افرادی که پوکی استخوان دارند شنا نکنند

سلامت نیوز: افرادی که به بیماری پوکی استخوان دچار هستند برای انجام حرکات ورزشی باید با متخصصان مشورت کنند چرا که بعضی از ورزش ها می توانند این بیماری را تشدید نمایند.
 درمان پوکی استخوان با قرص دارو، ورزش و... به منظور پیشگیری از ایجاد شکستگی صورت می گیرد، بهتر است با مشاهده علائم پوکی استخوان به پزشک مراجعه کنید و در صورت بارداری باید تحت نظر پزشک باشید. ورزش و پوکی استخوان یکی از بحث های درمانی است که بسیار مورد توجه بیماران می باشد.
مهرداد نقی خانی، کارشناس ارشد فیزیوتراپی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران اظهار داشت: یکی از راههای درمان پوکی استخوان، ورزش درمانی و داشتن تحرک است که این تمرینات باید در محدوده طبیعی مفاصل بدن و بدون درد انجام گیرد.

وی با اشاره به اینکه بسیاری از افراد شنا و رفتن به استخر را برای کاهش انواع دردها از جمله دردهای ناشی از پوکی استخوان مفید می دانند، گفت : این باور نادرست بوده و طبق قانون ارشمیدس وزن افراد در آب کاهش یافته و تراکم استخوان کم می شود که این امر می تواند پوکی استخوان را تشدید نماید.

عضو گروه فیزیوتراپی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تصریح کرد : ورزش همانگونه که می تواند در پیشگیری و درمان پوکی استخوان نقش داشته باشد، اگر به درستی انجام نگردد می تواند موجب تسریع فرآیند ابتلا به این بیماری شود.

نقی خانی ادامه داد : ورزش های سنگین و حرفه ای مانند بدن سازی خصوصاً در بانوان تعادل هورمون های بدن را برهم ریخته و باعث کاهش تراکم استخوان ها می گردد.

منبع:سلامت نیوز

                                                               

                                 

تمرینات اصلاحی مناسب لگن درد و آرتروز

تمرین‌های زیر معمولاً به بیماران مبتلا به این عارضه آموزش داده می‌شود. البته پیش از شروع هر تمرین باید با متخصص فیزیوتراپی در مورد مناسب بودن تمرین‌ها مشورت کرد. این تمرین‌ها معمولاً ۳ بار در روز و تنها به شرط بروز نیافتن یا تشدید نشدن علائم انجام می‌شود. متخصص فیزیوتراپی زمان مناسب شروع تمرین‌های اولیه و زمان پیشرفته‌تر کردن تمرین‌ها و انجام حرکت‌های متوسط، پیشرفته و دیگر حرکت‌های اصلاحی را تعیین می‌کند. بر اساس یک قاعده کلی، زمانی می‌توان شدت یا دشواری تمرین‌ها را افزایش داد که این کار به تشدید علائم دامن نزند.

تمرین‌های کششی آرتروز لگن

به تمرینات زیر دقت نمایید

کشش عضله خم کننده لگن

این تمرین زمانی بهترین نتیجه را به دست می‌دهد که روی کف و با گذاشتن بالشتی زیر زانو انجام شود. برای کشیده شدن عضله خم کننده لگن سمت چپ بدن در حالت زانو زده، روی زانوی چپ، قرار بگیرید، بالشتی را زیر زانوی چپ بگذارید و زانوی راست را برای حفظ تعادل خم کنید. کمر را در حالت خنثی نگه دارید، وزن بدن را در حالی به جلو بیاندازید که روی حرکت لگن تمرکز کرده‌اید. باید کششی را در جلوی سمت چپ لگن احساس کنید. ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت کششی را ۲ نوبت در روز، هر نوبت ۳ بار، برای هر پا تکرار کنید.



حرکت کششی بالا بردن یک زانو تا قفسه سینه

به پشت روی کف زمین یا سطحی سفت دراز بکشید. یک زانو را به کمک دست‌ها تا قفسه سینه بالا بیاورید. مراقب باشید دچار گرفتگی زانو نشوید. در صورت درد گرفتن زانو، دست‌ها را در عوض جلوی زانو، روی پشت ران قرار دهید. ۲۰ ثانیه در این حالت کشش بمانید. این حرکت کششی را ۲ نوبت در روز، هر نوبت ۳ بار، تکرار کنید.

کشش عضله همسترینگ

به پشت روی کف زمین یا سطحی سفت دراز بکشید. طناب بازی، قلاده سگ یا کمربند را دور برجستگی (توپی) کف پایی بیاندازید که قرار است تحت کشش قرار بگیرد. پا را صاف نگه دارید، بازوها و طناب را برای بلند کردن پا بالا بیاورید. باید در پشت زانو یا پشت ران احساس کشش کنید. ۶۰ ثانیه در این حالت کشش بمانید. این حرکت کششی را ۲ نوبت در روز، هر نوبت ۲ بار، برای هر پا تکرار کنید.

تمرین‌های تقویتی آرتروز لگن

بالا بردن پا در حالت صاف

به پشت دراز بکشید، زانوی بیمار را صاف کنید و زانوی سالم را خم کنید. عضله چهارسر پای بیمار را منقبض کنید و ضمن حفظ انقباض، پا را از روی زمین بلند کنید و تا سطح زانوی خمیده بلند کنید. پا را به آهستگی بالا و پایین ببرید. این حرکت را در ۲ نوبت ۱۰ مرتبه‌ای تکرار کنید.

پل

به پشت دراز بکشید و هر دو زانو را خم کنید. شکم را منقبض کنید، باسن را به اهستگی از کف زمین بلند کنید و ۵ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت را در ۲ نوبت ۱۰ مرتبه‌ای تکرار کنید.

کشش عضله پیریفورمیس

به پشت روی کف زمین یا سطحی سفت دراز بکشید. برای کشیده شدن پای راست، مچ راست را روی زانوی چپ قرار دهید. پای چپ را ضمن حفظ این حالت به سمت قفسه سینه بیاورید. برای آن که راحت‌تر بتوانید زانوی چپ را تا قفسه سینه بالا بیاورید، دست‌ها را روی پشت ران چپ قرار دهید. باید در باسن پای راست احساس کشش کنید. ۲۰ ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت کششی را ۲ نوبت در روز، هر نوبت ۲ بار، برای هر پا تکرار کنید.

ابداکشن یا دور کردن لگن از بدن

به پهلو به گونه‌ای دراز بکشید که پای دردناک قرار بگیرد. پای جراحی نشده را جهت حفظ تعادل خم کنید. عضله چهارسر را منقبض کنید و در این بین زانو را تا حد امکان صاف نگه دارید. پا را به آهستگی به سمت بالا ببرید و پا را به آرامی بالا و پایین ببرید. این حرکت را در ۲ نوبت ۲۰ مرتبه‌ای تکرار کنید.

                                                               

                                 

درد دنبالچه و درمان آن

درد استخوان دنبالچه یا درد کوکسیکس، عارضه‌ای نسبتاً نادر و تقریباً ناشناخته است که می‌تواند در پایین‌ترین قسمت ستون فقرات که کوکسیکس یا دنبالچه نام دارد باعث ایجاد دردهای مزمن شود. درد دنبالچه به شکل یک درد موضعی احساس می‌شود و عموماً هنگام نشستن یا انجام هر فعالیتی که باعث فشار آمدن به پایین‌ترین قسمت ستون فقرات گردد بدتر می‌شود.این عارضه در خانم ها بیشتر از مردان شایع است، و معمولاً به دلیل آسیب موضعی (مانند زمین خوردن) یا زایمان رخ می‌دهد. در موارد نادری نیز، وجود تومور یا عفونت می‌تواند باعث درد دنبالچه شود. می‌توان با رعایت کردن نکاتی از بروز درد دنبالچه پیشگیری کرد.

راه‌ها و روش‌های درمان درد دنبالچه

روش های غیر جراحی موجود برای درد دنبالچه شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs) شامل ایبوپروفن و سایر داروهای مسکن مانند آن، حداقل کردن زمان نشستن، نرم کردن مدفوع، استفاده از بالش دنبالچه و نیز ایجاد تغییر در وضعیت قرارگیری بدن، یخ درمانی در مراحل اولیه درمان و سپس استفاده از گرما درمانی مرطوب در روزهای بعد، درمان با استفاده از امواج مافوق صوت و نیز استفاده از روش های درمان دستی مثل ماساژ است. 

فیزیوتراپی

متخصص فیزیوتراپی می تواند به شما تکنیک های ریلکس کردن عضلات کف لگن را آموزش دهد که برای مثال از این روش ها می توان از نفس کشیدن عمیق و ریلکس کردن کامل عضلات کف لگن در هنگام ادرار و مدفوع نام برد.درمان فیزیوتراپی می تواند نتیجه ای برابر با جراحی و با عوارض بسیار کمتر داشته باشد

دارو درمانی

تزریق مواد بی حسی به دنبالچه می تواند باعث کاهش درد دنبالچه برای چند هفته شود. در این حالت می تواند از بعضی داروهای ضد افسردگی و ضد صرع استفاده کرد.

امواج مافوق صوت

فیزیوتراپی با امواج مافوق صوت می تواند نقش مفید در کاهش درد دنبالچه داشته باشد.

حرکات کششی

کشیدن آرام رباط های متصل به دنبالچه می تواند برای کاهش درد دنبالچه مفید باشد. برای انجام این کار می توان از خدمات یک متخصص فیزیوتراپی یا متخصص درمان دستی یا سایر افراد متخصص در این زمینه استفاده کرد و نکات و دستورالعمل های مربوط به نحوه انجام صحیح این حرکت ها را فرا گرفت.

تزریق

تزریق به استخوان دنبالچه شامل وارد کردن یک داروی استروئیدی (داروی ضد التهاب قوی) با هدایت عکس رادیولوژی (فلوئورسکوپی) به استخوان برای کاهش التهاب ایجاد شده است. برای بیمارانی که نمی توانند از تزریق های استروئید استفاده کنند، تزریق پلاسمای غنی شده (PRP) می تواند مفید باشد یا می توان از روش های هدایت عصبی استفاده کرد. به هر حال تزریق به دنبالچه می تواند برای تشخیص علت مشکل نیز انجام شود. در این حالت اگر مقدار کمی از داروی بی حسی در دنبالچه با داروی استروئیدی تزریق شود و درد بیمار در نتیجه آن از بین برود، آنگاه می توان متوجه شد درد مربوط به اعصاب عقب دنبالچه است. به این ترتیب می توان با استفاده از روش های مناسب، کاهش درد بلند مدت تری را برای بیمار ایجاد کرد.

                                                               

                                 

فیزیوتراپی در منزل

فیزیوتراپی تخصصی در منزل

• ارتوپدی  :بعد از شکستگیها،تعویض مفصل زانو و لگن،آرتروز،آسیبهای شانه و ....

• مغز و اعصاب :سکته مغزی ،ضربه مغزی،آسیبهای نخاعی،ام اس و ...   

 

•آسیبهای ورزشی:بعد از جراحی رباط صلیبی،مچ پا و ...

v  هزینه بر اساس تعرفه مصوب انجمن فیزیوتراپی ایران

v  صدور نامه هزینه جهت ارائه به سازمان های بیمه

 

09127661686                    @dr_majid_dastani





                                 

کاربرد لیزر در فیزیوتراپی

آشنایی با لیزر کم توان در فیزیوتراپی 3

لیزر درمانی آنچه بیمار باید بداند

درمان با لیزر باید به طور منظم و یا طبق نظر پزشک صورت گیرد . جلسات درمانی معمولا" به صورت هفته ای 3-2 بار در نظر گرفته می شود که این به علت جلوگیری از رسیدن به دوز باری است . در بعضی موارد جلسات درمان بیشتر تکرار می گردد .

مزایای لیزردرمانی شامل تقلیل دوران درمان به حدود نصف و کاهش در اثر علائم بالینی همراه با بهبود کارآیی عضو ، عدم نیاز به استفاده از داروهای ضد درد و ضد التهاب ، عدم عفونت و تحمل ضرب از طرف بیماراست .

عوارض گزارش شده برای لیزردرمانی شلامل عوارض چشمی ، واکنش درد ، احساس کاذب سلامت ، احساس خستگی ، افت فشار خون و سرگیجه می باشد .

برای پرهیز از این عوارض نکات زیر باید رعایت شود :

      1-    استفاده از عینک مناسب

2-    در مورد واکنش درد باید به بیمار گفته شود این پدیده  کوتاه مدت است و در جلسات اول تظاهر می یابد و بعد از مدتی از بین می رود .

3-    به بیمار تذکر داده می شود علیرغم این که درد کاهش پیدا کرده ولی باید احتیاط لازم را داشته باشد و از وارد کردن استرس بر ضایعه اصلی پرهیز کند .

4-    در احساس خستگی به دنبال درمان که شایع می باشد توصیه به ادامه درمان می شود زیرا این خستگی ناشی از کاهش درد و متعاقب آن کاهش تلاش جسمی است .

     5-در مواقع کاهش فشار خون و سرگیجه بهتر است بیماران قبل از درمان مایعات کافی بنوشند و پس از مدتی استراحت از بستر برخاسته و بلافاصله فعالیتی انجام ندهند

حیطه فعالیت فیزیوتراپیستها

ماهیت فرآیندهای فیزیوتراپی

این هم توصیف مفهوم عملیات فیزیوتراپی مصوبه ۱۹۹۹ میلادی آخرین ورژن

فیزیوتراپی، خدمتی است که تنها توسط و یا با هدایت و نظارت یک فیزیوتراپیست صورت می گیردوشامل :بررسی ، تشخیص، برنامه ریزی درمانی، مداخله و ارزیابی می باشد. 

بررسی(Assessment): شامل معاینه(Examination) انفرادی و گروهی نقص های بالقوه یا بالفعل، محدودیتهای عملکردی، ناتواناییها، یا سایر مشکلاتی که توسط گرفتن تاریخچه، غربالگری و همچنین با استفاده از آزمایشات خاص و اندازه گیری و ارزیابی نتایج معاینات از طریق انالیز آنها در چهارچوب یک فرایند منطقی بالینی می توان به آن پی برد. 

تشخیص(Diagnosis): از معاینات و ارزیابی آنها بدست می آید و بیانگر نتیجه حاصل از فرایند منطقی بالینی می باشد. تشخیص ممکن است به صورت نقص حرکتی بیان شود یا شامل دسته های مختلفی از آسیبها، محدودیتهای حرکتی، توانائیها/ ناتوانیها یا سندرمها باشد.

برنامه ریزی(Planning): با تعیین نیاز به مداخله آغاز می شود و معمولا به ایجاد برنامه ای برای مداخله ختم می شود که شامل اهداف نهایی قابل اندازه گیری مورد بحث قرار گرفته با بیمار/ مشتری، خانواده یا فردی که از وی مراقبت می کند، می باشد. 

مداخلات(Intervention): انجام می شوند و برای رسیدن به اهداف توافق شده تغییر میابند و میتواند شامل :درمان با دست، بهبود حرکتی، استفاده از وسایل فیزیکی، مکانیکی و الکتریکی-درمانی، آموزش عملکرد، فراهم کردن وسایل کمکی و نحوه استفاده از آنها، راهنمایی و ارایه مشورت به بیمار، مستند سازی، هماهنگی و ارتباطات باشد. مداخلات همچنین ممکن است با هدف پیشگیری از آسیبها، محدودیتهای حرکتی، ناتوانیها یا صدمات صورت گیرند که در این صورت شامل بهبود و حفظ سلامتی، کیفیت زندگی و توانایی در تمام سنین و جمعیتها می باشد. 

ارزیابی(Evaluation): مستلزم انجام مجدد آزمایشها با هدف ارزیابی نتایج حاصل می باشد.