فیوژن یا خشک کردن مهره ها در ستون فقرات به معنی اتصال مهره ها به هم است. در این نوع از عمل جراحی ممکن است دو و یا چند مهره به هم متصل شوند. هدف از این عمل جراحی از بین بردن درد، ناپایداری و یا دیگر علائم بیماری به وسیله از بین بردن حرکت بین مهره ها است.
از فیوژن یا جوش دادن مهره ها در درمان بیماری های زیر استفاده میشود
* خراب شدن دیسک بین مهره ای
* اسپوندیلولیستزی
* اسکولیوز
* شکستگی
* عفونت
* تومور
* هرنی یا فتق دیسک بین مهرای در گردن
بعد از انجام این عمل جراحی حرکتی که بطور طبیعی در بین مهره ها وجود دارد از بین میرود. وقتی که حرکت مهره ها منشا درد باشد این عمل جراحی میتواند درد را از بین ببرد. در تئوری وقتی مهرها به هم متصل میشوند باید توانایی انعطاف ستون فقرات کم شود.
البته چون در عمل فیوژن معمولا تعداد مهره های کمی به هم متصل میشوند حرکات ستون مهره و قابلیت انعطاف آن تغییر زیادی نمیکند. وقتی تنها دو مهره به هم جوش داده میشوند حرکات ستون مهره تقریبا بدون تغییر باقی میماند.
با این حال جوش دادن تعداد بیشتری مهره میتوان حرکات ستون فقرات را محدود کند. مسلما هرچه تعداد مهره های بیشتری به هم جوش داده شوند محدودیت حرکتی ایجاد شده در ستون فقرات بیشتر میشود.
برای انجام عمل جراحی فیوژن یا خشک کردن مهره ها جراح ممکن است از راه شکم بیمار وارد شده و جلوی مهره را ببیند و سپس دو یا چند مهره مجاور را از جلو به هم متصل کند.
این کار را میتوان از پشت انجام داد بطوریکه بیمار به شکم خوابیده و سپس جراح با شکافی که به پشت ستون مهره میدهد سطح پشتی مهره ها را دیده و آنها را به یکدیگر متصل میکند. راه دیگر وارد شدن از کنار قفسه سینه و دیدن مهره از کنار و سپس اتصال آنها از سطح کناری و جانبی است.
برای اتصال مهره های مجاور پزشک از گرافت یا پیوند استخوان استفاده میکند. برای این کار تکه هایی از استخوان را از ناحیه لگن بیمار (از استخوان ایلیاک وی) برداشته و پس از برداشتن دیسک بین مهره ای آن را بصورت یک تکه بزرگ بجای دیسک قرار میدهند.
بعد از مدتی این استخوان از دو طرف بالا و پایین به مهره ها چسبیده و انها را به هم متصل میکند. راه دیگر خرد کردن این استخوان و گذاشتن خرده های ریز استخوان در بین و در کنار مهره ها است. این کار هم میتواند موجب جوش خورده مهره های مجاور شود.
ممکن است پزشک برای جوش دادن استخوان ها از گرافت یا پیوند استخوان آلوگرافت استفاده کند. آلوگرافت استخوانی است که از یک فرد متوفی گرفته شده است. راه های دیگر استفاده از پیوند استخوان مصنوعی و یا پروتئین های خاصی است که از استخوان افراد دیگر گرفته شده و در محل گذاشته میشود.
در انتهای عمل جراحی باید مهره ها به طریقی برای چند ماه بیحرکت بمانند تا بتوانند به هم جوش بخورند. برای این کار معمولا مهره ها را به توسط پیچ یا پلاک یا میله هایی به هم متصل میکنند.
بعد از جراحی ممکن است پزشک معالج از کمربند ها یا بریس های مخصوصی برای بیحرکت کردن بیشتر ستون مهره استفاده کند. گاهی این بیحرکتی برای بهتر کردن جوش خوردن مهره ها لازم است.
طول درمان و مراقبت های بعد از جراحی های فیوژن معمولا بیش از دیگر اعمال جراحی ستون فقرات است. معمولا ۴-۳ ماه بعد از جراحی طول میکشد تا مهره ها به هم متصل شده و جوش بخورند.
در این مدت بیمار نمیتواند فعالی بدنی زیادی داشته باشد. بعد از این زمان نرمش ها خاصی به بیمار داده میشود تا بتدریج عضلات اطراف ستون مهره تقویت شده و قابلیت انعطاف آن افزایش پیدا کند.
