افراد مسن چه نکات ایمنی را باید در حین رانندگی رعایت کنند

تعداد زیادی از آسیب ها و شکستگی ها به علت سوانح و تصادفات رانندگی ایجاد میشوند. با رعایت نکاتی میتوان از تعداد زیادی از این سوانح پیشگیری کرد. با بالا رفتن سن و کاهش تدریجی بسیاری از توانایی های انسان احتمال بروز مشکلات و بدنبال آن ایجاد حادثه بیشتر میشود.

 

برای کاهش موارد خطر باید به رعایت بعضی نکات دقت بیشتری کنیم. مهمترین آنها عبارتند از

 

    بعضی از داروها خواب آورند و زمان واکنش و عکس العمل شما را زیاد میکنند. بعضی دیگر از داروها تمرکز شما را کاهش داده یا دید شما را کم میکنند. اگر از این داروها استفاده میکنید از رانندگی پرهیز کنید.

 

    در حین رانندگی از تلفن همراه یا Mp3 player استفاده نکنید

 

    در حین رانندگی توجه شما باید به جلو باشد و در عین حال پشت سر و کناره ها را هم در نظر داشته باشید

 

    شیشه ای اتومبیل باید شفاف و تمیز باشند. شیشه های دودی مناسب نیستند

 

    در حین رانندگی زیاد صحبت نکنید

 

    صدای رادیو اتومبیل را کم کنید. از هدفون استفاده نکنید

 

    حتی الامکان از خیابان های شلوغ پرهیز کنید

 

    حتی الامکان از چهار راه هایی که در آنها باید به سمت چپ بپیچید پرهیز کنید

 

    حتی الامکان در وضعیت آب و هوایی بد رانندگی نکنید

 

    حتی الامکان در شب یا نور کم رانندگی نکنید. رانندگی در جهت تابش خورشید روی قدرت دید شما تاثیر منفی دارد

 

    حتی الامکان از اتومبیل هایی با فرمان هیدرولیک و دنده اتوماتیک استفاده کنید.

 

    در صندلی صاف و مستقیم بنشینید. به طرف جلو خم نشوید. صندلی را چنان میزان کنید که پاهای شما به راحتی به پدال ها برسد و زانوهای شما کمی از سطح لگن بالاتر قرار بگیرد

 

    در جاده با سرعتی که تعیین شده است رانندگی کنید. اگر میخواهید با سرعت کمتر رانددگی کنید از مسیر سمت راست بروید. اگر باز هم میبینید آهسته تر از رانندگان دیگر میروید بهتر است از جاده دیگری استفاده کنید

 

    فاصله خود را با ماشین جلویی حفظ کنید. باید آنقدر با ماشین جلویی فاصله داشته باشد که هر لحظه ایکه آن ماشین ناگهان توقف کرد شما بعد از سه ثانیه به او برسید. در هوای بد و یا بارانی این زمان باید پنج ثانیه باشد

 

    نگذارید کسی در ماشین سیگار بکشد. سیگار روی دید شما تاثیر منفی دارد

 

    وقتی خسته هستید رانندگی نکنید

 

    در سفرهای طولانی هر ۲-۱ ساعت یکبار توقف کرده و چند دقیقه از ماشین خارج شده و حرکات نرمشی و کششی انجام دهید

 

    اگر از عینک استفاده میکنید در حین رانندگی حتی اگر مسافت کوتاه هم باشد از آن استفاده کنید

 

    در سفر های طولانی به اندازه کافی آب بنوشید و استراحت کافی داشته باشید و از استرس پرهیز کنید

 

    بسیاری از بیماری ها توانایی رانندگی را کاهش میدهند. در صورت کاهش بینایی یا مشکلات حرکتی شدید در مفاصل رانندگی نکنید

 

    وسایل کمک های اولیه را در اتومبیل داشته باشید.

 

    به سلامت اتومبیل خود اهمیت بدهید.

 

 

                                 

 

 

کفش طبی یا کفش ارتوپدی چه خصوصیات عمومی دارد

مهمترین خصوصیات کلی که هر کفش طبی یا ارتوپدی باید داشته باشد عبارتند از

 

    پنجه پهن و با ارتفاع : پنجه کفش یا Toe box از مهمترین قسمت های آن است. وقتی عرض یا ارتفاع پنجه کفش کم باشد بیماری های زیادی مانند انگشت چکشی، میخچه و هالوکس والگوس را ایجاد میکند. انگشتان پا باید در پنجه کفش فضای کافی داشته باشند تا از هم باز شوند و کمی به بالا و پایین بروند. بجای استفاده از کفش های نوک تیز از کفش های با پنجه گرد استفاده کنید

 

    کفی قابل تعویض : سعی کنید کفشی بخرید که کفی Insole قابل عوض کردن داشته باشد. با این کار میتوان با عوض کردن کفی اندازه و حجم کفش را کم و زیاد کرد تا وقتی پا ورم کرد بتوان جا برای آن باز کرد و یا کفی ساده را با کفی های درمانی جایگزین کرد. وقتی پا عرق کرده و کفش را نمناک میکند کفی قابل تعویض در کم کردن رطوبت کفش میتواند موثر باشد. کفش مرطوب میتواند موجب ابتلا پا به بیماری های قارچی باشد

 

    پشتی سفت و محکم : پشتی کفش Heel counter قسمتی از کفش است که در پشت پاشنه پا قرار میگیرد. این پشتی باید سفت و محکم باشد. برای امتحان کردن پشتی کفش با شست خود بر روی آن فشار دهید. اگر فرو نرفت پشتی محکمی دارد

 

    کف داخلی با شکل مناسب : کف کفش از داخل Foot bed باید قوس هایی داشته باشد که هماهنگ با قوس های کف پا باشد. وزن بدن در داخل چنین کفشی بصورت متناسب برروی تمام سطح کف آن توزیع شده و پا در چنین کفی احساس راحتی میکند. مهمترین قوس کف پا قوس طولی آن است پس کف داخلی کفش باید در قسمت میانی و داخلی کمی برجسته تر باشد

 

     پاشنه مناسب : پاشنه Heel کفش از قسمت های مهم آن است. کفش بدون پاشنه و کفش با پاشنه بلند هر دو مضر هستند. ادازه پاشنه بطور متعادل باید حدود ۱.۵ تا ۴ سانتیمتر باشد

 

    کف قوسی شکل کفش : کف بیرونی کفش Outsole باید قدری گوژ باشد تا وسط کفش پایین تر از دو انتهای آن قرار گیرد. راه رفتن در چنین کفشی بسیار راحت بوده و در هنگام راه رفتن، موقع اصابت پاشنه به زمین و موقع بلند شدن پنجه از زمین فشار زیادی به کف پا و مچ پا وارد نمیشود

 

    سطح داخلی یکنواخت : با دست کشیدن به تمام سطح داخلی کفش باید متوجه شویم سطوح یکنواخت و قوس های نرمی در درون کفش وجود دارد. این چنین کفش هایی در موقع راه رفتن فشار کمتری را به پوست وارد میکنند

 

    کفش نفس کش : جنس رویی کفش باید طوری باشد که تهویه داخل کفش برقرار باشد. این تهویه برای عرق نکردن پا ضروری است

 

    یقه و زبانی نرم : یقه کفش Shoe collae جایی است که اطراف مچ پا را میگیرد و زبانی کفش Shoe tongue برگه ای است که در زیر بندهای کفش قرار میگیرد. این قسمت های کفش باید حاوی پد ها و بالشتک های نرمی باشد تا فشار کمتری به پوست وارد کند

 

 

                                 

 

 

کفش طبی ارتوپدی چیست و چه خصوصیاتی باید داشته باشد

بسیاری از افرادی که به نوعی مشکلاتی در پای خود دارند به دنبال کفش های طبی هستند. بعضی ها هم هستند که هیچ ناراحتی در پای خود ندارند ولی میخواهند کفش مناسبی داشته باشند تا در آینده مشکلی در پای خود نداشته باشند.

 

افرادی که مشکلی در پای خود داشته و بدنبال کفش طبی هستند باید بدانند که انواع مختلفی از کفش هایی که پسوند طبی هم دارند در بازار وجود دارند.

 

صرف اینکه نام کفشی طبی است یا از داروخانه تهیه شده و یا از فروشگاهی تهیه شده که ادعای فروش کفش طبی دارد به معنای آن نیست که کفش مورد نظر واقعا خصوصیاتی را که میخواهیم داشته باشد. یعنی بتواند مشکل پای ما راکمتر کند.

 

بیماری های مختلفی در پا وجود دارند و مشکلات ناشی از بعضی را میتوان با استفاده از کفش مناسب برطرف کرد. در هر بیماری پا، ممکن است نیاز به استفاده از کفشی با خصوصیات خاص باشد که با بیماری دیگر متفاوت است ولی خصوصیات مشترکی وجود دارند که تمام کفش های طبی باید واجد آنها باشند.

 

 

 

                                 

 

 

در تهیه کفش به چه نکاتی توجه کنیم. کفش خوب چه خصوصیاتی دارد

مهم ترین وظیفه کفش حفاظت از پا و ممانعت از آسیب رسیدن به آن است ولی متاسفانه بسیاری از کفش ها به پا آسیب میرسانند. کفش نامناسب یکی از علل مهم بسیاری از بیماری های پا است و میتواند موجب بروز بیماری هایی مانند انحراف شست پا، سائیدگی شست پا، میخچه، انگشت چکشی و فرو رفتن ناخن در انگشت شود. کفش جدای از زیبایی باید با دوام و راحت هم باشد.

کفش نامناسب موجب فشار بیش از حد به مفاصل پا میشود

در تهیه کفش به چه نکاتی توجه کنیم:

مهمترین معیارهایی که موقع تهیه کفش باید به آنها دقت کنیم عبارتند از

هر چه سن شما بالاتر میرود اندازه پای شما بزرگتر میشود. پس هر بار که کفش میخرید آن را امتحان کنید.

خانم ها نباید کفش های با پاشنه بلندتر از پنج سانتیمتر بپوشند.

کفش را در عصرها بخرید چون عصرها پای شما بزرگتر است.

کفش باید هم در ناحیه پنجه و هم در ناحیه پاشنه فیت و اندازه پای شما باشد. هردو کفش چپ و راست را پوشیده و امتحان کنید. در بسیاری از مردم اندازه پاها با هم متفاوت است. کفش را به اندازه پای بزرگتر بخرید و در داخل کفشی که پای کوچکتر در آن میرود یک کفی نازک بگذارید.

وقتی برای امتحان کردن کفش سرپا می ایستید باید در جلوی کفش و در جلوی بلندترین انگشت شما یک سانتیمتر فضای خالی وجود داشته باشد.

 با کفش چند قدم راه بروید تا از راحت بودن آن مطمئن شوید.

  هیچوقت معیار شما برای انتخاب اندازه کفش شماره ای که روی آن نوشته شده است نباشد. این اندازه ها بر حسب شکل و سازنده کفش متفاوت است. همیشه کفش را به پا کرده و امتحان کنید.

کفشی را انتخاب کنید که تا حد امکان به شکل پایتان باشد.

مطمئن شوید پنجه کفشتان به اندازه پنجه پایتان بوده و تنگ نباشد. پنجه پهن ترین قسمت پا و کفش است. کفش های نوک تیز و با پنجه تنگ نخرید.

 هیچوقت کفش تنگ نخرید و فکر نکنید کفش بتدریج و با پوشیدن، جا باز میکند.پاشنه پا در عین اینکه باید در کفش احساس راحتی کند، باید فیت هم باشد. پشت کفش باید پاشنه پایتان را کاملا دربر گرفته و اجازه سرخوردن و حرکت در کفش را به آن ندهد. در حین راه رفتن نباید پاشنه پایتان از کفش بیرون بیاید.

وقتی پایتان در کفش است باید بتوانید به راحتی انگشتان پایتان را خم و راست کنید.

 

 

                                 

 

 

 

 

 

 

پیشگیری از آسیب ورزشی در نوجوانان

چون یک ورزشکار جوان در حال رشد است بدن وی به مراقبت های خاصی نیاز دارد که ممکن است در مورد یک ورزشکار بالغ صادق نباشد. امروزه بیش از گذشته ورزش بخصوص ورزش های در حد رقابتی و قهرمانی از سنین پایینتری شروع میشوند.

بچه ها در سنین مدرسه شروع به ورزش میکنند و آن را تا سنین بالاتر ادامه میدهند. یک ورزشکار جوان یک ورزشکار بالغ ولی با اندازه های کوچک شده نیست. تفاوت های زیادی بین بدن یک جوان و بدن یک فرد بالغ وجود دارد. مهمترین آنها عبارتند از :

صفحات رشد استخوان در جوان هنوز بسته نشده است. این صفحات رشد از استخوان ضعیف ترند و مشکلاتی که در یک فرد بالغ ممکن است به علت یک کوبیدگی موضعی باشد در یک جوان ممکن است به علت شکستگی صفحه رشد ایجاد شده باشد.

 بدن جوان در حال رشد است. عضلات، تاندون ها و استخوان همگی رشد میکنند. گاهی رشد این عناصر با یکدیگر هماهنگ نیست و بعضی از آنها زودتر از دیگری رشد میکنند و همین امر موجب میشود در حین فعالیت های شدید بدنی به بعضی از آنها فشارهای بیش از حدی وارد شود.

 دو ورزشکار جوان هم وزن ممکن است فقط بر اساس وزن یکسان با یکدیگر قابل رقابت نباشند. وزن یکی ممکن است بیشتر به علت چربی باشد و دیگری به علت عضله.

بچه های هم کلاس که معمولاً با هم بازی میکنند ممکن است هم قد و اندازه نباشند و یا مهارتشان در انجام ورزشی که انجام میدهد یکسان نباشد. این امر میتواند موجب آسیب به آنها در حین ورزش شود.

آسیب های بدنی در بچه های ورزشکار دبیرستانی بمراتب بیش از بچه های مدرسه است. بچه های دبیرستانی عضلات قویتری دارند که میتواند صدمات بیشتری را در حین ورزش به بدن وارد کنند.

مربی و والدین یک جوان ورزشکار باید قبل از اینکه آسیب و درد به حدی برسد که وی را از ادامه ورزش بازدارد متوجه آن شوند. آنها باید بدقت مراقب شروع علائمی مثل درد و لنگش خفیف باشند.

درد در ابتدا ممکن است خفیف بوده و خود ورزشکار هم به آن بی اهمیت باشد ولی ضربات مکرر حین ورزش ممکن است مشکل را آنقدر زیاد کند که ورزشکار را مجبور کند ماهها نیمکت نشین شود. پس قبل از شدت گرفتن علائم باید به آنها توجه کرد.

علت بسیاری آسیب های ورزشی در جوانان بخصوص آسیب های ناحیه زانو و آرنج به علت اعمال فشار و استرس های مکرر و با شدت زیاد به عضله- تاندون- استخوان نابالغ است.

مربی باید نسبت به نرمش های بدنسازی ورزشکار اهمیت زیادی بدهد. باید با انجام نرمش های مناسب، عضلات، تاندون ها و استخوان ورزشکار را بتدریج و به آرامی توانا کرد تا بتوانند تحمل ضربات و استرس های وارده را داشته باشند.

باید به آرامی قدرت عضلات، استقامت عضلات، انعطاف پذیری آنها و توانایی سیستم قلبی عروقی را بالا برد تا به بدن در حال رشد جوان صدمه ای وارد نشود. در صورت بروز آسیب هم، مربی باید با انجام نرمش های بازپروری خاص بتواند ورزشکار را بتدریج و بدون اینکه آسیب بیشتری به او برسد به فعالیت ورزشی برگرداند.

بر عهده والدین و مربی است که حس اعتماد به نفس را در جوان بالا ببرند، به او یاد بدهند وقتی در مسابقه ای پیروز شد یا شکست خورد چگونه رفتار کند. نه ورزشکار و نه والدین و مربی او نباید انتظاراتی فراتر ار توانایی وی از او داشته باشند وگرنه میتوانند مسبب آسیب های جدی به بدن او شوند.

 

 

                                 

 

 

آسیب های ورزشی در والیبال؟

والیبال هم مانند دیگر ورزش ها میتواند با آسیب هایی همراه باشد. این یک ورزش پرتحرک و پرسرعت است که در آن احتمال زمین خوردن و برخورد بازیکنان با هم زیاد است. همچنین انجام حرکات بصورت غلط میتواند موجب فشار بر روی بافت های حرکتی و آسیب آنها شود.

شایعترین مفاصلی که در والیبال آسیب میبینند شانه، زانو و آرنج هستند. بطور کلی نیمی آسیب های وارده به اندام ها در والیبال را آسیب های عضلانی تشکیل میدهند که معمولا بصورت کشیدگی های عضلانی است. پس از آن کشیدگی های رباط ها هستند که حدود یک چهارم آسیب های ورزشی والیبال را تشکیل میدهند.

به علت حرکات مکرری که دست ورزشکار در حین انجام والیبال انجام میدهد شایعترین محل آسیب در والیبال اندام فوقانی است. البته آسیب های شدید ناشی از برخورد در والیبال برعکس بسکتبال زیاد دیده نمیشود.

مهمترین آسیب های ورزشی در والیبال عبارتند از :

 سندروم ایمپینجمنت شانه : به علت اینکه در والیبال دست ها در بالای سر بطور مکرر حرکت میکنند آسیب های ناحیه شانه در این دسته از ورزشکاران دیده میشود. گیر کردن تاندون مشترک عضلات روتاتورکاف در ناحیه شانه میتواند موجب سندروم ایمپینجمنت شانه و یا پارگی روتاتورکاف شود.

نوروپاتی سوپرااسکاپولار : نوروپاتی سوپرااسکاپولار به معنای مشکل عصب سوپرااسکاپولار است. عصب سوپرااسکاپولار از سطح بالایی استخوان اسکاپولا یا کتف عبور کرده و به عضلات سوپرااسکاپولار و اینفرااسکاپولار در سطح پشتی استخوان کتف عصب دهی میکند. در حین سرو زدن به علت حرکت سریع دست و سپس توقف ناگهانی آن در موقع برخورد به توپ به آن آسیب وارد میشود. توقف ناگهانی دست موجب یک انقباض ناگهانی در عضله اینفرااسپیناتوس میشود. این عضله به توسط عصب نامبرده عصب دهی میشود و با انقباض عضله، عصب بشدت کشیده شده و در نتیجه آسیب میبیند. این عصب در ورزش هایی که در آنها دست در بالای سر حرکت میکند مانند والیبال و تنیس تحت کشش قرار گرفته و موجب بروز علائمی مانند درد و سوزش در پشت یا کنار شانه میشود که ممکن است به بازو هم انتشار پیدا کند. همچنین ممکن است بعضی حرکات شانه دچار ضعف شوند.

آسیب های انگشتان : آسیب های دست و انگشتان در والیبال زیاد دیده میشود. شایعترین این آسیب ها پیچ خوردن مفاصل، شکستگی و دررفتگی مفاصل انگشتان هستند.

 تاندینوپاتی کشکک : به تاندینوپاتی یا تاندنیت کشکک زانوی جهندگان Jumper’s knee هم میگویند. این آسیب معمولا در ورزش هایی دیده میشود که در آنها ورزشکار زیاد جهش میکند. انقباض ناگهانی عضله چهارسر ران چه در موقع پریدن به بالا و چه در موقع فرود آمدن به زمین موجب اعمال کشش شدید به تاندون زیر کشکک و در نتیجه بروز این بیماری میشود. التهای تاندون کشکک موجب بروز درد در زیر کشکک میشود. انجام نرمش های کششی عضله چهارسر ران و تقویت این عضله میتواند از احتمال آسیب بکاهد

کمردرد : زدن سرویس بصورت غلط و حرکات پیچشی کمر برای رسیدن و ضربه زدن به توپ میتواند موجب بروز کمردرد در ورزشکار شود.

 بورسیت اوله کرانون : برخورد مکرر آرنج به زمین در حین سرخوردن روز زمین و ضربه به توپ میتواند موجب بورسیت اوله کرانون شود

آسیب رباط صلیبی : پارگی های رباط متقاطع یا صلیبی هم گرچه در ورزشکاران والیبال زیاد دیده نمیشود ولی در صورت بروز میتواند مشکلات جدی را برای ادامه ورزش آنها ایجاد کند. آسیب رباط صلیبی قدامی معمولا به علت فرود آمدن ورزشکار بر روی زمین بصورت غلط ایجاد میشود. پارگی این رباط معمولا نیاز به جراحی بازسازی دارد و بطور متوسط ۹-۶ هفته زمان نیاز است تا ورزشکار بتواند مجددا به ورزش بازگردد.

پیچ خوردگی مچ پا : پیچ خوردگی و رگ به رگ شدن مچ پا از شایعترین آسیب های اندام تحتانی در والیبال است. این پیچ خوردگی ها معمولا با یک دوره کوتاه بیحرکتی و سپس یک دوره چند هفته ای بازپروی درمان میشود. معمولا حدود ۸ هفته طول میکشد تا ورزشکار پس از پیچ خوردگی مچ پا بتواند به ورزش حرفه ای برگردد. پس از بازگشت به ورزش ورزشکار باید تا چند ماه مراقب باشد تا پیچ خوردگی مجددا تکرار نشود. این مراقبت با پوشیدن کفش هایی است که مچ پا را محکم تر نگه دارند و با تقویت عضلات ساق پا است. باقی ماندن درد در مچ پا ممکن است به علت شکستگی های خفیف یا آسیب های غضروفی باشد که در حین آسیب اولیه ایجاد شده ولی تشخیص داده نشده است

برای پبشگیری از حوادث احتمالی ورزشی در حین انجام والیبال به نکات زیر توجه کنید :

حداقل هفت متر بالای زمین والیبال باید خالی باشد و زمین بازی سقف کوتاه نداشته باشد.

روی پایه های تور باید اسفنج گذاشته شود تا در صورت برخورد بازیکن صدمه ای به وی وارد نشود.

قبل از شروع بازی زمین را خوب نگاه کنید که جسم تیز یا شیشه روی زمین نباشد.

 قبل از شروع بازی آب کافی بنوشید

از حفاظ زانوی مناسب استفاده کنید. اگر احتمال ساییده شدن ران شما روی زمین و سوختگی آنها هست از شلوارک های مناسب استفاده کنید.

کفش سبکی که قابلیت جذب شوک های وارده را داشته باشد بپوشید

روی تور آویزان نشوید

برای کاهش احتمال برخورد با دیگر بازیکنان توپ را صدا بزنید.

درد پاشنه پا چگونه درمان میشود؟

درد پاشنه به علل متفاوتی ایجاد میشود ولی شایعترین علت آن فاسئیت پلانتار Plantar fasciitis است. فاسئیت پلانتار بیماری بسیار شایعی است بطوریکه حدس زده میشود حدود ده درصد از افراد به نوعی در طول زندگی خود درگیر این بیماری میشوند. این بیماری بر اثر التهاب فاشیای پلانتار بوجود میاید.

درمان درد پاشنه یک درمان طولانی مدت است که نیاز به همکاری زیاد بیمار با پزشک معالج دارد. هدف از درمان فاسئیت پلانتار عبارتست از :

کاهش التهاب و درد در ناحیه پاشنه

دادن فرصت به پارگی های میکروسکوپی در فاشیای پلانتار برای بهبود

اصلاح انعطاف پذیری و قدرت عضلات ساق پا و فاشیای کف پا و اصلاح بیومکانیک پا

آماده کردن بیمار برای برگشت به فعالیت بدنی روزانه و ورزشی

درمان این بیماری در اکثر قریب به اتفاق بیماران نیاز به جراحی ندارد. از بین کسانی که درمان میشوند از هر ده نفر حدود هشت نفر در عرض یک سال خوب میشوند و از هر صد نفری که به این مشکل مبتلا میشوند ۹۵ نفر بدون نیاز به عمل جراحی بهبود میابند. هر چه درمان زودتر شروع شود موثرتر و مفیدتر است.

 

 

                                 

 

 

 

آسیب های ورزشی در تنیس چیست؟

تنیس ورزش پیچیده ای است که نیازمند هماهنگی کاملی بین دست و چشم و تمام بدن است. در این ورزش فرد میدود، میچرخد و ضربه میزند.

به همین خاطر فرد ورزشکار باید قابلیت انعطاف فراوانی در مفاصل و عضلات خود داشته باشد، قدرت عضلانی مناسبی داشته و استقامت انجام مدت طولانی ورزش را داشته باشد.

تنیس ورزشی است که در آن بین ورزشکاران اصابتی ایجاد نمیشود. به همین خاطر احتمال آسیب ها ورزشی در آن به فراوانی ورزش هایی مثل فوتبال زیاد نیست.

شایعترین آسیب های تنیس در مفاصل شانه، آرنج و مچ دست ایجاد میشوند با این حال به علت سرعت زیادی که در این ورزش وجود دارد و به علت تغییرات ناگهانی در جهت حرکت ورزشکار آسیب های اندام تحتانی مانند آسیب زانو و مچ پا هم زیاد دیده میشود.

شایعترین آسیب های تنیس عبارتند از

تنیس البو : بیماری تنیس البو به علت کشش مکرر عضلات پشت ساعد ایجاد میشود. به علت این کشش ها تاندون مشترک آنها در محل اتصال به قسمت خارجی مفصل آرنج ملتهب و دردناک میشود. البته این بیماری بیشتر در کسانی دیده میشود که هیچگاه تنیس بازی نکرده اند

آسیب های شانه : آسیب روتاتور کاف از آسیب های شایع ناشی از تنیس است. روتاتور کاف چهار عضله عمقی در ناحیه شانه هستند که مانند یک چادر اطراف و بالای مفصل شانه را گرفته و آن را پایدار نگه میدارند. حرکات مکرر دست در بالای سر بخصوص سرو زدن میتواند موجب کشش و یا فشار بیش از حد به تاندون این عضلات شده و موجب بروز ایمپینجمنت سندروم شود

سندروم تونل کارپ : سندروم کانال مچ دست یا کانال کارپ به علت تحت فشار قرار گرفتن عصب مدیان در مچ دست بوجود میاید. در تنیس این بیماری معمولا به علت حرکات مکرر مچ دست و بدنبال آن التهاب غلاف تاندون هایی که از آن عبور میکنند ایجاد میشود. این التهاب موجب افزایش حجم شده و در نتیجه فضای محدود کانال کارپ را تنگ کرده و بدنبال آن فشار به عصب مدیان زیاد میشود. این افزایش فشار موجب بروز علائم بیماری میگردد

کشیدگی مچ دست : به علت ضربات شدیدی که مچ دست به راکت و توپ وارد میکند مچ دست میتوان در معرض آسیب قرار بگیرد. کشیدگی های مچ دست معمولا به علت روش نادرست در گرفتن راکت و ضربه زدن به آن ایجاد میگردد

کمردرد : کمردرد حدود ۱۶ درصد آسیب های ورزشی تنیس را شامل میشود. علت آن در بسیاری اوقات موقع ضربه زدن به توپ و موقع سرو زدن است که ستون مهره به سمت عقب خم میشود. این حرکت ستون مهره به سمت عقب موجب اعمال فشار زیاد به مفاصل فاست در مهره ها و بدنبال آن کمردرد میشود

پیچ خوردن مچ پا : در تنیس ورزشکار حرکت های ناگهانی و تغییر جهت های ناگهانی روی مچ پا دراد و این عامل موجب افزایش احتمال پیچ خوردگی و رگ به رگ شدن در مچ پا میشود. تقویت عضلات ساق و افزایش قابلیت انعطاف رباط ها از راه های پیشگیری از بروز این آسیب است

انگشت تنیس بازان : منظور از انگشت تنیس بازان Tennis toe مشکلاتی است که در اثر فشار پنچه کفش به انگشتان پا در حین حرکت و ایستادن ایجاد میشود. این فشارها میتواند موجب خونریزی در زیر ناخن انگشتان شود که بسیار دردناک است. پزشک با خارج کردن خون گیر کرده در زیر ناخن آن را درمان میکند. کوتاه نگه داشتن ناخن انگشتان پا و پوشیدن کفش مناسب با پنجه راحت میتواند مانع از بروز این آسیب شود

تاندنیت کشکک: تاندنیت در تاندون کشکک یا تاندینوپاتی کشکک که به آن زانوی جهندگان Jumper’s knee هم میگویند به علت کشش مکرر تاندون کشکک ایجاد میشود. بر اثر جهیدن زیاد و اعمال کشش عضله چهرسر ران بر روی کشکک و سپس بر روی تاندن کشکک این تاندن خراب شده و در نتیجه علائم بیماری بصورت درد زیر کشکک ایجاد میشود

شکستگی استرسی : علت شکستگی استرسی افراط در ورزش است. بازیکن میخواهد در یک مدت کوتاه حداکثر فشار را به بدن خود وارد کند. این کار موجب اعمال ضربات مکرر به استخوان ها بخصوص استخوان درشت نی و استخوان های کف پا (متاتارس و ناویکولر) شده و این ضربات در نهایت استخوان را دچار شکستکی میکند. این شکستگی ها بصورت ترک های ریزی هستند ولی درد ناشی از آنها مشکل جدی در ادامه ورزش ایجاد میکند. شکستگی های استرسی در مهره های کمر در ورزشکاران نوجوان دیده میشود

آسیب های عضلانی : شایعترین آسیب های عضلانی در تنیس بصورت کشیدگی ها عضلات است. این کشیدگی ها معمولا به علت کم بودن قابلیت انعطاف عضلات ایجاد میشود. انجام صحیح نرمش های کششی قبل از شروع تنیس میتواند موجب تا حد زیادی وقوع این آسیب ها را کاهش دهد. شایعترین محل کشیدگی در عضلات پشت ساق است

برای پبشگیری از حوادث احتمالی ورزشی در حین انجام تنیس به نکات زیر توجه کنید :

از کفش مناسب تنیس استفاده کنید. کفی کفش در سمت داخل باید کمی برجسته باشد تا از قوس کف پای شما حمایت کند.

دسته راکت را بطور مرتب خشک کنید تا دست شما تاول نزند

در موقع سرو زدن یا اورهد زدن کمر خود را زیاد به عقب خم نکنید. بجای آن زانوانتان را خم کرده و پاشنه تان را بالا ببرید

نرمش های کششی مچ دست را با دقت بیشتر انجام دهید.

موقع سرو زدن آرنج خود را خم کنید تا فشار زیادی به آرنج و مچ دست شما وارد نشود.

روی پنجه پا به زمین نیایید چون ممکن است به تاندون آشیل شما آسیب وارد شود.

استپ و استارت ناگهانی نکنید تا به مچ پایتان فشار زیادی وارد نشود

 

 

                                 

 

.

علت شکستگی انگشت پا چیست

شایعترین علت های شکسته شدن انگشتان پا گیر کردن پنجه پا در بین اشیاء ثابت است. ثابت ماندن انگشت پا و سپس حرکت و چرخش بقیه پا موجب اعمال کشش و یا فشار زیاد بر استخوان انگشت شده و موجب شکستگی آن میشود.

افتادن اجسام سنگین بر روی پا مکانیسم دیگر این شکستگی ها است. این مکانیسم بیشتر در کارگزان صنعتی دیده میشود. به همین خاطر است که به آنان توصیه میشود تا از کفش های مخصوص با پنجه تقویت شده استفاده کنند.

وضعیت خاص قرار گرفتن انگشتان در جلوی پا آنها را بیشتر در معرض ضربه و آسیب قرار میدهد. در بعضی از ورزش ها ضربات مکرر و طولانی به انگشت میتواند موجب شکستگی های مویی یا استرسی شود.

 

در بسیاری اوقات فرد صدمه دیده در ابتدا فکر نمیکند درد انگشت وی ممکن است به علت شکستکی باشد و ان را کم اهمیت میپندارد. بعد از گذشت چند روز و بروز تورم بیشتر و کبودی در انگشت بیمار متوجه میشود که بهتر است به یک پزشک مراجعه کند

 

 

 

                                 

 

 

قارچ چگونه موجب تغییر شکل ناخن انگشت های پا میشود

ابتلاء ناخن انگشتان پا به قارج را اونیکومایکوز Onychomycosis میگویند. این بیماری میتواند موجب تغییر شکل ناخن و حتی تخریب آن شود. قارج های متعددی هستند که میتوانند ناخن انگشتان پا را آلوده کنند.

این قارچ ها در محیط گرم و مرطوب و تاریک پا رشد کرده و کراتین ناخن را میخورند ( کراتین Keratin پروتئین خاصی است که در ناخن وجود دارد). قارچ ناخن بیشتر در ناخن انگشت بزرگ و کوچک پا ایجاد میشود.مهمترین علامت قارچ ناخن، رشد بیش از اندازه آن، کلفت شدن و تغییر رنگ آن است. در این بیماری ذرات ریزی که بوی بدی هم دارند در زیر ناخن و بخصوص در نوک و یا گوشه های آن تجمع پیدا میکنند. بتدریج ناخن از بستر زیر خود جدا شده و در موارد شدید میفتد.

تصاویر مختلفی از قارچ ناخن پا

در حدود ۱۸-۲ درصد مردم دنیا مبتلا به قارچ ناخن پا هستند. این بیماری در افراد میانسال و مسن بیشتر از بچه ها و جوانان دیده میشود. استفاده از کفش های تنگ و کفش هایی که موجب تعریق زیاد پا میشوند میتواند موجب بروز این بیماری شود.

استفاده مکرر از لاک ناخن میتواند فرد را به این بیماری مستعد کند. کف خیس مکان های عمومی و ورزشی مانند استخر ها و یا رخت کنی ها از منابع مهم آلودگی و انتقال قارچ ناخن هستند.

قارچ ناخن در کسانی که سیستم ایمنی خوبی ندارند مانند افراد مبتلا به دیابت یا بیماری های عروقی و یا مبتلایان به ایدز بیشتر است.