حرکت های اصلاحی برای درمان درد لگن و باسن

حرکت های اصلاحی زیر به منظور ایجاد کشیدگی، تقویت و تثبیت ساختارهای پشتیبان لگن در نظر گرفته شده و نباید به خاطر انجام این ورزش ها درد شما افزایش پیدا کند. به عبارت دیگر در صورت مشاهده درد نباید از این حرکت ها استفاده کرد. برای انجام این حرکت ها لازم است هر یک از آنها را به آرامی و نیز با مراقبت کافی انجام داد و فقط تا زمانی که احساس راحتی دارید، انجام حرکت اصلاحی را ادامه داد. اگر شما بر روی مفاصل خود از کمپرس یخ استفاده می کنید، قبل از انجام حرکت می بایست برای مدت 30 دقیقه تا بازگشت مفصل به حالت عادی صبر کنید. هر یک از این حرکت های اصلاحی را برای دو تا سه بار در هر روز انجام دهید.

 

حرکت های اصلاحی و ورزشی

 

تمرین 1: بر روی یک صندلی نشسته و پای خود را بر روی زانوی مقابل قرار دهید. به آرامی زانوی خود را به سمت زمین فشار دهید. این وضعیت را برای 30 ثانیه حفظ کنید و 3 تا 5 بار تکرار نمایید.

 

تمرین 2: بر روی پشت خود روی زمین دراز بکشید. پای خود را به سمت سینه خم کنید و زانوی آن را با هر دو دست بگیرید. سر و گردن خود را ریلکس نگه داشته و به آرامی زانوی خود را به سمت سینه بکشید. این وضعیت را برای 30 ثانیه حفظ کنید و 3 تا 5 بار تکرار نمایید.

 

تمرین 3: بر روی پشت خود روز زمین دراز کشیده و عضلات باسن خود را جمع کنید و آن را از روی زمین بلند نمایید. این وضعیت را برای 5 ثانیه حفظ کنید. سپس باسن خود را به محل اولیه آن باز گردانید. این حرکت را 10 بار تکرار کنید و تعداد دفعات تکرار حرکت را به تدریج تا 20 حرکت افزایش دهید.

 

تمرین 4: در حالت ایستاده به صورتی قرار بگیرید که دست شما بر روی یک تکیه گاه باشد. پای خود را به سمت پهلو از زمین بلند کنید و آن را برای 5 ثانیه در این وضعیت نگه دارید. پس از این کار پای خود را به محل اولیه و در جایی که پای دیگر شما وضعیت بدن را در طول تمرین صاف نگه داشته است، باز گردانید. این حرکت را برای 10 بار تکرار کنید و به تدریج تعداد دفعات تمرین را تا 20 مرتبه افزایش دهید.

 

تمرین 5: در حالت ایستاده قرار گیرید. یکی از زانوهای خود را به سمت سینه به صورتی خم کنید که بالا تنه شما در طول انجام حرکت صاف باشد. این وضعیت را برای 5 ثانیه حفظ کنید و آن را برای 10 بار تکرار نمایید. تعداد دفعات تکرار حرکت را به تدریج تا 20 مرتبه افزایش دهید.

                                 

آناتومی دنبالچه

استخوان دنبالچه یکی از اجزای بدن ما است که اغلب هیچ توجهی به آن نداریم، مگر این که آسیب ببیند. برخلاف اندازه‌ی کوچکی که این استخوان دارد، عملکرد‌های بسیار زیادی را در بدن ما دارد، از جمله کمک به حفظ حالت قرارگیری صحیح ستون فقرات، برقراری ثبات در کمر و ساختار‌های مرتبط با آن، تقویت تاندون‌ها و لیگامنت‌ها، توزیع فشار در لگن و غیره. دنبالچه یک استخوان مثلثی شکل است که در میانه باسن لگن قرار دارد و آسیب دیدن این استخوان موجب درد در این ناحیه می‌شود که به آن درد دنبالچه یا اصطلاحا کوکسیدنی گفته می‌شود.

 

آناتومی دنبالچه

 

دنبالچه پایین‌ترین قسمت ستون فقرات است. این قسمت باقیمانده یک دم وستیجیال  یا بازمانده ژنتیکی است (که به همین علت به آن «دنبالچه» گفته می‌شود) و متشکل از سه تا پنج استخوان مهره بسیار کوچک می‌باشد که می‌توانند به هم جوش خورده یا از هم جدا باشند. پیشتر گمان می‌شد که استخوان‌های دنبالچه در تمام موارد به هم جوش خورده‌اند و هیچ حرکتی میان آن‌ها وجود ندارد، اما امروزه می‌دانیم که تمامی دنبالچه از یک استخوان یک تکه تشکیل نشده بلکه اغلب دارای چند مهره مجزا است که با استفاده از رباط‌ها و مفاصل فیبری موجود، به صورت محدود حرکت می‌کنند.

 

دنبالچه از طریق یک مفصل دارای یک دیسک وستیجیال و همچنین چند رباط به ساکروم متصل است. حرکت مفصل بین دنبالچه و ساکروم بسیار محدود است. التهاب مفصل ساکروایلیاک عبارت است از یک روند التهاب پیش‌رونده که مفاصل ساکروایلیاک یا همان اتصال بین قسمت پایین ستون فقرات (ساکروم) و استخوان لگن را درگیر می‌کند. درد استخوان دنبالچه یا درد کوکسیکس، عارضه‌ای نسبتاً نادر و تقریباً ناشناخته است که می‌تواند در پایین‌ترین قسمت ستون فقرات که کوکسیکس یا دنبالچه نام دارد باعث ایجاد دردهای مزمن شود. درد دنبالچه به شکل یک درد موضعی احساس می‌شود و عموماً هنگام نشستن یا انجام هر فعالیتی که باعث فشار آمدن به پایین‌ترین قسمت ستون فقرات گردد بدتر می‌شود.

 

این عارضه در خانم ها بیشتر از مردان شایع است، و معمولاً به دلیل آسیب موضعی (مانند زمین خوردن) یا زایمان رخ می‌دهد. در موارد نادری نیز، وجود تومور یا عفونت می‌تواند باعث درد دنبالچه شود. می‌توان با رعایت کردن نکاتی از بروز درد دنبالچه پیشگیری کرد.

                                 

علل درد دنبالچه

در صورتی که بر اثر ضربه یا فشار بیش از حد، استخوان دنبالچه بیشتر از محدوده‌ی حرکتی بسیار کمی‌ که دارد، حرکت کند، این موضوع سبب آسیب‌دیدگی دنبالچه می‌شود. آسیب دیدگی دنبالچه موجب بروز التهاب و درد موضعی می‌شود. رباط‌ها، اجزای متصل به دنبالچه یا خود استخوان‌های دنبالچه می‌توانند از علل درد استخوان دنبالچه  باشند. عفونت دنبالچه نیز می‌تواند موجب درد دنبالچه شود

 

نیمه در رفتگی و شکستگی دنبالچه

 

  علت  اصلی درد دنبالچه مربوط  به نیمه دررفتگی‌های استخوان دنبالچه به سمت قدام و گاهی به سمت خلف می‌باشد که عمدتا در اثر ضربه ایجاد شده است و این ضربه معمولا زمین خوردن با باسن می باشد که مستقیم استخوان دنبالچه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هرچند که سابقه ضربه لزوما با زمان درد همخوانی ندارد و گاه بیماران این ضربه را ماه‌ها یا حتی سال‌ها قبل عنوان می‌کنند.

 

زایمان

 

در حین زایمان کرد، سر نوزاد از بالای استخوان دنبالچه عبور می‌کند و گاهی اوقات این موضوع می‌تواند موجب آسیب‌دیدگی دنبالچه یا اجزای متصل به آن شود.

 

فشار

 

انجام دادن کارهایی که موجب فشار به دنبالچه می‌شود، مانند اسب‌سواری یا نشستن روی یک سطح سفت برای مدت طولانی، می‌تواند موجب بروز درد حاد دنبالچه شود.

 

نقاط ماشه‌ای یا تریگر پوینت

 

اسپاسم عضله بالابرنده مقعد و نقاط ماشه‌ای (Trigger point)  هم در درد نقش دارند. ضربه مستقیم به لگن و زایمان طبیعی خصوصا در زایمان‌های سخت و یا با جنین‌های درشت هم می‌تواند در صدمه به استخوان دنبالچه نقش داشته باشد. تروماهای (ضربات کوچک) مکرر که در مسافرت‌های طولانی ناشی از تکان‌های دائم و لغزنده وسیله نقلیه  به ستون فقرات می‌آید، می‌تواند در بروز صدمه در افراد مستعد نقش داشته باشد.

 

اضافه وزن و چاقی

 

 چاقی نیز می‌تواند بروز درد دنبالچه را به شدت بیافزاید و این ممکن است به علت کاهش چرخش لگن باشد که در حالت نشسته  ایجاد می‌شود و فشارها را بدون انعطاف، مستقیما به دنبالچه وارد می‌کند .

 

تومور یا عفونت

 

در موارد نادری، درد دنبالچه بر اثر وجود یک تومور یا بروز عفونت است که بر روی استخوان دنبالچه فشار وارد می‌کند.

 

درد ایدیوپاتیک دنبالچه

 

منظور از درد ایدیوپاتیک، در واقع دردی است که علت اصلی آن ناشناخته است. در این موارد مشخص نیست که کدام قسمت از دنبالچه یا ساختارهای مرتبط با آن باعث بروز درد شده‌اند. در بسیاری از موارد، علت درد دنبالچه ناشناخته است که به آن درد ایدیوپاتیک دنبالچه گفته می‌شود. در این موارد، چون علت درد مشخص نیست، پزشک تنها تلاش می‌کند که علائم بیماری را کنترل کند.

                                 

درد دنبالچه و علائم آن

درد دنبالچه که در اصطلاح پزشکی کوکسیکودینیا و در زبان عام درد دنبالچه هم نامیده می شود دردی است که بیمار آنرا در قسمت پایینی ستون فقرات و در بین باسن احساس می کند. این درد با نشستن و خصوصا نشستن روی سطح سفت تشدید می شود. درد دنبالچه می تواند از یک ناراحتی جزئی که گاهی بیمار را اذیت می کند تا دردی که کلا زندگی بیمار را مختل می کند و اجازه نشستن حتی بر روی سطوح نرم را به بیمار نمی دهد متغیر می باشد.

 

علائم درد دنبالچه

 

درد دنبالچه از مشکلات شایع و آزار دهنده ستون مهره است. درد استخوان دنبالچه در پایین ترین قسمت ستون مهره و زیر باسن احساس می شود و موجب اشکال در نشستن بیمار می شود. علائم درد دنبالچه از قرار زیر هستند:

 

·         احساس درد در حین نشستن و پس از آن که شدت درد بستگی به مدت زمان نشستن شما دارد.  احساس درد در حین نشستن و پس از آن از علائم اصلی درد دنبالچه است. افزایش درد و حساسیت ناشی از نشستن برای مدت طولانی ممکن است تا چندین روز طول بکشد.

·         درد شدید دنبالچه در حین نشستن و برخاستن. برای جلوگیری از این درد سعی کنید در حین برخاستن کمی به جلو خم شوید و کمر خود را گود بیندازید.

·         درد دنبالچه  ناشی از نشستن بر روی یک سطح نرم

·         درد شدید دور استخوان دنبالچه

·         حساسیت به فشار دادن انگشت بر روی نوک یا لبه های دنبالچه

·         درد شدید در پا

·         احساس درد در طول دفع  مدفوع و گاهی اوقات در حین برقراری رابطه جنسی هم در زنان و هم مردان

        در صورتی که درد دنبالچه ناشی از صدمه باشد، بخش های دیگری از بدن نیز آسیب می بینند. در صورتی که این آسیب دیدگی قسمت های استخوان خاجی، باسن یا پا را شامل شود، پیدا کردن قسمتی که بیشترین درد استخوان دنبالچه را بوجود می آید بسیار مشکل است. تزریق در ناحیه دنبالچه به شما کمک می کند تا متوجه شوید که چه مقدار از درد ناشی از دنباچه است.

                                 

تشخیص درد دنبالچه

اصطلاح درد استخوان دنبالچه اشاره به وجود درد و سایر مشکلات مربوط به آن در ناحیه دنبالچه دارد. هر چند ایجاد این مشکل می تواند از سن افراد و با جنسیت های مختلف تاثیر پذیرد، اما معمولاً این مشکل در سنین 40 سالگی مشاهده می شود و امکان مشاهده آن در زنان 5 برابر بیشتر از مردان است.

 

دنبالچه آخرین بخش ستون فقرات است و درست زیر استخوان خاجی قرار دارد. دنبالچه از 3 تا 5 استخوان کوچک تشکیل شده که به جز اولین استخوان آن، معمولاً به یکدیگر جوش خورده اند. بخش جلوی دنبالچه کمی انحنا دارد و بخش عقب آن کمی کوژ یا محدب می باشد. عصب پنجم نیز می تواند در بخش دنبالچه وجود داشته باشد و این ناحیه می تواند ماهیچه سرینی بزرگ و عضلات دنبالچه و نیز عضلات مقعد را به یکدیگر متصل کند.

 

تشخیص

 

یکی از اهداف اولیه بررسی علت ایجاد درد دنبالچه، تشخیص ابتلای احتمالی فرد به بیماری هایی مثل سرطان است که می تواند باعث ناراحتی وی شده باشد. با وجود نادر بودن این شرایط، لازم است بطور دقیق این وضعیت بررسی شود. به این منظور می توان از عکس برداری رادیولوژی، اسکن CAT، اسکن MRI و کولونوسکوپی استفاده کرد.هنگام تصمیم گیری درباره روش درمان درد دنبالچه ، مهم است که درد ناحیه دنبالچه بطور دقیق از درد ناحیه کمر یا سایر مواردی که ممکن است ارتباطی به دنبالچه نداشته باشند، مجزا گردد.

 

در این حالت، همواره احتمال دارد سایر مشکلات باعث ایجاد ناراحتی برای فرد در زمان نشستن شده باشد، اما بر طرف کردن این مشکلات به روش های درمانی دیگر غیر از روش های مورد استفاده برای درمان درد دنبالچه نیاز دارد.در اکثر موارد آزمایش های عادی نمی توانند علت درد دنبالچه را مشخص کنند. به این منظور برای تشخیص علت درد باید از سایر آزمایش ها استفاده کرد. به این ترتیب برای تشخیص علت درد از تزریق به ناحیه دنبالچه بیمار استفاده می شود.

                                 

روش‌های درمان درد دنبالچه

درد استخوان دنبالچه یا درد کوکسیکس، عارضه‌ای نسبتاً نادر و تقریباً ناشناخته است که می‌تواند در پایین‌ترین قسمت ستون فقرات که کوکسیکس یا دنبالچه نام دارد باعث ایجاد دردهای مزمن شود. درد دنبالچه به شکل یک درد موضعی احساس می‌شود و عموماً هنگام نشستن یا انجام هر فعالیتی که باعث فشار آمدن به پایین‌ترین قسمت ستون فقرات گردد بدتر می‌شود.این عارضه در خانم ها بیشتر از مردان شایع است، و معمولاً به دلیل آسیب موضعی (مانند زمین خوردن) یا زایمان رخ می‌دهد. در موارد نادری نیز، وجود تومور یا عفونت می‌تواند باعث درد دنبالچه شود. می‌توان با رعایت کردن نکاتی از بروز درد دنبالچه پیشگیری کرد.

 

راه‌ها و روش‌های درمان درد دنبالچه

 

روش های غیر جراحی موجود برای درد دنبالچه شامل مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs) شامل ایبوپروفن و سایر داروهای مسکن مانند آن، حداقل کردن زمان نشستن، نرم کردن مدفوع، استفاده از بالش دنبالچه و نیز ایجاد تغییر در وضعیت قرارگیری بدن، یخ درمانی در مراحل اولیه درمان و سپس استفاده از گرما درمانی مرطوب در روزهای بعد، درمان با استفاده از امواج مافوق صوت و نیز استفاده از روش های درمان دستی مثل ماساژ است.

 

دارو درمانی

 

تزریق مواد بی حسی به دنبالچه می تواند باعث کاهش درد دنبالچه برای چند هفته شود. در این حالت می تواند از بعضی داروهای ضد افسردگی و ضد صرع استفاده کرد.

 

فیزیوتراپی

 

متخصص فیزیوتراپی می تواند به شما تکنیک های ریلکس کردن عضلات کف لگن را آموزش دهد که برای مثال از این روش ها می توان از نفس کشیدن عمیق و ریلکس کردن کامل عضلات کف لگن در هنگام ادرار و مدفوع نام برد.

 

امواج مافوق صوت

 

فیزیوتراپی با امواج مافوق صوت می تواند نقش مفید در کاهش درد دنبالچه داشته باشد.

 

حرکات کششی

 

کشیدن آرام رباط های متصل به دنبالچه می تواند برای کاهش درد دنبالچه مفید باشد. برای انجام این کار می توان از خدمات یک متخصص فیزیوتراپی یا متخصص درمان دستی یا سایر افراد متخصص در این زمینه استفاده کرد و نکات و دستورالعمل های مربوط به نحوه انجام صحیح این حرکت ها را فرا گرفت.

 

تزریق

 

تزریق به استخوان دنبالچه شامل وارد کردن یک داروی استروئیدی (داروی ضد التهاب قوی) با هدایت عکس رادیولوژی (فلوئورسکوپی) به استخوان برای کاهش التهاب ایجاد شده است. برای بیمارانی که نمی توانند از تزریق های استروئید استفاده کنند، تزریق پلاسمای غنی شده (PRP) می تواند مفید باشد یا می توان از روش های هدایت عصبی استفاده کرد. به هر حال تزریق به دنبالچه می تواند برای تشخیص علت مشکل نیز انجام شود. در این حالت اگر مقدار کمی از داروی بی حسی در دنبالچه با داروی استروئیدی تزریق شود و درد بیمار در نتیجه آن از بین برود، آنگاه می توان متوجه شد درد مربوط به اعصاب عقب دنبالچه است. به این ترتیب می توان با استفاده از روش های مناسب، کاهش درد بلند مدت تری را برای بیمار ایجاد کرد.

                                 

علائم درد پایین کمر

در ستون فقرات کمری شبکه پیچیده و به‌هم‌ پیوسته‌‌ای از عضلات، عصب‌ها، استخوان‌ها، دیسک‌ها و تاندون‌ها وجود دارد، که ایجاد اشکال در هر یک از این ساختارها باعث بروز درد پایین کمر می‌شود. منابع اصلی درد پایین کمر عبارتند از:

•    تحریک شدن ریشه‌های عصبی بزرگ موجود در پایین کمر که به پاها می‌روند.

•    تحریک شدن عصب‌های کوچکتری که حس و حرکت پایین کمر را تأمین می‌کنند.

•    کشیدگیِ جفت عضلات بزرگ پایین کمر  (عضلات راست کننده ستون فقرات)

•    آسیب‌دیدگی استخوان‌ها، رباط‌ها یا مفاصل

•    تخریب یک دیسک بین مهره‌ای

 

تحریک یا بروز اشکال در هر یک از این ساختارها می‌تواند باعث بروز درد پایین ستون فقرات و یا دردی شود که به سایر بخش‌های بدن منتشر شده یا در آن‌ها احساس می‌شود. بسیاری از مشکلات پایین کمر باعث اسپاسم عضلات کمر نیز می‌شوند که می‌تواند درد و ناتوانی شدیدی ایجاد کند. درد در پایین کمر عارضه بسیار شایعی بوده و از نظر علائم و شدت بسیار متنوع است. یک کشیدگی ساده عضلات پایین کمر می‌تواند آن‌قدر دردناک باشد که شخص را به اورژانس بکشاند، در حالی که ممکن است تخریب دیسک  تنها باعث یک ناراحتی مقطعی و ملایم شود. اولین گام برای کاهش مؤثر درد، شناسایی علائم و انجام یک تشخیص طبی است که بتواند دلایل زمینه‌ای درد را نیز دقیقاً مشخص کند.

 

علائم درد پایین کمر

 

درد پایین کمر یکی از دردهای شایع بین افراد بزرگسال است. علائم شدید و یا درد معمولا پس از فعالیت، حرکت ناگهانی و یا بلند کردن یک جسم سنگین شروع می شود. این علائم درد کمر شامل ترکیبی از موارد زیر است:

 

·         اختلال در حرکت که می تواند به اندازه ای شدید باشد که از راه رفتن یا ایستادن جلوگیری کند.

·         درد در اطراف کشاله ران، باسن و یا قسمت بالایی ران احساس می شود، اما به ندرت تا زیر زانو امتداد دارد.

·         درد پایین کمر معمولا به سمت دردهای تیر کشنده و خسته کننده تمایل دارد.

·         این درد قادر است به اسپاسم های عضلانی که می تواند شدید باشد، منجر شود.

·         درد با لمس شدید می شود.

                                 

آرتریت (ورم مفاصل)

آرتریت التهاب یک مفصل یا تعدادی مفصل است. اغلب، مفاصل انگشتان دست، پا، مچ، قوزک، آرنج، زانو، شانه، لگن، فک و مهره‌ها را درگیر می‌کند. شش نوع آرتریت ممکن است در کودکی به‌وجود بیایند: آرتریت روماتوئید، آرتریت همراه با تب رماتیسمی حاد، آرتریت عفونی، آرتریت آلرژیک، آرتریت به دنبال عفونت ویروسی و آرتریت ناشی از سرخجه

ـ آرتریت عفونی یا چرکی:

التهاب مفصل به وسیلهٔ باکتری‌های مختلف (شامل استافیلوکوک، استرپتوکوک، پنوموکوک و سالمونلا) می‌باشد. این نوع آرتریت بیشتر در نوزادان زیر یکسال به‌وجود می‌آید. در کودکان بزرگ‌تر ممکن است در اثر زخم‌های سوراخی نزدیک مفصل به‌وجود بیاید. در این نوع آرتریت، مفصل متورم، دردناک و قرمز می‌شود. و معمولاً کودک مبتلا به آن، تب دارد.

ـ آرتریت آلرژیک:

مفاصل سخت، متورم و قرمز هستند، ولی درد خفیف است. آرتریت این نوع در اثر یک واکنش آلرژیک نسبت به نیش حشرات، داروها، غذاها یا ذرات کوچکی که از هوا استنشاق می‌شوند به‌وجود می‌آید. در این حالت معمولاً کهیر وجود دارد.

ـ آرتریت ویروسی:

بعد از یک بیماری ویروسی ایجاد می‌شود. علائم، مشابه دیگر انواع آرتریت به‌ویژه آرتریت روماتوئید می‌باشد. آرتریت بعد از بیماری ویروسی بدون درمان خودبه‌خود، خوب می‌شود.

ـ آرتریت سرخجه:

یکی از عوارض سرخجه است؛ یا این‌که به صورت واکنش نسبت به واکسن سرخجه به‌ویژه در کودکان بزرگ‌تر به‌وجود می‌آید. آرتریت سرخجه نیاز به درمان ندارد.

ـ علائم و نشانه‌ها:

در تمام مواردی که درد و محدودیت حرکات مفصلی وجود دارد، آرتریت باید در نظر گرفته شود. مگر مواردی که آسیب فیزیکی به مفصل وارد آمده باشد. تشخیص آرتریت باید به‌عهده پزشک گذاشته شود.

ـ مراقبت خانگی:

هیچ درمان خانگی تا هنگامی‌که پزشک تشخیص نداده است قابل قبول نیست. تلاش در درمان خانگی فقط می‌تواند منجر به تأخیر درمان اساسی شود. همچنین درمان خانگی ممکن است تشخیص را مشکل‌تر کند. اگر پزشک در دسترس نیست مواد ضد درد مانند آسپرین یا استامینوفن، می‌تواند موقتاً ناراحتی را کاهش دهد. مفاصل درگیر را استراحت داده یا بی‌حرکت کنید.

ـ موارد احتیاط:

۱. آرتریت عفونی یک اورژانس است و تأخیر درمان برای ۲۴ ساعت می‌تواند موجب صدمه دائمی به مفصل شود.

۲. آرتریت روماتوئید یا تب روماتیسمی نیازمند درمان سریع برای به حداقل رساندن آسیب دارند. ولی اورژانس تلقی نمی‌شوند.

۳. آرتریت روماتوئید، می‌تواند تنها به‌صورت تب طول کشیده غیر قابل توجیه و بدون هیچ علامت دیگر آرتریت (مانند قرمزی، درد یا بادکردگی) وجود داشته باشد.

ـ درمان پزشکی:

برای ارزیابی آرتریت، تست‌های زیادی لازم هستند. این تست‌ها می‌توانند شامل آزمایش‌های اشعه X، تعداد زیادی تست‌های خونی، کشت خون، الکتروکاردیوگرام، تجزیهٔ مایع مفصلی و کشت مدفوع باشد. درمان می‌تواند شامل آنتی‌بیوتیک، تخلیهٔ مفصل، دوزهای زیاد آسپیرین (جایگزین‌های آسپیرین‌ همان اثر را ندارند) یا استروئید‌های خوراکی باشد. اگر آسپیرین تجویز شده است و باید به مدت طولانی مصرف شود، سطح خونی آسپیرین باید اندازه‌گیری شود. اگر تشخیص آرتریت حساسیتی باشد، پزشک می‌تواند آنتی‌هیستامین‌های خوراکی را برای برطرف کردن علائم تجویز کند. اگر تشخیص، آرتریت سرخجه یا ویروسی باشد، هیچ درمانی لازم نیست.

 

                                 

علل شایع کمردرد

تعریف: درد عضلات یا فقرات ناحیه تحتانی کمر را اصطلاحا Low B.P یاکمر درد می نامند.

کمردرد معمولادراثراسپاسم عضلات بزرگ حمایتی ستون فقرات پدید می آید. هرگونه آسیب به کمرمی تواند باعث پیدایش این اسپاسم شود. درد ناشی ازکشیدگی عضلات معمولا درمحدوده کمر است اما بعضا به باسن وبالای ران منتشر می شود.

شروع درد میتواند ناگهانی باشد ویاطی چند ساعت بعد از فعالیت یاآسیب پدید آید. اغلب علت مشخص مشاهده نمی شود.

اغلب کمردرد ها خود به خود خوب خواهند شد.

علل شایع:

۱) کشیدگی عضلانی

۲) درد مبهم عضلات ناشی از عفونتهای ویروسی

۳) قاعدگی یاسندرم قبل از قاعدگی

۴) نشستن طولانی مدت در فردی که مستعد کمردرد میباشد.

۵) آرتریت (التهابات مفصلی)

۶) وضعیت بد بدن

۷) انحنای غیر طبیعی ستون فقرات

۸) درد های غیر اختصاصی کمر

علل کم شایع اما خطرناک:

۱) عفونت مثانه

۲) اندومتریوز

۳) کانسر تخمدان

۴) کیستهای تخمدانی

۵) فشار روی ریشه های عصبی ناشی از تنگی کانال نخاعی یا دیسک کمری

۶) پارگی دیسک بین مهره ای

 

 

 

                                 

 

علائم آسیب وکشیدگی در ناحیه مچ پا

مچ پای آسیب دیده دردناک، متورم، واحتمالا دچارخونمردگی یا کبودی است وممکن است هنگام لمس ،گرم باشد. ممکن است مچ پای آسیب دیده را نتوان  به اسانی حرکت داد ویا حتی در ابتدای آسیب، امکان ایستادن وجود نداشته باشد.

 ممکن است در  هنگام پیچ خوردن مچ پا، احساس پارگی و برامدگی به طرف بیرون داشته باشید. این بدان معنی است که رباطها بطور کامل شکاف برداشته یا پاره شده اند. این نوع کشیدگی و آسیب شدیدترین نوع است و اگر مچ پا ورم زیادی دارد و توانائی ایستادن مشکل شده باید به پزشک مراجعه شود.

پزشک  متخصص طب فیزیکی و توانبخشی در معاینه، به ارامی پا را لمس کرده و حساسیت استخوانها را بررسی مینماید. از دیگر مواردی که در معاینه به ان توجه می شود، توانائی ایستادن است. پس از بررسی کامل ،پزشک ممکن است که گرافی(عکس ساده) x-ray  یا سایر عکسبرداری ها درخواست نماید.