کاربرد مگنت تراپی

مگنت تراپی (مغناطیس درمانی) به معنی اعمال نیروی مغناطیس بر روی بدن به منظور بهره گیری از خواص درمانی آن می‌باشد. وقتی که از نیروی مغناطیسی برای اهداف درمان پوکی استخوان استفاده می‌شود، از آن به عنوان مغناطیس شفابخش یا بیومغناطیس نام می‌برند. استفاده از روش مغناطیس درمانی به زمان‌های بسیار قدیم باز می‌گردد، اما هنوز هم برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در برخی از کشورها این روش به یک فناوری بسیار پیشرفته تبدیل شده است. اخیراً در ایالات متحده آمریکا نیز این روش به طور قابل ملاحظه‌ای رواج پیدا کرده است.از روش مگنت درمانی می توان برای افزایش سرعت بهبود استخوان ، کاهش علائم پوکی استخوان و نیز کمک به کنترل درد و بازگشت تدریجی بیمار به فعالیت های عادی استفاده نمود. اغلب منتقدین روش مگنت درمانی معتقدند که آثار مثبت ناشی از این روش به خاطر خاصیت تلقینی (پلاسیبو) است و اثر واقعی در درمان بیماران ندارد. اما محققان ثابت کرده‌اند که استفاده از بیومغناطیس بر روی بدن باعث ایجاد یک میدان مغناطیسی ثابت می‌شود که می‌تواند به تعادل و قدرت بهبود خود به خودی بدن کمک کند.

 

 چه مشکلاتی را می توان با روش مگنت تراپی درمان کرد؟

 

بیماری هایی که امکان تشخیص یا درمان آنها با استفاده از روش مگنت تراپی وجود دارد شامل آرتروز گردن، کمر و ستون فقرات ، سرطان، مشکلات چرخش خون، نوروپاتی دیابتی (بیماری اعصاب)، فیبرومیالژیا، عملکرد نامناسب سیستم ایمنی، عفونت، التهاب، بی خوابی، اسکلروزِ چند گانه، درد عضلات، نوروپاتی، درد، آرتریت روماتوئید و استرس است. علاوه بر این با استفاده از مگنت درمانی می توان سطح انرژی بدن و طول عمر را افزایش داد. کاربردهای رایج مگنت تراپی به شرح زیر هستند:

 

•     پوکی استخوان (روش‌های مگنت درمانی برای پوکی استخوان، از همان قانون‌های استفاده‌شده برای درمان آرتروز پیروی می‌کنند. در این روش‌ها، مگنت‌ها باید تا جای ممکن، به محل درد نزدیک شوند. همچنین می‌توان از مگنت‌ها برای ساخت دستبند، روپوش، کفی کفش و یا جوهرات برای درمان پوکی استخوان ، استفاده کرد.)از روش مگنت تراپی برای افزایش سرعت بهبود استخوان ، کاهش علائم پوکی استخوان و نیز کمک به کنترل درد و بازگشت تدریجی بیمار به فعالیت های عادی استفاده نمایند.

·         آرتروز، آرتروپاتی، اسپوندیلوز

·         انقباض عضلانی

·         ترک خوردگی و شکستن استخوان ها در نتیجه وارد شده ضربه یا فشار

·         مشکلات عضلانی

·         درد مزمن، التهاب و درد شدید مانند مگنت تراپی کمر درد

·         مشکلات سیستم خون رسانی

·         تنگی نفس

·         مشکلات پوستی

·         خستگی

 

                                 

نوروپاتی دیابتی چیست؟

این کلمه از دو واژه نورون به معنی سلول عصبی و پاتی به معنی بیمار شدن و آسیب دیدن تشکیل شده است. آسیب دیدن اعصاب در اثر بالا بودن قند خون را "نوروپاتی دیابتی" می‌نامند. این مشکل یکی دیگر از عوارض کنترل نکردن قند خون در بیماران دیابتی است.

---

شاید دیده باشید دیابتی‌ها از سوزن سوزن شدن و گرفتگی دست‌ها و پاها شکایت دارند که موقتی بوده و متناوبا رخ می‌دهد. این اولین مرحله آسیب اعصاب است (شاخه‌های حسی اعصاب محیطی اولین گروه‌اند که آسیب می‌بینند). به مرور دردها بیشتر و شدیدتر و طولانی‌تر می‌شوند.

فقدان حس در پاها که فرد به طور مکرر به پاهای‌اش آسیب و ضربه می‌زند و متوجه آن نمی‌شود و دچار "پای دیابتی" می‌گردد.

به طور متوسط بیماران دیابتی طی 10 تا 20 سال بعد از شروع بیماری دچار آسیب اعصاب می‌شوند، البته بعضی بیماران بسیار سریع‌تر دچار علایم عصبی می‌شوند و بعضی دیگر اصلا گرفتار نمی‌شوند.

هر چه مدت ابتلا به بیماری دیابت بیشتر باشد و هر چه کنترل دیابت ضعیف‌تر باشد، احتمال آسیب اعصاب و شدت آسیب بیشتر خواهد بود

در اثر بیماری دیابت هر قسمتی از اعصاب محیطی و اعصاب خودکار (سمپاتیک‌ها و پاراسمپاتیک‌ها) می‌تواند آسیب ببیند.

اعصاب خودکار به جاهایی عصب‌دهی می‌کنند که عملکرد غیرارادی دارند، مثل قلب، عضلات صاف احشا و ارگان‌های داخلی بدن و غدد.

اعصاب محیطی هم به اعصابی اطلاق می‌شود که از جمجمه یا نخاع بیرون می‌آیند. اعصابی که از جمجمه بیرون می‌آیند به چشم‌ها، زبان، صورت، گوش‌ها و... می‌روند و اعصابی که از نخاع بیرون می‌آیند به عضلات ارادی بدن عصب‌دهی می‌کنند. اعصاب نخاعی شاخه‌های حسی نیز دارند که حس‌های لمس، حرارت، درد و... را انتقال می‌دهند.

در اثر دیابت رگ های بدن دچار مشکل می‌شوند و در وظیفه خود که خون‌رسانی و تغذیه سلول‌های مختلف است ناموفق عمل می‌کنند و به ‌خاطر این نارسایی، اعصاب آسیب می‌بینند. به‌ علاوه میزان بالای قند خون در آسیب اعصاب دخالت دارد.

کار اعصاب که مختل شود همه چیز به هم می‌ریزد، مثلا معده دچار بی‌حرکتی و تاخیر در تخلیه غذا شده و فرد دچار دل درد و احساس سنگینی معده، تهوع و استفراغ می‌شود.

بروز یبوست یا اسهال، اختلال ریتم طبیعی قلب و بروز علایم قلبی، بی‌اختیاری یا احتباس ادرار به دنبال آسیب اعصاب مثانه و در مردان اختلال نعوظی به دلیل بیماری دیابت ممکن است رخ دهند.

قطعا جایی برای شک وجود ندارد که کنترل دقیق قند خون از ایجاد آسیب اعصاب در بیماران دیابتی جلوگیری می‌کند.

نوروپاتی دیابتی چگونه درمان می شود؟

هدف از درمان رهایی از مشکلات ایجاد شده و پیشگیری از تخریب بیشتر اعصاب است. نخستین گام کنترل قند خون است، زیرا از پیدایش مشکلات جدید و بدتر شدن عوارض قبلی پیشگیری می کند.

1- در مواردی که قرص ها نمی توانند قند خون را به خوبی کنترل کنند، تزریق انسولین معمولا مفید واقع می شود.

2- گاهی قرص هایی که برای درمان افسردگی استفاده می شوند، برای درمان نوروپاتی ناشی از دیابت به کار می روند و دارای اثرات مفید در بهبود کیفیت خواب نیز هستند.

3- هنگام شب می توان از مسکن ها استفاده کرد.

4- برای بهبود عوارض گوارشی پیشنهاد می شود تعداد وعده های غذایی را افزایش دهید و میزان غذای مصرفی در هر وعده را کم کنید. همچنین از مصرف غذاهای پرچربی و پرفیبر پرهیز کنید.

5 - برای جلوگیری از ضعف و سرگیجه، تغییر وضعیت ایستادن و نشستن را آهسته انجام دهید. گاهی برای بهبود ضعف اندام ها ممکن است فیزیوتراپی توصیه شود.

6- به دلیل استعداد ابتلا به عفونت ادراری در مبتلایان به نوروپاتی دیابتی، لازم است مبتلایان به دیابت آب و مایعات بیشتری بنوشند و اگر دچار تکرر ادرار هستند سعی کنند به فواصل منظم، مثلا هر 3 ساعت یک بار ادرار کنند.

فرآوری : نیره ولدخانی

بخش تغذیه و سلامت تبیان

---

منابع :

هفته نامه سلامت

سایت مرکز تحقیقات غدد ومتابولیسم دانشگاه علوم پزشکی مشهد - زهرا عرفانیان ، کارشناس پرستاری آموزش دیابت

                                 

 

بیماری دکورون

این بیماری عبارت است از التهاب بافت تاندونی در ناحیه مچ دست( در امتداد انگشت شست ). تاندون همان فیبر طناب مانندی است که عضله را به استخوان پیوند می دهد سینوویوم ، غشاء دور تاندون است که تاندون در آن به راحتی حرکت می کند در صورت التهاب تاندون و سینوویوم ، قسمت تاندونی انگشت شست تحریک شده و دردناک می شود .

علت بیماری : علت بیماری می تواند انجام کارهای تکراری مانند باز کردن درب قوطی ، گرفتن یک وسیله یا کودک بر روی دست باشد که باعث تحریک تاندون و درد در ناحیه انگشت شست می شود .                                                           

 

علائم و نشانه ها

درد مچ دست  : درد شایعترین علامت این بیماری است. درد در سطح خارجی مچ دست یعنی در طرفی که شست قرار دارد احساس میشود. این درد ممکن است به ساعد هم انتشار پیدا کند. درد با حرکت مچ دست و یا حرکت شست تشدید میشود. این شدید شدن درد در حرکاتی مثل چرخاندن دست یا مشت کردن یا گرفتن اجسام بوجود میاید

.تورم:  ورم در مچ دست و در طرفی که شست قرار دارد دیده میشود. این تورم در محل غلاف تاندون تحریک

شده است.

صدا دادن : یک احساس تقه در مو قع حرکت دادن مچ دست یا شست احساس می شود

  محدودیت حرکت  : حرکت شست و مچ دست به علت درد محدود میشود

 تشخیص بیماری دکرون

پزشک از بیمار می خواهد در حالی که انگشت شست در درون دست و انگشتان دیگر روی آن قرار گرفته عمل مشت کردن را انجام دهد . در این حالت مچ بیمار را بطرف انگشت کوچک خم میکند وجود درد در این وضعیت نشانه بیماری است .

                        

روش دیگر معاینه اینست که پزشک از بیمار میخواهد شست خود را ابداکت کرده یا به زبان دیگر از بقیه انگشتان دور کند. در همین حال پزشک با دست خود مانع از ابداکت شدن انگشت شست بیمار میشود. سعی بیمار در ابداکت کردن شست بر علیه مقاومت دست پزشک موجب بروز درد در بالای مچ دست میشود.

 

درمان بیماری دکرون

 تغییر رفتار :  کارهایی را که موجب درد میشود کمتر انجام میدهیم تا درد کمتر شود

 گرم کردن :  با گرم نگاه داشتن مچ دست بطور مثال با استفاده از یک مچ بند کشی میتوان درد را کاهش داد

 دارو  :  استفاده از داروهای ضد التهابی مانند سلبرکس و پیروکسیکام میتواند التهاب و درد را کم کند    

آتل یا اسپلینت  :این روش مچ دست بیمار به مدت چند هفته در یک اسپیلینت بی حرکت می شود این کاهش حرکت موجب می شود تا سایش تاندون در داخل غلاف کمتر شده و درد و تورم کاهش می یابد .

 

 تزریق:پزشک از تزریق کورتیکوستروئید در تاندون استفاده می کند.

جراحی  :  در طی جراحی غلاف تاندون باز می شود تا اجازه حرکت آسان را به تاندون بدهد و این امر باعث کاهش التهاب می گردد .

                                 

تمرینات کششی و قدرتی در رفع افتادگی شانه

* در حالت ایستاده قرار بگیرید. با دست راست مچ دست چپ را پشت تنه بگیرید. حال سعی کنید دستها را به سمت عقب بکشید. این حرکت موجب کشش بافتهای نرم اطراف شانه می گردد. هر تمرین به مدت یک دقیقه انجام می شود، سپس استراحت نموده و تمرین را بادست دیگر انجام دهید

* در حالت ایستاده هر دو دست را از پهلو به بالای سرببرید و در هم قفل کنید( تا جایی که میتونید به سمت بالا کشش بدهید طوری که کشش عضلات زیر بغل رو احساس کنید)

* همین تمرین را در حالت خوابیده به پشت هم انجام بدهید سعی کنید بدون اینکه آرنج خم شودپشت دستها را به زمین برسانید

* در صورت داشتن بارفیکس از آن آویزان شوید و چند ثانیه نگهدارید تا کاملا کشش صورت بگیرد

* با دستی که دچار افتادگی است از بارفیکس آویزان شوید .

* در وضعیت ایستاده سعی کنید در سمتی که شانه افتادگی دارد کتف را بالا ببرید و حدود ده تا پانزده ثانیه نگه دارید ( این حرکت را به حالت پرتاب شانه افتاده به سمت بالا به طور پی در پی انجام بدهید)

* در حالت ایستاده قرار بگیرد و سعی کنید شانه ها را به سمت بالا ببرید. سپس سعی کنید شانه ها را پایین تر از حد طبیعی بیاورید. تمرین بعدی جلو و عقب بردن شانه هاست . بطوریکه باید کتفها را از هم دور یا به هم نزدیک کنید. این تمرین سبب تقویت عضلات بالا برنده کتف و همچنین عضلات دور کننده شانه ها از یکدیگر می شود.

* در حالت نشسته قرار بگیرید و دو وزنه در دستهایتان بگیرید. حال شانه ها را بالا ببرید و برای لحظاتی در این وضعیت نگه می دارید . سپس پایین می آورید این تمرین موجب بهبود قدرت عضلات بالابرنده کتف و وضعیت شانه ها می شود .

نکته: تلاش کنید هنگام کار، استراحت، راه رفتن و نوشتن, شانه ها را در یک سطح نگه دارید.

هرگز طی یک مسیر کیف و کتاب خود را فقط با یک دست حمل نکنید، بلکه سعی کنید این کار را به صورت متناوب با هر دو دست انجام دهید.

یادگیری وضعیت صحیح راه رفتن وایستادن و حفظ نمودن آن ( حفظ وضعیت صحیح).

                                 

علائم آب آوردن و ورم زانو

ورم زانو می‌تواند در اثر ضربه، استفاده مفرط مداوم یا بیماری باشد. ورم مفصل زانو موجب محدودیت عملکرد و کاهش انعطاف‌پذیری این مفصل می‌شود؛ به عبارتی منجر به سفتی و خشکی زانو می گردد. برای مثال ممکن است بیمار به راحتی نتواند زانوی ورم کرده را کاملاً خم یا صاف کند و همچنین زانو در حالت دراز کردن پا در زاویه ۱۵ تا ۲۵ درجه قرار بگیرد. احتمال دارد ورم زانو، بسته به عارضه زیربنایی و دامن زننده به تورم، با هیچ علامت دیگری توأم نباشد یا از سوی دیگر با درد، قرمزی و یا عدم تحمل وزن بدن همراه باشد. بیمار طبعاً تمایل دارد تا به علت احتمالی ورم زانو پی ببرد و علائم را به منظور پیشگیری از بروز مشکلات بیشتر درمان کند؛ خواه ورم زانو تنها اندکی موجب آزارش باشد، خواه وی را دچار دردی توان‌فرسا سازد. ورم مزمن یا طولانی مدت به آسیب بافت مفصل، تحلیل غضروف و نرم شدن استخوان می‌انجامد، بنابراین بهتر است هر چه سریع‌تراقدام به درمان ورم زانو نمود.

 

علائم ونشانه ها

 

ورم زانو در داخل آن باعث ایجاد علائم زیر می شود:

 

1-  بروز درد و گرفتگی در کل زانو

 

2-  شما ممکن است به دلیل تجمع مایع در زانو در خم کردن زانو با مشکل مواجه شوید و زمانیکه بخواهید مفصل را خم کنید، با درد مواجه شوید.

 

3-  بروز درد هنگام پیاده روی

 

4-  اگر دچار آسیب دیدگی های غضروف ها و لیگامنت ها (بافت های قوی که استخوان ها را به یکدیگر متصل کرده است)شوید، زانوی شما استقامت کافی نخواهد داشت. ممکن است مفصل زانو قفل شود ناگهانی خم شود و تعادل خود را از دست دهید (دریک موقعیت خاص دچارگرفتگی شود) گرفتگی ایجاد می شود.

 

5-   با شکستگی غضروف ها و استخوان های مفصل صدای قرچ قروچ بلندی در زمان آسیب دیدگی یا بعد از آسیب دیدگی زمانیکه بخواهید مفصل را حرکت دهید ایجاد می شود.

 

6-  در مفصل گرمای زیادی ایجاد می شود و قرمز می شود.

 

7-  در اطراف مفصل کبودی ایجاد می شود.

 

ورم زانو در بیرون آن باعث ایجاد علائم زیر می شود:

 

1-  بروز درد مستقما در ناحیه آسیب دیده

 

2-  قرمزی و افزایش حرارت در ناحیه متورم

 

3-  زمانیکه دچار آسیب دیدگی لیگامنت شده اید و قصد چرخش یا پرش دارید مفصل زانوی شما ناگهان خم می شود.

 

4-  فعالیت هایی که باعث ایجاد فشار روی ساختارهای آسیب دیده می شود، می تواند باعث افزایش درد و ورم زانو شود.

 

5-  زانو زدن و خم شدن میتواند باعث افزایش درد و ورم زیر زانو، بالای زانو و جلوی زانو شود.

 

6-  ممکن است مسقیما در قسمت بالا و زیر ناحیه آسیب دیده کبودی ایجاد شود

 

                                 

.

کم کردن وزن و لاغری

ورزش نکردن و تجمع بیش از حد چربی یا چاقی دو دلیل اصلی افزایش قوس کمر است. هنگامی که ساعت‌های متمادی می‌نشینیم، عضله‌های خم کننده ران به تدریج کوتاه‌تر می‌شود و لگن در پی‌آمد این کوتاهی رو به جلو کشیده می‌شود. وجود چربی اضافی در ناحیه شکم نیز لگن را رو به جلو می‌کشد و شیب آن را تغییر می‌دهد. روش پیشگیری از افزایش گودی کمر بسیار ساده است:

• کاهش چربی شکم: خوردن غذاهای سالم با روغن و چربی کمتر، مصرف کربوهیدارت و سودای کمتر و غلات و غذاهای کامل بیشتر مانند گوشت گاو، ماهی، مرغ، سبزیجات و میوه در کاهش چربی مؤثر است. علاوه بر رعایت چنین رژیمی پس از مشاوره با متخصص می‌توانید ۵ حرکت ساده اما مؤثر لیفت را ۳ بار در هفته برای کمک به متابولیسم و افزایش قدرت عضلانی انجام دهید تا در نهایت چربی انباشته شده را از بین ببرید و عضله‌های شکم را قوی کنید.  فیزیوتراپی هدی
• کشش عضله‌های خم کننده مفصل ران: انجام ورزش برای گودی کمر مانند قرار گرفتن در حالت کششی لانژ جنگجو به مدت ۱۵ ثانیه عضله‌هایی را تحت کشش قرار می‌دهد که در اثر نشستن طولانی مدت سفت شده‌اند.
• کشش بالاتنه: گودی کمر تقریباً همواره با افتادگی شانه همراه است. استفاده از کش‌های مقاومتی و هر روز انجام حرکت جابه‌جایی شانه در ۳ نوبت ۱۰ مرتبه‌ای می‌تواند به اصلاح این بدشکلی کمک کند.
• انجام حرکت اسکوات (خم شدن) به شیوه صحیح: بیماران باید زمان خم شدن مراقب باشند. خم شدن رو به جلو، برای مثال هنگام لمس پنجه پا، ممکن است نظم ساختارهای نگهدارنده کمر را به هم بزند و آسیب دیدگی‌های آتی را به دنبال داشته باشد. فیزیوتراپی هدی
• انجام مرتب حرکت‌های کششی: بازوها را هنگام نشستن روی صندلی بالای سر قرار دهید و بالای پشت بدن را به صندلی فشار دهید. پاها را تا جایی دراز کنید که بخش بالای پشت بدن کاملاً کشیده شود.
• تمرین عضله‌های سرینی: تقویت عضله‌های سرینی نیازمند تمرین و ورزش است.
• اضافه وزن نداشتن: چربی اضافی یا چاقی، به ویژه در ناحیه شکم، به افزایش گودی کمر می‌انجامد.
• حفظ حالت اندامی صحیح در زمان نشستن: پس از مشورت با پزشک، حالت اندامی را هنگام نشستن اصلاح کنید تا دچار کمر درد نشوید و از گودی کمر جلوگیری کرده باشید. ضمناً هنگام نشستن طولانی مدت مستمر هر چند وقت یک بار بلند شوید و چند دقیقه راه بروید.

لازم به ذکر است کلیه موارد درمانی در کلینیک فیزیوتراپی هدی انجام می گردد

بخشهای مختلف کلینیک فیزیوتراپی تخصصی هدی

ارائه کلیه درمان ها با تخفیف برای مدت محدود از تاریخ اول آبان 97

 

                                 

کشش مکانیکی کمر و گردن

عوارض

تراکشن یا کشش ستون فقرات، گاهی اوقات دردی را ایجاد می کند که از درد اصلی بیمار شدیدتر است. بیمارانی که به پوکی استخوان و انواع خاصی از سرطان دچار هستند، نباید از روش درمانی تراکشن استفاده کنند. در حالی که تراکشن ستون فقرات موجب بهبودی اسپاسم عضلات کمر می شود، اما گاهی اوقات این روش می تواند باعث اسپاسم عضلات شود. فیزیوتراپ ها برای ایجاد چنین مواردی طی انجام روش یا پس از آن آمادگی دارند و می توانند به طور موفقیت آمیزی این مشکل را کنترل کنند. برخی افراد در ناحیه ی تحت درمان دچار درد می شوند.تراکشن ستون فقرات برای همه ی افراد مناسب نیست. یک متخصص فیزیوتراپ می توانند تعیین کند که آیا مزایای این روش ارزش خطرات آن را دارد یا نه.

بعد از هر جلسه درمان

معمولاً بعد از هر جلسه درمان ترکشن، یک بسته سرد روی ستون فقرات گذاشته می‌شود و یک تحریک الکتریکی عضله هم انجام می‌شود که به تسریع روند بهبودی در موضع محل درمان کمک می‌کند. نکته مهمی که باید به خاطر داشته باشید آن است که بسیاری از بیماران بعد از تنها چند جلسه درمان، تسکین سریع و اساسی در درد خود احساس می‌کنند. در بعضی از بیماران بعد از فقط یک جلسه درمان ترکشن، درد کمر تا حد زیادی کاهش پیدا می‌کند

هزینه درمان

هزینه هر جلسه درمان ترکشن و کشش ستون فقرات، بسته به تکنیک مورد استفاده، میزان مهارت پزشک و نیاز احتمالی به استفاده از ابزارهای جانبی، متغیر است. اگرچه بیمه‌های درمانی هزینه ترکشن به روش سنتی را پرداخت می‌کنند، اما معمولاً هزینه‌های درمان رفع فشار نخاعی را پوشش نمی‌دهند، البته هزینه هر این دو تکنیک‌‌ها تقریباً با هم برابر است

نتایج کشش ستون فقرات

نتایج حاصل از کشش ستون فقرات عبارتند از تسکین درد، قرارگیری مناسب ستون فقرات و مفاصل فشرده شده. کشش ستون فقرات که برخلاف جهت نیروی گرانش انجام میشود، باعث کشیده شدن عضلات و استخوان های پشت میشود. در صورتیکه این درمان تحت شرایط درستی انجام شود، باعث بهبود حرکتی و احساس بهتر بیمار در طول روز میشود.

 

روش های تحریک الکتریکی مغز

تحریک مغناطیسی مغز (TMS)

تحریک مغناطیسی مغز (TMS) با استفاده از آهنربا، یک جریان الکتریکی را برای فعال نمودن مغز بکار می‌گیرد.  یک سیم‌پیچ الکترومغناطیسی در برابر پیشانی قرار داده می‌شود و پالس الکترومغناطیسی کوتاهی از طریق سیم‌پیچ برای بیمار اعمال می‌شود. پالس‌های مغناطیسی به‌راحتی از طریق جمجمه عبور می‌کنند و باعث می‌شوند جریان‌های الکتریکی کوچکی در مغز ایجاد شود. این جریان‌ها باعث تحریک سلول‌های عصبی در مناطقی خاصی از مغز می‌شود. ازآنجاکه این نوع پالس‌های مغناطیسی به‌طورکلی بیشتر از ۵ سانتی‌متر در مغز نفوذی نخواهند داشت، متخصصین می‌توانند، بخش‌های خاصی از مغز را جهت درمان انتخاب کرده و از تحت تأثیر قرار گرفتن دیگر بخش‌ها جلوگیری به عمل‌آورند.

تحریک مغناطیسی مکرر مغز (rTMS)

تحریک مغناطیسی مکرر مغز (rTMS به) نیز یک درمان الکترومغناطیسی مشابه TMS است. در طول درمان TMS، سیم‌پیچ‌های مغناطیسی دستگاه با تغییر قطب‌ها، یک پالس الکترومغناطیسی ثابتی را ایجاد می‌کنند. در اعمال rTMS، سیم‌پیچ‌های مغناطیسی با سرعت فزاینده‌ای، قطب‌های مغناطیسی را تغییر می‌دهند، معمولاً تغییر بین قطب مثبت و منفی فقط در عرض یک میکروثانیه رخ خواهد داد. این کار باعث ایجاد پالس‌های الکترومغناطیسی "مکرر" می‌شود، که به‌نوبه خود یک القای الکترومغناطیسی قوی‌تری را برای ما فراهم می‌کند. با توجه به افزایش قدرت، اعمال rTMS این ظرفیت را دارد که تغییرات طولانی‌تر و بیشتری را در مغز ایجاد نماید، درحالی‌که TMS ممکن است تنها تغییرات کوتاه‌مدتی را القا کند.

میزان موفقیت TMS (تحریک مغناطیسی مغز)

تا کنون بیش از 25 هزار بیمار به نحو موفقیت‌آمیزی با روش تحریک مغناطیسی مغز درمان شده‌اند. برای بررسی نتایج این روش درمانی، بر روی 800 بیمار که حداقل 20 جلسه درمان TMS را پشت سر گذاشته بودند، تحقیقاتی انجام شده و بر اساس نتایج این تحقیقات 50 درصد از بیماران بهبودی چشمگیری را مشاهده کردند و 33 درصد بیان کردند که در انتهای دوره‌ی درمانی، علائم آن‌ها به طور کامل بهبود یافته است.