درمان پیچ خوردگی مچ پا

نحوه درمان پیچ خوردگی مچ پا به شدت آسیبتان بستگی دارد.

 

کنترل پیچ‌خوردگی مچ پا در خانه

 

استراحت: مفصلتان را استراحت دهید تا بهبود پیدا کند. به شکل و ترتیبی که به شما آموزش داده می‌شود فعالیت‌های عادی‌تان را از سر بگیرید.

یخ: یخ به کاهش درد و تورم کمک می‌کند. یخ همچنین می‌تواند از آسیب رسیدن به بافت جلوگیری کند. از یک کیسه یخ استفاده کرده یا تکه‌های یخ خورد شده را در یک کیسه پلاستیکی قرار دهید. کیسه یخ را در یک حوله قرار دهید و آن را هر ساعت به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بر روی رباط آسیب‌دیده قرار دهید. تا زمانی که برای شما تعیین شده از یخ استفاده کنید.

کمپرس: از فیزیوتراپ بپرسید که آیا نیاز هست که دور رباط آسیب‌دیده‌تان یک بانداژ الاستیک یا قوزک بند طبی ببندید. زیرا یک بانداژ الاستیک از ناحیه آسیب دیده محافظت کرده و همچنین با کم کردن تورم و حرکت به بهبود مفصلتان کمک می‌کند. از بانداژ تا زمانی که به شما گفته شده استفاده کنید.

بالا بردن: در هر فرصتی که توانستید مچ پای آسیب‌دیده را بالاتر از سطح قلبتان نگه‌دارید. این کار به کاهش یا محدود کردن تورم کمک می‌کند. برای بالا بردن مچ پایتان آن را روی چند بالش قرار دهید.

 

کنترل پیچ خوردگی با داروها

 

در اکثر موارد داروهای مسکن بدون نسخه (مانند ایبوپروفن (آدویل، مورتین آل‌بی و غیره)، ناپروکسن (آلوِ یا غیره) یا استامینوفن (تایلنول یا غیره)) برای کنترل درد پیچ‌خوردگی مچ پا کافی هستند.

 

ابزارها

 

معمولاً از آنجا که راه رفتن با یک مچ پای پیچ‌خورده می‌تواند دردناک باشد، تا زمانی که درد فروکش کند به استفاده از چوب زیر بغل نیاز خواهید داشت. همچنین ممکن است فیزیوتراپ به شما توصیه کند که از یک ابزار پلاستیکی متحرک  مانند یک اسپلینت استفاده کنید.

 

فیزیوتراپی

 

در کل، هدف فیزیوتراپ برگرداندن شما به نقش‌هایی است که پیش از آسیب‌دیدگی در خانه، محل کار و اجتماع به عهده داشتید. بدون توان‌بخشی کافی و مناسب امکان بروز مشکلاتی جدی (مانند کاهش دامنه حرکت، درد و تورم مزمن، و ناپایداری مفصل) وجود دارد که می‌توانند توانایی شما برای انجام فعالیت‌های عادی‌تان را به شدت کاهش دهند. پس از کاهش ورم، می‌بایست به یک فیزیوتراپ مراجعه کنید. او می‌تواند با استفاده از برخی مدالیته‌های خاص درد و ورمتان را کم کرده و سپس با ارائه تمریناتی به بازیابی دامنه حرکت، قدرت، انعطاف‌پذیری و تعادل مچ پایتان کمک کند. می‌توان با استفاده از تمرینات پایداری و تعادل مجدداً به عضلات مچ پا آموزش داد که در کنار یکدیگر از مفصل مچ پا حمایت کنند. این تمرینات می‌توانند شامل درجات مختلفی از چالش‌های تعادلی، مانند ایستادن روی یک پا، باشند.

 

مدالیته‌های مورد استفاده برای کاهش درد و ورم

•    یخ و بلافاصله حمام آب گرم

•    تحریک الکتریکی (اینترفرنشیال یا گالوانیک با ولتاژ بالا)

•    اولتراسوند

•    ماساژ اصطکاکی متقاطع

•    ارتزهای نرم با گوه خارجی  ۵/۰ تا ۳ میلی‌متری، در صورت نیاز برای درمان پیچ‌خوردگی مچ پا.

•    درمان پیچ خوردگی با لیزر پرقدرت

•    درمان با امواجی از هوا

اولتراسوند معمولاً با هدف گرم کردن عمقی ساختارهای بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد. گرم کردن عمقی تاندون‌ها، عضلات یا رباط‌ها باعث افزایش گردش خون شده که تصور می‌شود این کار بتواند فرایند بهبودی طبیعی بدن را تسریع کند. افزایش دمای بافت‌ها با استفاده از اولتراسوند می‌تواند به ‌منظور تسکین درد نیز مورد استفاده قرار گیرد. گرم کردن عمقی بافت‌ها را می‌توان برای افزایش خاصیت “کشسانی” عضلات و تاندون‌هایی که سفت شده‌اند مورد استفاده قرار داد. در صورتی ‌که به خشکی زانو مبتلا شده‌اید، متخصص طب فیزیکی شما می‌تواند قبل از انجام ورزش‌های دامنه‌ی حرکتی از التراسوند برای کمک به افزایش توسعه ‌پذیری بافت‌های اطراف زانو کمک بگیرد. این کار می‌تواند توانایی زانوی شما برای خم شدن را افزایش دهد.

                                 

صدا دادن مفصل گردن و علل آن

گردن از هفت استخوان گردن به نام مهره های گردن تشکیل می‌شود که توسط عضله‌ها، رباط‌ها (لیگامان‌ها) و تاندون‌ها حمایت می‌شوند و به این ترتیب حرکت دادن و نگه داشتن سر و گردن به گونه‌ای ممکن می‌شود که می‌توان گردن را بدون تحمل هیچ فشاری چرخاند، خم کرد و حرکت داد. با این وجود، گردن در اثر فشار مداوم هنگام چرخاندن صدای تق تق را تولید می‌کند. این صدا معمولاً بی‌خطر است؛ اما اگر صدا دادن گردن همراه با درد باشد باید به پزشک مراجعه نمود.

 

علل

 

    تشکیل حباب داخل مایع: مایع غلیظی (مایع سینوویال) که اطراف هر هفت مفصل گردن وجود دارد، با توجه به خاصیت روان کنندگی‌اش باعث حرکت نرم و لغزنده‌ی گردن می‌شود. این مایع حاوی گازهای دی اکسید کربن و نیتروژن است که می‌توانند حباب تشکیل بدهند. حرکت دادن مفصل‌های گردن فشار بیشتری را به این حباب‌ها وارد می‌کند و در نتیجه این حباب‌ها می‌ترکند و صدا می‌دهند. این فرایند، تشکیل حباب داخل مایع، می‌تواند علت صدا دادن مفصل گردن شود و به صورت صدای تق تق گردن نمود می‌یابد.

    نقش رباط‌ها (لیگامان‌ها): رباط در محل تلاقی دو یا چند استخوان از مفصل حمایت می‌کند و حرکت آن را ممکن می‌سازد. بعضی از استخوان‌ها برجستگی‌هایی دارند که رباط‌ها به آنها گیر می‌کنند؛ هنگام حرکت گردن این برجستگی کمتر می‌شود و رباط آزاد می‌شود. در نتیجه‌ی لغزیدن رباط از سطح برآمدگی استخوان، گردن صدا می‌دهد.

    مشکل مفصلی: ناهموار شدن سطح مفصل مشخصه‌ی اصلی بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان و آرتروز گردن محسوب می‌شود. این عارضه‌ها تغییرات فرسایشی مهره های گردن را به دنبال دارند که به نوبه خود به صدا دادن آن می‌انجامد.

    آرتروز گردن: استئوآرتریت گردن (اسپوندیلوز گردن) به موازات پا به سن گذاشتن افراد بروز می‌یابد. دیسک‌های اسفنجی بین مهره‌های گردن پس از پنجاه سالگی تحلیل می‌روند و قابلیت حفاظتی طبیعی خود را از دست می‌دهند. مهره‌های گردنی و رباط‌های مربوط به آنها در اثر ضخیم‌تر شدن در فضای بین استخوان‌ها پیشروی می‌کنند و در نتیجه این فضا کوچک و کوچک‌تر می‌شود. پیامد این امر، درد و سفتی گردن است که در بیماران مسن‌تر با صدا دادن گردن نیز همراه است. آرتروز گردن گاهی از حالت اندامی نامناسب نشأت می‌گیرد. گردن برخی افراد، مانند ورزشکاران یا ژیمناست‌ها، در نتیجه‌ی فعالیت‌های سنگین صدمه می‌بیند. مفصل آسیب دیده‌ی گردن فشار بیشتری را تحمل می‌کند و باعث صدا دادن گردن هنگام انجام حرکت‌هایی خاص می‌شود.

                                 

علائم صدا دادن مفصل گردن

صدا دادن مفصل گردن حالتی است که در آن هنگام چرخش و یا انحراف گردن (خم شدن جانبی)، صدای واضحی از ناحیه سر بگوش می‌رسد. در اغلب موارد، صدا کردن گردن در اثر خشکی عضلات گردن است که موجب می‌شود در هنگام حرکت‌های خاص گردن، مهره‌ها بر روی یکدیگر ساییده شده و صدا تولید کنند.

 

علائم

 

صدا دادن مفصل گردن به همراه درد، می تواند نشانه ی وجود انحراف در ساختار مهره ها و یا آسیب به مفاصل، رباط ها و یا غضروف ها باشد. همچنین ممکن است عارضه ای جدی در ستون فقرات و دستگاه اسکلتی عضلانی منجر به صدا دادن گردن همراه با درد شده باشد. به همین دلیل، در صورتی که پس از به گوش رسیدن صدایی بلند از گردن، فرد احساس درد شدید کند، باید بلافاصله به پزشک مراجعه شود.

 

سایر علائم همراه با صدا دادن گردن

 

·         از دیگر علائم همراه با صدا دادن گردن می توان به موارد زیر اشاره کرد :

 

·         کاهش دامنه ی حرکتی: سر و گردن ممکن است انعطاف پذیری طبیعی خود را از دست بدهند.

 

·         سر درد: در در ناحیه پشت سر یا گردن که به شقیقه ها و یا پیشانی منتشر می شود.

 

·         درد عضلانی و حساس شدن بافت: زمانی که بر روی عضلات گردن فشار وارد شود.

 

·         بی حسی و یا احساس خارش در دست ها: این می تواند در اثر پینچ شدن یک عصب و یا اسپوندیلوز گردنی ایجاد شود.

·         گرفتگی: در ناحیه اسپاسم عضلانی ممکن است یک توده سفت احساس شود.

                                 

عوارض صدا دادن گردن

اغلب مواقع، صدا دادن گردن ناشی از تخریب مفاصل یا آرتروز است. علاوه بر تق تق گردن، همچنین در ناحیه گردن خود دچار درد و خشکی مفصل می شود. اگر صدا دادن گردن همراه گردن درد و است به منظور جلوگیری از این علائم آزاردهنده، بهترین کار این است که از یک گردن بند طبی برای  محافظت از گردن خود استفاده کنید و آن را به آرامی ماساژ دهید تا هم درد آن تسکین پیدا کند و هم دامنه حرکات آن افزایش یابد. ماساژ آزادسازی تنش به همراه فیزیوتراپی و حرکات کششی منفعلانه خفیف توصیه می شود.

 

عوارض صدا دادن گردن

 

صدای تق تق گردن می تواند عوارضی به همراه داشته باشد از جمله:

 

    گردن درد:  صدای تق تق گردن می تواند پس از مدتی قابلیت حرکتی گردن را کاهش دهد. این مشکل به دلیل تحلیل رفتن و ساییدگی غضروف اطراف مهره ها می باشد که در نهایت منجر به تغییرات دژنراتیوی آرتروز می شود. با افزایش فشار وارده بر اعصاب، این می تواند به التهاب و درد گردن نیز منجر شود.

 

    آرتروز: صداهای ممتد گردن باعث وارد شدن فشار قابل توجهی به مفاصل گردن شده و منجر به کشیدگی بیش از حد رباط ها می شود. این می تواند به عدم حرکت منجر شود، زیرا این حالت باعث تشکیل پل های استخوانی در بین مهره ها می شود، آنهم در زمانیکه بدن تلاش می کند مفصل را ثابت نگه دارد. به هر حال، این روند طبیعی نیست و می تواند به ثبات مفصلی دائم و غیر قابل برگشت منجر شود که این عارضه آرتروز می نامند.

 

    سکته مغزی: مطالعات نشان داده اند که سکته مغزی در افراد زیر ۶۰ سال ممکن است به دلیل صداهای تق تق ممتد گردن باشد. صداهای ممتد گردن میتواند باعث آسیب دیدگی رگ های خونی گردن یا شریان های گردن شود. ایجاد این پارگی ها در شریان ها می تواند به خونریزی یا تشکیل شدن لخته خون منجر شود که میتوانند وارد مغز شوند. لخته های خون میتوانند مانع جریان خون شده و رسیدن اکسیژن به مغز را دچار اختلال می کنند. این نوع سکته مغزی که به دلیل  صداهای تق تق ممتد گردن ایجاد می شود، خفیف بوده و باعث یک حمله ایسکمی گذرا می شود، اما می تواند کشنده هم باشد. علائم معمول سکته مغزی عبارتند از سرگیجه، احساس گیجی، ضعف یک طرف از بدن، تاری دید، اختلال در صحبت کردن، و سردرد شدید. در زمان وجود این علائم به فوریت های پزشکی نیاز است.

                                 

تمرینات ورزشی برای صدا دادن گردن

زمانیکه عوارض جانبی حادی نظیر گردن درد، سکته مغزی و آرتروز (استئوآرتریت) رخ می دهد، شما به مراقبت پزشکی نیاز خواهید داشت. تا زمانیکه مراقبت های پزشکی مناسب را دریافت نکرده اید،  گردن خود را ثابت و بی حرکت نگه دارید و از حرکات ناگهانی بپرهیزید. ممکن است تمرین های ورزشی به شما برای رفع علائم کمک کند، اما توصیه می شود که پیش از شروع این برنامه ورزشی ، با پزشک خود مشورت کنید.

 

تمرینات نیمه چرخشی

 

تمرینات نیمه چرخشی شامل حرکت گردن در دو سطح می شود. در ابتدا سر و گردن خود را در وضعیت طبیعی قرار داده و به روبرو نگاه کنید. سپس سر خود را به آرامی به پشت بچرخانید، به شکلی که چشم های شما به سمت سقف باشد. به مدت ۲ تا ۳ ثانیه در این حالت بمانید. اینک سر خود را به آرامی به جلو بچرخانید، به شکلی که چانه شما قفسه سینه را لمس کند و چشم های شما به سمت زمین باشد. سپس به مدت ۲ تا ۳ ثانیه در این حالت بمانید و به موقعیت طبیعی برگردید. این توالی تمرینات را ۵ تا ۱۰ مرتبه تکرار کنید.

 

در حالت طبیعی قرار گیرید، سپس با آوردن گوش ها به سمت شانه اما نه تا حدی که آن را لمس کند، سر خود را به آرامی به چپ بچرخانید. به مدت ۲ تا ۳ ثانیه در این حالت بمانید. سپس به حالت طبیعی برگشته و سر خود را به آرامی به سمت راست بچرخانید. این حرکات را ۵ تا ۱۰ مرتبه تکرار کنید.

 

چرخش

 

تمرینات چرخشی گردن شامل دو حرکت می شود. اولین تمرین با صاف نگه داشتن سر و نگاه به روبرو آغاز می شود. سر خود را به آرامی به چپ بچرخانید، به شکلی که چانه شما روی شانه سمت چپ  آویزان باشد. به مدت ۱ ثانیه در این حالت بمانید و سپس در حالت طبیعی قرار گیرید. اینک. سر خود را به آرامی به سمت دیگر بچرخانید، ۱ ثانیه مکث کنید و اجازه دهید چانه روی شانه آویزان باشد. این توالی حرکتی را ۲ تا ۳ مرتبه تکرار کنید. تمرین دوم با انداختن سر بر روی شانه راست و سپس چرخش آرام آن به دور گردن در جهت عقربه های ساعت، انجام می شود.

 

مقاومت

 

تمریات مقاومتی به تقویت عضلات گردن کمک می کند. تمریت را با قرار گرفتن در وضعیت طبیعی آغاز کنید. کف دست را به پیشانی فشار دهید. از عضلات گردن استفاده کنید، به آرامی سر خود را به جلو فشار دهید و با نیروی دست خود در برابر آن مقاومت کنید. به مدت ۵ پانیه در این حالت بمانید. اینک با دست خود به پشت سر فشار وارد کنید. به آرامی سر خود را به پشت فشار دهید و همزمان با آن با نیروی دست های خود در برابر آن فشار مقاومت کنید. به مدت ۵ ثانیه در این حالت بمانید. اینک با دست چپ به سمت چپ سر فشار وارد کنید و با نیروی سر در مقابل آن فشار مقاومت کنید. همین حرکت را برای سمت راست نیز انجام دهید.

 

هشدار

 

این تمرینات را با دقت انجام دهید و فشار بیش از حد وارد نکنید زیرا می تواند باعث آسیب دیدگی شود. در صورتیکه این تمرینات باعث افزایش درد یا ناراحتی شما می شود، از انجام آن بپرهیزید. در صورتیکه درد شما همواره ادامه داشت، با پزشک خود در این خصوص مشورت کنید

                                 

.

کایروپراکتیک چگونه عمل می کند؟

رویکرد کایروپراکتیک  به بحث سلامتی، شامل جنبه های مختلفی نظیر ساختاری ، غذایی و معنوی است. هدف یک درمانگر کایروپراکتیک این است که به آرامی، تعادل ذاتی طبیعی و ظریفی که در همه افرادسالم وجود دارد را به حالت اولیه برگرداند. برای انجام این کار، کایروپراکتور استخوانهای ستون فقرات را معاینه می کند و آنهایی که به طور صحیح حرکــت نمی کنند و یا سر جای خود نیستند را، شناسایی می کند. این مناطــق که  مبتلا به نیمه دررفتــگی (subluxation) می باشند، نه تنها در رشته های عصبی و ماهیچه های مجاور آن نیمه دررفتگی ،بلکه در اعضای داخلی بدن که با آن رشته های عصبی مرتبط هستند نیز، باعث ایجاد درد و عدم کارآیی می شوند.درمانگر کایروپراکتیک این  نیمه دررفتگی ها (همچنین ماهیچه ها ، تاندونها و رباط های مرتبط) را به آرامی و ملایمت با دستهایش، توسط منظم و متعادل کردن ستون فقرات درمان می کند. طبق تئوری کایروپراکتیک ، هنگامی که این بی نظمیها برطرف می شوند سلامت سیستم عصبی باز می گردد و عملکرد بهینه کل بدن را تضمین می کند .

 

از این روش چه انتظاری می توان داشت ؟

 

کایروپراکتور پس از مرور سابقه پزشکی بیمار در مورد وضع کلی سلامتی او سؤال می کند و یک تست فیزیکی کامل شامل ارزیابی ارتوپدیک (orthopedic) و اعصاب و روان (neurological)  انجام می دهد .جلسه می تواند شامل یک بازبینی از رادیولوژیهای گذشته باشد یا ممکن است رادیولوژی جدیدی درخواست شود . دوره درمان بیشتر شامل یک سری تنظیمات برای متعادل کردن مهره های ستون فقرات ، گردن و دیگر مناطق مشکل دار بدن است.

 

کایروپراکتور ممکن است برای ردیف کردن ستون فقراتتان از شما بخواهد که روی یک تخت ماساژ تشک دار دراز بکشید یا روی یک چارپایه یا صندلی بنشینید بطوری که دسترسی به پشت شما امکانپذیر باشد.شما می توانید لباسهای خود را بر تن داشته باشید یا لباس بیمارستان را بپوشید .قبل از شروع هر کاری روی بدن، کایروپراکتور باید دقیقا کل فرایند را توضیح بدهد.

 

تکنیکهای کایروپراکتیک با فشار بسیار کمی انجام می شود، هر چند تنوع آنها زیاد است. در حین اینکه کایروپراکتور به ستون فقرات شما فشار وارد می کند ، ممکن است صدای (pop) مانند صدای ترق تروق بشنوید ، اما نباید از این صداها احساس ناراحتی کنید. اگر چنین بود، مهم است که فورا کایروپراکتور را مطلع کنید .بسیاری از بیماران، کایروپراکتیک را بسیار آرامش دهنده می دانند. پس از آن بسیاری راجع به احساس کم شدن درد و گرفتگی کمتر و انعطاف پذیری بیشتر در محلهایی که روی آنها کار شده است، توضیح می دهند.بعضــی از کایروپراکتــورها (آنهایـی که بعنوان کایروپراکتــور مستقیم (straight)  شناختــه می شوند ) بطور اکید به تئوری پالمر وفادار هستند و فقط از تنظیمات ستون فقرات برای درمان مشکلات استفاده می کنند. دیگـران با عنــوان ترکیبی ها (mixers) ،تنظیمات ستون فقرات را با درمانهای کمکی مثل ماساژ ، گرما درمانی، سرما درمانی، تمرینات توانبخشی، ورزش،طب سوزنی،کرانیوساکرال و مشاوره غذایی ترکیب می کنند.

 

جلسه آغازین معمولاً حداقل یکساعت طول می کشد ولی جلسات بعدی ممکن است 10 تا 30 دقیقه طول بکشد . گاهی اوقات فقط یک جلسه با  کایروپراکتور برای از بین بردن درد کافی است. برای مشکلات شدید ، یک دوره متوسط 3 تا 5 جلسه در هفته بمدت 2 هفته نیاز است .کایروپراکتورها اصولاً رابطه های کاری با M.D ها (پزشکان طب رایج)و D.O ها ( دکترهای استئوپاتی ) دارند و اگر وضعیت شما بدون تغییر بماند یا تستها و درمانهای بیشتری لازم باشد، اغلب شما را به یک متخصص داخلی یا متخصص اعصاب(نورولوژیست)، ارجاع می دهند.

                                 

روش های کایروپرکتیک

کایروپراکتورها اصولا برای ایجاد فشار روی یک یا گروهی از مفاصل از دستان خود استفاده می کنند. این روش درمان به عــنوان “تنظیم کننده (adjustment) ” یا ” مهارت دستکاری (manipulation) ” شناختـه شده است. هدف از دستکاری بدن با این شیوه، رهایی از درد یا گرفتگی و بهبود عملکرد سیستم عصبی، مفاصل و ماهیچه هاست.

 

روش های کایروپرکتیک

 

مانیپولاسیون: به معنی حرکت با دامنه کم، ولی با سرعت زیاد است. این حرکات، مفصل را بیشتر از چیزی حرکت می‌دهد که عضلات این کار را انجام می‌دهند، اما بدون آسیب به رباط.

 

موبیلیزاسیون: حرکاتی که توسط درمانگر با هدف افزایش دامنه حرکت مفصل در محدوده حرکات طبیعی مفصل انجام می‌شود.

 

کایروپراکتورها از طیف وسیعی از درمان‌های دستی استفاده می‌کنند. از جمله:

 

·         فشار ناگهانی و شدید بر روی ستون فقرات (باهدف کاهش محدودیت در مفاصل و بهبود دامنه‌ی حرکتی)

·         حرکت دادن آرام مفاصل در موقعیت‌های مختلف (باهدف کاهش گرفتگی مفصل)

·         کشیدن و یا فشار دادن عضلات در جهت‌های خاص (باهدف تقویت عضلات و بهبود دامنه‌ی حرکتی آن‌ها)

 

درمان کایروپراکتیک معمولاً بدون درد بوده ولی درصورتی‌که کایروپراکتور به درمان یک عارضه‌ی دردناک و ملتهب بپردازد، ممکن است اندکی ناراحتی و درد خفیف احساس شود. درصورتی‌که در طی جلسه‌ی درمانی کایروپراکتیک خود هرگونه درد و ناراحتی را تجربه کردید، بلافاصله با کایروپراکتور خود در میان بگذارید. در طول منیپولاسیون ستون فقرات، ممکن است درون ستون مهره‌ی خود احساس فرسایش کرده و صداهایی به گوش شما برسد. باور بر این است که این امر به دلیل وجود حباب‌های گاز در مایع احاطه‌کننده‌ی مفصل می‌باشد – این، بخشی طبیعی از منیپولاسیون ستون فقرات و دیگر درمان‌های دستی می‌باشد.

 

عارضه‌هایی که عموماًتوسط کایروپراکتورها درمان می‌شوند

 

درمان‌های کایروپراکتیک معمولاً برای عارضه‌های اسکلتی عضلانی استفاده می‌شوند (عارضه‌هایی که عضلات، استخوان‌ها و مفاصل را درگیر می‌کنند).ازجمله این عارضه‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

·         کمردرد

·         درد گردن

·         مشکلات و درد شانه

·         لغزندگی دیسک‌های کمر

·         پادرد و سیاتیک

·         درد و مشکلات مربوط به مفاصل ران، زانو، مچ پا و کف پا

·         درد و مشکلات مربوط به آرنج، مچ دست و مفاصل کف دست

·         فیبرومیالژیا

 

بااین‌حال برخی از کایروپراکتورها ادعا می‌کنند که می‌توانند طیف وسیعی از عارضه‌های نامربوط به عضلات، استخوان‌ها و مفاصل را نیز درمان کنند. ازجمله:

 

·         آسم

·         حساسیت‌هاقاعدگی‌های دردناک

·         قولنج در نوزادان

·         سردرد و میگرن

·         فشارخون بالا

·         عارضه‌های سلامت روانی - مانند افسردگی، فوبیا و اضطراب

·         اختلالات گوارشی (روده و معده)

 

همچنین ممکن است از درمان‌های کایروپراکتیک برای بهبود وضعیت سلامت عمومی استفاده شود.

                                 

فایده‌ استفاده از درمان‌های کایروپراکتیک

درحالی‌که بسیاری از روش‌های درمانی می‌توانند علائم عارضه را کاهش دهند، روش‌های درمانی کایروپراکتیک یک روش مناسب برای میلیون‌ها نفر در دور دنیا می‌باشد. چون‌که این روش‌ها نه‌تنها غیرتهاجمی و مقرون‌به‌صرفه‌اند، بلکه عملکرد بالایی نیز دارند. در زیر به 5 فایده‌ی انجام این روش‌ها اشاره می‌کنیم.

 

1) تسکین درد را تسریع می‌کند

 

کایروپراکتورها معمولاً می‌توانند به‌سرعت مشکلات مکانیکی که علت ایجاد درد مربوط به ستون فقرات فردند را تشخیص داده و با انجام روش‌های کایروپراکتیک به‌سرعت درد را تسکین دهند. بیماران معمولاً در حالی از جلسه‌های درمانی کایروپراکتیک خارج می‌شوند که به‌وضوح احساس بهتری داشته و می‌گویند علائم آن‌ها سریع‌تر از زمان انجام دیگر روش‌های درمانی از بین می‌روند.

 

2) تحرک پذیری مفاصل را افزایش می‌دهد

 

یکی از علل کارآمد بودن روش‌های درمانی کایروپراکتیک، توانایی آن‌ها در بازگرداندن تحرک به مفاصل “قفل‌شده” می‌باشد که ممکن است در حال فشار آوردن به اعصاب باشند. زمانی که کایروپراکتور روش‌های درمان دستی را انجام می‌دهد، درواقع در حال متقاعد کردن عضلات اطراف مفاصل دچار گرفتگی، برای شل شدن می‌باشد. این کار برای بازگرداندن تحرک به حالت طبیعی ضروری است.

 

3) توانایی‌های بدن را به حداکثر میزان می‌رساند

 

روش‌های درمانی کایروپراکتیک تنها برای درمان درد موضعی نیستند. با کمک به بازیابی عملکرد و تحرک پذیری کامل در تمامی مناطق بدن، این روش‌ها می‌توانند بر روی توانایی‌های کلی بدن تأثیرگذار باشند.

 

4) به کاهش استرس کمک کرده و حال فرد را بهتر می‌کنند

 

زمانی که شما درد داشته و نتوانید فعالیت‌های روزمره و موردعلاقه‌ی خود را انجام دهید، این امر می‌تواند بر روی بدن و ذهن شما اثر منفی بگذارد. برای مثال استرس برای عدم توانایی انجام کارهای خود، می‌تواند منجر به افزایش فشارخون شود. ناراحتی می‌تواند موجب بی‌خوابی شود. لازم به ذکر نیست که شاید نتوانید برنامه‌ی ورزشی منظم خود را انجام دهید. این روش‌ها می‌توانند با کمک به تسریع فرایند بهبودی، در سلامت عمومی شما مؤثر باشند.

 

5) این روش‌ها برای درمان آسیب‌های قدیمی و جدید مؤثرند

 

فرقی نمی‌کند که شما اخیراً به گردن یا کمر خود آسیب رسانده‌اید و یا چند وقتی هست که با درد مزمن دست‌وپنجه نرم می‌کنید، روش‌های درمانی کایروپراکتیک می‌توانند به‌سرعت و با کارایی بالا شمارا از شر این علائم خلاص کنند. این روش‌ها همچنین می‌توانند به شما در بازیابی تحرک شانه، آرنج، مچ دست، مفصل ران، زانو و کف پا کمک کنند. بنابراین اگر شانه یا مچ پای شما دچار پیچ‌خوردگی شده، از سندرم تونل کارپال رنج می‌برید و یا با مشکلات دیگری در دست و پاهای خود سروکله می‌زنید، روش‌های درمانی کایروپراکتیک را به‌عنوان راهی غیرتهاجمی برای کاهش درد و بازگشت هر چه سریع‌تر به قدرت قبلی خود در نظر بگیرید.

                                 

درمان کایروپراکتیک زانودرد

زانودرد یکی از مشکلات رو به رشد در جامعه است و به همین دلیل روز به روز تعداد مراجعات افراد با مشکل زانودرد به کلینیک‌ها بیشتر می‌شود. بیشترین مشکلات مربوط به "فرسایش" و استئوآرتریت می‌باشند. همچنین، مشکلاتی چون آرتروز زانو قابل درمان نبوده ولی می‌توان با استفاده از روش‌های درمانی منحصر به‌فرد ما، علائم ناشی از این عارضه‌ها را کاهش داده و یا جلوی پیشرفت آن‌ها را گرفت. درمان‌های دستی و کایروپراکتیک نیز برای درمان زانودرد و دیگر مشکلات مربوط به زانو بسیار موثرند.

 

درمان کایروپراکتیک زانودرد

 

اکثر عوارض مربوط به زانو به‌ خوبی در برابر روش‌های محافظه‌کارانه (کم‌خطرتر) چون درمان‌های دستی توسط متخصص کایروپراکتیک پاسخ نشان می‌دهند و نیازی به عمل جراحی نخواهد بود. معمولا روش‌های درمانی مورد استفاده برای هر بیمار شخصی‌سازی‌شده و بسته به نیازها و شرایط او تغییر داده می‌شوند. بنابراین روش درمانی مناسب برای یک نفر، لزوما برای افراد دیگر مناسب نخواهد بود.

 

مرحله‌ی اول: کاهش التهاب در مفصل و کاهش درد

 

·         دوری از عوامل تشدیدکننده‌ی عارضه، استفاده از وسایل حمایتی و باندهای ورزشی

·         استفاده از یخ برای کاهش التهاب، اسپاسم عضلانی و درد

·         بهبودی بافت‌های نرم: لیزردرمانی، اولتراسوند و روش‌های درمانی تداخلی

 

مرحله‌ی دوم: طبیعی کردن عملکرد مفصل

 

    منیپولاسیون و تکنیک‌های تحرک‌بخشی مخصوص در روش‌های کایروپراکتیک باهدف افزایش تحرک، بهبود عملکرد و کاهش درد بر روی مناطق دچار محدودیت در زانو و مفاصل مجاور انجام می‌شوند. روش‌های درمانی کایروپراکتیک که بر روی زانو انجام می‌شوند معمولا شامل چندین تکنیک بوده که هر کدام برای رفع علل خاصی از زانودرد طراحی ‌شده‌اند. روش‌های کایروپراکتیک برای زانودرد شامل موارد زیر می‌باشند:

 

      تنظیم کایروپراکتیک: زانو و مفاصل ستون فقرات شما و بافت‌های اطراف آن‌ها به ‌آرامی، با ملایمت و تحت کنترل کامل در محل خود تنظیم می‌شوند تا تحرک و عملکرد بهتری داشته باشند.

 

      رهاسازی میوفاشیال (MFR): زانودرد ممکن است در اثر عضلات سفت شده در پاها، محدوده‌ی لگن و پایین کمر ایجاد شده باشد. رهاسازی میوفاشیال با کار کردن بر روی عضلات و بافت‌های بین آن‌ها باعث شل شدن این بافت‌ها و عملکرد مناسب آن‌ها می‌شود. همانند ماساژ، رهاسازی میوفاشیال یک روش دقیق‌تر و عمیق‌تر برای رهایی از درد و بازگرداندن تحرک به بافت‌ها می‌باشد.

      تکنیک رهاسازی فعال (ART): این یک روش درمانی بسیار دقیق و هدفمند بوده که بر روی مناطق خاصی از عضلات و دیگر بافت‌های نرم انجام شده و باعث رهاسازی بافت اسکار و بهبود عملکرد عضلانی می‌شود. این روش برای بازیابی تحرک مینیسک که یکی دیگر از علل ایجاد زانودرد است نیز موثر می‌باشد.

 

        ماساژ عمیق بافت نرم، درمان تریگر پوینت یا نقاط ماشه‌ای و مالش متقاطع نیز پس‌ازآنجام درمان‌های دستی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

 

مرحله‌ی سوم: برنامه‌ی تمرینات توان‌بخشی

 

در زمان مناسب، ورزش‌هایی برای بهبود قدرت، استقامت و ثبات  برای شما تجویز می‌شود. همچنین بر روی تعادل بدن و درک شما از موقعیت مفاصل کار می‌شود. این کار به شما کمک می‌کند تا به فعالیت‌های عادی خود بازگردید و احتمال ایجاد آسیب‌های بیشتر را کاهش می‌دهد. توان‌بخشی شامل تمرینات کششی و برخی ورزش‌های مخصوص بوده که می‌توانید آن‌ها را در خانه و یا در محل کار خود انجام دهید.

                                 

آیا کایروپراکتیک در دوران بارداری بیخطر است؟

هیچ مانع شناخته شده ای در بکارگیری کایروپراکتیک در دوران بارداری وجود ندارد. همه فیزیوتراپ های این زمینه جهت کار با زنان باردار آموزش دیده اند و کار با آنها جزء مراقبت های روتین این افراد محسوب میگردد.

 

برخی از فیزیوتراپ ها تنها به انجام کایروپراکتیک در دوران بارداری و پس از زایمان مبادرت میورزند. کایروپراکتیک علیرغم تامین سلامت در دوران بارداری، حتی در زمینه ناباروری نیز موثر میباشد.

 

فیزیوتراپ هایی که جهت کار با زنان باردار آموزش دیده اند، از میزهایی استفاده میکنند که مختص زنان باردار تنظیم شده است. همچنین برای پیشگیری از وارد آمدن فشارهای غیر ضروری بر روی شکم از تکنیک های خاصی استفاده میکنند. این دسته از فیزیوتراپ ها همچنین تمرین ها و نرمش هایی را به شما ارائه میدهند که در دوران بارداری کاملا بیخطر هستند. برخی از این روش ها در دوره ی قبل و بعد از تولد نوزاد انجام می شود.

 

در طی بارداری، تغییرات متعدد فیزیولوژیکی و غددی در بدن رخ می دهد تا محیطی مناسب برای نمو جنین فراهم شود. تغییرات زیر ممکن است رخ دهد:

 

    تغییرات لگنی

    بیرون زدگی شکم و افزایش انحنای کمری

 

برقراری ثبات لگنی و همترازی علت دیگری برای انجام مراقبت کایروپرکتیک در بارداری است. وقتی که موقعیت لگن به هم می ریزد، فضای کافی برای نمو جنین کاهش می یابد. پس وضعیت و قرار صحیح جنین در زمان زایمان به هم می ریزد. ممکن است زایمان بریج ایجاد شود که نیازمند سزارین باشد.

 

مزایای روش کایروپراکتیک در بارداری عبارتند از:

 

·         حفظ سلامت بارداری

·         کنترل علائم تهوع

·         کاهش زمان زایمان

·         تسکین درد کمر، مفصل، گردن

•     پیشگیری از  زایمان سزارین