به طور کلی اختلال غذایی شامل افکار ، احساسات منفی و خود انتقادی در مورد غذا ، بالا رفتن وزن بدن و عادات غذا خوردنی که بدن را از انجام عملکردهای طبیعی خود باز می دارد و همچنین فعالیت های روزانه زندگی می شود.
کودک مبتلا به بی اشتهایی عصبی آنقدر به خود گرسنگی می دهد تا میزان بسیار زیادی وزن کم می کند و بسیار لاغر می شود تا حدودی که %۱۵ زیر وزن طبیعی خود می شوند.
در برخی از موارد این بیماری عصبی، فرد علاوه بر محدود کردن غذایی خود برای کنترل و کم کردن وزن بدن خود با استفاده از داروهای ملین و ضد یبوست، اقدام به استفراغ و پالایش معده می کند.
اختلال بولیمی یا پرخوری نیز یکی دیگر از این مشکلات است که کودک در آن اشتهای بسیار زیادی پیدا می کند و بسیار غذا می خورد، اما همه را از طریق استفراغ بالا می آورد. این کودکان نوسان در وزن می شوند اما کاهش وزن آن ها به اندازه اختلال بی اشتهایی عصبی زیاد نیست.
تفاوت بسیار زیادی بین تصویر آنها از خودشان و تصویر واقعی کودکان و نوجوانانی که به اختلالات غذایی مبتلا هستند وجود دارد. وقتی آنها سعی میکنند به خود گرسنگی بدهند و سخت تر می شود و هرچه لاغرتر می شوند، بیشتر احساس چاق بودن به آنها دست می دهد.
اختلال غذایی چیزی نیست که کودک یا نوجوان خودش بتواند آن را کنترل کند. این مسئله ای است که نیاز به مراقبت و درمان های پزشکی در بهترین کلینیک روانشناسی کودکان را دارد.
دلایل ایجاد اختلال غذایی
دلایل زیادی در ایجاد اختلال غذا خوردن تاثیر دارد. ما در جامعه ای زندگی می کنیم که در آن غذا ها متنوع هستند. جوامع غربی بیشتر مبتلا به اختلالات غذا خوردن هستند.
در موارد شدید نیز اختلال غذا خوردن می تواند منجر به سو تغذیه شدید و حتی مرگ کودک شود.
آمریکا و کانادا بیشترین آمارها را در این زمینه دارند. عوامل دیگری که به نظر می رسد علل قابل توجهی باشند شیوع اضطراب و اختلال افسردگی می باشد.
در سیستم خانواده، والدین باید به شدت مراقب رفتار های خود با فرزندانشان باشند. امروزه غذا خوردن به یک وسیله برای تخلیه ی ناراحتی ها تبدیل شده است.
والدین اغلب به دنبال تمرکز روی اشتها و وزن کودک خود برای کنار آمدن با اضطراب هستند. این پیام های منفی یا استراتژی های سازگاری والدینی منفی می تواند مرتبط با رشد فکری کودک باشد که نادرست و پیچیده است.
http://mehrbrainclinic.com.
