبی شدت درد را افزایش میدهد . افزایش شدت درد باز هم وضعیت عصبی بیمار را بدتر میکند و این فرایند بصورت یک سیکل معیوب یا دور باطل با بازخورد مثبت موجب افزایش شدت درد میشود. قطع و شکستن این سیکل معیوب با مصرف داروی مسکن است.

 

امروزه بسیاری از داروهای مسکن بدون نسخه پزشک در داروخانه ها میتوانند در دسترس مردم قرار بگیرند. شما میتوانید از استامینوفن، بروفن، سلکوکسیب یا داروهای دیگر استفاده کنید. البته باید مواظب عوارض داروها باشید و در صورت کوچکترین شکی با پزشک مشورت کنید.

 

دقت کنید که مصرف دارو در درمان کوتاه مدت باید دائمی باشد نه اینکه فقط در موقع درد از آن استفاده شود. بهتر است حداقل بمدت یک هفته بطور روزانه از دارو استفاده شود چه درد باشد و چه نباشد. منتظر نایستیم درد ایجاد شود و سپس دارو مصرف کنیم.

 

دقت به یک نکته بسیار ضروری است. بعد از مصرف دارو درد کم میشود و بسیاری بیماران فکر میکنند خوب شده‌اند و دوباره شروع به انجام فعالیت های بدنی قبل میکنند. این کار در شرایطی که زانوی شما آسیب دیده و بسیار حساس است فشارهای بیشتری به زانوی شما وارد کرده و آنرا بیشتر خراب میکند.

 

دقت کنید که کاهش درد به علت مصرف دارو شما را گول نزند. سطح فعالیت های بدنی خود را همچنان پایین نگه دارید. شما هنوز خوب نشده اید بلکه فقط درد شما کم شده است. پس از زانوان خود مراقبت کنید.

 

شروع به انجام نرمش های تقویت عضله چهارسر ران کنید

 

یکی از مهمترین قسمت‌های درمان این بیماری تقویت عضلات چهارسر ران است و تقویت این عضلات موجب حرکت مناسب‌تر کشکک در شیار شده و در نتیجه فشار کمتری به کشکک وارد میشود. نرمش های متفاوتی برای این کار ابداع شده است. در زیر ساده ترین روش انجام آن شرح داده میشود.

 

 Quadriceps Sets یک حوله کوچک را لوله کرده و کمی بالاتر از مچ در زیر تاندون آشیل بگذارید طوری که پاشنه شما حدود یک سانتیمتر از زمین بالاتر باشد. تمام عضلات ران خود را منقبض کرده و سعی کنید کل اندام تحتانی خود را کاملاً مستقیم کنید و سعی کنید پشت زانوی خود را تا حد امکان به زمین نزدیک کرده و به پایین فشار دهید. این حالت را ۱۰-۵ ثانیه نگه داشته و سپس عضلات خود را کاملاً شل کرده و ۳ ثانیه استراحت کنید. سپس مجدداً این کار را پنج مرتبه تکرار کنید. دقت کنید پنج مرتبه و هر مرتبه ده ثانیه.

 

 رعایت چند نکته در انجام صحیح این نرمش مهم است.

 

عضلات ران خود را باید به حدی منقبض کنید که دردی در زانوی شما ایجاد نشود پس اگر با حداکثر انقباض عضلات، زانویتان درد گرفت شدت انقباض را کمتر کنید. این نرمش ها را به همین صورت به مدت یک هفته انجام بدهید.

 

ندرتاً ممکن است بعد از گذشت یک هفته درد زانوی شما کمی بیشتر شود. این بدان معنی است که عضلات ران شما بیش از حد ضعیف بوده اند و نرمش در این حد برای شما زیاد بوده است. در این صورت انجام نرمش را متوقف کرده و ۲-۱ هفته صبر کنید. بعد از ۲-۱ هفته مجدداً نرمش ها را به همان روش ولی با تعداد ۳-۲ مرتبه انجام دهید.

 

در صورتیکه بعد از گذشت یک هفته از شروع نرمش ها شدت درد زانوی شما بیشتر نشد آنگاه باید کم کم به تعداد دفعات نرمش ها اضافه کنید. هر ۲-۱ روز یکی به دفعات اضافه میکنید. یعنی پنج مرتبه میشود شش مرتبه و هفت مرتبه و …به تدریج تعداد دفعات به ۴۰-۳۰ مرتبه در روز میرسد یعنی روزی ۴۰-۳۰ مرتبه و در مرتبه ده تانیه انقباض.

 

میتوانید این ۴۰-۳۰ مرتبه را در یک نوبت و یا در ۳-۲ نوبت در روز انجام دهید. نکته بعدی اینکه هدف از انجام این نرمش ها تقویت عضلات ران است و این روند ۲-۱ ماه طول میکشد پس انتظار نداشته باشید آثار نرمش ها را زود ببینید. صبر داشته باشید و نرمش ها را با برنامه منظم انجام دهید.

 

 

 

اگر با انجام اقدامات ذکر شده درد و ناراحتی شما برطرف شد یا تا حد زیادی کم شد باید تمام آنها را (بجز قسمت مربوط به مصرف دارو) تا آخر عمر رعایت کرده و انجام بدهید وگرنه مشکلات شما ممکن است مجدداً برگردد.

 

بعد از گذشت ۲-۱ ماه از شروع درمان های ذکر شده میتوانید مجدداً فعالیت های ورزشی خود را شروع کنید منتها مراقب باشید این بار شدت و مدت انجام ورزش ها را خیلی با احتیاط افزایش دهید. شروع ناگهانی ورزش با شدت زیاد ممکن است موجب برگشت ناراحتی شما شود. نکات دیگری که در درمان بلند مدت باید به آنها توجه کنید عبارتند از

 

ورزش کنید

 

سعی کنید روزی ۳۰-۱۵ دقیقه نرمش و ورزش هایی مثل شنا و یا راه رفتن را جزء زندگی خود قرار دهید. قبل از شروع هر ورزشی ابتدا با انجام نرمش های کششی بدن خود را به اصطلاح گرم کنید. شدت انجام هر ورزشی را کم کم زیاد کنید. از کفش مناسب ورزشی استفاده کنید.

 

در صورتیکه با انجام دستورات ذکر شده درد و ناراحتی شما بهبود نیابد ممکن است پزشک ارتوپد برای درمان شما تصمیم به استفاده از عمل جراحی بگیرد.

 

گاهی اوقات پزشک معالج میتواند با انجام آرتروسکوپی و خارج کردن غضروف های آسیب دیده به بهبود بیماری کمک کند. اعمال جراحی بازسازی زانو ممکن است بتواند وضعیت را بهتر کند.

 

در این اعمال جراحی پزشک سعی میکند نحوه قرار گیری استخوان کشکک در شیار زیرش را به وضعیت آناتومیک و طبیعی برگرداند تا با این کار از اعمال فشار بیش از حد به کشکک در حین حرکت آن ممانعت به عمل آورده و بدین وسیله مانع آسیب بیشتر غضروف مفصلی شده و شدت درد را کاهش دهد.

 

 

                                 

 

کندرومالاسی کشکک

کندرومالاسی کشکک چگونه ایجاد میشود

 

از عوامل مهمی که زمینه را برای ایجاد این بیماری مستعد میکند تغییر شکل مسیر شیار مانندی است که کشکک باید در حین بالا و پایین رفتن در جلوی قسمت پایینی استخوان ران طی کند.

 

گاهی هم خود استخوان کشکک به علت عدم تعادل بافت هایی که به آن متصل میشوند به یک طرف منحرف یا کج میشود و به درستی در شیار مربوطه حرکت نمیکند. به این وضعیت حرکت نامناسب کشکک یا Patellar maltracking میگویند.

 

نتیجه این وضعیت توزیع نامناسب نیروها است بطوریکه به قسمت هایی از غضروف کشکک فشارهایی بیش از قسمت های دیگر آن وارد میشود و همین امر موجب نرم شدن و ریش ریش شدن غضروف میشود.

 

 بیماری در زنان بیشتر است بطوریکه شیوع آن در زنان دو برابر مردان است. در نوجوانان در سنین رشد بیشتر است و در ورزش هایی مثل دویدن، دوچرخه سواری، فوتبال، تنیس و اسکی بیشتر دیده میشود بخصوص اگر فرد ورزش را تازه شروع کرده باشد یا شدت انجام آنرا به ناگهان زیاد کند. به نظر میرسد در کسانی که صافی کف پا دارند یا زانوهای پرانتزی دارند این بیماری بیشتر دیده میشود.

 

 

                                 

 

انواع اسپاینا بیفیدا

اسپینا بیفیدا ( مهره شکاف دار) چیست

 

اسپاینا بیفیدا سه نوع دارد

اسپینا بیفیدا مخفی Spina bifida occulta

در اسپاینا بیفیدای مخفی که خفیف ترین حالت است، فقط تغییراتی که گفته شد در مهره دیده میشود ولی نخاع سالم است. بچه هایی که این وضعیت را دارند مشکلی ندارند و بسیاری از آنها حتی تا آخر عمرشان هم متوجه مشکلی نمیشوند. در بعضی از این افراد کمی پرمویی یا تجمع چربی یا کمی فرو رفتگی در پوست پشت کمر درست در جایی که تغییر استخوانی در مهره ایجاد شده است دیده میشود

.

مننگوسل Meningoceles

 

در مننگوسل، نه تنها حلقه مهره از پشت باز است بلکه مننژ ( پرده ای که دور نخاع را پوشانده است) از این شکاف به بیرون میزند.

 

میلومننگوسل Myelomeningocele

 

در میلومننگوسل نه تنها مهره از پشت باز است بلکه هم مننژ و هم خود نخاع از این شکاف بیرون میزند. بیرون زدگی مننژ و نخاع در پشت کمر بچه تشکیل یک کیسه برجسته را میدهد. گاهی اوقات پوست کمر روی این کیسه را پوشانیده است ولی اکثر پوستی روی نخاع نیست و به همین علت این بچه ها در معرض عفونت های نخاع هستند.

 

میلومننگوسل شایعترین نوع اسپاینا بیفیدا است و از هر ۸۰۰ تولد در یکی اتفاق میفتد. در ۹۰ درصد بچه هایی که میلو مننگوسل دارند هیدروسفالی (جمع شدن مایع در مغز) دیده میشود.

 

در میلومننگوسل به علت خوب کار نکردن قسمتی از نخاع که از شکاف بیرون میزند بچه در اندام هایش دچار انواعی از فلجی و اختلال حس میشود. هر چه محل عارضه در ستون مهره بالاتر باشد شدت علائم عصبی و فلجی بیشتر است.

 

ممکن است بچه دچار تغییر شکل هایی در پا مثل کلاب فوت شود. اغلب این بچه ها مشکلاتی در کنترل ادرار و مدفوع کردن دارند و بعضی از آنها بیش فعال هستند و دچار احتلال تمرکز، اختلال در صحبت کردن یا یادگیری میشوند.

 

 

                                 

اسپینا بیفیدا ( مهره شکاف دار) چیست

اسپینا بیفیدا ( اسپاینا بیفیدا) Spina bifida یا مهره شکاف دار یک از شایعترین ناهنجاری های مادرزادی است که در ستون مهره ایجاد میشود

.

علت ایجاد اسپاینا بیفیدا چیست

 

گرچه علل اسپینا بیفیدا هنوز ناشناخته است ولی در بعضی حالات احتمال ایجاد آن بیشتر میشود.

 

 *   بعضی عوامل مانند کمبود فولیک اسید ( ویتامین ب-۹) در بدن مادر در قبل یا حین بارداری میتواند احتمال بروز این عارضه در جنین را بیشتر کند.

 

 *   مصرف داروهای ضد صرع در ماههای اول بارداری در مادر به علت تداخل در متابولیسم اسید فولیک احتمال بروز اسپینا بیفیدا در جنین را بیشتر میکند.

 

   * این بیماری در سفید پوستان بیشتر دیده میشود.

 

   * اگر یک بچه در خانواده ای دچار اسپاینا بیفیدا شود احتمال بروز این عارضه در بچه های بعدی از این خانواده بیشتر است. اگر مادری خود این مشکل را داشته باشد یا در افراد فامیل نزدیکش این بیماری باشد احتمال اینکه مشکل در فرزندانش ایجاد شود بیشتر میشود. با این حال بیشتر بچه هایی که اسپاینا بیفیدا دارند از پدر و مادر سالم بدنیا میایند.

 

   * در زنانی که دیابت کنترل نشده دارند یا زیاد چاق هستند احتمال بروز اسپاینا بیفیدا در بچه شان بیشتر است.

 

  *  تب در ماه های اولیه بارداری ممکن است احتمال بروز این عارضه در جنین را بیشتر کند

 

 

                                 

.

چسبندگی مهره های کمر یا ساکرالیزاسیون چیست

بسیاری از کسانی که کمر درد دارند در مراجعه پزشکی با این جمله مواجه میشوند که ” علت کمر درد شما چسبندگی مهره های کمر است” ولی چسبندگی مهره چیست و تا چه حد در ایجاد کمر درد دخیل است.

 

چسبندگی مهره های کمری لفظی است که معمولا برای توصیف اتصال مهره پنجم کمری و مهره اول خاجی استفاده میشود. عبارت تخصصی آن ساکرالیزاسیون Sacralization است.

 

ستون مهره از استخوان های استوانه ای شکل جدا از همی به نام مهره تشکیل شده که پشت سر هم و هر کدام روی دیگری قرار کرفته اند. بین تمام مهره ها دیسک بین مهره ای قرار دارد که وظیفه اصلی آن اینست که اجازه دهد مهره ها روی یکدیگر حرکت کنند و همچنین به عنوان یک بالشتک جذب کننده شوک و ضربه هم عمل میکند.

در ساکرالیزاسیون، مهره پنجم کمری و مهره اول خاجی از کنار به یکدیگر میچسبند. این چسبندگی میتواند از یک طرف یا دو طرف مهره ها باشد. گاهی ممکن است دیسک بین این دو مهره هم وجود نداشته باشد. نتیجه آن اینست که این دو مهره به یکدیگر چسبیده اند و حرکتی نسبت به هم ندارند. این وضعیت در بسیاری از افراد جامعه وجود دارد و معمولا مادرزادی است به این معنی که از بدو تولد وجود دارد.

 

کمر درد عارضه بسیار شایعی است به طوریکه به نظر میرسد ۸۵ درصد مردم در طول زندگی حداقل یک بار دچار کمر درد میشوند. سالها پیش این تصور وجود داشت که ممکن است این تغییر شکل ستون مهره ارتباطی با کمر درد داشته باشد ولی بررسی های بیشتر نشان داد که نمیتوان ارتباطی بین این دو برقرار کرد.

 

در بسیاری از افرادی که در اطراف شما زندگی میکنند و شکایتی از کمر درد ندارند اگر رادیوگرافی ار ستون مهره به عمل آید میتوان این وضعیت را مشاهده کرد.

 

در واقع این تغییر شکل ستون مهره را میتوان مانند تفاوتی دانست که مردم در اندازه قد، شکل بینی، رنگ چشم یا مو با یکدیگر دارند. همانطور که رنگ چشم قهوه ای و آبی هر دو طبیعی است و نمیتوان ضعف بینایی کسی را به رنگ چشم او مرتبط دانست، چسبیده بودن مهره پنجم کمری و اول خاجی و چسبیده نبودن این دو مهره هر دو طبیعی بوده و ارتباطی به کمر درد ندارند.

 

اگر فردی کمر درد داشته و در رادیوگرافی که پزشک از ستون مهره او به عمل میاورد این تغییر مشاهده شود، باید به دنبال علت دیگری برای کمر درد بود

 

 

                                 

آرتروگریپوز چه نوع بیماری است

آرتروگریپوز یا Arthrogryposis multiplex congenital مجموعه ای از چند بیماری با علائم بالینی کمابیش مشابه است که مشخصه آنها تغییر شکل و سفتی غیر پیشرونده مفاصل در حین تولد است. در این بیماری بافت عضلانی بطور کامل یا نسبی با بافت چربی و فیبرو جایگزین شده است.

 

آرتروگریپوز از هر ۳۰۰۰ تولد در یکی دیده میشود. تشخیص بیماری بلافاصله بعد از تولد یا حتی قبل از آن با سونوگرافی داده میشود. این بیماری به بیش از ۱۵۰ علت مختلف ایجاد میشود ولی علت نهایی مشترک همه اینها که منتج به بیماری میشود آکینزی (آکینِزی) Akinesis یا کاهش حرکات جنین است.

 

فرد مبتلا به آرتروگریپوز ممکن است فرد دیگری را در خانواده با همین بیماری داشته باشد. این بیماری در فرزندان پدر یا مادر مسن بیشتر دیده میشود. ممکن است در یکی از والدین بیمار فرم خفیفی از بیماری وجود داشته باشد.

 

ابتلا مادر به بعضی بیماری های ویروسی یا تب مزمن مادر، استفاده از حمام یا وان یا سونای بسیار داغ توسط مادر و یا استفاده مادر از بعضی داروها مانند فنی توئین یا الکل در زمان بارداری میتواند در بروز این بیماری در فرزند نقش داشته باشد، کم بودن مایع آمنیوتیک در دوران بارداری هم میتواند با آرتروگریپور نوزاد مرتبط باشد.

 

 

                                 

 

درمان ورم مفصل در بچه ها

درمان

 

یک تیم باید در درمان شرکت کنند که شامل متخصص اطفال ، متخصص روماتیسم، متخصص ارتوپدی، پرستار، فیزیوتراپ ، کار درمان، متخصص چشم پزشک و دندانپزشک است.

 

هدف ار درمان کمک به بیمار است تا فعالیتهای فیزیکی و اجتماعی خود را از دست ندهد و اگر بعضی از آنها را از دست داده است دوباره بدست آورد داروهای متعددی بر حسب احتیاج به بیمار داده می شود.

 

بطور روزانه تمرینات مرتبی باید جهت تسهیل حرکت مفاصل و قدرت عضله انجام گیرد. شنا کردن بسیار مفید است استفاده از کسیه یخ و گاهی گرفتن حمام گرم موثر است.

 

کاردرمانی: هدف از کاردرمانی انجام مستقل فعالیتهای روزانه، کاهش وابستگی فیزیکی وروانی و بالا بردن کیفیت زندگی است. کار درمان با بیمار و اولیاء بیمار و مسئولین مدرسه بطور مرتب ارتباط دارد.

 

به بیمار آموزش کارهای شخصی مانند نظافت، بهداشت و لباس پوشیدن را میدهد. گاهی نیاز به تهیه وسایل مخصوص جهت بیمار است. مثلاً قاشق و چنگال مخصوص، اسفنجهای مناسب با دسته ای بلند جهت صابون زدن و حمام کردن، شانه با زاویه ای مخصوص و بلند جهت شانه کردن موهای پشت سر، صندلی مناسب در حمام و حتی تهیه لوازم آرایش مخصوص جهت دخترها.

 

با معلم مدرسه صحبت می شود که بچه سر کلاس مانند بقیه بچه ها طولانی ننشیند و اجازه داشته باشد که از روی صندلی خود بلند شود و چند قدم را برود تا در اثر نشستن طولانی مفاصل خشک نشوند.

 

نیمکت و میز مناسب جهت مدرسه تهیه می شود. اگر با کامپیوتر کار میکند صفحه کلید مناسب جهت وی تهیه می شود تا با حرکت آرنجها و مچ دستها مناسب باشد. تورهای تابستانی تفریحی گروهی جهت این بیماران گذاشته می شود تا با هم تماس داشته باشند و کارها را از یکدیگر یاد بگیرند.

 

این بچه ها بر حسب تونائی حتماً باید در فعالیتهای ورزشی شرکت کنند. دیده شده است که بعضی از آنها در رشته های ورزشی حرفه ای موفق هم بوده اند.

 

 

                                 

 

علت و انواع ورم مفصل در بچه ها چیست

علت

 

همانطور که ذکر شد واقعاً هنوز معلوم نشده است که چرا بعضی بچه ها گرفتار این بیماری می شوند عوامل متعددی مانند خطای ژن، استرسهای روانی، ویروس و زمینه های ژنتیک ذکر شده ولی واقعاً هیچ یک ثابت نشده است. علت هر چه می خواهد باشد بدن بر ضد سلولهای سینوویوم و بافتهای مفصل ماده ای می سازد که باعث التهاب مفصل می شود.

انواع JIA

 

    نوع الیگوآرتیکولار یا پوسی آرتیکولار : ۵۰% موارد است گرفتاری در چهار مفصل یا کمتر از چهار مفصل است. گرفتاری بیشتر در مفاصل زانو، آرنج و مچ پا است در دخترها گرفتاری بیشتراست .

 

    نوع پلی آرتیکولار : ۴۰% موارد است. گرفتاری در بیش از پنج مفصل است. گرفتاری مفاصل قرینه است (مانند هر دو مچ پا، یا هر دو زانو یا مچ دستها)

 

    نوع سیستمیک: ۱۰% موارد است گذشته از گرفتاری مفاصل گرفتاری اعضای دیگر بدن مانند قلب نیز وجود دارد. در این نوع بیماری تب وجود دارد که هفته ها طول می کشد. مفاصل کوچک دستها و مفاصل دیگر نیز گرفتار می شوند.دانه های قرمز رنگ روی قفسه سینه و رانها و جاهای دیگر وجود دارد در این نوع پسر و دخترها مساوی گرفتار می شوند.

 

علائم

 

علائم عمومی : خستگی ، تب، کاهش اشتها

 

علائم خارج مفصلی: در چشم ها التهاب قسمت قدام چشم بخصوص در نوع الیگوآرتیکولار بوجود می آید بنابراین بایستی بیمار بطور مرتب هر شش ماه توسط چشم پزشک معاینه شود. اعضای دیگر بدن مانند قلب در نوع سیستمیک گرفتاری دارند.

 

علائم اختصاصی مفصل: به علت درد بیمار هنگام راه رفتن می لنگد. به علت درد و ورم کاهش حرکت مفصل وجود دارد و چون مفصل را در حالت ثابت نگه می دارد کم کم مفصل خشک می شود به علت صدمه ای که غضروف و استخوانهای اطراف مفصل می خورند کم کم مفصل دچار تغییر شکل و دفورمیتی می شود. صفحات رشد اطراف مفصل صدمه می خورند که باعث کاهش رشد و کوتاهی قد می شود.

 

علائم آزمایشگاهی: آزمایش رماتیسم (RF) همیشه مثبت نیست. در نوع الیگو آرتیکولار ANA بیشتر از انواع دیگر مثبت است.

تشخیص

 

آسان نیست و مجموعه علائم بالینی، معاینه، آزمایش خون و مایع مفصل و انجام عکس برداری برای رد کردن بیماریهای دیگر التهاب مفصل مانند تومور و شکستگی تشخیص را آسان ترمی کند.