فیزیوتراپی در بارداری

تمرینات قلبی عروقی

تمرینات قلبی عروقی ملایم تا متوسط مانند پیاده‌روی، شنا و دوچرخه‌سواری بدون خسته کردن می‌تواند برای زنان باردار مطمئن و بی‌خطر باشد و نرخ ضربان قلب را افزایش داده و به درمان کمردرد کمک می‌کند.

خمش لگن (تیلت لگن)

به پشت روی زمین دراز بکشید، زانوهای خود را خم کنید به طوری که کف پا روی زمین قرار گرفته باشد، دست‌های خود را زیر کمر قرار دهید. شما با این کار فضایی بین کمر و زمین ایجاد می‌کنید. اکنون، قسمت پایین کمر خود را از روی زمین بلند کنید، خم شدن لگن باعث می‌شود که عضلات شکم و باسن شما شل شده و درد کمرکاهش یابد.

اسکات با تکیه بر دیوار

انجام حرکت اسکات با تکیه بر دیوار می‌تواند کمردرد در بارداری را کاهش دهد. اسکات با تکیه بر دیوار بر عضلات باسن، شکم و ران‌ها تأثیر می‌گذارد. قسمت پایین کمر خود را به دیوار چسبانده و زانوهای خود را به اندازه ۹۰ درجه خم کنید. با تکیه دادن کمر و باسن به دیوار به آرامی و آهسته بلند شوید.

کشش کمر

کشش کمر برای رفع کمردرد در بارداری بسیار مؤثر است. در حالی که پاهای خود را خم کرده‌اید و به گونه‌ای بنشینید که پاشنه‌های پا به باسن چسبیده باشد. دست‌ها را در جلوی خود به اندازه عرض شانه باز کنید و به آرامی خود را به سمت عقب بکشید. این کار را تا زمانی که احساس کشش در کمر و شانه‌های خود احساس کردید ادامه دهید.

کشش قفسه سینه

روی زانوی راست خود زانوزده و بنشینید و زانوی چپ خود را با زاویه ۹۰ درجه نسبت به زمین قرار دهید. به آرامی روی زانوی چپ خود خم شوید. دست راست خود را داخل زانوی چپ روی زمین قرار دهید. با بازوی راست، بدن خود را به سمت سقف بکشید و قفسه سینه خود را به طور کامل باز کنید. با این حرکت عضلات شانه‌ها، کمر و بازوان شما کشیده شده و درد کمر شما به میزان زیادی کم می‌شود.

کشش عضلات همسترینگ

کشش عضلات همسترینگ یک حرکت ورزشی بسیار مؤثر در کاهش درد کمر در دوران بارداری است اما شما باید آن را به آرامی و با احتیاط انجام دهید. پاهای خود را به شکل V باز کنید. به آرامی دست را به سمت پای همسوی خود کشیده تا انگشتان پا را لمس کنید. بیش ‌از حد بدن خود را نکشید. فقط به سمت جلوی زانو خم شوید. به آرامی دست مخالف را بلند کرده و از بالا به سمت پایی که در حال کشش است ببرید.

کشش فلکسور ران

روی زانوی راست خود زانو بزنید و ران چپ را با زاویه ۹۰ درجه قرار دهید و بقیه پای چپ را روی زمین قرار دهید. به آرامی به سمت جلوی پا خم شوید. بازوهای خود را به آرامی به سمت سقف بلند کنید و خود را به سمت جلو بکشید.

                                 

بدن سازی

باورهای غلط درمورد ورزش بدنسازی

هر کجا که نگاه کنید، با منابع مختلف اطلاعاتی درمورد متدها و روش های بدنسازی و فیتنس روبه رو می شوید. طبقه بندی این متدها به عنوان قانون هایی برای فیتنس، کاری بس چالش انگیز است، اما برای رسیدن به هدفتان، باید این روش ها را امتحان کنید. در اینجا، 9 مورد از این روش ها و باورها را بررسی می کنیم که تا به حال برایتان ناشناخته بوده اند. هرچه زودتر حقایق را درمورد ورزش بفهمید، زودتر به نتیجه ی دلخواهتان خواهید رسید.

باور 1: هرچه زمان بیشتری در باشگاه بگذرانید، نتیجه ی بهتری خواهید گرفت

واقعیت: اگر فکر می کنید با تبدیل باشگاه به خانه ی دومتان نتیجه ی بهتری خواهید گرفت، کاملاً در اشتباهید. تمرینات بیش از حد رشد ماهیچه ها را متوقف می کند و به جای اینکه بدن شروع به دوباره سازی بافت های ماهیچه ای کند، آن ها را از بین میبرد. به یاد داشته باشید که باید تلاش کنید تا زیرکانه تر ورزش کنید، نه سخت تر. زمانی را که در باشگاه می گذرانید، خوب تلاش کنید. اما بعد به ماهیچه هایتان فرصت استراحت کردن دهید تا بزرگتر و قوی تر شوند. اگر تمریناتتان بیش از یک ساعت طول می کشد، شاید بین سِت ها زمانتان را بیهوده تلف می کنید و یا اینکه خیلی پرتلاش ورزش نمی کنید.

باور 2: اگر می خواهید قوی باشید، باید جثه تان بزرگ باشد

واقعیت: قدرت و جثه، هیچ ارتباطی با هم ندارند. تمرین های قدرتی شامل تمریناتی می شود که هیچ کدام باعث بزرگ کردن جثه نمی شود. حتی اگر به بسیاری از متخصصین و مردان قدرتمند جهان مثل بروس لی و جکی چان هم نگاه کنید، خواهید دید که با داشتن جثه ای بسیار کوچک، اما مردان بسیار قدرتمندی بودند. هیکل کوچک این افراد سرعت عملشان را بالا می برد. به همین دلیل چنین متدهای تمرینی بسیار بهتر می باشد. اما بعضی افراد هدفشان این است که تا می توانند جثه شان را بزرگ کنند، اما همیشه به یاد داشته باشید که جثه بزرگ برایتان قدرت نمی آورد.

باور 3: برای گرفتن بهترین نتیجه، باید حتماً از جدیدترین تجهیزات استفاده کنید

واقعیت: انواع مختلفی تجهیزات ورزشی در فروشگاه ها یافت می شود، و این مسئله معمولاً انتخاب را دشوار می کند. صادقانه بگویم، بهترین انتخاب همیشه انتخاب یک جفت دمبل ساده است. زمانی که با دمبل تمرین می کنید، حتی تا عمق ماهیچه هایتان نیز کار میکند. همچنین تمرینات متفاوت و متنوعی را می توانید با استفاده از دمبل انجام دهید. این وسیله قیمت ارزانی هم دارد و مرقوم به صرفه است. از اینرو اگر در باشگاهی عضو نیستید، با اینوسیله می توانید بهترین و نتیجه بخش ترین تمرینات را در خانه خودتان انجام دهید.

باور 4: با انجام تمرینات قلبی عروقی، ماهیچه سازی نخواهید کرد

واقعیت: درست است که این نوع ورزش ها ماهیچه سازی را کمی دشوارتر میسازد، اما آن را غیر ممکن نمی کند. به خاطر داشته باشید: از آنجا که برای سوزاندن چربی های بیشتر ورزشهای کاردیو را انجام می دهید، باید فکر جبران این کالری های از دست رفته را هم بکنید. این به این معنی است که مصرف کالری های لازم برای ماهیچه سازی را فراموش نکنید. بهتر است ورزش های کاردیو را کوتاه تر اما سرعتی تر انجام دهید، تا طولانی و استقامتی. این کار به قدرتی تر شدن تمریناتتان کمک میکند.

باور 5: فقط با انجام ورزشهای مخصوص شکم عضلات شکمتان را می سازید

واقعیت: تا به حال با فردی روبه رو شده اید که برای شش تکه کردن شکم خود گوشه ای ایستاده و هزاران مرتبه حرکت بشین-پاشو انجام دهد؟ با اینکه ممکن است به ظاهر خوب عضله سازی کند، اما نخواهد توانست لایه ای را که دور عضلاتش را گرفته است از بین ببرد. برای مشاهده ی این گروه از عضلات، باید درصد کلی چربی بدنتن را کاهش دهید که با انجام حرکات و تمرینات قلبی عروقی و تغذیه مناسب انجام میگیرد.

باور 6: تا آخرین حد توان باید روی یک ماهیچه کار کرد

واقعیت: اگر سعی بر این دارید که در طی هر تمرین، تا آخرین حد از بدنتان کار بکشید، بدانید که راه درستی نیست چون ممکن است باعث تمرین بیش از حد شود. باید سعی کنید تا می توانید تمرینات خود را در حد متوسط اما صحیح انجام دهید. میتوانید در بعضی از روزها را پرکارتر و بعضی روزها را ملایم تر ورزش کنید تا بدنتان بتواند نیرویی تازه بیابد. البته نباید روزهایی که تمرینات ساده و ملایم دارید را بیهوده بگذرانید. میتوانید در این روزها روی جنبه های دیگر تمریناتتان تمرکز کنید،

باور 7: ماهیچه به چربی تبدیل می شود

واقعیت: همانطور که امکان ندارد چربی به عضله تبدیل شود، ماهیچه هم هیچوقت به چربی تبدیل نمی شود. ساختن عضله و آب شدن چربی ها در بدن، دو عمل کاملاً متفاوت هستند، و ه ردو این مراحل می توانند در یک زمان انجام گیرند، هرچند که خیلی نادر است. در بیشتر مواقع بهتر است که فقط روی یک هدف تمرکز کنید. دلیل این کار این است که وقتی می خواهید عضله سازی کنید، باید بیش از مقداری که می سوزانید، کالری مصرف کنید. اما برای سوزاندن چربی باید بیش از میزان مصرفتان، کالری بسوزانید.

باور 8: اگر کسی هیکل خوبی دارد، حتماً حرفهایش نیز کاملاً صحیح است

واقعیت: گرچه گاهی اوقات قبول حرفهای یکی از هم باشگاهی هایتان فقط چون هیکل خودش عالی استبه نظرتان کار درستی می آید، اما عجله نکنید. قبل از هر چیز در مورد حرفهای او تحقیق کنید چون بعضی افراد ذاتاً به خاطر ژن خوبی که دارند خوش هیکل هستند، و هیکلشان هیچ ربطی به نوع و چگونگی تمرینات آنها ندارد. علاوه بر آن، هر انسان با دیگری متفاوت است. تمریناتی که برای یک نفر جواب میدهد ممکن است برای دیگری نتیجه بخش نباشد. نیمی از کار شما این است که ابتدا تشخیص دهید که برای بدنتان چه تمریناتی مفید است. پس به حرف همه اطمینان نکنید، و روی حرف ها اوئل تحقیق کرده و بعد قبولشان کنید.

باور 9: اگر پدر و مادرتان اضافه وزن دارند، شما هم همینطور خواهید بود.

واقعیت: درست است که چاقی تاحد زیادی ژنتیکی است، اما راه های زیادی وجود دارد تا بتوانید این احتمال را در خود کاهش دهید. یکی از عوامل مهم برای اضافه کردن وزن، عوامل محیطی مثل پرخوری، جانشین شدن تکنولوژی به جای کارهای دستی و ورزش نکردن است. به جای اینکه بعد از اتمام کار روی کاناپه دراز بکشید و چیپس بخورید، به باشگاه بروید. این کار انرژی زیادی به شما خواهد داد و همچنین به شما کمک خواهد کرد که این عوامل ژنتیکی بد را از خود دور کرده و چاق نشوید.

خوش هیکل بمانید؛اینها فقط چند مورد از عقاید و باورهایی بود که حول و حوش بدنسازی و فیتنس وجود دارد. افراد بسیاری گول این باورها را می خورند و بر طبق این باورها کار می کنند. به جای اینکه شما هم قربانی این باورها شوید، سعی کنید که با دقت و نقادانه درمورد آنها فکر کنید و قبل از اقدام به انجام کاری، همه چیز را خوب سبک و سنگین کنید تا واقعین را دریابید. ممکن است به ظاهر کار دشواری بیاید، اما ارزشش را دارد.

                                 

مچ بند و زانوبند

مچ‌بند و زانوبند گاهی مضرند

مچ‌بند، زانوبند و کمربندهای طبی از جمله وسایل ارتوپدی هستند که امروزه انواع و اقسام آنها در داروخانه‌ها به چشم می‌خورد و به ‌راحتی در دسترس‌اند.

این وسایل در اندازه‌ها و جنس‌های متفاوت به منظور تسکین و درمان درد مچ دست و ناراحتی‌های عضلانی و استخوانی به کار می روند.

خیلی‌ها بدون مشورت با پزشک و بلافاصله پس از آن که دچار ناراحتی‌های مفصلی یا مشکلات عضلانی اسکلتی می‌شوند، به سراغ این مچ‌بند طبی ، زانو بند طبی یا کمربندهای طبی می‌روند، غافل از اینکه استفاده ی خودسرانه از این وسایل نه تنها ممکن است مشکل را برطرف نکند، بلکه گاهی موجب بروز صدمات بیشتر می‌شود.

 

 

کی باید سراغ این مچ‌بندها و زانوبندهای طبی رفت؟

مچ‌بند و زانوبند وکمربندهای طبی کاربردهای زیادی دارند، اما در برخی بیماری‌های مرتبط با مفصل مخصوصا برای مچ دست و زانو کاربرد بیشتری دارند. یکی از مهم‌ترین و شایع‌ترین این مشکلات "سندرم تونل کارپال" است. معمولاً مردم، این بیماری را به عنوان «مچ درد» می‌شناسند که درد آن به انگشت‌های دست ختم شده و حرکات دست را تا حدودی مشکل می‌کند و ناتوانی به وجود می‌آورد.

این عارضه در میان کسانی که ساعات زیادی با کامپیوتر کار می‌کنند، مانند صندوق‌دارها، ماشین‌نویس‌ها، کارگران کارخانه‌های ماشین‌سازی و افرادی که به کارهای مکانیکی اشتغال دارند، بسیار رایج است.

در این بیماری، اعصابی که از مچ به انگشتان دست می‌رسند، دچار التهاب می‌شوند. اگر مشکل چندان عمیق نباشد، می‌توان از مچ بند طبی برای بی‌حرکتی و تسکین درد استفاده کرد.

آنچه بسیار مهم است و باید به آن توجه کرد، این است که این وسایل ارتوپدی فقط برای رفع بیماری‌های سبک و ضایعات کوچک مچ و زانو هستند و ضایعات شدید عضلانی- استخوانی و مرتبط با رباط‌ها و لیگامان‌هایی که کاملا پاره شده‌اند را درمان نمی کنند. همچنین هنگامی ‌که قرار است زانو یا مچ بعد از عمل جراحی، در یک وضعیت خاص نگهداری شود، برای حفظ حالت و وضعیت عمل می‌توان از این وسایل استفاده کرد.

پس به‌طور کلی می‌توان گفت از این وسایل باید در درمان، آرامش و بی‌حرکتی مفصل و بعد از عمل برای حفظ موفقیت عمل استفاده کرد.

در مورد آسیب‌های زانو چطور؟

در آسیب زانو نیز اول از همه التهاب به وجود می آید که این التهاب به درد، تورم و کاهش توانایی حرکت مفصل زانو منجر خواهد شد. کاهش این التهاب می‌تواند به تسریع بهبودی و کاهش درد منجر شود. لذا می‌توان با استراحت دادن به زانو، التهاب را کاهش داد و از آسیب بیشتر زانو جلوگیری کرد.

زانوبند با اعمال فشار موضعی به زانو سبب کاهش تورم و تسریع بهبودی می‌شود.

در برخی از آسیب‌های زانو، بستن زانوبند می‌تواند به قرارگیری صحیح کشکک سرجای خود و حفظ حرکات مناسب مفصل زانو کمک کند.

در برخی از آسیب‌های زانو نیز که شدید نبوده و تنها کشیدکی لیگامان‌ها و رباط‌های صلیبی زانو وجود دارد، می‌توان برای بی‌حرکت نگه‌داشتن و تسکین درد از زانوبند استفاده کرد.

مچ‌بندها چطور سبب کاهش درد می‌شوند؟

نوارهای قابل تنظیم مچ‌بند ضمن گرم نگه‌داشتن مچ دست، قدرت نگه‌دارندگی آن را افزایش می‌دهد. مچ‌بند سالم با ترمیم بافت و ایجاد فشار قابل تنظیم موجب افزایش گردش خون شده و به کاهش ورم کمک می‌کند. مچ‌بند سالم به هنگام مچ‌درد و یا به منظور ثابت نگه داشتن مچ در سندرم تونل کارپال، قبل و یا بعد از عمل جراحی، دررفتگی مچ و هنگام کشیدگی زردپی استفاده می‌شود.

وزن سبک، حفظ گرما، قابلیت شستشوی مجدد از دیگر مزایای مچ‌بند سالم است.

آیا بعد از هر دردی در مچ یا زانو می ‌توان از این وسایل استفاده کرد؟

نه، استفاده از این وسایل باید حتما تحت نظر پزشک متخصص باشد. هیچ‌گاه نباید با توصیه اطرافیان از این وسایل استفاده شود، زیرا ممکن است نه تنها مفید نباشند، بلکه سبب وارد شدن صدمات بیشتری شوند. نباید هرکسی که دچار مچ‌درد، زانودرد یا کمردرد شد، خودسرانه از این وسایل استفاده کند.

چه نکاتی را باید قبل از انتخاب این وسایل مدنظر داشت؟

هنگام انتخاب این وسایل، باید اندازه مناسب و نوع و جنس آن مشخص باشد. در صورت بستن خودسرانه مچ‌بند، زانوبند یا کمربند طبی ممکن است این وسیله از جای خود حرکت کند و نه تنها در بهبودی درد تاثیری نداشته باشد، بلکه ممکن است عضله یا اعصاب یا لیگامان آسیب‌دیده را ضعیف‌تر کرده و درد شدت پیدا کند. پس استفاده از این وسایل تنها در هنگام ضایعات کوچک و سطحی است و هنگام شکستگی و پارگی هرگز نباید استفاده شوند.

اگر جنس این لوازم ارتوپدی با هم متفاوت باشد، کدام یک را بهتر است انتخاب کنیم؟

برخی از جنس کش، آن هم از نوع کش سفت و محکم هستند. برخی فایبرگلاس، پلاستیکی و گاه پارچه‌ای هستند که فنر فلزی دارند و برخی از این لوازم از جنس الیاف طبیعی هستند. بر حسب نوع بیماری و نوع مشکل، با دستور پزشک، نوع مخصوصی توصیه می‌شود.

اگرچه محصولاتی که از جنس الیاف‌طبیعی هستند، سازگاری بیشتری با پوست بدن دارند و بهتر از انواع نایلونی و پلاستیکی هستند و سبب تحریک پوست نمی‌شوند، اما گاهی قابلیت و کارآیی لوازم پلاستیکی را ندارند.

مژگان کریمی

سلامتیران

                                 

پیلاتس چیست؟

پیلاتس (کنترولوژی) ، عبارت است از ایجاد هماهنگی کامل بین جسم، ذهن و روح.

پیلاتس (Pilates) ، ورزشی است که تمام تمرکز خود را بر روی پیشرفت بدن بر اساس توازن معطوف می کند و این توازن از طریق استحکام ماهیچه ها، انعطاف پذیری و آگاهی لازم به منظور پشتیبانی از حرکات موثر و دلپذیر انجام می شود.

پیلاتس (کنترولوژی) ، عبارت است از ایجاد هماهنگی کامل بین جسم، ذهن و روح.

پیلاتس (Pilates) ، ورزشی است که تمام تمرکز خود را بر روی پیشرفت بدن بر اساس توازن معطوف می کند و این توازن از طریق استحکام ماهیچه ها، انعطاف پذیری و آگاهی لازم به منظور پشتیبانی از حرکات موثر و دلپذیر انجام می شود.

پیلاتس یکی از معروف ترین سیستم های ورزشی در کشور است. به نظر می رسد که همه افراد یا در حال انجام پیلاتس هستند و یا علاقه دارند که برنامه ورزشی پیلاتس را شروع کنند. در حقیقت یکی از بهترین نقاط مثبتی که برای پیلاتس وجود دارد این است که گستره وسیعی از افراد را در بر می گیرد.

مهم ترین فواید این ورزش عبارتند از : قوی تر شدن، بلندتر شدن، لاغر شدن و توانایی بالاتر برای انجام هر کاری به آسانی.

افراد ابتدا با روشی هدفمند، کنترل کامل جسم خود را در دست می گیرند و سپس از راه تکرار کامل حرکات آن به شیوه تدریجی ولی پیشرفت کننده به یک نوع هماهنگی طبیعی دست پیدا می کنند.

کنترولوژی باعث پرورش هماهنگ اجزای بدن می شود، حالت ها و حرکات نادرست بدن را اصلاح می کند، نیروی حیات را به بدن بازمی گرداند و توان ذهنی را افزایش می دهد. انجام این ورزش، پرورش جسمانی را به ایده آل نزدیک می کند.

این ورزش بین مغز و بدن، هارمونی فیزیکی ایجاد کرده و توانایی بدن افراد را در هر سنی بالا می برد.

از آنجا که این ورزش در حالت های ایستاده، نشسته و خوابیده بدون طی مسافت و پرش و جهش انجام می گیرد، آسیب های ناشی از صدمات مفصلی را کاهش می دهد، زیرا حرکات این ورزش با اجرای تنفس عمیق و انقباض های عضلانی انجام می گیرد.

پایه گذار ورزش پیلاتس

پیلاتس روشی از تمرینات ورزشی بود که در سال 1920 توسط ژوزف پیلاتس به وجود آمد.

لازم به ذکر است که این رشته ورزشی از سال 1385 توسط سرکار خانم بهاره عطری وارد ایران شد. ایشان هم اکنون رییس و بنیانگذار انجمن ورزشی پیلاتس است.

قوای بدنی در پیلاتس

زمانی که از طریق پیلاتس ورزش کنید، هسته ماهیچه ها قوی می شود و کارها را به خوبی و آسان تر انجام می دهند. آنها پشت سر هم با ماهیچه های سطحی بالاتنه کار می کنند تا ستون فقرات و حرکت ناشی از آن را هدایت کنند. زمانی که هسته ماهیچه ها را توسعه می دهید، میزان پایداری از کمر به بالا را نیز افزایش می دهید.

لذا پیلاتس برای افرادی که از درد کمر رنج می برند، می تواند مفید باشد. زمانی که ستون فقرات به طور مناسب پایدار باشد، فشار روی کمر از بین می رود و بدن قادر خواهد بود که به طور آزادانه با حرکات موزون، حرکت کند.

 

اصول مهم در پیلاتس

اصول مهم پیلاتس برای رسیدن به نتیجه مطلوب عبارتند از :

مرکز گرایی، کنترل، جریان داشتن، تمرکز و تنفس.

ورزش پیلاتس همیشه تمامی تکیه خود را بر روی کیفیت گذاشته نه کمیت. شما این موضوع را درخواهید یافت که این ورزش بر عکس ورزش های دیگر، دارای تکرار بیش از حد هر حرکت ورزشی نیست. انجام هر کدام از حرکات به طور کامل و با دقت در این ورزش باعث می شود که نتیجه دلخواهتان را در مدت زمان کوتاه تری به دست آورید.

پیلاتس یک روش منحصر به فرد ورزشی است و تا زمانی که  اصول اولیه آن رعایت شود، متمایز از دیگر ورزش ها خواهد بود.

کسانی در ورزش کردن موفق می شوند که بتوانند هسته ماهیچه هاشان را به کار بیندازند و در پیلاتس این کار صورت می گیرد.

 

فواید تمرینات پیلاتس

* تقویت سیستم ایمنی بدن

* بالا بردن قوای بدن و آزاد سازی افکار منفی از ذهن و فکر

* کاهش دهنده دردهای مهره ای و کمر

* ایجاد کشیدگی در ظاهر اندام

* به وجود آورنده شکم صاف و کمر باریک

* انعطاف پذیری و ایجاد تعادل

* افزایش تحرک مفاصل

* حجیم کردن فضای ریه و افزایش قابلیت تنفس

* تقویت سیستم قلبی- عروقی

* افزایش دامنه حرکات مفاصل و عضلات

* از بین بردن درصد جراحت و آسیب پذیری

* داشتن خواب بهتر

* کاهش استرس و عصبانیت و خستگی

 

پیلاتس برای چه کسانی مفید است؟

- برای تمام خانم ها و آقایانی که به تناسب اندام و وضعیت عمومی جسمانی خود علاقه دارند.

- ورزشکاران، به خصوص افرادی که به علت داشتن حرکات یک جانبه صدمه دیده اند.

- افرادی که دارای دردهای پشت مداوم هستند.

- افرادی که پس از یک دوره نقاهت می خواهند، دوباره زندگی پرنشاطی داشته باشند.

- سالخوردگانی که می خواهند زندگی فعالی داشته باشند.

- افرادی که می خواهند از پوکی استخوان جلوگیری کنند.

- افرادی که دچار بیماری های روحی- روانی و خستگی های ناشی از آن هستند.

- افراد چاق و اصولا افرادی که با وزن خود مشکل دارند.

                                 

گرم کردن در ورزش

وصیه می شود تمرین های ورزشی با مرحله گرم کردن شروع و با مرحله سرد کردن پایان یابد. گرم کردن بدن برای پیشگیری از آسیب های ورزشی انجام می شود و از بروز ضرب دیدگی ها پیشگیری می کند و همچنین سرد کردن بدن باعث کاهش اسید لاکتیک خون و کاهش خستگی بدن می شود ......

*اهمیت گرم کردن و سرد کردن :

توصیه میشود تمرین های ورزشی با مرحله گرم کردن شروع و با مرحله سرد کردن پایان یابد بنابراین هر جلسه تمرین علاوه بر خصوصیات خاص خود که با توجه به نیاز ورزشکار تامین می شود مانند نوع فعالیت ، شدت و مدت باید شامل مرحله گرم کردن اولیه و مرحله سرد کردن انتهایی نیز باشد . گرم کردن وسرد کردن نقش مهمی در پیشگیری از بروز صدمات ورزشی دارد.

* گرم کردن :

گرم کردن بدن برای پیشگیری از آسیب های ورزشی انجام می شود. اکثر مطالعات نشان می دهد گرم کردن بدن از بروز ضرب دیدگی ها و پارگی فیبر های عضلانی از محل اتصال تاندونی آنها پیشگیری می کند یا از میزان آنها را کاهش می دهد.

در زمان فعالیت عضلات هر یک از اندام ها به دو دسته تقسیم می شوند :

1. عضلاتی که منقبض می شوند تا اندام در یک قسمت خم شود.

2. عضلاتی که در مقابل این عضلات قرار دارند و باید شل شوند تا سایر عضلات بتوانند

منقبض شوند و اندام خم شود که به این عضلات ، عضلات متضاد می گویند.

باید به این نکته توجه کرد که بیش از همه محل عضلات متضاد دچار پارگی می شوند ، عدم توانایی این عضلات در شل شدن سریع ، به اضافه قوه انقباضی عضلات همراه باعث می شود عضلات متضاد در معرض ضرب دیدگی شدید و ناگهانی قرار گیرند که این امر خود می تواند باعث پارگی تارهای عضلانی و پارگی از محل اتصال تاندونی آنها شود.

فرآیند گرم کردن صحیح بدن می تواند از سختی و دردناک شدن عضله جلوگیری کند یا میزان آن را کتهش بدهد .

* اهداف گرم کردن :

هدف اصلی گرم کردن افزایش دمای عمومی بدن و عضلات است تا قدرت کشسانی در بافت های کلاژنی بالاتر رود و امکان انعطاف پذیری بیشتری در بدن ایجاد شود . با این حال احتمال پارگی های عضلانی و پیچ خوردگی های تاندونی کاهش می یابد و در پیشگیری از درد های عضلانی نیز موثر است . برای اینکه فرآیند گرم کردن بدن را به حالت آماده در بیاورد حداقل 15 تا 30 دقیقه وقت لازم است تا دمای بدن نیز افزایش یابد. علاوه بر افزایش دمای بدن تغییرات زیر نیز انجام می شود :

1. افزایش دسترسی عضلات به شبکه مویرگی برای فعالیت بیشتر

2. فراهم کردن قند خون و آدرنالین مورد نیاز برای اینکه بدن به طور رضایت بخش گرم می شود

باید به این نکته توجه داشت که این تغییرات در افراد مختلف متغیر است و با بالا رفتن سن افزایش می یابد.

* فرآیند گرم کردن :

فرآیند گرم کردن به دو بخش اصلی تقسیم می شود :

1. گرم کردن عمومی

2. گرم کردن اختصاصی

در اینجا هریک به طور جداگانه توضیح داده می شود .

1. گرم کردن عمومی :

گرم کردن عمومی شامل دویدن به صورت آهسته یا تمرین های عمومی و کششی است. این فعالیت ها باید از شدت و مدت زمان مناسب برخوردار باشند تا دمای بافت های عمقی بدون ایجادخستگی افزایش یابند. هنگامی که ورزشکار عرق می کند دمای داخلی بدن او به حد مطلوب رسیده است در این مرحله بدن برای فعالیت آماده شده است.

طبیعت گرم شدن بدن متغیر و تا حدودی به ماهیت فعالیت وابسته است و باید در کنار سایر فعالیت هایی انجام شوند که برای رشته های ورزشی تخصصی طراحی شده اند.

2. گرم کردن اختصاصی :

ورزشکار پس از گرم کردن عمومی باید به تمرین هایی بپردازد که مختص رشته ورزشی خود اوست. ورزشکار باید با سرعت متوسط کار را شروع کند و سپس هنگامی که متوجه افزایش دمای بدن و افزایش فعالیت قلب و عروق شد به شدت عمل خود بیفزایند. اثرات فرآیند گرم کردن بدن ممکن است تا مدت 45 دقیقه نیز ادامه یابد اما هر چه دوره گرم کردن به فعالیت نزدیکتر باشد اثرات مثبت آن روی فعالیت بیشتر خواهد بود.

*سرد کردن :

سرد کردن بدن نیز برای پیشگیری از آسیب های ورزشی انجام می شود ودر این مرحله فرد باید از شدت فعالیت و تمرین خود بکاهد یعنی شدت فعالیت خود را از سمت تمرین های سنگین به سمت تمرین ها و حرکات سبک سوق دهد و سپس با انجام تمرین های کششی فعالیت خود را به اتمام رساند.

*اهداف سرد کردن :

دو هدف اصلی سرد کردن بدن بعد از فعالیت ها عبارت است از :

1. هنگام سرد کردن و تمرین بازگشت به حالت اولیه سطح اسید لاکتیک عضله و خون سریع تر از هنگام استراحت کاهش می یابد بنابراین سرد کردن بدن باعث کاهش اسید لاکتیک خون و کاهش خستگی بدن می شود.

2. فعالیت سبک باعث ادامه انقباض عضلات اندام ها می شود که با ایجاد حرکات تلمبه مانند شان باعث کاهش تجمع خون در اندام ها به خصوص پا می شود. جلوگیری از تجمع خون امکان کوفتگی و سفتی به تاخیری عضلات و حتی گرایش به ضعف و سر گیجه را نیز کاهش می دهد.

                                 

رفع گرفتگی بدن و عضلات

 آسیب‌های شایع گردن شامل گرفتگی (اسپاسم)‌، کشیدگی عضلات ناحیه و شکستگی می‌شوند. تصادفات، آسیب‌های ورزشی و حتی برخی از وسیله‌هایی که در شهربازی سوار می‌شوید می‌توانند موجب آسیب‌ گردن شوند.

گرفتگی گردن که اکثر شما تا به حال آن را تجربه کرده‌اید عبارت است از به انقباض افتادن ماهیچه‌های گردن. در این حالت ماهیچه‌ها سفت و دردناک می‌شوند. استفاده بیش از اندازه، وضعیت نامناسب یا استرس موجب بروز این حالت می‌شوند. انجام حرکات زیر به بهبود گرفتگی عضلات گردن کمک می‌کنند.

 حرکت اول:

سر خود را به سمت راست بچرخانید و دستان خود را در پشت سر به هم قفل کنید. اجازه دهید وزن دستانتان چانه شما را به قسمت راست سینه نزدیک کند. 15 ثانیه در این حالت بمانید و مجددا به حالت عادی برگردید. این حرکت را در سمت چپ نیز تکرار کنید.

حرکت دوم:
سر خود را به سمت راست بچرخانید تا جایی که بتوانید پشت شانه خود را ببینید. حال دست راست خود را بلند کرده و کف دست را روی سمت چپ شانه قرار دهید. با کف دست، چانه خود را به سمت شانه نزدیک کنید و برای مدت 10 ثانیه نگه دارید. این حرکت را 3 مرتبه دیگر تکرار کنید. برای سمت چپ نیز به همین صورت عمل کنید.

حرکت سوم:
در حالی که ایستاده یا نشسته‌اید و دستانتان در دو طرف بدن آویزان است، کتف‌های خود را از پشت به هم نزدیک کنید و 5 ثانیه نگه دارید. این حرکت را 3 مرتبه در روز و هر بار 10 دفعه تکرار کنید.

در صورت رفع نشدن تا یک هفته مراجعه به فیزیوتراپیست و پیگیری بیشتر ضروری است.

                                 

پیلاتس

پیلاتس (کنترولوژی) ، عبارت است از ایجاد هماهنگی کامل بین جسم، ذهن و روح.

پیلاتس (Pilates) ، ورزشی است که تمام تمرکز خود را بر روی پیشرفت بدن بر اساس توازن معطوف می کند و این توازن از طریق استحکام ماهیچه ها، انعطاف پذیری و آگاهی لازم به منظور پشتیبانی از حرکات موثر و دلپذیر انجام می شود.

پیلاتس (کنترولوژی) ، عبارت است از ایجاد هماهنگی کامل بین جسم، ذهن و روح.

پیلاتس (Pilates) ، ورزشی است که تمام تمرکز خود را بر روی پیشرفت بدن بر اساس توازن معطوف می کند و این توازن از طریق استحکام ماهیچه ها، انعطاف پذیری و آگاهی لازم به منظور پشتیبانی از حرکات موثر و دلپذیر انجام می شود.

پیلاتس یکی از معروف ترین سیستم های ورزشی در کشور است. به نظر می رسد که همه افراد یا در حال انجام پیلاتس هستند و یا علاقه دارند که برنامه ورزشی پیلاتس را شروع کنند. در حقیقت یکی از بهترین نقاط مثبتی که برای پیلاتس وجود دارد این است که گستره وسیعی از افراد را در بر می گیرد.

مهم ترین فواید این ورزش عبارتند از : قوی تر شدن، بلندتر شدن، لاغر شدن و توانایی بالاتر برای انجام هر کاری به آسانی.

افراد ابتدا با روشی هدفمند، کنترل کامل جسم خود را در دست می گیرند و سپس از راه تکرار کامل حرکات آن به شیوه تدریجی ولی پیشرفت کننده به یک نوع هماهنگی طبیعی دست پیدا می کنند.

کنترولوژی باعث پرورش هماهنگ اجزای بدن می شود، حالت ها و حرکات نادرست بدن را اصلاح می کند، نیروی حیات را به بدن بازمی گرداند و توان ذهنی را افزایش می دهد. انجام این ورزش، پرورش جسمانی را به ایده آل نزدیک می کند.

این ورزش بین مغز و بدن، هارمونی فیزیکی ایجاد کرده و توانایی بدن افراد را در هر سنی بالا می برد.

از آنجا که این ورزش در حالت های ایستاده، نشسته و خوابیده بدون طی مسافت و پرش و جهش انجام می گیرد، آسیب های ناشی از صدمات مفصلی را کاهش می دهد، زیرا حرکات این ورزش با اجرای تنفس عمیق و انقباض های عضلانی انجام می گیرد.

پایه گذار ورزش پیلاتس

پیلاتس روشی از تمرینات ورزشی بود که در سال 1920 توسط ژوزف پیلاتس به وجود آمد.

لازم به ذکر است که این رشته ورزشی از سال 1385 توسط سرکار خانم بهاره عطری وارد ایران شد. ایشان هم اکنون رییس و بنیانگذار انجمن ورزشی پیلاتس است.

قوای بدنی در پیلاتس

زمانی که از طریق پیلاتس ورزش کنید، هسته ماهیچه ها قوی می شود و کارها را به خوبی و آسان تر انجام می دهند. آنها پشت سر هم با ماهیچه های سطحی بالاتنه کار می کنند تا ستون فقرات و حرکت ناشی از آن را هدایت کنند. زمانی که هسته ماهیچه ها را توسعه می دهید، میزان پایداری از کمر به بالا را نیز افزایش می دهید.

لذا پیلاتس برای افرادی که از درد کمر رنج می برند، می تواند مفید باشد. زمانی که ستون فقرات به طور مناسب پایدار باشد، فشار روی کمر از بین می رود و بدن قادر خواهد بود که به طور آزادانه با حرکات موزون، حرکت کند.

 

اصول مهم در پیلاتس

اصول مهم پیلاتس برای رسیدن به نتیجه مطلوب عبارتند از :

مرکز گرایی، کنترل، جریان داشتن، تمرکز و تنفس.

ورزش پیلاتس همیشه تمامی تکیه خود را بر روی کیفیت گذاشته نه کمیت. شما این موضوع را درخواهید یافت که این ورزش بر عکس ورزش های دیگر، دارای تکرار بیش از حد هر حرکت ورزشی نیست. انجام هر کدام از حرکات به طور کامل و با دقت در این ورزش باعث می شود که نتیجه دلخواهتان را در مدت زمان کوتاه تری به دست آورید.

پیلاتس یک روش منحصر به فرد ورزشی است و تا زمانی که  اصول اولیه آن رعایت شود، متمایز از دیگر ورزش ها خواهد بود.

کسانی در ورزش کردن موفق می شوند که بتوانند هسته ماهیچه هاشان را به کار بیندازند و در پیلاتس این کار صورت می گیرد.

 

فواید تمرینات پیلاتس

* تقویت سیستم ایمنی بدن

* بالا بردن قوای بدن و آزاد سازی افکار منفی از ذهن و فکر

* کاهش دهنده دردهای مهره ای و کمر

* ایجاد کشیدگی در ظاهر اندام

* به وجود آورنده شکم صاف و کمر باریک

* انعطاف پذیری و ایجاد تعادل

* افزایش تحرک مفاصل

* حجیم کردن فضای ریه و افزایش قابلیت تنفس

* تقویت سیستم قلبی- عروقی

* افزایش دامنه حرکات مفاصل و عضلات

* از بین بردن درصد جراحت و آسیب پذیری

* داشتن خواب بهتر

* کاهش استرس و عصبانیت و خستگی

 

پیلاتس برای چه کسانی مفید است؟

- برای تمام خانم ها و آقایانی که به تناسب اندام و وضعیت عمومی جسمانی خود علاقه دارند.

- ورزشکاران، به خصوص افرادی که به علت داشتن حرکات یک جانبه صدمه دیده اند.

- افرادی که دارای دردهای پشت مداوم هستند.

- افرادی که پس از یک دوره نقاهت می خواهند، دوباره زندگی پرنشاطی داشته باشند.

- سالخوردگانی که می خواهند زندگی فعالی داشته باشند.

- افرادی که می خواهند از پوکی استخوان جلوگیری کنند.

- افرادی که دچار بیماری های روحی- روانی و خستگی های ناشی از آن هستند.

- افراد چاق و اصولا افرادی که با وزن خود مشکل دارند.

                                 

درد دیسک گردن

 

درد ناشی از دیسک گردن، به دو شکل بروز می‌کند:

 

1- درد مکانیکی

این نوع درد، موضعی است و در خود ستون‌فقرات احساس می‌شود، یا اینکه خیلی نزدیک مهره‌هاست.

بیمار هنگام صبح و برخاستن از خواب، دردی احساس نمی‌کند و به‌تدریج و با افزایش فعالیت روزانه، بر شدت آن افزوده می‌شود، به طوری که شب‌هنگام به اوج خود می‌رسد.

 

2- درد انتشاری

دردهای ریشه‌ای یا انتشاری معمولا در ناحیه دست احساس می‌شوند، یعنی می‌توانند در شانه، بازو، ساعد و کف دست باشند.

 

این نوع درد در بالای دست به صورت احساس برق‌گرفتگی و کوفتگی است و هرچه بیشتر به نوک‌انگشتان نزدیک‌تر می‌شویم، از میزان آن کاسته و علایم بی‌حسی آشکار می‌شود، یعنی وقتی بین انگشت سبابه و شست بیمار کاغذی قرار می‌دهیم، به‌راحتی می‌توانیم کاغذ را از بین انگشتانش خارج کنیم.

 

پزشک از روی انگشت بی حس شده   می‌تواند پی ببرد که آسیب به کدام ریشه عصبی وارد شده است، مثلا بی‌حسی انگشت وسط به معنای صدمه روی ریشه هفتم و بی‌حسی انگشت کوچک، نشانه صدمه به ریشه هشتم گردن است.

 

چرا به دیسک گردن مبتلا می‌شویم؟

انسان‌ها شغل‌های متعددی دارند و برای انجام بعضی از اعمال باید به مدت طولانی برای انجام آن خود را با شرایط تطبیق دهند. برای فهم بهتر به چند نمونه اشاره می‌کنیم.

 

در صاحبان مشاغلی مثل دندان‌پزشکی، حروف‌نگاری، کاربران طولانی مدت رایانه  که لازم است برای تمرکز و دیدن یک محل خاص مدت‌ها سر و گردن را در وضعیت نامناسبی قرار دهند یا مشاغلی که لرزش طولانی به گردن وارد می‌کنند، مانند کارگرانی که با دریل زمین را سوراخ می‌کنند، به مدت طولانی نیروی زیادی به سر و گردن وارد می‌شود و به آن صدمه می‌خورد.

 

یکی از ورزش‌های کلاسیک در فرهنگ ما، کشتی است. کشتی‌‌گیران به دلیل وضعیت خاص هنگام کشتی گرفتن مثل پل زدن و انجام بعضی از فن‌ها، فشار زیادی به ستون‌فقرات گردنی‌شان وارد می‌کنند. به همین دلیل قبل از انتخاب ورزش کشتی بهتر است قوس کانال ستون‌فقرات از نظر استاندارد بررسی شود تا اگر در اثر آسیب، کانال نخاع کمی تنگ‌تر شود، عارضه چندانی پدید نیاید.

برخی از افراد هم به‌طور مادرزادی دچار ناهنجاری‌های ستون فقرات  هستند.

 

تشخیص دیسک گردن

وقتی علایم و نشانه‌ها، دیسک‌گردن را نشان می‌دهد، باید بررسی‌های تکمیلی آغاز شود.

رادیوگرافی ساده، ام آر آی  و نوار عصب اطلاعات بیشتری می‌دهد و با کنار هم قرار دادن یافته‌ها، تصمیم درستی نیز برای درمان گرفته می‌شود.

 

درمان دیسک گردن

1- درمان نگهدارنده

با رعایت نکته‌های بسیار ساده و جزیی می‌توان بیماری را درمان کرد. در بیرون‌زدگی دیسک، بلافاصله سیستم التهابی بدن فعال می‌شود و بدن هم به‌طور خودکار آن را خنثی می‌کند.

دیسک گردن یک بیماری خودمحدودشونده است و با مداخلات بهینه‌سازی فرایند شغلی و وضعیت‌های مناسب هنگام کار، بهبودی حاصل می‌شود

بی‌حرکت‌ نگه‌داشتن گردن بسیار مفید است، زیرا فشار وارده کمتر می‌شود و به مرور بیرون‌زدگی سر جای اول خود برمی‌گردد.

برای این کار گردن‌بندهای طبی وجود دارد. همچنین برای تقویت عضلات و قوی‌تر کردن آن تمرینات ورزشی کمک می‌کند تا روند بهبودی سریع‌تر طی شود.

 

2- درمان جراحی

اگر بعد از درمان‌های نگهدارنده همچنان علایم بیماری ادامه یابد، درمان جراحی ضرورت می‌یابد، اما چه بیمارانی به جراحی نیاز دارند؟

افراد زیر باید جراحی کنند:

 

- افرادی که نقص پیشرونده دارند، یعنی دیسک گردن آنقدر شدید است که حتی در راه رفتن نیز دچار مشکل شده‌اند و احساس می‌کنند هنگام راه رفتن، روی برف یا روی ابر قدم برمی‌دارند، یا زمین می‌‌‌خورند و دست‌هایشان قدرت انجام هیچ کاری ندارد و دچار نقص عصبی شده‌اند.

 

- گروهی که هیچ علایم عصبی ندارند، فقط از درد شدید و ناتوان‌کننده رنج می‌برند و به درمان با وجود همه اقدام‌ها پاسخ نمی‌دهند و شدت درد باعث افت کیفیت زندگی‌شان شده است.

 

- برای برگرداندن بیمارانی که کاملا با استراحت بهبود می‌یابند، ولی وقتی به محل کارشان بازمی‌گردند، دوباره همه علایم آغاز می‌شود.

 

منبع : تبیان

                                 

کانال نخاعی و تنگی آن

یکی از علل شایع کمردرد تنگی کانال نخاعی است. تنگی کانال نخاعی بیماری افراد میانسال و مسن است.

میدانیم که نخاع در درون کانال استخوانی قرار دارد که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره ها تشکیل شده است. اگر به دلایلی این کانال تنگ شود فضای مورد نیاز نخاع کم شده و به آن فشار وارد میشود.

این فشار همچنین به اعصابی که از نخاع خارج شده و به اندام تحتانی میرود وارد گشته که موجب بروز علائم بیماری میشود.

کانال نخاعی در هر قسمتی از مسیر خود میتواند تنگ شود. این تنگی در ستون فقرات گردنی و یا کمری علائم متفاوتی دارد.

تنگی کانال نخاعی کمری چگونه ایجاد میشود

تنگ شدن کانال نخاع به علت رشد استخوان و بافت های دیگر به داخل این کانال است و این رشد بافت های اضافی جزئی از روند پیری و مسن شدن است. در حقیقت این بیماری معمولاً در افراد بالای 60-50 سال دیده میشود.

در مرد و زن شیوع یکسانی دارد ولی معمولاً در خانم ها با علائم بیشتری بروز کرده و بیشتر نیاز به درمان پیدا میکند.

 شروع این بیماری با پیر شدن دیسک بین مهره ای است. با افزایش سن، دیسک بین مهره ای محتوای آب خود را از دست داده و چروکیده و کوچک میشود. کاهش ارتفاع دیسک موجب میشود مهره ها به یکدیگر نزدیک تر شوند و این نزدیک شدن مهره ها دو مشکل را ایجاد میکند.

یکی اینکه سوراخ یا دهانه ای که بین دو مهره مجاور هم و در دو طرف آنها قرار دارد تنگ میشود. این دهانه ها محل خروج ریشه های عصبی از نخاع هستند. پس به این اعصاب فشار وارد میشود. مشکل دیگر اینست که با نزدیکتر شدن مهره ها به هم فشار بیشتری به مفاصل بین مهره ها وارد میشود که آنهم به نوبه خود موجب آرتروز و سائیدگی مفصل میشود.

کانال نخاعی طبیعی  

کانال نخاعی تنگ شده

 هر مفصلی که سائیده میشود شروع به ساختن استخوان های اضافه در اطراف خود میکند. همچنین لیگامان های اطراف مفصل هم کلفت تر میشوند.

مفاصل بین مهره ای هم همین کار را میکنند. این استخوان های اضافی و لیگامان های کلفت شده هم دهانه بین مهره ای و هم کانال نخاع را تنگ تر میکند.

مجموعه این عوامل موجب افزایش فشار بر روی ریشه های عصبی میشوند که در حال خروج از نخاع هستند. در بعضی افراد کانال نخاعی بصورت مادرزادی تنگ است.

این وضعیت در مردان بیشتر دیده میشود و علائم آن معمولاً در سنین 50-30 سالگی بروز میکند.

منبع : ایران ارتوپد

                                 

تنگی کانال نخاعی چیست؟

باریک شدن کانال نخاعی (Spinal Stenosis) که باعث فشار بر عصب نخاع می گردد را تنگی کانال نخاع نامند. تنگی کانال نخاع بیشتر در قسمت گردن و کمر رخ می دهد.

علل تنگی کانال نخاع

- تنگی کانال نخاعی معمولا در افراد مسن رخ می دهد و دیسک ها، خشک و متورم می شوند.

- آرتریت یا ورم مفاصل نخاع

- بیماری های استخوانی مانند: بیماری پاژه استخوان (Paget’s disease) و آکندروپلازی ( Achondroplasia).

بیماری‌ پاژه‌ استخوان باعث تخریب‌ استخوانی‌ و بازسازی‌ استخوان‌ بیش‌ از حدطبیعی‌ می شود. استخوان‌ بازسازی‌ شده‌ شکننده‌ وضعیف‌ است‌.

آکندروپلازی نوعی کوتاه قدی مادرزادی و ژنتیکی است که مشخصه آن کوتاه بودن طول اندام ها است و به عنوان یکی از علل اصلی بیماری کوتولگی به شمار می آید.

- رشد ناقص ستون فقرات که از بدو تولد وجود داشته است (نقص مادرزادی)

- فتق دیسک و یا لغزش دیسک کمر

- آسیبی که باعث تغییر موقعیت و شکستگی، یک یا چند مهره از ستون فقرات می شود وبر ریشه های عصبی و یا کانال نخاعی فشار وارد کند.

- تومور در ستون فقرات

 علائم تنگی کانال نخاع

- بی حسی، گرفتگی عضلات و یا درد کمر، باسن، ران و ساق پا، گردن، شانه و یا بازو.

- ضعف قسمتی از پاها و یا دست ها

علائم بیماری هنگامی که می ایستید و یا راه می روید، بدتر می شوند و موقعی که می نشینید و یا به جلو خم می شوید، کم و یا محو می شوند

- بیشتر افراد مبتلا به تنگی نخاع، قادر نیستند برای مدت زمان طولانی راه بروند.

- بیماران ممکن است قادر به دوچرخه سواری همراه با درد کمی باشند.

 علائم جدی تر عبارتست از:

- عدم تعادل در هنگام راه رفتن و یا به سختی راه رفتن

- داشتن مشکل در کنترل ادرار و یا اجابت مزاج

 راه های تشخیص تنگی کانال نخاع

- پزشک معاینه بدنی انجام می دهد و محل درد و اثر درد بر حرکات فرد را بررسی می کند.

- در حالی که راه می روید، پزشک از شما می خواهد که با پنجه پا و سپس با پاشنه پا راه بروید و نوع راه رفتن شما را بررسی می کند.

- پزشک از شما می خواهد به جلو، عقب و طرفین خم شوید.

- در حالی که دراز کشیده اید، پاهای خود را بالا ببرید. اگر شما در حین انجام این کار، دردتان بیشتر شد و پاهایان بی حس و یا سوزن سوزن شد، شما مبتلا به سیاتیک هستید.

- پزشک، پاهای شما را در وضعیت های مختلف حرکت می دهد و در تمام این موقعیت ها، توانایی حرکت شما را بررسی می کند.

- برای بررسی عملکرد عصب، پزشک از یک چکش پلاستیکی برای عکس العمل عصبی استفاده می کند.

- پزشک، پاها را با پنبه و یا پر لمس می کند و می بیند که در کدام مناطق و با چه چیزی درد را احساس می کنید. 

آزمایشات مغز و اعصاب را برای تشخیص ضعف و کاهش حس در پاها به کار می برند و شامل: الکترومیوگرافی ، MRI و عکسبرداری از نخاع

درمان خانگی تنگی کانال نخاع

هنگامی که درد کمر از بین نرفت و یا در زمان های مختلف بدتر شد، کمردرد خود را در خانه درمان کنید و از تکرار حملات درد جلوگیری نمایید تا از عمل جراحی کمر اجتناب کنید.

- کمپرس سرد و گرم ممکن است در کاهش درد کمک کنند.

- انواع مختلفی از داروهای مسکن نیز کمک به تسکین درد و التهاب می کنند، از قبیل: ایبوپروفن، ادویل، ناپروکسن.

- استفاده از عصا و یا واکر

درمان پزشکی تنگی کانال نخاع

- پزشک ممکن است شما را به فیزیوتراپیست ارجاع دهد. فیزیوتراپیست، با انجام تمرینات کششی، درد شما را کاهش می دهد. فیزیوتراپیست به شما نشان می دهد که چه نوع ورزش هایی برای تقویت عضلات گردن مفید است.

- گفتار درمانی نیز برای کاهش درد کمر مفید است.

- جراحی : اگر درمان های دیگر موثر نبود، برای کاهش فشار بر عصب و یا کانال نخاع، جراحی انجام می شود.

 روند بیماری تنگی کانال نخاع

بسیاری از افراد دچار تنگی کانال نخاع، قادر به فعالیت بدنی می باشند، ولی آنها باید تغییراتی را در فعالیت ها و کار خود اعمال کنند.

گاهی جراحی نخاع باعث از بین رفتن قسمتی و یا تمام علائم بیماری می گردد

افرادی که قبل از عمل جراحی، پشت درد داشتند، ممکن است بعد از این عمل نیز هنوز پشت درد داشته باشند.

مشکلات ستون فقرات بعد از عمل جراحی، هنوز وجود دارد.

هنگامی که نخاع حرکت می کند، مناطق بالا و پایین کانال نخاع دچار فشار می باشند.

فیزیوتراپی نیز بسیار مفید است در صورتی که با تمرین درمانی همراه باشد.

 عوارض تنگی کانال نخاع

- بی حسی پاها که باعث آسیب آنها می شود.

- تغییرات جسمی ایجاد شده توسط فشار وارده بر عصب نخاع ممکن است دائمی باشد و حتی اگر فشار از بین برود، تغییرات ایجاد شده باقی می مانند.

 

منبع: تبیان