لیزر درمانی و درمان گردن درد

گردن درد به دلایل مختلفی ایجاد میشود. ستون مهره های ناحیه گردن یکی ازساختارهای شگفت انگیز و پیچیده دربدن است و می تواند وزن سررا درحدود 15 پوند یا 6کیلوگرم یابیشتر هنگام حرکت در جهات مختلف پشتیبانی کند. هیچ کدام از نواحی ستون مهره ها چنین آزادی را درانجام حرکات ندارند، وجود این حرکات و پیچیدگی مفصل گردن می تواند باعث ایجاد آسیب دیدگی و گردن درد شود. علت گردن درد می تواند از آسیب، وضعیت بدنی ضعیف، استرس، سایش طبیعی، بیماری و سایر علت ها باشد. عدم هم ترازی ستون فقرات (برای مثال خمیدگی یا خوابیدن روی شکم) و بلند کردن اجسام سنگین به صورت نادرست بر روی ستون فقرات گردنی فشار وارد می کند و آسیب را محتمل تر می کند.

 

لیزر درمانی و درمان گردن درد

 

پس از بررسی دقیق وضعیت بیمار و راستای ستون فقرات گردنی و همچنین بافتهای مجاور آن بهترین درمان انتخاب میشود. از میان تمامی روشهای موجود برای درمان مشکلات و آسیبهای مربوط به گردن، لیزر درمانی با لیزر پرتوان یکی از موثرترین و کارآمدترین روشها محسوب میشود که بدون وارد کردن آسیب یا داشتن کوچکترین عارضه ای، به خوبی آسیبها را درمان میکند.

 

وقتی محرکی موجب تحریک پتانسیل عمل میشود، پتانسیل به سرعت در طول سلول عصبی پیش میرود. این پتانسیل در اثر خروج یون مثبت سدیم و نفوذ یون مثبت پتاسیم به دورن سلول عصبی ایجاد میشود که موجب تغییر پتانسیل غشای سلول می شود. لیزر میتواند بر روی پمپ سدیم پتاسیم اثرات تنظیمی بگذارد و تولید درد را در منبع درد متوقف کند. موج لیزر پرتوان نفوذپذیری غشای سلولی را افزایش میدهد و موجب بازجذب سدیم و خروج مولکولهای پتاسیم میشود.

 

لذا درد در همان محل عارضه و در منبع اصلی خود بلوکه میشود. توجه داشته باشید که عملکرد ضد درد لیزر بدون وارد کردن هیچ گونه ترکیب شیمیایی به بدن صورت گرفته و بنابراین کاملا بدون عارضه است. تمامی مکانیسم های توضیح داده شده موجب ترمیم سریع آسیب دیدگی در ناحیه گردن شده، التهاب را از بین برده و درد را درمان میکند.

 

                                 

لیزر جهت درمان مشکلات شانه

بیشترمردم تلاش می کنندتا سلامتی خودراحفظ کنند وقتی میدانند میزان افراد مبتلا به دردهای شانه روزبه روز افزایش پیدامی کند. حدود 20 درصد از مراجعه کنندگان به مراکز فیزیوتراپی بیمارانی هستند که از درد شانه  و درد کتف رنج میبرند. گردن درد نیز می تواند منجر به درد مفصل شانه و بازوها شود. بیشتر دردهای شانه بدون عمل جراحی بهبودپیدا می کنداما اگر درد این قسمت شدید باشد یا در حرکت کردن برای افراد محدودیت ایجاد شود باید به سراغ متخصص ارتوپد برویم کسی که با تمام مشکلات و روش های درمان شانه درد مانند شاک ویو تراپی و … آشنایی دارد. درد شانه می تواند نشان از آسیب تاندون های شانه یا التهاب تاندون شانه باشد که پزشک با توجه به علائم پارگی تاندون شانه به درمان آن می پردازد.

 

لیزرتراپی سرد یکی از روش‌های درمانی ایمن، بدون درد و نتیجه بخش است که در تسریع درمان بسیاری از مشکلات شانه از جمله، تاندونیت، بورسیت و آرتروز شانه موثر است. این روش موجب کاهش التهاب، افزایش جریان خون، سرعت بخشیدن به متابولیسم سلولی، از بین رفتن بافت فیبروزی در جای زخم و تقویت بافت‌های شانه می‌شود. مکانیزم اثرگذاری لیزر موجب تسکین سریع درد می‌شود.

 

لیزر جهت درمان مشکلات شانه

 

تاثیر لیزرتراپی شانه و کتف در درمان مشکلات متعدد شانه و کتف مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعات حاکی از آن است که لیزر تاثیر فوق‌العاده‌ای در درمان درد و مشکلات شانه دارد. مشکلاتی که با لیزرتراپی قابل درمان هستند عبارتند از:

 

·         افتادگی شانه

 

لیزرتراپی همراه با حرکات درمانی موجب کاهش قابل توجه درد و افزایش میزان حرکت شانه در بیماران مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه (التهاب تاندون عضلات گردانده شانه و التهاب تاندون ماهیچه دو سر) می‌شود.

 

·         خشکی شانه

 

لیزردرمانی می‌تواند موجب کاهش درد و ناتوانی در بیماران مبتلا به کپسولیت چسبنده شانه (خشکی یا یخ‌زدگی شانه) شود. لیزرتراپی در مقایسه با درمان‌های دارویی تاثیر بهتری در درمان خشکی یا یخ‌دگی شانه دارد.

 

·         درد مایوفاسیال

 

لیزتراپی تاثیر بسیاری در درمان درد مرتبط با مایوفاسیال شانه دارد. در مقاسه با اولتراسوند، لیزر موجب کاهش درد در فعالیت روزانه، در طول شب و همچنین کاهش ناتوانی‌های مرتبط با گردن است.

 

                                 

تمرینات کششی و قدرتی در رفع افتادگی شانه

* در حالت ایستاده قرار بگیرید. با دست راست مچ دست چپ را پشت تنه بگیرید. حال سعی کنید دستها را به سمت عقب بکشید. این حرکت موجب کشش بافتهای نرم اطراف شانه می گردد. هر تمرین به مدت یک دقیقه انجام می شود، سپس استراحت نموده و تمرین را بادست دیگر انجام دهید

* در حالت ایستاده هر دو دست را از پهلو به بالای سرببرید و در هم قفل کنید( تا جایی که میتونید به سمت بالا کشش بدهید طوری که کشش عضلات زیر بغل رو احساس کنید)

* همین تمرین را در حالت خوابیده به پشت هم انجام بدهید سعی کنید بدون اینکه آرنج خم شودپشت دستها را به زمین برسانید

* در صورت داشتن بارفیکس از آن آویزان شوید و چند ثانیه نگهدارید تا کاملا کشش صورت بگیرد

* با دستی که دچار افتادگی است از بارفیکس آویزان شوید .

* در وضعیت ایستاده سعی کنید در سمتی که شانه افتادگی دارد کتف را بالا ببرید و حدود ده تا پانزده ثانیه نگه دارید ( این حرکت را به حالت پرتاب شانه افتاده به سمت بالا به طور پی در پی انجام بدهید)

* در حالت ایستاده قرار بگیرد و سعی کنید شانه ها را به سمت بالا ببرید. سپس سعی کنید شانه ها را پایین تر از حد طبیعی بیاورید. تمرین بعدی جلو و عقب بردن شانه هاست . بطوریکه باید کتفها را از هم دور یا به هم نزدیک کنید. این تمرین سبب تقویت عضلات بالا برنده کتف و همچنین عضلات دور کننده شانه ها از یکدیگر می شود.

* در حالت نشسته قرار بگیرید و دو وزنه در دستهایتان بگیرید. حال شانه ها را بالا ببرید و برای لحظاتی در این وضعیت نگه می دارید . سپس پایین می آورید این تمرین موجب بهبود قدرت عضلات بالابرنده کتف و وضعیت شانه ها می شود .

نکته: تلاش کنید هنگام کار، استراحت، راه رفتن و نوشتن, شانه ها را در یک سطح نگه دارید.

هرگز طی یک مسیر کیف و کتاب خود را فقط با یک دست حمل نکنید، بلکه سعی کنید این کار را به صورت متناوب با هر دو دست انجام دهید.

یادگیری وضعیت صحیح راه رفتن وایستادن و حفظ نمودن آن ( حفظ وضعیت صحیح).

                                 

دررفتن شانه

منظور از جابجایی یا همان دررفتگی شانه خارج شدن سر استخوان بازو از حفره، مفصلی شانه می باشد که نسبت به افراد عادی در ورزشکاران بشدت شایع است. مفصل شانه شایعترین مفصل بدن است که دچار در رفتگی و جابجایی میگردد. 96% موارد جابجایی در اثر ضربه ایجاد می شوند.جابجایی شانه می تواند به سمت جلو، بالایا پائین یا عقب باشد که در 85% موارد سر استخوان بازو به سمت جلو جابه جا می گردد.جابه جایی شانه 50-45% از موارد جابه جایی مفاصل بدن را تشکیل می دهد.آناتومی کاربردی

مفصل شانه از قرارگیری سربزرگ استخوان بازو داخل حفره گلنوئید استخوان کتف بوجود می آید این مفصل توسط کپسول مفصلی پوشیده می شود. حفره مفصلی شانه توسط دو لایه عضلات سطحی و عمقی پوشیده می شود لایه عمقی را عضلات گرداننده شانه ( Rotator cuff ) می سازند که 4 عضله کوچک می باشند که سبب چرخش به داخل و خارج مفصل شانه می شوند و مفصل را از اطراف حمایت هم می کنند. تاندونهای این عضلات با کپسول مفصل شانه در هم می آمیزند. لایه سطحی را عضله دلتوئید تشکیل می دهد

بیومکانیک ورزشی

هر نیروی وارده در ورزش به مفصل شانه امکان دارد منجر به  در رفتگی شانه شود.میزان ریسک بروز این مسأله در صورت وجود سابقه قبلی در رفتگی یا شلی مفصلی افزایش می یابد. در بهم خوردن شدید در ورزش ریسک این مسأله زیاد است. بطور کلی هر نوع ورزشی که در آن در سرعت بالا ناگهان سرعت کم شده و نیرو به بازو منتقل شود احتمال دررفتگی زیاد است مثل دوچرخه سواری، شیرجه.

شرح حال

بطور معمول با شرح حال می توان نوع دررفتگی را براحتی مشخص نمود.
تعیین نوع دررفتگی با پرسیدن وضعیت دست هنگام ضربه براحتی شناسایی می گردد. معمولاً دررفتگی به جلو هنگامی رخ میدهد که دست و آرنج باز و بازو به خارج چرخیده و دور از بدن است مثل هنگامی که با دست روی زمین می افتیم. دررفتگی به سمت عقب با اعمال نیرو از روبرو در حالیکه دست در کنار بدن و به سمت داخل چرخیده است رخ می دهد.
چنانچه فرد بعد از تشنج یا شوک الکتریکی آمده است حتماً‌ باید به دررفتگی خلفی مشکوک شد.
دررفتگی به سمت پائین نادر است.سابقه دررفتگی قبلی پرسیده شود که داشته یا خیر.

معاینه

چنانچه دررفتگی وجود داشته باشد فرد درد شدیدی دارد و ممکن است نتوان مفصل را حرکت داد. در دررفتگی قدامی می توان سر بازو را لمس نمود و دامنه حرکات کاهش دارد. بخصوص در حرکت به خارج ( abduction ) و چرخش به داخل ( internal rotation ) . فرد معمولاً بازو را در حالت کمی دور از بدن و چرخش به خارج نگه می دارد.
دررفتگی به عقب تشخیص مشکلتری از قدامی دارد. بازو معمولاً‌ در وضعیت چرخش به داخل و در کنار بدن می باشد. دامنه حرکات کاهش یافته است بخصوص در حرکت چرخش به خارج و به سمت جلو.معاینه کامل عصبی عضلانی بایدصورت گیرد.

تصویربرداریرادیوگرافی:
نمای Anteroposterior : به بیمار می گوئیم ْ45-30 خم شود بطوریکه استخوان کتف وی موازی کاست رادیوگرافی قرار گیرد. این سبب می گردد که یک عکس AP در صفحه استخوان کتف گرفته شود در حالت نرمال یک فضای خالی بین سر بازو و حفره گلنوئید قرار دارد که در حالت در رفتگی این فضا وجود ندارد.
چنانچه عکس AP در صفحه بدن گرفته شود امکان دارد دررفتگی های خلفی را نشان ندهد.
نمای طرفی ( lateral )  :نمای AP نشان می دهد دررفتگی داریم یا خیر. اما نمای طرفی جهت آن را که به جلویا عقب می باشد را نشان می دهد.
ام ار آی: در افراد مسن یا میانسال که احتمال پارگی رباطهای عضلات چرخاننده شانه بدنبال جابجایی شانه زیاد است چنانچه دامنه حرکات بهبود نیابد یا درد رفع نگردد MRI برای تشخیص آسیب این رباطها لازم است. چانچه گادولینیوم MRI انجام شود بهتر است.درمان فاز حاد:بعد از جا انداختن باید دست به مدت 3-1 هفته توسط بانداژ بی حرکت باشد.
در این مدت فرد باید تمرین های دامنه حرکتی را برای مفاصل آرنج – مچ دست و دست انجام دهد.درمان جراحی معمولاً‌ برای ورزشکارانی که نیاز زیاد به استفاده از اندام فوقانی در ورزش خاص خود دارند توصیه می گردد و در افراد معمولی نیازی نیست.
فاز بهبودی:
بعد از دوره بی حرکت سازی حرکات غیر فعال شانه شروع می گردد ( حرکات توسط فرد دیگر )
در افراد پیر بعد از 1 هفته بی حرکتی باید حرکات غیر فعال شروع شوند زیرا احتمال بروز شانه یخ زده یا همان خشکی شانه در افراد مسن بیشتر است. هدف از این حرکات دستیابی به چرخش به خارج 30 درجه و جلو آوردن دست به میزان 90 درجه در سه هفته اول و دستیابی به 40 درجه چرخش به خارج و بالا آوردن دست تا 240 درجه در سه هفتم دوم است.
درمان جراحی در مورد ورزشکارانی که در این فاز ناپایداری علامتدار مفصلی را نشان می دهند انجام می گیرد.
فاز نگهدارنده:
در این فاز تقویت عضلات گرداننده شانه با اعمال وزن و حرکات فیزیوتراپیک صورت می گیرد. شنا کردن یک ورزش عالی برای این منظور می باشد.

بازگشت به تمرینات 

• نباید تا زمان رفع کامل علائم و محدودیتهای حرکتی مفصل شانه بعد از در رفتگی به رقابت بازگشت که این امر معمولاً دو الی سه ماه زمان نیاز دارد.

فیزیوتراپییکی از مهم ترین درمانها فیزیوتراپی می باشد که حتما باید با مراجعه به مراکز تخصصی و زیر نظر متخصص فیزیوتراپیست درمان را پیش برد

عوارض
• آسیب عروقی _ عصبی در ناحیه بازو و بدنبال دررفتگی
• آسیب عضلانی همراه عضلات ناحیه بازو
• عوارض ناشی از شکستگی در همراهی شکستگی و در رفتگی شانه

•استعداد به در رفتگی های مکرر : به خصوص در افراد زیر 18 سال چنانچه یک بار در رفتگی قدامی رخ دهد بسیار مستعد به بروز مجدد آن هستند و چنانچه این امر سه الی چهار بار تکرار گردد به جراحی برای پایدار کردن مفصل شانه که توسط جراح شانه انجام میشود، نیاز داریم.

پییش آگهی 

سن بروز این آسیب مهمترین فاکتور بیان کننده بروز مجدد است. افراد جوان بیشتر مستعد بروز مجدد می باشند. اگر در دوران نوجوانی رخ دهد احتمال بروز مجدد تا 90% می رسد در افراد بالای 40 سال ریسک بروز مجدد 15-10% می باشد.اغلب بروزهای مجدد در عرض 2 سال اول بعد از آسیب اولیه رخ می دهد.