تفاوت‌های دیسک کمر خفیف و شدید

دیسک کمر عارضه ای است که در اثر وارد شدن فشار زیاد یا ضعیف شدن عضلات کمر در اثر بالا رفتن سن ممکن است به وجود آید. مهمترین علامت آن درد می باشد. درد معمولا در قسمت پشت بدن و پا بروز می کند. راههای درمان دیسک کمر شامل روش های بدن جراحی و جراحی می باشد. البته درمان دیسک کمر با جراحی بسته و باز فقط در صورتی که سایر درمان ها مموثر نباشد از سوی پزشک متخصص ستون فقرات تجویز می شود.

 

دیسک کمر خفیف

 

مرحله‌ی اول دیسک کمر خفیف دژنرانسیون دیسک می‌باشد، در این مرحله با توجه به فرآیند پیری مواد شیمیایی دیسک تغییر می‌یابند و باعث ضعف دیواره‌ی دیسک می‌شوند، اما در این شرایط مواد داخلی دیسک بیرون نمی‌زنند. هنگامی که دیسک کمی به مرحله‌ی بیرون زدگی پیشرفت می‌کند، در این حالت موقعیت یا شکل دیسک تغییر می‌کند و به همراه آن تغییرات جزئی در کانال نخاعی و یا اعصاب نخاعی نیز ایجاد می‌شود. به این مرحله بیرون زدگی دیسک یا برآمدگی دیسک نیز می گویند. برای دیسک کمر خفیف، روش‌های درمانی محافظه کارانه تر می‌توانند شامل تجویز داروهای ضد التهابی، درمان فیزیوتراپی و مراقبت‌های کایروپراکتیک (ماساژ درمانی) باشند.

 

دیسک کمر شدید

 

دیسک کمرشدید با بیرون زدگی شروع می‌شود، در این حالت هسته پولپوس (ماده‌ی ژل مانند داخل دیسک) از آنولوس فیبروس (دیواره‌یبیرونی دیسک که شبیه لاستیک ماشین است) به بیرون نشت می‌کند اما در داخل پوشش دیسک باقی می‌ماند. هنگامی که دیسک به حالت شدید خود می‌رسد، به مرحله‌ی بیرون زدگی یا بیرون زدگی کامل دیسک می‌رسد، در این حالت هسته پولپوس از آنولوس فیبروس عبور می‌کند و سپس می‌تواند به خارج دیسک بین مهره‌ای برود. دیسک کمر شدید، مانند زمانی که موجب ایجاد علائم عصبی (ضعف، سوزن سوزن شدن، بی حسی) در فرد می‌شود ممکن است نیاز به درمان جراحی توسط جراح ستون فقرات داشته باشد.