ستون فقرات هم مثل هر ساختمان دیگر به طور طبیعی در معرض تغییرات ناشی از افزایش سن است اما برخی مسایل مثل حرکات بیش از حد یا ناصحیح، استفاده نادرست، سوانح رانندگی که باعث خمیدگی ناگهانی سر به جلو و سپس عقب می شوند (Wiplash)، کارهای سنگین، حمل وسایل و اشیا روی سر (که در جامعه روستایی ما شایع است)، اختلالات مادرزادی و... سرعت و شدت پیدایش این تغییرات را بیشتر می کنند. از جمله این تغییرات می توان به تغییر ساختمان دیسک بین مهره ای، برجسته شدن آن به داخل کانال نخاعی یا سوراخ های بین مهره ای، پیدایش خارهای استخوانی در لبه مهره ها (اوستئوفیت) و حتی تغییر شکل و به هم خوردن انحنای طبیعی آنها اشاره کرد. هر کدام از این تغییرات، بسته به محل، می توانند باعث فشار بر ریشه های عصبی یا حتی نخاع شوکی شوند و بیمار را علامت دار کنند.
● علایم اسپوندیلوز گردنی
اغلب بیماران با درد و محدودیت حرکتی ناحیه گردن مراجعه می کنند. بسته به محل
فشار، ممکن است علایم محدود به اندام فوقانی باشند. علایم شایع عبارتند از: بی
حسی، درد تیرکشنده به شانه یا دست و خصوصا پشت سر و کاهش قدرت عضلانی، یا اینکه
اندام تحتانی را درگیر کنند و علایمی مثل سفتی و اختلال در قدرت عضلانی پاها،
اختلالات حسی، بی اختیاری یا احتباس ادرار و مدفوع و بعضا علایم در هر چهار اندام
مشاهده می شوند. برخی از سر دردها خصوصا سردرد تیر کشنده در پشت
سر که با حرکات یا برخی وضعیت های خاص پدید می آیند، درد بین دو کتف و درد
شانه ها نیز از جمله علایمی هستند که می توانند در اثر اسپوندیلوز مشاهده
شوند و متاسفانه پاسخ کمتری به درمان می دهند. برای بررسی و تایید تشخیص
اسپوندیلوز گردن می توان از عکس رادیوگرافی ساده در چهار جهت، سی. تی. اسکن و
ام.آر.آی استفاده کرد که هر یک ارزش خاص خود را دارند.
● اصول درمانی
بستن یقه های طبی مخصوص و محدود کردن حرکات گردن برای مدت کوتاه می تواند
از شدت درد بکاهد، حرکات درمانی با احتیاط و فیزیوتراپی نیز در بسیاری از موارد
مشکلات بیمار را کاهش می دهند اما در برخی موارد خصوصا در صورت وجود علایم عصبی یا
شواهدی به نفع فشار بر نخاع، انجام عمل جراحی، کمک زیادی به بیمار خواهد کرد و
علاوه بر کاهش درد از پیدایش علایم عصبی شدیدتر جلوگیری خواهد کرد. انجام یک سری
حرکات کششی و تقویتی می تواند از پیدایش درد های گردن و شانه جلوگیری کرده و درصد
زیادی از موارد را بهبود بخشد.
