تشخیص این پارگی معمولا با صحبت های پزشک با بیمار و معاینه بیمار امکانپذیر است. پزشک بررسی میکند که آیا بیمار میتواند روی پنجه پایش بلند شود یا خیر. همچنین پوست روی تاندون را لمس میکند که ببیند آیا پارگی لمس میشود.
یک تست بالینی برای تشخیص این پارگی تست فشار Squeeze test یا تست تامسون Thomson test است. در این تست بیمار به شکم خوابیده و زانوی طرف مبتلا را خم میکند. سپس پزشک عضلات پشت ساق را فشار میدهد و سپس بررسی میکند که آیا با فشار این عضلات مچ پای بیمار به سمت کف پا خم میشود یا خیر. اگر مچ پا خم نشد میتواند علامتی دال بر پارگی تاندون باشد.
تست دیگری که ممکن است پزشک انجام دهد تست سوزن Needle test است. پزشک یک سوزن را از راه پوست به داخل تاندون آشیل بالاتر از جاییکه حدس میزند پاره شده باشد فرو کرده و سپس مچ پای بیمار را بالا و پایین میکند. در صورت سلامت تاندون، انتهای بیرونی سوزن به بالا و پایین میرود ولی در صورت پاره بودن تاندون آشیل با حرکت دادن مچ پا سوزن به بالا و پایین نمیرود.
تست دیگر تست فشار است. در این روش بیمار به شکم خوابیده و پزشک دستگاهی را که با آن فشار خون بیماران را میگیرند به دور ساق بیمار بسته و آنرا تا نیمه از هوا پر میکند.
در صورت سلامت تاندون، با حرکت دادن مچ پا به بالا و پایین باید مقدار فشاری را که دستگاه نشان میدهد کم و زیاد شود و در صورت پاره بودن تاندون این فشار با حرکت مچ پا تغییر نمیکند.
در صورت شک به وجود پارگ تاندون میتوان از سونوگرافی یا ام آر آی استفاده کرد. گاهی اوقات تشخیص پارگی تاندون آشیل واقعا مشکل شده و پزشک نمیتواند در روزهای اول آنرا تشخیص دهد. در این موارد بیمار باید بعد از چند روز مجددا معاینه و بررسی شود.
علائم مشابه پارگی تاندون آشیل میتواند در تاندنیت آشیل، کشش یا پارگی عضلات پشت ساق یا لخته شدن خون در وریدهای ساق ایجاد شود.