هرنی ورزشی چگونه ایجاد میشود

در ناحیه کشاله ران در زیر پوست، لیگامان مهمی به نام لیگامان اینگوینال وجود دارد که عضلات و پرده های بافتی که در جلو شکم هستند به آن متصل میشوند. علت عمده این بیماری نقص در قسمت هایی از این عضلات یا پرده هاست.

 این بیماری با هرنی یا فتق های کشاله ران که به آنها هرنی اینگوینال هم میگویند متفاوت است.

 

در هرنی اینگوینال یکی از مهمترین علائم و مشکلات بیمار لمس یک توده در کشاله ران است در حالیکه در هرنی ورزشکاران هیچ توده ای و برجستگی در ناحیه کشاله ران لمس نمیشود.

حتی پزشک هم در حین معاینه بیمار برجستگی در ناحیه لمس نمیکند. البته هر دو بیماری از این لحاظ که علت ایجاد هر دو آنها مشکلاتی در عضلات و پرده های بافتی جدار شکم است به هم شباهت دارند ولی یکی نیستند.

 

 

                                 

هرنی ورزشی چگونه موجب درد کشاله ران میشود

علائم هرنی ورزشی چیست

هرنی ورزشی بیشتر در فوتبالیست ها و دونده ها دیده میشود. شروع درد معمولاٌ آرام و در طی چند ماه است ولی ممکن است بصورت ناگهانی هم شروع شود در این صورت بیمار ممکن است حادثه ای را که منجر به شروع درد شده است به یاد بیاورد که گاهی همراه با یک احساس پاره شدن در عمق کشاله ران است.

در ابتدا بیمار در حین ورزش مشکلی ندارد ولی شب بعد از ورزش یا روزهای بعد از آن دچار درد شدید کشاله ران میشود. بتدریج که بیماری پیشرفت میکند درد در پایان ورزش احساس میشود.

 

در حالات شدید بیماری، ممکن است درد شدید در حین ورزش، بیمار را از ادامه آن بازدارد. درد معمولاٌ یکطرفه است. ممکن است به داخل ران و یا گاهی به پایین شکم هم انتشار پیدا کند.

 

درد در مردان ممکن است به بیضه منتشر شود. در بسیاری اوقات درد بیمار با سرفه یا عطسه کردن شدیدتر میشود.

 

 

                                 

علل دیگر درد جلوی لگن یا درد کشاله ران

علت درد جلوی لگن یا کشاله ران ممکن است وجود مشکلی در سمفیز مانند استئیت پوبیس باشد.

 

گاهی هم علت دردهای جلو لگن نه در سیستم حرکتی آن بلکه در بافت های دیگر اطراف آن است مانند

 

    عفونت های سیستم ادراری

    سنگ کلیه

    هرنی یا فتق کشاله ران

    التهاب غدد لنفاوی کشاله ران

    عفونت‌های سطحی یا عمقی در بافت‌های کشاله ران

 

در آقایان مشکلات سیستم تناسلی مانند ضربه به بیضه، التهاب بیضه (اپیدیدیمیت) مانند اوریون، واریکوسل ( متسع شدن وریدهای اطراف بیضه)، چرخش بیضه، سرطان بیضه، اسپرماتوسل و هیدروسل (تجمع مایع در کیسه بیضه) میتوانند موجب درد جلوی لگن در ناحیه کشاله ران شوند.

 

در خانم ها هم مشکلاتی مانند بارداری، کیست تخمدان، عفونت‌های لگنی و حاملگی خارج رحمی میتوانند موجب درد جلوی لگن در کشاله ران شوند.

 

عللی که نام برده شد از مهمترین عوامل بوجود آورنده درد کشاله ران هستند ولی علل بسیار بیشتری هم وجود دارد. این وظیفه پزشک متخصص ارتوپدی است که با کمک دانش و تجربه خود و با استفاده از معاینه و روش های تصویربرداری و آزمایش ها علت اصلی درد لگن را کشف کند. تنها بعد از یافتن علت درد است که میتوان آن را درمان کرد.

 

 

                                 

منشا درد لگن در مفصل ران چیست

مفصل ران یا هیپ Hip joint در محل اتصال تنه و اندام تحتانی است. این مفصل جایی است که استخوان لگن در کنار استخوان ران قرار میگیرد. در مفصل ران سر استخوان ران در درون حفره استابولوم که جزئی از استخوان لگن است قرار میگیرد.

 

منشا درد مفصل ران میتواند بافت های متفاوتی باشد

 

    آسیب استخوان های تشکیل دهنده مفصل ران در اثر عفونت یا شکستگی میتواند موجب درد در این مفصل شود.

 

    دور تا دور مفصل ران را پرده بافتی کلفتی پوشانده که به آن کپسول مفصلی میگویند. سطح داخلی کپسول مفصلی لایه سلولی نازکی به نام پرده سینوویال Synovial membrane وجود دارد که مسئول ترشح مایع سینوویال است. مایع سینوویال یا مایع مفصلی موجب لغزنده شدن سطح غضروف مفصلی شده و در تغذیه غضروف مفصل هم شرکت میکند. هر گونه التهاب در پرده سینوویال مفصل ران به علل بیماری های عفونی یا روماتیسمی یا دیگر علل میتواند موجب درد لگن شود.

 

    در اطراف کپسول مفصل ران تاندون ها و عضلات قرار دارند. بین تاندون ها و کپسول مفصل ران کیسه هایی با دیواره نازک وجود دارد که به آنها بورس Bursa میگویند. سطح داخلی بورس ها پوشیده از یک لایه سینوویال است و در درون آن هم مایع سینوویال وجود دارد. التهاب بورس های اطراف مفصل ران که به آن بورسیت Bursitis میگویند میتواند موجب درد  لگن شود.

 

    در اطراف مفصل ران عضلات زیادی قرار دارند. گاهی به علت کشیده شدن این عضلات دردی در جلوی لگن احساس میشود. اتفاقا شایع‌ترین علت درد کشاله ران کشیدگی عضلانی است. کشیدگی های عضلات ناحیه کشاله ران معمولا بدنبال فعالیت های شدید بدنی و فعالیت های ورزشی ایجاد میشوند. گاهی هم وقتی به کار خاصی عادت نداریم انجام آن میتواند موجب بروز درد کشاله ران شود.  این کشیدگی ها معمولا با مدتی استراحت و کاهش فعالیت ها بهبود میابند.

 

    گاهی اوقات منشا دردی که در مفصل ران احساس میشود خود مفصل نبوده و در بافت های اطراف آن است. بطور مثال گاهی اوقات درد ناشی از هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای میتواند موجب احساس درد در مفصل ران شود. یا درد یک فتق کشاله ران میتواند در مفصل ران احساس شود.

 

درد مفصل ران معمولا در جلوی آن یعنی در ناحیه کشاله ران احساس میشود با این حال گاهی اوقات درد مفصل ران در قسمت خارجی لگن و یا حتی در پشت لگن یعنی پشت باسن احساس میشود.

 

منشا اکثر درد هایی که در پشت لگن احساس میشوند نه در مفصل ران که در ستون مهره یا مفصل ساکروایلیاک است.

 

گاهی اوقات بخصوص در بچه ها درد مفصل ران در زانو احساس میشود. بنابراین بسیاری از بچه هایی که درد مفصل زانو دارند ممکن است مشکلی در خود زانو نداشته و علت درد در مفصل ران آنها باشد.

 

بیماری که درد مفصل ران دارد معمولا میلنگد. این لنگیدن در واقع مکانیسم دفاعی بدن برای کم کردن فشار بر روی مفصل ران آسیب دیده

 

 

                                 

تقسیم بندی درد لگن

جایی که درد لگن احساس میشود یکی از سرنخ هایی است که میتواند علت آن را مشخص کند. البته پزشک از شواهد دیگری هم برای یافتن علت درد کمک میگیرد. درد لگن را میتوان برحسب علت بوجود آورنده آن به دسته هایی تقسیم کرد.

 

تقسیم بندی علت درد لگن

 

درد لگن میتواند علل بسیار زیادی دارد ولی میتوان منشا این درد را به دو دسته کلی تقسیم کرد.

 

    وقتی علت درد لگن در خود لگن خاصره است

    وقتی علل درد در جایی خارج لگن است. بطور مثال وقتی که ستون فقرات یا زانو مشکلی دارد ولی بیمار به عوض آنکه درد را در منشا خود احساس کند در لگن حس میکند.

 

تقسیم بندی محل درد لگن

 

درد های لگن را میتوان از لحاظ محل آن هم به دسته هایی تقسیم کرد. شایعترین محل ها برای احساس درد لگن در جلوی مفصل ران است که به آن کشاله ران هم میگویند.

 

محل شایع دیگر دردهای لگنی در پشت باسن است. درد لگن میتواند در قسمت خارجی لگن هم احساس شود.

 

گاهی اوقات بیمار نمیتواند محل درد لگن را به درستی توصیف کند. او احساس میکند دردی پخش در همه لگن دارد ولی جای مشخصی را برای آن ذکر نمیکند.

 

تقسیم بندی منشا درد لگن

 

در خود لگن عناصر و بافت های زیادی هستند که میتوانند مشا درد لگن باشند. مهمترین آنها مفصل ران یا هبپ، عصب سیاتیک و مفصل ساکروایلیاک هستند.

 

چون درک تقسیم بندی علل درد لگن بر اساس محل احساس درد راحت تر است در این مقاله انواع درد لگن را براساس محل احساس درد مورد بحث قرار میدهیم.

 

 

                                 

نرمش های تقویتی عضله خم کننده مفصل ران(لگن) چگونه انجام میشوند

مهمترین عضله خم کننده مفصل ران عضله ایلیوپسواس است. این عضله از ستون مهره و از داخل لگن منشا گرفته و به تروکانتر کوچک در زیر گردن استخوان ران میچسبد. نرمش های تقویتی عضله ایلیوپسواس عبارتند از

 

نرمش اول

بیمار به پشت بر روی زمین خوابیده و هر دو زانو را خم کرده بطوریکه کف یا پاشنه هر دو پا بر روی زمین قرار گیرد. سپس هر دو مفصل ران را خم کرده تا ران ها به حالت عمود بر زمین قرار گیرند. پس از چند ثانیه پاها را دوباره به حالت اول برمیگرداند

.

نرمش دوم

بیمار به پشت بر روی زمین خوابیده و سپس هر دو پا را با هم از زمین بلند کرده و در حالیکه زانو ها را کمی خم میکند ران ها را به حالت عمود بر زمین قرار میدهد. چند ثانیه در همین حالت مانده و سپس مجددا پاها را بر روی زمین قرار میدهد

.

نرمش سوم

بیمار سر پا در پشت یک صندلی قرار گرفته و با هر دو دست لبه پشت صندلی را میگیرد تا تعادلش برقرار شود. سپس ران طرف مشکل دار را خم کرده و کف پا را از زمین بلند میکند.

ران را تا جایی که موازی سطح افق شود بالا میاورد. چند ثانیه صبر کرده و مجددا پا را به سر جای اول بر روی زمین قرار میدهد

.

نرمش چهارم

بیمار سرپا پشت به یک در می ایستد. یک حلقه کشی را از دور مچ پای طرف مشکل دار عبور داده و سر دیگر آن را در لای در گذاشته و در را میبندد.

در حالت ایستاده سعی میکند کل اندام تحتانی طرف گرفتار را بدون اینکه زانو را خم کند به سمت جلو برده تا از در دور شود. پس از چند ثانیه پا را مجددا به حالت اول برمیگرداند

 

 

                                 

.

 

نرمش های تقویتی عضلات باز کننده مفصل ران(لگن) چگونه انجام میشوند

عضلات باز کننده یا اکستانسور Extensor به دسته ای از عضلات لگن میگویند که موجب میشوند ران در امتداد تنه قرار گیرد.

مهمترین آنها عضله سرینی بزرگ یا گلوتئوس ماگزیموس Gluteus maximus در ناحیه باسن است. عضلات همسترینگ در پشت ران هم باز کننده مفصل ران هستند. عضلات باز کننده یا اکستانسور مفصل ران بصورت های زیر تقویت میشوند.

 

نرمش اول

بیمار به پشت خوابیده و سپس هر دو زانو را خم کرده و کف هر دو پا را بر روی زمین قرار میدهد. سپس باسن خود را از روی زمین بلند میکند.

چند ثانیه در این وضعیت مانده و مجددا به حالت اول برمیگردد. میتوان این نرمش را با یک پا هم انجام داد. به این صورت که وقتی کف هر دو پا بر روی زمین است یک پا را از زمین برداشته و در همین حال سعی میکنیم باسن را از زمین بلند کنیم

نرمش دوم

بیمار بصورت چهار دست و پا بر روی زمین قرار میگیرد بطوریکه بر روی کف هر دو دست و زانوان خود قرار بگیرد.

سپس در حالیکه زانو همچنان در حالت قائمه قرار گرفته است مفصل ران طرف مشکل دار را مستقیم کرده و کل اندام تحتانی را به پشت و بالا میبرد

نرمش سوم

بیمار به شکم خوابیده و سعی میکند کل اندام تحتانی طرف مشکل دار را از پشت به سمت بالا بلند کند. پس از چند ثانیه پا را مجددا به حالت اول برمیگرداند

نرمش چهارم

بیمار سرپا به طرف یک در می ایستد. یک حلقه کشی را از دور مچ پای طرف مشکل دار عبور داده و سر دیگر آن را در لای در گذاشته و در را میبندد.

در حالت ایستاده سعی میکند کل اندام تحتانی طرف گرفتار را بدون اینکه زانو را خم کند به سمت عقب برده تا از در دور شود. پس از چند ثانیه پا را مجددا به حالت اول برمیگرداند

.

نرمش پنجم

بیمار یک حلقه کشی را از دور هر دو مچ پا عبور میدهد. به شکم خوابیده و سپس کل پای طرف مشکل دار را بدون اینکه زانو را خم کند به سمت پشت و بالا میبرد. در این بالا بردن باید به کشش حلقه کشی غلبه کرده و پاها را از هم باز کند.

 

 

                                 

نرمش های کششی عضلات چرخاننده مفصل ران(لگن) چگونه انجام میشوند

بعضی عضلات لگن استخوان ران را به خارج و بعضی دیگر به داخل میچرخانند. مهمترین عضله چرخاننده مفصل ران به خارج عضله پیریفورمیس است.

عضلات ابتوراتور، ژملوس و کوادراتوس فموریس هم از چرخاننده های خارجی مفصل ران هستند. ران برای چرخش به داخل عضله خاصی ندارد و عضلاتی دیگر که حرکات دیگری را انجام میدهند میتوانند ران را به داخل هم بچرخانند.

نرمش های کششی عضلات چرخاننده ران به خارج که در درمان سندروم پیریفورمیس بطور وسیعی استفاده میشوند عبارتند از

 

نرمش اول

بیمار در حالت درازکش قرار گرفته و هر دو زانو را خم کرده و کف هر دو پا را بر روی زمین قرار میدهد. سپس با دو دست خود ساق و زانوی طرف مشکل دار را گفته و زانو را به طرف شانه مقابل کشیده و نزدیک میکند.

نرمش دوم

بیمار در حالت درازکش قرار گرفته و هر دو زانو را خم کرده و کف هر دو پا را بر روی زمین قرار میدهد.

سپس مچ پای طرف مشکل دار را بر روی زانوی طرف سالم قرار داده و با هر دو دست ران طرف سالم را در بالای زانو گرفته و به سینه خود نزدیک میکند تا حدی که در عضلات پشت باسن احساس کشیدگی کند.

اگر دست ها به ران نمیرسند میتوان یک ملحفه را از زیر آن عبور داده و دو سر آن را با دو دست گرفته و با کمک آن ران را به سینه نزدیک کرد.

نرمش سوم

بیمار بر روی صندلی نشسته و ساق طرف مشکل دار را بر روی ران سالم قرار میدهد. سپس تا حد ممکن تنه را به سمت جلو خم میکند تا جاییکه در عضلات پشت باست احساس کشیدگی کند.

نرمش چهارم

بیمار بر روی زمین نشسته و هر دو پا را به جلو دراز میکند. سپس زانوی طرف مشکل دار را خم کرده و با کمک یک یا هر دو دست خود آن زانو را به طرف شانه مقابل میکشد تا حدی که در عضلات پشت باسن احساس کشیدگی کند.

نرمش پنجم

بیمار ابتدا مینشیند. سپس ران طرف مشکل دار را به جلو و ران طرف سالم را به عقب میدهد. زانوی طرف مشکل دار را خم کرده و زانوی طرف سالم را باز میکند.

سپس تنه خود را به سمت جلو خم میکند تا حدی که در عضلات پشت باسن طرف مشکل دار احساس کشیدگی کند.

 

 

 

                                 

 

 

نرمش های کششی عضلات دور کننده مفصل ران(لگن) چگونه انجام میشوند

عضلات دور کننده یا ابدکتور Abductor عضلات گلوتئوس مدیوس و گلوتئوس مینیموس در ناحیه باسن هستند. نرمش های کششی این عضلات به این صورت انجام میشوند که:

 

بیمار سرپا در کنار دیوار طوری می ایستد که ران طرف مشکل دار به دیوار نزدیک تر باشد. دست طرف ران مشکل دار را برای حفظ تعادل به دیوار تکیه میدهد.

 

سپس کف پای طرف مشکل دار را از دیوار دور کرده و با دست لگن را به سمت دیوار نزدیک میکند. با نزدیک شدن لگن به دیوار عضلات ابدکتور لگن تحت کشش قرار میگیرند.

 

 

                                 

نرمش های کششی عضلات نزدیک کننده مفصل ران(لگن) چگونه انجام میشوند

عضلات نزدیک کننده یا ادکتور Adductor چند عضله هستند که در قسمت داخلی ران قرار دارند و وظیفه آنها نزدیک کردن دو ران به یکدیگر است. نرمش های کششی این عضلات عبارتند از

نرمش اول

بیمار بر روی زمین بصورت چهارزانو مینشیند و یا طوری مینشیند که زانوان هر دو اندام تحتانی خم شده و کف هر دو پا به هم میچسبد.

سپس با کمک آرنج ها و یا دو دست خود زانوها را به طرف زمین فشار داده و آنها را تا حد ممکن به زمین نزدیک میکند. این فشار باید به اندازه ای باشد که بیمار در کشاله های ران خود احساس کشش کند.

بمدت ۱۰-۵ ثانیه در همین وضعیت مانده و سپس فشار قطع میشود

.

 

نرمش دوم

 

بیمار زانوان خود را خم کرده و بر روی آنها می ایستد. به جلو خم شده و کف هر دو دست را بر روی زمین در جلوی خود قرار میدهد.

 

زانوی طرف مشکل دار را باز کرده و در حالیکه لبه داخلی کف پا را بر روی زمین قرار داده است تنه خود را به سمت آن پا جابجا میکند بطوریکه کف پا بر روی زمین سر خورده و هر چه بیشتر از پای مقابل دور شود. به این ترتیب عضلات ادکتور ران تحت کشش قرار میگیرند.