شکستگی استخوان کتف در ناحیه شانه. تشخیص و درمان

استخوان کتف یا اسکاپولا Scapula یک استخوان مثلثی شکل در پشت قفسه سینه است. این استخوان بندرت دچار شکستگی میشود و شیوع شکستگی آن کمتر از یک درصد شکستگی های بدن است. یکی از علل این شیوع کم ممکن است توده عضلانی خوبی باشد که اطراف آنرا احاطه کرده است.

 

شکستگی این استخوان معمولا در آسیب های با شدت زیاد مثل تصادفات وسایل نقلیه و سقوط از ارتفاع دیده میشود و به همین خاطر این شکستگی در بسیاری اوقات با آسیب به دیگر قسمت های بدن مثل آسیب به جمجمه یا ستون مهره یا آسیب به ریه و شکستگی دنده ها همراه است. این شکستگی معمولا بر اثر ضربه مستقیم به استخوان کتف ایجاد میشود.

انواع شکستگی های استخوان کتف کدامند

 

شکستگی استخوان کتف ممکن است در قسمت های متفاوتی از استخوان ایجاد شود که عبارتند از:

    شکستگی تنه استخوان کتف : شکستگی در این ناحیه گرچه ممکن است بصورت چند قطعه ای و خرد شده باشد ولی معمولا قطعات شکسته شده جابجایی زیادی ندارند. علت این جابجایی کم در حجم زیاد عضلاتی است که بخوبی اطراف تنه استخوان کتف را گرفته و به استخوان چسیده اند. این عضلات در حین شکستگی استخوان، قطعات شکسته شده را در کنار هم نگه داشته و اجازه جابجایی زیاد را به آنها نمیدهند.

    شکستگی گردن استخوان کتف : در این شکستگی حفره گلنوئید از تنه اصلی استخوان جدا میشود. این نوع شکستگی معمولا بر اثر زمین خوردن و افتادن روی شانه ایجاد میشود.

ü      شکستگی زائده آکرومیون

 

ü      شکستگی زائده کوراکوئید

 

ü      علائم شکستگی کتف در ناحیه شانه چیست

 

ü      مهمترین علائم شکستگی استخوان کتف عبارتند از

 

ü      درد شدید در هنگام حرکت دادن اندام فوقانی و یا در هنگام فشار بر روی استخوان شکسته شده

 

ü      تورم در ناحیه پشت شانه و کتف

 

ü      خراشیدگی پوستی و خونمردگی در پشت شانه و کتف.

 

 

ü      تشخیص شکستگی کتف

 

پزشک معالج از رادیوگرافی ساده برای مشخص کردن شکستگی و تشخیص آن استفاده میکند. گاهی اوقات برای بررسی شکل شکستگی و برنامه ریزی برای درمان نیاز به استفاده از سی تی اسکن وجود دارد.

 

                                 

شکستگی باز و شکستگی بسته دقیقا چه معنایی دارند. تقسیم بندی

شکستگی ها را میتوان به شکل های مختلفی دسته بندی کرد. یکی از مهمترین آنها تقسیم بندی شکستگی ها به دو دسته باز و بسته است. در زیر به تعریف و توضیح شکستگی های باز و بسته میپردازیم.

 

شکستگی های باز استخوان

شکستگی باز به دسته ای از شکستگی ها میگویند که در آنها بر اثر زخمی که ایجاد شده، محل شکستگی به فضای بیرون راه پیدا کرده است.

توجه داشته باشید که این فضای بیرون لزوما بیرون از بدن نیست. بطور مثال اگر شکستگی استخوان لگن طوری باشد که استخوان شکسته شده دیواره روده را پاره کند و به داخل فضای روده برود آنرا شکستگی باز مینامند.

یا هنگامی که یک دنده شکسته شده، بافت ریه را سوراخ کرده و به داخل کیسه های هوایی ریه برود در واقع با فضای بیرون ارتباط پیدا کرده و نام شکستگی باز را به خود میگیرد.

 

واضح ترین مثال برای شکستگی های باز حالتی است که لبه تیز قطعه استخوانی شکسته شده پوست را سوراخ کرده و از آن بیرون میزند. در این حال زخمی ایجاد شده و این زخم، استخوان را به فضای بیرون ارتباط میدهد.

 

توجه به این نکته مهم است که وجود یک زخم پوستی هر چند وسیع و بزرگ بر روی محل شکستگی لزوما به معنای باز بودن آن نیست. در این موارد اگر زخم پوستی به محل شکستگی راه نداشته باشد آنرا شکستگی باز نمیدانند.

 

برعکس، ممکن است پوست روی یک استخوان شکسته شده فقط یک سوراخ کوچک داشته باشد ولی این سوراخ به محل شکستگی راه داشته باشد. در این حال شکستگی را باز میدانند.

 

اهمیت شکستگیهای باز دقیقا در همین ارتباط فضای بیرون و داخل است چون از همین راه است که میکروبها میتوانند به محل شکستگی وارد شده و موجب مهمترین عارضه آن یعنی عفونت شوند. احتمال عفونت در شکستگی های بسته بسیار کم است مگر اینکه عمل جراحی در محل شکسته شده انجام شده باشد.

 

خطر دیگری که در شکستگیهای باز وجود دارد و اهمیت آنها را بیشتر میکند، احتمال خونریزی از محل زخم است. به بیان دیگر این احتمال وجود دارد که مقدار زیادی از خون بدن از طریق همین زخم از دست برود.

 

شکستگی های باز را بر طبق تقسیم بندی گاستیلو و آندرسون Gustilo- Anderson به سه گروه تقسیم میکنند

 

گروه یک

 

در این گروه طول زخم ایجاد شده کمتر از یک سانتیمتر است. زخم تمیز بوده و آسیب عضلات مختصر است. شکستگی ها ساده هستند.

 

 

گروه دو

 

در این گروه طول زخم بین یک تا ده سانتیمتر است. آسیب عضلات و دیگر بافت های نرم وجود دارد ولی شدید نیست. شکستگی ممکن است چند تکه ای باشد.

 

 

گروه سه

 

در این گروه طول زخم بیش از ده سانتیمتر است. زخم آلوده بوده و آسیب بافت های نرم مانند عضلات و عروق و اعصاب زیاد است. شکستگی ها غالبا چند تکه ای هستند. این گروه خود به سه دسته تقسیم میشود.

 

    A : موقعی است که جراح میتواند عضلات و پوست اندام را بر روی استخوان شکسته شده قرار داده و زخم را بخیه کند.

    B : موقعی است که عضلات و پوست اندام چنان از بین رفته اند که نمیتوان زخم را بخیه کرد و برای پوشاندن روی استخوان نیاز به جراحی ترمیمی و پیوند پوست و عضله وجود دارد.

    C : موقعی است که آسیب عروقی بوجود آمده در اندام چنان شدید است که برای زنده ماندن اندام نیاز به جراحی عروق وجود دارد.

 

 

شکستگی های بسته استخوان

 

 در این شکستگیها، پوست روی محل شکستگی سالم است. ممکن است در حین حادثه این پوست کمی خراشیده شود و یا زخمی در پوست ایجاد شده باشد ولی در شکستگی بسته، زخم به محل شکستگی راه ندارد و به بیان دیگر محل شکستگی به فضای بیرون راه پیدا نکرده است.

 

احتمال عفونت در این شکستگیها کم است و اگر هم خونریزی در محل شکستگی ایجاد شود در محل میماند و از بدن خارج نمیشود.

                                 

شکستگی استخوان

Bone Fractuer

شکستگی استخوان (Bone fracture)

شکستگی استخوان

شکستگی عبارت است از آسیب ساختمان استخوان و به هم خوردن یکپارچگی آن در اثر اعمال ضربات ناگهانی، یا ضربات تکراری و یا به علت حتی اعمال نیروهای طبیعی در یک استخوان غیرطبیعی. در اغلب موارد، شکستگی استخوان ها به علت ضربات شدید به استخوان های سالم ایجاد می شوند. هرگاه نیروی اعمال شده بر استخوان ها به حدی باشد که برای استخوان ها قابل تحمل نباشد، شکستگی روی می دهد. در برخی از بیماری های استخوانی همانند استئوپروز (پوکی استخوان)، ضربات با شدت پایین و حتی با نیروهای طبیعی به راحتی منجربه شکستگی استخوان ها می گردند.

شکستگی ممکن است با جابجایی قطعات یا بدون جابجایی همراه باشد و گاهی فقط یک ترک مویی یا کوچک ایجاد می شود. عموما شکستگی های واضح باعث درد و محدودیت حرکات مفصلی می گردند و هرچه شکستگی به مفصل نزدیکتر باشد، دامنه حرکتی مفصل مربوطه بیشتر کاهش می یابد.