بهبود شکستگی ها

قدرت ریمودلینگ Remodelling در بچه ها بسیار بهتر، بیشتر و قویتر از بالغین است. ریمودلینگ به توانایی اطلاق میشود که به توسط آن بدن فرد استخوان بد جوش خورده را بتدریج به همان شکل اولیه ای که قبل از شکستگی داشت نزدیک کند. با این حال شکل استخوان ممکن است کاملا شبیه قبل از شکستگی نشود.

 

قدرت ریمودلینگ در شکستگی هایی که به مفصل نزدیک ترند بیشتر است ولی در شکستگی های داخل مفصلی کم است.

 

قدرت ریمودلینگ در تصحیح چرخش نامناسب قطعات شکسته شده نسبت به هم کم است ولی هنگامی که قطعات شکسته شده با هم زاویه پیدا میکنند یا بر روی یکدیگر سوار میشوند بیشتر است. هر چه سن بچه کمتر باشد توانایی ریمودلینگ استخوان های او هم بیشتر است.

 

 

                                 

 

جوش خوردن شکستگی ها

شکستگی استخوان ها در بچه ها بسیار سریعتر ار بالغین جوش میخورد و هرچه بچه کم سن و سال تر باشد سرعت جوش خوردن شکستگی در وی بیشتر است. شدید ترین شکستگی ها در شیرخواران در عرض ۳-۲ هفته جوش میخورد.

 

این سرعت جوش خوردن شکستگی در بچه ها دو نتیجه مهم دارد. یکی اینکه درمان بچه ها را باید خیلی زود و قبل از اینکه استخوان شروع به جوش خوردن بکند شروع کرد.

 

شروع درمان شکستگی استخوان ها در بچه ها باید در ۵ روز اول بعد از شکستگی باشد. دوم اینکه برای جوش خوردن شکستگی ها در بچه ها نیاز نیست تا اندام شکسته شده مدت زیادی بیحرکت باقی بماند. پس طول مدت گچ گیری در بچه ها کمتر از بزرگسالان است.

توزیع شیوع شکستگی ها

 

در بچه شیوع شکستگی اسکافویید و شکستگی گردن استخوان ران کم دیده میشود. برعکس، در بچه ها شکستگی های ناحیه آرنج شایعتر از بزرکسالان بوده و درمان آن مشکل است

 

 

                                 

 

سست بودن اتصال پریوست به استخوان

پریوست Periosteum یا ضریع پرده یا لایه ای مانند پارچه است که روی استخوان های بدن کشیده شده و به آن چسبیده است.

 

اتصال این لایه پریوستی به دیافیز ( قسمت وسط استخوان های بلند) در بچه ها شل و سست است و بدنبال شکستگی استخوان، خون ناشی از شکستگی بسرعت بین پریوست و استخوان جمع شده و ایندو را براحتی از هم دور میکند.

 

این خون بسرعت تبدیل به کال استخوانی میشود. به همین علت کال استخوانی در شکستگی های بچه ها حتی در شکستگی های بدون جابجایی وجود داشته و بزرگتر از بالغین است

 

 

                                 

 

انعطاف پذیری استخوان بچه ها

انعطاف پذیری از دیگر خصوصیات مهم استخوان های بچه ها است. وقتی ضربه ای به استخوان بچه وارد میشود استخوان مانند فنر خم و راست شده و شکسته نمیشود.

 

استخوان بچه ها در مقایسه با بزرگسالان میتواند نیروهای بیشتری را بدون اینکه شکسته شود تحمل کند که به خاطر قدرت انعطاف پذیری آن است.

 

به خاطر همین انعطاف پذیری بالا دو نوع تغییر شکل در استخوان های بچه ها بدنبال ضربه ایجاد میشود که در بزرگسالان نادر است. شکستگی گرین استیگ Greenstick که در فارسی به ترکه تری ترجمه شده است بر اثر همین خاصیت استخوان ایجاد میشود.

 

در این نوع شکستگی رفتار استخوان در مقابل نیروی وارده بر آن مانند یک ترکه تر درخت است. کاملا شکسته نمیشود بلکه دو قطعه همچنان به هم متصل هستند ولی در محل ضربه تغییر شکل میدهند.

 

نوع دیگر شکستگی بچه ها “پلاستیک دفرمیتی” Plastic deformity است. استخوان بدنبال ضربه ای که به آن وارد میشود مانند یک کمان در تمام طولش خم شده و همان طور میماند.

 

شکستگی یک نقطه واحد نداشته و تغییر شکل استخوان در تمام طول آن است. مثل این است که استخوان مثل خمیر یا پلاستیک تغییر شکل داده است

 

 

                                 

.

پیشگیری از کمردرد با درست نشستن

از علل مهم کمردرد بد نشستن است. مهمترین مواردی که در هنگام نشستن برای کاهش احتمال ابتلا به کمردرد باید رعایت شوند عبارتند از

تصاویر سمت راست روش غلط و تصاویر سمت چپ روش درست را نشان میدهد

 

     در هنگام نشستن روی صندلی باید ارتفاع نشیمن صندلی طوری تنظیم شود که وقتی کف پا روی زمین قرار میگیرد زانوها مختصری از سطح لگن بالاتر باشند. اگر نشیمن صندلی بلند است میتوانید زیرپایی کوچکی در زیر کف پا ها بگذارید تا زانوهای شما بالاتر بیاید.

 

    نشستن در وضعیتی که یک ران را روی ران دیگر قرار دهید میتواند موجب کاهش قوس کمر شود و مفید است.

 

    در هنگام نشستن روی زمین مفصل لگن و زانوهای خود را در وضعیتی قرار دهید که قوس کمر شما کم شود.

 

    کمر شما باید کاملاً به پشتی صندلی تکیه داده باشد و فاصله شما تا میز کار نباید طوری باشد که مجبور باشید به جلو خم شوید.

 

    در بسیاری اوقات گذاشتن یک بالشت کوچک ( یا بالشت های طبی که به همین منظور درست شده اند) در پایین پشت کمر تکیه دادن به صندلی را راحتتر میکند.

 

    اگر صندلی دسته هم داشته باشد تا ساعد خود را روی آن بگذارید فشار روی کمر شما کمتر میشود

 

    از صندلی چرخدار یا دوار استفاده نکنید.

 

    بر روی نیمکت هایی که تعداد زیادی نشسته اند و جا برای نشستن کم است ننشینید.

 

    هیچوقت نباید به مدت طولانی در یک محل بنشینید. هر نیم ساعت بلند شده و چند دقیقه راه بروید

 

 

                                 

پیشگیری از کمردرد با درست ایستادن

یکی از علل کمردرد بد ایستادن است. مهمترین مواردی که در هنگام ایستادن برای کاهش احتمال ابتلا به کمردرد باید رعایت شوند عبارتند از

 

 *    افزایش قوس کمر بصورت لوردوز همیشه با چرخش لگن همراه است و با افزایش این قوس، شکم بیمار به جلو آمده و باسن به عقب میرود. در هنگام ایستادن باید سعی کنیم مستقیم ایستاده و کمر خود را تا حد امکان صاف و مستقیم نگه داریم. شکم خود را به جلو و باسن را به عقب ندهیم. صاف و کشیده بایستیم مانند اینکه میخواهیم سر خود را به سقف آسمان بچسبانیم.

*شکم بزرگ موجب افزایش لوردوز کمر میشود که آنهم به نوبه خود موجب فشار بیشتر به ستون مهره و کمردرد میشود. اگر شکم بزرگی دارید آنرا کوچک کنید. در خانم های باردارد که در ماه های آخر بارداری شکم خیلی بزری پیدا میکنند میتوان با بستن کمربند های خاصی به زیر شکم قوس کمر را کاهش داد.

*پوشیدن کفش های پاشنه بلند میتواند با افزایش قوس کمری موجب کمردرد شود از پوشیدن این کفش ها پرهیز کنید.

 

   * ایستادن به مدت طولانی هم برای کمر مضر است. اگر مجبورید برای مدت طولانی بایستید باید مرتب وضعیت ایستادن خود را عوض کنید و هر چند وقت یک بار این پا و آن پا کنید به عبارت دیگر مدتی وزن خود را روی پای راست و مدتی روی پای چپ بیندازید.

 

    *راه دیگر اینست که یک پا را روی یک چهار پایه که حدود ۲۰ سانتیمتر بلند است بگذاریم و هرچند وقت یکبار جای پاها را عوض کنیم. این کار بخصوص برای خانم هاییکه مجبورند مدت زیادی در جلوی ظرفشویی یا اطو بایستند و کار کنند و یا در کسانی که مدت زیادی در یک صف می ایستند یا معلم ها که مدت زیادی جلوی تخته سیاه می ایستند مفید است

 

 

                                 

.

چگونه درست سر پا بایستیم تا دچار کمردرد نشویم. پیشگیری از کمردرد

اکثر کمر درد ها قابل پیشگیری هستند. بسیاری از کمر درد ها به این علت ایجاد میشوند که ما نمیدانیم چطور از کمر خود مراقبت کنیم. کلید پیشگیری در اکثر کمردرد ها اینست که از فشار زیاد به کمر خود جلوگیری کنیم.

 

معنای این جمله این نیست که هیچ کاری نکنیم بلکه باید یاد بگیریم فعالیت های روزمره خود را چگونه انجام دهیم تا کمر تحت فشار بیش از تحملش قرار نگیرد.

 

در پیشگیری از کمردرد مهم ترین اصل جلوگیری از افزایش قوس کمر است. افرایش قوس کمری میتواند موجب افزایش فشار به ستون مهره و کمردرد شود. قوس ستون فقرات در ناحیه کمر بصورتی است که به سمت جلو تحدب دارد. افزایش این تحدب که معمولاً به علت ضعف عضلات شکم و عضلات ستون مهره ایجاد میشود لوردوز Lordosis نام دارد. افزایش لوردوز موجب بروز کمردرد میشود.

توصیه های کلی پیشگیری از کمردرد

 

مهمترین توصیه های عمومی برای کاهش احتمال ابتلا به کمردرد باید رعایت شوند عبارتند از

 

  *  هر چه وزن شما بیشتر باشد فشار بیشتری روی ستون مهره وارد شده و احتمال کمردرد بیشتر میشود. پس وزن خود را کم کنید

 

  *  در مجاورت باد مستقیم پنکه و کولر قرار نگیرید و بخصوص در تابستان زیر کولر نخوابید.

 

  *  کشیدن سیگار موجب افزایش درد کمر شما میشود. از آن اجتناب کنید

 

  *  قبل از انجام هر ورزشی ابتدا بدن خود را با انجام نرمش های کششی گرم کرده و سپس ورزش کنید. شروع ناگهانی ورزش بدون آمادگی موجب آسیب عضلات و لیگامان ها و بروز کمر درد میشود.

 

 *   استفاده از کمربند طبی فقط در مواردی که کمردرد حاد وجود دارد آنهم برای چند روز اشکالی ندارد ولی استفاده بلند مدت از این کمربند ها مضر است. استفاده دائمی از کمربندهای طبی موجب میشود فرد برای مستقیم نگه داشتن ستون فقرات به کمربند تکیه کرده و عضلات کمر و شکم خود را رها کنید. نتیجه اینست که در بلند مدت عضلات شکم و ستون مهره ضعیف شده و این ضعف موجب افزایش شدت کمردرد میشود. پس به یاد داشته باشید که استفاده از کمربند طبی باید به مدت کوتاهی باشد.

 

  *  بهترین راه مقابله با کمردرد تقویت کردن عضلات کمر با انجام نرمش های مخصوص طبی است

 

 

                                 

نرمش های متوسط کمر

بعد از اینکه توانستیم به مدت چند هفته نرمش های ساده کمر را انجام دهیم میتوانیم بتدریج نرمش های متوسط را شروع کنیم.

 

 مهمترین نرمش های این دسته عبارتند از

زانو به سینه Knee to chest

 

به پشت بخوابید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. با هر دو دست یک ران خود را در کمی بالاتر از زانو بگیرید و زانوی خود را به سمت سینه خود بکشید (و یا یک زانو را خم کرده و به طرف سینه خود نزدیک کرده و ساق خود را با هر دو دست بگیرید.). این وضعیت را پنج ثانیه حفظ کرده و سپس به آرامی به وضعیت اول برگردید. این کار را برای پای مقابل هم تکرار کنید.

نشستن نیمه Partial sit up

 

به پشت بخوابید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. چانه خود را به سینه بچسبانید و بالا تنه خود را به جلو خم کنید بطوریکه شانه های شما از زمین بلند شوند. این وضعیت را پنج ثانیه حفظ کرده و سپس به آرامی به وضعیت اول برگردید.

زانو به سینه دوبل Double knee to chest

 

به پشت بخوابید. زانو ها را خم کرده و کف پا ها را روی زمین قرار دهید. با هر دو دست دو ران خود را در کمی بالاتر از زانو ها بگیرید و زانو های خود را به سمت سینه خود بکشید. این وضعیت را پنج ثانیه حفظ کرده و سپس به آرامی به وضعیت اول برگردید

کشش همسترینگ Standing hamstring stretch

بایستید و پاشنه یک پای خود را روی یک چهارپایه به ارتفاع نیم متر قرار دهید. زانو را راست و مستقیم نگه دارید و به آرامی به جلو خم شوید تا مفصل لگن شما خم شود. آنقدر به جلو خم شوید تا در کمر و پشت ران یک کشش خفیف را احساس کنید.

 

از شانه یا کمر به جلو خم نشوید از لگن خم شوید. باید پشت ران و ساق شما کش بیاید نه کمرتان. ۳۰-۱۵ ثانیه این حالت را نگه دارید. برای هر پا این کار را ۳ بار تکرار کنید.

خم به عقب Extension exercise

 

به شکم روی زمین برای ۵ دقیقه دراز بکشید. اگر این وضعیت شما را ناراحت میکند میتوانید یک بالشت را زیر شکم خود قرار دهید. وقتی توانستید بدون بالشت ۵ دقیقه بصورت دمر روی زمین دراز بکشید بقیه تمرین را انجام دهید.

 

به این صورت که آرنج هایتان را روی زمین تکیه داده بطوریکه بازو هایتان در حالت عمود بر زمین قرار بگیرد. ۵ دقیقه در همین حالت بمانید و سپس دوباره یک دقیقه روی شکم دراز بکشید و این بار کف دست هایتان را روی زمین گذاشته و آرنج هایتان را کاملا راست کنید و در حالیکه لگن شما روی زمین است سر و سینه خود را از روی زمین بلند کنید.

 

سپس به آرامی دوباره به حالت اول برگردید. ۴ بار و هر بار ۱۰ مرتبه این کار را انجام دهید. بین این ۴ بار ۲ دقیقه استراحت کنید. در حین انجام این نرمش نباید در ساق خود احساس درد کنید. البته اگر قدری درد در کمر خود احساس کردید طبیعی است.

کشش عضلات جلوی ران

 

کف هر دو دست را بر روی زمین قرار ذهید. یک زانو را ۹۰ درجه خم کرده و زانوی دیگر را در حالت کشیده نگه دارید. زانوی خم شده را بیشتر خم کرده و تنه را به جلو ببرید تا در قسمت جلوی ران و جلوی لگن خود احساس کشش ملایمی کنید. در همین حالت کمی مکث کنید و سپس به آهستگی به وضعیت اولیه برگردید. حرکات را برای طرف مقابل هم انجام دهید.

کشش عضلات پشت کمر

 

بنشینید و هر دو پا را مستقیم به جلو بکشید. آهسته به جلو خم شوید تا نوک دست های شما تا حد امکان به انگشتان پا های شما نزدیک شود. در همین حالت کمی مکث کنید و سپس به آهستگی به وضعیت اولیه برگردید

 

 

                                 

تزریق کورتون به کمر چیست و چه تاثیری دارد

تزریق کورتون به کمر روشی برای درمان یا کنترل علائم بعضی از بیماری های ستون مهره است. در این روش درمانی کورتون یا کورتیکواستروئید (معمولا متیل پردنیزولون) را به درون فضای اپیدورال تزریق میکنند.

 

فضای اپیدورال فضای اطراف دورال ساک است. دورال ساک Dural sac یا کیسه سخت شامه فضایی است کیسه مانند که از پرده بافتی به نام دورا یا سخت شامه درست شده است.

 

دورا یا سخت شامه اطراف نخاع و ریشه های عصبی که از آن خارج میشوند را فرا گرفته و آن را محصور میکند و بدین طریق کیسه و فضایی بسته به نام دورال ساک را بوجود میاورد. کل نخاع به همراه سخت شامه اطراف آن در درون کانال نخاعی قرار گرفته است.

 

کانال نخاعی یک کانال استخوانی است که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره ها بوجود میاید. در واقع دورا درون فضای خالی استخوانی مهره قرار دارد. فضای بین دورا و استخوان مهره را فضای اطراف دروا یا اپی دورال Epidural space میگویند. این فضا در واقع حجمی نداشته و مجازی است. وقتی دیسک بین مهره ای دچار فتق شده و جابجا میشود این جابجایی در واقع در درون فضای اپیدورال بوقوع میپیوندد.

کورتون یا کورتیکواستروئید ها داروهای بسیار قوی ضد التهابی هستند. با تزریق این داروها در فضای اپیدورال میتواند التهاب موجود در ناحه بخصوص التهاب اطراف ریشه های عصبی را کاهش داده و درد ناشی از آن را از بین برد.

 

در هرنی دیسک بین مهره ای، دژنرسانس دیسک بین مهره ای و تنگی کانال نخاعی میتوان از تزریق اپیدورال کورتون برای کنترل علائم بالینی استفاده کرد.

 

روش های مختلفی برای تزریق وجود دارد ولی بهترین آنها استفاده از فلوروسکوپی در اطاق عمل است. در این روش بیمار بر روی تخت جراحی قرار گرفته و پزشک متخصص ( متخصص جراحی اعصاب، متخصص ارتوپدی، متخصص رادیولوژی و یا متخصص بیهوشی) محل فورامن بین مهره ای را با استفاده از دستگاه فلوروسکوپ ( نوعی دستگاه رادیوگرافی کامپیوتری که در اطاق عمل استفاده شده و با آن میتوان استخوان بیمار را بر روی مانیتور دستگاه مشاهده کرد) دیده و دارو را دقیقا در آن محل و در فضای اپیدورال تزریق میکند.

 

تزریق اپیدورال با بیحسی موضعی انجام شده و نیازی به بیهوشی ندارد. این تزریق معمولا ۳۰-۱۵ دقیقه طول میکشد و برای انجام آن بیمار باید به پهلو یا به شکم بخوابد. بعد از آن به بیمار توصیه میشود تا مدتی دراز بکشد.

در بعضی شرایط بهتر است تزریق اپیدورال انجام نشود که مهمترین آنها وجود مشکلات انعقادی در بیمار، حساسیت بیمار به دارو و حاملگی است. در صورت وجود دیابت و یا بیماری قلبی باید در انجام تزریق اپیدورال احتیاط های لازم را به عمل آورد.

از عوارض احتمالی تزریقات اپیدورال میتوان به عفونت، خونریزی، سردرد ، گرگرفتگی و بیحسی و گزگز گذرا اشاره کرد

 

 

                                 

.

علل دردهای مزمن زانو

شایعترین علل دردهای مزمن زانو عبارتند از :

 

آرتروز یا استئوآرتریت

 

به این بیماری ساییدگی زانو هم میگویند. آرتروز زانو به علت از بین رفتن غضروف مفصل ایجاد شده و در حالات شدید منیسک هم از بین میرود. علائم آن بصورت درد زانو و محدودیت حرکت و تورم زانو است.

 

تشخیص ساییدگی زانو با معاینه و رادیوگرافی ساده داده میشود و درمان آن درمان های عمومی دردهای زانو است. در حالات شدید، مفصل زانو با مفصل مصنوعی تعویض میشود.

 

روماتیسم

 

روماتیسم معمولا تمام بدن را درگیر میکند. البته مفاصل از محل های عمده درگیری در روماتیسم است. مفصل زانو هم ممکن است درگیر شود. علامت عمده درگیری روماتیسمی زانو درد و تورم زانو است.

 

در مراحل پیشرفته، مفصل زانو تغییر شکل میدهد. درمان روماتیسم زانو بصورت مصرف دارو و انجام نرمش هایی جهت افزایش دامنه حرکات زانو و تقویت عضلات اطراف مفصل است. در موارد شدید بیماری از تعویض مفصل برای درمان کمک گرفته میشود.

 

بورسیت

 

در اطراف مفصل زانو کیسه هایی وجود دارد که به آنها بورس میگویند. این کیسه ها به علل متفاوتی مانند عفونت یا وارد شدن ضربه میتوانند ملتهب و دردناک شوند. به این عارضه بورسیت میگویند.

 

علائم بورسیت های زانو معمولا بصورت درد زانو و تورم موضعی در قسمتی از زانو است. درمان بورسیت های زانو همان درمان های کلی درد زانو است. بر حسب مورد و در موارد مقاوم به درمان ممکن است از درمان های جراحی هم استفاده کرد.

 

عفونت

 

عفونت مفصل زانو از اورژانس های پزشکی است. علائم عفونت زانو بصورت درد زانو و تورم زانو و تب است. درمان آن در اکثر اوقات عمل جراحی و استفاده از آنتی بیوتیک است.

 

گاهی عفونت زانو مزمن میشود. در این صورت ممکن است موجب آسیب استخوان های اطراف مفصل هم بشود. در موارد مزمن هم درمان استفاده همزمان از عمل جراحی و مصرف آنتی بیوتیک است.

 

کندرومالاسی کشکک

 

کندرومالاسی کشکک در کسانی که زیاد میدوند و در خانم ها بیشتر دیده میشود. در این بیماری استخوان کشکک به درستی در جای خود قرار نگرفته و در اثر حرکات مکرر در جلوی زانو غضروف آن آسیب میبیند.

 

علائم کندرومالاسی یا نرمی غضروف کشکک درد زانو بخصوص بعد از نشستن به مدت طولانی است. حرکات زانو ممکن است با صدا همراه باشد. درمان این بیماری همان درمان های عمومی درد زانو و تقویت عضلات چهارسر ران است.

 

ازگود اشلاتر

 

ازگود اشلاتر در نوجوانان ورزشکار و به علت مستقیم شدن مکرر زانو ایجاد میشود. در این بیماری برجستگی زیر کشکک دردناک و متورم میشود. درمان آن همان درمان های عمومی زانو درد و مدتی استفاده از بریس و کاهش فعالیت های ورزشی است.

 

زانوی جهندگان

 

منظور از جهندگان یا Jumpers ورزشکارانی هستند که حرکات جهشی را زیاد انجام میدهند. ورزش هایی مانند والیبال و بسکتبال جزو این ورزش ها هستند. در این ورزشکاران تاندون کشکک که در زیر کشکک قرار دارد ملتهب و دردناک میشود.

 

علامت این بیماری ها درد زانو در محل تاندون است که در حین ورزش بیشتر میشود. درمان بیماری همان درمان های عمومی زانو درد و تقویت عضلات اطراف زانو با انجام نرمش های خاص است.

 

سندرم ایلیوتیبیال باند

 

ایلیوتیبیال باند iliotibial band یک نوار محکم بافتی است که از لگن تا زیر زانو کشیده شده است. این باند در قسمت خارجی زانو قرار دارد. با حرکت زانو، این باند بطور مکرر به برجستگی که در سطح خارجی مفصل زانو قرار دارد ساییده شده و موجب درد زانو و تورم میشود.

 

این بیماری بیشتر در کسانی دیده میشود که ایلیوتیبیال باند سفت و کوتاهی دارند. علامت این بیماری درد در سطح خارجی مفصل ران است که بیشتر در دوندگان دو های طولانی دیده میشود.

 

درد معمولا بعد از ۱۵-۱۰ دقیقه از آغاز به دویدن شروع شده و بعد از استراحت بهبود میابد. درمان این بیماری انجام دادن نرمش هایی برای کشش ایلیوتیبیال باند است تا این نوار، شل شود.