علائم بیمار کانال کارپ در مچ دست چیست

سندروم تونل کارپ در اثر فشار به عصب میانی یا مدیان median nerve در کانال مچ دست بوجود می آید. علائم این بیماری عبارتست از سوزن سوزن شدن ، گز گز و بی حسی در نوک انگشتان. این علائم بیشتر در انگشتان اشاره و میانی ظاهر می شود و در ابتدا بدنبال فعالیت ایجاد میگردد اما بتدریج در هنگام استراحت نیز حس می شود.

 

از علائم سندروم کانال کارپ تشدید علائم در شب ها است. بیمار چند ساعت بعد از شروع خواب با احساس بی حسی و گزگز انگشتان از خ

 

واب بلند می شود و با تکان دادن مچ دست و چند بار مشت و باز کردن انگشتان بتدریج علائم برطرف می شود.

 

علائم دیگر بیماری عبارتند از: گز گز انگشتان هنگام مکالمه با تلفن وقتی با دست گوشی تلفن را در دست می گیرند و هنگام گرفتن چادر با دست در زیر چانه.

 

با پیشرفت بیماری به علت کم شدن حس نوک انگشتان بخصوص در انگشتان سبابه و شست فرد در برداشتن اجسام سبک و ظریف دچار مشکل شده و اشیاء از دست وی میافتند. مثلا در حین شستن ممکن است ظرف ها از دست وی بیفتند.

 

بالاخره با پیشرفت بیماری کاهش دائمی حس انگشتان دست و لاغر شدن عضلات برجسته کف دست ایجاد می شود. در این حالات عضلات ناحیه تنار که در کف دست و در نزدیکی شست قرار دارند ضعیف و لاغر میشوند.

 

شیوع سندروم تونل کارپ در خانم ها بیشتر بوده و ۵ برابر آقایان است. بیماری بیشتر در سنین بین ۳۰ و ۶۰ سال دیده میشود اما بخصوص در حوالی سن یائسگی در خانم های خانه دار بیشتر دیده میشود.

 

سندروم کانال کارپ در افرادی که کارهای تکراری با دست دارند نظیر کسانی که تایپ انجام می دهند یا شغل فنی با حرکات مکرر دست و انگشتان دارند بیشتر دیده می شود. این بیماری در زمان بارداری خانم ها نیز شایع است اما معمولا بعد از پایان بارداری بهبود می یابد.

 

در اکثر بیماران، مشکل زمینه ای وجود ندارد اما در پانزده درصد موارد بیماری زمینه ای مثل دیابت ، بیماریهای تیروئید یا سابقه شکستگی درمچ دست دیده میشود.

 

تشخیص های دیگری که برای این علائم مطرح است چیست

 

اگر چه دیدن تمام علائم ذکر شده می تواند تشخیص سندروم کانال کارپ را مطرح نماید اما ممکن است علائم مشابهی در آرتروزهای گردنی ، دنده گردنی یا بیماریهای هورمونی دیده شود . گرفتن نوار عصبی به قطعی شدن تشخیص کمک میکند

                                 

.

سندروم تونل کارپ یا نشانگان کانال کارپ چیست. علائم و درمان

نشانگان تونل مچ دست یا سندرم کانال کارپ چگونه ایجاد میشود

 

سندروم تونل کارپ یا کانال مچ دستی بیماری است که به علت فشار به عصب مدیان هنگام عبور از درون تونل مچ دستی ایجاد میشود.

 

در مچ دست مجرا و تونلی وجود دارد که به آن کانال کارپ یا تونل مچ دستی میگویند. در یک طرف این تونل استخوانچه های مچ دست قرار گرفته اند. ترتیب قرار گرفتن این استخوانچه ها بصورتی است که شکل یک قوس یا هلال یا ناو را بوجود میاورند.

 

به دو طرف این قوس یا هلال یک رباط یا نوار بافتی محکم متصل شده که به آن رباط عرضی مچ دست Transverse carpal ligament میگویند.

 

ترکیب این دو ساختمان یعنی از یک طرف مجموعه استخوانچه های مچ دست و از طرف دیگر رباط عرضی مچ دست یک کانال یا تونل را میسازد. از درون این کانال ۹ تاندون خم کننده انگشتان دست و عصب مدیان یا میانی عبور میکنند.

 

این تاندون ها و عصب از ساعد پایین آمده و از داخل تونل عبور کرده و به کف دست میرسند. عصب مدیان سپس در کف دست به شاخه هایی تقسیم شده و حس کف دستی انگشتان شست وسبابه و میانی و نیمه خارجی انگشت انگشتری و همچنین حرکات عضلات ناحیه تنار را تامین میکنند.

 

عصب مدیان یک عصب حسی و حرکتی است. این عصب مسئول حس دادن به انگشتان شست و سبابه و میانی و نیمی از انگشت انگشتری و حس کف دست است.

 

این عصب همچنین موجب تحریک عضلات برجستگی تنار میشود. برجستگی تنار در کف دست و در مجاورت انگشت شست بوده و حاوی عضلاتی است که شست را حرکت میدهند.

گاهی اوقات بنا به عللی فضای درونی این کانال تنگ میشود. بطور مثال وجود یک تومور یا کیست در درون کانال میتواند فضای آن را تنگ کند و یا بد جوش خوردن یک شکستگی مچ دست میتواند موجب تغییر شکل استخوان شده و فضای کانال را تنگ کند. ولی در غالب اوقات علت کاهش فضا تورم تاندون ها خم کننده انگشتان و غلاف اطراف آنها است که از درون این فضا عبور میکنند.

این تاندون ها میتوانند به علت حرکات مکرر و مداوم مچ دست و انگشتان متورم شوند. کارهایی مانند تایپ زیاد و یا استفاده زیاد از پیانو میتوانند موجب بروز علائم سندورم کانال کارپ شوند. گاهی اوقات تورم تاندون ها و غلاف آنها به علت تغییرات هورمونی است که در دوران بارداری یا  یائسگی برای بیمار ایجاد میشود

                                 

.

درمان گانگلیون چیست

گانگلیون توده خوش خیم و بی ضرری است و در بسیاری اوقات خودبخود خوب میشود پس معمولا نیازی به درمان ندارد و پزشک به بیمار اطمینان میدهد که توده مشکلی برای وی ایجاد نخواهد کرد. در صورتی که گانگلیون دردناک باشد استفاده از بریس های مچ دست میتواند به رفع درد کمک کند.

 

بعضی درمان ها بصورت سنتی انجام میشوند مانند ضربه ناگهانی به توده و ترکاندن آن و یا گذاشتن یک سکه روی توده و بستن آن. تاثیر این درمان ها مشخص نیست. درمان های دیگری مانند خارج کردن مایع کیست با سوزن و تزربق کورتیکوستروئید در درون کیست هم وجود دارد.

در همه درمان های ذکر شده احتمال عود توده وجود دارد. مطمئن ترین درمان با کمترین احتمال عود درمان جراحی است. این جراحی در صورتی که با بیهوشی عمومی انجام شود احتمال عود کمتری در مقایسه با جراحی با بیحسی موضعی دارد.

 

روش دیگر برداشتن کیست با روش آرتروسکوپی است که زخم محل جراحی در این روش کوچکتر از روش های جراحی سنتی است. در تمام روش های ذکر شده کل کیسه بافتی که توده را درست کرده است همراه با مایع درون آن یکجا از بدن خارج میشود.

                                 

 

علائم بالینی گانگلیون در مچ دست

شایعترین علامت این بیماری که موجب مراجعه بیمار به پزشک میشود وجود یک توده برجسته در پشت مچ دست است. این توده سطحی نرم و گرد و یکنواخت دارد. گاهی اوقات توده نرم بوده ولی در اکثر موارد سفت است. ت

 

وده ممکن است دردناک باشد و در مواردی درد بیمار تظاهر بیشتری از برجسته بودن آن دارد. از دیگر علائم گانگلیون فشار آن به اعصاب مچ دست است. این فشار میتواند موجب فلج عصب و بروز علائمی مانند بیحسی یا گزگز کند.

 

از دیگر علائم گانگلیون احساس ضعف و ناراحتی در دست است.

 

 شایعترین محل گانگلیون پشت مچ دست است. دومین محل شایع قدام (جلو) مچ دست نزدیک شریان رادیال است و سومین محل شایع گانگلیون در قدام و قاعده انگشتان دست میباشد. گانگلیون های خلف (پشت) دست معمولا ثابت ، نرم و گرد می باشند .

 

در درون کیست های گانگلیونی، مایعی زرد رنگ، ژلاتیتی و چسبناک وجود دارد. گانگلیون های کف دست معمولا سفت و دردناک هستند .

سیر بالینی گانگلیون چیست

 

 کیست های گانگلیونی ممکن است به مرور زمان بزرگتر یا کوچکتر شده و یا حتی محو شود. پس اندازه آن متغیر است. معمولا در هنگامی که بیمار فعالیت های زیادی را با مچ دست انجام میدهد کیست بزرگتر میشود.

کیست ممکن است مدتی محو شده و پس از مدتی دوباره عود کند. در بسیاری اوقات بیماری حتی بدون درمان پس از چند سال محو میشود

                                 

.

گانگلیون مهمترین علت برجستگی پشت مچ دست چگونه درمان میشود

گانگلیون یا کیست سینوویال مچ دست شایعترین توده یا تومور خوش خیم دست است. منشا این توده از کپسول مفصلی مچ دست و گاهی اوقات از غلاف سینوویال تاندون میباشد.

 

علت بروز این توده به روشنی مشخص نشده است با این حال ممکن است ضربات مکرر واره به مچ یا حرکات مکرر و یکنواخت مچ دست موجب این بیماری شود. به این توده غلیظک هم میگویند

                                 

.

درمان سندروم تقاطع چیست

مهمترین اقدامات درمانی عبارتست از

 

 *   تغییر در شکل انجام فعالیت هایی که موجب افزایش شدت درد میشوند

 

 *   استراحت مکرر در بین حرکات مداوم مچ دست

 

 *   حتی الامکان انجام ندادن حرکات مکرر مچ دست

 

 *   استفاده از بریس های مخصوص

 

 *   داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ناپروکسن و بروفن

 

 *   تزریق کورتیکوستروئید به توسط پزشک معالج در غلاف سینوویال اطراف تاندون

 

این بیماری بندرت نیاز به عمل جراحی پیدا میکند. با این حال در صورتیکه رعایت تمامی موارد ذکر شده بعد از چند ماه تنواند پاسخ درمانی مناسبی را ایجاد کند و درد بیمار همچنان ادامه داشته باشد عمل جراحی بصورت برداشتن غلاف سینوویال ملتهب شده انجام میشود

                                 

.

علائم سندروم تقاطع چیست

مهمترین علامت این بیماری درد در محلی است که دو تاندون بر روی یکدیگر حرکت میکنند. این درد در حدود سه بند انگشت بالاتر از مچ دست و بر روی استخوان رادیوس یا زند بالایی احساس میشود. درد ممکن است به شست و یا به بالای ساعد هم تیر بکشد. ناحیه درد ممکن است متورم شود.

 

بیمار در حین حرکت دادن مچ دست ممکن است صدای جیر جیر احساس کند که نتشی از مالیده شدن تاندون ها بر روی هم است

.

علائم این بیماری بسیار شبیه بیماری دکرون De Quervain است. در هر دو این بیماری درد و تورم وجود دارد. با این حال درد بیماری دکرون درست بر روی مچ دست احساس میشود در حالیکه در سندروم تقاطع محل حداکثر درد کمی بالاتر و حدود سه بند انگشت بالاتر از مچ دست است

                                 

.

سندروم تقاطع چیست و آیا میتواند علت درد مچ دست و ساعد باشد

سندروم یا بیماری تقاطع Intersection syndrome بیشتر در کسانی که حرکات مکرر و یکنواخت در مچ دست انجام میدهند مانند وزنه برداران، پاروزنان و یا اسکی بازان و بیل زدن زیاد، دیده شده و موجب بروز درد در مچ دست و ساعد میشود.

علت سندروم تقاطع چیست

 

وقتی مچ دست زیاد حرکت میکند و حرکات مکرر و مداوم و یکنواختی داشته باشد دو تاندون ذکر شده مداوما بر روی یکدیگر ساییده میشوند.

 

این سایش موجب تورم غلاف سینوویال اطراف آنها شده و در دراز مدت این غلاف کلفت میشود. این تورم و کلفتی و التهاب موجب بروز درد بر روی تاندون ها میشود.

در اسکی بازان که با چوب اسکی محکم بر روز زمین برفی ضربه میزنند تا به جلو بروند، در پارو زنان که مکررا در هنگام حرکت دادن پارو مچ را حرکت میدهند،

 

در کسانی که وزنه های سنگین را مرتبا بلند کرده یا بر روی زمین میکشند، در کسانی که زیاد با بیل کار میکنند و در بسیاری کارها و فعالیت های ورزشی دیگر حرکات مکرر مچ دست موجب ساییده شدن این دو تاندون بر روی هم و التهاب غلاف سینوویال آن میشوند

                                 

.

درمان بیماری دکرون

مهمترین روش های استفاده شده عبارتست از:

 

    تغییر رفتار : کارهایی را که موجب درد میشود کمتر انجام میدهیم تا درد کمتر شود.

 

    گرم کردن : با گرم نگاه داشتن مچ دست بطور مثال با استفاده از یک مچ بند کشی میتوان درد را کاهش داد.

 

    دارو : استفاده از داروهای ضد التهابی مانند سلکوکسیب یا پیروکسیکام میتواند التهاب و درد را کم کند.

 

    آتل یا اسپلینت : در این روش مچ دست بیمار بمدت چند هفته در یک اسپلینت یا با یک گچ کوتاه بیحرکت میشود. این کاهش حرکت موجب میشود تا سایش تاندون در داخل غلاف کمتر شده و درد و تورم کاهش میابد.

 

    تزریق : گاهی پزشک از تزریق کورتیکوستروئید در غلاف تاندون برای کاهش تورم و درد استفاده میکند.

    جراحی : اگر درد با انجام اقدامات ذکر شده خوب نشود پزشک معالج ارتوپد ممکن است تصمیم به جراحی بگیرد. درمان جراحی شامل برش روی غلاف تاندون است بطوریکه تونل باز شود و تاندون دیگر به توسط غلافی احاطه نشود

.

                                 

 

تشخیص بیماری دکرون

تست فینکل اشتاین Finkelstein test از علائم بیماری دکرون است. در این تست بیمار شست خود را با انگشتان دیگر میگیرد و پزشک به آرامی مچ دست بیمار را به طرف استخوان اولنا خم میکند. با این کار تاندون تحت کشش قرار گرفته و درد بیمار بیشتر میشود

 

روش دیگر معاینه اینست که پزشک از بیمار میخواهد شست خود را ابداکت کرده یا به زبان دیگر از بقیه انگشتان دور کند. در همین حال پزشک با دست خود مانع از ابداکت شدن انگشت شست بیمار میشود. سعی بیمار در ابداکت کردن شست بر علیه مقاومت دست پزشک موجب بروز درد در بالای مچ دست میشود

                                 

.