تشخیص آرتروز و ساییدگی مفصل آرنج چگونه است

پزشک ابتدا در مورد سابقه بیمار و علائم فعلی وی مانند درد و محدودیت حرکتی از او سوالاتی میکند. معاینه بیمار بیشتر معطوف به بررسی دامنه حرکتی مفصل و بررسی تغییر شکل آن و مشکلات عصبی احتمالی است.

 

رادیوگرافی ساده مفصل آرنج در فرد مبتلا به آرتروز میتواند علائمی را بصورت کاهش فضای مفصلی نشان دهد. استخوان های اضافه یا استئوفیت در لبه مفصل هم از علائم این بیماری است که در رادیوگرافی دیده میشود.

 

در مواردی ممکن است پزشک معالج از سی تی اسکن برای بررسی دقیق تر شکل مفصل و استخوان های اضافه احتمالی که بر روی عصب اولنار فشار وارد میکنند بهره ببرد

 

                                 

 

 

آرتروز یا ساییدگی مفصل آرنج چگونه ایجاد شده و چه علائم و درمانی دارد

علت اولیه ایجاد آرتروز یا ساییدگی مفصل، خراب شدن یا دژنرسانس Degeneration غضروف است. این خراب شدن غضروف معمولا بتدریج و در طول چند سال ایجاد شده و پیشرفت میکند.

 

در غالب اوقات شروع خراب شدن غضروف ضربه ایست که به مفصل آرنج وارد میشود. یک شکستگی داخل مفصلی آرنج، یک دررفتگی مفصلی، آسیب شدید رباط های اطراف مفصل بدنبال پیچ خوردگی و یا ضربه شدیدی که موجب له شدن غضروف مفصل میشود همگی میتوانند موجب شروع روند خراب شدن غضروف مفصل آرنج شوند.

 

البته گاهی اوقات غضروف مفصل آرنج بدون وجود هیچ کدام از عوامل ذکر شده شروع به خراب شدن میکند که به آن آرتروز ایدیوپاتیک Idiopathic osteoarthritis یا آرتروز با علت ناشناخته میگویند.

 

هر گونه شکستگی داخل مفصل آرنج موجب آسیب غضروف میشود. بعد از شکستگی، استخوان جوش میخورد ولی غضروف توانایی ترمیم ندارد.

 

بجای غضروف آسیب دیده بافت جدیدی جایگزین میشود که خواص آن را نداشته و نمیتواند در مقابل نیروهای وارده به مفصل مقاومت کند پس بتدریج خراب میشود.

 

در صورتیکه شکستگی داخل مفصلی با حتی اندکی انحراف و کجی جوش بخورد روند تخریب غضروف شدت گرفته و بعد از مدت کوتاهی سطح غضروفی مفصل خراب میشود.

 

در دررفتگی یا کشیدگی های شدید آرنج رباط های اطراف مفصل آسیب میبینند. این آسیب ممکن است به حدی باشد که موجب حرکات ناهماهنگ مفصل شده و بیومکانیک مفصل را به هم بزند. بعد از مدتی بر اثر تغییر در نیروهای وارده به مفصل غضروف تحت فشارهای زیادی قرار گرفته و خراب میشود.

 

روند ساییدگی مفصل آرنج ممکن است با ساییدگی در مفاصل ران و زانو قدری متفاوت باشد. در ساییدگی مفصل آرنج فضای مفصل ممکن است تغییر زیادی نکند.

 

بجای آن استخوان های اضافه به نام استئوفیت Osteophyte در لبه مفصل بوجود میاید و همچنین کپسول مفصل آرنج کوچک و جمع و سفت میشود.

 

به این کوچک و جمع شدن کپسول مفصلی آرنج که موجب خشکی و محدودیت حرکتی آن میشود کنتراکچر مفصلی Joint contracture میگویند

 

 

علائم آرتروز و ساییدگی مفصل آرنج چیست

 

مهمترین علائم ساییدگی مفصل آرنج درد و خشکی حرکتی در مفصل است. در ابتدا درد فقط در حین فعالیت و حرکت مفصل است ولی بعد از مدتی در حین استراحت هم درد وجود دارد و این درد ممکن است به قدری شدید باشد که در حین خوابیدن هم حس شده و مانع خواب بیمار شود.

 

در مواردی که ساییدگی در مراحل ابتدایی است ممکن است درد بیمار با شروع فعالیت بدنی و با گرم شدن بیمار کاهش یافته یا موقتا از بین برود و بعد از متوقف شدن فعالیت بدنی و سرد شدن بیمار مجددا شروع گردد.

 

تورم مفصلی از دیگر علائم آرتروز است. این تورم میتواند به علت تجمع مایع در داخل مفصل ایجاد شود. به تدریج و با افزایش شدت ساییدگی حرکات مفصل همراه با صدا میشود که به آن کریپتاسیون Crepitation میگویند.

 

محدودیت حرکتی مفصل از علائم مهم آرتروز و ساییدگی است. این محدودیت در ابتدا به صورت عدم توانایی در راست و مستقیم کردن کامل مفصل است ولی بعد ار مدتی بیمار نمیتواند مفصل را بطور کامل خم کند. بتدریج و با کاهش حرکات آرنج عضلات اطراف آن هم ضعیف و لاغر میشوند.

علت اولیه ایجاد آرتروز یا ساییدگی مفصل، خراب شدن یا دژنرسانس Degeneration غضروف است. این خراب شدن غضروف معمولا بتدریج و در طول چند سال ایجاد شده و پیشرفت میکند.

 

در غالب اوقات شروع خراب شدن غضروف ضربه ایست که به مفصل آرنج وارد میشود. یک شکستگی داخل مفصلی آرنج، یک دررفتگی مفصلی، آسیب شدید رباط های اطراف مفصل بدنبال پیچ خوردگی و یا ضربه شدیدی که موجب له شدن غضروف مفصل میشود همگی میتوانند موجب شروع روند خراب شدن غضروف مفصل آرنج شوند.

 

البته گاهی اوقات غضروف مفصل آرنج بدون وجود هیچ کدام از عوامل ذکر شده شروع به خراب شدن میکند که به آن آرتروز ایدیوپاتیک Idiopathic osteoarthritis یا آرتروز با علت ناشناخته میگویند.

 

هر گونه شکستگی داخل مفصل آرنج موجب آسیب غضروف میشود. بعد از شکستگی، استخوان جوش میخورد ولی غضروف توانایی ترمیم ندارد.

 

بجای غضروف آسیب دیده بافت جدیدی جایگزین میشود که خواص آن را نداشته و نمیتواند در مقابل نیروهای وارده به مفصل مقاومت کند پس بتدریج خراب میشود.

 

در صورتیکه شکستگی داخل مفصلی با حتی اندکی انحراف و کجی جوش بخورد روند تخریب غضروف شدت گرفته و بعد از مدت کوتاهی سطح غضروفی مفصل خراب میشود.

 

در دررفتگی یا کشیدگی های شدید آرنج رباط های اطراف مفصل آسیب میبینند. این آسیب ممکن است به حدی باشد که موجب حرکات ناهماهنگ مفصل شده و بیومکانیک مفصل را به هم بزند. بعد از مدتی بر اثر تغییر در نیروهای وارده به مفصل غضروف تحت فشارهای زیادی قرار گرفته و خراب میشود.

 

روند ساییدگی مفصل آرنج ممکن است با ساییدگی در مفاصل ران و زانو قدری متفاوت باشد. در ساییدگی مفصل آرنج فضای مفصل ممکن است تغییر زیادی نکند.

 

بجای آن استخوان های اضافه به نام استئوفیت Osteophyte در لبه مفصل بوجود میاید و همچنین کپسول مفصل آرنج کوچک و جمع و سفت میشود.

 

به این کوچک و جمع شدن کپسول مفصلی آرنج که موجب خشکی و محدودیت حرکتی آن میشود کنتراکچر مفصلی Joint contracture میگویند

 

 

علائم آرتروز و ساییدگی مفصل آرنج چیست

 

مهمترین علائم ساییدگی مفصل آرنج درد و خشکی حرکتی در مفصل است. در ابتدا درد فقط در حین فعالیت و حرکت مفصل است ولی بعد از مدتی در حین استراحت هم درد وجود دارد و این درد ممکن است به قدری شدید باشد که در حین خوابیدن هم حس شده و مانع خواب بیمار شود.

 

در مواردی که ساییدگی در مراحل ابتدایی است ممکن است درد بیمار با شروع فعالیت بدنی و با گرم شدن بیمار کاهش یافته یا موقتا از بین برود و بعد از متوقف شدن فعالیت بدنی و سرد شدن بیمار مجددا شروع گردد.

 

تورم مفصلی از دیگر علائم آرتروز است. این تورم میتواند به علت تجمع مایع در داخل مفصل ایجاد شود. به تدریج و با افزایش شدت ساییدگی حرکات مفصل همراه با صدا میشود که به آن کریپتاسیون Crepitation میگویند.

 

محدودیت حرکتی مفصل از علائم مهم آرتروز و ساییدگی است. این محدودیت در ابتدا به صورت عدم توانایی در راست و مستقیم کردن کامل مفصل است ولی بعد ار مدتی بیمار نمیتواند مفصل را بطور کامل خم کند. بتدریج و با کاهش حرکات آرنج عضلات اطراف آن هم ضعیف و لاغر میشوند.

 

                                 

درد آرنج چه علتی دارد

منشا درد آرنج میتواند خود مفصل و یا بافت های اطراف آن باشد. در این مقاله علل مهم درد آرنج به اختصار ذکر شده است. با کلیک بر روی هر بیمار میتوانید توضیح کامل آن را در مقاله جداگانه ای مطالعه کنید.

 

ساییدگی و آرتروز آرنج میتواند از علل دردهای مزمن آن باشد. این سائیدگی میتواند دلایل متفاوتی داشته باشد. بدجوش خوردن شکستگی های آرنج و یا آسیب مزمن بافت های آن بدنبال ضربات وارده میتواند در دراز مدت موجب ساییدگی و آرتروز آرنج شود و این سائیدگی هم موجب احساس درد در آرنج میشود.

 

آرنج منشا بسیاری از عضلات ساعد است. تاندون اکثر عضلات ساعد به سمت داخلی و یا خارجی آرنج میچسبند. عضلات اکستانسور یا بازکننده ساعد به قسمت خارجی و عضلات خم کننده یا فلکسور ساعد به سطح داخلی آرنج اتصال میابند.

 

گاهی اوقات تاندون این عضلات در محل اتصال به استخوان های آرنج کشیده و در نتیجه دردناک میشود. درد آرنج در محل اتصال عضلات اکستانسور یا بازکننده که در سطح خارجی آرنج احساس میشود را تنیس البو Tennis elbow یا آرنج تنیس بازان میگویند

 

همچنین درد آرنج در محل اتصال عضلات خم کننده یا فلکسور آرنج که در سطح داخلی آرنج احساس میشود را گلف البو Golf elbow یا آرنج گلف بازان میگویند.

 

در پشت استخوان آرنج و بین آن و پوست، کیسه بافتی ظریفی وجود دارد که به آن بورس اوله کرانون میگویند. التهاب و تورم این بورس میتواند موجب بورسیت اولکرانون و بروز درد آرنج در پشت آن شود.

 

سندورم تونل کوبیتال بیماری است که به علت تحت فشار قرار گرفتن عصب اولنار در حین عبور از آرنج ایجاد میشود. این بیماری میتواند موجب درد آرنج در قسمت داخلی آن و احساس گزگز و بیحسی در انگشت کوچک دست شود.

 

در سندروم تونل رادیال عصب رادیال در حین عبور از آرنج در بین عضلات آن تحت فشار قرار میگیرد. این بیماری میتواند موجب درد  آرنج در سطح خارجی آن و ضعف عضلانی ساعد شود.

 

گاهی اوقات بیماری هایی که منشا آنها در ناحیه گردن است (مانند آرتروز مهره های گردن و یا هرنی دیسک بین مهره ای) میتواند موجب درد آرنج شود.

 

عفونت های مفصل آرنج و یا بافت های اطراف آن، تومورهای آرنج و بعضی از بیماری های روماتیسمی میتوانند موجب درد آرنج شوند.

 

                                 

 

از دیگر علل درد آرنج میتوان از شکستگی های آرنج، دررفتگی های آرنج و پارگی عضله دوسر بازویی در آرنج هم نام برد.

عوارض شکستگی های اپی کندیل داخلی آرنج چیست

مهمترین عارضه این شکستگی فلج عصب اولنا است. عصب اولنا در پشت اپی کندیل داخلی و در مجاورت بسیار نزدیک آن قرار گرفته و در موقع شکستگی این استخوان ممکن است عصب تحت فشار یا کشش قرار گرفته و فلج شود. خوشبختانه اکثر این آسیب های عصبی موقتی بوده و بعد از چند هفته تا چند ماه بطور خود بخودی بهبود میابند.

 

در صورت عدم بهبود نیاز به عمل جراحی وجود دارد. گاهی اوقات به علت بد جوش خوردن شکستگی، استخوان مجاور عصب ناهماهنگ شده و عصب آزرده میشود.

 

در این حالات هم علائم تحریک عصب اولنا بیمار را آزار میدهد. این بیماران معمولا نیاز به عمل جراحی دارند. در حین جراحی محل عصب اولنا که از پشت اپی کندیل داخلی عبور میکند به جلوی آن منتقل میشود.

 

                                 

درمان شکستگی اپی کندیل داخلی آرنج

اگر شکستگی اپی کندیل داخلی آرنج بدون جابجایی باشد و یا حتی با جابجایی مختصری باشد درمان آن بیحرکت کردن آرنج با استفاده از یک آتل بلند دست است.

 

در این نوع شکستگی مختصری جابجایی در قطعه شکسته شده قابل قبول است و نیازی به جااندازی ندارد. معمولا آرنج بمدت سه هفته در آتل میماند.

 

پس از این سه هفته، مفصل آرنج دچار خشکی و محدودیت حرکتی خواهد شد و بیمار باید بمدت چندین هفته و یا حتی چندین ماه زیر نظر یک متخصص فیزیوتراپی حرکات و نرمش هایی را برای مفصل آرنج انجام هد تا دامنه حرکتی مفصل آرنج مجددا به حالت اولیه بازگردد.

 

در صورتیکه قطعه شکسته شده در درون مفصل گیر کرده باشد پزشک معالج سعی میکند با مانورهای مخصوصی بدون نیاز به عمل جراحی قطعه را از درون مفصل خارج کند.

 

در صورتیکه قطعه از مفصل خارج شده و نسبت به محلی که باید بصورت آناتومیک باشد جابجایی زیادی نداشته باشد درمان مانند قبل استفاده از آتل است.

 

در صورتیکه قطعه شکسته شده اپی کندیل داخلی با مانورهای بسته از درون مفصل خارج نشود بیمار باید تحت عمل جراحی قرار گرفته و قطعه از مفصل خارج شده و در محل اصلی خود با پین یا پیچ فیکس شود.

 

در صورتیکه شکستگی همراه با جابجایی زیاد باشد بیمار باید تحت عمل جراحی باز قرار گرفته و با پین یا پیچ فیکس شود. پین ها معمولا پس از سه هفته خارج میشوند.

 

                                 

علائم شکستگی اپی کندیل داخلی آرنج

مهمترین علامت شکستگی اپی کندیل داخلی آرنج درد بخصوص در سطح داخلی آرنج است. این درد با فشار به قسمت داخلی آرنج بیشتر میشود و حرکات ارنج در این بیماران بشدت دردناک است.

 

در رادیوگرافی ساده میتوان شکستگی را مشاهده کرد. اگر شکستگی همراه با دررفتگی باشد قطعه شکسته شده در درون مفصل دیده میشود.

 

                                 

شکستگی آرنج در اپی کندیل داخلی. علائم و درمان

تنه استخوان بازو تقریبا به شکل استوانه ای است. این استخوان همانطور که در قسمت بازو به شکل یک کره گرد درآمده و سر استخوان بازو را میسازد در قسمت پایین پهن شده و سه ساختمان به هم چسبیده را میسازد.

 

ساختمان خارجی تقریبا یه شکل یک کره بوده و به آن کندیل لترال یا لقمه خارجی میگویند. ساختمان داخلی به شکل یک مثلث بوده و به آن اپی کندیل داخلی میگویند و ساختمان بین آن دو به شکل یک قرقره است و به آن تروکلئا Trochlea میگویند.

 

اپی کندیل داخلی Medial epicondyle در بچه ها غضروفی است و تا زمانی که غضروفی است شکستگی آن بسیار نادر است.

 

در سنین حدود ۹ سالگی این قسمت شروع به استخوانی شدن میکند و تا سن حدود ۱۶ سالگی بطور کامل استخوانی شده و هسته استخوانی آن به تروکلئا متصل میشود. شایعترین سن شکستگی اپی کندیل داخلی همین سن بین ۱۶-۹ سالگی است.

 

شکستگی اپی کندیل داخلی آرنج معمولا بدنبال زمین خوردن در حالتی که فرد دست خود را حائل قرار داده تا زمین نخورد ایجاد میشود.

 

در حین زمین خوردن عضلات خم کننده مچ دست که در قسمت داخلی ساعد قرار داشته و به اپی کندیل داخلی میچسبند بشدت منقبض میشوند.

 

شدت انقباض به حدی است که موجب کنده شدن اپی کندیل مدیال از تنه اصلی استخوان میشود و به این صورت شکستگی بوجود میایید.

 

گاهی اوقات هم در حین در رفتن مفصل آرنج این عضلات بشدت اپی کندیل را میکشند و موجب کنده شدن و شکستگی آن میشوند. در این روند ممکن است قطعه جدا شده اپی کندیل مدیال در درون مفصل آرنج و بین استخوان های در رفته گیر کند.

 

                                 

شکستگی آرنج بچه ها (کندیل لترال یا لقمه خارجی). علائم و درمان

تنه استخوان بازو تقریبا به شکل استوانه ای است. این استخوان همانطور که در قسمت بازو به شکل یک کره گرد درآمده و سر استخوان بازو را میسازد در قسمت پایین پهن شده و سه ساختمان به هم چسبیده را میسازد.

 

ساختمان خارجی تقریبا یه شکل یک کره بوده و به آن کندیل لترال یا لقمه خارجی میگویند. ساختمان داخلی به شکل یک مثلث بوده و به آن اپی کندیل داخلی میگویند و ساختمان بین آن دو به شکل یک قرقره است و به آن تروکلئا Trochlea میگویند.

 

شکستگی آرنج بچه ها در ناحیه کندیل لترال Lateral condyle یا لقمه خارجی آرنج بیشتر بدنبال زمین خوردن در حالتی که فرد دست خود را حائل قرار داده تا زمین نخورد ایجاد میشود. گاهی اوقات همراه با این شکستگی دررفتگی مفصل آرنج هم بوجود میاید.

 

                                 

عوارض شکستگی های بالای آرنج بچه ها

گرچه عوارض عروقی از جمله مهمترین عوارض شکستگی های سوپراکندیلر آرنج در بچه ها هستند با این حال باید به عوارض احتمالی مهم دیگر مانند عوارض عصبی، بد جوش خوردن و استخوان سازی نابجا هم توجه داشت.

 

 

آسیب عصبی

در شکستگی های سوپراکندیلر آرنج که قطعه پایینی به سمت عقب جابجا میشود Extension type احتمال آسیب دیدن عصب های مدیان Median nerve و رادیال Radial nerve وجود دارد و در شکستگی های سوپراکندیلر آرنج که قطعه شکسته شده به سمت جلو جابجا میشوند Flexion type احتمال آسیب دیدن عصب اولنا وجود دارد.

آسیب عصب مدیان

 

عصب مدیان Median nerve از جلوی آرنج عبور میکند و در شکستگی های قسمت های پایینی استخوان بازو Extension type، لبه قطعه شکسته شده بالایی با جابجایی به سمت جلو میتواند به این عصب آسیب بزند.

 

اکثر این آسیب ها برگشت پذیر هستند و بعد از گذشت چند هفته تا چند ماه بطور خود بخودی بهبود میابند. آسیب عصب مدین همچنین میتواند در ناحیه ساعد و به علت کاهش خونرسانی ایجاد شود.

 

بد جوش خوردن شکستگی

 

شایعترین نوع بد جوش خوردن در این شکستگی ها زاویه دار شدن قطعه پایینی به سمت داخل است. این تغییر شکل در محل جوش خوردن شکستگی موجب میشود ساعد فرد به سمت داخل منحرف شود.

 

به این تغییر شکل کوبیتوس واروس Cubitus varus میگویند. اگر تغییر شکل بوجود آمده شدید باشد ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد. در موقع جراحی استخوان بد جوش خورده دوباره شکسته شده و در وضعیت مناسب در کنار یکدیگر قرار میگیرند تا جوش بخورند.

 

                                 

عوارض عروقی شکستگی های بالای آرنج بچه ها

شکستگی های سوپراکندیلر آرنج یکی از شکستگی های شایع اندام فوقانی در بچه ها است. به علت عبور عروق و اعصاب مهم اندام فوقانی از ناحیه شکستگی، احتمال آسیب به این بافت ها زیاد بوده و پزشک معالج همیشه مراقب است تا مشکلات عروقی و عصبی برای بیمار مشکلی ایجاد نکند.

 

آسیب شریانی

 

در مواقعی که شکستگی جابجا شده است لبه تیز قطعه بالایی ممکن است به شریان بازویی یا براکیال Brachial artery فشار آورده و با بسته شدن مجرای داخلی شریان موجب کاهش خونرسانی به ساعد و دست شود.

 

گاهی اوقات بر اثر ضربه اولیه یا فشار قطعه شکسته شده سطح داخلی مجرای شریان آسیب دیده و بر روی این سطح آسیب دیده لخته تشکیل میشود و این لخته میتواند مجرای شریان را مسدود کند.

 

گاهی هم شریان به علت ضربه وارده بر آن منقبض شده و مجرای آن برای عبور جریان خون تنگ میشود.

 

گاهی اوقات شدت این آسیب شریانی آنقدر زیاد است که جریان خون بطور کامل قطع میشود. در این حالت ممکن است انگشتان بیمار دچار گانگرن شده یا به اصطلاح سیاه شود.

 

در اکثر اوقات البته مقداری خون از طریق رگ های کمکی به ساعد و دست میرسد. این مقدار خونرسانی فقط در حدی است که اندام را زنده نگه دارد ولی مقدار آن کافی نبوده و موجب میشود تا عضلات و اعصاب ساعد دچار تغییراتی شوند.

 

بافت عضلات بتدریج با بافت دیگری به نام بافت فیبرو جایگزین میشود. این بافت جدید قدرت انقباض نداشته و طول آن هم بتدریج کم میشود. نتیجه آنست که مچ دست بتدریج در حالت خم شده قرار گفته و توانایی حرکت کردن را از دست میدهد. به این تغییرات کنتراکچر ولکمن Volkmann’s contracture میگویند.

 

با آسیب اعصاب ساعد و دست بر اثر کاهش خونرسانی، حس پوست در ناحیه ساعد و دست کاهش یافته یا از بین میرود. همچنین اگر حتی عضلات آسیب جدی ندیده باشند، آسیب عصب میتواند موجب فلج شدن عضله شود. این تغییرات عصبی میتواند برگشت پذیر بوده و یا ممکن است دائمی باشد.

 

در چند روز اول بعد از شکستگی معاینه عروقی و عصبی و معاینه حرکات دست باید بطور مکرر انجام شود تا در صورت بروز آسیب های ذکر شده، قبل از اینکه آسیب بیشتری به عضلات و اعصاب دست وارد شود اقدامات درمانی لازم صورت پذیرد.

 

علائم آسیب شریانی

 

آسیب شریان بازویی موجب بروز علائم سندروم کمپارتمان در ساعد میشود. مهمترین علامت آن درد است. درد بیمار در تمام طول ساعد بوده و با حرکت مچ دست و انگشتان دست تشدید میشود.

 

نبض شریانی بیمار در مچ دست ممکن است قطع شود ولی از آن مهم تر تغییر در بازگشت عروقی مویرگی Capillary refill است. رنگ پریدگی دست، احساس کاهش حس یا گزگز در دست و فلج شدن عضلات دست از دیگر علائم آسیب شریانی بدنبال شکستگی های پایین استخوان بازو است

درمان آسیب های شریانی

 

به محض تشخیص شروع این عارضه باید درمان بصورت اورژانس شروع شود. در اولین مرحله باید هر گونه بانداژ یا آتل که موجب فشار به اندام میشود خارج شود.

 

اگر تاکنون جابجایی شکستگی جااندازی نشده است باید این کار انجام شده و قطعات شکسته شده تا حد امکان به یکدیگر نزدیک شوند تا نتوانند به شریان فشاری وارد کنند.

 

اگر این اقدامات تا نیم ساعت بعد از انجام آنها نتوانست وضعیت خونرسانی اندام را بهبود دهد باید عمل جراحی انجام شود.

 

در حین عمل جراحی شریان بازویی نمایان شده و فشار هایی که به آن وارد شده برطرف میشود. در صورت صدمه شدید شریان، قسمت صدمه دیده خارج شده و با پیوند عروقی جایگزین میشود. بعد از این اقدامات فاشیای اطراف عضلات ساعد هم باز میشود تا خونرسانی به آنها بیشتر گردد.

 

اگر بدنبال آسیب شریانی آسیب در عضلات بوجود آد و بیمار به مرحله کنتراکچر ولکمن برسد تغییرات ایجاد شده غیر قابل برگشت هستند. در این موارد میتوان با اقداماتی کارکرد دست را قدری بهتر کرد.

 

بطور مثال میتوان با بعضی اعمال جراحی طول عضلات کوتاه شده را بلندتر کرد و یا عضلاتی را که کاملا با بافت فیبرو جایگزین شده اند خارج کرده و از عضلات باقیمانده که سالم هستند برای جایگزینی عضلات آسیب دیده استفاده کرد.

 

در موارد شدید معمولا با خشک کردن مفصل مچ دست آنرا در وضعیت آناتومیک قابل قبولی قرار میدهند. اگر بدنبال کنتراکچر ولکمن عصب مدیان در ناحیه ساعد صدمه جدی خورده باشد ممکن است بتوان با پیوند عصب به بیمار کمک کرد.