درمان دیسک کمر با لیزر

واژه فتق دیسک کمر (herniated disk) برای اشاره به مشکلی استفاده می شود که در آن بالشتک لاستیکی (دیسک) که بین استخوان های ستون فقرات قرار دارد، دچار مشکل می شود.فقط فردیکه آسیب دیدگی دیسک کمر دارد و این مشکل را تجربه کرده، می تواند عذاب و درد  بیماری دیسک کمر را توصیف نماید.  درد دیسک کمر عذاب آور بوده و هر حرکتی درد دیسک کمر را شدید تر می کند.  درد دیسک کمر یک علامت هشداردهنده است که میبایست به آن توجه نمایید، در صورت انجام اقدامات لازم، این ناراحتی و درد دیسک کمر عموما متوقف شده و مشکل دیسک کمر حل می شود.

 

علائم و نشانه‌ها

 

ممکن است حتی بدون آنکه  متوجه باشید  مبتلا به فتق دیسک کمر باشید. گاهی در عکس برداری از ستون فقرات افرادی که هیچ نشانه ای از مشکلات دیسک نداشته باشند فتق دیسک کمر یا دیسک کمر در آن ها  تشخیص داده می شود. اما در بعضی از موارد هم فتق دیسک کمر با درد و نشانه هایی همراه است.

 

علائم شایع دیسک کمر شامل موارد زیر می باشد:

 

 درد تیز و منتشر شونده و مداوم که گاهی اوقات با بی حسی و لرزش همراه است که از پایین کمر شروع شده و به سمت پایین پاها پیش می رود.

 

 درد ، ضعف و بی حسی درکمر ، پا، گردن، شانه، قفسه سینه و بازو

 

 درد پایین کمر یا پا که با نشستن، سرفه و عطسه وخیم تر می شود

 

لیزر درمانی دیسک کمر

 

لیزر درمانی سرد که به آن لیزر درمانی با لیزر کم توان هم گفته می شود از درمان های غیرتهاجمی کمر درد است که استفاده از نور متمرکز برای کمک به تحریک بافت سلول را شامل می شود. در درمان دیسک کمر با لیزر  نور توسط دستگاهی خاص که بر روی طول موج خاصی برای استفاده های درمانی تنظیم شده است کنترل می شود. از کشف این فناوری تنها چند دهه می گذرد و همین آن را در مقایسه با ماساژ و دیگر گزینه های متداول کنترل درد به یک گزینه نسبتا جدید در درمان کمر درد از جمله درمان کمر درد با لیزر تبدیل می کند.

 

                                 

یشگیری از ایجاد واریس

یکی از روش های متداول جهت پیشگیری از ایجاد واریس و گاهاً جهت بهبود و درمان استفاده از جوراب های واریسی می باشد. باید توجه داشت که جورابهای واریس انواع بسیار زیادی داشته که ضروری است نوع استاندارد ، با فشار مناسب ، سایز و طول مناسب هر فرد استفاده گردد.لذا فقط با نظر پزشک آگاه به این مطلب جوراب واریس پا تهیه شود.

                                                        درمان تزریقى(اسکلروتراپى)

این رایج ترین روش درمانى براى بیماری واریس و وریدهاى تار عنکبوتى است. در یک معاینه سرپایى برای درمان واریس، پزشک مقادیر اندکى از یک ماده شیمیایى محرک را به درون وریدها تزریق مى کند که سبب التهاب و تورم دیواره های ورید و چسبیدن آنها به یکدیگر مى شود وبدین ترتیب ورید براى همیشه بسته مى شود

.

در هر جلسه چندین تزریق انجام مى شود تا این که همه وریدها درمان شوند. پس از هر جلسه باید از جوراب فشار دهنده براى یک یا دو هفته استفاده کرد تا وریدها بسته شده تا علایم واریس و کوفتگى به حداقل برسد.

 

عوارض احتمالى شامل واکنش حساسیتى به ماده شیمیایى، سوزش در محل تزریق، ورم و جراحت پوستى است. با قطع جریان خون وریدى، بافت ترمیمى ایجاد شده و ورید به تدریج ناپدید مى شود. ممکن است در ناحیه درمان شده خطوط قهوه اى ایجاد شوند که معمولاً به تدریج ناپدید مى شوند.

 

اسکلروتراپى عموماً فقط براى وریدهاى تارعنکبوتى یا وریدهاى واریسى بسیار کوچک به کار مى رود. در این شیوه درمانى بیمار مى تواند انتظار بهبود 50 تا90 درصدى در وریدهاى تارعنکبوتى داشته باشد، اما ممکن است وریدهاى جدید در همان محل ایجاد شوند.

 

لیزر براى وریدهاى تارعنکبوتى:

 

وریدهاى تارعنکبوتى با عبور دادن لیزر از سطح پوست نیز، قابل درمان هستند. اشعه لیزر وریدها را منقبض و چروکیده کرده و استفاده از یخ و یک بى حس کننده موضعى به حفاظت ازپوست  و کاهش درد کمک مى کند.

 

درمان واریس با لیزر معمولاً در دو یا سه جلسه به صورت سرپایى انجام شده و تنها براى وریدهاى بسیار ظریف مناسب است. ممکن است قرمزى یا تورم زودگذری پس از کاربرد این روش ایجاد شود. درمان با لیزر همانند اسکلروتراپى از بروز وریدهاى تارعنکبوتى جدید در نزدیکى محل درمان جلوگیرى نمى کند

لیزر براى وریدهاى واریسى:

 

انرژى لیزر را مى توان با روشى به نام لیزر درمانى درون وریدى (EVLT) در داخل ورید به کار برد. پزشک با هدایت سوند، ورید را سوراخ کرده و یک سیم راهنما را به درون نقطه اى که خون از آنجا شروع به پس زدن مى کند، مى فرستد. سپس یک فیبر لیزرى به درون آن فرستاده مى شود و اشعه لیزر تابانیده مى شود تا ورید را از درون گرم کند. التهاب حاصله سبب به هم چسبیدن دیواره هاى ورید می گردد و در نهایت بافت ترمیمى ایجاد مى شود.

 

درمان لیزر برای ورید واریسی، زیر بى حسى موضعى و در مطب پزشک قابل انجام است. شما مى توانید به سرعت به فعالیت عادى بازگردید، اگرچه ناچار هستید براى چندین روز جوراب فشارنده بپوشید. علائم ممکن است به دلیل کاهش فشار بر روى وریدها طى یک یا دو هفته بهبود پیدا کنند اما تغییرات ظاهرى نیاز به زمان بیشترى دارند. دو یا سه ماه بعد پزشک ساق پاهایتان را دوباره بررسى مى کند تا ببیند که آیا وریدها ناپدید شده اند یا نه.

 

با قطع جریان غیرطبیعى خون، وریدهاى واریسى باقیمانده در صورتى که کوچک باشند با اسکلروتراپى و اگر بزرگ باشند با فلبکتومى (خارج کردن ورید با جراحى) قابل درمان هستند.

 

 

 

 منبع:دکتر راوری

 

 

 

 

                                 

بهترین درمان ورم پا ودست

معمولاً در کتاب‌های پزشکی آموزش کمی در مورد درمان اشکالات سیستم لنفاوی وجود دارد. متخصصین طب فیزیکی از لحاظ تشخیص و درمان ورم لنفاوی مورد مشاوره قرار می گیرند بنابراین مطالبی در این زمینه آوردیم سیستم لنفاوی، سیستم سفید رگ(عروقی) است که از کانال‌های با سلول‌های سطحی تشکیل شده در کنار وریدها و شریان‌ها قرار گرفته است. سیستم لنفاوی از آب میان بافتی منشأ می‌گیرد. مویرگ‌های لنفاوی سوراخ‌های بزرگی دارند و اجازه می‌دهند مولکول‌های بزرگ مثل آلبومین نیز وارد سیستم لنفاوی گردند. لنف از طریق سیستم لنفاوی جمع شده و نهایتاً به سیستم وریدی می‌ریزد. عملکرد عمده سیستم لنفاوی این است که به جز مایعات، مولکول‌های درشت را نیز به سیستم وریدی برگرداند. این مولکول‌های درشت نمی‌توانند از طریق سیستم وریدی وارد خون شوند. سیستم لنفاوی وظیفه دیگرب نیز دارد. در مواردی که حجم زیادی مایع وارد بدن می‌شود. سیستم لنفاوی محل ذخیره این مایع اضافه است تا مایع باعث ورم نگردد. حجم لنفاوی ایجاد شده به مقدار زیادی بستگی بر تعادل بین نیروهای هیدرواستاتیک داخل و خارج عروقی دارد. همچنین فشار اسمزی و نفوذپذیری مویرگ‌های لنفی نیز مهم می‌باشد. در صورت قطع حرکت لنفاوی مثلاً در اثر برداشتن غدد لنفاوی، فشار لنفاوی افزایش می‌یابد و عروق لنفاوی گشاد می‌شوند. بنابراین دریچه‌های لنفاوی دیگر به‌خوبی کار نمی‌کنند. با بسته شدن مسیر لنفاوی فشار داخل رگ‌های لنفاوی زیاد شده و ایجاد لنف و حجم مایع زیاد می‌شود. لنف ادم به دو دسته تقسیم می‌شود: 1- لنف ادم با تولید لنف زیاد 2- لنف ادم با تولید کم لنف. تولید بیش از حد لنف در مویرگ‌های باعث ورم لنفاوی با تولید لنف زیاد می‌شود این حالت در بیماری‌هایی مثل نارسایی احتقانی قلبی، آسیت و سندرم نفروتیک دیده می‌شود. کاهش تولید لنف در اثر جذب لنفاوی در اثر اشکال و بسته شدن سیستم لنفاوی ایجاد می‌شود. 

 

لنف ادم به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم می‌شود. لنف ادم اولیه به علت عدم رشد، رشد ناکافی یا رشد غیرطبیعی سیستم لنفاوی در مرحله بلوغ یا بعد از آن ممکن است اتفاق افتد.  می‌تواند عامل لنف ادم اولیه باشد. لنف ادم مادرزادی در زمان تولد دیده شده و معمولاً در یک اندام تحتانی دیده می‌شود. چند فرم ارثی لنف ادم دیده می‌شود. سندرم میلوری لنف ادم از زمان تولد است که فرم فامیلی آن می‌باشد و الگوی اتوزوم غالب به ارث می‌رسد. لنف ادم پراکوکس در زمان بلوغ دیده می‌شود و ممکن است از دوران نوجوانی دهه سوم زندگی دیده شود. لنف ادم دیررس از 35 سالگی به بعد دیده می‌شود و لنف ادم، در اثرعوامل دیگر فرم شایع‌تر لنف دام است.

 

اختلال مسیر لنفاوی ممکن است به علت عفونت، آسیب(ضربه)، انسداد در اثر تومور،‌ جراحی یا اشعه درمانی ایجاد شود. شایع‌ترین علت لنف ادم در جهان انگلی است و به نام فیلاریاز شناخته می‌شود.

 

لنف ادم ثانویه به دنبال جراحی اغلب بلافاصله پس از جراحی دیده می‌شود اما می‌تواند سال‌ها بعد از جراحی نیز دیده شود.

 

لنف ادم افتراق با سایر ورمها

 

همة ورم‌ها به علت لنف ادم نمی‌باشند، در موارد حاد لخته خونی در وریدهای عمقی باید همیشه در نظر گرفته شود و از لحاظ لخته بیمار بررسی شود. سایر علل ادم مثل سندرم پس از فلبیت (ورم وریدها)، عدم کفایت وریدی ، انسداد در اثر تومور، عفونت مزمن و لیپدم باید بررسی شود.

 

ورم ناشی از لخته بصورت ناگهانی ایجاد می‌شود، ورم ناشی از اختلال وریدی به‌تدریج بدتر می‌شود، علل سیستمیک ورم مثل نارسایی احتقانی قلبی، بیماری کلیه و کبد و داروها باید بررسی شوند.

 

بیمار مبتلا به لنف ادم با ورم غیردردناک یک یا دو اندام به پزشک مراجعه کند. ورم در مراحل اولیه گوده‌گذار است در طی شب کم می‌شود و ممکن است کمی رنگ صورتی را داشته باشد اما لنف ادم مزمن در طی شب بهتر نمی‌شود و گوده‌گذار نمی‌باشد. بر خلاف نوع وریدی ورم، در لنف ادم انگشتان و پا نیز ورم دارد ولی در ورم ناشی از مشکل وریدها ورم در فرورفتگی‌های مفصلی کم می‌شود. اگر لنف ادم طولانی مدت بماند باعث التهاب و کلفت شدن پوست با نمای Verruca می‌شود و نهایتاً پاپیلوما ایجاد می‌گردد. با توجه به اینکه عروق و انعطاف‌پذیری پوست در ابتدای لنف ادم هنوز باقی است زخم‌های پوستی که در اختلال عروقی دیده می‌شود در لنف ادم دیده نمی‌شود.

 

منبع وبلاگ دکتر رئیسی ودکتر احدی

 

                                 

تزریق بوتاکس و تاثیر مثبت آن بر درمان سردرد میگرنی

تزریق بوتاکس و تاثیر مثبت آن بر درمان سردرد میگرنی

👇👇👇👇👇👇👇👇

در سال 2012 سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA)، طی تحقیقات وسیعی، تزریق بوتاکس برای درمان میگرن مزمن را تایید نمود و این تنها درمان تایید شده از سوی FDA برای درمان میگرن می باشد. در انجا سوالات متداولی که در مورد تزریق بوتاکس برای درمان میگرن مزمن برای شما ممکن است پیش بیاید را ذکر کرده و پاسخ داده ایم.

 

1- در هر بار تزریق چه مقدار دارو تزریق شده و در کدام نواحی تزریق می شود ؟

پروتکل تصویب شده برای درمان میگرن برپایه تحقیقات و نتایج بدست آمده و تصویب شده از سوی FDA شامل 31 بار تزریق است . بدین صورت که در هر بار 5 واحد و جمعا 155 واحد. نواحی تزریق شامل :پل بینی ، پیشانی، شقیقه ها ،پشت سر ، پشت گردن و قسمت بالای پشت و شانه ها می باشند.

 

2- آیا درد دارد ؟

کمی، بله.برای تزریق سوزن های بسیار ریزی استفاده میشود اما خود تزریق دردناک نیست. بوتاکس با سرم نرمال سالین رقیق میشود و ممکن است اندکی سوزش مختصر در ناحیه ایجاد کند.زمانی که تزرق توسط یک پزشک ماهر و زبردست انجام شود کل زمان تزریق بین 10 تا دقیقه بوده که این زمان توسط بیمار به خوبی تحمل می شود و بلافاصله پس از تزریق قادر به بازگشت به فعالیت های عادی روزانه می باشند.

 

3- چه زمانی پس از تزریق بوتاکس احساس بهبودی می کنیم ؟

بخصوص در کسانی که نوبت اول را تزریق می کنند،بهبود و تسکین علائم میگرن، 10 تا 15 روز بعد می باشد.

 

4-عوارض جانبی آن کدامند ؟

زمانی که بوتاکس برای بهبود ویا پیشگیری یا درمان سردردهای میگرنی تزریق می شود ممکن است عوارضی نظیر درد مختصر ناحیه تزریق و یا درد و سفتی گردن وشانه (نادر) ایجاد شود و یا ضعف عضلات در این ناحیه احساس شود.که البته این عوارض کوتاه مدت است و از مسکن برای تسکین درد می توان بهره گرفت اما استفاده از شل کننده های عضلات جایز نمی باشد زیرا باعث تشدید ضعف عضلات می شوند.

یکی از عوارض ناشایع و نادر، افتادگی پلک می باشد که به تبحر پزشک بستگی دارد و با انتخاب یک پزشک ماهر می توان از این عارضه پیشگیری کرد.

 

5- معمولا چندوقت یکبار باید تزریق بوتاکس را تکرار کرد و درمان را چقدر باید ادامه داد ؟

برطبق مطالعات FDA درباره تزریق بوتاکس برای درمان میگرن که شامل یک جدول زمانبندی است، هر 3 ماه یک بار و جمعا 5 بار باید انجام شود که در کل 15 ماه بطول می انجامد. خطرات تزریق بیشتر ناشناخته است و توصیه نمی شود .فاصله 3 ماهه نیز استاندارد است و نباید فواصل تزریق را کمتر کرد.

 

6- آیا پس از تزریق بوتاکس جهت میگرن ، به دارو درمانی نیز نیاز است ؟

بله-با تزریق بوتاکس ،فاصله دردها زیاد شده و شدت درد کاهش می یابد اما درصورت بروز حملات حاد میگرنی،دارو های خوراکی که توسط پزشک تجویز میشوند ،باید استفاده شوند. بصورت کلی مدنظر داشته باشید که تزریق بوتاکس یک روش اختصاصی است که باعث کاهش نیاز به مصرف دارو می شود. با کمک بوتاکس بروز سردرد و حملات میگرنی کاهش می یابد.

 

7- هزینه آن چقدر می باشد ؟

هزینه آن متفاوت بوده و لازم به ذکر است که داروی بوتاکس گران است و در کشورهای اروپایی دستمزد تزریق گاهی به 3000 دلار نیز میرسد که در آن کشورها ، شرکت های بیمه هزینه درمان را پرداخت می کند.

 

8- زمان تزریق چقدر طول میکشد و بعد ار آن چه احساسی داریم ؟

زمانی که شما به یک پزشک ماهر باتجربه مراجعه کنید،زمان تزریق بیشتر از 10 تا 15 دقیقه طول نمیکشد و پس از آن می توانید به فعالیتهای عادی روزانه بپردازید.ناحیه تزریق بخصوص پیشانی ممکن است کمی برجسته شود اما جای نگرانی نیست و بزودی به حالت اول بر می گردد . میتوانید از کیسه یخ روی ناحیه بهره بگیرید.تزریق بوتاکس باعث برطرف شدن درد حاد نمیشود و باید در مواقع عادی اقدام به تزریق کنیدو نیز همانطور که ذکر شد ، ممکن است 2 تا 3 هفته برای نتیجه طول بکشد.

 

                                 

درد کمر

درد کمر و این مراحل درمانی

 

برای رفع کمردردتان بهتر است از برخی روش های موثر و مفید کمک بگیرید و درصدد کاهش و تخفیف آن بر آیید گرفتگی عضلات کمر از جمله مهمترین علل شکایت بیماران در این رابطه محسوب می شود

 

 بسیاری از کسانی که از دردهای مزمن رنج می برند، به دنبال راه های طبیعی برای کاهش این دردها هستند تا این که بخواهند زندگی با داروها را انتخاب کنند.

تغییرات ساده در فعالیت های روزمره می تواند برای کاهش کمردرد، دردی که حداقل یک بار در زندگی همه ما آن را تجربه کرده ایم، سودمند باشد.

بسته به اینکه علت کمر درد چیست و چه مدت طول کشیده است درمان آن متفاوت است. کمردرد به ندرت نیاز به جراحی دارد حتی اگر علت آن دیسک کمر باشد. اگر یکبار کمردرد گرفته اید احتمال آن هست که باز هم به آن مبتلا شوید. پس گرچه درمان کمردرد مهم است ولی مهم تر از آن مدیریت درد است. مهم ترین روش های پیشگیری از بروز کمردرد این است که عضلات کمر و شکم خود را قوی نگه دارید، خوب بایستید، و بیاموزید که چگونه استرس را مهار کنید.

 

استفاده از بالش زیر زانوها: اگر درد زیاد است 1 تا 2 روز استراحت کنید ولی نه بیشتر. استراحت بیش از دو روز ممکن است به علت ایجاد مشکلات روحی و به علت کاهش قدرت انقباضی عضلات کمر، درد را بیشتر کند. همچنین با استراحت طولانی مدت خطر لخته شدن خون در ساق پا افزایش میابد پس فرد دچار کمردرد باید هرچه زودتر فعالیت معمول روزانه را شروع کند. به پشت بخوابید و یک بالش زیر زانو های خود بگذارید تا کمی خم شوند یا به پهلو بخوابید و یک بالشت بین پاهایتان بگذارید. برای مدت طولانی در یک وضعیت نخوابید. هر 2 تا 3 ساعت حدود 20 دقیقه دقیقه قدم بزنید و دوباره دراز بکشید.

 

تمرینات ورزشی منظم: تقویت عضلات کمر در هنگام کمردرد مهم است. روال تمرینات قدرتی منظم که روی ماهیچه هایاصلی بدن تمرکز دارد، کمردردهای ناشی از حوادث، و اسپاسم های عضلانی را کاهش می دهد. سعی کنید ترکیب فعالیت های قدرتی و تمرینات تقویت شکم را حداقل برای دو بار در هفته انجام دهید.

 

مصرف کلسیم و ویتامین دی: داشتن استخوان های قوی به جلوگیری از پوکی استخوان که یکی از علل شایع کمردرد است کمک می کند؛ بخصوص برای زنان. تقویت استخوان های ستون فقرات با مصرف مقادیر زیاد کلسیم و ویتامین دی میسر است. شیر، ماست، سبزیجات برگ دار، مکمل های ویتامین دی را در رزیم غذایی خود داشته باشید. ماهی های چرب، زرده تخم مرغ، جگر گوساله، و پنیر نیز منابع مفید ویتامین دی هستند. قبل از مصرف مکمل های این ویتامین با متخصص ستون فقرات مشورت کنید.

 

پوشیدن کفش راحت: انتخاب کفش مناسب و به ویژه پاشنه کوتاه مهمترین شرط برای پیشگیری از کمردرد است. استفاده از کفش های با پاشنه کمتر از یک اینچ بهترین گزینه برای زنانی است که بیشتر در حالت ایستاده روز خود را سپری می کنند.

 

صاف ایستادن: وضعیت خوب هنگام ایستادن در محافظت از ستون فقرات و حفظ عملکرد سالم آنها مهم است. وضعیت بد ایستادن در عوض می تواند معماری ستون فقرات را تغییر دهد. هنگام ایستادن طولانی مدت از گرد کردن شانه ها و خم شدن به پهلو خودداری کنید.

 

 

بلند کردن صحیح اجسام: کمردرد اغلب با بلند کردن نادرست اجسام سنگین رخ می دهد. مهمترین مواردی که در هنگام بلند کردن اجسام برای کاهش احتمال ابتلا به کمردرد باید رعایت شوند عبارتند از:

قبل از بلند کردن جسم اول باید مطمئن شوید خیلی سنگین نیست. بلند کردن جسمی که سنگینی آن در حد تحمل شما نباشد موجب کمردرد می شود. اگر بیش از حد سنگین است برای بلند کردن آن کمک بگیرید.

هیچوقت برای بلند کردن جسمی که روی زمین است با زانوی کشیده، کمر خود را به جلو خم نکنید حتی اگر آن جسم سبک باشد.

برای بلند کردن، تا آنجا که ممکن است نزدیک به جسم قرار بگیرید، پاهای خود را قدری بازتر کنید، زانو های خود را خم کرده و تنه خود راپایین آورده یا کاملا بنشینید. کمرتان را صاف گرفته و خم نکنید. موقع بلند کردن جسم عضلات شکمتان را منقبض کنید. با خم و راست کردن زانوهایتان جسم را بلند کنید نه با خم و راست کردن کمرتان.

 

وقتی جسم را حمل می کنید، تا حد ممکن آن را به بدن خود نزدیک نگه دارید و کمرتان را صاف نگه دارید.

در حین حمل جسم ناگهان به طرفین نچرخید. اگر می خواهید جسم را به طرف چپ یا راست بگذارید از کمر نچرخید بلکه کاملا جهت کل بدنتان را به طرفین بچرخانید.

موقع به زمین گذاشتن جسم همان دستوراتی را که موقع بلند کردن رعایت کرده اید به خاطر داشته باشید.

 

                                 

درمان پوکی استخوان با مغناطیس درمانی

تأثیر مگنتوتراپی بر استخوان

یکی از موارد استفاده از مگنتوتراپی تأثیر آن بر جوش خوردن شکستگی استخوان است. بافت استخوانی تا سن 35 سالگی تشکیل شده و پس از آن توده استخوانی کم کم شروع به کاهش می کند. عوامل تغذیه ای به خصوص دریافت کلسیم، سطح فعالیت های فیزیکی و فاکتورهای ژنتیک در این پروسه اهمیت دارند.

تـأثیـر مگنـت تـراپـی بـر تحریک استخوان سازی و استئوپلاست ها ثابت شده است. میدان‌های مغناطیسی پالسی با تغییر پتانسیل غشای سلولی باعث تحریک فعالیت آن ها می‌شود. یکی از عوارض مهم در شکستگی استخوان، جوش نخوردن یا (Non Union) ‌است که احتمال آن با افزایش سن زیاد می شود.

از موارد دیگر مگنتوتراپی می توان از کاربرد آن در درمان پوکی استخوان یاد کرد. امواج با فرکانس پائین الکترومگنتیک باعث القاء جریان های الکتریکی در استخوان شده و تراکم استخوان را افزایش می دهند. همچنین امواج الکترومگنیک اثرات ثانوی دیگری نیز دارد که در حفظ ساختار استخوان به طور غیر مستقیم نقش عمده ای دارند.

 

                                 

تاثیر تزریق داخل ستون فقرات در درمان دردهای کمر و پا

تاثیر تزریق داخل ستون فقرات در درمان دردهای کمر و پا

 

تزریق استروئید به داخل فضای اپیدورال کمری بیش از نیم قرن است که به عنوان یکی از درمان‌های دردهای سیاتیکی کمر به کار برده می‌شود. با توجه به اینکه در مورد تاثیر این روش در درمان طولانی مدت بیماران مبتلا به دیسک‌های کمری اختلاف نظرهایی وجود دارد در ادامه مطلب به ذکر مطالبی راجع به این روش درمانی می‌پردازیم:

 

 

 

ستون فقرات کمری از پنج مهره استخوانی تشکیل شده است که بخش بالایی ستون فقرات را به لگن وصل می‌کنند. در بین این پنج مهره دیسک‌های کمری وجود دارند. هر دیسک از دو قسمت تشکیل شده است یک قسمت داخلی (نوکلئوس) که حالت ژله‌ای و نرم دارد و یک لایه خارجی که مانند حلقه‌ای قسمت میانی را در برگرفته است. لایه خارجی حالت فیبری و ارتجاع پذیر دارد (آنولوس فیبروزوس). مشخصات ساختمانی دیسک سبب می‌شود دیسک بتواند با انعطاف پذیری فشارهای وارد آمده بر ستون فقرات را خنثی نماید.

 

در دو طرف هر مهره دو سوراخ وجود دارد که فورامن نامیده می‌شوند. رشته‌های نازک عصبی که از نخاع برای عصب‌دهی به پاها جدا می‌شوند از طریق این فورامن‌ها از ستون فقرات خارج می‌شوند.

 

 

 

زمانی که دیسک‌های کمر آسیب می‌بینند در موارد خفیف دچار تغییر شکل می‌شوند و در موارد شدیدتر قسمتی از لایه خارجی آنها پاره می‌شود و ماده نرم داخلشان به بیرون راه پیدا می‌کند. تماس این ماده و فشار ناشی از دیسک بر محل خروج عصب در ناحیه فورامن سبب ایجاد کمردرد و دردهای سیاتیکی می‌شود که می‌تواند به همراه درجاتی از بی‌حسی، گزگز و مورمور شدن در پاها انتشار یابد. بدن انسان قدرت ترمیم بسیار زیادی دارد و بلافاصله پس از ایجاد آسیب فرآیند ترمیم و بازسازی شروع می‌شود. وجود التهاب و واسطه‌های التهابی در محل بیرون‌زدگی دیسک از این فرآیند جلوگیری می‌کند به خصوص اینکه قسمت داخلی دیسک که به بیرون راه می‌یابد به صورت بالقوه سبب ایجاد التهاب و تورم و فشار مضاعف بر ریشه عصبی می‌شود.

 

 

 

انجام تزریق اپیدورال بخشی از مسیر درمان در بیماران مبتلا به کمردرد یا درهای سیاتیکی اندام تحتانی می‌باشد. این کار در بیمارانی به کار می‌رود که به روش‌های ساده‌تری مانند درمان دارویی، استراحت، فیزیوتراپی و آب‌درمانی پاسخ مناسبی نداده‌اند. انجام این تزریق یک روش درمان است که به بدن بیمار فرصت ترمیم را می‌دهد تا در حد امکان از انجام عمل جراحی باز اجتناب شود.

 

روش انجام این تزریق نقش مستقیمی در ایجاد اثر درمانی و پایداری این درمان دارد. روش‌های قدیمی این کار که توسط نیدل‌های درشت اپیدورال در ناحیه خط وسط ستون فقرات (اینترلامینار) و بدون استفاده از فلوروسکوپ انجام می‌شد و شاید هنوز در بعضی مراکز درمانی انجام شود، جای خود را به روش جدید ترانس فورامینال تحت فلوروسکوپی دانسته‌اند. مهارت پزشک در به کارگیری این روش دقیق بر موفقیت عمل می‌افزاید و سبب کاهش عوارض می‌شود.

 

 

 

در روش ترانس فورامینال از نیدل‌های نازکی استفاده می‌شود که آسیبی به بافت عصبی وارد نگردد. بیمار در اتاق عمل و به صورت سرپایی پذیرش می‌شود. این کار نیاز به بیهوشی ندارد و با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. با توجه به روش کار و لوازم به کار گرفته شده این عمل دردناک نمی‌باشد و بیماران تجربه ناخوشایندی از انجام آن ندارند.

 

فلوروسکوپ نوعی وسیله تصویربرداری است که توسط اشعه ایکس تصویر لحظه به لحظه از مراحل انجام تزریق را به ما می‌دهد. دقت میلی‌متری این تصاویر سبب صحت کار و اجتناب از آسیب به بافت‌های ستون فقرات می‌گردد. مراحل انجام تزریق ترانس فورامینال 15 تا 20 دقیقه به طول می‌انجامد و بیمار می‌تواند یک ساعت پس از انجام عمل، ترخیص شود و با پای خودش به منزل برود.

 

 

 

در انجام این تزریق داروهای استفاده شده پس از 24 تا 48 ساعت تاثیر درمانی خود را نشان می‌دهند و وضعیت عمومی رفته رفته رو به بهبود می‌رود. با از بین رفتن التهاب و فشار از روی عصب درگیر، مکانیسم ترمیم داخلی دیسک و فضاهایی که قبلا تحت فشار بوده را به وضعیت طبیعی نزدیک می‌کند. بیماران در چند روز اول پس از تزریق استراحت نسبی دارند و پس از آن تمرین‌های ورزشی خاصی را شروع می‌نمایند. تا شش هفته پس از تزریق وضعیت بهتر می‌شود و در صورت رعایت شرایط توصیه شده به بیماران بهبودی طولانی مدت به دست می‌آید.

 

در آخرین تحقیق‌هایی که به صورت طولانی مدت روی انجام این روش در بیماران مبتلا به فتق دیسک‌های کمری در مقایسه با جراحی باز انجام شده، این روش در 71 تا 84 درصد موارد سبب درمان بیماران شده است. این اثر در بیماران با فتق یک طرفه دیسک که باعث تنگی یک‌طرفه فورامن (سوراخ خروجی عصب) هستند بیشتر می‌باشد.

 

 

آیا این تزریق نیاز به تکرار دارد؟

 

در بسیاری از بیماران که به این روش پاسخ کامل یا به نسبت کاملی را می‌دهند تکرار این تزریق ضروری نیست؛ البته در بعضی از بیماران که پاسخ نسبی به این روش می‌دهند جهت تکمیل کار، انجام تزریق مجدد ضروری می‌باشد.

 

در بیمارانی که به این کار پاسخ نمی‌دهند روش‌های بسته دیگری مانند لیزر پلاسما یا نوکلئوتومی از راه پوست جایگزین مناسبی برای درمان می‌باشد. در این روش‌ها بدون نیاز به باز کردن پوست و با بی‌حسی موضعی، قسمتی از دیسک بیرون‌زده با لیزر یا نوکلئوتوم حذف می‌گردد. گفتنی است که روش‌های گفته شده در همه بیماران مبتلا به فتق دیسک‌های کمری قابل انجام نمی‌باشند و در گروهی از بیماران عمل جراحی باز گزینه اول می‌باشد.

 

انتخاب بیماران برای استفاده از روش تزریق ترانس فورامینال پس از مراجعه بیماران به کلینیک درد و انجام معاینه‌های دقیق و بررسی ام‌آر‌آی و در صورت لزوم نوار عصبی آنان مقدور می‌باشد. در مجموع با توجه به اینکه انجام تزریق ترانس فورامینال یک روش با تهاجم بسیار کم و عوارض اندک می‌باشد و سبب بهبود درد حاد و درمان طولانی مدت در بیش از دو سوم بیماران با فتق دیسک می‌شود، بهتر است این روش در بیماران مبتلا به کمردرد به عنوان قدم اول درمان پس از درمان‌های اولیه دارویی به کار رود.

 

گروه دیگری از بیماران که با انجام تزریق داخل اپیدورال درمان می‌گردند بیماران دچار چسبندگی‌های داخل کانال پس از عمل جراحی کمر می‌باشند. این چسبندگی‌ها در یک سوم عمل‌های جراحی باز ستون فقرات کمری اتفاق می‌افتند و می‌توانند سبب درد و مشکل حسی و حرکتی برای بیماران شوند. تعبیه کاتترهای مخصوص تحت بی‌حسی در محل چسبندگی و استفاده از تزریق ترکیبات دارویی خاصی در آن مناطق بدون نیاز به جراحی مجدد، چسبندگی‌ها را بر طرف می‌نماید و سبب درمان بیماران می‌شود.

 

از موارد دیگر استفاده از تزریق داخل ستون فقرات، درمان بیماران مبتلا به تنگی کانلا نخاع می‌باشد. در این بیماران تورم بافت نرم داخل کانال نخاع به همراه تغییر شکل دیسک‌های کمری و تغییرهای استخوانی سبب تنگ شدن کانال و فشار بر رشته‌های عصبی می‌گردد. تزریق ترکیبات خاص دارویی می‌تواند با نازک کردن بافت نرم متورم داخل کانال سبب رفع فشار و از بین رفتن علائم فشار روی اعصاب شود. با توجه به اینکه این روش بدون نیاز به بی‌هوشی انجام می‌شود در بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی که به طور عمده مسن می‌باشند، می‌تواند روش درمانی مناسبی برای عمل جراحی باشد.

 

در کلیه بیماران ذکر شده انجام تزریق داخل کانال نخاع باید در اتاق عمل و با استفاده از دستگاه

 

                                 

آیا ورزش زیاد به قلب آسیب می‌رساند؟

در هر کاری باید اعتدال و میانه‌روی را رعایت کرد. متخصصان توصیه می‌کنند در ورزش و فعالیت بدنی نیز به این موضوع توجه کنیم. فعالیت سنگین ورزشی بیش از حد به جای این که برای سلامت مفید باشد به بدن آسیب وارد می‌کند.

 

به گزارش ایسنا، جام جم نوشت: «ورزش منظم و معتدل از جمله دویدن آهسته برای بدن مفید است اما دویدن تند در مسافت طولانی به سلامت آسیب می‌رساند.

 

متخصصان توصیه می‌کنند در طول روز نباید ورزش بیش از 30 تا 50دقیقه باشد زیرا انجام ورزش شدید بیش از یک تا دو ساعت به ویژه برای ورزشکاران تازه‌کار به قلب آسیب می‌رساند. این آسیب‌ها شامل پارگی و کشیدگی است و باعث تغییر در ریتم قلب می‌شود.

 

به گفته محققان، فعالیت جسمی متعادل خطر بیماری قلبی را به نصف کاهش می‌دهد. هر بزرگسال حداقل پنج روز در هفته به مدت 30دقیقه باید فعالیت جسمی داشته باشد.

 

                                 

»

واقعیت هایی که باید درباره ویتامین D بدانید

واقعیت هایی که باید درباره ویتامین D بدانید!

 

شاید اگر متوجه شوید که ویتامین D تفاوت چشمگیری با دیگر ویتامین‌ها دارد، تعجب کنید.پس حتما مطلب زیر را بخوانید.

 

 

 

به همین دلیل، اغلب ویتامین D منسوب به ویتامین نور خورشید است.

 

اما از آنجایی که این روزها امکان قرار گرفتن در معرض نور خورشید به حد کفایت وجود ندارد، ضرورت ایجاب می‌کند که افراد این ویتامین را از برنامه‌ی غذایی( یا مکمل‌ها) تامین نمایند.

 

مصرف ویتامین D از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا برای سلامت کامل ضروریست.

 

متاسفانه، تعداد انگشت‌شماری از غذاها حاوی مقادیر عمده‌ای ویتامین D هستند، به همین دلیل کمبود این ویتامین بسیار شایع است.

 

در واقع، بر اساس آمار منشر شده در سالهای ۲۰۰۶-۲۰۰۵، به طور قطع بیش از ۴۱.۶٪از جمعیت امریکا از کمبود این ویتامین یا این هورمونِ حیاتی رنج می‌برند.

 

ویتامینD چیست؟

 

ویتامین D در زمره‌ی ویتامین‌های محلول در چربی( A,D,EوK) به شمار می‌رود، این بدان معناست که در چربی یا روغن حل می‌شود و می‌تواند برای مدت طولانی در بدن ذخیره گردد.

 

در واقع ۲نوع اصلی از آن در مواد غذایی یافت می‌شود.

 

ویتامینD3 ( کالی کلسیفرول): که در برخی مواد غذایی حیوانی از جمله ماهی‌های چرب و سفیده‌ی تخم‌مرغ یافت می‌شود.

 

ویتامینD2 ( ارگو کلسیفرول): که در گونه‌های نادری از برخی قارچ‌ها یافت می‌شود.

 

از این دو نوع، ما به D3 نیازی بیشتری داریم زیرا تاثیر آن در افزایش سطح ویتامین D خون دو برابر D2 است.

 

نقش ویتامینD در بدن چیست؟

 

قرص ویتامین Dویتامین D ابتدا کاملا بی‌فایده است.

 

فعال شدن آن مستلزم پیمودن دو مرحله تغییر است.

 

ابتدا در کبد به کلسیفدیول یا ویتامین۲۵(هیدروکسی)  D بدل می‌شود. بدین شکل در بدن ذخیره می‌گردد.

 

سپس در اغلب مواقع در کلیه‌ها به کالسیترویل یا به ویتامین ۱.۲۵ ( هیدروکسی) D2 تبدیل می گردد. این همان شکل فعال یا به تعبیری هورمون استروئید از ویتامین D است.

 

کالسیترویل در سرتاسر بدن حرکت می‌کند و به هسته‌‌‌ی سلولی می‌رسد. در آنجا با گیرنده‌هایی موسوم به گیرنده‌های ویتامین D که تقریبا در تک تک سلول‌های بدن یافت می‌شوند، فعل و انفعالاتی دارد.

 

هنگامی که شکل فعال ویتامین D از سوی این گیرنده‌ها محصور شود، برخی ژن‌ها را به جریان انداخته و برخی دیگر را از کار می‌اندازد و منجر به تغییراتی سلول می‌گردد. عملکرد آن مشابه با عملکرد اغلبِ هورمون‌های استروئیدی دیگر است.

 

تاثیرِ ویتامین D بر سلول‌های مختلفی که مرتبط با سلامت استخوان‌هاست، بسیار مشهور است، زیرا به سلول‌های روده فرمان جذب کلسیم و فسفر را می‌دهد.

 

اما دانشمندان اخیرا دریافتند که که این ویتامین در تمام فرایندهای دیگری که در بدن اتفاق می‌افتد نیز دخالت دارد، از جمله عملکرد سیستم ایمنی بدن و مقابله با سرطان.

 

بنابراین افرادی که با کمبود ویتامین D مواجهند، در واقع با کمبود کالسیترویل روبرو هستند( هورمون استروئید)، بدین ترتیب از کمبود یکی از هورمون‌های اساسی بدن رنج می‌برند.

 

نور خورشید بهترین روش برای جذب ویتامین D است.

 

هنگامی که پوست در معرض نور خورشید قرار گیرد، به واسطه‌ی کلسترول امکان تولید ویتامین D در پوست به وجود می‌آید. اشعه‌های ماوراء بنفش خورشید با طول موج ۲۸۰تا ۳۲۰انرژی مورد نیاز برای چنین واکنش‌هایی را فراهم می‌آورد.

 

چنانچه در مناطقی زندگی می‌کنید که پرتو خورشید در تمام طول سال فراوان است، احتمالا با خارج شدن از منزل در طی روز و چندبارحمام آفتاب در هفته می‌توانید ویتامین D مورد نیاز بدنتان را تامین نمائید.

 

به یاد داشته باشید که باید بخش اعظمی از بدن شما در معرض نور خورشید قرار گیرد. چنانچه فقط صورت و دست‌های شما در معرض نور باشد، قطعا ویتامین D چندانی تولید نخواهد شد.

 

همچنین، در صورت استفاده از عینک یا ضد آفتاب، تولید ویتامین D به حداقل و گاهی به صفر می‌رسد.

 

همین امر تردیدهایی در باب توصیه‌ها مبنی بر استفاده از ضد آفتاب برای مقابله با سرطان پوست بر جای می‌گذارد. استفاده از ضد آفتاب منجر به کمبود ویتامین D در بدن خواهد شد و عدم استفاده از آن منجر به بروز بیماری‌های دیگر می‌شود.

 

دریافت ویتامین دی

 

چنانچه مایلید ویتامین D بدن خود را از نور خورشید تامین نمائید، اطمینان حاصل کنید که به هیچ وجه دچار آفتاب سوختگی نمی‌شوید.

 

گرچه نور خورشید سالم است اما آفتاب سوختگی فرایند پیری پوست را تشدید کرده و خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می‌دهد.

 

چنانچه باید برای مدت طولانی در معرض نور خورشید قرار بگیرید، ۱۰تا ۳۰دقیقه‌ی ابتدایی را بدون کرم ضد آفتاب سپری کنید اما پس از این زمان ( البته بستگی به حساسیت پوست شما دارد) و پیش از آنکه دچار آفتاب سوختگی شوید، کرم ضد آفتاب بزنید.

 

امکان ذخیره‌ی ویتامین D برای مدت طولانی، بین یک هفته تا چند هفته، در بدن وجود دارد، بنابراین برای تامین این ویتامین کافیست هر از گاهی در معرض نور خورشید قرار بگیرید.

 

همانطور که می‌دانید در تمامی کشورها فعالیت خورشید یکسان نیست. بنابراین افرادی که در مناطقی زندگی می‌کنند که از نور خورشید بی‌بهره‌اند( از جمله خود من) ضرورتا باید ویتامین D بدن خود را از مواد غذایی و مکمل‌ها، علی‌الخصوص در فصل زمستان، تامین کنند.

 

تعداد اندکی از مواد غذایی حاوی مقادیر زیادی از این ویتامین هستند.

 

ویتامینD موجود در مواد غذایی

 

گرچه ماهی‌های چرب همانند سالمون، ماهی خالخالی، شمشیر ماهی، قزل‌آلا، تن و ساردین منابع قابل توجهی از این ویتامین قلمداد می‌شوند، اما برای تامین ویتامین D در حد کفایت باید آنها را یک روز در میان در وعده‌های خود بگنجانید.

 

تنها منبع مغذی بسیار مفید برای تامین ویتامین D، روغن‌ جگر ماهی‌ از قبیل روغن جگر ماهی کاد می‌باشد که هر یک از قاشق آن حاوی دو برابر میزان روزانه‌ی مورد نیاز بدن است.

 

به یاد داشته باشید که محصولات لبنی و حبوبات اغلب سرشار از ویتامین D هستند.

 

انواع نادری از قارچ‌ها نیز حاوی ویتامین D می‌باشند و همچنین سفیده‌ی تخم مرغ حاوی مقدار اندکی از این ویتامین را داراست.

 

کمبود ویتامین D مشکلی خطیر است.

 

کمبود ویتامین D یکی از شایع‌ترین نمونه‌های کمبود مواد مغذیست.

 

کمبود این ویتامین برای برخی از افراد خطر جدی‌تریست. گرچه کمبود ویتامین D به طور میانگین ۴۱.۶٪است اما این آمار در سیاهپوستان به ۸۲.۱٪و در اسپانیول‌ها به ۶۲.۲٪می‌رسد.

 

کمبود این ویتامین، افراد سالخورده را بیش از دیگران تهدید می‌کند.

 

افراد مبتلا به بیماری‌های خاص نیز احتملا با کمبود ویتامین D روبرو هستند. یکی از مطالعات در این زمینه نشان داد که ۹۶٪از بیمارانی که دچار حمله‌ی قلبی شدند از کمبود ویتامین D رنج می‌بردند.

 

متاسفانه، کمبود ویتامین D، اپیدمی خاموش است. علائم آن معمولا مرموزند و بروز آن گاهی سالها و دهه‌ها به طول می‌انجامد.

 

یکی از مشخص‌ترین علائم کمبود ویتامین D بیماری استخوان‌ موسوم به نرم‌استخوانی است که در کودکان و افرادی که در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند، بسیار شایع است.

 

به همین علت برای توسعه‌ی سلامت عمومی، طرحی مبنی بر تقویت مواد غذایی با ویتامین D آغاز شده تا در جوامع غربی خطر ابتلا به نرمی استخوان را ریشه‌کن نماید.

 

کمبود این ویتامین با تحلیل استخوانی، کاهش تراکم استخوان و خطر ابتلا به زوال و شکستگی استخوان در سالمندان همراه است.

 

همچنین مطالعات حاکی از آن است که خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، دیابت( نوع ۱و ۲)، سرطان، زوال عقل و بیماری‌های خود ایمنی همانند تصلب بافت‌های چندگانه در افرادی که با کمبود ویتامین D مواجهند، بیش از دیگران است.

 

در عین حال کمبود ویتامین D خطر مرگ و میر را به شدت افزایش می‌دهد.

 

اما اینکه کمبود ویتامین D حقیقتا باعث بروز چنین بیماری‌هایی می‌شود یا خیر، و اینکه آیا افرادی که از کمبود ویتامین D رنج می‌برند بیش از دیگران در خطر ابتلا به چنین بیمارهایی هستند یا خیر در هاله‌ای از ابهام است.

 

مزایای مصرف ویتامینD به مقدار فراوان

 

ویتامین D در ماهیدر سالها و دهه‌های اخیر توجهات‌ قابل ملاحظه‌ای به ویتامین D معطوف گشته است.

 

تحقیقات در این زمینه مستلزم صرف هزینه‌های کلانی می‌باشد و البته هزاران تحقیق در این زمینه صورت پذیرفته است.

 

در اینجا برخی از مزایای بالقوه‌ی مصرف ویتامینD به مقدار فراوان را برایتان برمی‌شماریم:

 

تحلیل استخوانی، زوال و شکستگی استخوان: مصرف این ویتامین به مقدار فراوان موجب پیشگیری از تحلیل، زوال و شکستگی استخوان در سالمندان می‌گردد.

 

قدرت بدنی: مصرف مکمل‌های ویتامین D هم قدرت فیزیکی بالاتنه و هم پایین‌تنه را افزایش می‌دهد.

 

مصرف ویتامین D می‌تواند عامل پیشگیرانه‌ای در بروز سرطان قلمداد گردد. یکی از مطالعات در این زمینه نشان می‌دهد که مصرف ۱۱۰۰واحد بین‌المللی از آن همراه با کلسیم خطر ابتلا به سرطان را تا ۶۰٪کاهش می‌دهد.

 

افسردگی: مطالعات حاکی از آن است که مصرف مکمل‌های ویتامبن D تا حدی موجب کاهش علائم بالینی افسردگی می‌شود.

 

دیابت نوع۱:در یکی از مطالعات نشان داده شد که مصرف ۲۰۰واحد ویتامین D در روز خطر ابتلا به دیابت نوع ۱را تا ۷۸٪کاهش می‌دهد.

 

مرگ و میر: برخی از مطالعات دال بر آن است که مصرف مکمل‌های ویتامین D خطر مرگ و میر را در طول مدت مطالعه کاهش داد و مصرف مکمل‌ها عمر بیشتری به شرکت‌کنندگان در مطالعه ‌بخشید.

 

آنچه در اینجا بیان می‌شود تنها نوک کوه یخی است.( گوشه‌ای از مزایای ویتامین D می‌باشد).

 

کمبود ویتامین D با بروز انواع بیماری‌ها مرتبط است و مصرف مکمل‌های آن از فواید بی‌شماری برخوردار است.

 

با این وجود به یاد داشته باشید که بسیاری از موارد ذکر شده، به طور قطع اثبات نشده است. بر اساس مقاله‌‌ی منشر شده در سال ۲۰۱۴اثبات مزایای آن مستلزم شواهد بیشتریست.

 

میزان مصرف صحیح چقدر است؟

 

تنها روش برای آگاهی یافتن از اینکه دچار کمبود ویتامین D هستید یا خیر و اینکه نیازی به مصرف مکمل دارید یا خیر، آزمایش خون است.

 

پزشک شما آزمایشاتی مبنی بر اندازه‌گیری میزان کلسیفدیول یا ویتامین D25 ( هیدروکسی) برایتان می‌نویسد. هر نتیجه‌ی پایین‌تر از ۱۲نانوگرم یا میلی‌لیتر، کمبود ویتامین D تلقی می‌شود و هر رقمی بیش از ۲۰نانوگرم یا میلی لیتر حاکی از میزان آن در حد کفایت است.

 

میزان مصرف توصیه‌شده در روز برای امریکایی‌ها به قرار زیر است:

 

    ۴۰۰واحد( ۱۰میکرو گرم) برای نوزادان بین ۰تا ۱۲ماهه.

 

    ۶۰۰واحد( ۱۵میکروگرم) برای کودکان و بزرگسالان بین ۱تا ۷۰سال.

 

    ۸۰۰واحد( ۲۰میکروگرم) برای سالمندان، زنان باردار و زنان در طول مدت شیردهی. .

 

گرچه بر اساس اعلان رسمی مرکز سلامت، هر رقمی پایین‌تر از ۱۲میلی‌لیتر ویتامین D در خون، دال بر کمبود ویتامین D می‌باشد اما بسیاری از متخصصان بر این باورند که برای حفظ سلامت کامل و پیشگیری از بیماری‌ها این رقم باید بیش از ۳۰میلی لیتر باشد.

 

بعلاوه، بسیاری از پزشکان اعتقاد دارند که میزان توصیه‌شده در روز نیز اندک است و افراد برای حصول حد نصاب نیازمند مقدار بیشتری ویتامین D در روز هستند.

 

بر اساس اعلان انجمن پزشکی امریکا، حداکثر میزان مورد نیاز برای سلامت ۴۰۰۰واحد، معادل ۱۰۰میکروگرم، می‌باشد.

 

برای افرادی که با خطر کمبود ویتامین D مواجهند، این میزان کفایت می‌کند. گاهی اوقات برخی از پزشکان حتی مقداری بیش از این نیز تجویز می‌کنند.

 

البته مطمن شوید که ویتامین D3 مصرف می‌کنید و نه ویتامین D2.

 

کپسول‌های ویتامین D3 در اغلب داروخانه‌ها یافت می‌شود اما یکی از برترین‌ روش‌های تهیه‌ی آن خرید از سایت Amazon است.

 

ویتامین A، K2 و منیزیم نیز به همان اندازه مهمند.

 

حتما به یاد داشته باشید که مواد مغذی به تنهایی کارایی ندارند.

 

عملکرد بسیاری از آنها منوط به عملکرد دیگریست و افزایش مصرف یکی از این مواد مغذی مستلزم مصرف بیشتر نوع دیگری از آنهاست.

 

برخی از تحقیقات ادعا می‌کنند که عملکرد ویتامین‌های محلول در چربی به یکدیگر مرتبط است و به همین دلیل مصرف بیشتر ویتامین A مستلزم افزایش جذب ویتامین K2 و مصرف مکمل‌های ویتامین‌ D3 به طور همزمان است.

 

این امر به ویژه در ارتباط با ویتامین K2 ، ویتامینی محلول در چربی که اکثر مردم با کمبود آن روبرو هستند، از اهمیت به خصوصی برخوردار است.

 

جذب منیزیم برای عملکرد ویتامینD نیز ضروریست. منیزیم یکی از مواد معدنی مهمیست که در برنامه‌های غذایی مدرن جایگاهی ندارد.

 

مصرف بیش از حد آن چه عواقبی در پی دارد؟

 

در واقع مصرف بیش از حد ویتامین D، افسانه‌ای بیش نیست.

 

مسمومیت ناشی از ویتامین D بسیار نادر است و تنها در مواردی که فرد دیوانه‌وار و به مدت طولانی این ویتامین را دریافت نماید، رخ می‌دهد.

 

من به شخصه در منطقه‌ای زندگی می‌کنم که تابش نور خورشید در آن بسیار کم است، بنابراین روزانه بین ۴۰۰۰تا ۵۰۰۰واحد ویتامین D3  را با مصرف مکمل‌ها دریافت می‌کنم.

 

سالهاست همین رویه را در پیش گرفته‌ام و آن را یکی از عناصر حیاتی در استراتژ‌های سلامت خودم تلقی می‌کنم.

 

منبع: هلث مگ

 

                                 

شایع ترین دلایل زانو درد

 

شایع ترین دلایل زانو درد

 

برخی تصور می کنند که درد های زانو فقط در سنین بالا رخ می دهد و یا به عبارت دیگر مختص پیری است اما واقعیت این است که در سنین مختلف این درد مشاهده می شود . اما به طور کلی مهمترین دلایل شایع در زانو درد در سنین بالا عبارتند از:

آرتروز یا استئوآرتریت

 

به این بیماری ساییدگی زانو هم می‌گویند. آرتروز زانو به علت از بین رفتن غضروف مفصل ایجاد شده و در حالات شدید مینیسک هم از بین می‌رود. علائم آن به‌صورت درد زانو و محدودیت حرکت و تورم زانو است. تشخیص ساییدگی زانو با معاینه و رادیوگرافی ساده امکان‌پذیر است و درمان آن درمان‌های عمومی دردهای زانو است. در حالات شدید، مفصل زانو با مفصل مصنوعی تعویض می‌شود.

 

روماتیسم

 

روماتیسم معمولا تمام بدن را درگیر می‌کند. البته مفاصل از محل‌های عمده درگیری در روماتیسم است. مفصل زانو هم ممکن است درگیر شود. علامت عمده درگیری روماتیسمی زانو، درد و تورم آن است. در مراحل پیشرفته، مفصل زانو تغییر شکل می‌دهد. درمان روماتیسم زانو به‌صورت مصرف دارو و انجام نرمش‌هایی جهت افزایش دامنه حرکات زانو و تقویت عضلات اطراف مفصل است. در موارد شدید بیماری از تعویض مفصل برای درمان کمک گرفته می‌شود.

 

بورسیت

 

در اطراف مفصل زانو کیسه‌هایی وجود دارد که به آنها بورس می‌گویند. این کیسه‌ها به علل متفاوتی مانند عفونت یا وارد شدن ضربه می‌توانند ملتهب و دردناک شوند. به این عارضه بورسیت می‌گویند. علائم بورسیت‌های زانو معمولا بصورت درد زانو و تورم موضعشی در قسمتی از زانو است. درمان بورسیت‌های زانو همان درمان‌های کلی درد زانو است. بر حسب مورد و در موارد مقاوم به درمان، ممکن است بتوان از درمان‌های جراحی هم استفاده کرد.

 

عفونت

 

عفونت مفصل زانو از اورژانس‌های پزشکی است. علائم عفونت زانو بصورت درد و تورم زانو و تب است. درمان آن در اکثر اوقات عمل جراحی و استفاده از آنتی‌بیوتیک است. گاهی عفونت زانو مزمن می‌شود. در این صورت ممکن است موجب آسیب استخوان‌های اطراف مفصل هم بشود. در موارد مزمن هم درمان استفاده همزمان از عمل جراحی و مصرف آنتی‌بیوتیک است.

 

کندرومالاسی کشکک

 

کندرومالاسی کشکک در کسانی که زیاد می‌دوند و در خانم‌ها بیشتر دیده می‌شود. در این بیماری استخوان کشکک به درستی در جای خود قرار نگرفته و در اثر حرکات مکرر در جلوی زانو غضروف آن آسیب می‌بیند. علائم کندرومالاسی یا نرمی غضروف کشکک درد زانو به‌خصوص بعد از نشستن به مدت طولانی است. حرکات زانو ممکن است با صدا همراه باشد. درمان این بیماری همان درمان‌های عمومی درد زانو و تقویت عضلات چهارسر ران است.

 

ازگود اشلاتر

 

ازگود اشلاتر در نوجوانان ورزشکار و به علت مستقیم شدن مکرر زانو ایجاد می‌شود. در این بیماری برجستگی زیر کشکک دردناک و متورم می‌شود. درمان آن همان درمان‌های عمومی زانو درد و مدتی استفاده از بریس و کاهش فعالیت‌های ورزشی است.

 

زانوی جهندگان

 

منظور از جهندگان یا Jumpers ورزشکارانی هستند که حرکات جهشی را زیاد انجام می‌دهند. ورزش‌هایی مانند والیبال و بسکتبال جزو این ورزش‌ها هستند. در این ورزشکاران تاندون کشکک که در زیر کشکک قرار دارد ملتهب و دردناک می‌شود. علامت این بیماری‌ها درد زانو در محل تاندون است که در حین ورزش بیشتر می‌شود. درمان بیماری همان درمان‌های عمومی زانو درد و تقویت عضلات اطراف زانو با انجام نرمش‌های خاص است.

 

سندرم ایلیوتیبیال باند

 

ایلیوتیبیال باند iliotibia- band یک نوار محکم بافتی است که از لگن تا زیر زانو کشیده شده است. این باند در قسمت خارجی زانو قرار دارد. با حرکت زانو، این باند به‌طور مکرر به برجستگی که در سطح خارجی مفصل زانو قرار دارد ساییده شده و موجب درد زانو و تورم می‌شود. این بیماری بیشتر در کسانی دیده می‌شود که ایلیوتیبیال باند سفت و کوتاهی دارند. علامت این بیماری درد در سطح خارجی مفصل ران است که بیشتر در دوندگان دوهای طولانی دیده می‌شود. درد معمولا بعد از 15-10 دقیقه از آغاز به دویدن شروع شده و بعد از استراحت بهبود می‌یابد. درمان این بیماری انجام دادن نرمش‌هایی برای کشش ایلیوتیبیال باند است تا این نوار، شل شود.

منبع: روزنامه سپید