درمان آرتروز و ساییدگی مفصل آرنج چیست

درمان ساییدگی مفصل آرنج معمولا با استفاده از روش های غیر جراحی شروع میشود. درمان های جراحی تنها در مواردی مورد استفاده قرار میگیرند که مشکلات بیمار بعد ار درمان های غیر جراحی همچنان باقی مانده و بهبود نیابند.

 

مهمترین اقدامات غیر جراحی در مدیریت درد ناشی از آرتروز مفصل آرنج عبارتند از:

 

·         استراحت و کاهش حرکاتی از آرنج که موجب تشدید درد میشوند

 

·         تغییر در روش زندگی و روش استفاده از اندام فوقای در انجام فعالیت های روزانه

 

·         استفاده از گرمای موضعی

 

·         داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند بروفن

 

·         اسپلینت و ارتوز های مفصل آرنج برای کم کردن دامنه حرکتی مفصل

 

·         انجام نرمش های کششی و تقویتی آرنج

 

·         تزریق داروهای کورتیکواستروئیدی تزریقی به توسط پزشک در داخل مفصل

 

 

 

همانطور که گفته شدن در صورتیکه انجام اقدامات ذکر شده بعد از چند ماه نتواند درد بیمار را کاهش دهد پزشک ارتوپد ممکن است تصمیم به استفاده از روش های جراحی بگیرد. انواع متفاوتی از اعمال جراحی برای آرتروز مفصل آرنج بکار برده میشود.

 

انتخاب نوع جراحی بر حسب شدت خرابی مفصل، سطح فعالیت های بدنی بیمار و سن بیمار است. مهمترین این روش ها عبارتند از:

دبریدمان به روش آرتروسکوپی

 

دبریدمان Debridement به معنای تمیز کردن محل و برداشتن بافت های اضافه و مشکل زا است. در مراحل ابتدایی بیماری که هنوز پیشرفت زیادی ایجاد نشده است از این روش درمانی استفاده میشود.

 

با استفاده از آرتروسکوپ درون مفصل شسته شده و قطعات غضروفی آزاد در درون مفصل برداشته میشوند. ممکن است قسمتی از کپسول مفصلی برش داده شود تا محدودیت حرکتی کاهش یابد

آرتروپلاستی اینترپوزیشن Interposition arthroplasty

 

در این روش استخوان ها در سطح مفصلی تراشیده شده و در بین آنها بافتی مانند تاندون یا فاشیا قرار داده میشود (فاشیا بافتی مانند تاندون است ولی بیشتر به شکل پرده بوده و بین عضلات قرار میگیرد). تاندون یا فاشیا مانع ساییده شدن استخوانهای مفصل شده و موجب کاهش درد بیمار میشوند.

خشک کردن یا فیوژن مفصل

 

فیوژن Fusion مفصل آرنج که به آن آرترودز Arthrodesis هم میگویند به معنی متصل کردن استخوانهای مفصل است. در این روش جراحی باقیمانده غضروف خراب شده از سطوح مفصلی تراشیده شده و سپس استخوان های تشکیل دهنده مفصل با استفاده از پیچ و پلاک به یکدیگر متصل میشوند تا دیگر حرکتی نداشته باشند.

 

این روش جراحی درد بیمار را از بین میبرد ولی موجب از بین رفتن حرکات مفصل آرنج هم میشود. از این روش درمانی بیشتر در کسانی استفاده میشود که میخواهند اشیاء سنگین را با دست بلند کنند. افراد جوان و فعال از آرترودز مفصل آرنج بیش از آرتروپلاستی و تعویض مفصل آن سود میبرند.

تعویض مفصل آرنج

 

استفاده از مفصل مصنوعی در آرنج مانند استفاده از آن در مفاصل ران، زانو وشانه شایع نشده است. عوارض این عمل جراحی در مقایسه یا اعمال تعویض مفصل در ران و زانو بشتر است.

 

از این روش جراحی بیشتر در کسانی استفاده میشود که نیاز دارند مفصل آرنج حرکت داشته باشد ولی قدرت زیادی از این مفصل نمیخواهند.

 

بنابراین افراد مسن که اجسام سنگینی را با دست برنمیدارند ممکن است از این نوع جراحی سود ببرند. از تعویض مفصل آرنج در درمان تخریب مفصلی ناشی از روماتیسم مفصلی هم استفاده میشود

.

 

                                 

 

درمان پوکی استخوان با مغناطیس درمانی

تأثیر مگنتوتراپی بر استخوان

یکی از موارد استفاده از مگنتوتراپی تأثیر آن بر جوش خوردن شکستگی استخوان است. بافت استخوانی تا سن 35 سالگی تشکیل شده و پس از آن توده استخوانی کم کم شروع به کاهش می کند. عوامل تغذیه ای به خصوص دریافت کلسیم، سطح فعالیت های فیزیکی و فاکتورهای ژنتیک در این پروسه اهمیت دارند.

تـأثیـر مگنـت تـراپـی بـر تحریک استخوان سازی و استئوپلاست ها ثابت شده است. میدان‌های مغناطیسی پالسی با تغییر پتانسیل غشای سلولی باعث تحریک فعالیت آن ها می‌شود. یکی از عوارض مهم در شکستگی استخوان، جوش نخوردن یا (Non Union) ‌است که احتمال آن با افزایش سن زیاد می شود.

از موارد دیگر مگنتوتراپی می توان از کاربرد آن در درمان پوکی استخوان یاد کرد. امواج با فرکانس پائین الکترومگنتیک باعث القاء جریان های الکتریکی در استخوان شده و تراکم استخوان را افزایش می دهند. همچنین امواج الکترومگنیک اثرات ثانوی دیگری نیز دارد که در حفظ ساختار استخوان به طور غیر مستقیم نقش عمده ای دارند.

 

                                 

درباره پوکی استخوان

پوکی استخوان (Osteoprosis)یک بیماری شایع متابولیک استخوان بوده و در آن کاهش عمومی و شدید در توده استخوانی (پوک شدن استخوان) بوجود می‌آید. که در آن عناصر تشکیل دهنده استخوان از نظر کیفیت تغییر نمی‌کند، ولی از نظر کمیت کاهش می‌یابد. در این بیماری به فعالیت استئوکلاسته افزوده می‌شود. استئوپورزپیری ، پدیده فیزیولوژیکی نزد افراد مسن محسوب می‌شود. این بیماری وقتی بروز می‌کند که کاهش توده استخوان بیش از حد سریع باشد. در ضمن خانمها بسیار بیشتر از آقایان دچار پوکی استخوان می‌شوند. و همینطور با افزایش سن احتمال بروز پوکی استخوان بیشتر می‌شود.
● علل ابتلا به پوکی استخوان
▪ آسیب شناسی دقیق استئوپورز ناشناخته است. عوامل مستعد کننده عبارتند از:
الف) کاهش و از بین بردن فعالیت عضو به علت حرکت طولانی مدت.
ب) رژیمهای غذایی با کمبود مواد پروتئین ، دریافت ناکافی کلسیم ، کمبود ویتامین D و مصرف زیاد کافئین.
▪ شروع یائسگی:
استروژن هورمون زنانه‌ای که از کاهش توده استخوان جلوگیری می‌کند. تولید استروژن در تخمدانها بعد از یائسگی متوقف می‌شود، ‌در نتیجه از دست رفتن توده استخوان تسریع می‌شود. زنانی که یائسگی زودرس دارند (قبل از ۴۵ سالگی)، مانند بانوانی که تخمدانهای آنها با جراحی از بدن خارج شده است، بیشتر در معرض ابتلاء به پوکی استخوان هستند.
▪ سابقه خانوادگی:
وراثت بر میزان استخوانهای شما و سرعت از دست رفتن آنها تاثیر دارند.
▪ استخوانهای کوچک: بانوانی که دارای استخوانهایی کوچک بوده یا کوتاه قد و یا لاغر هستند به خاطر وجود توده استخوانی کمتر، ‌به بروز پوکی استخوان مستعد‌ترند.
▪ پیشنیه قومی:
بانوان اروپای شمالی یا آسیایی تبار بیشتر در معرض ابتلاء به پوکی استخوان هستند.
▪ بعضی بیماریها:
الف) بیماریهایی نظیر تیروئید، کلیه و برخی سرطانها ممکن است به پوکی استخوان منتهی شوند.
ب) تجویز بعضی داروها به مدت طولانی مثل کورتیکواستروئیدها و هپارین.
● علایم بالینی
▪ توده استخوانی هر فرد معمولا در ۳۰ تا ۳۵ سالگی به بیشترین میزان خود می‌رسد. پس از این سن ، کاهش توده استخوان به صورت یک روند طبیعی پیری آغاز می‌شود. ۵۰ درصد افراد بیش از ۶۵ درصد سال سفید پوست استئوپروز داشته و فقط در ۲۰ درصد از این افراد علایم بالینی وجود دارد. ۳۰ درصد افرادی که به سن ۷۵ سالگی رسیده‌اند، دچار شکستگی ناشی از استئوپروز می‌شوند. شایعترین علل این شکستگیها عبارتند از: جسم مهره‌ها ، لگن ، گردن ، استخوان ران ، انتهای فوقانی بازو و انتهای تحتانی ساعد ، علاوه بر شکستگیهای این بیماران از درد کمر ، پشت و قوز‌دار شدن پشت شکایت دارند. ولی برخلاف استئومالاسی ، مبتلایان از ضعف عمومی و ضعف عضلانی شکایتی ندارند.
▪ در بعضی از موارد استئوپروز و استئومالاسی تواما وجود دارد. دفورمیتی قفسه سینه به صورت کوتاهی قامت ، مشکل دولاشدن (خم شدن به سمت جلو) ، کیفوز مشخص ستون مهره‌ای سینه‌ای که ممکن است در پشت ایجاد شود. بدشکلی ستون مهره‌ای و فضای دنده‌ای ممکن است باعث نارسایی تنفسی شود.به علت ناتوانی در بهبودی از آسیب‌های وارده ممکن است دچار پوکی استخوان شوید، بدون آنکه از بیماری خود اطلاع داشته باشید به همین دلیل است که پوکی استخوان بیماری بی‌سر و صدا نامیده می‌شود.
● پوکی استخوان
در مراحل اولیه بروز پوکی استخوان،‌ علایم به ندرت ظاهر می‌شود، که این امر تشخیص بیماری را دشوار می‌کند. پوکی استخوان در مراحل بعدی موجب بروز مشکلات ذیل می‌شود. شکستگی مفاصل‌ ران ، کمر و ستون مهره‌ها که غالبا این اولین علامت است. کمردرد شدیدی در یک نقطه خاص که نشانه یک شکستگی می‌باشد. قوز کردن پشت که موجب انحنای پشت یا قوز درآوردن می‌شود. کوتاه شدن قد در اثر پوکی استخوان در طی سالهای متمادی ایجاد می‌شود.
● عوامل خطری قابل کنترل
▪ وزن: وزن کم بانوان بسیار لاغر که عادت ماهانه آنها را مختل کند، این خانمها در معرض خطر پوکی استخوان قرار می‌گیرند، (زنانی که دارای اضافه وزن هستند معمولا در معرض خطر نیستند ولی احتمال ابتلاء به ناراحتیهای دیگر در آنها زیادتر است).
▪ ورزش نکردن: نداشتن فعالیت، کاهش توده استخوان را تسریع می‌کند. ورزش مناسب به افزایش مقدار استخوان و سلامتی بیشتر شما کمک می‌کند. مصرف مشروب و یا نوشابه‌های کافئین‌دار این مواد در استفاده بدن شما از کلیسم اختلال ایجاد می‌کنند. همچنین افرادی که مشروب مصرف می‌کنند غالبا برنامه غذایی نامناسبی داشته و کم ورزش می‌کنند.
▪ کمبود کلسیم در برنامه غذایی: کلسیم استخوانها را قدرتمند می‌کند. اگر به قدر کافی کلسیم مصرف نمی‌کنید بدن شما سلولهای استخوانی را تخریب می‌کند تا کلسیم مورد نیاز خود را به دست آورد.
▪ سیگار کشیدن: زنانی که سیگار می‌کشند بیشتر از خانمهایی که سیگار نمی‌کشند دچار پوکی استخوان (و سایر بیماریها) می‌شوند.
▪ بعضی داروهای تجویزی نظیر کورتیکواستروئیدهای خوراکی که معمولا برای درمان آسم و آرتروز مصرف می‌شود.
برنامه غذایی پروتئین - کمبود ویتامین D (ویتامین D به بدن شما کمک می‌کند تا از کلسیم برای ساختن استخوانهای محکم استفاده کنید).
● ارزیابی تشخیصی
الف) علایم رادیولوژی
کاهش تراکم استخوان ، همچنین کاهش تعداد و صفحات تیغه‌های استخوان که بخصوص در جسم مهره‌ها ، گردن و استخوان ران مشهود است. فضای بین مهره‌ای افزایش یافته و سطح بالایی و پایینی جسم مهره گرد می‌شود. شکستگی مرضی در مهره‌ها باعث مقعرالطرفین شدن شکل آنها می‌گردد.
ب) علایم آزمایشگاهی
کلسیم ، فسفر و آلکالین فسفاتاز سرم طبیعی است. بیوپسی استخوان به تشخیص کمک می‌کند.
● آزمایشهای سنجش تراکم استخوان
این آزمایشها برای تشخیص و پیگیری درمان پوکی استخوان ،‌ دقیقتر از عکسبرداری با اشعه هستند. پرتوهای ایکسمعمولا برای تشخیص پوکی استخوان مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. این پرتوها که به دلایل دیگری استفاه می‌شود ممکن است پوکی استخوان را نیز در حالتی که حدود ۲۵ تا ۴۰ درصد توده استخوان از بین رفته باشد نشان دهد. بله ولی این امر دشوار است در بیشتر موارد پوکی استخوان تشخیص داده نمی‌شود تا این که فرد دچار شکستگی استخوان شود.
● شیوه درمان
در صورت مشخص بودن علت استئوپروز باید آن را درمان کرد. هدف از درمان ، جلوگیری از پیشرفت بیماری و کمک به بهبود آن می‌باشد. تغییر در رژیم غذایی ، مواد پروتئینی ، کلسیم مکمل ، املاح و ویتامین‌ها و مخصوصا ویتامین D باید، مقدار کافی از راه غذایی و دارویی به این بیماران داده شود. کلسی تونین ، از دست دادن استخوان را مهار می‌کند. تجویز استروژن یا استروژن همراه با پروژسترون و اندروژن و املاح فلوئور در درمان این بیماران موثر است. اگر چه از علایم هشدار دهنده مهم در شما بروز نکرده باشد، ممکن است مبتلا به پوکی استخوان شده باشید. گرچه پوکی استخوان را نمی‌توان بطور قطعی درمان کرد، ولی درمان نسبی آن امکانپذیرست.

 

 

                                 

 

توانبخشی سالمندان

توانبخشی سالمندان بر علائم و عملکرد افراد مسن تکیه دارد . تفاوتهای زیادی بین گروههای سنی مختلف قابل مشاهده است مثلا افراد 65 ساله با افراد 85 ساله متفاوتند . همچنین سالمندان سالم با سالمندان بیمار تفاوتهایی دارند همانگونه که جوانان سالم با جوانان بیمار متفاوتند.

آنچه اهمیت دارد این است که پروسه پیر شدن طبیعی را باید از عوارض بیماری افتراق داد.

می توان به توانبخشی سالمندان صرفا از دیدگاه عملکردی نگاه کرد و بیشتر به ناتوانیهای ایجاد شده توجه کرد تا به آسیب شناسی ( پاتوفیزیولوژی) آن. از این دیدگاه کاهش توانایی دسترسی به اشیاء بالای سر در برداشتن اشیاء از کابینتهای آشپزخانه ایجاد اشکال می کند و ضعف عضلات اکستانسور تنه با بلند کردن اشیاء سنگین تداخل میکند. نیز سفتی عضلات اکستانسور لگن ( هیپ) راه رفتن بیمار را مختل کرده سبب میشود که فرد نتواند با سرعت کافی راه برود و عبور از خیابان را ( در مدت زمان اندک سبز بودن چراغ عابر پیاده ) مشکل می سازد.

پیر شدن در افراد ناتوان مقوله ای جدا و بحث انگیز است . در حالی که یک آسیب یا ناتوانی ممکن است از سالها قبل وجود داشته باشد ولی توانایی بدن در جبران آن با پیر شدن تغییر کرده ناتوانی را بارز می سازد.تغییراتی که با گذشت زمان در سلامت یا حمایتهای اجتماعی افراد رخ می دهد می تواند اثرات سوئی بر تحرک- مراقبت شخصی و درد داشته باشد .

توانبخشی سالمندان با مشکلاتی دسته و پنجه نرم می کند که نه تنها افراد بیمار بلکه کل جامعه را تحت تأ ثیرقرار می دهد.

زمانی که فردی نتواند از خودش مرا قبت کند مشکلات اقتصادی بسیاری دامنگیر او و جامعه    می شود. افزایش طول زندگی و به موازات آن افزایش تعداد سالمندان بار سنگینی را به جامعه تحمیل می کند . طول عمر بشر در بعضی جوامع در حال افزایش است . هم اکنون میزان امید به زندگی در آمریکا در سن 65 سالگی 17 سال می باشد.

 

                                 

 

درمان تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی در حقیقت اصطلاحیست که برای بیان باریک شدن بخش تحتانی مسیر عبور نخاع ( کانال نخاعی ) در ستون فقرات بکار می رود .

تنگی کانال نخاعی می تواند نسبی و یا کامل باشد . گر چه مواردی از تنگی کانال نخاعی از بدو تولد وجود دارند ، اما اغلب مبتلایان به تنگی کانال نخاعی در سنین بالای پنجاه سال هستند و بر اثر تغییرات دژنراتیو و پیر شدن ستون فقرات به این بیماری مبتلا شده اند.

راه ها و روش های درمان

گرچه این درمان ها فضای مورد نیاز عصب را برای آن بیشتر نمیکنند ولی بسیاری از بیماران با این درمان ها احساس راحتی بیشتر می کنند. مهمترین آنها عبارتند از :

فیزیوتراپی : شامل انجام نرمش هایی برای افزایش قدرت انعطاف ستون مهره و افزایش قدرت عضلات شکم و عضلات اطراف ستون مهره

کشش ستون مهره : تاثیر آن در افراد مختلف متفاوت است و همه به آن عقیده ندارند

دارو های ضد التهاب : مثل بروفن یا سلکسیب با کاهش التهاب در اطراف عصب میتوانند شدت علائم را کاهش دند.

تزریق کورتیکوستروئید : با تزریق این داروها در اطراف نخاع به توسط پزشک معالج ممکن است التهاب کاهش پیدا کرده و درد و علائم حسی کمتر شوند.

طب سوزنی : ممکن است در بعضی افراد درد و علائم را کاهش دهد.

مانیپولاسیون : ممکن است در بعضی افراد بتواند درد را کاهش دهد

عمل جراحی

در افرادی که به درمان های غیر جراحی جواب کافی نمیدهند و درد و علائم حسی زندگی روزمره آن ها را مختل کرده است استفاده می شود. دو نوع درمان جراحی کانال استنوزیس برای این بیماران استفاده می شود.

 لامینکتومی Laminectomy : در این روش قسمتی از استخوان های طبیعی مهره، استخوان های اضافی تشکیل شده و لیگامان های کلفت شده خارج میشوند. این جراحی را دکمپرشن Decompression هم می گویند چون موجب رفع فشار و کمپرشن از روی اعصاب می شود.

جوش دادن با فیوژن مهره ها Spinal fusion : در کسانی انجام می شود که در آن ها سائیدگی مفاصل بین مهره ای موجب ناپایداری مهره ها شده است. در این روش جراحی بعد از دکمپرشن و برداشتن فشار از روی اعصاب، مهره های مجاور به هم جوش داده می شوند. در این روش از پیوند استخوان و از وسایل فلزی مانند پیچ و میله ممکن است استفاده شود تا مهره ها زودتر و بهتر جوش بخورند.

 

                                 

زانو درد: درمان و علت

زانو یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین مفاصل بدن است و زانو درد از شایع‌ترین شکایات افرادی است که به پزشک می‌کنند. هر چند درد زانو در افراد مسن شایع‌تر است، اما بسیاری از جوانان نیز از زانو درد شاکی هستند. زانودرد برحسب سن و شرایط فرد علل مختلف و متفاوتی دارد.

علت

از علت‌های دیگر زانو درد می‌توان موارد زیر را نام برد

- درد زانوی قدامی یا درد جلوی زانو یا نیمه دررفتگی زانو

- آرتریت: شامل روماتوئید، استئوآرتریت و نقرس.

- کیست بیکرز یا کیست حفره زانو: تورم مایع مفصلی، در پشت زانو است که منجر به درد پشت زانو می شود. ممکن است تورم علل دیگر داشته باشد، مانند: آماس کیسه‌ای مفصلی.

- بورسیت (Bursitis ): التهاب در اثر فشار مکرر بر زانو، مانند: زانو زدن در طولانی مدت. در این حالت شما دردی مبهم و تپنده را در زانوی خود احساس می‌کنید که هنگام وارد کردن فشار به زانو در زمان پیاده‌روی یا زانوزدن یا خم‌کردن زانو، شدید‌تر می‌شود. ممکن است در زانوی خود احساس گرما کنید و این ناحیه نسبت به لمس کردن حساس باشد. همچنین ممکن است درد پشت زانو داشته و زانوی شما متورم و قرمز باشد و احساس کنید حرکت دادن زانو برایتان مشکل است.  

- اختلال در بافت‌های مرتبط دهنده، مانند لوپوس.

- جابجا شدن کاسه زانو

- عفونت مفاصل

- صدمه به زانو: آسیب رباط قدامی و یا آسیب رباط میانی ممکن است موجب خونریزی در زانو و درد شود.

- ورم زانو: اگر زیاد بالا و پایین بروید، غضروف پاره شده و درد بدتر می‌شود.

- پارگی غضروف: درد در داخل و یا خارج مفصل زانو احساس می‌شود.

- پارگی رباط: موجب درد و بی ثباتی در زانو می‌شود.

- پارگی مینیسک زانو

- نرمی غضروف کشکک زانو

- پیچ خوردگی و رگ به رگ شدن: آسیب‌های جزئی به رباط‌ها، باعث این مشکل می‌گردند.

- سرطان استخوان

راه ها و روش های درمان

وقتی زانو درد به صورت مزمن در می آید زانو ورم می کند. برخی از بیماری ها باعث ورم و التهاب زانوها می شوند. صدمات زانو در ابتدا باعث ورم زانو می شود که خود سبب صدمات بیشتر خواهد شد و این روند همچنان ادامه پیدا می کند تا به صورت مزمن درمی آید.

با محافظت های پزشکی می توان این چرخه معیوب را شکست و صدمات آتی بافت های زانو را به حداقل رساند.

محافظت از زانو در مقابل بروز برخی از دردها بسیار مشکل است، ولی می توان با رعایت چند اصل مهم احتمال صدمه به زانوها  و زانو درد را به حداقل کاهش داد.

- برای کاهش بیماری های زانو و درمان زانو درد شدید مثل (آرتروز زانو)، اگر چاق هستید، باید لاغر شوید. با لاغر شدن چه در کارهای روزمره و چه در قدم زدن، فشار روی زانوهایتان کاهش می یابد. کاهش وزن صدمات احتمالی به رباط ها و تاندون ها را کاهش می دهد.

- اگر به زانو درد مبتلا هستید، به شنا و یا ورزش های آبی بپردازید. وقتی بدن در آب غوطه ور می شود، از وزن بدن کاسته می شود. در نتیجه وزن بدن به زانوها فشار وارد نمی کند.

- اگر به استخر دسترسی ندارید و یا علاقه ای به ورزش های آبی ندارید، به ورزش هایی بپردازید که باعث کشش بدن و ماهیچه ها شوند. ورزش هایی چون بسکتبال، تنیس و دویدن را کم انجام دهید. اگر با این گونه ورزش ها زانو درد شما تشدید شد، حتماً آن را محدود کنید. به بدنتان توجه کنید، اگر احساس کردید برخی از حرکات ورزشی به شما صدمه وارد می کند، نوع ورزشتان را تغییر دهید.

-  برای درمان زانو درد از زانوهایتان محافظت به عمل آورید. پوشیدن زانوبند هنگام ورزش شما را از برخی صدمات مصون نگه می دارد.هنگامی که رانندگی می کنید، از زانوهایتان در مقابل صدمات ناشی از داشبورد محافظت کنید.

- برای درمان زانو درد زانو‌ی‌تان را بالا نگه دارید. می‌توانید زانو‌های‌تان را با گذاشتن بالش در زیر آن ها بالا نگه دارید، یا بالشی را بین دو زانوی‌تان قرار دهید. قراردادن زانو در سطحی بلندتر از بدن باعث می شود نیروی جاذبه زمین، مایعات جمع شده در بافت صدمه دیده را کاهش داده، در نتیجه ورم نیز کمتر شده و خستگی را از ما دور می سازد.

- درمان زانو درد با بستن زانوها: بستن زانو ها به دو دلیل مفید است: هم ورم را کاهش می دهد و هم مکانیسم زانو را به نظم در می آورد.

-درمان زانو درد با  استفاده از داروها : اگر شما به زخم معده، بیماری کلیه و بیماری های خونی مبتلا نیستید، داروهای ضد التهابی در درمان زانو درد به شما کمک های فراوانی می کند. از داروهای مسکن معمول مانند استامینوفن یا ایبوپروفن برای کمک به تسکین درد زانو  و ورم  زانواستفاده کنید.

-استفاده از طب سوزنی در درمان زانو درد : تحقیقات نشان داده طب سوزنی راه موثری برای درمان زانو درد می باشد.

- روی زانوی‌ دردناک‌تان فشار نیاورید و از انداختن وزن روی آن پرهیز کنید.

- برای درمان زانو دردبا کیسه یخ زانو را به طور مکرر کمپرس سرد کنید. در روز اول هر ساعت برای ۱۵ دقیقه روی زانو کیسه یخ بگذارید. پس از روز اول، دست کم چهار با در روز روی زانو یخ بگذارید.

 

                                 

 

“خار پاشنه” در زنان بیشتر از مردان

درباره خارپاشنه چه میزان اطلاع دارید ،از علائم ان اختلال در راه رفتن و درد کف پا می باشد،یکی از دلایل بروز این بیماری ،وزن بالای بیمارو فشارزیاد روی کف پاها ست.

 

“خار پاشنه” در زنان بیشتر از مردان مشاهده می‌شود.

 خارپاشنه موجب می‌شود فرد هنگام راه رفتن درد فراوانی را در پاشنه پا احساس ‌کند.

 التهاب و استخوانی شدن رباط‌های کف پا به علت فشار بیش از حد به پاشنه به دلیل چاقی و اضافه وزن از دیگر دلایل این بیماری است.

 بسیاری از افراد حتی آن‌هایی که هیچ علائمی ندارند در سنین بالای 40 سال به خار پاشنه مبتلا می‌شوند.

خارپاشنه نگران کننده نیست

 زنان بیشتر در معرض خارپاشنه قرار می‌گیرند و این بیماری در زنان بیشتر از مردان مشاهده می شود.

 مهم‌ترین علامت خارپاشنه وجود درد صبحگاهی در پا است این بیماران بعد از استراحت در طول شب هنگام راه رفتن در چند قدم اول درد بسیاری را در پاشنه پا احساس می‌کنند.

 روش‌های غیر جراحی برای درمان خارپاشنه مناسب‌تر است و می‌توان با تزریق کورتن در پا، انجام نرمش‌های کششی برای کف پا و پوشیدن کفشی که حداقل دو یا سه سانت پاشنه دارد، خارپاشنه را درمان کرد و یا درد ناشی از آن را کاهش داد.

 کمتر از پنج درصد بیماران به حراجی نیازمند دارند و تنها در صورتی که خارپاشنه مزمن شود و درد آن عود کند جراحی انجام می‌شود که این مورد به ندرت اتفاق می‌افتد.

خارپاشنه در اغلب موارد درمان پذیر است و با مراجعه زود هنگام به متخصص و تزریق کورتن به راحتی قابل درمان است.

                                 

 

بررسی برخی از علل زانو درد

زانو درد یکی از دردهایی است که به سختی می توان آن را تحمل نمود به علاوه اینکه اغلب جلوی انجام کارهای روزمره را می گیرد و فرد را دچار کم تحرکی می کند. اغلب درد زانو اگر نادیده گرفته شود به کمر منتقل میشود.

 

دردهای زانو ممکن است به دلیل برخی شکستگی ها در ناحیه زانو یا ساق و ران پا ایجاد شوند. عموما افرادی که دچار شکستگی در یکی از این نواحی می شوند. زانو درد را تجربه می کنند . درمان این گونه دردها اغلب به کمک فیزیوتراپی و استفاده از مسکنها صورت می پذیرد

برخی دیگر از دردهای زانو ممکن است مرتبط با ورم مفاصل و ورم زانو باشد. اغلب در ورم زانو این کشکک زانو است که ورم می کند و دچار درد می شود. گاهی اوقات هم کشیدگی و ضربه در این ناحیه موجب درد می شود. در این گونه موارد اغلب پزشکان توصیه می کنند استراحت کنیم و از خم و راست کردن مکرر زانوبپرهیزیم. و با کمی پیاده روی سبک به رفع تورم یا کاهش درد کمک نماییم.

یکی دیگر از علل زانو درد می تواند درد ناحیه کمر باشد که در صورت سرپا ایستادن یا انداختن وزن روی یک زانو ایجاد شود. در این موارد هم از فرد خواسته می شود. حتی االمکان کمتر بایستد ویا هنگام ایستادن با گذاشتن چهارپایه ایی زیر پا از فشار مضاعف روی زانو بکاهد.

گاهی اوقات هم درد زانو در افراد ورزشکار به دلیل فشار بیش از حد روز زانو ایجاد می شود که توصیه می شود با بستن زانو و تحرک کمتر و استفاده از کمپرس یخ و مسکن به درمان ان کمک نمود.

در افراد کهنسال یکی دیگر از علل درد زانو می تواند پوکی استخوان و تخریب غضروف ها باشد. عموما در این سنین فقط با انواع مسکن ها و استفاده از زانو بندهای طبی و داروهای کلسیم انجام می شود.

در برخی موارد هم ضعف عضلات در افراد بخصوص افراد جوان یا حتی کودکان موجب درد شدی در زانو می شود که در این گونه موارد با مراجعه به متخصصیان طب قیزیکی و ارتوپدها ورزشهای مخصوص داده شده و سعی می شود این ضعف درمان شود.

                                 

کمر درد

کمر ارتباط دهنده بالا و پایین بدن به همدیگر بوده و بیشترین فشار وزن در بدن را تحمل می‌کند. به همین دلیل آسیب دیدن و کمر درد بخصوص موقع خم‌شدن، برداشت و یا حرکت دادن بدن بسیار معمول می‌باشد و هرفرد حداقل یکبار کمردرد را تجربه می‌کند. کمر درد یکی از معمول‌ترین دلایل غیبت از کار و یا مراجعه به پزشک است.

جهت آشنایی بیشتر با کمر درد و درمان آن فیلم آموزشی زیر را مشاهده کنید

کمر درد

علت

کمردرد علل بسیار زیادی دارد. با این حال مهمترین علت کمر درد عبارتند از :

وارد آوردن فشار زیاد به ستون مهره
 
وارد آوردن فشار زیاد به ستون مهره از علل شایع کمردرد است. وقتی اسباب کشی میکنید، به مسافرت میروید، خانه تکانی شب عید میکنید، در یک صبح سرد زمستانی یک اتومبیل را که استارت نمیزند هل میدهید و یا به خرید میروید و مقدار زیادی اسباب خرید را به خانه میکشید و ... عضلات و لیگامان های اطراف ستون مهره خود را تحت فشار زیاد و ناگهانی قرار داده اید.

کمر شما ممکن است آمادگی برای تحمل این فشارها را نداشته باشد. نتیجه آن کشیده شدن عضلات و لیگامان ها و بدنبال آن ایجاد پارگی های کوچک و میکروسکوپی است. بدنبال آن تورم و درد در این بافت ها ایجاد میشود و شما آنرا بصورت کمردرد و خشکی کمر احساس میکنید. احساس میکنید کمرتان خشک شده و نمیتوانید آنرا به راحتی خم و راست کنید. این محدودیت حرکت قدری به علت درد و قدری به علت انقباض عضلات اطراف ستون مهره است که خارج از اراده شما صورت میگیرد و به آن اسپاسم هم میگویند. این نوع کمردرد معمولاً با چند روز استراحت خوب میشود.

آسیب دیسک بین مهره ای

وقتی بوجود میاید که فشار بیشتری از آنچه در حالت قبل ذکر کردیم به کمر وارد کنیم یا ستون مهره آنقدر ضعیف باشد که با همان فشارهایی که گفتیم دچار آسیب دیسک کمر شود. در هر حال این وضعیت از حالت قبل شدیدتر بوده و نشانه آسیب بیشتر به ستون مهره است. این آسیب ممکن است به دو صورت ایجاد شود.

پاره شدن دیسک

بر اثر فشار به ستون مهره قسمت حلقوی دور آ ن یا آنولوس فیبروزوس پاره میشود. این پارگی ممکن است خفیف یا شدید باشد. ممکن است به ناگهان و بدنبال یک فشار ناگهانی به کمر ایجاد شود و یا ممکن است به تدریج و در طی سالیان براثر وارد شدن فشارهای خفیف ولی مداوم ایجاد شود. معمولاً با افزایش سن این پارگی ها بتدریج در همه انسان ها بوجود میاید. این جزئی از روند پیری است. در بعضی ها این پارگی ها ممکن است بدون علامت و بدون درد باشد.

هرنی دیسک 

هرنی دیسک بین مهره ای یا دررفتن دیسک. در این وضعیت پارگی قسمت حلقوی محیطی دیسک ( آنولوس فیبروزوس) شدید بوده و قسمت مرکزی ( نوکلئوس پولپوزوس) از بین شکاف پارگی به بیرون راه پیدا میکند. این قسمت بیرون زده را هرنی یا فتق میگویند. مهمترین مشکلی که در فتق دیسک بوجود میاید اینست که قسمت بیرون زده به اعصابی که در حال بیرون آمدن از نخاع و مهره هستند فشار آورده و همین فشار موجب بروز بسیاری مشکلات از جمله درد اندام است. درد در باسن و ران و ساق احساس میشود. به این درد سیاتیک Sciatica میگویند. هرنی یا فتق دیسک معمولاً بعد از فعالیت هایی مانند بلند کردن یا هل دادن جسم سنگین یا خم شدن یا چرخیدن ناگهانی بوجود میاید.

پیری دیسک

با بالا رفتن سن بتدریج در دیسک بین مهره ای پارگی های خفیف و متعدد بوجود میاید و به مرور دیسک چروکیده و خشکیده و کوچک میشود و قدرت ارتجاعی خود را از دست میدهد. براثر کوچک شدن دیسک ارتفاع آن هم کم شده و در نتیجه مهره ها به هم نزدیکتر میشوند. نزدیک شدن مهره ها موجب سایش مفاصل بین مهره ای به یکدیگر میشود که ایجاد سائیدگی و در نتیجه درد و خشکی میکند.

لغزش یا لغزیدگی مهره یا اسپوندیلولیستزی

بر اثر ضعیف شدن یا پاره شدن لیگامان هایی که در اطراف مهره قرار گرفته اند، مهره به سمت جلو میلغزد. این حرکت نامناسب مهره را اسپوندیلولیستزی مینامند و ممکن است روی اعصاب نخاع فشار وارد کنند.

تنگی کانال نخاع

در این عارضه کانال نخاعی تنگ میشود و فضا برای نخاع کم شده و در نتیجه به آن فشار وارد میشود. تنگی کانال نخاعی معمولاً به علت استخوان های اضافه ایست که در اطراف زوائد مهره و مفاصل بین مهره ای به تدریج و با افزایش سن ایجاد میشود. ممکن است لیگامان های اطراف مهره هم بتدریج و با افزایش سن کلفت شده و موجب تنگ شدن کانال نخاعی شوند.

اسکولیوز

اسکولیوز یا انحراف جانبی ستون مهره عارضه ایست که معمولا در سنین نوجوانی بوجود میاید. این عارضه ممکن است موجب کمردرد و حتی فشار به اعصاب کمری و سیاتیک شود.

علل دیگر

بسیاری عوامل دیگر هم میتوانند کمردرد ایجاد کنند ولی شیوع آنها کم است. این علل به اختصار عبارتند از :

• تومورهای نخاع یا تومورهای خوش خیم یا بدخیم یا متاستاتیک مهره ها
• شکستگی مهره
• پوکی استخوان
• روماتیسم مانند اسپوندیلیت انکیلوزان
• عوامل روانی مانند هیستری یا تمارض
• بیماری های مفصل ران یا التهاب مفصل ساکروایلیاک در لگن
• بیماری های زنان مانند تومور ها یا عفونت های رحم یا اندومتریوز
• بیماری های پروستات
• بیماری های کلیه مانند عفونت یا سنگ دستگاه ادراری
• مشکلات دستگاه گوارش مانند پارگی زخم معده یا پانکراتیت
• انسداد یا آنوریسم آئورت یا شریان های لگن
• بیماری های عفونی عمومی مانند آنفلوانزا، حصبه و تب مالت
• عفونت های مهره

علائم و نشانه ها

بسته به دلیل کمردرد علایم و نشانه‌های آن متفاوت می‌باشد. درد کمر ممکن است کم و مبهم و یا شدید و سخت باشد. این درد می‌تواند در ناحیه کوچکی از کمر و یا کا کمر خود را نشان دهد. ممکن است هنگام کمردرد دچار گرفتگی عضلات شوید. همچنین کمردرد می‌تواند باعث مشکلات پا از جمله درد، بی حسی یا سوزن سوزن شدن پا شود. اکثر موارد کمردرد کوتاه مدت (حاد) بوده و بعد از چند هفته ازبین می‌رود. درصورتیکه شما تحت فشار باشید، ممکن است کمردرد شما به نوع طولانی مدت (مزمن) تبدیل شود.علایم شایع کمردرد شامل:

    درد های عضلانی
    درد ضربه زننده یا تیرکشنده
    دردیکه تا پایین پای شما کشیده می‌شود
    محدود شدن انعطاف پذیری یا محدوده حرکت کمر
    ناتوانی در راست ایستادن

راه ها و روش های درمان

بیشتر انواع کمردرد بعد از چند هفته استراحت و درمان‌های خانگی و استفاده از مسکن‌های ساده بهبود پیدا می‌کنند. مدت کمی استراحت در رختخواب مناسب است، اما خوابیدن بیشتر از چندروز در رختخواب می‌تواند مضراتی بیشتر از فوایدش داشته باشد. فعالیت های روزانه خود را تا آنجاکه می‌توانید ادامه دهید. فعالیت های سبک همچون پیاده روی و کارهای عادی و روزانه معمولا بدون مشکل و مناسب است. اما اگر فعالیت خاصی درد شما را افزایش می‌دهد، از انجام آن خودداری نمایید. اگر درمان خانگی بعد از چندهفته اثر نکرد و یا درد شما شدید بود، شما به پزشک برای تجویز داروهای قوی و یا سایر درمان‌ها نیاز دارید. سایر درمان‌ها شامل:

 درمان دارویی

پزشک شما معمولا مسکن‌هایی از جمله استامینوفن یا ایبوپروفن یا ناپروکسن استفاده نماید. داروی کمر درد را همانطور که پزشکتان تجویز کرده مصرف کنید، چراکه مصرف زیاد می‌تواند اثرات جانبی جدی در پی داشته باشد. اگر درد شما با داروهای مسکن عادی بهتر نشد، پزشک ممکن است از شل کننده های عضلانی استفاده نماید.

فیزیوتراپی و ورزش

فیزیوتراپی اساس درمان کمردرد می‌باشد. یک فیزیوتراپیست حرفه‌ای می‌تواند طیف گسترده‌ای از انواع درمان از جمله درمان با گرما، اولتراسوند، تحریک الکتریکی و تکنیک‌های آزاد کردن ماهیچه برروی ماهیچه‌ها و بافت‌های نرم پشت بدن، استفاده می‌نماید. فیزیوتراپیست میتواند به شما ورزش‌های خاصی آموزش دهد که انعطاف پذیری و قدرت ماهیچه‌های شکم و پشت شما را افزایش دهد. انجام منظم این ورزش‌ها می‌تواند از درد کمر در آینده پیشگیری نماید.

تزریق

اگر سایر روش‌های درمان برای شما جوابگو نبود و درد کمر شما کاهش پیدانکرد یا درد آن به پای شما هم کشیده شده و شمارا ناتوان سازد، پزشکتان ممکن است برای شما آمپول کورتیزون (یک داروی ضدالتهاب) درفضای دور نخاع شما تزریق نماید. تزریق کورتیزون به کاهش التهاب دور ریشه‌های عصبی کمک می‌کند، اما این تسکین کم‌تر از چندماه دوام می‌یابد.

 عمل جراحی

تعداد کمی از افراد برای درمان کمردرد به جراحی احتیاج پیدا می‌کنند. اگر شما دچار کمردردی شدید بهمراه تیرکشیدن پا یا ضعف شدید عضلانی بدلیل تحت فشار قرارگرفتن اعصاب باشید، ممکن است درمان جراحی برای شما مفید باشد. درغیر اینصورت جراحی فقط برای درمان مشکلات مادرزادی و ساختار استخوانی که درمان آنها با روش های دیگر کافی نبوده، استفاده می‌شود.

طب سوزنی

یک فرد حرفه‌ای در طب سوزنی با فروکردن سوزن‌های استرلیزه و استیل در نقاط خاصی از پوست بدن می‌تواند درد و سایر علایم کمردرد را بهبود بخشد.

ماساژ

اگر کمردرد شما بدلیل خشکی عضلانی و یا فشار بیش از حد بر عضلات باشد، ماساژ درمانی ممکن‌است بتواند به شما کمک کند.

یوگا

بعضی از انواع یوگا می‌تواند به شما در کاهش شدت کمردرد کمک نماید.

 

                                 

دیسک کمر: درمان و علت

ستون فقرات شما از استخوان هایی (ورتبرا) تشکیل شده است که شامل صفحات بیضی شکل کارتیلاژ یا دیسک هستند که دارای یک لایه خارجی سخت و محکم ( انولوس) و لایه داخلی نرم(نوکلئوس) می باشند.

وقتی فتق دیسک کمر رخ می دهد بخشی از نوکلئوس از درون شکافی در آنولوس وارد کانال ستون فقرات می شود. این امر می تواند سبب آسیب به عصب و در نتیجه ایجاد درد، بی حسی و ضعف در کمر، پا یا بازو شود.

علائم

نوع و محل ایجاد علائم دیسک کمر بستگی به موقعیت و مقدار فشار وارد شده به اعصاب دارد. در این رابطه می توان شرایط زیر را مشاهده کرد:

•اگر فرد در مهره های گردن دچار فتق دیسک کمر شود، ممکن است با درد، احساس سوزش، بی حسی، ضعیف شدن، یا ترکیبی از این شرایط در دست، شانه، یا گردن خود مواجه شود.

•اگر فرد در محل ستون فقرات به فتق دیسک کمر دچار شود، ممکن است با درد، احساس سوزش، بی حسی، ضعیف شدن، یا ترکیبی از این شرایط در ناحیه پشت، باسن، یا پاها مواجه شود. در اکثر موارد این علائم فقط در یک طرف بدن مشاهده می شود.

اغلب، علائم فتق دیسک با انجام فعالیت های خاص یا قرار گرفتن در بعضی شرایط تشدید می شود. اگر شما به مشکل فتق دیسک در ناحیه ستون فقرات مبتلا شدید، احتمالاً:

•    درد شما ممکن است با نشستن، خم شدن، و کشیدن بدن تشدید شود.
•    درد ممکن است هنگام بیدار شدن از خواب یا پس از باقی ماندن در یک موقعیت مشخص برای یک دوره طولانی تشدید شود.
•    در این حالت ممکن است نیاز به تغییر وضعیت بطور مکرر وجود داشته باشد.
•    در این شرایط فرد ترجیح می دهد به جای نشستن در حالت ایستاده قرار گیرد.

اگر شما به مشکل فتق دیسک در ناحیه گردن مبتلا شدید، علائم شما معمولاً با نشستن یا دراز کشیدن طولانی بطور مشخص تشدید خواهد شد. 

علت

افزایش سن و ساییدگی و استهلاک ناشی از افزایش سن یکی از اصلی ترین علت دیسک کمر است با افزایش سن، دیسک کمر بخشی از آب خود را از دست می دهد.

این حالت باعث می شود که انعطاف پذیری آن ها کمتر شده و بیشتر در معرض پاره شدن قرار بگیرند و در چنین شرایطی ممکن است با یک فشار و یا چرخش کوچک نیز با پارگی دیسک کمر مواجه شوید.

در بسیاری از افراد دلیل  اصلی فتق دیسک کمر ناشناخته است. گاهی اوقات ممکن است بلند کردن اجسام بزرگ و سنگین توسط عضلات کمر (به جای بلند کردن آنها با استفاده از عضلات ران و پا) باعث فتق دیسک کمر شود.

به ندرت حوادثی مانند سقوط از بلندی و یا ضربه به پشت می توانند باعث فتق دیسک کمر شوند.

راه ها و روش های درمان

اگر بیمار  مبتلا به دیسک کمر علائم عصبی واضحی ندارد و اختلال‌های انگشتان حرکتی پا و مشکلات اسفنکتری و ادراری هم ندارد بیمار اورژانسی نیست و درمان دیسک کمر بسیار راحت است و شامل تمرین‌های کششی دیسک کمر یا بستن کمربندهای مخصوص است تا بتوان کشش لازم را در ناحیه کمر ایجاد کرد.

داروهای مسکن و کورتونی هم برای درمان دیسک کمر تجویز می‌شود ولی بیماران مبتلا به دیسک کمر  باید به طور مرتب کنترل شوند تا مطمئن شویم بیماری  دیسک کمر پیشرفت نمی‌کند.

گاهی لازم است بیماران برای درمان دیسک کمر  استراحت کنند. استراحت بیمار مبتلا به دیسک کمر تا زمانی است که التهاب دیسک کمر برطرف شود.

فشار دیسک کمر به عصب باعث تورم عصب می‌شود و التهاب ایجاد می‌کند.

برای کاهش التهاب دیسک کمر توصیه می‌شود بیمار مبتلا به دیسک کمر به مدت 48 تا 72 ساعت یا حداکثر 7 تا 10 روز همراه با  ورزش و تمرینات کششی استراحت کند ولی استراحت طولانی‌مدت  به هیچ‌وجه توصیه نمی‌ شود چون باعث ضعف عضلات می‌شود.

پزشک  می تواند حرکات و وضعیت هایی را به شما  بدهد که شما بتوانید به کمک آن ها درد ناشی از فتق دیسک کمر خود را به حداقل برسانید. ممکن است پزشک موارد زیر را به شما توصیه کنند:

استفاده از گرما و یا سرما

حرکات کششی

استفاده از اموال اولتراسوند

در صورت فشار روی ریشه عصب و پیشرفت بیماری ممکن است جراحی دیسک کمر لازم شود.

پیشگیری

 ورزش

برای پیشگیری از دیسک کمر ورزش کنید. تقویت عضلات به ثبات و حمایت از ستون فقرات کمک می کند.

 حفظ وضعیت های بدنی مناسب

برای پیشگیری از دیسک کمر در وضعیت های خوب بدنی قرار بگیرید (برای نشستن، ایستادن و دراز کشیدن) وضعیت های خوب فشار را بر روی ستون فقرات کم می کنند. حتما به یاد داشته باشید که حالت نشستن خود را تصحیح کنید و در هنگام بلند کردن اجسام از ران ها و پاهای خود کمک بگیرید نه کمرتان.

حفظ وزن سالم

اضافه وزن باعث افزایش فشار بر ستون فقرات و افزایش احتمال ابتلا به فتق دیسک کمر می شود.