درمان آسیب لیگامان های مچ دست چگونه است

هدف از درمان این آسیب ها از بین بردن درد، کم کردن خشکی مفصل احتمالی، بدست آوردن پایداری در مفصل مچ دست و ممانعت از ایجاد عوارض بلند مدتی مانند آرتروز یا استئوآرتریت است.

 

 نوع درمان این آسیب ها بستگی به شدت آسیب دارد. وقتی آسیب فقط بصورت کشیدگی لیگامان مچ دست باشد درمان آن ممانعت از ادامه فعالیت ورزشی، استفاده از آتل یا اسپلینت و سرد کردن و بالا نگه داشتن مچ دست برای کاهش تورم است.

 

بعد از مدتی که بهبودی ایجاد شد فرد میتواند کم کم به فعالیت ورزشی برگردد. در این موارد که شدت آسیب ها کم است معمولا بهبودی لیگامان به نحو مطلوبی صورت میگیرد. البته احتمال قدری خشکی مفصل بصورت کاهش دامنه حرکتی وجود دارد که در صورت وقوع، معمولا با استفاده از روش هایی مانند نرمش های کششی بهبود میابد.

 

وقتی شدت آسیب بیشتر است و لیگامان پاره شده است تصمیم به اینکه بیمار نیاز به عمل جراحی دارد یا خیر با در نظر گرفتن متغیرهایی مانند اینکه چه لیگامانی آسیب دیده یا بیمار نیاز به چه حدی از توانایی بدنی دارد فرق میکند.

 

ممکن است درمان بصورت برداشتن کناره های پاره شده و متورم لیگامان بوسیله آرتروسکوپ باشد و یا ممکن است جراح ارتوپد تصمیم بگیرد جراحی باز انجام دهد و لیگامان های پاره شده را ترمیم کند.

 

در بسیاری موارد پارگی بصورتی است که بافت قابل ملاحظه ای از لیگامان برای ترمیم باقی نمانده است و درمان بصورت بازسازی انجام میشود یعنی پزشک جراح ارتوپد، بافت دیگری که شبیه لیگامان است ( مانند کپسول مفصل یا پیوند های لیگامانی) را در محل قبلی لیگامان جاگذاری میکند. این وضعیت بخصوص موقعی که در انجام درمان تاخیر ایجاد شده است دیده میشود

                                 

.

رگ به رگ شدن یا کشیدگی رباط مچ دست. علائم و درمان

کشیدگی یا رگ به رگ شدن مچ دست از آسیب های مهم سیستم اسکلتی انسان بوده و تشخیص و درمان آن به عهده جراح ارتوپد است.

آسیب لیگامان های مچ دست چگونه ایجاد میشود

 

لیگامان ها یا رباط ها بافت هایی به شکل نوار های محکم هستند که دو استخوان دو طرف یک مفصل را به یکدیگر متصل کرده و موجب پایداری مفصل میشوند.

آسیب لیگامان های مچ دست به سه صورت امکان پذیر است:

  *  لیگامان تحت کشش قرار گرفته و پارگی های میکروسکوپی در آن ایجاد میشود

 

  *  پارگی ناقص لیگامان ایجاد میشود

 

 *  پارگی لیگامان کامل است.

 

 

 

 آسیب لیگامان های مچ دست موقعی ایجاد میشود که نیروهای بزرگی از این مفصل عبور میکنند و معمول ترین مکانیم آن زمین خوردن با کف دست است.

گاهی اوقات پیچش شدید دست موجب این آسیب میشود.  اکثر آسیب های لیگامان های مچ دست در حین فعالیت های ورزشی ایجاد میشوند بخصوص ورزش هایی مانند دوچرخه سواری و اسکی

                                 

.

عوارض دررفتگی لونیت در مچ دست چیست

شایعترین و مهمترین عوارض دررفتگی لونیت عبارتند از

 

    نکروز آوازکولر استخوان لونیت : به علت آسیب شدید به لیگامان های اطراف لونیت که محل ورود عروق تغذیه کننده استخوان هستند، ممکن است بدنبال دررفتگی، خونرسانی استخوان دچار اختلال شده و موجب نکروز آوازکولر یا سیاه شدن استخوان شود.

 

    استئوآرتریت یا آرتروز : آرتروز معمولا به علت نکروز آوازولر استخوان و یا جانیفتادن دررفتگی ایجاد میشود. درمان آن استفاده از بریس مچ دست و محدود کردن فعالیت های مچ است و در موارد شدید نیاز به عمل جراحی و فیوژن یا خشک کردن مفاصل بین لونیت و استخوان های اطراف وجود دارد.

 

    فشار به عصب مدیان : در هنگام دررفتگی لونیت عصب مدیان ممکن است بر اثر فشار این استخوان جابجا شده فلج شود. در این صورت دررفتگی باید بسرعت جااندازی شود. اگر مدت زیادی از دررفتگی گذشته و قابل جااندازی نباشد باید استخوان لونیت از مچ دست خارج شده و فلکسور رتیناکولوم ( نوار بافتی محکمی که روی عصب مدیان را پوشانده است) با عمل جراحی باز و آزاد شود تا فشار از روی عصب برداشته شود

 

                                 

.

علائم در رفتگی استخوان هلالی یا لونیت

بدنبال در رفتگی مچ دست متورم میشود. فشار دادن به جلوی مچ دست شدت درد را افزایش میدهد. حرکات مچ بشدت محدود شده و حتی ممکن است حرکات انگشتان هم کم شود ( علت کاهش حرکات انگشتان فشار استخوان لونیت جابجا شده بر روی تاندون های انگشتان است) و ممکن است حس لمس انگشتان دوم و سوم دست کاهش یابد.

تشخیص این آسیب، با استفاده از رادیوگرافی نیمرخ مچ دست است که در آن جابجا شدن استخوان لونیت دیده میشود.

درمان این دررفتگی معمولا بصورت جااندازی بسته است. پزشک معالج با کشش مچ دست و فشار مستقیم بر روی استخوان لونیت آنرا جااندازی میکند.

 

پس از آن استخوان به توسط پین به استخوان های اطراف متصل شده و سپس مچ دست به مدت یک ماه به توسط گچ بیحرکت میشود. اگر این دررفتگی دیر تشخیص داده شود بصورت بسته جا نمیفتد. در این موارد نیاز به عمل جراحی و جااندازی باز دررفتگی وجود دارد.

 

در مواردی که مدت زیادی از دررفتگی گذشته باشد ممکن است استخوان حتی با عمل جراحی هم جا نیفتد که در این موارد ممکن است نیاز شود تا استخوان لونیت از مچ دست خارج گردد

 

                                 

.

در رفتگی های مفصل مچ دست چگونه ایجاد و چطور درمان میشوند

دررفتگی کامل مفصل مچ دست نادر است ولی در بسیاری اوقات دررفتگی های ناکامل در این مفصل دیده میشوند که شایع ترین آنها دررفتگی استخوان لونیت است.

 

دررفتگی لونیت در مچ دست

 

این دررفتگی معمولا بدنبال زمین خوردن روی کف دست بوجود میاید. در این وضعیت بر اثر به عقب رفتن شدید مچ دست و فشار استخوان های ردیف دیستال Distal ( یعنی ردیفی که از استخوان رادیوس دورترند) به لونیت، لیگامان های مهمی از اطراف این استخوان پاره شده و موجب جابجا شدن استخوان میشود.

 

دررفتگی لونیت پس از شکستگی اسکافویید شایعترین آسیب استخوانچه های مچ دست بدنبال ضربه است. گاهی اوقات این دررفتگی با شکستگی استخوان اسکافوئید و یا زائده نیزه ای ( استیلویید) استخوان رادیوس و یا هر دو همراه است.

 

همانطور که توضیح داده شد در دررفتگی لونیت، استخوان های کارپ یا مچ، ارتباط بین خود و استخوان های ساعد را حفظ میکنند و این فقط استخوان لونیت است که از جای خود دررفته و جابجا میشود.

گاهی اوقات جابجایی برعکس است به این صورت که استخوان لونیت ارتباط خود با استخوان رادیوس را حفظ کرده و بقیه هفت استخوانچه مچ دست جابجا میشوند. به این آسیب، دررفتگی پری لونار Prelunar dislocation میگویند

 

                                 

.

عوارض شکستگی استخوان اسکافویید چیست

احتمال ایجاد عارضه در شکستگی اسکافویید زیاد است و حتی در شکستگی های بدون جابجایی هم ممکن است عوارض بروز کند. شایعترین این عوارض دیرجوش خوردن، جوش نخوردن، نکروز آوازکولر و استئوآرتریت است.

دیر جوش خوردن شکستگی اسکافوئید

 

به علت اینکه استخوان اسکافویید خونرسانی خوبی ندارد جوش خوردن آن معمولا به کندی صورت گرفته و نیاز به ۳-۲ ماه زمان دارد. با این حال گاهی اوقات این زمان به ۶-۴ ماه افزایش میابد که در این حال لفظ دیرجوش خوردن به آن اطلاق میشود.

 

اگر شکستگی تا چهار ماه جوش نخورد گچ باز شده و به بیمار اجازه داده میشود بمدت ۴-۳ هفته مچ دست خود را حرکت داده و نرمش هایی برای افزایش دامنه حرکتی توسط بیمار انجام میشود.

 

اگر بعد از این مدت بیمار مشکل خاصی در مچ دست نداشته و دامنه حرکتی بدون دردی داشته باشد نیازی به درمان بیشتر نداشته و اجازه داده میشود تا شکستگی در همان وضعیت باقی بماند.

 

اگر بعد از این ۴-۳ هفته بیمار از ناحیه مچ دست ابراز ناراحتی کند، شکستگی نیاز به درمان جراحی باز و استفاده از پیچ برای فیکس کردن محل شکستگی و احتمالا استفاده از پیوند استخوان دارد

.

جوش نخوردن شکستگی اسکافویید

 

جوش نخوردن در حدود پنج درصد این شکستگی ها بوجود میاید. مهمترین علل جو نخوردن شکستگی اسکافوئید عبارتند از

 

    بیحرکت نکردن مناسب قطعات شکسته شده و درمان ناقص آن

    جابجایی زیاد قطعات شکسته شده

    تاخیر در تشخیص شکستگی بطوریکه اگر تاخیر تشخیص شکستگی به مدت ۴ هفته یا بیشتر باشد، احتمال جوش نخوردن استخوان با گچ گیری ساده تا حدود ۸۸% است

 

    اختلال در خونرسانی قطعات شکسته شده و نکروز آوازکولر یا سیاه شدن آن

 

علائم جوش نخوردن استخوان اسکافوئید در افراد مختلف متفاوت است. این عارضه ممکن است کاملا بدون علامت باشد و یا ممکن است موجب درد و محدودیت حرکتی در مچ دست شود. در افرادی که کار سبک دارند جوش نخوردن این شکستگی معمول بدون علامت است.

 

با گذشت جوش نخوردگی اسکافوئید موجب بروز آرتروز در بین مفاصل مچ دست شده و این آرتروز موجب بروز درد و محدودیت حرکتی میشود.

وقتی که استخوان های شکسته شده بعد از گذشت مدتی جوش نمیخورند لبه های تیز شکستگی بتدرج گرد میشوند و این خصوصیت در تصویر رادیوگرافی دیده میشود.

بعد از مدتی ممکن است کیست های کوچک استخوانی در دو طرف محل شکسته شده ایجاد شوند و در نهایت ممکن است علائم استئوآرتریت در مفاصل اطراف اسکافوئید بوجود آید. این بیماران دچار درد و محدودیت حرکات و کاهش قدرت مچ دست میشوند.

پیکان سیاه جوش نخوردگی استخوان اسکافویید را نشان میدهد و پیکان سفید به کاهش فضای مفصلی و ایجاد استخوان اضافی در لبه مفصل اشاره دارد که از علائم ایجاد استئوآرتریت است

 

 جوش نخوردن اسکافوئید بدون درمان به تدریج موجب آرتروز مفصل مچ دست پیش میرود به همین دلیل حتی در مواردی که این جوش نخوردگی بدون علامت یا با علائم خفیف همراه باشد نیاز به درمان جراحی دارد. در موارد استثنایی که این جوش نخوردگی بدون علامت باشد و یا در افراد مسن ممکن است تنها درمان مورد نیاز استفاده از یک بریس باشد

 

 نوع عمل جراحی در مواردی که هنوز علائم آرتروز شروع نشده باشد گذاشتن گرافت یا پیوند استخوانی در محل جوش نخوردگی است. موفقیت عمل جراحی تا ۹۰ درصد پیش بینی میشود اما در موارد وجود نکروز یا سیاه شدن استخوان یا تاخیر زیاد در درمان، ممکن است شانس این موفقیت کمتر شود.

 

 

 

اگر قطعه جوش نخورده کوچک باشد ممکن است درمان جراحی بصورت خارج کردن قطعه کوچک جوش نخورده از مچ دست برای بیمار انجام شود.

 

در صورتیکه جوش نخوردگی استخوان مدت زیادی بدون درمان بماند ممکن است موجب جذب قسمتی از استخوان شود و یا همراه با نکروز آوزکولر استخوان گردد. بعد از گذشت مدتی بیشتر، علائم استئوآرتریت یا آرتروز در مفاصل اطراف استخوان اسکافویید بوجود میاید. در این هنگام درمان استئوآرتریت اسکافوئید انجام میشود.

نکروز آوازکولر اسکافوئید

 

عروق خونرسان استخوان اسکافوئید از قسمت دیستال ( قسمتی از استخوان که به انتهای اندام- در این مورد نوک انگشتان- نزدیکتر است را دیستال مینامند) آن وارد استخوان شده و در داخل استخوان تا نواحی پرگزیمال رفته و تمام استخوان را تغذیه میکنند.

 

در شکستگی های وسط استخوان (کمر) یا پرگزیمال آن، مسیر عروق خونی داخل استخوان قطع شده و به قطعه پرگزیمال خون نمیرسد. قطع خونرسانی به یک قسمت از استخوان موجب مردن سلول های آن میشود. به این روند نکروز آوازکولر Avascular necrosis یا سیاه شدن استخوان میگویند

.

پیکان های سفید محل های ورود عروق خونی به درون استخوان اسکافویید از دیستال را نشان میدهند و خط آبی محل شکستگی را نشان میدهد که میتواند مسیر عروق خونی داخل استخوان را قطع کند

 

این عارضه بیشتر در شکستگی های پرگزیمال استخوان دیده میشود. تغییرات بوجود آمده موجب میشود تا بعد از گذشت ۳-۱ ماه از شروع نکروز، استخوان مرده در تصویر رادیولوژی بصورت سفیدتر دیده شود.

 

ام آر آی میتواند نکروز آوازکولر را زودتر و با دقت بیشتری نشان دهد. مردن استخوان بعد از مدتی موجب تغییر شکل آن شده و پس از مدتی مفاصل بین اسکافوئید و استخوان های اطراف دچار استئوآرتریت میشود. نکروز آوازکولر اسکافویید ممکن است همراه با جوش نخوردن شکستگی دیده شود.

 

ساییدگی و آرتروز مچ دست

 

این عارضه معمولا بعد از شکستگی های اسکافویید که جوش نمیخورند یا دچار نکروز آوازکولر شده اند بوجود میاید. در این عارضه بیمار دچار درد در مفصل مچ دست و بخصوص بر روی استخوان اسکافویید میشود و حرکات مچ دردناک میشود.

 

همچنین حرکات مچ دست دچار محدودیت میشود. در رادیوگرافی فاصله بین اسکافوئید و استخوان های اطرافش کم شده و پس از مدتی استئوفیت ( استخوان های اضافه) در اطراف استخوان بوجود میاید.

کاهش شدید فاصله بین استخوانچه های مچ دست نشانه استئوآرتریت شدید این ناحیه است

 

همراه با این تغییرات ممکن است علائم جوش نخوردگی و یا نکروز آوازکولر هم دیده شود. در مواردی که درد و محدودیت بیمار شدید نباشد درمان بصورت استفاده از بریس برای محدود کردن حرکات مچ دست است.

 

در موارد شدید، بیمار نیاز به عمل جراحی بصورت آرترودز ( جوش دادن استخوان های دو طرف مفصل با عمل جراحی) اسکافوئید با استخوان های اطرافش دارد

 

                                 

.

درمان شکستگی اسکافویید در مچ دست چیست

پزشک ارتوپد در انتخاب نوع درمان شکستگی استخوان اسکافویید به متغیرهایی مانند محل شکستگی، شدت جابجایی قطعات شکسته شده، ضایعات همراه، سن و شغل بیمار و عوامل دیگری توجه میکند.

 

همانطور که گفته شد شکستگی این استخوان در غالب موارد بدون جابجایی است. در این حالات درمان شکستگی بصورت بیحرکت کردن مچ و شست بیمار با گچ خاصی به نام اسپایکای شست Thumb spica است.

این گچ مفصل مچ دست و شست دست را بیحرکت میکند. پایین گچ تا کف دست ادامه میابد ولی تا حدی که بیمار بتواند به راحتی هر سه بند انگشتان خود (بجز شست) را کاملا حرکت داده و دست خود را مشت کند.

 

انگشت شست بجز بند آخر آن در گچ بیحرکت میشود. این گچ در قسمت بالا ممکن است تا ناحیه آرنج یا تا بالای بازو ادامه یابد. دست به مدت ۳-۲ ماه در گچ میماند.

 

گاهی اوقات شکستگی بعد از این مدت بطور کامل جوش نخورده و پزشک معالج مچ دست را مدت بیشتری بیحرکت میکند.

 

در مواردی که شکستگی همراه با جابجایی باشد درمان آن بصورت جااندازی و استفاده از پیچ برای بیحرکت کردن قطعات شکسته شده است. در این موارد جااندازی شکستگی ممکن است بصورت بسته یا باز باشد.

برای فیکس کردن این شکستگی از پیچ های مخصوصی بنام پیچ هربرت استفاده میشود. این پیچ برخلاف دیگر پیچ ها سر نداشته و تمام بدنه آن در داخل توده استخوانی قرار میگیرد.

 

علت این اقدام آنست که قسمت اعظم دور تا دور استخوان اسکافویید را غضروف مفصلی فرا گرفته و این استخوان در تمام سطوح اطراف خود با دیگر استخوانچه های مچ دست مفصل میشود. پس بیرون ماندن سر پیچ بر روی استخوان موجب اختلال در سطح تماس استخوان های مجاور میشود.

 

به همین علت از پیچ هایی استفاده میشود که تماما در داخل استخوان قرار میگیرند. این پیچ ها تا آخر عمر در استخوان باقی مانده و نیازی به خارج گردن ندارند

 

                                 

.

شکستگی استخوان اسکافوئید در مچ دست. علائم،علل، درمان و عوارض

شکستگی استخوان ناوی یا اسکافویید Navicular or scaphoid bone شایعترین آسیب مچ دست بدنبال ضربه بوده و در جوانها شایع است ولی در بچه ها و در افراد مسن کمتر دیده میشود. مکانیسم ایجاد این شکستگی افتادن بر روی کف دست در حین زمین خوردن است.

 

در اغلب اوقات شکستگی در وسط استخوان یا کمر آن ایجاد شده و آن را به دو قسمت تقریبا مساوی تقسیم میکند ولی گاهی هم شکستگی در قسمت پرگزیمال (قسمتی که به ریشه اندام یعنی شانه نزدیک تر است) استخوان ایجاد میشود.

 

شکستگی در قسمت دیستال ( قسمتی که از ریشه اندام یعنی شانه دورتر است) که به آن توبروزیته اسکافویید هم میگویند معمولا شیوع کمتری داشته و بیشتر در نوجوانان دیده میشود. شکستگی استخوان اسکافوئید معمولا بدون جابجایی است.

علائم شکستگی اسکافویید در مچ دست چیست

بیمار از درد مچ دست شاکی است. فشار بر روی انفیه دان یا اسناف باکس تشریحی در مچ دست شدت درد را افزایش داده و این محل متورم میشود. حرکات مچ دست هم دچار محدودیت میشود.

 

شکستگی استخوان اسکافویید در بسیاری اوقات از نظر مخفی مانده و تشخیص داده نمیشود. در بسیاری اوقات درد مچ بیمار کم بوده و وی میتواند فعالیت های روزمره خود را با کمی درد ادامه دهد و درد را به حساب یک رگ به رگ شدن گذاشته و به پزشک مراجعه نمیکند. حتی در بسیاری اوقات بعد از رادیوگرافی هم ممکن است تشخیص شکستگی داده نشود و به نظر برسد استخوان سالم است.

 

علت این وضعیت شکل خاص این استخوان است که تشخیص شکستگی را در آن مشکل میکند. همچنین در بسیاری اوقات شکستگی کاملا بدون جابجایی است و بنابراین در رادیوگرافی ساده دیده نمیشود.

 

بنابر این در هر بیماری که بدنبال ضربه دچار درد در مچ دست بخصوص در ناحیه انفیه دان تشریحی Anatomical snuff-box است و حرکات مچ دستش دردناک است باید رادیوگرافی مچ دست از زوایای مختلف تهیه شود.

 

گاهی اوقات حتی با وجود شکسته بودن استخوان، این شکستگی در رادیوگرافی قابل مشاهده نیست. بنابراین در مواردی که پزشک معالج مشکوک به وجود این شکستگی بوده ولی در رادیوگرافی نکته غیر طبیعی دیده نمیشود دست بیمار از کف دست تا آرنج گچ گرفته میشود و پس از دو هفته گچ خارج شده و مجددا از ناحیه مچ دست عکس برداری میشود. اگر شکستگی واقعا وجود داشته ولی در رادیوگرافی اولیه دیده نشود، در رادیوگرافی که بعد از دو هفته تهیه میشود قابل مشاهده است.

 

 

 

راه دیگر اینست که در همان روز معاینه اولیه که رادیوگرافی ساده شکستگی را نشان نداده است از بیمار ام آر آی و یا اسکن رادیوایزوتوپ به عمل آید. این دو روش تصویربرداری میتوانند با حساسیت بیشتری شکستگی را کشف کرده و نشان دهند.

 

هر فردی که بدنبال زمین خوردن با کف دست دچار درد در مچ دست میشود باید به پزشک مراجعه کند تا وی او را از نظر وجود این شکستگی بررسی کند. کم بودن شدت درد دلیل بر این نیست که علت آن صرف یک رگ به رگ شدن ساده است. بسیاری از شکستگی های استخوان اسکافوئید به علت همین اهمال تشخیص داده نشده و بیمار تا آخر عمر گرفتار عوارض آن میشود.

 

 

                                 

 

شکستگی صفحه رشد مچ دست. علائم و درمان

صفحه رشد مچ دست

 

صفحه رشد صفحه ای از جنس غضروف است که در انتها های استخوان های بلند قرار داشته و با فعالیت خود موجب رشد طولی استخوان میشود. در انتهای پایینی استخوان رادیوس یک صفحه رشد قرار دارد. صفحه رشد در تصویر رادیوگرافی معمولا به صورت یک خط سیاه رنگ دیده میشود.

مکانیسم شکستگی صفحه رشد مچ دست

 

مکانیسم شکستگی صفحه رشد انتهای پایین یاستخوان رادیوس شبیه شکستگی کالیس است. تفاوت در این است که این شکستگی در کسانی ایجاد میشود که هنوز صفحه رشد انتهای پایینی استخوان آنها باز و فعال است. پس این شکستگی در بچه ها و نوجوانان ایجاد میشود. این شکستگی ها معمولا از نوع سالتر هاریس دو هستند.

 

شکستگی صفحه رشد انتهای پایینی استخوان زند اعلی را نباید با شکستگی باکل یا توروس اشتباه کرد. شکستگی باکل (توروس)  نوعی شکستگی ترکه تری در بالاتر از صفحه رشد است

درمان شکستگی صفحه رشد انتهای پایینی استخوان رادیوس در غالب اوقات بصورت جااندازی بسته و گچ گیری است. در مواردی که شکستگی بصورت بسته جا نمی افتد اقدام به جا اندازی باز و فیکس کردن قطعات با پین میشود.

                                 

شکستگی در رفتگی بارتون در مچ دست چیست. علائم و درمان

 

شکستگی دررفتگی مچ دست یا شکستگی بارتون

 

گاهی اوقات همراه با شکسته شدن قطعه ای از پایین استخوان رادیوس، مفصل مچ در میرود. در رفتگی مفصل مچ دست بصورت خالص نادر بوده و معمولا همراه با شکسته شدن قسمتی از سطع مفصلی استخوان رادیوس اتفاق میفتد.

 

 

به این شکستگی در رفتگی مچ دست، شکستگی دررفتگی بارتون میگویند. در شکستگی دررفتگی بارتون شکستگی انتهای پایینی استخوان رادیوس همیشه داخل مفصلی است به این معنا که خط شکستگی همیشه به داخل مفصل مچ دست وارد میشود.

 

اگر قسمت پشتی سطح مفصلی پایین استخوان رادیوس دچار شکستگی شود استخوان های مچ دست همراه با قطعه به سمت پشت جابجا میشوند و دررفتگی، خلفی یا پشتی است به این نوع آسیب، شکستگی در رفتگی دورسال بارتون Dorsal barton fracture dislocation میگویند (دورسال به معنی پشتی است).

 

اگر قسمتی از سطح مفصلی پایین استخوان رادیوس که در طرف کف دست قرار گرفته دچار شکستگی شود استخوان های مچ دست همراه با قطعه شکسته شده به سمت جلو جابجا میشوند و دررفتگی، قدامی یا جلویی است به این نوع آسیب، شکستگی در رفتگی ولار بارتون Volar barton fracture dislocation میگویند (ولار به معنی طرفی است که کف دست در همان طرف قرار گرفته است).

 

تشخیص قطعی این آسیب معمولا با استفاده از رادیوگرافی ساده است.

 

شکستگی دررفتگی های بارتون بسیار ناپایدار بوده و درمان آن معمولا بصورت جااندازی باز و سپس فیکس کردن قطعه با پیچ و پلاک است.