چگونه درست در منزل کار کنیم تا کمردرد نگیریم

از علل مهم کمردرد در بین خانم های خانه دار کار در منزل است. اگز در هنگام کار در منزل به نکاتی توجه کنیم فشار کمتری به کمر وارد شده و احتمال بروز کمردرد کمتر میشود. مهمترین مواردی که در هنگام کار در منزل برای کاهش احتمال ابتلا به کمردرد باید رعایت شوند عبارتند از

 

  *  قبل از انجام کارهایی مانند باغبانی، چمن زنی، برف روبی ابتدا نرمش های کششی انجام داده و بدن خود را برای انجام آن آماده کنید.

 

   * اگر به انجام این کارها عادت ندارید خود را زیاد خسته نکنید و کار را به مقدار کم انجام دهید. قبل از انجام کار اگر کمر خود را با یک شال محکم ببندید به کمر شما فشار کمتری وارد میشود

 

  *  جارو زدن با جاروی دستی کوتاه به شدت به کمر شما فشار وارد میکند. اگر کمردرد دارید از انجام آن اجتناب کنید و اگر کمردرد ندارید به مدت طولانی از آن استفاده نکنید.

 

    *در روزهای سرد برای کار در فضای باز لباس گرم پوشیده و با یک شال کمر خود را ببندید

 

 *   در تابستان اگر مدتی در فضای باز کار کرده و عرق کرده اید بطور ناگهانی وارد ساختمانی که با کولر سرد شده است نشوید.

 

  *  اگر کار زیادی انجام داده اید بعد از آن یک ربع ساعت استراحت کنید.

 

  *  اگر کار زیاد است آن را به قسمت های کوچکتر تقسیم کرده و در بین آنها چند دقیقه استراحت کنید

.

 

 

                                 

شکستگی مچ دست (اسمیت). علائم و درمان

شایعترین نوع شکستگی در قسمت پایینی استخوان رادیوس یا زند زبرین شکستگی کالیس است. شکستگی کالیس نوعی شکستگی دیستال استخوان رادیوس ( قسمت انتهایی استخوان رادیوس یا زند زبرین که نزدیک مچ دست قرار دارد) است که در آن قطعه شکسته شده که به مفصل مچ دست متصل است به سمت دورسال یا پشتی جابجا میشود ( منظور از سطح دورسال یا پشتی یعنی به طرف پشت دست یا پشت مچ دست که مخالف طرف کف دستی است).

 

پس جهت جابجایی قطعه شکسته شده در نام گذاری نوع شکستگی اهمیت دارد. همانطور که گفته شد در غالب اوقات جهت جابجایی قطعه پایینی به طرف پشت مچ دست است که به آن شکستگی کالیس میگویند.

 

گاهی اوقات ضرباتی که به انتهای پایینی استخوان رادیوس وارد میشود موجب آسیب به این ناحیه ولی با شکلی متفاوت از شکستگی کالیس میشود. یکی از این اشکال متفاوت شکستگی اسمیت است.

                                 

 

 

عوارض شکستگی های مچ دست (کالیس)

اکثر شکستگی های کالیس بدون مشکل خاصی جوش خورده و بیمار میتواند به زندگی عادی خود برگردد ولی گاهی اوقات ممکن است عوارضی در حین یا بعد از درمان برای بیمار بوجود آید. مهمترین این عوارض عبارتند از

 

 

بد جوش خوردن شکستگی مچ دست

 

گاهی اوقات شکستگی کالیس به درستی جااندازی نشده و یا جااندازی میشود ولی مجددا دچار جابجایی میگردد. این جابجایی های ثانویه معمولا در هفته اول بعد از جااندازی ایجاد میشوند.

 

در این حالات ممکن است قطعات شکسته شده در وضعیت بدی جوش بخورند. قطعه یا قطعات شکسته شده در وضعیت جابجا شده به پشت و بیرون جوش خورده و نه تها شکل ظاهری دست تغییر کرده و زشت میشود بلکه ممکن است کارآیی مچ دست هم کاهش یابد.

 

در صورتیکه جابجایی کم بوده و کارکرد دست تغییر زیادی نکرده باشد ممکن است نیازی به درمان نباشد. در صورت جابجایی زیاد یا مشکلات کارکردی در مچ دست، پزشک ارتوپد تصمیم به عمل جراحی میگیرد.

 

در حین جراحی، محل بد جوش خوردن استخوان مشخص شده و سپس استئوتومی انجام میشود ( محل بد جوش خوردگی مجددا شکسته میشود) سپس قطعات در وضعیت مناسب قرار داده شده و به توسط پین، پیچ، پلاک یا اکسترنال فیکساتور به یکدیگر فیکس میشوند.

 

 

نیمه دررفتگی مفصل مچ دست

 

استخوان های رادیوس و اولنا در قسمت پایین و در ناحیه مچ دست با یکدیگر مفصل میشوند. گاهی اوقات ارتباط این دو استخوان در این مفصل بهم خورده و مفصل دچار نیمه دررفتگی و یا حتی دررفتگی کامل میشود.

 

این عارضه ممکن است به علت بد جوش خوردن محل شکستگی کالیس ایجاد شود. بیمار دچار درد بخصوص در حین چرخش مچ دست میشود. حرکات چرخشی مچ دست و حرکت انحراف مچ دست به داخل محدود میشود.

 

برجستگی پایینی استخوان اولنا که بطور طبیعی در مچ دست لمس میشود برجسته تر شده و محل آن نسبت به انتهای پایینی استخوان رادیوس پایینتر میاید.

 

در مواردی که این نیمه دررفتگی درد و محدودیت زیادی برای بیمار ایجاد کند درمان میشود. درمان آن با عمل جراحی و معمولا بصورت برداشتن سه سانتیمتر پایینی استخوان اولنا است.

 

 

پارگی تاندون راست کننده بلند شست

 

تاندون راست کننده بلند شست Extensor pollicis longus از پشت انتهای پایین استخوان رادیوس و بسیار نزدیک به آن عبور میکند و در هنگام شکستگی کالیس ممکن است پاره شود. وظیفه این تاندون اینست که شست دست را به حالت صاف و مستقیم در میاورد. بر خلاف انتظار اکثر این پارگی ها در شکستگی های بدون جابجایی با یا جابجایی اندک ایجاد میشوند.

 

علائم این عارضه معمولا بعد از گذشت ۸-۴ هفته از شکستگی کالیس دیده میشود. پس در هنگام بروز علائم، دست بیمار ممکن است هنوز در گچ بوده یا به تازگی از آن خارج شده باشد. گاهی اوقات پارگی ناگهانی است و بیمار احساس میکند چیزی در پشت مچ دستش پاره شده است ولی معمولا این پارگی به آهستگی ایجاد میشود.

 

بعد از پارگی بیمار متوجه میشود که دیگر نمیتواند شست دستش را خوب حرکت بدهد. در معایته پزشک متوجه میشود که بیمار نمیتواند با اراده خود ( بصورت اکتیو) شست خود را به حالت کاملا صاف و مستقیم درآورد.

 

اگر دست بیمار خارج از گچ باشد ممکن است درد در مسیر حرکت تاندون در پشت مچ دست و با فشار به آن ناحیه بیشتر شود. درمان این عارضه عمل جراحی است ولی به علت ریش ریش شدن محل پارگی نمیتوان دو سر تاندون پاره شده را به هم دوخت.

 

درمان به این صورت انجام میشود که تاندون راست کننده سبابه را به سر پاره شده تاندون باز کننده شست میدوزند. در این عمل مشکلی برای سبابه بوجود نمیاید.

 

 

فشار به عصب مدیان

 

اگر شکستگی کالیس بد جوش بخورد برجستگی محل بد جوش خوردن در قسمت جلویی مچ دست موجب میشود به عصب مدیان که از آنجا عبور میکند فشار وارد شود. این فشار موجب بروز علائم سندروم تونل کارپ میشود. درمان این عارضه عمل جراحی و آزاد کردن تاندون از کشش یا فشار است.

محدودیت حرکت و خشکی شانه و انگشتان دست

 

در مدتی که دست بیمار در گچ بیحرکت است تشویق میشود تا انگشتان دست و شانه خود را بطور مرتب حرکت دهد. انجام ندادن این حرکات میتواند موجب ایجاد محدودیت حرکت در انگشتان و یا شانه شود. این عارضه بخصوص در افراد مسن بیشتر بوجود میاید.

 

 

آتروفی سودک

شکستگی کالیس مسئول حدود ۳۰ درصد موارد آتروفی سودک است. در این عارضه دست بیمار متورم و دردناک، قرمز و گرم شده و پوست روی آن براق میشود. درد و محدودیت حرکتی بوجود آمده در این عارضه زیاد است و بیمار را بسیار آزار میدهد. درمان این مشکل متاسفانه طولانی مدت بوده و ماهها طول میکشد.

 

                                 

جااندازی بسته شکستگی مچ دست (کالیس)

هدف از درمان شکستگی کالیس کمک به جوش خوردن قطعات شکستگی در وضعیت مناسب است بطوریکه کارآیی دست تا حد امکان به وضعیت قبل از شکستگی برگردد.

 

در مواردی که شکستگی بدون جابجایی است مسلما نیازی به جااندازی هم ندارد و درمان با گچ گیری دست انجام میشود. در مواردیکه شکستگی دچار جابجایی شده است درمان بصورت جااندازی بسته و سپس بیحرکت کردن محل شکستگی به توسط گچ گیری است.

 

 

روش جااندازی بسته شکستگی مچ دست (کالیس)

 

پزشک ابتدا با استفاده از بیهوشی عمومی و یا تجویز داروهای خاص، عضلات ناحیه ساعد را شل میکند تا قطعات شکسته شده راحت تر از هم جدا شده و جااندازی شوند. در بسیاری اوقات قطعات شکسته شده در هم فرو میروند پس اولین مرحله در جااندازی این است که قطعات شکسته شده را از هم جدا کنیم.

 

کمک پزشک در بالای سر بیمار ایستاده، آرنج وی را خم کرده و محکم بازوی او را میگیرد. پزشک در سمت پای بیمار ایستاده و با دو دست خود کف دست بیمار را گرفته و به سمت خود میکشد.

 

با این کار کششی طولی به مچ دست وارد میشود که باعث جدا شدن قطعات شکسته شده از هم میگردد. سپس پزشک با دو دست خود قطعه پایینی را که به سمت پشت جابجا شده به سمت جلو کشیده و سعی میکند قعات جابجا شده را در کنار یکدیگر قرار دهد.

گچ گیری شکستگی مچ دست

 

پس از جااندازی، قطعات شکسته شده باید مدتی در وضعیت جدید بدون حرکت باقی بمانند تا جوش بخورند. این کار با گچ گیری انجام میشود.

 

بدین منظور معمولا کل اندام فوقانی از کف دست تا بالای بازو گچ گیری میشود. آرنج در زاویه ۹۰ درجه در گچ قرار داده میشود. پایینترین قسمت گچ نباید روی هیچ کدام از بند های انگشتان را بپوشاند. پس گچ طوری گرفته میشود که بیمار بتواند به راحتی شست و تمام انگشتان خود را خم کرده و به حالت مشت قرار دهد.

 

گاهی اوقات پزشک معالج ترجیح میدهد که ابتدا محل شکستگی را با آتل گچی بیحرکت کند. علت اینست که مچ دست تا چند روز متورم بوده و آتل این مزیت را دارد که اگر ورم بیشتر شد فضای کافی برای تورم را در اختیار مچ دست قرار میدهد ولی گچ جایی برای اتساع ندارد. در این موارد معمولا پس از چند روز که تورم فروکش کرد آتل با یک گچ کامل عوض میشود.

 

 

مراقبت های پس از گچ گیری شکستگی مچ دست

 

پس از گچ گیری بیمار باید تا چند روز دراز کشیده و مچ دست خود را بالاتر از قلب خود نگه دارد تا تورم مچ دست زودتر کاهش یابد. در تمام مدتی که دست بیمار در گچ قرار دارد باید تشویق شود تا تمامی انگشتان و شست خود را بطور مرتب مشت و باز کند.

 

این کار هم موجب میشود تا ورم زودتر کم شود و هم مانع از خشکی مفاصل انگشتان و مانع از ایجاد آتروفی سودک میشود. همچنین بیمار تشویق میشود تا روزی چند بار دست خود را با کمک دست دیگر به بالای سر برده و شانه را در جهات مختلف حرکت دهد تا مانع از خشک شدن مفصل شانه شود.

 

پس از گچ گیری پزشک معالج مجددا از مچ دست رادیوگرافی به عمل میاورد تا از جااندازی درست شکستگی مطمئن شود. بعد از آن از محل شکستگی هر هفته تا سه هفته عکس برداری انجام میشود.

 

علت اینست که قطعات شکسته شده حتی در داخل گچ هم ممکن است جابجا شوند. این رادیوگرافی های هفتگی به پزشک اجازه میدهد تا اگر جابجایی در شکستگی ایجاد شد زود متوجه آن شود. در صورت جابجایی، شکستگی باید مجددا جااندازی شود. بعد از سه هفته معمولا قطعات به یکدیگر چسبیده و دیگر جابجا نمیشوند.

 

 

خارج کردن گچ شکستگی مچ دست

 

گچ معمولا بعد از شش هفته خارج میشود. در شکستگی هایی که بدون جابجایی بوده اند و پزشک معالج بدون جااندازی فقط برای بیمار گچ گیری انجام داده است ممکن است گچ زودتر یعنی پس از ۴-۳ هفته خارج شود. پس از خارج کردن گچ، مچ دست بیمار قدری محدودیت حرکت خواهد داشت.

 

در این زمان بیمار باید تحت نظر پزشک معالج یا فیزیوتراپ نرمش های خاصی را برای افزایش دامنه حرکتی مچ دست و تقویت عضلات ساعد انجام دهد.

 

                                 

 

 

انواع شکستگی مچ دست (کالیس)

انواع شکستگی مچ دست (کالیس)

 

گاهی اوقات شکستگی بصورت یک ترک و بدون جابجایی واضح است ولی در اکثر موارد در محل شکستگی جابجایی وجود دارد.

 

محل شکستگی معمولا بصورت یک خط عرضی حدود دو سانتیمتر بالاتر از سطح مفصلی مچ دست است. به این ترتیب یک قطعه شکسته شده بین خط شکستگی و مفصل مچ بوجود میاید.

 

این قطعه معمولا به سمت پشت و بیرون جابجا میشود و همچنین به سمت پشت کج شده و زاویه دار میشود.

 

وقتی پوکی استخوان شدید است قطعات شکسته شده ممکن است در هم فشرده شده و در هم فرو روند و در رادیولوژی خط شکستگی واضحی دیده نشود.

 

گاهی اوقات بیش از یک قطعه شکسته شده بین خط شکستگی عرضی و مفصل مچ دست ایجاد میشود. بطور مثال ممکن است یک خط طولی شکستگی از خط عرضی شروع شده و به داخل سطح مفصلی مچ دست وارد شود.

 

همراه با شکستگی انتهای تحتانی استخوان رادیوس معمولا انتهای تحتانی استخوان اولنا هم دچار شکستگی میشود. شکستگی استخوان اولنا معمولا در پایین ترین قسمت آن است که آن را زائده استیلوئید اولنا Styloid process میگویند.

 

جابجایی قطعه شکسته شده به سمت پشت و بیرون موجب میشود تغییر شکل خاصی در ظاهر مچ دست شکسته شده ایجاد شده و به شکل چنگال درآید. ”Dinner-fork deformity “     

 

وقتی جابجایی قطعه شکسته شده مچ دست برعکس بوده و به سمت جلو جابجا میشود به آن شکستگی اسمیت Smith’s fracture میگویند.

 

                                 

شکستگی مچ دست (کالیس). علائم و درمان

یکی از شایع ترین شکستگی های انسان شکستگی مچ دست است. این شکستگی انواع مختلفی دارد. در بالغین برحسب اینکه قطعه شکسته شده به کدام سمت جابجا شود آن را به دو دسته اصلی شکستگی کالیس و شکستگی اسمیت تقسیم میکنند. شکستگی کالیس بسیار شایعتر از اسمیت است.

 

شکستگی انتهای تحتانی استخوان رادیوس ( زند اعلی) یا شکستگی کالیس Colle’s fracture از شایعترین شکستگی های انسان است. نام این شکستگی از نام آقای ابراهام کالیس که آنرا شرح داده، برگرفته شده است. 

 

این شکستگی شایعترین شکستگی در افراد بالای ۴۰ سال بخصوص خانم ها است و ارتباط بسیار نزدیکی بین این شکستگی و پوکی استخوان وجود دارد. مکانیسم ایجاد آن زمین خوردن در حالتی است که فرد دست را حائل قرار داده و با کف دست به زمین میخورد. شیوع این شکستگی بیشتر در میانسالان و سنین بالا به خصوص خانم ها است.

 

                                 

 

 

انواع شکستگی مچ دست

یکی از شایعترین محل های شکستگی اندام ها شکستگی در ناحیه مچ دست است. گرچه در مچ دست انواع مختلفی از شکستگی ها ایجاد میشود ولی شکستگی های پایین استخوان رادیوس یا زند زبرین از همه شایع تر است.

 

در این مقاله در مورد انواع شکستگی های پائین استخوان رادیوس بحث میشود و در مورد شکستگی های دیگر مچ دست میتواند به مقالات دیگر مراجعه کنید.

انواع شکستگی های پائین استخوان رادیوس عبارتند از

 

 

شکستگی کالیس

 

در شکستگی های کالیس محل شکستگی در پایینترین قسمت استخوان رادیوس یا زند اعلی است. خط شکستگی معمولا تا سطح مفصلی مچ دست یکی دو سانتیمتر فاصله دارد با این حال شکستی میتواند چند تکه بوده و خط شکستگی میتواند به درون سطح مفصل ادامه پیدا کند. به این شکستگی ها کالیس میگویند چون اولین بار به توسط پزشکی به همین نام توضیح داده شد.

 

مکانیسم شکستگی های کالیس معمولا زمین خوردن روی دست باز است به این معنی که بیمار در حین زمین خوردن برای اجتناب از آسیب سر و صوزت بصورت غیر ارادی دست خود را به جلو دراز کرده و در نتیجه اولین جایی که به زمین برخورد میکند کف دست است.

 

ضربه شدید زمین به کف دست نه تنها موجب شکستگی میشود بلکه موجب میگردد تا قطعه شکسته شده به سمت پشت حرکت کند. در اینجا پشت به معنای طرف مخالف کف دست است.

 

 

شکستگی اسمیت

 

گاهی اوقات فرد طوری زمین میخورد که ضربه به پشت دست وی وارد میشود. در این حالت جهت نیروهای وارد طوری است که قطعه جابجا شده به طرف جلو یا قدام جابجا میشود. در اینجا جلو یا قدام به معنای طرف کف دستی است. وقتی جهت جابجایی شکستگی پایین استخوان رادیوس به سمت جلو باشد به آن شکستگی اسمیت میگویند.

 

 

شکستگی استیلوئید

 

وقتی که برجستگی کناری پایین استخوان رادیوس در ناحیه مچ دست شکسته میشود به آن شکستگی زائده استیلوئید میگویند. این شکستگی ها معمولا بر اثر حرکت ناگهانی مچ دست به خارج ایجاد میشوند.

 

 

شکستگی دررفتگی بارتون

 

وقتی که خط شکستگی به داخل سطح مفصلی وارد شده و سپس تمام استخوان های کف دست همراه با قطعه شکسته شده جابجا شده و دررفتگی همراه با شکستگی بوجود میاید آسیب بوجود آمده را شکستگی-دررفتگی بارتون میگویند.

 

 

شکستگی صفحه رشد مچ دست

 

گاهی اوقات هم شکستگی پایین استخوان رادیوس در بچه ها ایجاد شده و صفحه رشد مچ دست هم آسیب میبیند. به این نوع آسیب نام شکستگی های صفحه رشد انتهای پایینی مچ دست اطلاق میشود.

 

                                 

درمان فقدان مادرزادی استخوان اولنا

در زمان کودکی هدف از درمان، بدست آوردن حداکثر دامنه حرکتی در آرنج و مچ دست است. پزشک و فیزیوتراپ حرکاتی را به والدین کودک یاد میدهند که باید بطور روزانه انجام شوند. این حرکات کششی بتدریج موجب افزایش دامنه حرکتی آرنج و مچ دست میشوند.

 

در مواردی که محدودیت حرکتی شدید باشد ممکن است برای کاهش محدودیت حرکتی نیاز به استفاده از اسپلینت یا گچ گیری باشد. بچه باید در شب و هنگام خوابیدن از اسپلینت های مخصوص استفاده کند تا اندام فوقانی را در حالت مناسب نگه دارد.

 

گاهی اوقات و در مواردی که انحراف مچ دست شدید باشد و با حرکات کششی بهبود نیابد ممکن است عمل جراحی بتواند به بیمار کمک کند. حتی اگر بیمار نیاز به جراحی داشته باشد حرکات کششی باید قبل از جراحی بطور مرتب انجام شوند.

 

انواع اعمال جراحی که برای این بیماران انجام میشوند عبارتند از

 

  *  برداشتن بافت های کوتاه شده ای که موجب انحراف مچ دست شده اند

 

  *  استئوتومی استخوان رادیوس به این معنی که با عمل جراحی استخوان رادیوس شکانده شده و سپس در وضعیت مستقیم تر و بهتری قرار میگیرد بطوریکه فرد بتواند از دستش بهتر استفاده کند.

 

 *   ترمیم ناهنجاری های انگشتان دست

 

کارایی این بیماران بسته به شدت بیماری متفاوت است ولی همه آنها محدودیت هایی در قدرت، حرکات و کارآیی اندام فوقانی دارند. اکثر این بیماران با این وجود یک اندام کارا دارند که با آن میتوانند بسیاری از فعالیت های روزمره را انجام دهند.

 

                                 

فقدان مادرزادی استخوان اولنا یا زند اسفل چیست

ساعد بطور طبیعی شامل دو استخوان به نام های رادیوس (زند اعلی یا زند زبرین یا زند بالایی) و اولنا ( زند اسفل یا زند زیرین یا زند پایینی) است.

 

گاهی اوقات بر اثر یک ناهنجاری مادرزادی، استخوان اولنا یا زند اسفل در زمان جنینی تشکیل نمیشود و نوزاد بدون این استخوان در ساعد متولد میشود. به این بیماری دست چنبری طرف اولنا یا Ulnar club hand یا دیسپلازی اولنا Ulnar dysplasia میگویند.

 

در دست چنبری اولنا نه تنها استخوان اولنا وجود ندارد بلکه بافت های اطراف آن مانند رگ ها، اعصاب و عضلات هم معمولا با وجود نداشته و یا بطور ناقص تشکیل شده اند.

 

در این بیماری استخوان رادیوس بصورت منحنی در میاید و مچ دست بطرف داخل یا به زبان دیگر به طرف انگشت کوچک منحرف میشود. همچنین در این بیماران ممکن است انگشتان طرف استخوان اولنا یعنی انگشت کوچک و یا انگشتری یا وجود نداشته و یا با ناهنجاری هایی همراه باشند.

 

این بیماری در نیمی از موارد همراه با دیگر ناهنجاری های سیستم اسکلتال است ولی ناهنجاری احشایی در قلب یا کلیه در این بیماران وجود ندارد. دست چنبری اولنا از هر ۱۰۰ هزاز تولد زنده در یک نفر دیده میشود.

 

این بیماری بر حسب شدت تغییرات ایجاد شده در اندام به چهار شکل دیده میشود 

 

  *  نوع یک : خفیف ترین نوع بیماری است. در بیماران مبتلا به نوع، طول استخوان اولنا کوتاه تر شده است. صفحات رشد هم در بالا و هم در پایین استخوان وجود دارند ولی رشد استخوان کم شده است. استخوان رادیوس کمی بیش از معمول قوس دارد و مچ دست کمی بطرف استخوان کوچک انحراف پیدا کرده است.

 

  *  نوع دو : این شایعترین نوع بیماری است. قسمتی از استخوان اولنا وجود ندارد و انحراف مچ دست و قوس استخوان رادیوس بیشتر از نوع قبلی است. در افراد مبتلا به این نوع آرنج پایدار است. ممکن است تغییراتی در انگشتان یا شست دست وجود داشته باشد.

 

  *  نوع سه : هیچ قسمتی از استخوان اولنا در این بیماران وجود ندارد. مفصل آرنج ناپایدار بوده و انگشتان دست معمولا دچار ناهنجاری هستند.

 

  *  نوع چهار : در این بیماران استخوان بارو به استخوان رادیوس چسبیده است. شد ناهنجاری های قبلی بیشتر شده است.

 

                                 

 

انواع فقدان مادرزادی استخوان رادیوس

این بیماری بسته به شدت ناهنجاری چهار شکل دارد

 

  * نوع یک : خفیف ترین نوع بیماری است و به علت اختلال در عملکرد صفحه رشد پایین استخوان رادیوس ایجاد میشود. نتیجه این اختلال، رشد ناکافی استخوان رادیوس در قسمت های پایینی است. رادیوس خوب رشد نمیکند ولی استخوان اولنا بطور طبیعی رشد میکند. نتیجه اینست که مچ دست بچه به طرف استخوان رادیوس ( بطرف خارج یا بطرف شست دست) منحرف میشود. در این بیماران ممکن است شست دست رشد کافی نداشته باشد.

 

   * نوع دو : در این نوع که شدید تر از نوع قبل است رشد استخوان رادیوس، هم در قسمت های پایین و هم در قسم های بالا دجار اختلال است. مچ دست بیشتر به خارج منحرف شده و استخوان اولنا دچار انحنا میشود. شست دست رشد کمی دارد.

 

  *  نوع سه : در این نوع که شدید تر است حدود دو سوم از طول استخوان رادیوس وجود ندارد. مچ دست انحراف بیشتری دارد. استخوان اولنا کلفت و منحنی میشود. اختلال شست بیشتر است.

 

  *  نوع چهار : این نوع شدید ترین و اتفاقا شایعترین نوع بیماری است. در این بیماران استخوان رادیوس و شست دست وجود ندارند. انحنای استخوان اولنا زیاد است و ممکن است اختلال در عملکرد انگشتان سبابه، وسطی و انگشتری هم وجود داشته باشد. در این بیماران حرکات آرنج محدود میشود.