درمان بسته به اینکه شکستگی در کدامیک از مهره های گردنی ایجاد شده و شکل و شدت شکستگی چگونه است متفاوت میباشد. شکستگی های خفیف ممکن است با پوشیدن یک بریس گردنی به مدت ۸-۶ هفته بهبود یابند و شکستگی های شدید معمولاً نیاز به عمل جراحی دارند
.
در هر بیماری که دچار آسیب شدید بدنی بدنبال ضربه های ذکر شده گردیده است قبل از هر گونه حرکت دادن بیمار، باید گردن بیحرکت شود. این امر بخصوص در مورد بیماران بیهوش شده باید رعایت شود. در هر کدام از این بیماران ممکن است شکستگی گردن وجود داشته باشد. در صورت وجود شکستگی هر گونه حرکت در گردن ممکن است موجب آسیب های جبران ناپذیر به نخاع شود.
پرسنل اورژانس به محض مواجهه با چنین بیماری ابتدا گردنبند مخصوصی را به دور گردن بیمار میبندند و سپس وی را به آمبولانس منتقل میکنند.
تا وقتی بیمار در بیمارستان از ناحیه گردن عکس بگیرد و پزشک از سلامت ستون مهره گردنی مطمئن نشود این گردنبند به گردن بیمار بسته باقی میماند. پزشک ارتوپد برای تشخیص این شکستگی ها از رادیوگرافی معمولی و سی تی اسکن استفاده میکند و برای بررسی آسیب احتمالی نخاع ممکن است از ام آر آی استفاده کند.
ستون مهره ای گردنی شامل هفت مهره است. شکستگی هر کدام از این مهره ها را شکستگی گردن میگویند. شکستگی گردن معمولاً بر اثر ضربات بسیار شدید اتفاق میافتد. اینچنین ضرباتی معمولاً در تصادفات رانندگی یا سقوط از ارتفاع دیده میشود.
در حین فعالیت های ورزشی هم ممکن است فرد دچار شکستگی مهره های گردنی شود. مثلاً افتادن یک ژیمناست از روی حلقه در حین پشتک زدن یا به زمین خوردن یک سوارکار از اسب یا برخورد سر یک شناگر هنگام شیرجه زدن به کف استخر کم عمق همگی میتوانند موجب شکستگی مهره گردنی شوند.
خطرناک ترین عارضه شکستگی مهره های گردن آسیب نخاع است. نخاع از داخل ستون مهره گردنی عبور میکند و شکستگی مهره میتواند به نخاع گردنی آسیب وارد کند. این آسیب میتواند موجب فلج هر چهار دست و پا و حتی مرگ شود
.
مهمترین اصول درمان این عفونت ها عبارتند از
* تجویز آنتی بیوتیک مناسب
* عمل جراحی سریع و تخلیه چرک از فضای عفونی شده
* بالا نگه داشتن دست
* بیحرکت کردن دست با آتل و اسپلینت
.
فضای تنار یا Thenar space فضای مجازی در کف دست است که بین استخوان های متاکارپ و عضلات بین استخوانی از یک طرف و تاندون های فلکسور ۱ و ۲ و عضلات تنار از طرف دیگر تشکیل شده است.
این فضا به توسط یک پرده از فضای وسطی کف دست جدا شده است. انتقال میکروب به این فضا میتواند از طریق انتشار عفونت از غلاف تاندون های فلکسور انگشتان و یا از طریق زخم های نافد ناحیه تنار و یا از طریق انتشار عفونت از فضای وسطی کف دست ایجاد شود.
در این عفونت درد و تورم شدید در ناحیه تنار وجود دارد و حرکت دادن انگشتان شست و سبابه بسیار دردناک و یا غیر ممکن میشود. پوست روی تنار قرمز و گرم میشود و در صورت عدوم درمان پس از چند روز چرک به پوست تنار سر باز میکند.
فضای وسطی کف دست یا Middle palmar space فضای مجازی است که بین استخوان های متاکارپ و عضلات اینتراوسئوس از یک طرف و تاندون های فلکسور انگشتان ۳ و ۴ که از کف دست عبور میکنند تشکیل شده است. این فضا میتواند به علت فعالیت میکروب ها دچار عفونت شود.
انتقال میکروب به این فضا میتواند از طریق انتشار از عفونت غلاف تاندون انگشتان دست یا از طریق مجاورت با بافت های دیگر یا از طریق زخم نافذ این ناحیه باشد.
علائم این عفونت درد و تورم شدید کف دست است. تورم معمولا بقدری شدید میشود که دست مانند یک دستکش باد کرده میشود. بیمار توانایی حرکت دادن انگشتان وسطی خود را از دست میدهد.
پوست کف دست ممکن است قرمز و گرم شود. چرک در فضای وسطی کف دست جمع میشود و در صورت عدم درمان پس از چند روز به پوست سر باز میکند.
تنار محوطه ای در کف دست است که در نزدیکی انگشت شست قرار دارد. در واقع برجستگی عضلانی کف دست که در نزدیکی شست قرار دارد را تنار مینامند.
برجستگی کوچکتری که در کف دست و در طرف انگشت کوچک دست است را هیپوتنار مینامند. فضای تنار میتواند دچار عفونت شود. فضای کف دستی که بین تنار و هیپوتنار قرار دارد هم میتواند دچار عفونت شود
.
در صورتیکه این بیماری به درستی درمان نشود ممکن است مشکلات زیر برای بیمار بوجود آید
ممکن است عفونت به خود تاندون فلکسور منتقل شده و موجب نکروز و از بین رفتن آن شود و یا ممکن است بر اثر تورم داخل غلاف تاندونی فشار داخل غلاف آنقدر بالا رود که جریان خون تاندون را متوقف کرده و موجب نکروز و مرگ تاندون شود
ممکن است تاندون فلکسور به غلاف تاندون بچسبد و در نتیجه حرکات تاندون در داخل غلاف از بین برود که نتیجه آن حرکت نکردن انگشت است
انتشار عفونت به پوست و یا استخوان میتواند موجب عفونت این بافتها شود
تنوسینوویت یا التهاب غلاف اطراف تاندون های فلکسور انگشتان دست میتواند به علت عوامل میکروبی ایجاد شود. درمان این بیماری از اورژانس های ارتوپدی است که معمولا نیاز به جراحی دارد البته اگر بیماری در ۴۸-۲۴ ساعت اول تشخیص داده شود ممکن است نیازی به جراحی نباشد.
مهمترین اقدامات درمانی برای معالجه این بیماری عبارتند از
* بیحرکت کردن انگشتان دست با استفاده از آتل و اسپلینت
* بالا نگه داشتن دست بالاتر از سطح قلب برای کاهش تورم
* استفاده از آنتی بیوتیک
* استفاده از داروهای مسکن
* عمل جراحی
عمل جراحی معمولا در موارد زیر انجام میشود
* بیماری بیش از ۴۸ ساعت طول داشته است
* با وجود مصرف ۲۴ ساعت آنتی بیوتیک بهبودی در وضعیت بیمار ایجاد نشده است
* در هنگام مستقیم کردن انگشت درد بیشتر میشود
مهمترین علائم این بیماری عبارتند از
درد در سطح ولار ( سطحی از انگشت یا کف دست که مو ندارد و با آن سطح اشیاء را میگیریم) انگشت یا کف دست
شدت درد با فشار به محل بیشتر میشود. شدت درد با حرکت کردن انگشت و بخصوص با مستقیم کردن انگشت بیشتر میشود. انگشت وقتی در حالت خمیده قرار گرفته است درد کمتری دارد
تورم انگشت که بیشتر در سطح ولار انگشت است
قرمز و گرم شدن انگشت که بیشتر در سطح ولار انگشت است
عفونت غلاف تاندون های فلکسور بیشتر در انگشتان سبابه، وسط و انگشتری ایجاد میشود. البته غلاف تاندون های شست و انگشت کوچک هم میتوانند دچار عفونت شوند و نکته مهم اینست که چون غلاف تاندون فلکسور این دو انگشت به کف دست هم امتداد میابد عفونت غلاف این دو انگشت میتواند به کف دست هم منتشر شود.
میکروب مولد این بیماری در غالب اوقات استافیلوکوک است. در این موارد عفونت معمولا محدود به یک بند انگشت است. در مواردی ممکن است علت عفونت، استرپتوکوک باشد که در این حالات معمولا عفونت و تورم در کل انگشت و حتی کف دست منشر میشود
.
