عوارض شکستگی های مچ دست (کالیس)

اکثر شکستگی های کالیس بدون مشکل خاصی جوش خورده و بیمار میتواند به زندگی عادی خود برگردد ولی گاهی اوقات ممکن است عوارضی در حین یا بعد از درمان برای بیمار بوجود آید. مهمترین این عوارض عبارتند از

 

 

بد جوش خوردن شکستگی مچ دست

 

گاهی اوقات شکستگی کالیس به درستی جااندازی نشده و یا جااندازی میشود ولی مجددا دچار جابجایی میگردد. این جابجایی های ثانویه معمولا در هفته اول بعد از جااندازی ایجاد میشوند.

 

در این حالات ممکن است قطعات شکسته شده در وضعیت بدی جوش بخورند. قطعه یا قطعات شکسته شده در وضعیت جابجا شده به پشت و بیرون جوش خورده و نه تها شکل ظاهری دست تغییر کرده و زشت میشود بلکه ممکن است کارآیی مچ دست هم کاهش یابد.

 

در صورتیکه جابجایی کم بوده و کارکرد دست تغییر زیادی نکرده باشد ممکن است نیازی به درمان نباشد. در صورت جابجایی زیاد یا مشکلات کارکردی در مچ دست، پزشک ارتوپد تصمیم به عمل جراحی میگیرد.

 

در حین جراحی، محل بد جوش خوردن استخوان مشخص شده و سپس استئوتومی انجام میشود ( محل بد جوش خوردگی مجددا شکسته میشود) سپس قطعات در وضعیت مناسب قرار داده شده و به توسط پین، پیچ، پلاک یا اکسترنال فیکساتور به یکدیگر فیکس میشوند.

 

 

نیمه دررفتگی مفصل مچ دست

 

استخوان های رادیوس و اولنا در قسمت پایین و در ناحیه مچ دست با یکدیگر مفصل میشوند. گاهی اوقات ارتباط این دو استخوان در این مفصل بهم خورده و مفصل دچار نیمه دررفتگی و یا حتی دررفتگی کامل میشود.

 

این عارضه ممکن است به علت بد جوش خوردن محل شکستگی کالیس ایجاد شود. بیمار دچار درد بخصوص در حین چرخش مچ دست میشود. حرکات چرخشی مچ دست و حرکت انحراف مچ دست به داخل محدود میشود.

 

برجستگی پایینی استخوان اولنا که بطور طبیعی در مچ دست لمس میشود برجسته تر شده و محل آن نسبت به انتهای پایینی استخوان رادیوس پایینتر میاید.

 

در مواردی که این نیمه دررفتگی درد و محدودیت زیادی برای بیمار ایجاد کند درمان میشود. درمان آن با عمل جراحی و معمولا بصورت برداشتن سه سانتیمتر پایینی استخوان اولنا است.

 

 

پارگی تاندون راست کننده بلند شست

 

تاندون راست کننده بلند شست Extensor pollicis longus از پشت انتهای پایین استخوان رادیوس و بسیار نزدیک به آن عبور میکند و در هنگام شکستگی کالیس ممکن است پاره شود. وظیفه این تاندون اینست که شست دست را به حالت صاف و مستقیم در میاورد. بر خلاف انتظار اکثر این پارگی ها در شکستگی های بدون جابجایی با یا جابجایی اندک ایجاد میشوند.

 

علائم این عارضه معمولا بعد از گذشت ۸-۴ هفته از شکستگی کالیس دیده میشود. پس در هنگام بروز علائم، دست بیمار ممکن است هنوز در گچ بوده یا به تازگی از آن خارج شده باشد. گاهی اوقات پارگی ناگهانی است و بیمار احساس میکند چیزی در پشت مچ دستش پاره شده است ولی معمولا این پارگی به آهستگی ایجاد میشود.

 

بعد از پارگی بیمار متوجه میشود که دیگر نمیتواند شست دستش را خوب حرکت بدهد. در معایته پزشک متوجه میشود که بیمار نمیتواند با اراده خود ( بصورت اکتیو) شست خود را به حالت کاملا صاف و مستقیم درآورد.

 

اگر دست بیمار خارج از گچ باشد ممکن است درد در مسیر حرکت تاندون در پشت مچ دست و با فشار به آن ناحیه بیشتر شود. درمان این عارضه عمل جراحی است ولی به علت ریش ریش شدن محل پارگی نمیتوان دو سر تاندون پاره شده را به هم دوخت.

 

درمان به این صورت انجام میشود که تاندون راست کننده سبابه را به سر پاره شده تاندون باز کننده شست میدوزند. در این عمل مشکلی برای سبابه بوجود نمیاید.

 

 

فشار به عصب مدیان

 

اگر شکستگی کالیس بد جوش بخورد برجستگی محل بد جوش خوردن در قسمت جلویی مچ دست موجب میشود به عصب مدیان که از آنجا عبور میکند فشار وارد شود. این فشار موجب بروز علائم سندروم تونل کارپ میشود. درمان این عارضه عمل جراحی و آزاد کردن تاندون از کشش یا فشار است.

محدودیت حرکت و خشکی شانه و انگشتان دست

 

در مدتی که دست بیمار در گچ بیحرکت است تشویق میشود تا انگشتان دست و شانه خود را بطور مرتب حرکت دهد. انجام ندادن این حرکات میتواند موجب ایجاد محدودیت حرکت در انگشتان و یا شانه شود. این عارضه بخصوص در افراد مسن بیشتر بوجود میاید.

 

 

آتروفی سودک

شکستگی کالیس مسئول حدود ۳۰ درصد موارد آتروفی سودک است. در این عارضه دست بیمار متورم و دردناک، قرمز و گرم شده و پوست روی آن براق میشود. درد و محدودیت حرکتی بوجود آمده در این عارضه زیاد است و بیمار را بسیار آزار میدهد. درمان این مشکل متاسفانه طولانی مدت بوده و ماهها طول میکشد.