رفع گودی کمر با ورزش مناسب

گودی کمر در اصطلاح پزشکی به خم طبیعی در ناحیه پایینی کمر اطلاق می شود. با اینکه این خم (گودی) کاملا طبیعی است ولی وجود بیش از حد آن یکی از شایعترین علل کمر درد و جلو افتادگی شکم در میان افرادی است که زمان زیادی را در روز بر روی صندلی می نشینند. شایعترین علت گودی کمر ضعف عضلات شکمی می باشد.

افراد مبتلا به قوس کمر اغلب دارای گودی آشکار در ناحیه کمر خود هستند. هنگامی که به این افراد از پهلو نگاه می شود، کمر آنها شکل حرف سی (C) را دارد. علاوه بر این، افراد دچار گودی کمر دارای ظاهری می باشند که به نظر می رسد شکم و باسن آنها به یکدیگر چسبیده است.

پزشکان در خصوص مفید بودن درمان‌های مبتنی بر دستکاری مهره‌ها و ورزش برای گودی کمر برای درمان لوردوز اتفاق نظر ندارند. اگر علائم گودی کمر با چنین درمان‌هایی کاهش یابد، هر چند گودی کمر همچنان بیش از حد طبیعی باقی بماند، درمان با ورزش برای درمان گودی کمر صرفاً بر مبنای داده‌های غیر قابل مشاهده موفقیت‌آمیز دانسته می‌شود. میزان ناهنجاری گودی کمر لزوماً متناسب با شدت علائم نیست.

ساده ترین راه برای کنترل کردن و درمان گودی کمر، دراز کشیدن به پشت بر روی یک سطح سخت است. در این حالت شما باید بتوانید انگشتان دست خود را در زیر کمر فرو کنید و پس از وارد کردن انگشتان، فضای زیر کمر تقریباً بطور کامل پر شود. در صورتی که فرد دچار گودی کمر باشد، پس از فرو کردن انگشتان دست در زیر ناحیه کمر، بین دست و کمر فضای اضافی وجود خواهد داشت.

 

                                 

پیشگیری از کمردرد مادران بچه‌دار

کمردرد یکی از مشکلات شایع دوران بارداری است ولی معمولاً در دو هفته اول بعد از زایمان فروکش میکند. با این حال ممکن است بعد از مدتی به علت اینکه مادر نوزادش را مرتبا بلند کرده و بغل میکند کمردرد مجدداً بروز کند. هرچه نوزاد بزرگتر میشود مادر باید وزن بیشتری را بلند کند. روزهای اول مادر یک نوزاد 5-4 کیلویی را بارها بلند میکند. شاید متجاوز از پنجاه بار در طول روز. ولی بعد یکسال وزن بچه به 9-8 کیلو و بعد از دو سال به 15 کیلو میرسد.

 درمان کمردرد  مادرانی که تازه بچه دار شده اند :

• بعد از هر زایمان خانم ها باید نرمش مخصوص کمردرد را انجام دهند تا قوام و قدرت عضلات جدار شکم به حالت طبیعی برگردد. این نرمش ها را هرچه زودتر شروع کنید. البته در صورتی که زایمان با سزارین بوده است معمولاً نرمش ها بعد از شش هفته از زایمان شروع میشود.
• باید بتوانید در عرض شش هفته اول بعد از زایمان وزن خود را به حد قبل از بارداری برسانید.
• قبل از بلند کردن بچه او را تا حد ممکن به بدن خود نزدیک کنید. بچه را دور از بدن نگه ندارید. در حین نگهداشتن بچه بدن خود را به طرفین نچرخانید.
• برای بلند کردن بچه از زمین به جلو خم نشوید. زانوهای خود را خم کرده چمباتمه زده و سپس بچه را گرفته و بلند کنید.
• اگر تخت بچه کناره دارد برای برداشتن بچه از روی تخت اول کناره را به کنار بزنید و سپس بچه را بردارید. برای برداشتن بچه از روی کناره به روی تشک بچه خم نشوید.
• وقتی در بیرون از خانه قدم میزنید بچه را در یک کوله پشتی که در جلوی بدنتان قرار میگیرد قرار دهید.
• هیچوقت بچه را روی کنار لگن خود قرار ندهید. با این کار بر روی کمر خود فشار زیادی وارد میکنید.
• وقتی میخواهید بچه را در ماشین بگذارید، بیرون ماشین نایستید. اول روی صندلی عقب زانو بزنید و سپس بچه را در صندلیش در ماشین قرار دهید.
  

  
   
  

  
  

  
  

                                   

عمل جراحی دیسک کمر

اگر بعد از سه ماه درمان منظم، شما همچنان درد در ساق پاداشتید ممکن است نیاز به عمل جراحی دیسک کمرداشته باشید. به یاد داشته باشید که جراحی دیسک کمر موجب درمان قطعی نمیشود و هدف از انجام آن فقط از بین بردن درد تیر کشنده اندام تحتانی است. این عمل جراحی تاثیری در روند مشکلاتی که در دیسک بین مهره ای یا مهره های کمری بوجود آمده ندارد و تاثیری هم در روند آینده دیسک و مهره ها ندارد.
عمل جراحی دیسک کمر تاثیر عمده ای بر روی درد کمر ندارد و بیشتر با هدف درمان درد تیر کشنده اندام تحتانی انجام میشود.

اگر بیمار بعد از جراحی مراقبت های لازم را انجام ندهد مشکلات وی میتواند مجددا عود کند.

 معمول ترین نوع جراحی که برای هرنی دیسک انجام میشود میکرودیسککتومی Microdiskectomy است. در حین جراحی قسمت ژلاتینی دیسک که جابجا شده و به روی عصب فشار میاورد خارج میشود. گاهی به علت هرنی دیسک کارکرد اعصابی دچار اختلال میشود که نتیجه آن از دست دادن کنترل ادرار و مدفوع و احساس بیحسی در ناحیه اطراف مقعد و دستگاه تناسلی است. در این حال بیمار باید سریعاً تحت عمل جراحی دیسک کمر قرار بگیرد. عمل جراحی دیسک کمر بیشتر برای کاهش درد اندام تحتانی انجام میشود و تاثیر زیادی بر درد کمر ندارد.

 

 بعد از جراحی دیسک کمر

بسیاری از تکنیک‌های تسکین درد کمر ساده هستند و بیمار می‌تواند به راحتی آنها را فرابگیرد و در خانه یا محل کار طی روز انجام دهد. اکثر بیماران شگفت‌زده می‌شوند هنگامی که درمی‌یابند تکنیک ساده‌ای مانند قرار دادن کمپرس یخ و یا تغییر در شیوه حرکت کردن، حفظ حالت اندامی مناسب و نرمش های مناسب تا چه اندازه در تخفیف کمر درد پس از جراحی کمر مؤثر است.

حدود 95 درصد بیمارانی که به علت هرنی دیسک تحت عمل جراحی قرار میگیرند بعد از جراحی دردشان بطور محسوسی کم میشود. بیماران معمولاً میتوانند بعد از 2-1 هفته به کار و فعالیت بدنی برگردند. بعد از جراحی باید تا حداقل یک ماه از رانندگی، نشستن به مدت طولانی، بلند کردن اجسام و خم شدن به جلو اجتناب کنید. انجام نرمش های مخصوص دیسک کمر برای تقویت عضلات کمر و شکم بعد از جراحی ضروری است وگرنه عارضه ممکن است عود کند. در پنج درصد موارد بعد از جراحی ممکن است علائم پارگی دیسک کمر و هرنی مجدداً عود کند.

 

 

                                 

 

 

درمان کمردرد مزمن با یوگا

محققانی که بر روی کمردرد مطالعه میکنند به این نتیجه رسیده اند که کسانی که یوگا میکنند بهتر میتوانند بر درد و دیگر علائم ناشی از مشکلات کمردرد غلبه کنند. 

 در مقایسه با کسانی که برای درمان کمردرد خود از درمان های استاندارد استفاده میکنند در کسانی که یوگا میکنند خلق و خو بهتر شده، کمردرد کمتر شده و کارآیی کلی بدن میشود.

در این مطالعه تعداد 90 نفر که دچار ناتوانی های خفیف تا متوسط در اثر کمردرد مزمن بودند انتخاب شده و بطور تصادفی به تعدادی از آنها حرکات یوگا آموزش داده شد و انجام گردید و در تعدادی دیگر از درمان های استاندارد کمردرد استفاده شد. در گروهی که حرکات یوگا را انجام میدادند این حرکات دو بار در هفته و هر بار به مدت 90 دقیقه و به مدت 24 هفته آموزش داده شده و انجام گردید. شرکت کنندگان در مطالعه بمدت شش ماه بعد از پایان دوره های یوگا و یا درمان های استاندارد پیگیری شدند.

مطالعه نشان داد که

• در پایان هفته 24 شدت درد و ناتوانی های حرکتی در گروهی که یوگا کار کرده بودند به طرز محسوسی کمتر از گروه دیگر بود

• در هفته 12 تعداد بیشتری از بیماران در گروه یوگا اظهار بهبودی میکردند

• در گروهی که یوگا میکردند نشانه های افسردگی بطرز محسوسی کاهش پیدا کرد

• در گروه استفاده کننرده از یوگا در پایان ماه ششم شدت درد، ناتوانی های جسمی و میزان افسردگی بسیار بیش از گروه دیگر کاهش نشان میداد

• در گروهی که از یوگا برای درمان کمردرد خود استفاده میکردند تمایل به کاهش میزان مصرف داروی ضد درد بیش از گروه دیگر بود

در این مطالعه از نوع خاصی از یوگا به نام Iyengar Yoga استفاده شد. در این نوع از یوگا که هر کسی با هر درجه ای از توانایی جسمی و ذهنی میتواند انجام دهد تاکید بر روی تنفس درست و درست نشستن و درست ایستادن است.

 

                                 

 

درمان اسکولیوز با بریس

دانشمندان میگویند استفاده از بریس و کمربندهای طبی میتواند مانع از پیشرفتاسکولیوز شود و در بسیاری موارد میتواند نیاز به عمل جراحی اسکولیوز احتمالی را مرتفع کند.

اسکولیوز بیماری است که در آن ستون مهره به چپ یا راست نحرف میشود و بیشتر در بچه ها و نوجوانان دیده میشود. علت اسکولیوز در غالب موارد ناشناحته است و در صورتیکه شدید شود موجب درد و ناتوانی بخصوص در بچه های در حال رشد میگردد. وقتی زاویه انحراف ستون مهره مبتلا به اسکولیوز بین 40-25 درجه است معمولا ازبریس استفاده میشود. وظیفه بریس ممانعت از بیشتر شدن انحراف است چون اگر انحراف از حد مشخصی بیشتر شود نیاز به عمل جراحی اسکولیوز خواهد بود.

با این که سال ها است از بریس در درمان اسکولیوز استفاده میشود ولی تاکنون شواهد قاطعی دال بر اثربخشی آن وجود نداشته است. در مطالعه جدیدی که نتایج آن در مجله The New England Journal of Medicine به چاپ رسیده است تاثیر بریس در پیشگیری از پیشرفت اسکولیوز مورد بررسی قرار گرفته است.

در این بررسی محققان تعداد 242 بیمار با سن بین 15-10 سال را بین سال های 2011-2007 مورد مطالعه قرار دادند. اینها بیمارانی بودند که با در نظر گرفتن نوع انحراف ستون مهره، سن و شدت انحراف، احتمال بالایی برای پیشرفت و بدتر شدن کجی ستون مهره را داشتند. آنها را به دو گروه تقسیم کردند. برای تعدادی از بریس استفاده کردند و در تعدادی دیگر بریس استفاده نشد. بریس معمولا برای بیماران روزی 18 ساعت استفاده شد. تمامی بیماران تا سن بلوغ پیگیری شدند. ذکر این نکته ضروری است که پیشرفت انحرافاسکولیوز غالبا تا سن بلوغ است و بعد از آن شدت انحراف بیشتر نمیشود.

در این مطالعه در صورتی که تا سن بلوغ انحراف ستون مهره حداکثر به 50 درجه میرسید درمان موفق محسوب میشد و اگر شدت انحراف از 50 درجه بیشتر میشد درمان ناموفق بود. 50 درجه زاویه است که اگر شدت انحراف ستون مهره از آن بیشتر شود بیمار نیاز به عمل جراحی پیدا میکند.

در پایان مدت مطالعه مشخص شد که در بیمارانی که از بریس استفاده کرده بودند درمان بطور متوسط در 72 درصد موفقیت آمیز بود و در آنهایی که بریس را برای ساعات بیشتری در طول روز پوشیده بودند احتمال موفقیت بیشتر بود. در آنهایی که بریس را به مدت بیش از 13 ساعت در روز پوشیده بودند احتمال موفقیت درمان 93-90 درصد بود. در گروه دیگر یعنی آنها که از بریس استفاده نکرده بودند پیشرفت انحراف ستون مهره تنها در 41 درصد به حد کمتر از 50 درجه رسیده بود.

این مطالعه نشان داد که استفاده مناسب از بریس در بیمار مبتلا به اسکولیوز یقینا میتواند احتمال نیاز وی به عمل جراحی اسکولیوزدر آینده را کاهش دهد.

 

                                 

درمان آرتروز زانو با کفش طبی

آرتروز زانو یا استئوآرتریت یا ساییدگی زانو بیماری شایعی است که مهمترین علامت آن دردوخشکی زانو است.

گرچه درمان زانو درد و کاهش درد شدید آرتروز زانو تنها با انجام تعویض مفصل امکانپذیر است برای درمان آرتروز زانو  موارد خفیف تر از روش های مختلفی استفاده میشود. یکی از این درمان آرتروز زانو استفاده از کفش های مخصوص طبی و فیزیوتراپی  است.

فیزیوتراپی نقشی حیاتی در درمان آرتروز زانو بدون انجام جراحی دارد. فیزیوتراپی برای تسکین زانو درد و بهبود دامنه حرکتی، همانند آرتروز گردن استحکام و بهبود عملکرد مورد استفاده قرار می‌گیرد.

شروع علائم آرتروز زانو و ساییدگی مفصل آن معمولا از طرف داخلی آن است یعنی طرفی از زانو که به زانوی دیگر نزدیک تر است. از راه هایی که برای کاهش علائم آرتروز زانو در این مرحله پیشنهاد شده است کم کردن فشاری است که از جانب وزن بدن به این قسمت از زانو وارد میشود و راه حل پیشنهادی استفاده از کفش طبی است.

کفش طبی که از آن استفاده میشود تفاوتی با یک کفش معمولی ندارد بجز اینکه در زیر آن یک کفی گوه مانند گذاشته شده به نحوی که طرف کلفت تر گوه در سمت خارجی کف پا قرار میگیرد. این کار با این هدف انجام میشود که با تغییر در امتداد ساق، فشار به قسمت داخلی زانو کاهش یافته و در نتیجه درد آرتروز زانو ناشی از ساییدگی زانوکم شود.

در مطالعه ای که اخیر در دانشگاه منچستر انگلستان صورت گرفته است ارتباط بین استفاده از این وج Wedge یا گوه در زیر کفش های طبی و تاثیر آن در کاهش درد زانو ناشی از آرتروز زانو مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه بررسی هایی را که دیگر محققین تا زمان حال در این مورد انجام داده اند گردآوری شده است. مجموعه این تحقیق ها بر روی 885 بیمار صورت گرفته که در 502 نفر از آنها از کفش طبی استفاده شده است.

نتیجه بررسی و مقایسه بیمارانی که از کفش طبی استفاده کرده بودند با کسانی که کفش های معمولی پوشیده اند نشان داد که استفاده از کفش های طبی تاثیری در میزان کاهش زانو درد ناشی از آرتروز زانو نداشته است.

 

                                 

 

صدا دادن مفصل گردن و علل آن

گردن از هفت استخوان گردن به نام مهره های گردن تشکیل می‌شود که توسط عضله‌ها، رباط‌ها (لیگامان‌ها) و تاندون‌ها حمایت می‌شوند و به این ترتیب حرکت دادن و نگه داشتن سر و گردن به گونه‌ای ممکن می‌شود که می‌توان گردن را بدون تحمل هیچ فشاری چرخاند، خم کرد و حرکت داد. با این وجود، گردن در اثر فشار مداوم هنگام چرخاندن صدای تق تق را تولید می‌کند. این صدا معمولاً بی‌خطر است؛ اما اگر صدا دادن گردن همراه با درد باشد باید به پزشک مراجعه نمود.

 

علل

 

    تشکیل حباب داخل مایع: مایع غلیظی (مایع سینوویال) که اطراف هر هفت مفصل گردن وجود دارد، با توجه به خاصیت روان کنندگی‌اش باعث حرکت نرم و لغزنده‌ی گردن می‌شود. این مایع حاوی گازهای دی اکسید کربن و نیتروژن است که می‌توانند حباب تشکیل بدهند. حرکت دادن مفصل‌های گردن فشار بیشتری را به این حباب‌ها وارد می‌کند و در نتیجه این حباب‌ها می‌ترکند و صدا می‌دهند. این فرایند، تشکیل حباب داخل مایع، می‌تواند علت صدا دادن مفصل گردن شود و به صورت صدای تق تق گردن نمود می‌یابد.

    نقش رباط‌ها (لیگامان‌ها): رباط در محل تلاقی دو یا چند استخوان از مفصل حمایت می‌کند و حرکت آن را ممکن می‌سازد. بعضی از استخوان‌ها برجستگی‌هایی دارند که رباط‌ها به آنها گیر می‌کنند؛ هنگام حرکت گردن این برجستگی کمتر می‌شود و رباط آزاد می‌شود. در نتیجه‌ی لغزیدن رباط از سطح برآمدگی استخوان، گردن صدا می‌دهد.

    مشکل مفصلی: ناهموار شدن سطح مفصل مشخصه‌ی اصلی بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان و آرتروز گردن محسوب می‌شود. این عارضه‌ها تغییرات فرسایشی مهره های گردن را به دنبال دارند که به نوبه خود به صدا دادن آن می‌انجامد.

    آرتروز گردن: استئوآرتریت گردن (اسپوندیلوز گردن) به موازات پا به سن گذاشتن افراد بروز می‌یابد. دیسک‌های اسفنجی بین مهره‌های گردن پس از پنجاه سالگی تحلیل می‌روند و قابلیت حفاظتی طبیعی خود را از دست می‌دهند. مهره‌های گردنی و رباط‌های مربوط به آنها در اثر ضخیم‌تر شدن در فضای بین استخوان‌ها پیشروی می‌کنند و در نتیجه این فضا کوچک و کوچک‌تر می‌شود. پیامد این امر، درد و سفتی گردن است که در بیماران مسن‌تر با صدا دادن گردن نیز همراه است. آرتروز گردن گاهی از حالت اندامی نامناسب نشأت می‌گیرد. گردن برخی افراد، مانند ورزشکاران یا ژیمناست‌ها، در نتیجه‌ی فعالیت‌های سنگین صدمه می‌بیند. مفصل آسیب دیده‌ی گردن فشار بیشتری را تحمل می‌کند و باعث صدا دادن گردن هنگام انجام حرکت‌هایی خاص می‌شود.

                                 

عوارض صدا دادن گردن

اغلب مواقع، صدا دادن گردن ناشی از تخریب مفاصل یا آرتروز است. علاوه بر تق تق گردن، همچنین در ناحیه گردن خود دچار درد و خشکی مفصل می شود. اگر صدا دادن گردن همراه گردن درد و است به منظور جلوگیری از این علائم آزاردهنده، بهترین کار این است که از یک گردن بند طبی برای  محافظت از گردن خود استفاده کنید و آن را به آرامی ماساژ دهید تا هم درد آن تسکین پیدا کند و هم دامنه حرکات آن افزایش یابد. ماساژ آزادسازی تنش به همراه فیزیوتراپی و حرکات کششی منفعلانه خفیف توصیه می شود.

 

عوارض صدا دادن گردن

 

صدای تق تق گردن می تواند عوارضی به همراه داشته باشد از جمله:

 

    گردن درد:  صدای تق تق گردن می تواند پس از مدتی قابلیت حرکتی گردن را کاهش دهد. این مشکل به دلیل تحلیل رفتن و ساییدگی غضروف اطراف مهره ها می باشد که در نهایت منجر به تغییرات دژنراتیوی آرتروز می شود. با افزایش فشار وارده بر اعصاب، این می تواند به التهاب و درد گردن نیز منجر شود.

 

    آرتروز: صداهای ممتد گردن باعث وارد شدن فشار قابل توجهی به مفاصل گردن شده و منجر به کشیدگی بیش از حد رباط ها می شود. این می تواند به عدم حرکت منجر شود، زیرا این حالت باعث تشکیل پل های استخوانی در بین مهره ها می شود، آنهم در زمانیکه بدن تلاش می کند مفصل را ثابت نگه دارد. به هر حال، این روند طبیعی نیست و می تواند به ثبات مفصلی دائم و غیر قابل برگشت منجر شود که این عارضه آرتروز می نامند.

 

    سکته مغزی: مطالعات نشان داده اند که سکته مغزی در افراد زیر ۶۰ سال ممکن است به دلیل صداهای تق تق ممتد گردن باشد. صداهای ممتد گردن میتواند باعث آسیب دیدگی رگ های خونی گردن یا شریان های گردن شود. ایجاد این پارگی ها در شریان ها می تواند به خونریزی یا تشکیل شدن لخته خون منجر شود که میتوانند وارد مغز شوند. لخته های خون میتوانند مانع جریان خون شده و رسیدن اکسیژن به مغز را دچار اختلال می کنند. این نوع سکته مغزی که به دلیل  صداهای تق تق ممتد گردن ایجاد می شود، خفیف بوده و باعث یک حمله ایسکمی گذرا می شود، اما می تواند کشنده هم باشد. علائم معمول سکته مغزی عبارتند از سرگیجه، احساس گیجی، ضعف یک طرف از بدن، تاری دید، اختلال در صحبت کردن، و سردرد شدید. در زمان وجود این علائم به فوریت های پزشکی نیاز است.

                                 

نقش کایروپراکتیک در طب فیزیکی و درمان درد

کایروپراکتیک یک روشی است که مشکلات و بیماری های سیستم عصبی و اسکلتی-عضلانی بدن را با روش های غیرجراحی درمان می کند. به طور کلی، پزشکان کایروپراکتیک ، تمرکز ویژه ای بر درمان دستی دردهای ستون فقرات و بافت های اطراف آن دارند. مطالعات بسیاری نشان داده اند که روش های درمان دستی که توسط این افراد به کار گرفته می شود، به طور کلی بیش از همه برای درمان بیرون زدگی دیسک کمر، درد سیاتیک و درد گردن مفید است.در واقع زمانی که بیماران مبتلا به دردهای مزمن کمر به متخصص طب فیزیکی مراجعه می کنند و درمان دستی برای اولین بار روی آنها انجام می شود، این روش کمی تهاجمی به نظر می آید و شاید تحمل آن کمی سخت باشد، اما در صورت ادامه جلسات درمان دستی ستون فقرات، بیمار در بلند مدت بهبودی می یابد و به نتایج بسیار مثبتی دست پیدا می کند

 

نقش کایروپراکتیک

 

متخصصین طب فیزیکی بزرگترن مزیت رویکرد‌های درمانی خود را در این موضوع می‌دانند که با روشی طبیعی  و بدون استفاده از دارو و انجام جراحی و با به‌کارگیری روش‌هایی مانند درمان دستی به بیماران خود کمک می‌کنند که به اهداف درمانی خود دست یابند. از نظر متخصصن طب فیزیکی، مهمترین اصل در رویکرد درمانی آن‌ها تکیه به این موضوع است که بدن انسان (تحت شرایط مناسب) دارای قابلیت فوق‌العاده‌ای در ترمیم و بازیابی خود می‌باشد و وظیفه‌ی متخصص طب فیزیکی این است که شرایط مناسب را برای بدن فراهم کند تا فرآیند طبیعی بازسازی بدن آغاز شود. از آنجایی که  نخاع و شاخه‌های عصبی اصلی از ستون فقرات عبور می‌کنند و سیستم عصبی ما نیز روی تک‌تک اجزا و حتی سلول‌های بدن ما کنترل دارد، متخصصین طب فیزیکی همیشه تمرکز وتوجه ویژه‌ای بر سلامت ستون فقرات و قرارگیری اجزای آن در راستای صحیح دارند و در صورتی که مشکلی در ستون فقرات وجود داشته باشد، در اولین قدم به درمان آن می‌پردازند. روش‌های درمان درد معمولا در دو دسته‌ی اصلی جای می‌گیرد:

دردهای مزمن

 

درد مزمن به دردی مداوم گفته می‌شود که بیش از حد ادامه یافته است و به روش‌های معمول درمان درد، پاسخگو نیست. متخصصین طب فیزیکی می‌توانند اغلب دردهای مزمن را درمان کنند. آن‌ها از طیف وسیعی از روش‌های درمان غیرجراحی، مانند مانیپولاسیون (جااندازی ستون فقرات) برای درمان درد‌های مزمن و رفع التهاب و گرفتگی عضلات بهره می‌برند.

دردهای مقاوم

 

دردهای مقاوم به دردی شدید و مداوم گفته می‌شود که در زندگی عادی فرد کاملا اختلال ایجاد کرده است. این نوع از دردها معمولا با کمک داروهای قوی و انجام جراحی درمان می‌شوند و درمان‌های کایروپراکتیک (درمان دستی)  برای آن‌ها به کار برده نمی شود.

                                 

درمان و تشخیص آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست

آرتروز مچ دست یا استئوآرتریت مچ دست بیماری است که در آن غضروفی که روی استخوان های تشکیل دهنده مفصل را پوشانیده بتدریج خراب و ساییده میشود. این تخریب معمولا بدنبال آسیب هایی که بدنبال ضربه به مچ دست ایجاد میشود شروع میگردد.

 

تشخیص ساییدگی مچ دست

پزشک در ابتدا با بیمار صحبت کرده و در مورد مشکلات وی از او سوالاتی میکند. معاینه بیمار معمولا بصورت دیدن مچ و حرکاتی که انجام میدهد صورت میگیرد. پزشک معالج از بررسی های پاراکلینیکی بخصوص رادیوگرافی ساده برای کمک به تشخیص آرتروز مچ دست کمک میگیرد. در رادیوگرافی این بیماران دیده میشود که فضای مفصلی کاهش پیدا کرده، استخوان ها متراکم تر شده ( که معمولا خود را بصورت سفیدتر شدن استخوان نشان میدهد) و ممکن است استخوان های اضافه ای به نام استئوفیت در لبه های استخوان های تشکیل دهنده مفصل ایجاد شوند.

درمان آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست :

 

درمان غیر جراحی آرتروز و ساییدگی مفصل مچ دست :

کاهش فعالیت های سنگین بدنی و ورزشی

• تغییر روش انجام دادن فعالیت ها بصورتی که فشار کمتری به مچ دست وارد شود

• انجام نرمش های کششی تقویتی برای مفصل مچ دست

• استفاده از بریس

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند بروفن و یا سلکوکسیب یا ناپروکسن

• گرم کردن موضع درد

• تزریق کورتیکوستروئید در درون مفصل به توسط پزشک معالج

انجام اقدامات فوق در بسیاری موارد میتواند دردمچ دست بیمار را کاهش دهد. در صورتیکه چند ماه درمان غیر جراحی مچ دستتاثیر درمانی مناسبی نداشته باشد پزشک معالج ممکن است تصمیم به انجام عمل جراحیمچ دست بگیرد.

معمول ترین این اعمال جراحی خشک کردن مفصل مچ دست یا آرتردز Arthrodesis است. در این نوع جراحی بزشک ارتوپد غضروف آسیب دیده را از سطح استخوان های مفصل خارج کرده و آن استوان ها را به یکدیگر متصل کرده و جوش میدهد. این اتصال استخوان های ممکن است در بین تعداد معدودی از استخوانچه های مچ دست باشد و یا ممکن است تمام آنها به یکدیگر و به استخوان های ساعد متصل شده و جوش داده شوند. این عمل جراحی مچ دست درد را از بین میبرد ولی در ازا موجب از بین رفتن حرکات مچ دست هم میگردد.

در روماتیسم مفصلی که هر دو مچ دست بیمار ممکن است دچار آرتریت و تخریب شوند پزشک معالج معمولا یک مچ دست را خشک کرده و برای مچ دست دیگر از مفصل مصنوعی استفاده میکند. در این موارد بیمار با مچ دستی که خشک شده است حرکات قدرتی و کارهایی را که نیاز به نیروی زیاد و پایداری زیاد مچ دارند انجام میدهد و با مچ دست دیگر حرکاتی را انجام میدهد که نیازمند دامنه حرکتی بیشتر است.