دلایل ایجاد واریس

دلایل ایجاد واریس

 

واریس  می‌تواند به علل متفاوتی ایجاد شود. عموما این بیماری در افرادی که مشاغل شان مستلزم ایستادن یا نشستن‌های طولانی مدت و یا بلند کردن اجسام سنگین است، شیوع فراوانی دارد.

 

اما در کنار این مورد، عواملی مثل وراثت و چاقی هم در بروز آن تاثیر دارند؛ به طوری که گروهی از بیماران سابقه خانوادگی ابتلا به واریس دارند.اضافه وزن نیز با فشاری که بر وریدهای ساق پا وارد می‌کند، می‌تواند موجب بروز این بیماری شود.

 

سن فرد نیز عامل مهمی است. در حقیقت با افزایش سن، خطر ابتلا به واریس  بیشتر می‌شود، طوری که حدود 10 درصد خانم های زیر 30 سال و بیش از 75 درصد خانم های بالاى 70 سال با این مشکل روبه‌رو هستند.

 

بارداری نیز احتمال وقوع بیماری را افزایش می‌دهد و به همین دلیل زنان بیش از مردان در معرض این بیماری قرار دارند.

 

تغییر رنگ پوست، ایجاد زخم و خصوصا ورم اندام، نشانه پیشرفت بیماری واریس  است.

 

                                 

چه زمانی برای درد مفاصل باید به پزشک مراجعه کرد؟

چه زمانی برای درد مفاصل باید به پزشک مراجعه کرد؟

چه زمانی برای درد مفاصل باید  هر چه زودتر به پزشک مراجعه کرد؟

در صورتی که درد مفاصل همراه  یکی از علائم زیر باشد لازم است  بررسی شود:

 

● ورم مفصل

 

● قرمزی مفصل

 

● حساسیت وگرمی اطراف مفصل

 

اگر درد مفصل بعلت آسیب وضربه ایجاد شده وهمراه یکی از علائم زیر است به پزشک مراجعه شود:

 

● تغییر شکل مفصل

 

● ناتوانی در استفاده از مفصل

 

● درد شدید پس از آسیب در مفصل یا اطراف آن

 

● ورم ناگهانی مفصل

 

نکاتی در مورد  مراقبت های شخصی در درد خفیف مفصل:

 

اگر درد ملایمی در مفصل وجود دارد ،درمان های اولیه زیر می تواند انجام گیرد:

 

● مصرف داروهای مسکن ضد التهاب مانند ایبوپروفن(بروفن،ژلوفن)یا ناپروکسن. باید توجه داشت که این داروها دارای عوارض گوارشی هستند  وهمچنین در بعضی بیماریها مانند افزایش فشار خون و بیماری مزمن کلیوی با نظر پزشک مصرف شوند.

 

● از انجام کارهایی که درد مفصل را تشدید می کند،پرهیز گردد.

 

●  یخ درمانی از جمله درمانهای اولیه ای است که متخصصین طب فیزیکی آنرا برای بهبود درد خفیف مفاصل  پیش از مراجعه به پزشک مفید می دانند.می توان برای درمان اولیه از کیسه محتوی قطعات کوچک یخ یا سبزیجات ویا نخود یخ زده بمدت 15 تا 20 دقیقه در هر بار و چند مرتبه در روز استفاده کرد. کیسه محتوی قطعات کوچک یخ یا سبزیجات و نخود یخ زده باید لای حوله قرار داده شود تا از آسیب سرما به پوست پیشگیری شود. برتری استفاده از  کیسه محتوی نخود یخ زده این است که برخلاف کیسه یخ  بعلت گرم شدن تغییر شکل نمی دهد و میتوان انرا دوباره در فریزر یا یخچال قرار داده تا یخ بزند و بارها از آن استفاده کرد.

 

                                 

درمان دیسک گردن با طب فیزیکی

دیسک گردن

 

تقریبا سخت ترین بیماری گردن دیسک گردن می باشد. ماده غضروفی بین مهره های گردنی جلو می اید و موجب فشار روی اعصاب گردنی می شود و همچنین یک واکنش التهابی بسیار شدید را ایجاد می کند.اغلب درد یا بی حسی یا گزگز مورمور به دست ها تیر می کشد . خصوصا وقتی این درد به دست چپ تیر میکشد عده ای ان را با درد قلبی اشتباه می گیرند و به دنبال درمان ان می روند. درد گاهی فقط در دست ها احساس می شود بدون انکه فرد دردی را در گردن خود به یاد اورد. درمان دیسک گردن بسیار سخت می باشد و اغلب همکاری زیاد بیمار ار میطلبد.

علائم دیسک گردن

 

از جمله علایم دیسک گردن خصوصا وقتی مزمن می شود درد دستها با یک حالت انتشاری از بالا به پایین می باشد که بدون درد گردن است و بیمار ممکن است ارتباط ان با مشکل دیسک گردن را به راحتی نپذیرد.چه بسیارند بیمارانی که نزد ما مراجعه کرده اندو به دلیل درد انتشاری دست چپشان جهت پیگیری مسایل قلبی انژیوگرافی های متعدد شده اند و بارها بستری شده اند در حالیکه مشکل آنها ناشی از تحریک ریشه ای عصبی در کنار دیسک گردن و بدون درد گردن بوده است.

 

یک سری  از علائم بیماران دارای دیسک گردن  شامل علائم ناشی از فشار بر روی ریشه‌های عصبی و  علایم بسیار خطرناکتر و جدی تر  فشار بر روی نخاع است. در دیسک گردن علائم فشار بر روی ریشه‌های عصبی گردن  شامل انتشار یابنده از گردن و سمت شانه به سمت بازوها و سپس آرنج و خواب رفتگی میشود.

 

                                 

پا پرانتزی چیست؟

پا پرانتزی چیست؟
 Genu Varum
مقدمه
  در حالت طبیعی ایستاده با زانوهای صاف، زمانی که قوزک‌ ها کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند، نباید فاصله چندانی بین زانوها وجود داشته باشد. اگر به هر دلیلی فاصله بین زانوها افزایش یابد، درحالی که قوزک‌ها به هم چسبیده‌اند این حالت پای پرانتزی  نامیده می‌شود.

به علت کمانی شدن پاها در این بیماری اصطلاح پای پرانتزی به کار می‌رود. در حالت پرانتزی شدن ساق پاها به سمت داخل انحراف می‌یابد.

علل
عدم هماهنگی در صفحه رشد(در کودکان)
بیماریی‌های که باعث کاهش ماده معدنی استخوان می‌شوند (مثلاً بیماری راشی تیسم و استئومالاسی)
ضربات وارده به ویژه به صفحه رشد
آرتروز (استئوآرتریت)
پارگی رباطهای زانو
شکستگی‌های انتهایی استخوان ران که منجربه بد جوش خوردن شده‌اند
شکستگی قسمت فوقانی استخوان درشت نی (به علت بد جوش خوردن)
بیماری پاژه
درمان
تجویز کفش طبی
تجویز کفش طبی و بریس در موارد شدیدتر
انجام جراحی
در کودکان در موارد شدید و زمانیکه روش‌های فوق پاسخ ندهد انجام می‌شود.

عمل جراحی
 پس از بسته شدن صفحه رشد به خصوص در موارد شدید در بزرگسالان معمولاً جراحی انجام می‌شود. پس از بسته شدن صفحه رشد استئوتومی انجام می‌گیرد.

درصورت عدم درمان پای پرانتزی با افزایش سن احتمال آسیب مفصل زانو که منجر به آرتروز زانو می‌شود تشدید می‌گردد؛ بنابراین در مواردی که به علت ژنوواروم شدید، آرتروز زانو ایجاد شده است احتمال انجام تعویض مفصل زانو (آرتروپلاستی) مطرح می‌شود.

توصیه‌ها و روش‌های درمانی فقط با نظر متخصص ارتوپدی یا طب فیزیکی و توانبخشی تجویز می‌گردد. همچنین در صورتی که ناهنجاری زانوی پزانتزی از نوع ساختاری نمی‌باشد بهتر است تمرینات اصلاحی را زیر نظر کارشناسان ارشد یا دکتری حرکات اصلاحی انجام دهید. زانوی پرانتزی ساختاری، عمدتاً با استفاده به موقع از بریس در دوره‌های مناسب امکان‌پذیر می‌شود.

به طور معمول، قرار دادن گوه خارجی در کف پا یا پاشنه توصیه نمی‌شود زیرا به دنبال کمانی شدن ساقها، پا به پرونیشن تمایل پیدا می‌کند. اصلاح این نوع ناهنجاری نیاز به اصلاح ساختار اسکلتی دارد که فقط در موارد شدید توصیه به استفاده از جراحی برای اصلاح این وضعیت می‌شود.

در مورد زانوی پرانتزی وضعیتی هم می‌توان ملاحظات اصلاحی زیر را در نظر گرفت

حرکات تقویتی  عضلات خارجی ساق و ران
حرکات کششی  کپسول داخل زانو

تصحیح راه رفتن به صورتی که پنجه مستقیم و در مسیر خط پیشروی قرار گیرد.

تصحیح کفش وتعویض کفشهایی که سائیدگی جانب خارج آنها بیشتر از حد معمول است.
پرهیز از نشستن در وضعیت چهار زانو

 

                                 

-سندرم تونل کارپ(CTS)

بیماران مبتلا به CTS، بیشترین بیماران مراجعه کننده به کلینیک نوار عصب و عضله را تشکیل می دهند. همچنین این بیماری، شایعترین مونوروپاتی موضعی است که به دلیل گیر افتادن عصب مدیان در داخل تونل کارپ در مچ دست ایجاد می شود. این بیماری اغلب درخانمهای سنین 30 تا 60 سال اتفاق می افتد. خواب رفتگی و پاراستزی( به خصوص در هنگام خواب) در محل عصب دهی شاخه حسی مدیان، به خصوص انگشت سوم و دوم، شایعترین علامت بیماری به حساب می آید. همچنین بیماران به طور شایع از درد ناحیه مچ دست در هنگام خواب و بعد از استفاده مکرر از دستها و انگشتان شکایت دارند و گاهی اوقات درد به قسمتهای بالاتر اندام فوقانی نیز کشیده می شود. که با بیماریهای دیگری همچون رادیکلوپاتی و پلکسوپاتی اشتباه می شود.

نوار عصب و عضله به عنوان حساس ترین و دقیق ترین تست پاراکلینیک برای تشخیص بیماری به حساب می آید و از طرف دیگر از این تستها برای تعیین پیش آگهی، شدت بیماری، نحوه درمان و افتراق آن از بیماریهای دیگر(همچون رادیکلوپاتی و نوروپاتی) نیز استفاده می شود. قابل ذکر است برای تعیین شدت بیماری، میزان کاهش سرعت هدایت عصبی، دامنه موج و یافته های نوار عضله مورد توجه می گیرند.

 

                                 

کف پای صاف (Flat foot/Pes Planus)

🔵کف پای صاف (Flat foot/Pes Planus)
عارضه‌ای است که در آن بیماران فاقد قوس‌های استاندارد در کف پا هستند. قوس‌های موجود در کف پا نیروهایی که از طرف زمین به بدن اعمال می‌شود را کاهش داده و اجازه ورود به همه نیروهای وارده را نمی‌دهند. اما در افراد با کف پای صاف میزان بیشتری از این نیروها به دلیل فقدان قوس پا به بدن اعمال شده و در درازمدت می‌تواند منجر به بروز عوارض زنجیره‌وار در تمام مفاصل بدن، خصوصاً ستون فقرات گردد. مشکل صافی کف پا، عموماً مادرزادی است. نرمی لیگامان در ناحیه کف پا سبب می‌شود که قوس کف پا در هنگام ایستادن بر روی پا از بین برود؛ همچنین تشکیل نشدن کامل یک یا دو استخوان در ناحیه مچ و کف پا و یا چسبیدن آنها به یکدیگر به صورت مادرزادی نیز در تشکیل نشدن قوس کف پا مؤثر است.

🔷علایم و نشانه‌ها
علایم و نشانه‌های این اختلال شامل ایجاد ظاهر صاف در کف یک پا یا هر دو، خمیدگی کفش یا پاشنه کفش به سمت داخل، درد در اندام تحتانی، درد در قسمت مچ پا، ایجاد تورم در قسمت داخل مچ پا و درد مچ پا می‌باشد.
اگر از پشت به پای فرد در حال ایستاده نگاه کنیم فردی که کف پایش صاف است، پاشنه با کمی خمش بسمت داخل دیده می‌شود.

🔷عوارض
صافی کف پا می‌تواند منجر به بروز عوارضی نظیر بروز التهاب در رباط‌های کف پا، التهاب زردپی آشیل و زردپی ماهیچه پشتی استخوان درشت نی، شکستگی‌های فشاری در اندام تحتانی وایجاد بافت‌های مرده پوستی نابجا شود. از آنجایی که صافی کف پا برروی نحوه قرارگیری سایر استخوان‌های بدن نیز اثر می‌گذارد می‌تواند منجر به بروز درد در مچ پا، زانوها، لگن و ستون مهره‌ها و ... شود.


🔷درمان
با انجام روش‌های توانبخشی و تمرین‌های توصیه شده به افراد با کف پای صاف، کم شدن قوس کف پا با تقویت عضلات رفع می‌شود؛ همچنین در کنار انجام تمرین‌های درمانی کفی‌های طبی نیز (خاص هر بیمار) از سوی پزشکان توصیه می‌شود. کفی‌های طبی خاص برای هر بیمار از طرف پزشک متخصص  طب فیزیکی و توانبخشی تعیین و توسط کارشناسان ارتوپدی فنی ساخته می‌شوند. بسیار مهم است که کفی طبی از روی قالب پای خود شخص ساخته شود.

 

                                 

 

آیا میدانید نشستن های طولانی مدت با بدن شما چه میکند؟

◀️ بجز گرفتگی های عضلانی ناشی از بی حرکتی که همه افراد کم و بیش به ان واقف هستند برخی از عوارض بی حرکتی به شرح زیر هستند:

کند شدن فرآیند هضم غذا
 ◀️کارهای زیادی را در حین نشستن انجام می‌دهیم که یکی از آنها خوردن غذا است.

◀️جالب اینجاست که حتی بعد از غذا خوردن هم بیشتر مردم عادت دارند سر میز بنشینند و به صحبت ادامه دهند، نشستن طولانی در حین و بعد از غذا خوردن باعث می‌شود فرآیند هضم غذا کندتر از معمول انجام شود.

◀️ یبوست مزاج، ترش کردن و سوزش معده، درد‌های معده و افزایش وزن از عوارض نشستن طولانی مدت هستند.

 گرفتگی عضلات و دردهای عضلانی
◀️ نشستن طولانی مدت باعث می‌شود دردهایی در قسمت کتف و شانه، گردن و پشت بدن ایجاد شود. این امر به خصوص اگر اصول درست نشستن رعایت نشود بیشتر خود را نشان می‌دهد.

◀️بیشتر افراد پس از اینکه مدتی به صورت نشسته قرارگرفته‌اند به یک سمت خم می‌شوند و بدن در حالتی غیر اصولی قرار می‌گیرد و صدمات بیشتری را در دراز مدت متحمل می‌شود.

◀️به همین دلیل است که شاهد هستیم، افرادی که شغل آنها به اصطلاح پشت میز نشینی است بیشتر از دردهای عضلانی شکایت می‌کنند.

◀️حتی اگر نشستن از روی رعایت اصول سلامتی بدن هم انجام شود باز هم فشار بیشتری به گردن و شانه‌ها وارد می‌شود.

◀️مهره‌های کمر نیز در نشستن دراز مدت تحت فشار قرار می‌گیرند و انعطاف پذیری خود را از دست می‌دهند، این امر ممکن است ریسک ابتلا به بیماری فتق دیسک کمر را بیشتر کند.

تحلیل رفتن پاها
◀️ وقتی برای مدت زیادی در حالت نشسته قرار می‌گیریم، پاها فعالیت کمتری انجام می‌دهند، این امر در دراز مدت ممکن است به پاها صدمه بزند.

◀️نشستن درحالت سکون باعث می‌شود گردش خون کمتر انجام شود، لختگی خون در رگ‌ها ایجاد شود، قسمت‌هایی پایینی بدن و پاها متورم شوند، استخوان‌ها دچار ضعف شوند و حتی فردی که زیاد می‌نشیند به بیماری پوکی استخوان دچار شود.

◀️ جالب اینجاست که راه‌های آسانی برای جلوگیری از این عوارض وجود دارد.

ضعف عضلانی
◀️ همه به خوبی می‌دانیم که هرچه فعال و سرزنده‌تر زندگی کنیم روح و جسم سالم‌تری هم خواهیم داشت.

◀️از طرف دیگر فعال بودن از لحاظ فیزیکی در زندگی و کار باعث می‌شود در کنار سالم و قوی ماندن عضله‌ها، انعطاف آنها نیز حفظ شود.

◀️ به این ترتیب اگر خسته و کوفته از سر میز کار خود بلند شده‌اید، بد نیست حرکات کششی انجام دهید تا در روز بعد دچار گرفتگی‌های عضلانی نشوید.

◀️ناگفته نماند که تنها پاها در اثر نشستن طولانی مدت دچار مشکل نمی‌شوند و راه‌رفتن به تمامی عضلات کمک می‌کند تا انعطاف خود را حفظ کنند.

◀️ نشستن به صورت طولانی مدت عضلات شکمی، ران‌ها، ساق پا و عضلات نشیمنگاه را نیز ضعیف می‌کند.برای پیشگیری از ضعیف شدن این عضلات پیشنهاد می‌کنیم از هر فرصتی برای تحرک بیشتر استفاده کنید.

◀️ برای نمونه اگر محل کار یا منزل شما در ساختمانی چند طبقه قرار دارد به جای استفاده از آسانسور از پله‌ها استفاده کنید. تا جایی که ممکن است سعی شود تا مسیرهای کوتاه مدت را به صورت پیاده طی کنید. در محل کار نیز از هر فرصتی برای قدم زدن استفاده کنید.

 

                                 

راه رفتن میتواند کارآیی بیماران مبتلا به آرتروز زانو را بهتر کند

◀️یک مطالعه جدید نشان داده است که راه رفتن میتواند منجر به بهبودی کارآیی حرکتی در بیماران مبتلا به آرتروز زانو شود.

◀️ این مطالعه که نتایج آن در مجله Arthritis Care & Research منتشر شده است نشان میدهد که راه رفتن به میزان 6 هزار قدم یا بیشتر در روز میتواند کارکرد حرکتی این بیماران را بهتر کند.

◀️ بطور مثال این بیماران با این میزان از فعالیت میتوانند بهتر از پله بالا و پایین رفته و یا بهتر از صندلی بلند شوند.

◀️تعداد زیادی از بالغین مبتلا به ساییدگی و آرتروز مفصل زانو هستند و این بیماری مهمترین علت محدودیت در کارآیی سیستم حرکتی بدن انسان در سنین بالا است.

◀️مبتلایان به آرتروز مفصل زانو در راه رفتن و استفاده از پله دچار مشکل هستند و بسیاری از آنها برای حرکت نیاز به کمک دارند.


◀️در مطالعه ذکر شده محققین تعداد 1788 بیمار را که مبتلا به آرتروز زانو بودند و یا در ریسک ابتلا به آن قرار داشتند مورد مطالعه قرار دادند.

◀️آنها میزان راه رفتن روزانه بیماران را ثبت کرده و دو سال بعد، میزان محدودیت هایی که در فعالیت های بدنی آنها وجود داشت مورد بررسی قرار گرفت.

◀️مطالعه نشان داد که هر 1000 قدم بیشتر راه رفتن در روز میتواند موجب 18-16 درصد افزایش در کارایی حرکتی افراد شود.

◀️مطالعه همچنین نشان داد که راه رفتن به میزان کمتر یا بیشتر از 6 هزار قدم در روز را میتوان به عنوان یک معیار برای پیش بینی وضعیت حرکتی بیمار در نظر گرفت.


◀️این محققان میگویند راه رفتن یک فعالیت بدون خرج است که میتوان با کمک آن کارکرد حرکتی را در افراد مبتلا به آرتروز زانو و یا در افراد مستعد به آن بهتر کرد.

◀️آنها به همه افراد توصیه میکنند تا حداقل روزی 3 هزار قدم راه بروند و بتدریج این میزان را تا 6 هزار قدم افزایش دهند.

 

                                 

کمر درد شدید

کمر درد دومین بیماری شایعی است که سالانه میلون‌ها نفر را به آن مبتلا می شوند. در زندگی ماشینی امروزی که فعالیت‌های  کاری روزانه با وضعیت بدی انجام می شود  تغذیه ناسالم ، وضعیت های نادرست نشستن و ایسنادن و عدم انجام فعالیت‌های ورزشی مناسب میانگین سنی ابتلا کمر درد را به سنین جوانی نزدیک تر می نمایند .

با توجه به اینکه درمان کمردرد یک دوره زمانی طولانی را به خود اختصاص می دهد و بیمار نیازمند استراحت و کاهش فعالیت‌های کاری می باشد این بیماری مشکلات اقتصادی زیادی را برای بیمار و جامعه ایجاد می نماید. علاوه بر مشکلات موجود زمانی که علت ایجاد کمر درد دیسک کمر شناخته میشود بیمار ممکن است پس از یک دوره استراحت،دارو برای درمان کمر درد ،فیزیوتراپی کمردرد وآب درمانی و تحمل هزینه های درمان نهایتا کاندید انجام عمل باز جراحی کمر شود .

انجام عمل جراحی هزینه هایی را برای بیمار به همراه دارد که میتواند با طولانی شدن زمان بستری در بیمارستان یا استفاده از لوازم مربوط به جراحی دیسک این هزینه ها افزایش یابد.

وجود دوره نقاهت نسبتا طولانی با در نظر گرفتن زمانی که باید سپری شود تا بیمار بتواند فعالیت‌های کاری اش را برای کسب درآمد شروع نماید می تواند بار اقتصادی زیادی را برای بیمار و خانواده اش بهمراه داشته باشد.

پیشرفت‌های علم پزشکی در زمینه درمان بیماری ها یی که نیاز به جراحی دارند مقوله جدیدی را بعنوان جراحی های مداخله ای یا عمل‌های کم تهاجم مطرح کرده که هدف آن درمان علت ایجاد بیماری بدون نباز به برش جراحی با  دستکاری کمتر بافت‌های طبیعی بدن و کاهش میزان دوره بستری و نقاهت  پس از عمل می باشد. در این نوع از عمل جراحی بیمار به سرعت فعالیت‌های طبیعی روزانه را شروع می نماید و با کمترین محدودیت به محیط کار بر می گردد.

40سال قبل پزشکان به فکر راهی بودند تا بتوانند بدون برش پوست مقداری از ماده داخل دیسک را خارج کنند و با کاهش فشار داخلی دیسک بیرون زدگی دیسک را اصلاح نمایند .تلاش‌های آنها منجر به ساخت دستگاه‌هایی شد که بصورت لوله ظریفی با بی حسی به داخل دیسک هدایت می شد و مقداری از دیسک با یک میکروموتور خرد شده و از بدن خارج می گردید. پیشرفت‌های بیشتر روش‌هایی را مطرح کرد که با استفاده از وسایل ظریف تر آسیب بافت دیسک را به حداقل برسانند .

استفاده از لیزر در تخلیه بسته دیسک  گام موثری در این زمینه بود که با استقبال زیادی رویرو شد .پیشرفت‌های اخیر در این زمینه بر اساس تزریق ترکیب داروهایی به داخل دیسک می باشد که با تغییر ساختار داخل دیسک سبب جمع شدن دیسک و اصلاح بیرون زدگی آن شوند. این روش‌ها آسیب بسیار کمی را برای دیسک به همراه دارند و انجام آنها نیاز به استفاده از وسیله خاصی ندارد و هزینه انجام آنها نسبت به روش‌های قبلی پایین تر است. تزریق دیسکوژل روش جدید و موثردر این نوع درمان میباشد که در بسیاری از موارد فتق دیسک میتواند مفید باشد . ازون درمانی دیسک یا تزریق ازون به قسمت داخل دیسک روشی ساده موثر و کم هزینه است که در حال حاضر پر طرفدار ترین روش در درمان بسته فتق دیسک کمر می باشد. با توجه با تاثیر ازون در ترمیم بافت‌های آسیب دیده استفاده از آن اثرات مثبتی را در طولانی مدت هم برای بیمار بهمراه دارد.

بیمارانی که تحت عمل بسته دیسک قرار می گیرند نیاز به بستری شدن ندارند و عمل آنها بصورت سرپایی است و هزینه های مربوط به انجام عمل و بیمارستان نسبت به جراحی باز بسیار کمتر می باشد. این بیماران پس از یک دوره کوتاه 7 تا ده روزه با رعایت دستورات خاصی به محل کار بر می گردند و فعالیت اقتصادی خود را شروع می کننند.
روش‌های بسته در 70 تا 80 درصد بیماران مبتلا به بیماری دیسک قابل انجام است و بیماران میتوانند با مراجعه با کلینیکهای  طب فیزیکی  و درد از این درمان‌های کم هزینه و موثر بهره مند شوند.

 

                                 

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی، فراهم کننده خدمات برای مردم و جمعیتها می‌باشد تا حداکثر حرکت و توانایی عمل(Movement and functional ability) را در طول دوران زندگی حفظ نماید ویا توسعه داده و به حال اول بر گرداند. فیزیوتراپی شامل ارایه خدماتی است به حرکت و عملکرد فرد میباشد که توسط فرآیند پیری یا صدمات و بیماریها، مورد تهدید قرار می‌گیرند. حرکت(Movement) کامل و کارامد در قلب چیزی قرار دارد که از آن به عنوان سلامتی نام برده می‌شود.

 

 

 

فیزیوتراپی به شناسایی و افزایش پتانسیلهای حرکتی برای بهبود، پیشگیری(Prevention)، درمان و نوتوانی، می‌پردازد. فیزیوتراپی شامل اثرات متقابل متخصص طب فیزیکی ، بیمار وخانواده آنها و یا سایر افرادی می‌باشد که از بیمار مراقبت می‌کنند، بر یکدیگر می‌باشد، تا بتوانند پتانسیلهای حرکتی بیمار را ارزیابی کرده و در ایجاد اهداف مورد نظر همه با استفاده از دانش و مهارتهای ممتاز فیزیاتریست به توافق برسند.

 

 

دیدگاه منحصر به فرد فیزیوتراپیست از بدن و نیازها و پتانسیلهای حرکتی آن برای رسیدن به تشخیص و استراتژی درمانی نقش اساسی دارد و تثبیت کننده هر موقعیتی می‌باشد که در آن خدمات ارایه می‌شود. این شرایط با توجه به هدف فیزیوتراپی در بهبود سلامت، پیشگیری، درمانی و بازتوانی، متغیر است.

 

 

 

ماهیت فرایندهای فیزیوتراپی

فیزیوتراپی، خدمتی است که تنها توسط و یا با هدایت و نظارت یک متخصص طب فیزیکی صورت می‌گیرد وشامل : بررسی، تشخیص، برنامه ریزی درمانی، مداخله و ارزیابی می‌باشد.

 

 

 

بررسی (Assessment): شامل معاینه (Examination) انفرادی و گروهی نقص‌های بالقوه یا بالفعل، محدودیتهای عملکردی، ناتواناییها، یا سایر مشکلاتی که توسط گرفتن تاریخچه، غربالگری و همچنین با استفاده از آزمایشات خاص و اندازه گیری و ارزیابی نتایج معاینات از طریق انالیز آنها در چهارچوب یک فرایند منطقی بالینی می‌توان به آن پی برد.

 

 

 

تشخیص (Diagnosis): از معاینات و ارزیابی آنها بدست می‌آید و بیانگر نتیجه حاصل از فرایند منطقی بالینی می‌باشد. تشخیص ممکن است به صورت نقص حرکتی بیان شود یا شامل دسته‌های مختلفی از آسیبها، محدودیتهای حرکتی، توانائیها/ ناتوانیها یا سندرمها باشد.

 

 

 

برنامه ریزی (Planning): با تعیین نیاز به مداخله آغاز می‌شود و معمولا به ایجاد برنامه‌ای برای مداخله ختم می‌شود که شامل اهداف نهایی قابل اندازه گیری که با بیمارخانواده یا فردی که از وی مراقبت می‌کند، قابل بحث می‌باشد.

 

 

 

مداخلات (Intervention): انجام می‌شوند و برای رسیدن به اهداف توافق شده تغییر میابند و میتواند شامل :درمان با دست، بهبود حرکتی، استفاده از وسایل فیزیکی، مکانیکی و الکتریکی-درمانی، آموزش عملکرد، فراهم کردن وسایل کمکی و نحوه استفاده از آنها، راهنمایی و ارایه مشورت به بیمار، مستند سازی، هماهنگی و ارتباطات باشد. مداخلات همچنین ممکن است با هدف پیشگیری از آسیبها، محدودیتهای حرکتی، ناتوانیها یا صدمات صورت گیرند که در این صورت شامل بهبود و حفظ سلامتی، کیفیت زندگی و توانایی در تمام سنین و جمعیتها می‌باشد.

 

 

 

ارزیابی(Evaluation): مستلزم انجام مجدد معاینات با هدف ارزیابی نتایج حاصل می‌باشد

                                 

.