در شکستگی های بدون جابجایی یا با جابجایی اندک، تنها درمان مورد نیاز استفاده از یک آتل برای بیحرکت کردن محل شکستگی و کاهش درد است. این آتل معمولا بمدت سه هفته باقی مانده و سپس خارج میشود.
بعد از آن بیمار با انجام نرمش هایی سعی میکند دامنه حرکتی انگشتان و مچ دست را به حالت قبل از شکستگی برگرداند. در مواردیکه جابجایی قطعات شکسته شده زیاد باشد درمان بصورت جااندازی بسته شکستگی است. اگر قطعات شکسته شده بعد از جااندازی، پایدار بودند ادامه درمان بصورت بیحرکتی با آتل گچی انجام میشود.
در مواردی که شکستگی بعد از جااندازی ناپایدار باشد پزشک معالج با استفاده از پین های فلزی که آنها را از طریق پوست به داخل استخوان و محل شکستگی هدایت میکند، قطعات شکسته شده را به یکدیگر متصل میکند. در مواردی که جااندازی بسته موفقیت آمیز نباشد پزشک معالج اقدام به جااندازی باز شکستگی و فیکس کردن قطعات شکسته شده بوسیله پین یا پیچ و پلاک میکند.
پس از جراحی دست بمدت چند هفته در آتل گچی مانده و سپس نرمش های انگشتان
برای بدست آوردن مجدد دامنه حرکتی آنها شروع میشود
.
