آب آوردن و ورم زانو: تشخیص و عوامل خطر

عوامل خطر

• سن: ورم زانو معمولاً بیشتر در افراد مسن‌تر از ۵۵ سال بروز می‌یابد.
• شرکت در فعالیت‌های ورزشی: شرکت کنندگان در ورزش‌های همراه با تغییر جهت ناگهانی، مانند بسکتبال، بیشتر در معرض ضربه‌ها و صدمه‌هایی هستند که باعث ورم زانو می‌شوند.
• چاقی: اضافه وزن علاوه بر این که فشار مضاعفی را بر مفصل زانو وارد می‌کند به آسیب فرسایشی دامن زننده به ورم زانو نیز می‌انجامد. در این شرایط، احتمال ابتلا به استئوآرتریت، یکی از علل متداول ورم زانو، افزایش می‌یابد.

زمان مراجعه به پزشک

ورم زانوی ملایم تا متوسط را می توان در بسیاری موارد در خانه درمان کرد. بیمار باید در صورت مواجهه با موارد زیر به پزشک مراجعه کند:

• ورم شدید زانو یا ناهنجاری و بدشکلی قابل ملاحظه آن
• ناتوانی در صاف یا خم کردن کامل زانو
• درد طاقت فرسای زانو (تسکین نیافتن درد علیرغم مصرف مسکن های غیرتجویز)
• ناتوانی در انداختن وزن روی زانو یا احساس «خالی کردن» زانو
• گرم یا قرمز شدن پوست روی زانو
• بالا رفتن دمای بدن و تبدار بودن بیمار
• فروکش نکردن ورم پس از گذشت ۳ روز یا بیشتر

تشخیص

سابقه پزشکی و معاینه بالینی: پزشک از بیمار می‌خواهد علائم، زمان و شیوه آسیب دیدگی و زمان ورم کردن زانو را شرح دهد. همچنین بیمار باید فعالیت‌های جدید خود، سابقه آسیب دیدگی و جراحی را نیز به پزشک توضیح دهد.
رادیوگرافی: اگر سابقه آسیب دیدگی و نشانه‌های آرتروز وجود داشته باشد، عکسبرداری از زانو برای اطمینان از عدم شکستگی یا دررفتگی زانو ضروری است.
ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی): ناهنجاری‌های استخوان یا مفصل زانو، برای مثال پارگی رباط، تاندون یا غضروف در ام آر آی دیده می‌شود.
سونوگرافی: روش تصویربرداری دیگری که برای مشاهده ناهنجاری‌های استخوان، رباط و تاندون مفید است.
آسپیراسیون زانو: متخصص ابتدا زانو را بی‌حس می‌کند، سپس مقداری از مایع را با سوزن از کپسول مفصل خارج می‌کند. مایع خارج شده برای وجود خون، باکتری یا کریستال‌های اسید اوریک آزمایش می‎شود.

                                 

 

کم کردن وزن و لاغری

ورزش نکردن و تجمع بیش از حد چربی یا چاقی دو دلیل اصلی افزایش قوس کمر است. هنگامی که ساعت‌های متمادی می‌نشینیم، عضله‌های خم کننده ران به تدریج کوتاه‌تر می‌شود و لگن در پی‌آمد این کوتاهی رو به جلو کشیده می‌شود. وجود چربی اضافی در ناحیه شکم نیز لگن را رو به جلو می‌کشد و شیب آن را تغییر می‌دهد. روش پیشگیری از افزایش گودی کمر بسیار ساده است:

• کاهش چربی شکم: خوردن غذاهای سالم با روغن و چربی کمتر، مصرف کربوهیدارت و سودای کمتر و غلات و غذاهای کامل بیشتر مانند گوشت گاو، ماهی، مرغ، سبزیجات و میوه در کاهش چربی مؤثر است. علاوه بر رعایت چنین رژیمی پس از مشاوره با متخصص می‌توانید ۵ حرکت ساده اما مؤثر لیفت را ۳ بار در هفته برای کمک به متابولیسم و افزایش قدرت عضلانی انجام دهید تا در نهایت چربی انباشته شده را از بین ببرید و عضله‌های شکم را قوی کنید.  فیزیوتراپی هدی
• کشش عضله‌های خم کننده مفصل ران: انجام ورزش برای گودی کمر مانند قرار گرفتن در حالت کششی لانژ جنگجو به مدت ۱۵ ثانیه عضله‌هایی را تحت کشش قرار می‌دهد که در اثر نشستن طولانی مدت سفت شده‌اند.
• کشش بالاتنه: گودی کمر تقریباً همواره با افتادگی شانه همراه است. استفاده از کش‌های مقاومتی و هر روز انجام حرکت جابه‌جایی شانه در ۳ نوبت ۱۰ مرتبه‌ای می‌تواند به اصلاح این بدشکلی کمک کند.
• انجام حرکت اسکوات (خم شدن) به شیوه صحیح: بیماران باید زمان خم شدن مراقب باشند. خم شدن رو به جلو، برای مثال هنگام لمس پنجه پا، ممکن است نظم ساختارهای نگهدارنده کمر را به هم بزند و آسیب دیدگی‌های آتی را به دنبال داشته باشد. فیزیوتراپی هدی
• انجام مرتب حرکت‌های کششی: بازوها را هنگام نشستن روی صندلی بالای سر قرار دهید و بالای پشت بدن را به صندلی فشار دهید. پاها را تا جایی دراز کنید که بخش بالای پشت بدن کاملاً کشیده شود.
• تمرین عضله‌های سرینی: تقویت عضله‌های سرینی نیازمند تمرین و ورزش است.
• اضافه وزن نداشتن: چربی اضافی یا چاقی، به ویژه در ناحیه شکم، به افزایش گودی کمر می‌انجامد.
• حفظ حالت اندامی صحیح در زمان نشستن: پس از مشورت با پزشک، حالت اندامی را هنگام نشستن اصلاح کنید تا دچار کمر درد نشوید و از گودی کمر جلوگیری کرده باشید. ضمناً هنگام نشستن طولانی مدت مستمر هر چند وقت یک بار بلند شوید و چند دقیقه راه بروید.

لازم به ذکر است کلیه موارد درمانی در کلینیک فیزیوتراپی هدی انجام می گردد

پارگی تاندون آشیل و پیشگیری از آن

آسیب‌دیدگی پای من چه زمانی بهبود می‌یابد؟

مسلماً شما هم می‌خواهید بدانید که چه زمانی به سراغ فعالیت‌های ورزشی و مسابقات خود باز گردید. بهبود آسیب‌دیدگی تاندون آشیل ممکن است که تا چند ماه طول بکشد، اما در واقع مدت آن به شدت آسیب‌دیدگی بستگی دارد. آسیب‌های مختلف با سرعت متفاوتی خوب می‌شوند. در طول مدتی که پارگی تاندون آشیل پای شما در حال بهبودی است، شما می‌توانید فعالیت فیزیکی خود را داشته باشید. البته باید در مورد فعالیت‌های فیزیکی جدیدی که باعث تشدید آسیب‌دیدگی نمی‌شود، مانند شنا با پزشک خود مشورت کنید. پای خود را به‌طور ناگهانی حرکت ندهید و از روی اجسام بلند نپرید. سعی نکنید که سطح تحرک و فعالیت بدنی خود را به حدی که قبل از آسیب‌دیدگی داشته‌اید برسانید، تا وقتی که:

• بتوانید پای آسیب‌دیده خود را به راحتی و آزادانه مانند پای سالم خود حرکت بدهید.
• قدرت پای آسیب‌دیده شما مشابه با پای سالمتان شود.
• در زمان راه رفتن، پرش، دویدن یا پریدن روی یک پا، هیچ گونه دردی در پای آسیب‌دیده خود احساس نکنید.

به خاطر داشته باشید که اگر قبل از بهبودی کامل تاندون آشیل خود، فشار زیادی روی آن وارد کنید، احتمال بروز درد و معلولیت‌های دائمی برای شما وجود خواهد داشت.

پیشگیری از پارگی تاندون آشیل

اقدامات زیر برای پیشگیری از بروز مشکلات در تاندون آشیل مفید هستند و توصیه می شوند:

• عضلات پشت ساق را کشش بدهید و تقویت کنید. عضلات پشت ساقتان را آن قر کشش بدهید که در آن ها احساس کش آمدن کامل – و نه درد – نمایید.تمرینات تقویت کننده ی عضلات پشت ساق نیز به آن ها اجازه می دهد که نیروی بیشتری را تحمل کنند .
• تمرینات ورزشی خود را متنوع کنید. ورزشهای پر فشار نظیر دویدن را گاه با ورزش های کم فشار مثل پیاده روی و دوچرخه سواری و شنا جایگزین کنید.از فعالیت هایی که فشار بیش از حد به تاندون آشیل وارد می کنند مانند پرش و دویدن در سراشیبی بپرهیزید.
• روی سطح مناسب بدوید. از دویدن روی سطوح سفت و لغزنده بپرهیزید.کفش های ورزشی مناسب با پاشنه ی نرم بپوشید.
• شدت تمرین و ورزش خود را به آرامی زیاد کنید. مسافت و مدت و تناوب تمرینات خود را بیش از ۱۰ درصد در هفته افزایش ندهید.

                                 

 

بخشهای مختلف کلینیک فیزیوتراپی تخصصی هدی

ارائه کلیه درمان ها با تخفیف برای مدت محدود از تاریخ اول آبان 97

 

                                 

نمونه ای از یک رژیم غذایی

برنامه رژیمی (کلیات)

• هر روز مجموعا یک لیوان شیر یا ماست کم چرب، حتما میل کنید.
• سه نوبت در هفته و هر نوبت یک قاشق بزرگ روغن زیتون روی سالاد اضافه کنید.
• سهمیه روزانه مصرف قند 5 حبه باشد.
• یک حبه قند = 6عدد توت = 6عدد مویز = 2 عدد پولکی = 12 عدد کشمش
• 2 حبه قند =1 عدد خرما
• 3 حبه قند =1 شکلات کوچک

صبحانه:

یک کف دست نان سنگک یا جو + یک قاشق مرباخوری عسل + 30 گرم پنیر + یک استکان چای شیرین
• یک کف دست نان = 30 گرم نان = 20 گرم نان خشک = 5 عدد بیسکوئیت متوسط = 2 عدد بیسکوئیت مادر = 2 عدد شیرینی زبان کوچک = 3 عدد بیسکوئیت ساقه طلایی
ساعت 10 صبح: چای + یک عدد میوه
قبل از نهار: دو لیوان آب + یک عدد سیب با پوست

نهار:

شنبه: یک کف دست نان + سالاد + یک عدد دلمه یا یک عدد کوفته
یکشنبه: یک کفگیر برنج + سالاد + یک قطعه متوسط مرغ یا ماهی
دوشنبه: یک کف دست نان + سالاد + یک عدد کتلت یا معادل آن کوکو
سه شنبه: یک کفگیر برنج + سالاد + گوشت خورشت متوسط یا یک سیخ کباب برگ
چهارشنبه: یک کف دست نان + سالاد + سه چهارم سیخ کباب برگ یا 2 عدد تخم مرغ
پنج شنبه: یک کفگیر برنج + سالاد + یک قطعه متوسط مرغ یا یک و نیم کفگیر عدس پلو
جمعه: یک کف دست نان + سالاد + یک قطعه کوچک مرغ یا ماهی
عصرانه چای + یک عدد میوه

شام:

شنبه: یک کف دست نان + یک قاشق غذاخوری سالاد الویه
یکشنبه: یک کف دست نان + 30 گرم پنیر + 3 عدد گردو
دوشنبه: یک کف دست نان + سالاد + یک قطعه کوچک ماهی یا مرغ
سه شنبه: نصف پیتزا یا (3 سیخ جگر + یک نان ساندویچی) + سالاد
چهارشنبه: دوسوم لیوان عدس پخته یا یک لیوان شیر + 2 عدد نان سوخاری
پنجشنبه: دوسوم لیوان لوبیا چیتی پخته یا سوپ جو + سالاد
جمعه: 3 عدد سیب زمینی متوسط + سالاد یا دو عدد لبو متوسط + سالاد

از نان سنگک یا جو استفاده شود

جایگزینی برای شام: می توان بجای همه شامها، یک لیوان شیر + دو عدد نان سوخاری یا نان و پنیر و هندوانه یا نان و پنیر و انگور یا نان و ماست و خیار یا بورانی اسفناج با همان اندازه نان استفاده گردد.
• 1گر سابقه ناراحتی معده ندارید، حتما 2 قاشق غذاخوری آب لیمو به آب ناشتا اضافه کنید.
• روی سالاد میتوانید آب لیمو، سرکه استفاده کنید و از مایونز خودداری کنید.
• می توانید به جای یک عدد کوفته، دلمه، کوکو یک قطعه گوشت کوچک بخورید.

غذاهای آزاد:

آبلیمو ترش، گوجه فرنگی، چای، قهوه، انواع سبزیجات، انواع ادویه و قند ساخارین و اسپارتام و نوشابه رژیمی و سالاد

غذاهای ممنوع:

شکر، مربا، شکلات، شربت، میوه کنسرو شده، کمپوت، شیرینی‌ها، لیمونادها، نوشابه، بیسکوییت ها، آبمیوه‌های شکر دار، کیکها، کلوچه و...

نکات مهم:

1- آهسته بخورید. 2- لقمه های کوچکتر بردارید. 3- از قاشق کوچکتر برای مصرف برنج استفاده کنید. 4- بعد از تمام شدن سهمیه غذا از سر سفره غذا برخیزید. 5- نوشیدن آب اجباری است.

یک واحد میوه:

یک عدد: سیب متوسط، یک پرتقال متوسط، انار، گریپ فروت، لیمو شیرین، هلو
دو عدد: نارنگی متوسط، کیوی، خرمالو
سه عدد: انجیر، سیب گلاب
چهار عدد: زردآلو، خرما، ازگیل
نصف:موز، انار بزرگ، پرتقال تامسون
یک لیوان: گوجه سبز، توت فرنگی، گیلاس، چغاله بادام، آلبالو
یک ونیم لیوان: طالبی، هندوانه، خربزه

گوشت ها:

گوشت گوسفند:
قطعه کوچک: گوشت خالص بدون چربی به اندازه یک تخم مرغ کوچک.
قطعه متوسط: گوشت خالص بدون چربی به اندازه یک تخم مرغ بزرگ.
قطعه بزرگ: دو قطعه گوشت خالص بدون چربی به اندازه یک تخم مرغ کوچک

گوشت مرغ:
قطعه کوچک: ران یا سینه مرغ یک کیلویی
قطعه متوسط: ران یا سینه مرغ 5/1 کیلویی
قطعه بزرگ: ران یا سینه مرغ 2 کیلویی

ماهی:
قطعه کوچک: قطعات 12*12 سانتیمتر
قطعه متوسط: 5/1 برابر قطعه کوچک
و قطعه بزرگ: 2 برابر قطعه کوچک

                                 

 

کشش مکانیکی کمر و گردن

عوارض

تراکشن یا کشش ستون فقرات، گاهی اوقات دردی را ایجاد می کند که از درد اصلی بیمار شدیدتر است. بیمارانی که به پوکی استخوان و انواع خاصی از سرطان دچار هستند، نباید از روش درمانی تراکشن استفاده کنند. در حالی که تراکشن ستون فقرات موجب بهبودی اسپاسم عضلات کمر می شود، اما گاهی اوقات این روش می تواند باعث اسپاسم عضلات شود. فیزیوتراپ ها برای ایجاد چنین مواردی طی انجام روش یا پس از آن آمادگی دارند و می توانند به طور موفقیت آمیزی این مشکل را کنترل کنند. برخی افراد در ناحیه ی تحت درمان دچار درد می شوند.تراکشن ستون فقرات برای همه ی افراد مناسب نیست. یک متخصص فیزیوتراپ می توانند تعیین کند که آیا مزایای این روش ارزش خطرات آن را دارد یا نه.

بعد از هر جلسه درمان

معمولاً بعد از هر جلسه درمان ترکشن، یک بسته سرد روی ستون فقرات گذاشته می‌شود و یک تحریک الکتریکی عضله هم انجام می‌شود که به تسریع روند بهبودی در موضع محل درمان کمک می‌کند. نکته مهمی که باید به خاطر داشته باشید آن است که بسیاری از بیماران بعد از تنها چند جلسه درمان، تسکین سریع و اساسی در درد خود احساس می‌کنند. در بعضی از بیماران بعد از فقط یک جلسه درمان ترکشن، درد کمر تا حد زیادی کاهش پیدا می‌کند

هزینه درمان

هزینه هر جلسه درمان ترکشن و کشش ستون فقرات، بسته به تکنیک مورد استفاده، میزان مهارت پزشک و نیاز احتمالی به استفاده از ابزارهای جانبی، متغیر است. اگرچه بیمه‌های درمانی هزینه ترکشن به روش سنتی را پرداخت می‌کنند، اما معمولاً هزینه‌های درمان رفع فشار نخاعی را پوشش نمی‌دهند، البته هزینه هر این دو تکنیک‌‌ها تقریباً با هم برابر است

نتایج کشش ستون فقرات

نتایج حاصل از کشش ستون فقرات عبارتند از تسکین درد، قرارگیری مناسب ستون فقرات و مفاصل فشرده شده. کشش ستون فقرات که برخلاف جهت نیروی گرانش انجام میشود، باعث کشیده شدن عضلات و استخوان های پشت میشود. در صورتیکه این درمان تحت شرایط درستی انجام شود، باعث بهبود حرکتی و احساس بهتر بیمار در طول روز میشود.

 

روش های تحریک الکتریکی مغز

تحریک مغناطیسی مغز (TMS)

تحریک مغناطیسی مغز (TMS) با استفاده از آهنربا، یک جریان الکتریکی را برای فعال نمودن مغز بکار می‌گیرد.  یک سیم‌پیچ الکترومغناطیسی در برابر پیشانی قرار داده می‌شود و پالس الکترومغناطیسی کوتاهی از طریق سیم‌پیچ برای بیمار اعمال می‌شود. پالس‌های مغناطیسی به‌راحتی از طریق جمجمه عبور می‌کنند و باعث می‌شوند جریان‌های الکتریکی کوچکی در مغز ایجاد شود. این جریان‌ها باعث تحریک سلول‌های عصبی در مناطقی خاصی از مغز می‌شود. ازآنجاکه این نوع پالس‌های مغناطیسی به‌طورکلی بیشتر از ۵ سانتی‌متر در مغز نفوذی نخواهند داشت، متخصصین می‌توانند، بخش‌های خاصی از مغز را جهت درمان انتخاب کرده و از تحت تأثیر قرار گرفتن دیگر بخش‌ها جلوگیری به عمل‌آورند.

تحریک مغناطیسی مکرر مغز (rTMS)

تحریک مغناطیسی مکرر مغز (rTMS به) نیز یک درمان الکترومغناطیسی مشابه TMS است. در طول درمان TMS، سیم‌پیچ‌های مغناطیسی دستگاه با تغییر قطب‌ها، یک پالس الکترومغناطیسی ثابتی را ایجاد می‌کنند. در اعمال rTMS، سیم‌پیچ‌های مغناطیسی با سرعت فزاینده‌ای، قطب‌های مغناطیسی را تغییر می‌دهند، معمولاً تغییر بین قطب مثبت و منفی فقط در عرض یک میکروثانیه رخ خواهد داد. این کار باعث ایجاد پالس‌های الکترومغناطیسی "مکرر" می‌شود، که به‌نوبه خود یک القای الکترومغناطیسی قوی‌تری را برای ما فراهم می‌کند. با توجه به افزایش قدرت، اعمال rTMS این ظرفیت را دارد که تغییرات طولانی‌تر و بیشتری را در مغز ایجاد نماید، درحالی‌که TMS ممکن است تنها تغییرات کوتاه‌مدتی را القا کند.

میزان موفقیت TMS (تحریک مغناطیسی مغز)

تا کنون بیش از 25 هزار بیمار به نحو موفقیت‌آمیزی با روش تحریک مغناطیسی مغز درمان شده‌اند. برای بررسی نتایج این روش درمانی، بر روی 800 بیمار که حداقل 20 جلسه درمان TMS را پشت سر گذاشته بودند، تحقیقاتی انجام شده و بر اساس نتایج این تحقیقات 50 درصد از بیماران بهبودی چشمگیری را مشاهده کردند و 33 درصد بیان کردند که در انتهای دوره‌ی درمانی، علائم آن‌ها به طور کامل بهبود یافته است.

 

تحریک الکتریکی و مغناطیسی مغز

تعداد جلسات TMS موردنیاز و طول مدت هر جلسه درمان چقدر است؟

دوره درمانی تحریک مغناطیسی مغز (TMS) به‌طورمعمول شامل ۵ جلسه درمانی در هفته در طی یک دوره ۴ الی ۶ هفته‌ای (۲۰ الی ۳۰ جلسه درمانی) می‌باشد. هر جلسه درمانی حدود ۳۷ دقیقه طول می‌کشد.

آیا تحریک مغناطیسی مغز (TMS) باعث کاهش حافظه می‌شود؟

آزمایشات بالینی نشان داده است که TMS هیچ اثر منفی‌ای بر روی حافظه یا تمرکز ندارد.

آیا تحریک مغناطیسی مغز (TMS) ناراحت‌کننده است؟

تحریک مغناطیسی مغز (TMS) روشی قابل تحمل است و عوارض جانبی اندکی دارد. رایج ترین عارضه ی این روش که در حدود نیمی از افرادی که تحت درمان با این روش قرار گرفته اند مشاهده شده است، سردرد است. این حالت ها معمولا جزئی هستند و پس از پایان دوره ی درمان به طور کامل برطرف خواهند شد. برای درمان این گونه سردردها می توان از داروهای مسکن غیر تجویزی استفاده کرد. حدود یک سوم از بیماران در اثر پالس های تحریک مغناطیسی مغز (تی ام اس) ، احساس درد در پوست سر و یا کشش در صورتشان خواهند داشت. این عوارض پس از پایان دوره ی درمان به طور کامل برطرف خواهند شد، با این حال طی درمان، باید برای کاهش ناراحتی بیمار، بلافاصله محل سیم پیچ و یا تنطیمات محرک را تغییر داد.

آمادگی های پیش از درمان نیاز است؟

قبل از انجام روش درمانی تحریک مغناطیسی مغز (TMS)، باید آزمایشات طبی انجام گیرد تا از مناسب بودن و بی خطر بودن این روش برای شما اطمینان حاصل شود. ممکن است در مورد وضعیت شما تعدادی سوال پرسیده شود:

• چنانچه باردار هستید و یا قصد باردار شدن دارید.
• چنانچه در بدن خود هر گونه فلز یا وسیله ی طبی دارید. به دلیل این که در طول روش تی ام اس، میدان مغناطیسی قوی ایجاد می شود.
• چنانچه هر دارویی مصرف می کنید، شامل ویتامین ها، مکمل های گیاهی و داروهای غیر تجویزی.
• چنانچه سابقه ی تشنج یا جنون، هر گونه جراحت یا عمل جراحی و یا هر گونه مشکلات جسمی و روانی در گذشته داشته اید

 

                                 

 

سندرم پلایکا(پلیکا) زانو

سندرم پلیکا غالباً با درد قسمت جلو زانو شناخته می‌شود و این عارضه بیشتر در امتداد جهت فوقانی داخلی زانو ایجاد می‌شود. پلیکای باقی مانده بافت همبندی جنینی است که در طی تکامل جنینی، زانو را قسمت‌بندی می‌کند. نوار پلیکا به‌عنوان یک ساختار بازمانده به حساب می‌آید و این بدین معناست که این بافت به مرور زمان کارکرد خود را از دست داده و عملاً بودن و نبودن آن بر روی فرد هیچ تأثیر ندارد. این بافت به زائده‌ای متصل شده که می‌تواند منشأ بروز درد باشد اما فاقد هرگونه عملکرد مهمی است. عارضه سندرم پلیکا را می‌توان به کمک روش‌های فیزیوتراپی درمان نمود.

انواع پلیکا

انواع پلیکای موجود در مفصل زانو می‌توانند از لحاظ اندازه و ساختار متفاوت باشند این پرده می‌تواند فیبری یا چربی مانند، طولی یا هلالی شکل باشد.

•     پلیکای فوق پاتلا
•     پلیکای میانی
•     پلیکای تحت پاتلا
•     پلیکای جانبی

علت بروز سندرم پلیکا چیست؟

در بیشتر مواقع سندرم پلیکا به دنبال بروز یک آسیب‌دیدگی یا ترومای غیر نافذ به قسمت جلوی زانو و یا بر اثر انجام ورزش شدید طولانی‌مدت روی می‌دهد. سندرم پلیکا ممکن است در نتیجه ترکیبی از چند دلیل مختلف روی دهد از جمله:

• دررفتگی کشکک زانو
• سفتی یا سختی عضله چهار سر ران و یا لگن
• عدم تعادل عضلات چهر سر ران، همسترینگ یا لگن
• نادرست بودن شیوه انجام فعالیت‌های مکرر
• ایجاد تغییر در فعالیت‌های ورزشی و تمرینات روتینی
• غیرطبیعی بودن ساختار لگن یا زانو
• ناهنجار بودن طریقه حرکت لگن یا زانو