درمان برجستگی روی استخوان ترقوه بعد از شکستگی

درمان شکستگی  استخوان ترقوه در غالب اوقات بدون نیاز به جراحی صورت میگیرد. در درمان غیر جراحی معمولا  از بانداژ 8 و یا بانداژ ولپو استفاده میشود. در بانداژ 8 دو شانه بیمار به وسیله یک  تکه پارچه بصورت حرف لاتین 8 بسته میشود. در بانداژ ولپو دست بیمار به گردن وی آویزان  و بازوی او به تنه بسته میشود. هدف از هر دو این بانداژ ها محدود کردن حرکات شانه است  تا بدین وسیله حرکات استخوان ترقوه کم شده و شکستگی فرصت جوش خوردن داشته باشد. هیچ  کدام از این دو برتری خاصی به دیگری ندارند و بنابه تشخیص پزشک میتوان از هریک از آنها  استفاده کرد.

برجستگی در محل شکستگی نشانه این است که  دو سر شکستگی کاملا در مقابل یکدیگر قرار نگرفته اند. اصولا در شکستگی های با جابجایی  ترقوه عملا غیر ممکن است که بتوان بصورت بسته شکستگی را طوری جااندازی کرده که لبه های  شکستگی درست در مقابل هم قرار بگیرند و نیازی هم به این کار نیست. جوش خوردن شکستگی  کفایت میکند. بنابراین لمس یک برجستگی در محل شکستگی طبیعی بوده و نیاز به اقدام خاصی  ندارد. این برجستگی در آینده کمتر میشود ولی مقداری از آن برای همیشه باقی خواهد ماند.

شکستگی ترقوه معمولا برای چند هفته با بانداژ 8 و یا بانداژ ولپو  بسته میماند.

بعد از بهبودی شانه تغییری در شکل و کارکرد مفصل شانه بوجود نیامده  و شانه دچار افتادگی نمیشود.

 

                                 

درد شانه نشانهٔ چیست؟

- درد شانه نشانهٔ چیست؟

مفصل شانه پیچیده‌ترین مفصل بدن است. این پدیدهٔ عجیب شاهکار زیست مکانیکی و هنر حرکات است. لااقل یک چیز در مورد شانه واضح است: تا جائی که دچار ناتوانی شود، عدم درمان را تحمل می‌کند. و متأسفانه از کار افتادن آن معمولاً دردناک است. به گزارش  یکی از شایع‌ترین علل درد شانه التهاب وترهای اطراف مفصل آن است. التهاب وتر بیشتر در اثر کار زیاد آن روی می‌دهد. وقتی کاری مثل اره‌کشیدن یا ورزش گلف می‌کنید، وترهای شانه‌ بر روی استخوان سائیده شده و به تحریک و درد آن منجر می‌گردد. التهاب کیسهٔ زلالی مفصل هم، که به اندازهٔ التهاب وترها ایجاد درد شانه می‌کند، در اثر کار زیاد روی می‌‌دهد. اما شروع آن به‌صورت گسترده‌تری است. کیسهٔ نرمی در مفصل برای کاهش اصطکاک آن است، که تورم آن ایجاد درد می‌کند. اگر به‌هنگام بالا بردن دست احساس درد در شانه می‌کنید، ممکن است علت آن رسوب کلسیم در آنجا باشد. این رسوب در زیر وتری در مفصل تیغهٔ شانه با استخوان چنبر تشکیل می‌شود. گاهی درد شانه در اثر یک حادثه روی می‌دهد. افتادن ممکن است باعث در رفتن شانه شود، که بازو را از مفصل خود با استخوان کتف خارج می‌کند. شکستگی استخوان بازو گاهی وتر حرکت‌دهندهٔ بازو را پاره می‌کند. اگر این پارگی با عمل جراحی ترمیم نشود، ممکن است باعث گرفتاری شانه برای تمام عمر گردد.

- درمان درد شانه هر درد شانه در اثر حادثه باید فوراً توسط پزشک درمان شود. پزشک بعضی در رفتگی‌ها را به‌آسانی جا می‌اندازد. موارد شدیدتر آن باید با جراحی درمان شود. اگر درد شانه در اثر کار زیاد باشد، نکات زیر به رفع آن کمک می‌کند. شانه را استراحت بدهید. اگر شانهٔ شما بعد از انجام کار تکراری دچار درد می‌شود، سعی کنید طرز انجام کار را عوض کنید. یا در فاصلهٔ کار به شانه استراحتی بدهید. ورزش را به‌طور کامل ترک نکنید مثلاً اگر گلف بازی می‌کنید، چند روز به‌جای آن دوچرخه‌سواری کنید. آن را خنک کنید. با اولین آزردگی شانه کیسه‌ای یخ را چندبار در روز، و هر بار کمتر از ۲۰ دقیقه، روی آن بگذارید. یخ ناحیهٔ آزرده را بی‌حس کرده و تورم و التهاب آن را کاهش می‌ٔهد. آن را گرم کنید. بعد سه روز یخ‌گذاشتن و کم شدن درد، چندبار در روز، هر بار بین ۲۰ تا ۳۰ دقیقه، گرمای مرطوب به آن بدهید. گرما جریان خون را در ناحیهٔ آسیب دیده بیشتر می‌کند. حتی ریزش آب‌گرم در هنگان دوش گرفتن مؤثر است. دارو بخورید. خوردن داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی مشکل را درمان نمی‌کند، ولی درد را موقتاً تسکین می‌دهد. نزد پزشک بروید. اگر بعد از چند روز درد شانه از بین نرود، یا مرتباً به آن آسیب وارد می‌آید، نزد پزشک بروید تا او درمان فراصوتی، استروئیدی، یا جراحی را توصیه کند. یک تزریق داروی استروئید با بی‌حسی موضعی در مفصل می‌تواند تا یک سال درد را آرام کند. مدت تسکین درد بستگی به فعالیت شانه دارد. اگر به‌کار خود برگردید و دوباره شانه را زیاد به‌کار بگیرید، درد ظرف چند هفته باز می‌گردد. در برخی افراد، عمل جراحی تراشیدن تکه‌ای استخوان که بر وتر فشار می‌آورد لازم می‌شود. بعضی دیگر نیاز به ترمیم وتر گردانندهٔ بازو دارند. تقویت شانه. اگر درد شانه مکرر است تقویت ماهیچه‌ها و وترهای آن را احتمالاً مفید خواهد بود. هفت ورزش زیر به این کار کمک خواهد کرد. ۱. به شکم بر روی تخت یا میز محکمی دراز بکشید و دست‌ها را از دو طرف آویزان کنید. در کف هر دست یک وزنهٔ نیم‌کیلوئی گرفته و پشت دست را به طرف خود بگیرید. حالا وزنه‌ها را تا سطح چشم‌ها بالا بیاورید. این کار را ۸ تا ۱۲ تکرار کنید. ۲. صاف بایستید و در هر دست وزنه‌ای نیم‌کیلوئی بگیرید. شانه‌‌‌ها را به طرف گوش‌ها بالا بکشید. سپس شانه‌ها را به عقب کشیده و به‌هم نزدیک کنید. شانه‌ها را آزاد کرده و این کار را ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید. ۳. به پشت دراز بکشید و دست چپ را بالای سر روی دست راست بگذارید. با دست چپ دست راست را به آرامی به‌طرف گوش چپ بکشید. با دست راست کمی مقاومت کنید. این کار را ۸ تا ۱۲ بار تکرار کرده و سپس با دست دیگر انجام دهید. ۴. بر لبهٔ صندلی محکمی نشسته و با دست‌هایتان صندلی را در دو طرف پاها بگیرید. حالا سعی کنید خود را از روی صندلی بلند کنید. این کار را ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید. ۵. روی طرف چپ بدن دراز بکشید. آرنج راست را روی طرف راست بدن گذاشته و آن را ۹۰ درجه خم کنید. وزنه‌ای نیم‌کیلوئی را در دست راست گرفته و روی شکم بگذارید. حالا آرنج را محکم نگاه دارید و سعی کنید تا آنجا که می‌‌توانید وزنه را بلند کنید. دست را رها کرده و ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید. همین ورزش را با دست دیگر هم انجام دهید. ۶. بایستید و وزنه‌ای نیم‌کیلوئی در هر دست بگیرید. در حالی که دست‌ها را به‌‌دور خود می‌چرخانید، آنها را تا جائی که امکان دارد از دو طرف بلند کنید. دست‌ها را رها کرده و ۸ تا ۱۲ بار تکرار کنید. ۷. به شکم روی میز محکمی دراز بکشید، به‌طوری که شانه‌ها و بازوها روی میز و ساعدها از میز آویزان باشند. در هر دست وزنه‌ای نیم‌کیلوئی گرفته و دست‌ها را تا سطح میز بالا بیاورید. این کار را نیز ۸ تا ۱۲ تکرار کنید.

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟ - دست را نمی‌توان بالای سر برد. - شانه را نمی‌‌توان تکان داد. - احساس شبیه خارج‌شدن شانه از جای خود وجود دارد.

- درد دست نشانهٔ چیست؟

دست ابزار انعطاف‌پذیر عجیبی است. می‌توان آن را برای کارهای مختلف، از پرتاب توپ گرفته تا حمل کیسهٔ خرید و تکان دادن برای خداحافظی، به کار گرفت. ولی، مانند هر ابراز دیگر، دست نیز تا حدی تحمل دارد. درد دست علل متعددی دارد، ولی اغلب تا یک علت ردیابی می‌شود: خستگی ماهیچه‌ها. درد و خستگی امروز دست ممکن است فردا بهتر شود، در این‌صورت چیز مهمی نیست. اما اگر بدون هیچ دلیل مشخصی درد می‌آید و می‌رود، و باز بر می‌گردد، ممکن است ناشی از التهاب مفصل باشد. اگر درد به تدریج زیاد می‌شود و ورم آزاردهنده‌ای دارد، احتمالاً دچار شکستگی استخوان ساعد یا بازو شده‌اید. ممکن است فکر کنید شکستگی استخوان چیز واضحی است، ولی گاهی استخوانی می‌شکند، بدون آنکه انسان متوجه شود. مثلاً ممکن است ضربه‌ای به دستتان بزنید یا زمین بخورید و احساس درد نکنید تا زمانی که فعالیت دست زیاد شود یا فشاری بر ناحیهٔ شکسته وارد آید. آسیب دیدن مچ دست هم می‌‌تواند باعث درد شدید ساعد شود. از شایع‌ترین این دردها آسیب ناشی از تکرار یک حرکت است، مثل تایپ کردن، چکش زدن یا برداشتن تکراری یک چیز. این درد هر روز بدتر می‌شود، چون دست استراحت نمی‌کند. بالاخره کشیدگی بافت‌ها بر توانائی دست به بهبود غلبه می‌کند. گرچه آسیب‌دیدگی عمدتاً در مچ است، اما درد ممکن است تا آرنج بالا رود. آسیب دیدن بازو کمتر اتفاق می‌افتد، چون ماهیچه‌های زیادی دور آن را گرفته است. یکی از شایع‌ترین آسیب‌دیدگی‌های بازو که به درد منجر می‌شود التهاب وتر ماهیچهٔ دو سر است که در آن، وتر نزدیک به شانه کوفته یا پاره شده است و درد فزاینده‌ای در ماهیچهٔ دو سر بازو ایجاد می‌کند. درد هر جای بدن نیز می‌تواند به بازو مربوط باشد. مثلاً برداشتن اجسام سنگین ممکن است وترهای شانه را ملتهب کند که صورت درد بازو خود را نشان می‌‌دهد. درد شدیدتر منتشر به پائین دست چپ علامتی سنتی حملهٔ قلبی است. این درد ممکن است با تهوع، تنگی نفس یا درد قفسهٔ سینه همراه باشد. اما گاهی درد دست چپ تنها علامت آن است.

- درمان درد دست درمان درد دست بستگی به محل و شدت آسیب‌دیدگی دارد. ولی در اینجا چند مورد یادآوری می‌شود. دست را راحت بگذارید. اگر درد دست شدید نیست و تغییری در آن مشاهده نمی‌شود، آسان‌ترین درمان، یعنی استراحت، را انجام دهید. چند روز دستتان را از انجام فعالیت معاف کنید. کار دست را کم کنید. اگر استراحت مطلق برای دستتان امکان ندارد و باید کار کند، مقدار فعالیتش را نصف کنید و در فاصلهٔ آن چنند بار به آن استراحت دهید. کار کردن افراد تا حدی که فعالیت آنها باعث ایجاد درد نشود اشکالی ندارد، اما کارکردن آنها با درد زیاد غیر عاقلانه است. درد یک علامت هشداردهنده است. دست را بالا بگیرید. در هنگام استراحت، دست را تا حد سینه بالا بیاورید. مثلاً وقتی دراز کشیده‌اید، آن را روی یک یا دو بالش نرم بگذارید. دست را خنک کنید. یک قطعه یخ را بر روی ناحیهٔ دردناک بمالید تا پوست نسبت به آن بی‌حس شود، البته نه بیشتر از چهار دقیقه. مواظب باشید رنگ دست سفید یا آبی نشود. یا یک بستهٔ شیمیائی آمادهٔ ”خنک‌کننده سریع“ را در یک حوله پیچیده و آن را تا ۲۰ دقیقه بر روی دست بگذارید. هر ۱۰ دقیقه یک‌بار پوست را کنترل کنید. مسکن بخورید. در صورت لزوم، از داروهای ضددرد مجاز، با رعایت دستورات آن، استفاده کنید. به پزشک خبر دهید. اگر با همهٔ این کارها هنوز درد دارید، به پزشکتان اطلاع دهید. درمان‌های بیشتر ممکن است شامل استفاده از کورتیزون برای کاهش ورم، گچ گرفتن، و در موارد شدیدتر انجام عمل جراحی برای تصحیح اختلال درونی بدن باشد.

- چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟ - دست بیش از دو روز است که درد دارد. - درد با کار یا ورزش بدتر می‌شود. - دست گرفتار درد حس ندارد. - دست تغییر شکل داده یا ورم کرده است. - دست را نمی‌‌توان دراز کرد. - درد دست همراه با درد قفسهٔ سینه یا تنگی ممکن است علامت حملهٔ قلبی باشد. در این‌صورت یک فوریت پزشکی است.

 

                                 

 

 

آرتریت (ورم مفاصل)

آرتریت التهاب یک مفصل یا تعدادی مفصل است. اغلب، مفاصل انگشتان دست، پا، مچ، قوزک، آرنج، زانو، شانه، لگن، فک و مهره‌ها را درگیر می‌کند. شش نوع آرتریت ممکن است در کودکی به‌وجود بیایند: آرتریت روماتوئید، آرتریت همراه با تب رماتیسمی حاد، آرتریت عفونی، آرتریت آلرژیک، آرتریت به دنبال عفونت ویروسی و آرتریت ناشی از سرخجه

ـ آرتریت عفونی یا چرکی:

التهاب مفصل به وسیلهٔ باکتری‌های مختلف (شامل استافیلوکوک، استرپتوکوک، پنوموکوک و سالمونلا) می‌باشد. این نوع آرتریت بیشتر در نوزادان زیر یکسال به‌وجود می‌آید. در کودکان بزرگ‌تر ممکن است در اثر زخم‌های سوراخی نزدیک مفصل به‌وجود بیاید. در این نوع آرتریت، مفصل متورم، دردناک و قرمز می‌شود. و معمولاً کودک مبتلا به آن، تب دارد.

ـ آرتریت آلرژیک:

مفاصل سخت، متورم و قرمز هستند، ولی درد خفیف است. آرتریت این نوع در اثر یک واکنش آلرژیک نسبت به نیش حشرات، داروها، غذاها یا ذرات کوچکی که از هوا استنشاق می‌شوند به‌وجود می‌آید. در این حالت معمولاً کهیر وجود دارد.

ـ آرتریت ویروسی:

بعد از یک بیماری ویروسی ایجاد می‌شود. علائم، مشابه دیگر انواع آرتریت به‌ویژه آرتریت روماتوئید می‌باشد. آرتریت بعد از بیماری ویروسی بدون درمان خودبه‌خود، خوب می‌شود.

ـ آرتریت سرخجه:

یکی از عوارض سرخجه است؛ یا این‌که به صورت واکنش نسبت به واکسن سرخجه به‌ویژه در کودکان بزرگ‌تر به‌وجود می‌آید. آرتریت سرخجه نیاز به درمان ندارد.

ـ علائم و نشانه‌ها:

در تمام مواردی که درد و محدودیت حرکات مفصلی وجود دارد، آرتریت باید در نظر گرفته شود. مگر مواردی که آسیب فیزیکی به مفصل وارد آمده باشد. تشخیص آرتریت باید به‌عهده پزشک گذاشته شود.

ـ مراقبت خانگی:

هیچ درمان خانگی تا هنگامی‌که پزشک تشخیص نداده است قابل قبول نیست. تلاش در درمان خانگی فقط می‌تواند منجر به تأخیر درمان اساسی شود. همچنین درمان خانگی ممکن است تشخیص را مشکل‌تر کند. اگر پزشک در دسترس نیست مواد ضد درد مانند آسپرین یا استامینوفن، می‌تواند موقتاً ناراحتی را کاهش دهد. مفاصل درگیر را استراحت داده یا بی‌حرکت کنید.

ـ موارد احتیاط:

۱. آرتریت عفونی یک اورژانس است و تأخیر درمان برای ۲۴ ساعت می‌تواند موجب صدمه دائمی به مفصل شود.

۲. آرتریت روماتوئید یا تب روماتیسمی نیازمند درمان سریع برای به حداقل رساندن آسیب دارند. ولی اورژانس تلقی نمی‌شوند.

۳. آرتریت روماتوئید، می‌تواند تنها به‌صورت تب طول کشیده غیر قابل توجیه و بدون هیچ علامت دیگر آرتریت (مانند قرمزی، درد یا بادکردگی) وجود داشته باشد.

ـ درمان پزشکی:

برای ارزیابی آرتریت، تست‌های زیادی لازم هستند. این تست‌ها می‌توانند شامل آزمایش‌های اشعه X، تعداد زیادی تست‌های خونی، کشت خون، الکتروکاردیوگرام، تجزیهٔ مایع مفصلی و کشت مدفوع باشد. درمان می‌تواند شامل آنتی‌بیوتیک، تخلیهٔ مفصل، دوزهای زیاد آسپیرین (جایگزین‌های آسپیرین‌ همان اثر را ندارند) یا استروئید‌های خوراکی باشد. اگر آسپیرین تجویز شده است و باید به مدت طولانی مصرف شود، سطح خونی آسپیرین باید اندازه‌گیری شود. اگر تشخیص آرتریت حساسیتی باشد، پزشک می‌تواند آنتی‌هیستامین‌های خوراکی را برای برطرف کردن علائم تجویز کند. اگر تشخیص، آرتریت سرخجه یا ویروسی باشد، هیچ درمانی لازم نیست.

 

                                 

علل شایع کمردرد

تعریف: درد عضلات یا فقرات ناحیه تحتانی کمر را اصطلاحا Low B.P یاکمر درد می نامند.

کمردرد معمولادراثراسپاسم عضلات بزرگ حمایتی ستون فقرات پدید می آید. هرگونه آسیب به کمرمی تواند باعث پیدایش این اسپاسم شود. درد ناشی ازکشیدگی عضلات معمولا درمحدوده کمر است اما بعضا به باسن وبالای ران منتشر می شود.

شروع درد میتواند ناگهانی باشد ویاطی چند ساعت بعد از فعالیت یاآسیب پدید آید. اغلب علت مشخص مشاهده نمی شود.

اغلب کمردرد ها خود به خود خوب خواهند شد.

علل شایع:

۱) کشیدگی عضلانی

۲) درد مبهم عضلات ناشی از عفونتهای ویروسی

۳) قاعدگی یاسندرم قبل از قاعدگی

۴) نشستن طولانی مدت در فردی که مستعد کمردرد میباشد.

۵) آرتریت (التهابات مفصلی)

۶) وضعیت بد بدن

۷) انحنای غیر طبیعی ستون فقرات

۸) درد های غیر اختصاصی کمر

علل کم شایع اما خطرناک:

۱) عفونت مثانه

۲) اندومتریوز

۳) کانسر تخمدان

۴) کیستهای تخمدانی

۵) فشار روی ریشه های عصبی ناشی از تنگی کانال نخاعی یا دیسک کمری

۶) پارگی دیسک بین مهره ای

 

 

 

                                 

 

علائم آسیب وکشیدگی در ناحیه مچ پا

مچ پای آسیب دیده دردناک، متورم، واحتمالا دچارخونمردگی یا کبودی است وممکن است هنگام لمس ،گرم باشد. ممکن است مچ پای آسیب دیده را نتوان  به اسانی حرکت داد ویا حتی در ابتدای آسیب، امکان ایستادن وجود نداشته باشد.

 ممکن است در  هنگام پیچ خوردن مچ پا، احساس پارگی و برامدگی به طرف بیرون داشته باشید. این بدان معنی است که رباطها بطور کامل شکاف برداشته یا پاره شده اند. این نوع کشیدگی و آسیب شدیدترین نوع است و اگر مچ پا ورم زیادی دارد و توانائی ایستادن مشکل شده باید به پزشک مراجعه شود.

پزشک  متخصص طب فیزیکی و توانبخشی در معاینه، به ارامی پا را لمس کرده و حساسیت استخوانها را بررسی مینماید. از دیگر مواردی که در معاینه به ان توجه می شود، توانائی ایستادن است. پس از بررسی کامل ،پزشک ممکن است که گرافی(عکس ساده) x-ray  یا سایر عکسبرداری ها درخواست نماید.

 

                                 

چه موقع دیسک کمر را باید عمل کرد

اکثر کمردرد ها با در مانهای غیر جراحی بهبود می یابند.  تنها % 2 موارد کمردرد نیاز به جراحی دارند. جراحی نا بجا باعث افزایش ایجاد احتمال مزمن شدن و ناتوانی بیمار می شود. اگر بیمار در یک برنامه طب فیزیکی و توانبخشی بهبود نیابد جراحی توصیه می شود. در مطالعات متعدد دیده شده اگر تنگی کانال نخاعی با تاخیر عمل شود تفاوتی با عمل زودرس آن ندارد.

این مطلب که بیرون زدگی شدید دیسک باید عمل شود رد شده است و بستگی به شدت فشار روی عصب دارد.

در موارد خاصی نیاز به عمل جراحی برای درمان کمردرد وجود دارد این موارد شامل حالات زیر است:

1. درد شدید که حداقل سه هفته به درمانهای غیر جراحی (طب فیزیکی و توانبخشی) پاسخ ندهد.

2. ضعف عضلانی یا بی حسی که پیشرفت نماید یا در نوار عصب و عضله بد تر شود

3. وجود علائم ارداری مثل گیر کردن ادرار یا بی حسی و گزگز در ناحیه دستگاه تناسلی.

 

علائم ام آر آی به تشخیص بیماری و ارزیابی وضعیت و... کمک می کنند اما در تصمیم گیری برای نقش اساسی ندارند.

غیر از موارد فوق نیازی به جراحی دیسک نیست. متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی در مورد درمانهای غیر جراحی دیسک گردن و کمر تجربه و تبحر دارند. فقط در صورت لزوم بیمار را برای جراحی به متخصصین مربوطه ارجاع می کنند.

 

                                 

درمان فیزیوتراپی اختلالات کف لگن

اختلال عملکرد عضلات کف لگن به دو صورت ضعف عضلانی و یا سفتی بیش از حد عضله و عدم توانایی شل کردن آن بروز می نماید.

تعریف بی اختیاری: خروج غیر ارادی ادرار و مدفوع یا هر دو تحت عنوان بی اختیاری شناخته می شود. این عارضه در درصد بالایی از افراد جامعه شیوع دارد.

یکی از اختلالات شایع ناشی از ضعف عضلات کف لگن بی اختیاری ادرار می باشد. در مجموع 5 نوع بی اختیاری ادرار تعریف شده است.

1- بی اختیاری استرسی ادرار: این نوی بی اختیاری ناشی از بروز اختلال در سیستم انقباض عضلات غالبا به دلیل عدم تمرین یا کشیدگی بیش از حد عضلات کف لگن حین زایمان می باشد. در این نوع بی اختیاری خروج غیرارادی درار به دنبال فعالیت های فیزیکی مثل عطسه کردن وخندیدن و بلند کردن اجسام سنگین اتفاق می افتد.

2- بی اختیاری اور‍‍ژانسی ادرار: در این بیماری ضرورت خروج ادرار زمانی احساس می شود که میزان اندکی از ادرار در مثانه وجود دارد که این امر به خروج زود هنگام ادرار از مثانه منتهی می گردد. عامل ایجاد این نوع بی اختیاری فعالیت بیش از حد عضلات مثانه می باشد.

3- بی اختیاری ادرار ترکیبی: در این بیماران مجموعه علائم بی اختیاری استرسی و بی اختیاری اورژانسی دیده می شود.

4- بی اختیاری سرریز: این نوع بی اختیاری ادرار به دلیل عدم خروج ادرار و تجمع ادرار رخ می دهد.

5- بی اختیاری انعکاسی غیر ارادی: این بیماری به علت عدم کنترل مثانه به دنبال آسیب های شبکه عصبی رخ می دهد.

شایع ترین انواع و دلایل ایجاد بی اختیاری های دفع

بی اختیاری دفع به دلایلی نظیر بروز اختلال در سیستم انقباض عضلات کف لگن پس از زایمان و پارگی ناحیه پرینه و همچنین اعمال جراحی عضلات انقباضی کف لگن و افزایش سن ایجاد می شود. عملکرد نادرست حسگر ها که اغلب توام بت عدم ارسال اطلاعات مربوط به پر شدن و سفتی مواد دفعی است می تواند موجب بی اختیاری شود. دلایلی همچون اعمال جراحی هموروئید و یا صدمات وارده به سیستم عصبی در این امر دخیل هستند.

بی اختیاری های دفع نیز بر اساس میزان و شدت آن در سه گروه طبقه بندی می شوند:

گروه یک: خروج غیر ارادی گاز

گروه دو: خروج غیر ارادی گاز و مدفوع آبکی

گروه سه: خروج غیر ارادی مدفوع سفت

یبوست عملکردی

یکی از اختلالات عضلات کف لگن که به علت عدم زمان بندی مناسب عضلات هنگام دفع رخ می دهد یبوست عملکردی می باشد. در این اختلال بیمار نمی تواند عضلات خود را هنگام دفع ریلکس نماید.

درمان بی اختیاری ادرار

شیوه درمان بی اختیاری به دلایل ایجاد این بیماری بستگی دارد. که می تواند با دارو و فیزیوتراپی از طریق تمرین عضلات کف لگن تحریک الکتریکی و یا اعمال جراحی صورت گیرد. قبل از شروع درمان در انواع معاینات پزشک امری ضروری.

درمان فیزیوتراپی اختلالات کف لگن

یکی از درمان های بی خطر بی اختیاری ها درمان فیزیوتراپی با استفاده از تحریکات الکتریکی و ورزش درمانی می باشد. در این روش با استفاده از الکترودهایی که روی سطح پوست یا درون مقعد یا واژن قرار می گیرند جریان الکتریکی با هدف تقویت عضلات به بدن وارد می شود. همچنین ورزش های تقویتی و ریلکسیشن نیز به بهبود این عوارض کمک می نماید. یکی دیگر از درمان های جدید اختلالات عضلات کف لگن بیوفیدبک تراپی می باشد که توسط ابزار و دستگاه های مخصوص قابل انجام می باشد.

 

                                 

بهترین روش تسکین درد آرتروز الکتروتراپی بهترین روش تسکین درد آرتروز

 الکتروتراپی بهترین روش جهت تسکین سریع دردهای شدید ناشی از آرتروز نواحی مختلف بدن از جمله آرتروز گردن، کمر و زانو در کلینیکهای فیزیوتراپی است

الکتروتراپی درتعریف به کارگیری عوامل فیزیکی مانند گرما، سرما، نور، الکتریسیته و... با اهداف درمانی است و برای این منظور تجهیزات متنوعی ساخته شده و در فیزیوتراپی استفاده می گردد.

 برای مثال در درمان و کاهش دردهای شدید اسکلتی عضلانی مانند افراد مبتلا به آرتروزهای شدید در نواحی گردن، زانو و کمر و همچنین بیماریهای سیستم عصبی و مرکزی، بیماریهای قلبی و عروقی و ضایعات مربوط به اختلالات ناحیه لگن از جمله بی اختیاری ادراری این تجهیزات در کلینیکهای فیزیوتراپی مورد استفاده قرار می گیرند.

 

 الکتروتراپی فاز اولیه برنامه فیزیوتراپی است، این مرحله درمانی معمولا بین ۵ تا ۱۰ جلسه ادامه دارد و لازم است پس از این دوره و ایجاد بهبود اولیه و پس از کاهش نسبی درد بیمار، مراحل بعدی شامل روشهای تمرین درمانی و مراقبتهای ثانویه برای بیمار در نظر گرفته شود گرچه در برخی از موارد جلسات الکتروتراپی بیشتری مورد نیاز است.

 

 آموزشهای لازم برای اصلاح شیوه زندگی می تواند توسط همکاران فیزیوتراپیست و در جهت پیشگیری از آسیبهای مفصلی و عضلانی شایع و نحوه مناسب فعالیتهای حرکتی روزانه از جمله حمل اشیا یا مواردی از این دست از طریق مراکز علمی، درمانی و رسانه ها به عموم مردم داده شود .

 

 الکتروتراپی به عنوان یکی از مهمترین روشهای فیزیوتراپی مطرح است.

 

                                 

علت، تشخیص و درمان روماتیسم مفصلی

علت روماتیسم مفصلی

علت دقیق روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) ناشناخته‌است ولی در ایجاد این بیماری ایمنی سلولی و ایمنی هومورال هر دو نقش دارند. البته به نظر می‌رسد که گلودرد چرکی در ایجاد آن نقش بسزایی دارد. افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی، نسبت به دیگران شانس ابتلای بیشتری به بیماریهای مزمن مانند پوکی استخوان، آلرژی، بدخیمی‌ها، عفونت‌ها، بیماری‌های گوارشی، بیماریهای قلبی–عروقی و فشارخون دارند.

تشخیص روماتیسم مفصلی

میانگین تاخیری که از شروع بیماری تا تشخیص آن وجود دارد ۹ ماه‌است. این امر، غالباً مربوط به ماهیت غیر اختصاصی علایم آغازین می‌باشد. آرتریت روماتوئید، به راحتی در افرادی که دارای بیماری تثبیت شده تیپیک هستند، تشخیص داده می‌شود. در اکثر مبتلایان، تظاهرات بالینی مشخصه بیماری، ظرف ۱ تا ۲ سال پس از شروع آن دیده می‌شوند.

درمان روماتیسم مفصلی

از آنجا که علت آرتریت روماتوئید ناشناخته‌است، پاتوژنز آن کاملاً مشخص نشده‌است و مکانیسم عمل بسیاری از عوامل درمانی مورد استفاده نیز قطعی نیست، درمان آن عمدتاً به صورت تجربی انجام می‌شود. هیچ یک از ملاحظات درمانی علاج بخش قطعی نیستند. بنابراین همه آنها را باید تسکین دهنده در جهت تخفیف علایم و نشانه‌های بیماری ومتوقف کننده بیماری قلمداد نمود.

اهداف درمان عبارتند از: ۱- تسکین درد ۲- کاهش التهاب ۳- محافظت ساختارهای مفصلی ۴- حفظ عملکرد و ۵- کنترل درگیری سیستمیک.

درمان شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (آسپرین، پیروکسیکام، . سولفاسالازین, دیکلوفناک، ایندومتاسین، ناپروکسن و بروفن و...)است.

 

                                 

درمان دیسک کمر و دیسک گردن با نوار عصب و عضله

1.   با پیشرفت تکنولوژی اطلاعات حاصل از بدن بیشتر شده است. گاهی این اطلاعات گمراه کننده است. مثلا اکثر افراد طبیعی در عکس ام آر آی بیرون زدگی یا پارگی دیسک دارند ولی این بیرون زدگی هیچ مشکلی برای بیمار ایجاد نمی کند. در بیمار مبتلا به دیسک کمر هم ممکن است چند دیسک بیرون زده باشد اما کاملا مشخص نیست که کدام دیسک علائم را ایجاد کرده است. با نوار عصب و عضله،  عصب درگیر مشخص می شود و محل ضایعه تعیین می گردد.

2.     گاهی یک دیسک برای بیمار کمردرد ایجاد می کند اما بیمار کاملا بهبود می یابد اما پس از مدتی دوباره بیمار دچار درد می گردد. تعیین این مسئله که آیا این درگیری عصبی جدید است یا قدیمی با نوار عصب و عضله انجام می شود.

3.     گاهی بیمار تحت عمل جراحی قرار می گیرد اما بعد از مدتی درد بیمار بهبود نمی یابد یا بدتر می شود، تعیین اینکه آیا دیسک جدید عامل این مشکل است یا چسبندگی عامل مشکل است یا در حین جراحی به اعصاب اسیب وارد شده با نوار عصب همراه با ام آر آی با تزریق انجام می  شود

4.     در بیماریهائی مثل دیابت التهاب عصبی بوجود می آید که علائم شبیه به دیسک ایجاد می کند. جراحی دیسک در این حالت نه تنها اثر ندارد بلکه بیماری را بدتر می کند. بررسی نوارعصب به افتراق این حالات کمک می کند

5.     گاهی عصب در محلی غیر از کمر گیر افتادگی پیدا می کند مثلا عصب سیاتیک در لگن گیرمی افتد اما به کمر نیز تیر می کشد، نوار عصب و عضله به تعیین محل گیر افتادن عصب کمک می کند.

6.     گاهی درگیری عصب خود را بصورت درد مبهم در نقطه ای دیگر نشان می دهد مثلا فشار بر دیسک خود را بصورت درد پاشنه، یا درد پشت ران یا حتی زانو نشان می دهد که نوار عصب می تواند به تشخیص کمک کند

7.     نوارعصب علاوه بر محل درگیری عصب، شدت آسیب را نشان می دهد و در تصمیم گیری پزشک در اینکه بیمار را جراحی کند یا می تواند با درمانهای غیر جراحی به درمان ادامه دهد کمک می کند.