کمر درد چگونه درمان میشود

درمان کمر درد سهل و ممتنع است. حدود ۹۰ درصد مردم حداقل یک بار در طول زندگی خود دچار کمر درد میشوند و حدود ۹۰ درصد کمر درد ها با رعایت دستورات زیر مرتفع میشوند. در صورت شدید بودن درد یا موثر نبودن اقدامات زیر به پزشک مراجعه کنید.

بسته به اینکه علت کمر درد چیست و چه مدت طول کشیده است درمان آن متفاوت است. کمردرد بندرت نیاز به جراحی دارد حتی اگر علت آن هرنی دیسک باشد.

اگر یکبار کمردرد گرفته اید احتمال آن هست که باز هم بگیرید. پس گرچه درمان کمردرد مهم است ولی مهم تر از آن مدیریت Management آن است. باید یاد بگیرید چگونه مانع از بروز مجدد کمردرد شوید.

مهم ترین روش های پیشگیری از بروز کمردرد اینست که عضلات کمر و شکم خود را قوی نگه دارید، خوب بایستید، یاد بگیرید که چطور زندگی کنید و چگونه استرس را مهار کنید.

 

 

                                 

درمان اسپوندیلولیستزی

درمان غیر جراحی اسپوندیلولیستزی

 

 گرچه این درمان ها سر خوردگی را درست نمیکنند ولی بسیاری از بیماران با این درمان ها احساس راحتی بیشتری کرده و مشکلات آنها از بین میرود. مهمترین آنها عبارتند از

 

    فیزیوتراپی : شامل انجام نرمش هایی برای افزایش قدرت انعطاف ستون مهره و افزایش قدرت عضلات شکم و عضلات اطراف ستون مهره

 

    داروهای ضد التهابی : مثل بروفن یا سلکسیب با کاهش التهاب در اطراف عصب میتوانند شدت علائم را کاهش دهند.

 

    تزریق کورتیکوستروئید : با تزریق این داروها در اطراف نخاع به توسط پزشک معالج ممکن است التهاب کاهش پیدا کرده و درد و علائم حسی کمتر شوند.

 

 

درمان جراحی اسپوندیلولیستزی

 

در سر خوردگی ناشی از پیری که به ۶-۳ ماه درمان های غیر جراحی جواب کافی نمیدهند و در سر خوردگی های اسپوندیلولیتیک که به ۱۲-۶ ماه درمان های غیر جراحی جواب نمیدهند و درد و علائم حسی زندگی روزمره بیمار را مختل کرده است از جراحی استفاده میشود.

وقتی سر خوردگی یا علائم عصبی در حال پیشرفت است هم معمولاً پزشک ارتوپد تصمیم به جراحی میگیرد. درمان جراحی که برای این بیماران استفاده میشود انجام لامینکتومی Laminectomy است. در این روش قسمتی از استخوان های طبیعی مهره که لامینا نامیده میشود خارج میگردد. این جراحی را دکمپرشن Decompression هم میگویند چون موجب رفع فشار و کمپرشن از روی اعصاب میشود.

 

بعد از دکمپرشن و برداشتن فشار از روی اعصاب، مهره های مجاور به هم جوش داده میشوند. در این روش از پیوند استخوان و از وسایل فلزی مانند پیچ و میله ممکن است استفاده شود تا مهره ها زودتر و بهتر جوش بخورند.

 

 

                                 

سر خوردن مهره یا اسپوندیلولیستزی چگونه درمان میشود

سر خوردن مهره یا اسپوندیلولیستزی معمولا بصورت حرکت مهره پنجم کمری بر روی مهره اول ساکروم یا خاجی است. وقتی این جابجایی زیاد باشد میتواند موجب فشار بر روی ریشه های عصبی شده و موجب بروز علائم حسی و حرکتی در اندام تحتانی شود.

 

پزشک ارتوپد پس از صحبت با بیمار را جع به مشکلات وی و خصوصیات آنها وی را معاینه میکند. سپس از روش های تصویربرداری مانند رادیوگرافی ساده و سی تی اسکن و ام آر آی برای کمک به تشخیص استفاده میکند.

 

ذکر این نکته مهم است که ممکن است در رادیوگرافی ستون مهره علائم سر خوردن مهره دیده شود ولی بیمار هیچ مشکلی نداشته باشد. این بدان معنی است که بسیاری از موارد سر خوردن مهره به جلو بدون علامت و درد است. این موارد نیازی به درمان ندارند

.

سر خوردن مهره یا اسپوندیلولیستزیس را گاهی میتوان با استفاده از روش های غیر جراحی درمان کرد و در مواردی ممکن است درمان این بیماری مستلزم استفاده از عمل جراحی باشد.

 

 

                                 

علائم اسپوندیلولیستزی یا سر خوردن مهره چیست

در نوع اول که ناشی از پیری است بیمار دچار کمردرد است و علائم ناشی از فشار روی ریشه عصبی مانند درد در باسن و اندام تحتانی، احساس گزگز و بیحسی در اندام تحتانی و ضعف در پاها دارد.

در این بیماران خم شدن به جلو و نشستن موجب کاهش علائم عصبی میشود چون فضایی که ریشه عصبی از آن خارج میشود را بازتر کرده و فشار روی عصب کاهش میابد. مهم ترین شکایت بیمار در اسپوندیلولیستزی نوع دوم کمردرد است که گاهی به اندام تحتانی انتشار میابد.

 

 

                                 

اسپوندیلولیستزی یا سر خوردن مهره چه انواعی دارد

اسپوندیلولیستزی دو نوع عمده دارد

 

 

سر خوردگی مهره ناشی از پیری

 

شروع سرخوردگی مهره ناشی از پیری یا Degenerative spondylolysthesisاین بیماری با پیر شدن دیسک بین مهره ای است. با افزایش سن دیسک بین مهره ای محتوای آب خود را از دست داده و چروکیده و کوچک میشود. کاهش ارتفاع دیسک موجب میشود مهره ها به یکدیگر نزدیک تر شوند و این نزدیک شدن مهره ها به هم، فشار بیشتری به مفاصل بین مهره ها وارد میکند. نتیجه آن سائیدگی مفصل بین مهره ای است.

بر اثر این سائیدگی، مفصل و لیگامان هایی که مهره را سرجایش نگه میدارند ضعیف میشوند. این ضعف همراه با مشکلاتی که در دیسک ایجاد شده است موجب سر خوردن مهره بالایی روی مهره پایینی میشود.

 

سر خوردن مهره موجب تنگ شدن کانال نخاعی و تنگ شدن محلی است که از آنجا ریشه های عصبی از بین دو مهره خارج میشوند. این عارضه در خانم ها و در سنین بالای ۵۰ سال بیشتر است.

 

سر خوردگی اسپوندیلولیتیک

 

در سرخوردگی اسپوندیلولیتیک یا Spondylolytic spondylolysthesis قسمتی از مهره به نام قسمت بین مفصلی Pars interarticularis شکسته میشود. این شکستگی معمولاً در زمان نوجوانی ایجاد شده ولی فرد متوجه آن نمیشود. سپس در سنین بالاتر که دیسک بین مهره ای کم کم محتوای آب خود را از دست داده و چروکیده میشود فشار بیشتری به این قسمت وارد شده و موجب میشود کاملاً از هم باز شود. نتیجه آن سر خوردن مهره است.

این عارضه بیشتر در مردان میانسال دیده میشود. چون در این نوع سر خوردگی، فقط قسمت تنه مهره به جلو سر میخورد و قسمت های پشتی مهره سر جایشان باقی میمانند محلی که از آنجا ریشه های عصبی از بین دو مهره خارج میشوند تنگ نشده و عصب تحت فشار قرار نمیگیرد.

 

 

                                 

سر خوردن مهره یا اسپوندیلولیستزی چگونه موجب کمردرد میشود

اسپوندیلولیستزی Spondylolysthesis به معنای سر خوردن یک مهره به سمت جلو روی مهره پایینی است. شایعترین محل بروز آن محل اتصال مهره های کمری به خاجی است یعنی معمولاً مهره پنجم کمری روی مهره اول خاجی یا ساکروم به سمت جلو سر میخورد.

اگر این سر خوردن و به جلو آمدن مهره شدید باشد کانال نخاعی تنگ شده و به ریشه های عصبی فشار وارد میشود که این خود موجب بروز علائم عصبی در بیمار میگردد.

 

 

                                 

تنگی کانال نخاعی در ستون مهره کمری. علائم و درمان و مراقبت

یکی از علل شایع کمردرد تنگی کانال نخاعی است. تنگی کانال نخاعی بیماری افراد میانسال و مسن است.

 

میدانیم که نخاع در درون کانال استخوانی قرار دارد که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره ها تشکیل شده است. اگر به دلایلی این کانال تنگ شود فضای مورد نیاز نخاع کم شده و به آن فشار وارد میشود. این فشار همچنین به اعصابی که از نخاع خارج شده و به اندام تحتانی میرود وارد گشته که موجب بروز علائم بیماری میشود.

کانال نخاعی در هر قسمتی از مسیر خود میتواند تنگ شود. این تنگی در ستون فقرات گردنی و یا کمری علائم متفاوتی دارد

 

 

                                 

.

درمان فتق دیسک ستون فقرات سینه ای چیست

 

شروع درمان در غالب موارد دیسک بین مهره ای سینه با انجام اقدامات غیر جراحی است و در صورتیکه پس از انجام این اقدامات مشکلات بیمار رفع نشد ممکن است نیاز به عمل جراحی وجود داشته باشد.

 

با این حال در مواردی که علائم فشار بر روی نخاع وجود داشته باشد و یا مشکلات بیمار بسرعت در حال بدتر شدن باشد بیمار باید فورا تحت درمان جراحی قرار گیرد. مهمترین اقدامات غیر جراحی در درمان این بیماری عبارتند از

 

    یکی دو روز استراحت در بستر

 

    استفاده از بریس کمر برای یک هفته

 

    استفاده از داروهای ضد التهاب و شل کننده عضلانی و ندرتا استفاده از کورتیکواستروئیدهای خوراکی در موارد انتشار درد به اندام های فوقانی یا تحتانی

 

    فیزیوتراپی

 

در مواردی که علائم بیمار پیشرونده باشد و یا علائم فشار بر روی نخاع مانند ضعف اندام فوقانی یا تحتانی، دردی وجود داشته باشد که کم نمیشود و یا مشکلاتی در ادرار یا مدفوع کردن وجود داشته باشد عمل جراحی فوری ضروری است و در مواردی هم که علائم بیمار پاسخ درمانی مناسبی به اقدامات غیر جراحی ندهد هم بیمار میتواند تحت عمل جراحی قرار گیرد.

 

انواع اعمال جراحی که در درمان این بیماری بکار میروند عبارتند از

 

 

کوستوترانسورسکتومی

 

کوستو costo به معنای دنده است و منظور از ترانسورس، زائده عرضی مهره بوده و اکتومی ectomy به معنای بیرون آوردن است. در عمل کوستوترانسورسکتومی Costotransversectomy جراحی از پشت قفسه سینه انجام میشود.

 

جراح قسمتی از دنده در محل اتصال به مهره و همچنین زائده عرضی مهره را در دو یا چنده مهره مجاور از بدن خارج کرده تا به دیسک بین مهره ای دسترسی پیدا کند. سپس دیسک بین مهره ای آسیب دیده را خارج میکند. Discectomy

دکمپرشن ترانس توراسیک

 

ترانس به معنی از میان است و توراسیک به معنای قفسه سینه است. در این عمل از طریق پهلوی بیمار جراح شکافی در بین دنده ها ایجاد کرده و راهی به درون قفسه سینه باز میکند سپس به کنار و جلوی دیسک بین مهره ای دسترسی پیدا کرده و آن را خارج میکند و به این ترتیب فشار را از روی نخاع برمیدارد. برداشتن فشار را دکمپرشن Decompression میگویند.

 

 

توراکوسکوپی

 

در این روش یک ابزار به نام توراکوسکوپ Thoracoscope از شکاف کوچکی که در کنار قفسه سینه ایجاد شده به درون آن فرستاده شده و جراح با استفاده از آن کنار و جلوی مهره ها و دیسک بین مهره ای را میبیند و سپس از طریق ابزارهای دیگر که از طریق آن شکاف وارد قفسه سینه میشود دیسک مبتلا خارج میگردد

 

 

خشک کردن

 

وقتی که در اعمال جراحی بالا مقدار زیادی از دیسک بین مهره ای خارج میشود مهره ها ناپایدار میشوند. در این حالت پزشک سعی میکند مهره هایی را که دیسک بین آنها را خارج کرده به هم جوش بدهد. برای این کار گرافت یا پیوند استخوانی را بین مهره ها قرار میدهد و آنها را به کمک پیچ و پلاک و سیم به هم متصل میکند

 

 

                                 

.

علائم هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای سینه ای چیست

علائم این بیماری بسته به محل فشار به نخاع و شدت فشار و اینکه آیا نخاع صدمه دیده یا خیر متغیر است. در غالب اوقات درد اولین علامت بیمار است. این درد میتواند در پشت قفسه سینه (در وسط و دو طرف) و در جلو قفسه سینه احساس شود.

هرنی در مهره های بالایی سینه ای میتواند موجب احساس درد در یک یا هر دو اندام فوقانی شود. هرنی در مهره های وسط میتواند موجب احساس درد در شکم و قفسه سینه شده و بیمار یا حتی پزشک فکر کنند بیمار مشکل قلبی دارد. هرنی در مهره های پایینی سینه ای میتواند موجب بروز درد در پشت کمر شده و دردی شبیه به درد کلیه ایجاد کند و یا ممکن است درد در کشاله ران یا اندام تحتانی احساس شود.

 

گاهی اوقات احساس گزگز و بیحسی در محدوده درد وجود دارد. گاهی اوقات ممکن است بیمار در عضلات اندام تحتانی یا فوقانی احساس ضعف کند. ممکن است اختلالاتی در دفع ادرار و مدفوع نیز وجود داشته باشد.

 

تشخیص هرنی دیسک بین مهره ای سینه ای معمولا با توجه پزشک به اظهارات بیمار و سپس معاینه وی امکانپذیر میشود. پزشک برای تشخیص از روش های تصویربرداری مانند رادیوگرافی ساده، سی تی اسکن و ام آر آی و همچنین از نوار عصب و عضله استفاده میکند.

 

 

                                 

علت هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای سینه ای چیست

دیسک بین مهره ای در طول زندگی در معرض فشارهای زیادی قرار دارد. این فشارها و ضربات موجب بروز آسیب ها و پارگی هایی در قسمت آنولوس یعنی دورادور دیسک میشود.

 

هر بار که دیسک آسیب میبیند خودبخود ترمیم میشود ولی این خراب شدن و ترمیم شدن ها بتدریج موجب ضعیف شدن قسمت آنولوس شده و بعد از مدتی بدنبال یک فشار ناگهانی به دیسک، قسمت آنولوس دچار چنان پارگی وسیعی میشود که قسمت مرکزی یا نوکلئوس از درون آن پارگی راه خود را به بیرون باز میکند. این بیرون زدگی هسته ژلاتینی دیسک از ورای حاشیه مدور آن را فتق یا هرنی دیسک بین مهره ای میگویند.

 

مسلما این آسیب ها بیشتر در نقاطی ایجاد میشود که فشار بیشتری بر روی دیسک ایجاد میشود و در ستون مهره ای سینه ای این فشار بیشتر از همه در قسمتی است که بیشترین مقدار حرکت را دارد.

 

مهره های پایینی دیسک سینه ای بخصوص مهره دوازدهم سینه های که در محل اتصال ستون مهره سینه ای کمری قرار دارد تحت بیشترین فشار است پس احتمال هرنی دیسک در این مهره بیشتر است.

 

هرنی دیسک میتواند بطور ناگهانی و بر اثر تصادف اتومبیل و یا سقوط از ارتفاع یا انجام حرکاتی مانند چرخش ناگهانی ستون مهره ایجاد شود. احتمال هرنی دیسک ستون مهره سینه ای در مبتلایان به بیماری شوئرمن بیشتر است.

بیرون زدگی دیسک معمولا به سمت پشت است و میتواند بطور مستقیم به نخاع فشار وارد کند. در محدوده مهره های ۹-۴ ستون مهره سینه ای فشار دیسک بر روی تنها شریان تغذیه کننده ستون مهره در این ناحیه میتواند موجب اختلال جریان خون نخاع و مرگ سلول های آن شود.