این نوع شکستگی که با عناوین دیگری از قبیل March Fracture ( شکستگی ناشی از رژه در ارتش) و Fatigue Fracture (وارد شدن نیروی غیر طبیعی روی استخوان طبیعی) و insufficiency Fracture (وارد شدن نیروی طبیعی روی استخوان ضعیف) هم از آن نام برده می شود هنگامی بروز می کند که نیروی بیش از حدّ ظرفیّت استخوان به طور مکرر در طی هفته ها روی استخوان نرمال و یا نیروی کمتری روی استخوان ضعیف وارد شود.
هر یک از این نیروها به تنهایی باعث شکستگی نمی شوند، ولی جمع آن ها در طی زمان باعث تسلیم شدن استخوان و در نتیجه شکستگی آن می گردد.
این ضایعه در زنان ورزشکار بیش از مردان ورزشکار دیده شده، با افزایش سن ورزشکاران نیز احتمال بروز آن بالا می رود و در نژاد سفید بیش از نژادهای دیگر مشاهده میشود.
علائم شکستگی استرسی استخوان
از نظر علائم کلینیکی معمولاً شروع آن با دردی مبهم پس از تمرینات ورزشی و یا رژه رفتن در حین تمرینات نظامی است که شدت آن روز به روز بیشتر می شود تا این که فعالیّت ورزشی ورزشکار را متوقف می کند. در معاینه، درد، قرمزی و تورّم موضعی به چشم میخورد.
تشخیص شکستگی استرسی
در رادیوگرافی (عکس برداری ) تصویر جوش خوردگی نسبی را به صورت Periosteal new bone formation with sclerosis (استخوان سازی جدید مجاور غلاف روی استخوان) می بینیم.
این علامت در صورت بروز، در حدود هفته سوم بعد از تروما دیده میشود ولی در حدود ۶۷% موارد رادیوگرافی های اولیّه منفی بوده و نکته مثبتی را نشان نمی دهند.
مهّم ترین یافته ی تکمیلی، Bone Scan (اسکن استخوان) است که در ۷۲-۴۸ ساعت اوّل می تواند مثبت شود و از شش ماه تا دو سال مثبت باقی می ماند.
باید توجّه داشت که در Bone Scan حدود ۵۰% از ورزشکاران، نواحی متعدد جذب بدون علائم کلینیکی دیده می شود. این نواحی مربوط به شکستگی های قبلی هستند که علائم کلینیکی و درد آنها از بین رفته ولی اسکن آن ها همچنان مثبت باقی مانده است. MRI در تشخیص نقش مهمی را ایفا می کند.
