حرکت برای تقویت شانه ها

دوست نـدارم نـاراحـتـتـان کـنـم، امـا بـایـد بـگـویـم که نـمـی تـوانـیـد بـا تمرینات معمولی آن بالاتنه سخت و خـوش تـرکیـبی که دنبالش هستید را به دست آورید. داشتن شانه هـایی عـضــلانی و خوش ترکیب، هیکل شـمـا را متـوازن تر خواهد کرد و ژست بهتری به شما خـواهد داد. بـه هـمـین دلیل من لیستی از ۱۰ حرکت ورزشـی خـوب مـخـصـوص شـانـه فـراهـم کـــرده ام تا بتـوانـیــد به وسیله ی آن به هدفتان برسید. پیشنهاد می کنم که تمرین انتخابی خود را در ۳ ستِ هشت تا دوازده تایی انجام دهید.
● تمرین شماره ۱ :دستگاه پرس شانه
از نامش کاملاً مشخص است: روی صندلی دستگاه بنشینید، وزنه دستگاه را روی شانه ها میزان کنید و به بالای سر فشار دهید. برای افراد مبتدی تمرین بسیار مناسبی است.
● تمرین شماره ۲ :خط عمودی
ایستاده و پاها را به اندازه عرض شانه باز نگاه دارید. وزنه ای را با کف دست گرفته به طوری که کف دست به سمت داخل باشد. وزنه را تا چانه بالا آورده و پایین ببرید. دقت کنید که پشتتان صاف و زانوهایتان آزاد باشد.
● تمرین شماره ۳ :شانه بالا انداختن
در هر دست وزنه ای بگیرید. ایستاده و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید. کف دستها به سمت داخل و دست ها در طرفین بدن باشند. بدن را محکم نگاه داشته و شانه ها را کمی تا گوش ها بالا ببرید، انگار می خواهید بگویید "نمی دانم" و بعد پایین بیاورید.
● تمرین شماره ۴ :خم شدن به سمت جلو
ایستاده و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید و تا کمر خم شوید، در هر دست وزنه ای نگاه داشته، بالاتنه تان باید با زمین موازی و دست ها جلوی بدن آویزان باشد. کف دست ها را به سمت همدیگر نگاه دارید. دقت کنید که آرنج ها نباید قفل باشند. دست ها را از طرفین بالا ببرید تا زمانی که با شانه ها در یک راستا قرار گیرند و بعد پایین بیاورید.
● تمرین شماره ۵ :فشار شانه در سه مرحله
وزنه ای در هر دست نگاه داشته و با پاهایی که به اندازه عرض شانه باز است بایستید. دست ها را با زاویه نود درجه در اطراف بدن خم کنید، مشت دستتان جلوی رویتان قرار می گیرد. با ثابت نگاه داشتن زاویه نود درجه آرنج، بازوها را به سمت بالا بیاورید به صورتی که با بدنتان شکل T ایجاد کند و کف دست ها به سمت پایین قرار بگیرد. در همین وضعیت شانه ها را به سمت عقب چرخانده و دست ها بالای شانه قرار می گیرند و کف دست ها به سمت شما نیست. بعد دمبل ها را به سمت بالای سر برده و پایین بیاورید. همین حرکت را به سمت عقب برگردید، شانه ها را به سمت جلو چرخانده تا حالتی که کف دست ها با زمین موازی باشد و دست ها را کنار بدن قرار دهید.
● تمرین شماره ۶ :آرنولد پرس
روی نیمکتی بنشینید. پشتتان کاملاً صاف باشد و پاها روی زمین قرار گیرد. در هر دست وزنه ای نگاه دارید. دست ها را به حالت خمیده نگاه داشته و کف دست ها به سمت صورت باشد. در حالیکه دست ها را باز کرده و بالا می برید، شانه ها را به سمت عقب خم کنید. دمبل ها را به آرامی بالای سر برده و بعد پایین آورده و به حالت اولیه باز گردید.
● تمرین شماره ۷ :بالا بردن دست ها از کنار بدن
یک جفت وزنه در دستانتان نگاه دارید. پاها را به اندازه عرض شانه باز کرده و بایستید. دست ها در طرفین بدن قرار گیرند و کف دست ها به سمت داخل باشد. دقت کنید که آرنج دست ها قفل نباشد. دست ها را از کناره ها تا ارتفاع شانه بالا ببرید. دقت کنید که حرکت از شانه تان آغاز شود و بدنتان حالت محکم و ثابت داشته باشد.
● تمرین شماره ۸ :بالا بردن دست ها از جلو
ایستاده و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید. دست ها را از جلو به سمت پایین نگاه دارید و کف دست ها به سمت داخل باشد. در هر دست یک وزنه نگاه دارید. دست ها را از جلو تا ارتفاع شانه بالا ببرید تا جاییکه دست ها با سینه زاویه نود درجه ایجاد کند. همانطور که دست ها را بالا نگاه داشته اید و کف دست ها به سمت پایین است، دست ها را باز کرده به صورتی که با بدن شکل T ایجاد کند و بعد آهسته آن ها را به سمت پایین آورده و کنار بدن قرار دهید. دوباره دست ها را از کناره های بدن بالا برده و بعد آنها را به سمت جلوی بدن بیاورید و بعد به آرامی آنها را پایین بیاورید و به حالت اولیه برگردید.
● تمرین شماره ۹ :پرس نظامی
ایستاده و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید، زانو ها شل باشند، و دمبلی را در دست بگیرید، کف دست ها به سمت داخل باشد، دست ها را به اندازه عرض شانه از هم باز نگاه دارید. دست ها را طوری خم کنید که کف دست هایتان به سمت خارج باشد و دست ها تا ارتفاع شانه بالا آمده است. حال دمبل را بالای سر برده و پایین بیاورید.
● تمرین شماره : ۱۰شنا
من یکی از طرفداران جدی شنا هستم چون خیلی خوب روی شانه، سینه و پشت در یک زمان کار می کند. پس به حالت افقی روی زمین بخوابید به صورتی که بدن بالای زمین باشد. دقت کنید که پشتتان حتماً صاف باشد. حال شروع کنید.

 

                                 

تاثیر تزریق داخل ستون فقرات در درمان دردهای کمر و پا

تاثیر تزریق داخل ستون فقرات در درمان دردهای کمر و پا

 

تزریق استروئید به داخل فضای اپیدورال کمری بیش از نیم قرن است که به عنوان یکی از درمان‌های دردهای سیاتیکی کمر به کار برده می‌شود. با توجه به اینکه در مورد تاثیر این روش در درمان طولانی مدت بیماران مبتلا به دیسک‌های کمری اختلاف نظرهایی وجود دارد در ادامه مطلب به ذکر مطالبی راجع به این روش درمانی می‌پردازیم:

 

 

 

ستون فقرات کمری از پنج مهره استخوانی تشکیل شده است که بخش بالایی ستون فقرات را به لگن وصل می‌کنند. در بین این پنج مهره دیسک‌های کمری وجود دارند. هر دیسک از دو قسمت تشکیل شده است یک قسمت داخلی (نوکلئوس) که حالت ژله‌ای و نرم دارد و یک لایه خارجی که مانند حلقه‌ای قسمت میانی را در برگرفته است. لایه خارجی حالت فیبری و ارتجاع پذیر دارد (آنولوس فیبروزوس). مشخصات ساختمانی دیسک سبب می‌شود دیسک بتواند با انعطاف پذیری فشارهای وارد آمده بر ستون فقرات را خنثی نماید.

 

در دو طرف هر مهره دو سوراخ وجود دارد که فورامن نامیده می‌شوند. رشته‌های نازک عصبی که از نخاع برای عصب‌دهی به پاها جدا می‌شوند از طریق این فورامن‌ها از ستون فقرات خارج می‌شوند.

 

 

 

زمانی که دیسک‌های کمر آسیب می‌بینند در موارد خفیف دچار تغییر شکل می‌شوند و در موارد شدیدتر قسمتی از لایه خارجی آنها پاره می‌شود و ماده نرم داخلشان به بیرون راه پیدا می‌کند. تماس این ماده و فشار ناشی از دیسک بر محل خروج عصب در ناحیه فورامن سبب ایجاد کمردرد و دردهای سیاتیکی می‌شود که می‌تواند به همراه درجاتی از بی‌حسی، گزگز و مورمور شدن در پاها انتشار یابد. بدن انسان قدرت ترمیم بسیار زیادی دارد و بلافاصله پس از ایجاد آسیب فرآیند ترمیم و بازسازی شروع می‌شود. وجود التهاب و واسطه‌های التهابی در محل بیرون‌زدگی دیسک از این فرآیند جلوگیری می‌کند به خصوص اینکه قسمت داخلی دیسک که به بیرون راه می‌یابد به صورت بالقوه سبب ایجاد التهاب و تورم و فشار مضاعف بر ریشه عصبی می‌شود.

 

 

 

انجام تزریق اپیدورال بخشی از مسیر درمان در بیماران مبتلا به کمردرد یا درهای سیاتیکی اندام تحتانی می‌باشد. این کار در بیمارانی به کار می‌رود که به روش‌های ساده‌تری مانند درمان دارویی، استراحت، فیزیوتراپی و آب‌درمانی پاسخ مناسبی نداده‌اند. انجام این تزریق یک روش درمان است که به بدن بیمار فرصت ترمیم را می‌دهد تا در حد امکان از انجام عمل جراحی باز اجتناب شود.

 

روش انجام این تزریق نقش مستقیمی در ایجاد اثر درمانی و پایداری این درمان دارد. روش‌های قدیمی این کار که توسط نیدل‌های درشت اپیدورال در ناحیه خط وسط ستون فقرات (اینترلامینار) و بدون استفاده از فلوروسکوپ انجام می‌شد و شاید هنوز در بعضی مراکز درمانی انجام شود، جای خود را به روش جدید ترانس فورامینال تحت فلوروسکوپی دانسته‌اند. مهارت پزشک در به کارگیری این روش دقیق بر موفقیت عمل می‌افزاید و سبب کاهش عوارض می‌شود.

 

 

 

در روش ترانس فورامینال از نیدل‌های نازکی استفاده می‌شود که آسیبی به بافت عصبی وارد نگردد. بیمار در اتاق عمل و به صورت سرپایی پذیرش می‌شود. این کار نیاز به بیهوشی ندارد و با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. با توجه به روش کار و لوازم به کار گرفته شده این عمل دردناک نمی‌باشد و بیماران تجربه ناخوشایندی از انجام آن ندارند.

 

فلوروسکوپ نوعی وسیله تصویربرداری است که توسط اشعه ایکس تصویر لحظه به لحظه از مراحل انجام تزریق را به ما می‌دهد. دقت میلی‌متری این تصاویر سبب صحت کار و اجتناب از آسیب به بافت‌های ستون فقرات می‌گردد. مراحل انجام تزریق ترانس فورامینال 15 تا 20 دقیقه به طول می‌انجامد و بیمار می‌تواند یک ساعت پس از انجام عمل، ترخیص شود و با پای خودش به منزل برود.

 

 

 

در انجام این تزریق داروهای استفاده شده پس از 24 تا 48 ساعت تاثیر درمانی خود را نشان می‌دهند و وضعیت عمومی رفته رفته رو به بهبود می‌رود. با از بین رفتن التهاب و فشار از روی عصب درگیر، مکانیسم ترمیم داخلی دیسک و فضاهایی که قبلا تحت فشار بوده را به وضعیت طبیعی نزدیک می‌کند. بیماران در چند روز اول پس از تزریق استراحت نسبی دارند و پس از آن تمرین‌های ورزشی خاصی را شروع می‌نمایند. تا شش هفته پس از تزریق وضعیت بهتر می‌شود و در صورت رعایت شرایط توصیه شده به بیماران بهبودی طولانی مدت به دست می‌آید.

 

در آخرین تحقیق‌هایی که به صورت طولانی مدت روی انجام این روش در بیماران مبتلا به فتق دیسک‌های کمری در مقایسه با جراحی باز انجام شده، این روش در 71 تا 84 درصد موارد سبب درمان بیماران شده است. این اثر در بیماران با فتق یک طرفه دیسک که باعث تنگی یک‌طرفه فورامن (سوراخ خروجی عصب) هستند بیشتر می‌باشد.

 

 

آیا این تزریق نیاز به تکرار دارد؟

 

در بسیاری از بیماران که به این روش پاسخ کامل یا به نسبت کاملی را می‌دهند تکرار این تزریق ضروری نیست؛ البته در بعضی از بیماران که پاسخ نسبی به این روش می‌دهند جهت تکمیل کار، انجام تزریق مجدد ضروری می‌باشد.

 

در بیمارانی که به این کار پاسخ نمی‌دهند روش‌های بسته دیگری مانند لیزر پلاسما یا نوکلئوتومی از راه پوست جایگزین مناسبی برای درمان می‌باشد. در این روش‌ها بدون نیاز به باز کردن پوست و با بی‌حسی موضعی، قسمتی از دیسک بیرون‌زده با لیزر یا نوکلئوتوم حذف می‌گردد. گفتنی است که روش‌های گفته شده در همه بیماران مبتلا به فتق دیسک‌های کمری قابل انجام نمی‌باشند و در گروهی از بیماران عمل جراحی باز گزینه اول می‌باشد.

 

انتخاب بیماران برای استفاده از روش تزریق ترانس فورامینال پس از مراجعه بیماران به کلینیک درد و انجام معاینه‌های دقیق و بررسی ام‌آر‌آی و در صورت لزوم نوار عصبی آنان مقدور می‌باشد. در مجموع با توجه به اینکه انجام تزریق ترانس فورامینال یک روش با تهاجم بسیار کم و عوارض اندک می‌باشد و سبب بهبود درد حاد و درمان طولانی مدت در بیش از دو سوم بیماران با فتق دیسک می‌شود، بهتر است این روش در بیماران مبتلا به کمردرد به عنوان قدم اول درمان پس از درمان‌های اولیه دارویی به کار رود.

 

گروه دیگری از بیماران که با انجام تزریق داخل اپیدورال درمان می‌گردند بیماران دچار چسبندگی‌های داخل کانال پس از عمل جراحی کمر می‌باشند. این چسبندگی‌ها در یک سوم عمل‌های جراحی باز ستون فقرات کمری اتفاق می‌افتند و می‌توانند سبب درد و مشکل حسی و حرکتی برای بیماران شوند. تعبیه کاتترهای مخصوص تحت بی‌حسی در محل چسبندگی و استفاده از تزریق ترکیبات دارویی خاصی در آن مناطق بدون نیاز به جراحی مجدد، چسبندگی‌ها را بر طرف می‌نماید و سبب درمان بیماران می‌شود.

 

از موارد دیگر استفاده از تزریق داخل ستون فقرات، درمان بیماران مبتلا به تنگی کانلا نخاع می‌باشد. در این بیماران تورم بافت نرم داخل کانال نخاع به همراه تغییر شکل دیسک‌های کمری و تغییرهای استخوانی سبب تنگ شدن کانال و فشار بر رشته‌های عصبی می‌گردد. تزریق ترکیبات خاص دارویی می‌تواند با نازک کردن بافت نرم متورم داخل کانال سبب رفع فشار و از بین رفتن علائم فشار روی اعصاب شود. با توجه به اینکه این روش بدون نیاز به بی‌هوشی انجام می‌شود در بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی که به طور عمده مسن می‌باشند، می‌تواند روش درمانی مناسبی برای عمل جراحی باشد.

 

در کلیه بیماران ذکر شده انجام تزریق داخل کانال نخاع باید در اتاق عمل و با استفاده از دستگاه

 

                                 

آیا ورزش زیاد به قلب آسیب می‌رساند؟

در هر کاری باید اعتدال و میانه‌روی را رعایت کرد. متخصصان توصیه می‌کنند در ورزش و فعالیت بدنی نیز به این موضوع توجه کنیم. فعالیت سنگین ورزشی بیش از حد به جای این که برای سلامت مفید باشد به بدن آسیب وارد می‌کند.

 

به گزارش ایسنا، جام جم نوشت: «ورزش منظم و معتدل از جمله دویدن آهسته برای بدن مفید است اما دویدن تند در مسافت طولانی به سلامت آسیب می‌رساند.

 

متخصصان توصیه می‌کنند در طول روز نباید ورزش بیش از 30 تا 50دقیقه باشد زیرا انجام ورزش شدید بیش از یک تا دو ساعت به ویژه برای ورزشکاران تازه‌کار به قلب آسیب می‌رساند. این آسیب‌ها شامل پارگی و کشیدگی است و باعث تغییر در ریتم قلب می‌شود.

 

به گفته محققان، فعالیت جسمی متعادل خطر بیماری قلبی را به نصف کاهش می‌دهد. هر بزرگسال حداقل پنج روز در هفته به مدت 30دقیقه باید فعالیت جسمی داشته باشد.

 

                                 

»

واقعیت هایی که باید درباره ویتامین D بدانید

واقعیت هایی که باید درباره ویتامین D بدانید!

 

شاید اگر متوجه شوید که ویتامین D تفاوت چشمگیری با دیگر ویتامین‌ها دارد، تعجب کنید.پس حتما مطلب زیر را بخوانید.

 

 

 

به همین دلیل، اغلب ویتامین D منسوب به ویتامین نور خورشید است.

 

اما از آنجایی که این روزها امکان قرار گرفتن در معرض نور خورشید به حد کفایت وجود ندارد، ضرورت ایجاب می‌کند که افراد این ویتامین را از برنامه‌ی غذایی( یا مکمل‌ها) تامین نمایند.

 

مصرف ویتامین D از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا برای سلامت کامل ضروریست.

 

متاسفانه، تعداد انگشت‌شماری از غذاها حاوی مقادیر عمده‌ای ویتامین D هستند، به همین دلیل کمبود این ویتامین بسیار شایع است.

 

در واقع، بر اساس آمار منشر شده در سالهای ۲۰۰۶-۲۰۰۵، به طور قطع بیش از ۴۱.۶٪از جمعیت امریکا از کمبود این ویتامین یا این هورمونِ حیاتی رنج می‌برند.

 

ویتامینD چیست؟

 

ویتامین D در زمره‌ی ویتامین‌های محلول در چربی( A,D,EوK) به شمار می‌رود، این بدان معناست که در چربی یا روغن حل می‌شود و می‌تواند برای مدت طولانی در بدن ذخیره گردد.

 

در واقع ۲نوع اصلی از آن در مواد غذایی یافت می‌شود.

 

ویتامینD3 ( کالی کلسیفرول): که در برخی مواد غذایی حیوانی از جمله ماهی‌های چرب و سفیده‌ی تخم‌مرغ یافت می‌شود.

 

ویتامینD2 ( ارگو کلسیفرول): که در گونه‌های نادری از برخی قارچ‌ها یافت می‌شود.

 

از این دو نوع، ما به D3 نیازی بیشتری داریم زیرا تاثیر آن در افزایش سطح ویتامین D خون دو برابر D2 است.

 

نقش ویتامینD در بدن چیست؟

 

قرص ویتامین Dویتامین D ابتدا کاملا بی‌فایده است.

 

فعال شدن آن مستلزم پیمودن دو مرحله تغییر است.

 

ابتدا در کبد به کلسیفدیول یا ویتامین۲۵(هیدروکسی)  D بدل می‌شود. بدین شکل در بدن ذخیره می‌گردد.

 

سپس در اغلب مواقع در کلیه‌ها به کالسیترویل یا به ویتامین ۱.۲۵ ( هیدروکسی) D2 تبدیل می گردد. این همان شکل فعال یا به تعبیری هورمون استروئید از ویتامین D است.

 

کالسیترویل در سرتاسر بدن حرکت می‌کند و به هسته‌‌‌ی سلولی می‌رسد. در آنجا با گیرنده‌هایی موسوم به گیرنده‌های ویتامین D که تقریبا در تک تک سلول‌های بدن یافت می‌شوند، فعل و انفعالاتی دارد.

 

هنگامی که شکل فعال ویتامین D از سوی این گیرنده‌ها محصور شود، برخی ژن‌ها را به جریان انداخته و برخی دیگر را از کار می‌اندازد و منجر به تغییراتی سلول می‌گردد. عملکرد آن مشابه با عملکرد اغلبِ هورمون‌های استروئیدی دیگر است.

 

تاثیرِ ویتامین D بر سلول‌های مختلفی که مرتبط با سلامت استخوان‌هاست، بسیار مشهور است، زیرا به سلول‌های روده فرمان جذب کلسیم و فسفر را می‌دهد.

 

اما دانشمندان اخیرا دریافتند که که این ویتامین در تمام فرایندهای دیگری که در بدن اتفاق می‌افتد نیز دخالت دارد، از جمله عملکرد سیستم ایمنی بدن و مقابله با سرطان.

 

بنابراین افرادی که با کمبود ویتامین D مواجهند، در واقع با کمبود کالسیترویل روبرو هستند( هورمون استروئید)، بدین ترتیب از کمبود یکی از هورمون‌های اساسی بدن رنج می‌برند.

 

نور خورشید بهترین روش برای جذب ویتامین D است.

 

هنگامی که پوست در معرض نور خورشید قرار گیرد، به واسطه‌ی کلسترول امکان تولید ویتامین D در پوست به وجود می‌آید. اشعه‌های ماوراء بنفش خورشید با طول موج ۲۸۰تا ۳۲۰انرژی مورد نیاز برای چنین واکنش‌هایی را فراهم می‌آورد.

 

چنانچه در مناطقی زندگی می‌کنید که پرتو خورشید در تمام طول سال فراوان است، احتمالا با خارج شدن از منزل در طی روز و چندبارحمام آفتاب در هفته می‌توانید ویتامین D مورد نیاز بدنتان را تامین نمائید.

 

به یاد داشته باشید که باید بخش اعظمی از بدن شما در معرض نور خورشید قرار گیرد. چنانچه فقط صورت و دست‌های شما در معرض نور باشد، قطعا ویتامین D چندانی تولید نخواهد شد.

 

همچنین، در صورت استفاده از عینک یا ضد آفتاب، تولید ویتامین D به حداقل و گاهی به صفر می‌رسد.

 

همین امر تردیدهایی در باب توصیه‌ها مبنی بر استفاده از ضد آفتاب برای مقابله با سرطان پوست بر جای می‌گذارد. استفاده از ضد آفتاب منجر به کمبود ویتامین D در بدن خواهد شد و عدم استفاده از آن منجر به بروز بیماری‌های دیگر می‌شود.

 

دریافت ویتامین دی

 

چنانچه مایلید ویتامین D بدن خود را از نور خورشید تامین نمائید، اطمینان حاصل کنید که به هیچ وجه دچار آفتاب سوختگی نمی‌شوید.

 

گرچه نور خورشید سالم است اما آفتاب سوختگی فرایند پیری پوست را تشدید کرده و خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می‌دهد.

 

چنانچه باید برای مدت طولانی در معرض نور خورشید قرار بگیرید، ۱۰تا ۳۰دقیقه‌ی ابتدایی را بدون کرم ضد آفتاب سپری کنید اما پس از این زمان ( البته بستگی به حساسیت پوست شما دارد) و پیش از آنکه دچار آفتاب سوختگی شوید، کرم ضد آفتاب بزنید.

 

امکان ذخیره‌ی ویتامین D برای مدت طولانی، بین یک هفته تا چند هفته، در بدن وجود دارد، بنابراین برای تامین این ویتامین کافیست هر از گاهی در معرض نور خورشید قرار بگیرید.

 

همانطور که می‌دانید در تمامی کشورها فعالیت خورشید یکسان نیست. بنابراین افرادی که در مناطقی زندگی می‌کنند که از نور خورشید بی‌بهره‌اند( از جمله خود من) ضرورتا باید ویتامین D بدن خود را از مواد غذایی و مکمل‌ها، علی‌الخصوص در فصل زمستان، تامین کنند.

 

تعداد اندکی از مواد غذایی حاوی مقادیر زیادی از این ویتامین هستند.

 

ویتامینD موجود در مواد غذایی

 

گرچه ماهی‌های چرب همانند سالمون، ماهی خالخالی، شمشیر ماهی، قزل‌آلا، تن و ساردین منابع قابل توجهی از این ویتامین قلمداد می‌شوند، اما برای تامین ویتامین D در حد کفایت باید آنها را یک روز در میان در وعده‌های خود بگنجانید.

 

تنها منبع مغذی بسیار مفید برای تامین ویتامین D، روغن‌ جگر ماهی‌ از قبیل روغن جگر ماهی کاد می‌باشد که هر یک از قاشق آن حاوی دو برابر میزان روزانه‌ی مورد نیاز بدن است.

 

به یاد داشته باشید که محصولات لبنی و حبوبات اغلب سرشار از ویتامین D هستند.

 

انواع نادری از قارچ‌ها نیز حاوی ویتامین D می‌باشند و همچنین سفیده‌ی تخم مرغ حاوی مقدار اندکی از این ویتامین را داراست.

 

کمبود ویتامین D مشکلی خطیر است.

 

کمبود ویتامین D یکی از شایع‌ترین نمونه‌های کمبود مواد مغذیست.

 

کمبود این ویتامین برای برخی از افراد خطر جدی‌تریست. گرچه کمبود ویتامین D به طور میانگین ۴۱.۶٪است اما این آمار در سیاهپوستان به ۸۲.۱٪و در اسپانیول‌ها به ۶۲.۲٪می‌رسد.

 

کمبود این ویتامین، افراد سالخورده را بیش از دیگران تهدید می‌کند.

 

افراد مبتلا به بیماری‌های خاص نیز احتملا با کمبود ویتامین D روبرو هستند. یکی از مطالعات در این زمینه نشان داد که ۹۶٪از بیمارانی که دچار حمله‌ی قلبی شدند از کمبود ویتامین D رنج می‌بردند.

 

متاسفانه، کمبود ویتامین D، اپیدمی خاموش است. علائم آن معمولا مرموزند و بروز آن گاهی سالها و دهه‌ها به طول می‌انجامد.

 

یکی از مشخص‌ترین علائم کمبود ویتامین D بیماری استخوان‌ موسوم به نرم‌استخوانی است که در کودکان و افرادی که در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند، بسیار شایع است.

 

به همین علت برای توسعه‌ی سلامت عمومی، طرحی مبنی بر تقویت مواد غذایی با ویتامین D آغاز شده تا در جوامع غربی خطر ابتلا به نرمی استخوان را ریشه‌کن نماید.

 

کمبود این ویتامین با تحلیل استخوانی، کاهش تراکم استخوان و خطر ابتلا به زوال و شکستگی استخوان در سالمندان همراه است.

 

همچنین مطالعات حاکی از آن است که خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، دیابت( نوع ۱و ۲)، سرطان، زوال عقل و بیماری‌های خود ایمنی همانند تصلب بافت‌های چندگانه در افرادی که با کمبود ویتامین D مواجهند، بیش از دیگران است.

 

در عین حال کمبود ویتامین D خطر مرگ و میر را به شدت افزایش می‌دهد.

 

اما اینکه کمبود ویتامین D حقیقتا باعث بروز چنین بیماری‌هایی می‌شود یا خیر، و اینکه آیا افرادی که از کمبود ویتامین D رنج می‌برند بیش از دیگران در خطر ابتلا به چنین بیمارهایی هستند یا خیر در هاله‌ای از ابهام است.

 

مزایای مصرف ویتامینD به مقدار فراوان

 

ویتامین D در ماهیدر سالها و دهه‌های اخیر توجهات‌ قابل ملاحظه‌ای به ویتامین D معطوف گشته است.

 

تحقیقات در این زمینه مستلزم صرف هزینه‌های کلانی می‌باشد و البته هزاران تحقیق در این زمینه صورت پذیرفته است.

 

در اینجا برخی از مزایای بالقوه‌ی مصرف ویتامینD به مقدار فراوان را برایتان برمی‌شماریم:

 

تحلیل استخوانی، زوال و شکستگی استخوان: مصرف این ویتامین به مقدار فراوان موجب پیشگیری از تحلیل، زوال و شکستگی استخوان در سالمندان می‌گردد.

 

قدرت بدنی: مصرف مکمل‌های ویتامین D هم قدرت فیزیکی بالاتنه و هم پایین‌تنه را افزایش می‌دهد.

 

مصرف ویتامین D می‌تواند عامل پیشگیرانه‌ای در بروز سرطان قلمداد گردد. یکی از مطالعات در این زمینه نشان می‌دهد که مصرف ۱۱۰۰واحد بین‌المللی از آن همراه با کلسیم خطر ابتلا به سرطان را تا ۶۰٪کاهش می‌دهد.

 

افسردگی: مطالعات حاکی از آن است که مصرف مکمل‌های ویتامبن D تا حدی موجب کاهش علائم بالینی افسردگی می‌شود.

 

دیابت نوع۱:در یکی از مطالعات نشان داده شد که مصرف ۲۰۰واحد ویتامین D در روز خطر ابتلا به دیابت نوع ۱را تا ۷۸٪کاهش می‌دهد.

 

مرگ و میر: برخی از مطالعات دال بر آن است که مصرف مکمل‌های ویتامین D خطر مرگ و میر را در طول مدت مطالعه کاهش داد و مصرف مکمل‌ها عمر بیشتری به شرکت‌کنندگان در مطالعه ‌بخشید.

 

آنچه در اینجا بیان می‌شود تنها نوک کوه یخی است.( گوشه‌ای از مزایای ویتامین D می‌باشد).

 

کمبود ویتامین D با بروز انواع بیماری‌ها مرتبط است و مصرف مکمل‌های آن از فواید بی‌شماری برخوردار است.

 

با این وجود به یاد داشته باشید که بسیاری از موارد ذکر شده، به طور قطع اثبات نشده است. بر اساس مقاله‌‌ی منشر شده در سال ۲۰۱۴اثبات مزایای آن مستلزم شواهد بیشتریست.

 

میزان مصرف صحیح چقدر است؟

 

تنها روش برای آگاهی یافتن از اینکه دچار کمبود ویتامین D هستید یا خیر و اینکه نیازی به مصرف مکمل دارید یا خیر، آزمایش خون است.

 

پزشک شما آزمایشاتی مبنی بر اندازه‌گیری میزان کلسیفدیول یا ویتامین D25 ( هیدروکسی) برایتان می‌نویسد. هر نتیجه‌ی پایین‌تر از ۱۲نانوگرم یا میلی‌لیتر، کمبود ویتامین D تلقی می‌شود و هر رقمی بیش از ۲۰نانوگرم یا میلی لیتر حاکی از میزان آن در حد کفایت است.

 

میزان مصرف توصیه‌شده در روز برای امریکایی‌ها به قرار زیر است:

 

    ۴۰۰واحد( ۱۰میکرو گرم) برای نوزادان بین ۰تا ۱۲ماهه.

 

    ۶۰۰واحد( ۱۵میکروگرم) برای کودکان و بزرگسالان بین ۱تا ۷۰سال.

 

    ۸۰۰واحد( ۲۰میکروگرم) برای سالمندان، زنان باردار و زنان در طول مدت شیردهی. .

 

گرچه بر اساس اعلان رسمی مرکز سلامت، هر رقمی پایین‌تر از ۱۲میلی‌لیتر ویتامین D در خون، دال بر کمبود ویتامین D می‌باشد اما بسیاری از متخصصان بر این باورند که برای حفظ سلامت کامل و پیشگیری از بیماری‌ها این رقم باید بیش از ۳۰میلی لیتر باشد.

 

بعلاوه، بسیاری از پزشکان اعتقاد دارند که میزان توصیه‌شده در روز نیز اندک است و افراد برای حصول حد نصاب نیازمند مقدار بیشتری ویتامین D در روز هستند.

 

بر اساس اعلان انجمن پزشکی امریکا، حداکثر میزان مورد نیاز برای سلامت ۴۰۰۰واحد، معادل ۱۰۰میکروگرم، می‌باشد.

 

برای افرادی که با خطر کمبود ویتامین D مواجهند، این میزان کفایت می‌کند. گاهی اوقات برخی از پزشکان حتی مقداری بیش از این نیز تجویز می‌کنند.

 

البته مطمن شوید که ویتامین D3 مصرف می‌کنید و نه ویتامین D2.

 

کپسول‌های ویتامین D3 در اغلب داروخانه‌ها یافت می‌شود اما یکی از برترین‌ روش‌های تهیه‌ی آن خرید از سایت Amazon است.

 

ویتامین A، K2 و منیزیم نیز به همان اندازه مهمند.

 

حتما به یاد داشته باشید که مواد مغذی به تنهایی کارایی ندارند.

 

عملکرد بسیاری از آنها منوط به عملکرد دیگریست و افزایش مصرف یکی از این مواد مغذی مستلزم مصرف بیشتر نوع دیگری از آنهاست.

 

برخی از تحقیقات ادعا می‌کنند که عملکرد ویتامین‌های محلول در چربی به یکدیگر مرتبط است و به همین دلیل مصرف بیشتر ویتامین A مستلزم افزایش جذب ویتامین K2 و مصرف مکمل‌های ویتامین‌ D3 به طور همزمان است.

 

این امر به ویژه در ارتباط با ویتامین K2 ، ویتامینی محلول در چربی که اکثر مردم با کمبود آن روبرو هستند، از اهمیت به خصوصی برخوردار است.

 

جذب منیزیم برای عملکرد ویتامینD نیز ضروریست. منیزیم یکی از مواد معدنی مهمیست که در برنامه‌های غذایی مدرن جایگاهی ندارد.

 

مصرف بیش از حد آن چه عواقبی در پی دارد؟

 

در واقع مصرف بیش از حد ویتامین D، افسانه‌ای بیش نیست.

 

مسمومیت ناشی از ویتامین D بسیار نادر است و تنها در مواردی که فرد دیوانه‌وار و به مدت طولانی این ویتامین را دریافت نماید، رخ می‌دهد.

 

من به شخصه در منطقه‌ای زندگی می‌کنم که تابش نور خورشید در آن بسیار کم است، بنابراین روزانه بین ۴۰۰۰تا ۵۰۰۰واحد ویتامین D3  را با مصرف مکمل‌ها دریافت می‌کنم.

 

سالهاست همین رویه را در پیش گرفته‌ام و آن را یکی از عناصر حیاتی در استراتژ‌های سلامت خودم تلقی می‌کنم.

 

منبع: هلث مگ

 

                                 

شایع ترین دلایل زانو درد

 

شایع ترین دلایل زانو درد

 

برخی تصور می کنند که درد های زانو فقط در سنین بالا رخ می دهد و یا به عبارت دیگر مختص پیری است اما واقعیت این است که در سنین مختلف این درد مشاهده می شود . اما به طور کلی مهمترین دلایل شایع در زانو درد در سنین بالا عبارتند از:

آرتروز یا استئوآرتریت

 

به این بیماری ساییدگی زانو هم می‌گویند. آرتروز زانو به علت از بین رفتن غضروف مفصل ایجاد شده و در حالات شدید مینیسک هم از بین می‌رود. علائم آن به‌صورت درد زانو و محدودیت حرکت و تورم زانو است. تشخیص ساییدگی زانو با معاینه و رادیوگرافی ساده امکان‌پذیر است و درمان آن درمان‌های عمومی دردهای زانو است. در حالات شدید، مفصل زانو با مفصل مصنوعی تعویض می‌شود.

 

روماتیسم

 

روماتیسم معمولا تمام بدن را درگیر می‌کند. البته مفاصل از محل‌های عمده درگیری در روماتیسم است. مفصل زانو هم ممکن است درگیر شود. علامت عمده درگیری روماتیسمی زانو، درد و تورم آن است. در مراحل پیشرفته، مفصل زانو تغییر شکل می‌دهد. درمان روماتیسم زانو به‌صورت مصرف دارو و انجام نرمش‌هایی جهت افزایش دامنه حرکات زانو و تقویت عضلات اطراف مفصل است. در موارد شدید بیماری از تعویض مفصل برای درمان کمک گرفته می‌شود.

 

بورسیت

 

در اطراف مفصل زانو کیسه‌هایی وجود دارد که به آنها بورس می‌گویند. این کیسه‌ها به علل متفاوتی مانند عفونت یا وارد شدن ضربه می‌توانند ملتهب و دردناک شوند. به این عارضه بورسیت می‌گویند. علائم بورسیت‌های زانو معمولا بصورت درد زانو و تورم موضعشی در قسمتی از زانو است. درمان بورسیت‌های زانو همان درمان‌های کلی درد زانو است. بر حسب مورد و در موارد مقاوم به درمان، ممکن است بتوان از درمان‌های جراحی هم استفاده کرد.

 

عفونت

 

عفونت مفصل زانو از اورژانس‌های پزشکی است. علائم عفونت زانو بصورت درد و تورم زانو و تب است. درمان آن در اکثر اوقات عمل جراحی و استفاده از آنتی‌بیوتیک است. گاهی عفونت زانو مزمن می‌شود. در این صورت ممکن است موجب آسیب استخوان‌های اطراف مفصل هم بشود. در موارد مزمن هم درمان استفاده همزمان از عمل جراحی و مصرف آنتی‌بیوتیک است.

 

کندرومالاسی کشکک

 

کندرومالاسی کشکک در کسانی که زیاد می‌دوند و در خانم‌ها بیشتر دیده می‌شود. در این بیماری استخوان کشکک به درستی در جای خود قرار نگرفته و در اثر حرکات مکرر در جلوی زانو غضروف آن آسیب می‌بیند. علائم کندرومالاسی یا نرمی غضروف کشکک درد زانو به‌خصوص بعد از نشستن به مدت طولانی است. حرکات زانو ممکن است با صدا همراه باشد. درمان این بیماری همان درمان‌های عمومی درد زانو و تقویت عضلات چهارسر ران است.

 

ازگود اشلاتر

 

ازگود اشلاتر در نوجوانان ورزشکار و به علت مستقیم شدن مکرر زانو ایجاد می‌شود. در این بیماری برجستگی زیر کشکک دردناک و متورم می‌شود. درمان آن همان درمان‌های عمومی زانو درد و مدتی استفاده از بریس و کاهش فعالیت‌های ورزشی است.

 

زانوی جهندگان

 

منظور از جهندگان یا Jumpers ورزشکارانی هستند که حرکات جهشی را زیاد انجام می‌دهند. ورزش‌هایی مانند والیبال و بسکتبال جزو این ورزش‌ها هستند. در این ورزشکاران تاندون کشکک که در زیر کشکک قرار دارد ملتهب و دردناک می‌شود. علامت این بیماری‌ها درد زانو در محل تاندون است که در حین ورزش بیشتر می‌شود. درمان بیماری همان درمان‌های عمومی زانو درد و تقویت عضلات اطراف زانو با انجام نرمش‌های خاص است.

 

سندرم ایلیوتیبیال باند

 

ایلیوتیبیال باند iliotibia- band یک نوار محکم بافتی است که از لگن تا زیر زانو کشیده شده است. این باند در قسمت خارجی زانو قرار دارد. با حرکت زانو، این باند به‌طور مکرر به برجستگی که در سطح خارجی مفصل زانو قرار دارد ساییده شده و موجب درد زانو و تورم می‌شود. این بیماری بیشتر در کسانی دیده می‌شود که ایلیوتیبیال باند سفت و کوتاهی دارند. علامت این بیماری درد در سطح خارجی مفصل ران است که بیشتر در دوندگان دوهای طولانی دیده می‌شود. درد معمولا بعد از 15-10 دقیقه از آغاز به دویدن شروع شده و بعد از استراحت بهبود می‌یابد. درمان این بیماری انجام دادن نرمش‌هایی برای کشش ایلیوتیبیال باند است تا این نوار، شل شود.

منبع: روزنامه سپید

 

                                 

چقدر پیاده روی کنم تا وزنم کم شود؟

 

 

وقتی پای کاهش وزن به میان می آید، خیلی ها فکر می کنند ورزش سخت تنها راه خلاص شدن از وزن اضافی است، اما کاهش وزن در اثر ورزش شدیدی که فقط یکی دو بار انجام می شود اتفاق نمی افتد، بلکه فعالیت های بدنی روزمره مهم هستند. به همین علت ورزش هایی مانند پیاده روی روزانه، تاثیرات قابل توجهی بر کاهش وزن و سلامت جسمی دارند.

 

پیاده روی طوری است که نشان نمی دهد یک ورزش است. ممکن است ساعت ها در طی روز راه بروید، بدون اینکه متوجه شوید چقدر انرژی صرف این کار می کنید. پیاده روی، تمرینی کم فشار است که به عضلات و استخوان ها فشار چندانی وارد نمی کند و برای همین هر کسی می تواند آن را انجام دهد. پیاده روی منظم در مسافت های طولانی می تواند عضلات را تقویت کرده و سلامت قلبی عروقی را بالا ببرد.

 

 

پیاده روی برای کاهش وزن

 

مقدار وزنی که از طریق پیاده روی کم می کنید، بستگی به وزن بدنتان و سرعت پیاده روی دارد. هرچه سنگین تر باشید، کالری بیشتری می سوزانید. برای یک فرد بزرگسال با وزن متوسط، با 6.5 کیلومتر پیاده روی در یک ساعت، یعنی مصرف 400 کالری. شما می توانید روند کاهش وزن و کالری سوزی یتان را بر اساس مسافتی که طی می کنید کنترل نمایید. استفاده از گام شمار کارتان را بسیار راحت تر خواهد کرد.

 

اگر حساب قدم های برداشته شده تان را داشته باشید، این ابزار به شما کمک می کند تمرینات تان را با هدف کاهش وزن، متناسب کنید. گام شمارهای پیشرفته تر یا اپلیکیشن های کاهش وزن ( که معمولا در هر موبایلی وجود دارد یا قابل دانلود می باشد )، می توانند کالری سوخته را محاسبه کرده و پیشنهاد کنند که چند قدم در روز باید بردارید.

 

-          تقریبا 2000 قدم باید پیاده رو ی کنید تا 100 کالری بسوزانید.

 

-          نیم کیلوگرم کاهش وزن حدودا معادل 3500 کالری سوزاندن می باشد.

 

-          بنابراین شما باید روزانه تقریبا 10000 قدم پیاده روی کنید تا در یک هفته نیم کیلوگرم وزن کم کنید.

 

هر چند ممکن است به سختی بتوانید هر روز در جهت هدفی که دارید فعالیت کنید، اما داشتن حساب گام هایی که برمی دارید، به شما کمک می کند روی اهداف بلندمدت تان متمرکز بمانید و عواقب خوردن غذاهای پرکالری را درک کنید، غذاهایی که بعد از خوردنشان مجبورید فعالیت های بسیار زیادی انجام دهید تا بخشی از عوارض شان را جبران کنید.

 

 

پیاده روی را چطور شروع کنیم؟

 

پیاده روی کار خیلی سختی نیست، تنها باید اصولی در سبک زندگی تان داشته باشید، مثلا زودتر از اتوبوس پیاده شوید و مسیر باقیمانده را پیاده روی کنید، یا اتومبیل تان را دورتر از مقصد پارک نمایید تا فروشگاه پیاده بروید و هر وقت که ممکن بود از پله ها استفاده کنید. هر وقت که فرصت داشتید هم می توانید در محل یا خیابان اطرافتان پیاده روی کنید.

 

برای اینکه پیاده روی برایتان جالب و جذاب باشد، هر چند وقت یکبار مسیرتان را عوض کنید و جاهای جدید را امتحان نمایید، مثلا پارک های مختلف را.

 

در ماه های سرد سال هم تنبلی نکنید، لباس گرم بپوشید و برای پیاده روی بیرون بروید و یا اگر واقعا اینکار برایتان دشوار است، عضو باشگاه شوید و از تردمیل استفاده کنید. اگر فکر می کنید لازم است از یک دوست برای همراهی کمک بگیرید.

 

برای اینکه بهترین نتایج را از پیاده روی کسب کنید، هنگام راه رفتن، چانه تان را بالا بگیرید و نگاه تان مستقیم به جلو باشد. عضلات باسن و شکم را منقبض کنید و کمرتان را صاف نگه دارید. اگر مدت های طولانی ورزش و فعالیتی نداشته اید یا از بیماری خاصی رنج می برید، قبل از شروع ورزش با پزشک مشورت کنید. برای شروع راحت تر، با 15 تا 20 دقیقه پیاده روی، سه روز در هفته شروع کنید و تدریجا به روزانه 30 تا 60 دقیقه برسانید.

 

 

در پیاده روی پیشرفت کنید

 

برای افزایش شدت تمرین، سرعت تان را بالا ببرید و برای افزایش مقاومت، از وزنه استفاده کنید. همچنین می توانید برای تنوع در تمرین، از دوچرخه کمک بگیرید. برای کنترل وزن مهم است که علاوه بر ورزش و تحرک، تغذیه درست و ذهنی آرام و آسوده داشته باشید.

 

 

گردآوری: گروه سلامت سیمرغ

seemorgh.com/health

منبع:

tebyan.net

                                 

 

پوکی استخوان و شکستگی

فرد دارای پوکی استخوان ممکن است دچار شکستگی شود و بدون علامت باشد و در صورت علامت دار شدن، درد یا  دفورمیتی به خصوص در تنه به صورت کیفوز(قوز پشتی) بروز کند. اکثر موارد شکستگی ناشی از پوکی استخوان، درمانش غیر جراحی می باشد. برای کاهش درد از سرما در ابتدا و سپس گرما میتوان استفاده کرد. از داروهای  ضد دردی استفاده کرد که عارضه یبوست نداشته باشد. انواع خاصی از ارتوز برای شکستگی ناشی از پوکی استخوان باید به کاربرده شود، چون بعضی از انواع ارتوز سبب تشدید درد می شود. بعد از کاهش درد می توان برای بیمار، ورزش های مختص پوکی استخوان را تجویز کرد.اغلب دفورمیتی ناشی از پوکی به صورت کیفوز می باشد که معمولا همراه درد مزمن می باشد. برای درمان علاوه بر موارد ذکر شده بالا برای کاهش درد، باید دفورمیتی بیمار با ورزش های مختص کیفوز و ارتوز که اغلب WKO استفاده می شود، درمان شود.

                                 

 

کمردرد و سرطان

کمردرد و سرطان: ستون فقرات شایع ترین محل متاستاز استخوانی است و کمردرد شایع ترین علامت متاستاز در این ناحیه است، متاستاز در ناحیه ی توراسیک از همه شایع تر است ولی در کانسرهای کولورکتال بیش تر ناحیه ی لومبار درگیر می شود.

علائم معمول کمردرد ناشی از متاستاز

١)بروز کمردرد تدریجی پایدار

٢)عدم تشدید کمردرد با حرکت مگر در صورت pathologic fracture

٣)عدم بهبود کمردرد در حالت خوابیده

٤)در بعضی موارد بروز علائم نورولوژیک

٥)کاهش وزن غیرقابل توجیه،تب و تعریق شبانه و عدم بهبود کمردرد با درمان های حمایتی

کمردرد جدید در فردی با سابقه ی سرطان باید متاستاز در نظر گرفته شود تا زمانی که علل دیگر رد شود.

بروز کمردرد جدید بعد از ٥٠ سالگی باید از نظر متاستاز بررسی شود.

                                 

انجام ورزش بدون فشار آوردن بر مفاصل لگن و زانو

انجام ورزش بدون فشار آوردن بر مفاصل لگن و زانو

اگر می‌خواهید مرتب ورزش کنید، اما به علت آسیب‌های وارده لازم است مفاصل لگن و زانویتان را در حال استراحت قرار دهید، در طول این مدت می‌توانید برخی از تمرین‌ها را انجام دهید. برای این منظور، می‌توانید این ورزش‌ها را با هم ترکیب کنید تا یک برنامه روزانه ورزشی 30 دقیقه‌ای یا طولانی‌تر برای خودتان ایجاد کنید:

• ورزش‌های در حال درازکش مانند درازو‌نشست، شنارفتن، بالا بردن پاها و مانند اینها

• تمرین‌های با وزنه با دست مانند بلندکردن وزنه‌های کوچک با دست در جهات گوناگون

• تمرین‌های با توپ ورزشی شامل تمرین‌های کششی، دراز و نشست، بالا بردن پاها

• شنا کردن

• تمرین‌های سبک یوگا.

                                 

درمان دیسک کمر

·         درمان دیسک کمر به عوامل متعددی بستگی دارد:

 

·         علائم تجربه شده از سوی بیمار

·         سن بیمار

·         میزان فعالیت بیمار

·         وجود علائم تشدیدشونده

 

نخستین درمان دیسک کمر بدون جراحی  استراحت کردن و پرهیز از انجام فعالیت‌های تشدید کننده‌ی علائم است.

گذاشتن یخ و گرم کردن در کاهش علائم دردناک فتق دیسک بسیار مؤثر است.

اگرچه فیزیوتراپی و ورزش‌های پایدارسازی مهره‌های کمری به طور مستقیم فتق دیسک را اصلاح نمی‌کنند، اما عضله‌های مهره‌های کمری را پایدار می‌سازند و به این ترتیب بار تحمیل شده بر دیسک و مهره‌ها را کاهش می‌دهند.

بدون شک نرمش کردن برای رفع این مشکل بسیار مفید است. با نرمش‌های کششی شروع کنید؛ رو به جلو و چپ و راست خم شوید. البته انجام این نرمش‌ها را پس از اندکی قوی‌تر شدن کمر و به شرط دامن نزدن به درد شروع کنید.