آیا کایروپراکتیک در دوران بارداری بیخطر است؟

هیچ مانع شناخته شده ای در بکارگیری کایروپراکتیک در دوران بارداری وجود ندارد. همه فیزیوتراپ های این زمینه جهت کار با زنان باردار آموزش دیده اند و کار با آنها جزء مراقبت های روتین این افراد محسوب میگردد.

 

برخی از فیزیوتراپ ها تنها به انجام کایروپراکتیک در دوران بارداری و پس از زایمان مبادرت میورزند. کایروپراکتیک علیرغم تامین سلامت در دوران بارداری، حتی در زمینه ناباروری نیز موثر میباشد.

 

فیزیوتراپ هایی که جهت کار با زنان باردار آموزش دیده اند، از میزهایی استفاده میکنند که مختص زنان باردار تنظیم شده است. همچنین برای پیشگیری از وارد آمدن فشارهای غیر ضروری بر روی شکم از تکنیک های خاصی استفاده میکنند. این دسته از فیزیوتراپ ها همچنین تمرین ها و نرمش هایی را به شما ارائه میدهند که در دوران بارداری کاملا بیخطر هستند. برخی از این روش ها در دوره ی قبل و بعد از تولد نوزاد انجام می شود.

 

در طی بارداری، تغییرات متعدد فیزیولوژیکی و غددی در بدن رخ می دهد تا محیطی مناسب برای نمو جنین فراهم شود. تغییرات زیر ممکن است رخ دهد:

 

    تغییرات لگنی

    بیرون زدگی شکم و افزایش انحنای کمری

 

برقراری ثبات لگنی و همترازی علت دیگری برای انجام مراقبت کایروپرکتیک در بارداری است. وقتی که موقعیت لگن به هم می ریزد، فضای کافی برای نمو جنین کاهش می یابد. پس وضعیت و قرار صحیح جنین در زمان زایمان به هم می ریزد. ممکن است زایمان بریج ایجاد شود که نیازمند سزارین باشد.

 

مزایای روش کایروپراکتیک در بارداری عبارتند از:

 

·         حفظ سلامت بارداری

·         کنترل علائم تهوع

·         کاهش زمان زایمان

·         تسکین درد کمر، مفصل، گردن

•     پیشگیری از  زایمان سزارین

                                 

کایروپراکتیک دیسک‌ گردن

دیسک‌ گردن معمولاً به موازات پا به سن گذاشتن در نتیجه فرایندی موسوم به تحلیل دیسک به گونه‌ای متلاشی می‌شوند که فضاهای بین مهره‌ها کاهش و احتمال فتق و بیرون زدگی دیسک گردن را افزایش می‌یابد.خم کردن رو به جلوی گردن، حالت اندامی نامناسب (قوز کردن) به ویژه هنگام خوابیدن یا نشستن، فعالیت‌های درگیر کننده‌ی بازوها در جلوی بدن (برای مثال: ظرف شستن، رانندگی و ...) و بلند کردن اشیاء چهار حرکتی هستند که همگی هر روز انجام می‌دهیم و در صورت تکرار، طول کشیدن یا شدید بودن به بیرون زدگی دیسک گردن دامن می‌زنند

 

کایروپراکتیک دیسک‌ گردن

 

یکی از روش های درمان دیسک گردن، روش درمان کایروپراکتیک است. درمان کایروپراکتیک بدین صورت توسط متخصص طب فیزیکی  انجام می شود:

 

این روش با وارد کردن نیروی ناگهانی به مفصل انجام می شود و مفصل بیشتر از دامنه حرکتی خود جابجا می شود. بیمار احساس راحتی می کند. متخصصین طب فیزیکی دوره جااندازی را می بینند. تکنیک درمان دستی روش های مختلفی دارد. متاسفانه برخی افراد به این کار جا انداختن دیسک تبلیغ می کنند. در این حالت تنها مفصل گردن کمی جابجا شده و احساس راحتی به بیمار می دهد. انجام جا اندازی کایروپراکتیک در دیسک حاد گردنی ممنوع است.  انجام آن بیش از ۶-۱۰ جلسه باعث افزایش بیش از حد دامنه حرکتی مفصل شده و می تواند مضر باشد. با توجه به احتمال سکته مغزی و آسیب نخاع، بسیاری از متخصصین با انجام این کار بر روی گردن مخالف می باشند. روش های بی خطری برای جایگزینی روش های کایروپراکتیک وجود دارد. در صورت بروز سرگیجه و سردرد، اختلال تعادل، دوبینی پس از جا اندازی مهره گردنی، بیمار باید حتما بستری شده و تحت درمان داروهای ضد انعقاد قرار گیرد.

 

مانورهایی که یک درمانگر کایروپراکتیک انجام میدهد به این صورت است که ابتدا بیمار را بر روی تخت مخصوصی خوابانده و سپس با دست خود نیروها و فشارهایی را بر قسمت های خاصی از بدن وارد میکند، قسمت هایی از ستون مهره و اندام ها را بیش از حد معمول میپیچاند و یا میکشد و یا ضرباتی ناگهانی با سرعت زیاد ولی شدت کم به آن وارد میکند. عقیده دارند که با این فشارها مفاصلی که قفل شده اند و یا خوب حرکت نمیکنند دوباره حرکات طبیعی خود را بدست آورده و در نتیجه آن کارکرد ستون مهره و سیستم عصبی آن بهبود میابد.

                                 

درمان و تشخیص آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست

آرتروز مچ دست یا استئوآرتریت مچ دست بیماری است که در آن غضروفی که روی استخوان های تشکیل دهنده مفصل را پوشانیده بتدریج خراب و ساییده میشود. این تخریب معمولا بدنبال آسیب هایی که بدنبال ضربه به مچ دست ایجاد میشود شروع میگردد.

 

تشخیص ساییدگی مچ دست

پزشک در ابتدا با بیمار صحبت کرده و در مورد مشکلات وی از او سوالاتی میکند. معاینه بیمار معمولا بصورت دیدن مچ و حرکاتی که انجام میدهد صورت میگیرد. پزشک معالج از بررسی های پاراکلینیکی بخصوص رادیوگرافی ساده برای کمک به تشخیص آرتروز مچ دست کمک میگیرد. در رادیوگرافی این بیماران دیده میشود که فضای مفصلی کاهش پیدا کرده، استخوان ها متراکم تر شده ( که معمولا خود را بصورت سفیدتر شدن استخوان نشان میدهد) و ممکن است استخوان های اضافه ای به نام استئوفیت در لبه های استخوان های تشکیل دهنده مفصل ایجاد شوند.

درمان آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست :

 

درمان غیر جراحی آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست :

کاهش فعالیت های سنگین بدنی و ورزشی

• تغییر روش انجام دادن فعالیت ها بصورتی که فشار کمتری به مچ دست وارد شود

• انجام نرمش های کششی تقویتی برای مفصل مچ دست

• استفاده از بریس

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند بروفن و یا سلکوکسیب یا ناپروکسن

• گرم کردن موضع درد

• تزریق کورتیکوستروئید در درون مفصل به توسط پزشک معالج

انجام اقدامات فوق در بسیاری موارد میتواند دردمچ دست بیمار را کاهش دهد. در صورتیکه چند ماه درمان غیر جراحی مچ دستتاثیر درمانی مناسبی نداشته باشد پزشک معالج ممکن است تصمیم به انجام عمل جراحیمچ دست بگیرد.

معمول ترین این اعمال جراحی خشک کردن مفصل مچ دست یا آرتردز Arthrodesis است. در این نوع جراحی بزشک ارتوپد غضروف آسیب دیده را از سطح استخوان های مفصل خارج کرده و آن استوان ها را به یکدیگر متصل کرده و جوش میدهد. این اتصال استخوان های ممکن است در بین تعداد معدودی از استخوانچه های مچ دست باشد و یا ممکن است تمام آنها به یکدیگر و به استخوان های ساعد متصل شده و جوش داده شوند. این عمل جراحی مچ دست درد را از بین میبرد ولی در ازا موجب از بین رفتن حرکات مچ دست هم میگردد.

در روماتیسم مفصلی که هر دو مچ دست بیمار ممکن است دچار آرتریت و تخریب شوند پزشک معالج معمولا یک مچ دست را خشک کرده و برای مچ دست دیگر از مفصل مصنوعی استفاده میکند. در این موارد بیمار با مچ دستی که خشک شده است حرکات قدرتی و کارهایی را که نیاز به نیروی زیاد و پایداری زیاد مچ دارند انجام میدهد و با مچ دست دیگر حرکاتی را انجام میدهد که نیازمند دامنه حرکتی بیشتر است.

 

                                 

درمان سل ستون فقرات

سل ستون مهره شایعترین سل استخوان و مفاصل بدن است بطوریکه نیمی از موارد ابتلاء سیستم اسکلتی بدن انسان به سل بصورت بروز این عفونت در ستون فقرات است.

 

سل چگونه ستون مهره را گرفتار میکند

در ستون فقرات شایعترین محل ابتلا به سل مهره های سینه ای و بعد از آن مهره های کمری است. عفونت سلی در ستون مهره معمولا بصورت درگیری چند مهره است. مهره های گرفتار معمولا در مجاورت هم قرار دارند ولی میتوانند با هم فاصله هم داشته و در بین آنها مهره سالم وجود داشته باشد. در مواردی ابتلا به سل ستون مهره همراه با عفونت سلی در مفاصل دیگر بدن است.

در سل ستون مهره معمولا دیسک بین مهره ای کمتر آسیب میبیند ولی گرفتاری اصلی در جسم مهره است. باسیل سل علاقه خاصی به تخریب یک سوم جلویی جسم مهره دارد. عفونت از پشت لیگامان طولی قدامی به بالا و پایین گسترش یافته و مهره های مجاور را هم درگیر میکند. با تخریب ثلث جلویی چند مهره مجاور و کاهش ارتفاع مهره های مبتلا در قسمت جلو، ستون مهره در قسمت مبتلا شده به سمت جلو تقعر پیدا کرده که موجب کیفوز میشود.

 

علائم سل ستون مهره

شروع علائم سل ستون مهره تدریجی است. معمولا علائم عمومی بصورت تب (که بیشتر در عصر است) و تعریق شبانه وجود دارد. بی اشتهایی، کاهش وزن، احساس ضعف و خستگی از دیگر علائم عمومی بیماری هستند.

مهمترین علائم موضعی ابتلا ستون مهره به سل عبارتند از

• احساس درد بر روی مهره های گرفتار که با حرکت ستون مهره بیشتر شده و همراه با محدودیت حرکتی است. شدت درد در شب بیشتر میشود و ممکن است بیمار را از خواب بیدار کند. در بر روی مهره های گرفتار با فشار به آن ناحیه بیشتر میشود.

• کیفوز و قوز که در مواردی همراه با انحراف جانبی ستون مهره بصورت اسکولیوز است

• ترشح چرکی در اطراف ستون مهره

• در مراحل پیشرفته بیماری تحت فشار قرار گرفتن نخاع با مهره تغییر شکل داده یا به توسط آبسه سلی در اطراف نخاع و بدنبال آن فلج اندام های تحتانی ( پاراپلژی) که ممکن است با اختلال در دفع ادرار و مدفوع همراه باشد.

 

تشخیص سل ستون مهره

در آزمایشات خون معمولا بیمار کم خونی و گاهی بالا رفتن ESR را نشان میدهد.
ممکن است تست پوستی سل (تست مانتو) مثبت باشد.

در رادیوگرافی ستون مهره در ابتدا کم شدن تراکم استخوان، کم شدن ارتفاع مهره های گرفتار در قسمت جلو، کم شدن ارتفاع دیسک بین مهره ای دیده میشود و در مراحل پیشرفته بیماری مهره ها به هم جوش میخورند.
تشخیص قطعی سل ستون مهره با کشف باسیل سل در بافت های آلوده است.

 

درمان سل ستون فقرات

اساس درمان سل ستون مهره درمان دارویی با آنتی بیوتیک های ضد باسیل سل همراه با عمل جراحی است. در عمل جراحی بافت های مرده خارج شده و مهره های گرفتار به هم جوش داده میشوند. عمل جراحی بخصوص در بیمارانی که دچار علائم عصبی شده اند و یا در کسانی که به علت تخریب چند مهره مجاور دچار کیفوز شدید شده اند انجام میشود.

 

                                 

 

علت کمر درد و چسبندگی مهره های کمری

بسیاری از کسانی که کمر درد دارند در مراجعه پزشکی با این جمله مواجه میشوند که " علت کمر درد شما چسبندگی مهره های کمر است"
ولی چسبندگی مهره چیست و تا چه حد در ایجاد کمر درد دخیل است.
چسبندگی مهره های کمری لفظی است که معمولا برای توصیف اتصال مهره پنجم کمری و مهره اول خاجی استفاده میشود. عبارت تخصصی آن ساکرالیزاسیون Sacralization است.

ستون مهره از استخوان های استوانه ای شکل جدا از همی به نام مهره تشکیل شده که پشت سر هم و هر کدام روی دیگری قرار کرفته اند. بین تمام مهره ها دیسک بین مهره ای قرار دارد که وظیفه اصلی آن اینست که اجازه دهد مهره ها روی یکدیگر حرکت کنند و همچنین به عنوان یک بالشتک جذب کننده شوک و ضربه هم عمل میکند.

در ساکرالیزاسیون، مهره پنجم کمری و مهره اول خاجی از کنار به یکدیگر میچسبند. این چسبندگی میتواند از یک طرف یا دو طرف مهره ها باشد. گاهی ممکن است دیسک بین این دو مهره هم وجود نداشته باشد. نتیجه آن اینست که این دو مهره به یکدیگر چسبیده اند و حرکتی نسبت به هم ندارند. این وضعیت در بسیاری از افراد جامعه وجود دارد و معمولا مادرزادی است به این معنی که از بدو تولد وجود دارد.

کمر درد عارضه بسیار شایعی است به طوریکه به نظر میرسد 85 درصد مردم در طول زندگی حداقل یک بار دچار کمر درد میشوند. سالها پیش این تصور وجود داشت که ممکن است این تغییر شکل ستون مهره ارتباطی با کمر درد داشته باشد ولی بررسی های بیشتر نشان داد که نمیتوان ارتباطی بین این دو برقرار کرد. در بسیاری از افرادی که در اطراف شما زندگی میکنند و شکایتی از کمر درد ندارند اگر رادیوگرافی ار ستون مهره به عمل آید میتوان این وضعیت را مشاهده کرد.

در واقع این تغییر شکل ستون مهره را میتوان مانند تفاوتی دانست که مردم در اندازه قد، شکل بینی، رنگ چشم یا مو با یکدیگر دارند. همانطور که رنگ چشم قهوه ای و آبی هر دو طبیعی است و نمیتوان ضعف بینایی کسی را به رنگ چشم او مرتبط دانست، چسبیده بودن مهره پنجم کمری و اول خاجی و چسبیده نبودن این دو مهره هر دو طبیعی بوده و ارتباطی به کمر درد ندارند.

اگر فردی کمر درد داشته و در رادیوگرافی که پزشک از ستون مهره او به عمل میاورد این تغییر مشاهده شود، باید به دنبال علت دیگری برای کمر درد بود.

 

                                 

علائم بی حسی و سوزن سوزن شدن زانو

سوزش و گرگرفتن زانو یکی از مشکلات آزاردهنده و نگران‌کننده است که می‌تواند شما را از انجام فعالیت‌های روزانه باز دارد. احساس سوزش و سوزن‌سوزن شدن زانو گاهی واقعاً ناتوان ‌کننده و شدید می‌شود به طوری که حس می‌کنید یک تکه آهن داغ  در زانوی شما وجود دارد. بعد از معاینه و ارزیابی‌های دقیق می‌توان به دلیل اصلی سوزش زانو پی برد. برای تسکین درد و سوزش زانو و ایجاد ثبات بیشتر در زانو می‌توانید از زانوبند‌های طبی، روش‌های فیزیوتراپی و ورزش‌درمانی بهره ببرید.

 

علائم

 

احساس سوزش زانو ممکن است با علائم دیگری همراه باشد که ناحیه زانو را متأثر می‌کنند. از جمله:

 

·         خشکی زانو

·         پادرد و تورم پا

·         ضعف عضلانی

·         قرمزی و احساس گرمی

·         تاول زدن پوست یا ترشح مایع

·         گزگز و بروز احساساتی غیرعادی در دست و پا

 

علائم سطحی

 

احساس سوزش زانو ممکن است به علت سوختگی سطح پوست باشد. سوختگی‌هایی مثل:

 

·         سوختگی شیمیایی

·         سوختگی الکتریکی

·         سوختگی‌های حرارتی ازجمله آفتاب‌سوختگی

 

·         ممکن است سوزش زانو همراه با دیگر علائم در هر جایی از بدن ایجاد شود از جمله:

 

·         احساس سوزش در بازوها و پا

·         تب

•         بروز درد در شانه، بازو، دست و انگشتان دست
• 
  
•         بروز خشکی یا تورم در مفاصل دیگر بدن

                                 

تشخیص و زمان مراجعه به پزشک در بی حسی زانو

مفصل زانو یکی از پرتحرک ترین مفصل ها دربدن است. تقریبا همه کارهایی که به صورت فیزیکی انجام میشود چه به صورت آشکار و چه به صورت پنهان به زانوهای ما مربوط می شود و به همین دلیل است که درد مفصل زانو یکی از رایجترین مشکلات در همه افراد از ورزشکار وغیر ورزشکار گرفته تا افراد پیر و جوان است. درد زانو انواع مختلفی دارد.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

 

چندین نشانه وجود دارند که در صورتی ‌که با احساس سوزش همراه باشند باید هر چه سریع‌تر مراقبت‌های پزشکی را انجام دهید:

 

    به شکستگی استخوان شک دارید؛ به علت وجود یک درد غیر قابل ‌تحمل شما قادر به قرار دادن وزن خود بر روی زانو نخواهید بود. در این نوع از آسیب‌دیدگی جهت بی‌حرکت نگه داشتن مفصل زانو و فراهم نمودن شرایط ترمیم، نیاز به استفاده از اسپلینت یا باند می‌باشد.

    اگر تب دارید، زانویتان در هنگام لمس گرم، متورم و قرمز شود. این حالات ممکن است به علت التهاب باشد و برای یک دوره نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک دارید.

    اگر احساس گزگز به همراه یک جراحت بزرگ باشد به دنبال مراقبت‌های پزشکی فوری باشید. شاید این حالت به علت زخم سوختگی یا زخم سوراخ شده (خونریزی کرده) باشد. اگر این نوع از زخم‌ها به‌طور صحیح درمان نشوند ممکن است موجب عفونت زخم شوند.

    اگر درد آنقدر شدید است که شما را از خواب بیدار می‌کند یا با استراحت بهتر نمی‌شود و درد آن به‌طورکلی غیرقابل‌تحمل است.

    اگر ناحیه زانو ورم کرده و شما ﺗﺤﺖ درﻣﺎن ﺑﺎ داروﻫﺎی ﺿﺪ اﻧﻌﻘﺎدی (رقیق‌کننده خون) هستید و یا مبتلا به اختلال خونریزی هستید. ممکن است شما دچار خونریزی داخلی شوید و داروهای رقیق‌کننده خون از لخته شدن طبیعی خون جلوگیری می‌کنند.

 

تشخیص

 

علاوه بر معاینه فیزیکی ممکن است پزشک شما برای مشخص کردن منشأ درد از آزمایشات متعدد دیگری نیز کمک بگیرد. این آزمایش‌ها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

 

·         اشعه ایکس

·         سی‌تی‌اسکن

·         سونوگرافی

·         تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام.آر.آی)

 

این آزمایشات هرکدام می‌توانند ساختارهای متفاوتی را نمایان سازند، ساختارهایی که اختلال در آن‌ها می‌تواند منشأ درد زانوی شما باشد. همچنین برای بررسی عفونت داخل مفصل و یا اطراف آن می‌توان از آزمایش خون بهره برد.

                                 

درمان بی حسی زانو

اگر شما پس از آسیب‌های ورزشی دچار درد زانو شدید – که شاید هنگام ورزش صدای پاره شدن آن را نیز بشنوید – به‌طور بالقوه ممکن است غضروف، رباط یا هر دو آن‌ها دچار پارگی شده باشند.

 

استفاده از روش درمانی RICE

 

هنگام آسیب‌دیدگی زانو روش درمانی "RICE" را به خاطر داشته باشید. این روش شامل استراحت کردن، استفاده از یخ، تحت‌ فشار قرار دادن عضو و بالا نگه‌داشتن آن می‌باشد. برای کاهش درد قبل از معاینه پزشک، پای خود را بالا نگه‌داشته و از کمپرس سرد استفاده نمایید، در نتیجه التهاب و درد شما کاهش خواهد یافت.

 

داروها

 

برای دردهایی که به ‌آرامی افزایش می‌یابند، می‌توان از مسکن‌های غیرنسخه‌ای استفاده نمود تا در تسکین یابد.

 

زانوبندهای طبی

 

در طول فعالیت‌ها، زانوبند طبی می‌تواند تا حدود 30 درصد نیروی وارده به رباط‌های زانو را کاهش دهد. آن‌ها برای زانوهایی که قبلاً دچار آسیب‌دیدگی شده‌اند، حمایت و پشتیبانی مضاعفی را فراهم می‌کنند و در کاهش خطر آسیب‌دیدگی و درد زانو مؤثر هستند.

 

تزریق استروئیدها

 

اگر درد همچنان ادامه داشته باشد، ممکن است پزشک تزریق استروئیدها (به ‌عنوان‌مثال کورتون) را برای شما تجویز نماید. تزریق کورتون به داخل زانو به‌ صورت هدفمند می‌تواند به‌طور مؤثری التهاب و درد را کاهش دهد. سرعت و قدرت تزریق کورتون در کاهش درد و التهاب بیشتر از داروهای خوراکی ضدالتهابی مانند ایبوپروفن می‌باشد. بیماری‌های مختلف زانو مانند: بورسیت، التهاب تاندون، ورم مفاصل، پارگی غضروف و نقرس، می‌توانند از مزایای کورتون بهره‌مند گردند. استفاده از کورتون یک‌ راه مناسب برای کاهش درد و بهبود عملکرد زانو می‌باشد، اما توجه داشته باشید آن‌ها به‌ صورت دائم مشکل شما را درمان نخواهند کرد.

 

فیزیوتراپی

 

تمرینات فیزیوتراپی ویژه‌ای وجود دارد که با افزایش قدرت عضله چهار سر ران، ثبات مفصل زانوی شما را بهبود می‌بخشد.

 

جراحی

 

اگر همچنان در ادامه درد شما برطرف نگردد و درمان گر گرفتن زانو موفقیت آمیز نباشد ، به ‌عنوان گزینه درمانی نهایی، می‌توان از جراحی تعویض مفصل کمک گرفت. تعویض مفصل زانو یک عمل جراحی است که در آن کل یا بخشی از مفصل با مفصل مصنوعی جایگزین می‌شود. به این مفصل مصنوعی "پروتز زانو" می‌گویند.

                                 

ورزش‌درمانی برای سوزش زانو

احساس سوزش در زانو ممکن است به فرایند‌ها و اختلالات مختلفی مربوط باشد. برای مثال، هر نوع سوختگی پوست (سوختگی حرارتی، الکتریکی یا شیمیایی) باعث زانودرد و سوزش در محل آسیب‌دیده شود. وارد آمدن آسیب به عصب‌های پا (نوروپاتی محیطی) باعث احساس سوزش یا سوزن سوزن شدن می‌شود که در اصطلاح پزشکی به آن بیماری پارستزی (خواب رفتن پا) می‌گویند. دیابت و مصرف بیش‌ازحد الکل، دو علت شایع نوروپاتی محیطی هستند. انواع مختلف آرتروز (التهاب مفاصل) می‌تواند موجب بروز درد و خشکی مفصل زانو شود و این درد در برخی موارد به شکل سوزش احساس می‌گردد. ورزش‌های  فیزیوتراپی خاصی جهت افزایش قدرت عضله چهار سر ران وجود دارد که به ثبات مفصل زانو کمک می‌کنند. ازجمله این تمرینات عبارتند از:

 

تمرینات تقویت و کشش عضلات چهارسر ران

 

بر روی کمر دراز بکشید و یک رول فومی کوچک یا یک حوله‌ی رول شده را زیر زانوی خود قرار دهید. عضلات ران پای خود را منقبض کنید و با فشار به حوله سعی کنید پای خود را کاملاً صاف کنید. این حالت را برای ۵ ثانیه نگه دارید و سپس عضلات خود را شل کنید. این حرکت را برای هر پا، ۱۰ بار تکرار کنید. این حرکت موجب تقویت عضلات چهارسر ران پا می‌شود.

 

بالا آوردن پا در حالت صاف

 

بر روی کمر دراز بکشید و هر دو پای خود را دراز کنید. پای راست خود را در حدود ۶ اینچ به سمت بالا ببرید و آن را برای ۱۰ ثانیه در این حالت نگه دارید. توجه کنید که در حین انجام این حرکت، عضلات شکم شما منقبض باشند. می‌توانید برای پشتیبانی بیشتر از کمر خود، دستان خود را در زیر قسمت پایینی کمر خود قرار دهید. همچنین توجه کنید که عضلات چهارسر ران شما کاملاً درگیر باشند. این حرکت موجب تقویت عضلات شکم و چهارسر ران می‌شود. این حرکت را برای هر پا، ۵ بار تکرار کنید.

 

کشش همسترینگ

 

بایستید و یکی از پاهای خود را به سمت جلو بالا ببرید. زانویی که در عقب قرار دارد را خم کنید و سپس از مفصل لگن به سمت جلو خم شوید. می‌توانید برای حفظ تعادل، دستان خود را روی ران پایی که خمیده است قرار دهید. اگر کشش را احساس نمی‌کنید، بیشتر به سمت جلو خم شوید  و یا لگن خود را به سمت جلو بچرخانید.

 

حرکت داخل ران

ر روی زمین و به کمر دراز بکشید. زانوهای خود را خم کنید به طوری که کف پاهایتان کاملاً روی زمین قرار گیرد. بین زانو‌های خود، یک پشتی یا توپ سبک یا رول فومی قرار دهید. با  فشار دادن زانو‌ها به سمت هم دیگر، شیء بین پاهای خود را فشار دهید و این حالت را برای ۵ تا ۱۰ ثانیه نگه دارید. سپس عضلات خود را شل کنید و این کار را ۱۰ الی ۲۰ بار تکرار کنید. این حرکت عضلات داخل ران را تقویت می‌کند.

 

بالا آوردن لگن (حرکت پل)

 

بر روی کمر دراز بکشید. زانوهای خود را خم کنید به طوری که کف پاهایتان کاملاً روی زمین قرار گیرد. پاشنه‌ی پا‌ها باید با باسن نزدیک شود. لگن خود را از روی زمین بلند کنید و به سمت بالا ببرید و آن را برای ۵ تا ۱۰ ثانیه نگه دارید. سپس دوباره به حالت اول بازگردید و این حرکت  را ۱۰ الی ۲۰ بار تکرار کنید. این حرکت موجب تقویت عضلات همسترینگ می‌شود که از زانو پشتیبانی می‌کنند.

                                 

تنیس البو یا آرنج تنیس بازان و علت ایجاد آن

آرنج مفصلی است که اجازه بلند کردن و پایین آوردن اشیائ و چرخش به داخل و خارج دست را میسر می کند.  درد ارنج در اثر علل تاندونی عضلانی ویا استخوانی ایجاد می شود. معمولا شدت درد زیاد نیست ولی اهمیت زیادی دارد. درد آرنج یکی از علل شایع درد می باشد که در اکثر موارد به آن توجه نمی شود و یا فراموش می شود. یکی از رایج ترین علت درد آرنج, بیماری آرنج تنیس بازان است. تنیس البو یا آرنج تنیس بازان‌ بیماری است که به دلیل التهاب تاندون‌های واقع در برجستگی استخوانی سطح پشت آرنج (لترال اپی‌کوندیل) به وجود می‌آید؛ تکرار حرکت‌های خاص مچ دست نیز در بروز آن بی‌تأثیر نیست. البته تنها تنیس بازان به این بیماری مبتلا نمی‌شوند و هر فردی که به تاندون‌های ساعدش فشار زیادی وارد شود، در معرض ابتلا به تنیس البو قرار دارد و باید تحت درمان درد آرنج تنیس البو قرار بگیرد.

 

علت ها و دلایل

 

استفاده ی بیش از حد

 

مطالعات اخیر نشان داده است که آرنج تنیس بازان اغلب به دلیل آسیب به عضله ی ساعد ایجاد می شود.ماهیچه اکتانسورکارپی رادیالیس برویس (ECRB) به پایداری مچ در حالتی که آرنج راست است، برای مثال در هنگام زدن ضربه ی زمینی در تنیس کمک می کند. وقتی که ماهیچه  ECBR در اثر استفاده ی بیش از حد ضعیف می شود، پارگی های میکروسکوپی در تاندون در محل اتصال به بازو ایجاد می شود. این امر موجب التهاب و درد آرنج می شود. ماهیچه ی ECBR همچنین ممکن است به دلیل موقعیت خاص خود بیشتر در معرض آسیب قرار داشته باشد. با خم و راست شدن آرنج، این ماهیچه بر روی برآمدگی های استخوانی ساییده می شود و این امر در طول زمان موجب استهلاک ماهیچه می شود.

 

فعالیت ها

 

تنها ورزشکاران نیستند که به عارضه  آرنج تنیس بازان دچار می شوند. بسیاری از افراد مبتلا به بازوی تنیس بازان، در فعالیت های شغلی و تفریحی شرکت می کنند که نیاز به استفاده شدید و مکرر از ماهیچه ی ساعد دارد. نقاشان، لوله کش ها و نجاران به ویژه مستعد ابتلا به آرنج تنیس بازان هستند. مطالعات نشان داده است که کارگران خودکار، آشپزها و حتی قصاب ها بیش از سایرین دچار این عارضه می شوند. به نظر می رسد که تکرار فعالیت و بلند کردن اجسام سنگین در این مشاغل موجب آسیب می شود.

 

سن

 

اغلب افرادی که به آرنج تنیس بازان دچار می شوند، بین 30 تا 50 سال سن دارند، با این حال همه ی افرادی که دارای فاکتورهای خطر هستند، می توانند به این عارضه دچار شوند. در ورزش های راکتی مثل تنیس، تکنیک غلط ضربه زدن و استفاده از تجهیزات نامناسب می تواند موجب آسیب شود.

 

علت ناشناخته

 

آرنج تنیس بازان ممکن است بدون هیچ آسیب ناشی از فعالیت شدید یا مکرری ایجاد شود. این رویداد با عنوان "موذی" یا با علت نامعلوم شناخته می شود.